Specimen coniecturarum in Platonem [microform]

41쪽

. 29

cendi rationem videtur prope contempsisse. Quod ne quis iniquius a nobis dictum existimet, uno te nore hos libros legere instituat; sic facillime, quanta saepe sit orationis obscuritas legendique molestia, iudicabit. Atque iniqua quadam fortu ua factum est, ut qui libri satis per se ipsi difnciles sunt ad intellige nclum, in iis magna quaedam insederit gravissimarum mendarum multitudo. Quarum etsi noα exiguam partem feliciter sustulit Stephanus, qui in restituendis his libris accuratius quam in alio latonis ullo elaboravit, supersunt tamen plurimae, quas absque librorum veterum auxilio persanari posse desperes. Equidem quas deprehendisse mihi videor, earum aliquas breviter hic exponam. Lib. 1. Steph. 63o. Bip. 16 'Ο Ρ παρα Διος

νοριους Inepte hic Bipontini editores de structuras negligentia somniant. Vitium odoratus est Stephanus, qui ου προς ιλλο legendum coniecit. Tu lege ο- αλ λοσε ἡ, quemadmodum scripsit in Theaeteto Steph. 2 2. Bip. II. 78 η ιε αλλοσέ ποι ἰέποντα ταυτα ειπεῖν τον εἰποντα α λεγομεν Tum in verbis, quae statim post inferuntur, εστ δε ως φησι Θεογνις, αυτη πιστοτης ἐν τοῖς δεινοις, legerim πιστο ης τις ἐν τοῖ δεινοd.

τες ποιεR, φοβων πολλῶν τινων εἰς φόβον αγοντες αυ- τον ριετο γομου, τοιουτον ἀπεργα μεθα. Hic illa εἰσ

42쪽

φόβου φοβων non concoquo suspicorque amatone scriptum fuisse φοβερῶν πολλῶν τινων ς ροβον

ἀγοντες.

eιυον φράζω v. Eandem fere medelam desiderat locus in Gorgia Steph. o 6. Bip. IV. 28. Verha haec sunt, τι φαινηται ὁ λεγω αμφισβητῶν ἐαοὶ ἐγώ πρω- ro συγχε ορήσομαι Scilicet Plato scripsit αν τι φαιν -

το η γαρ; αί. Extrema haec verba quin depravationis aliquid habeant, dubitari non potest Atque miror, Stephan emendationem non succurrisse. Quippe aut plane nos fallit opinio, aut Plato ita scripsit: τις υ ορ θυς α νενικηκως iη, τ με- τα τουτο, λεκτέον ἡ γαρ', 'Nαι. Quae loquendi ratio apud Platonem tritissima est, ut in Phaedr Steph. 262. Bip. 355 Παυσαι τι δη ουν ουτος αμαρτανα καὶ ατεννον ποιει, λεκτέον. 41γαρ; Ἀαι.

43쪽

μετρον λ ως. Hunc locum una macula Cornarius videtur liherasse, quum Ficinum secutus stgi iubet η τι χαιρει τω alteram salis apertam non vivit pri- mirum Platonis manum restitues Ita scribendo το

τα. Deinde illi αρι Θ μοι του σώματος quid fibr velint, plane non assequor Sed vide, an legendum sit

Steph. 67i Bip. 98 Οὐκουν ἰγε ιη τοιαυτηριώυε-9η, τοιαύτη δε παιδια μ ν υκ eo φεληε εντες αν οἱ τοιουτοι συμιπόται και μια λο φιλοι, ἡ προτερον, παλλατ- σιντ αλληλων - Ορ Θῶς, ιγ δ 1 ιη ἐπὶ τοιαύτηοῖα νυν λεγεις. Ficinus quuna postrema loci huiuis verba ita transtulit sic certe, si talis esset ebriestas. qualem modo narrabas, videtur illa hunc in modum legisse: Oρ Θως, ειγε δη ιη τοιαυτη, οιαν ιοῦν λεγεις. His quae paullo post subiiciuntur, και γαρ τι πλειωτις αν πε/ελθοι λεγωγ' ἐγιε καὶ το μέγιστον ἀγαθου ὁ δωρειται, λεγει Νωεν κνος ει τους πολλους . . . , in iis unius voculae unam litterulam depravatam pii. nor Pro ἐκει reponendum est ἐπεὶ - .

44쪽

Μουσαι ἐφωπτεται ἔκαστοτε Hic verba illa το ποιη- σμον aut suo loco turbata sunt atque ac reponenda: Θεω γαρ υ δη o ποιητικο καλενδ . , aut, quoi valis de suspicor, ex glossemati annistatione in textum magrarunt. Steph. 698. Bip. ago: Συνα Γλαvτες γαρ αρατῶς χυρας σαγηνευσαιεν πασαν την Ἐρετρικην οἱ στρατιῶται σου Δατιδος. Vocabulum αρα probum non puto, pro quo fortasse restituendum est ἄμα Steph. 69s Bip. 152 ' ψοβος τοτε παρων,ο τε ἐκ πω νοθοων των εμπροσθεν γεγονως, is δουλεύ- eντες τοῖς προσΘεν νομοις Ἀκεκτηντο, es: αἰθω πολλακις ε τοῖς ut λογοις εἴπομιεν ἡ και δουλεύειν φαμεν δειννους aikλοντας γα Θους σεσθαι ἐς ὁ δειλος ἐλευθ ερος καὶ ψομος ο εἰ τοτε μὴ δεος λαβεν, ουν ala ποτε ξυνελ Θων η κυνατο. Sanitatem huius loci restituesita: o δουλος - α φοβος ιν ει το τοτε - δεος

επιδεοι In quibus, non dubito, quin extrema verba vitiosa sint, totaque sententiarum consecutions accurate Perpensa in eam adducor vinionem, ut

cum l

45쪽

eum stephano ο παρον scribendum, deIncle pro ἐπι-οέοι reponendum ετ δεο putem. Steph. 14. Bip. 181 Δηριοκρατια ψυχὴ εχ -

τεια, ταυτην δεῖ το ξυμ φερον, πως αρξει τε αεὶ καὶ μηκαταλυθόσεται. Vulgarem lectionem Bipontini probam putant: ego non puto. Post δειν excidisse vi

detur σκοπεῖν.

πανταπασιν μὴ ψυῶς λαβοριεν , μαλλον δ' ημερωτε- δεο τε αν κουειν καὶ υμιενέστερον. Locum hunc ita potius constituerim: τα τοίνυν δη λεχ γεντα δοξε τὶ iaοὶ προυργου δρῆν εἰς το περὶ ων α ,εραίνη labi πανταπασιν ωμῆς ψυχῆς λαβομενα, καλλον δη ημερωτερον - ευριενέστερον.

- γω οή ρηριονέστατα διατιθείς. Divini huius loci

46쪽

integritas non duhito, qui ita possit restitui: σύδε, εἰπεῖν ξυλλε εδην, e v, σαπερ νομοθετης - ταττει- Neutiquam enim probanda est Stephani mendatio pro ουδε reponenti ος δε, et particulam αν post οσαπερ inseri iubentiS. Steph. 729. Bip. om Σχεοον γαρ παν ἐστι τα

Steph. 39. Bip. 3o 'II δε νυν ημεῖς ἐπικεχεμρηκαμεν πολιτειαν). ειν τε α γενομενη πως, α να- ωας ἐγγυτατα και ἡ με δευτερως τριτην δε μεταπαυτα - δια περανουμεθα. Priora ita vertit Ficinus: a vero, quam hic nos aggress sumus, si fiat, Proxime quodammodo ad immortalitatem accedet. In Graecis vereor ut proba sint omnia. o lasse rescribendum est εἰν γε αν, γενομένη πως. Stepli. 46. Bip. 244' s γαρ ὁμολογουμεvο αυτ αυτω δη που πανταχύ απεργαζεσθαι και του του ψαυλοτατο δημιουργον , αξιο ἐσομενον λογου. Non dubium est, quin δηπου vitiosum sit. Emendo δει που.

47쪽

σχεδο δε βλαβα και λωβαι πολυ μεγισται ταις πολεσι γιγνοιντ α ἐξ αυτῶν. Mendosa haec esse, quis no ix videt Igitur Stephanus ain proposuit rariera lationem, ut praepositio εκ praefigere Di verbis illis του πολιν ευ παρεσκευασμιεν γοῦν etc. Sed quae auctori ipsi non plane satisfecit emendatio, eam , ΟΡ inor, vix alius quisquam probabit. Nimirum Stephanus verba illa μεγαλου τῆς νομο λεσιας οντος εργο ita X- posuit: ltum Pgum lati res ardua se, quot si Plato scripsistat, parum hic apram se latentiam inculcasset. Nol is igitur cle restituendo loco diu nuI-tumque cogitantibus videtur gravius aliquo vitium

insedisse. Scilicet aut plane fallor, aut desunt hic aliqua, hunc fortasse in modum supplenda: παυτι

Steph. 5 3. Bip. 257 'Εξηκοντουτης δε λεχθεις

μως, α τις πλεο υπερβας βδομήκοντα si, μηκετε ἐν τουτοις τοῖς αρχρυσι τη τηλικαυτη αρχ- ώς αρξων λανοηγέτω. trum μως subsequenti imperativo. Bescribo ποσο α τις πλέον cet. Illud autem δι- νοηγητω dubito an integrum sit. Neque tamen ne-dela succurrit. Steph. 65. Bip. 27 3 Διαχειροτονη γεντων δε καιάφικομ ένων εις ξ οις α πλεῖ τται γιγνωνται, τους τρεις αποκληρωσαντων. Post εἰς excidii se videtur κρισιν,

ut scripsit Bip. 278: τῶν ἀφικοριεγων εἰς κρων.

48쪽

τονηγεν τοὐν δεκα λαχη δοκιμασθεὶς, τον ἐνιαυτον των χορων ἀρχετα κατα νομον. Hic iterum vocula exci

dit. Quippe Plato scripserat προχειροτονηθεντων

των δεκα.

modum statim sequitur το δε πρέπον καὶ το ἁρμοττον