Specimen coniecturarum in Platonem [microform]

11쪽

VIAE O

DOCUMENTUM

AUCTOR.

13쪽

trari saepe aiulio multos, quae caussa si, cur, quem veterii in philosophorum unum politissimus quisque antiquitatis iudex in deliciis maxime semper habuit, eius in operibus vel ad criticas leges Corrigendis vel ex verborum rerumque doctrina I-iustrandis tam paucorum elaborarit industria. Ia-

ionem dico illum, cuius singuli nonnunquam Versus interpretis, paginae singulae emendatoris operam requirunt. Nam primum libri ii, qui philosophis Iargissimam praehent eleganter philosophandi materiam, Parmerrides, Sophis a Philebus aliique, quanta

his adhuc temporibus obscuritate argumentorum in- , oluti iacenti Neque de iis, qui et iucundissimarum rerum varietate et divino dicendi artificio omnium studia commovere videntur posse, a Curatam atque ex interioribus litteris depromptam interpretationem obtigisse reperimuS. Graecae autem orationis, seu textu quem vocant, constitutio etsi in aliquo Dialogis nuper facta est diligentius, longa tamen maior pars eorum adhuc haud exiguo mendorum numero laborat immo sunt in longioribus et praestantioribus, qui singuli centena fere vitia occultent. Nimirum nondum qui Squam e meminbranis sedulo conquisitis philosopho plenam salutem et integritatem redder aggres Iu est veterum scriptorum, a quibus loci ipsius plurimi vel laudantur vel gnificantur, scripta omnia nemo contulit aut

14쪽

excussit; lenique ne ipsam quidem Ficini translationem, optimi instar codicis habendam, quisquam diligenter totam exploravit. Quid multa Etiamnunc principatum tenet Stesthiani textus, praeclare ille quidem passim, at, si in universum aestimes, tu multuaria festinatione curatus isque ita dominatur, ut, nisi excellentes quidam in hoc genere viri spem aliquam fecissent latonis instaurandi, magnopere esset verendum, ne, qui saeculi nostri mos est, te-yhaniana recenti iterum iterumque repetita opero-lioribus curis in longum tempus viam obstrueret.

Huius igitur tam iniquae Platonicorum scriptorum fortunae quasnam potissimum caussas esse dicemus 3 Mihi quidem rem propius intuenti visa

omnino est iusta quaedam et constans emendatio illorum vix unius in ut hominis aut aetatis esse.

Omitto numerum librorum, sui vel solus plerosque a tali conatu deterreat: ipsi adeo inter se di. versi ac dissimiles sunt, ut in duas certe classes deis scribi debeant, quarum altera magi ad communium litterarum peritoS, altera ad eos magis, sui phi- Iollaphiam profitentur, pertinere videatur At daphilosophia latonis, quae multis sane locis absistrusior est nec raro sibi ipsa parum constat, it plane ad veritatem existimes, non solum ingenio opus est ad eam scientiam a natura tacto, sed etia in tali, quod Graecorum antiquiorum sontibus nutritum, priscas et genuinas philosophandi rationes omnes perbiberit. inime enim satis est, vulgariada principum illorum decreti praecepta X novo-Tum compendiorum angustiis corrasisse. Iam vivida accedat menti sagacitas, quae integras propriasque philosophi sententias, interdum callide dissimulatas, pervestiget, et, quae ille adumbravit magis

quam exposuit, quoad fieri Potest ipsius via mo-

15쪽

doque altius persequatur. Quam ad rem asserenisdus in primis est animus sobrius ab omnique cupiditate alienus, ne quis argumentorum praestigiis atque clulcibus eloquentiae lenociniis decipi se aut impelliri patiatur. Denique sic praeparato adsit oportet certa quaedam liberalis philosophiae regula ac norma, ait quam omnia exigat et plures blandienisi lis ingenii lusus examinet.

Atqui haec si quis coniuncta possederit 1 eo

rarissime illam reperiemus litterarum antiquarum

cognitionem, ne quailato penitus intelligi nullo

pacto potest. Etenim vel singulorum et communium vocabulor uiri explicatio quantas opes postulet exquisitioris doctrinae, dudum nos oculi singularo illud persectae philologiae Xemplar, Timaeus Ruhnkenitinus. Quid Z obscuriorum in philosophia

dictionum ut multiplicem vim subtiliter eruas, quo ties et quam curiose totius Platonis lectionem repe tendam esse cense his Atque nihil adhuc dixi da mirabili venusiate 'Aττικωτατο scriptoris, ad quem nemo ausit accedere, nisi qui in reliquis quoqua huius generis auctoribus habitet nihil e tritissimo

usu poetarum , quorum auctoritate et locis persaepaille utitur, cum quibus interdum etiam aemulatur arte scribendi nihil de tot aliarum rerum, e re . Condita memoria vetustatis ducendarum, uberri

ma notitia nihil de indefessa tuclustria, de iudicit

severitate, de critico acumine; quibus virtutibus Omnibus excellere debet, qui legitimam castigatio nem textus suscipere voluerit. Huius vero nisi primarius respectus habebitur, ad indocti quidem vulgi intelligetitiam adduci scriptor poterit, non ad eorum, qui in scriptis veterum cum Curu et religione versari didicerim t. Itaque commode cecidit. quod Platonem adhuc nemo arripuit istorum, qu

16쪽

in tractandis antiquis monumentis criticam artem tanquam παρεργον factitantes, suam quam iactant interpretationem imperitis venditare secundo rumore

cupiunt. Qui fi volunt aliquid videri, satis habeant

verbosis commentariis exornare eos scriptoreS, qui satis iam criticorum manus experti, promptam gloriolae materiem suppeditant arceantur vero ab illis, qui instauratorem suum nondum invenerunt

Νon tam recensui quam tetigi a qua cuivis de re illa cogitanti sponte occurrant. Nam Per qui irere omnia et quasi praecipere, quae ad philoso iphum hunc perfecte omnibusque numeris adornan idum pertineant, nec mei est ingenii, neque huic loco convenit Uerum si quid liceat augurari, o istrae aetatis videtur ea laus fore, ut ad accuratam ii ilius lectionem studia hominum actius impeἐlantur, illorum, quo supra dixi, virorum curis atque on-

filiis quibus, quisquis litteras amat, nobiscum favebit studiosissime, ne, quum leviores scriptores multi eruditis editoribus superbiant, ille, a quo

ceteri prope omne pendent, diutius Careat luce sua, id est perpetua certisque legibus nixa recensione. Quam dum exspectamus, aliam simul spem no- his afferunt ea, quae hodie in patria vigent studia philosophiae, nihil non ad novam rationis trutinam exigentis ex qua, vix dubium est, quin etiam aliquantum fructus illuc sit redundaturum. Antea vero quam haec aut illa perficiantur, omnibus, qui quidem aliquo veteris philosophiae amore tenentur, faciendum arbitramur, ut, si quid haheant ad latonis lectionem praesidiorum, Eruditorum iudiciis mouelle proponant. Equidem quum primum ad illum accuratius cognoscendum esset Fosia disciplina incitatuS eiu viri, quem omni, qua Vitae vitalis auctorem par est, Pietate et observantia prose-

17쪽

quendum semper habebo, Iatonica suavitate sic me captum sentiebam, ut, quidquid otii concederetur, id huic potissimum emendando et expoliendo tribuere statuerem. Itaque, quum, perlectis reliquis

Dialogis, in dulcissim illo, qui Phaesdrus inscriptus

est, maiore cum studio haesissem, essemque mihi visus in singulis fere paginis eius plura vitia sustulisse,

partim manifestiora, partim aciem facile latentia; Priusquam meas in hunc librum notulas ederem, non alienum putavi, pauca inde speciminis loco Perituris hisce chartis mandare, aliaque nonnulla ex aliis libris petita subiungere. Ouae si harum rerum intelligentibus non improbata fuerint, in opere instituto strenue pergam; sin minuS, eorum, qui haec sunt aliquando rectius acturi, magnitudine et publicis, quibus ipse fruar, emolumenti me consolabor. In Phaedro igitur, quem sermonem Plato alio longe, quam vulgo putatur, consilio scripsit neque enim de ulchro, neque de amore potit simum in eo agit, sed illud in primis videtur spectasse, ut inanem inutilemque et fallacem rhetorum artem On- vinceret, ac melioris eloquentiae praecepta quaedam primaria traderet in huius igitur libri initio Lysiae, celeberrimi illius oratoris, disputatio quaedam amatoria proponitur, ut haedrus quidem opinatur, probae et perfectae eloquentiae, ut Socrati videtur, speciosae istius vanaeque dicendi artis specimen luculentum. Miram autem et prope absur dam sententiam Lysias defenderat; quippe ORamantibus potius quam amatoribus gratificari pug ros debere docuerat. Cuius disputationis recitatione finita Socrates a iuvene invitatus aliam eius thmprorsus argumenti rationem Orditur, sed ex verae ea in artis ratione institutam. Ac primum , quid il-

18쪽

ae sit amor, de quo dicero aggress is est, securate

exponit. Deinde, videamus, inquit, quidnam et ab amator et ab eo, qui non est amore incensus, vel utilitatis vel damni puero sit exspectandum. Ita que qui libidini suae temperare non potest, is ne oesse est eum, quena clamat, quam iucunetissimam sibi efficiat. Aegrotantibus autem iucundum est , qui ii quid is non adversatur quod melius est aut aequale, odiosum est et molestum. Quocirca neque se praestantiorem, neque sibi parem esse pue-Tum suum amator facile patietur, sed inferiorem deterioremque so reddere studebit. In forior autem docto indoctus forti timidus eloquentiae expers

eloquente tardus soIIerti. Ita soro lato. Tum Illa addit odit. Steph. p. nos. si P. T. X. p. 3o4-

ιρεσθαι τού παραυτ&α δεος Hi locus, ubitari nor potest, quin menda plura contraxerit. Nam primum ipsa structura quam contorta est et impeditas illud αναγκη, quam incommode positunal Dein domagnopera unumquemque ouondet genitivus isto τοῦ anto ηδεσ Θαι quam rationem Graecis prorsus inauditam fuissa confidenter contenderim. Denique qui legerit cetera, quae deinceps inseruntur, verba inprimis ina Τα μεν ου κατοι διάνοιαν ἐπιτροωπος τε ιαὶ κοινωνος ουδα α λυσιτελης νη ἰχω ερωτα

igitur qui legerit, ima necessa est ibi magis etiam haerere. Atque difficultatem huius loci perspoxit Lenezius V. l. qui doctas nuper in uno Dialogum edidit Animadversiones, Aclis Societatis Ultra lectinae insertas; qui tamen medelam adhibuit, ut

19쪽

mihi pridem videtur, parum probabilem Quippo

locum hunc ita constituendum putabat: ποσουτωνκακῶν καὶ τι πλειονων κατα την διανοιαν του ἐραστουτο ἐρωμ εγε ἀνάγκη γιγνοMένων τ και φυσει ἐνοντων των κεν ησΘησεται, τοι δὶ παρασκευα τε η στέρεται si στερ .σεται του παραυ- κλέος Qua ratione unum scrupulum vir eruditus exemisse videtur, Cotero eo

que molestiores reliquisse. Equidem illud αγαγκη

loco suo disturbatum arbitror, interque verba νον- των et τω με η--θαι reponondum, deinde verba τῶ ἐραστο et depravata et alieno loco intrusa, Iotumquo locum ita restituendum Τεσουτων κακιών ac

cem est amator iis quae adsunt, laetari, Gera inserra 'Οντων inteli. μων τω φυσει ἐμντων. - δε sunt γιγνομένα, ea qua extriniscus afferuntur. Liber autem indobonon sis, ab Altero . . colla in tiis, pro του ἐραστου habet ἐραστήὶ , qua non levis est emendationis nostra auctoritas. larum lan . intellexit τη διανοιαν, qui huic vocabulo του ἐραστού,

vitiose adscripfit Quod do ipsius amasti monte, nota

abibat Denique auio seriptura nostra suffragatur aliqua ex part Ficinus, quum ita vertit: haece Plura insuper uim mala uni uatur insunt vel

20쪽

a fiunt amato, gaudet amator atque alia insuper infer

re conatur.

In eadem oratione ubi Soerates illius amoris incommoda narrare instituit, 'it doceat, quBm lestus .fit puero amator propter et perpetuam Con

suetudinem et grandiorem aetatem eius, cita fere arg aEntatum edit. Steph. 24o Bip. O7 Amasa oamator praeterquam quod noxius est perpetua Consuetudine maximam affert molestiam. ilippe aequalis, ut est in proverbio, aequali gaudet; aetatis enim aequalitas η των χρονιων μοτης ν eo, quod ad easdem ducit voluptates, propter militudinem amicitiam efficit Sed tamen aequalium etiam Onsuetudo satietatem quandam liab et Necessitas

praeterea cuique est in unaquaque re gravi et Olesta hac autem iterum suum ulnator grBViter re . mit Namque uitior cum iuniore vivens neque die neque noctu facile discedit, sed nece ita te quadam et furore agitatur, seu, ut Grae Cae adscribam, μγκης τε καὶ οἰστρου ἐλαυνεται , χ ἐκε ω μεν ηδον αἰει διδους αγγει Ἀρωντι, κουοροι, απτομενω, βριπλσα α σε ησιν αἰσθανο κενω του ἐραγμένου, ωστε μεθ' ἡδονῆς αραροφος αυτω πηρετεῖν τω δε δη ἐρωμένου ποιον παρα- . μυθιον η τίνας θοονας διδους ποιησει το ἴσον χ ρόνον συγcv-τιγη οὐχι ἐπ ἔσχαστο ἐλθειν ηδιας Haec omnia facilem sane habent explicatum praeter illa το ισο χρονον, quae utcunque interpretere, non modo co/NmO-dus , sed ne ullus quidem sensus existet. Mooge venius quidem de art. p. 5o9. ed. Schula haec ita eX-

prestit: at vero amasto quale solatium utrillas ract-hebi voluptates, quibus consuetudinis aequalia reddat trempora, quo minus in extremum incidat taedium.

Quasi vero Pla. scripsisset ἰσον o χρονον, meque quid sint aequalia illat 'myora. facile quisquani dixerit. Scilicet Hooge ventus non vidit, levissima