Hellas

182쪽

γ m προστασία παντὸς του λληνισ- μού συμφέροντος ξαιρουμένων των πολ -τικων ζητημάτων.

185쪽

m αρχαία ἐλληνικη γλωσσα ἀπειλεῖται να ἐξοστρακισθῆ ἐκ τῶν δισχιλίων γυμνασίων τῆς Εὐρωπι ς. εν Ἀμστελοδαμ ω ιλελληνικο Σύλλογος ' διὰ το οργάνου του ΕΛΛΑΣ ' κατεστη σημερον κέντρον ενεργητικωτατον προς ὐπερασπισιν τῆς 1 μετερας γλώσσης. Κατατάχθητε εἰς ας τάξεις αὐτοὐ Πέμφατε αὐτ τα επιστη - μονικα καὶ διδακτικα πονηματά σας τα ἀφορωντα τον ἀρχαῖον καὶ νεώτερον Ελληνισμόν. Προτείνω ς πρόγραμμα:l. ο πανεπιστήμιον των 'Aθηνῶν κέντρον των Ἐλληνιστων. 2. Περιοδεῖαι καθηγητων τε καὶ σπουδαστων της Εὐρωπης εἰς Ελλάδα.3. Κατάλογος καὶ συλλογη των προ εκμάθησιν τῆς ελληνικῆς γλωσσης δίδακτικῶν βιβλίων. 4. M αὐτη γραμματι κη διὰ τὸ ν αρχαίαν τε καὶ νεα ελληνικην εἰς ας ελληγικας σχολας καὶ εἰς τα δισχίλια γυμνάσια τῆς Εὐρώπης.5. ΙΠροδορα τῆς Ἀρχαἱας ελληνικης η νυν εν Ἐλλάδι λαλουμενη.

186쪽

AUX MEMBRES

187쪽

'ΑΓΟΡΕΥΣΙΣ

εἰς του Σύλλογον Παρνασσον.Xαρμόσυνον βεβαίως εστιν κουσμα διὰ πάντα Ελληνα τι εν Εὐρώπιν συνέσπι ἀρτίως , φίσταται καὶ χωρεῖ εὐοδούμενος , σύλλογος

φερων την επωνυμίαν φιλελληνικοὐ Καὶ ε πρόκειται μεν εννοεῖται, πλέον περὶ των ευ γενων προσπαθειων των την θνικην ημωνανάστασιν διὰ λόγων και εργων ποστηριξάντων Ἀλλ' οὐχ ηττον σπουδαῖόν εστι καὶ το σταδιον εἰς ρ με εκείνην εἰσηλθομεν, ὀψείλοντες να ἡ διαψεύσωμεν την μεγαλην ημων καταγωγην, καὶ

μετα των ευεργετων πρεπε να καταταττωμεν τρυς συνδραμοντας

ημας εἰς αὐτο οἷος εστιν ὁ περὶ ου εἶπον Σύλλογος. ο τι σμενετι Ἐλληνες , οὐχὶ ἀναξιοι να φερωμεν το ενδοξον νομα των προγόνων, σται το μέγιστον καύχημα καὶ ο πολιτιμότατος πλο5τος νεχομεν α επιδεικνύωμεν. Ἀλλ' οὐδεὶς γνοεῖ, τι τον θησαυρον τοὐτον ον φερομεν παντες ε τὸ καρδί ημῶν, μας ημφισβήτησε χαιρεκακως ὁ Φαλλμερε ερ. Εἰς τα γεωγραφικα μως καὶ ἱστορικαεκείνου σοφίσματα καταμάχητον ανταπόδειξιν φερεν ὁ περὶ των ολων ἀγων ημων, αναδείξας τους Βοτσαρεις, τρυς ιαούλας, τους Καραῖσκους γνησίους υιούς των Λεωνιδῶν καὶ των Θεμιστοκλεων. Γο Φαλλμερεύε δε εἶχε προηγηθῆ τερος αντίπαλος, στις, ει καὶ οὐχὶ κ προθεσεως, απεβη μως κείνου κινδυνωδεστερος, διότι επ' αἰῶνας ξηκολουθησε, καὶ εἰσέτι δεν παυσεν αυτο χ επιρροή. H δ' οἶτος ὁ ε φιλολογοι διαπρεπων λλαν Mo 'Eρασμος, καθ' ον στρεβλωθεῖσα η προφορα της αρχαίας Ἐλληνικῆς, νέβαλε τῆνεπικρατησασα εν ὐρ mη πρόληψιν π αὐτων των χρόνων τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τε ζη ὁ 'Eρασμος, τι ημεῖς ομιλούμεν αλλην κείνης , λαυοτουρκικόν τι ἰδίωμα λαο εκβαρβαρωθεντος ἡ βαρβάρου την καταγωγην. 1δο δε πως προέκυψε το δίκημα τούτο G σοφος κεῖνος Ἐλληνιστης, φαιδρος ων το πνεομα συγχρόνως, καὶ δι' εὐφυῖα πε-

188쪽

χλευάζει αὐτον ως κακως προφεροντα, καθ οσον οὐδε δῆθεν ἀποδεικνύει τι ἡ προφορα ην τότε πάντες εμάνθανον παρα των κΒυζαντίου προερχομενων ν ἡ γν σία Ἐλληνι πιε Καὶ κατα πόσον μευ πείσθη ο λεων δεν δύναμαι να εἰ πω εἰκάζω ε τι ὁ κιστα πεπει τμενος ην αυτος ο Eρασμος , στις , λίγον πρὶν, ζητε παρατρυ ασκαρεως ν τω πέμψη δίδάσκαλον Ελλ ηνα, στις α διδάξηεὶς τους υιούς του την καλη προφοραν Ἀλλ' ο ταχιστα καὶ προθυμότατα πεισθεντες σαν οι τότε καὶ κτοτε διδασκοντες την Ἐλληνικην εν Εὐρωπη, καθ οσον εὐκολωτερον τοῖς ητον, ντὶ τῆς εἰς τα τραχεα χείλη των δυσκόλου προφορας της ξενης γλωσσης,να μεταχειρίζωνται ἡ της ἰδίας εαυτων, α*' ου - ἡ ρκτος το εἶπεν - κείνη εν ητο ορθη η καν βεβαἱα. Κατα τῆς αρκτου ταύτης ερχεται ἡμῖν η Oλλανδικῖ εταιρία πίκουρος Εἰς του θηρἱου ας ποδείξεις πολλα καὶ αλλας προσηγαγον συμβολα μεταγενεστεροι γλωσσολόγοι, ν η κρίσις καὶ κτίμησις εσται ποτε εργο της μελλούσης Ελληνικῆς Ἀκαδημίας Ἀλλ' ἴσως θέλω εἰπεῖ κεχαρισμενω τῆ μετερι περιεργεία. αν παριθμησωὐμῖν τα κυριωτερα των ποτιθεμένων ποδείξεων τούτων κατατης γνησιότητος τῆς προφορας μων, περ μως θα μ' ναγκασηυα ενδιατρίψω εἴς τινας μονοτονους λεπτομερείας γραμματικας.Tα γράμματα εἰς ων την καθ' ημα προφορα ἀξιοθσιν οἱ τῆς αρκτου παδοὶ ν αντικαθιστωσι την ἰδίαν εαυτων, εἰσὶ σύμφωναμεν τα β, γ, δ, , , , , φωνηεντα δε α η καὶ , αἱ δίφθογγοι καὶ 41 δασεῖα.

n. προς το β επικαλοὐνται την μαρτυρίαν των ... προβάτων.

,, Ἀπισπερ τα πρόβατα, t ἡβή λεγων βαδίζει λέγει ὁ Κρατῖνος. Ait σχυρἱζονται λοιπον τι τα πρόβατα βελαζουσιν οὐχὶ βη βη, ἀλλα

, bd. Καὶ φυσικον μεν αἱ νεται ι αρκτον διδασκαλον χοντες νακατα*έυγωσιν εἰς πρόβατα ς σχολιαστας ' πλην νομἱζω τι ςασφαλεῖς δεν δύνανται να θεωρωνται α φιλολογικαὶ των κτηνων μαρτυρίαι 'A ερωτησωμεν του χοίρους, κεῖνοι παρ' 'Αριστοφάνει

189쪽

Aν μως διὰ τὴν προφορα του, ζητησωμεν ἀπὸ δείξεις ανθρωπι- νωτερας, χομεν τον προς μητρος θεῖον του δελεξάνδρου, Ἀρύβαν, οστις παρα Πλουτάρχη και αλλοις νίοτε καὶ Ἀρύμβας γράφεται, α παξ δε παρα Παυσανίη καὶ Ἀρύββας δια δύο β, ως ευρηται ἀγε-

ξαιρέτως γεγραμμεγον το νομα πολλακις εἰς μακραν, σύγχρονον αὐτ επιγραφην, ἀνασκαρεῖσα εν τῆ Ἀκροπολει Προφα νως εν ῆ

νῶς μεταξυ των Ελλη νων μόνοι οἱ ιολεῖς, δι' ο καὶ αἱ λεξεις πικρός, πελεκυς, πίθος, κατ' αυτούς γραφοντο βικρός, βελεκυς βίθος. Καὶ παρα τοῖς Λατίνοις δε αἱγεται τι η καιρος καθ' ον το ν καὶ ως β προφερετο διότι εν επιγραφαῖς παντῶνται ectris, xit κτλ. καὶ ψ' τερου Venemeritus, amavile. Ἐκ του ελληνικο δε βούλομαι παρηχθη το volo, volui uir, Nollen), ε του βιω, Vi V ViVre), ε του βορος, vorax vorace). D δ' 'Oκτάβιος , ὁ β ιδιος, ησαν παρα Pωμαίοις Octavius καὶ Ovidius. T γ διπλασιαζόμενον μόνον προφερεται παρ' ἡμῖν ως τραχύ G. Ἀλλὰ το Γ οὐδ' ἀντεστοίχει καν εἰς το G ε τω λψαβήτη ἀλλ' εἰς το , το κατ' ἀρχας πιθανως ως Γ προφερόμενον, στεκαὶ ο ajus, ii ii ελληνιστὶ Γαῖος, νεῖος γραφοντο Ἐπεῖχε δ' εν τῆ τάξει του λ*αβητου o G την θεσιν του , μετα τοδίγαμμα καὶ ἴσως εἶχεν ἀρχικως την προῖοραν του ἰταλικο ἡ του Γαλλικοὐ G προ του καὶ Ἐν διαλεκτοι το αντικαθίστα το ἱγαμμα, ως Γέαρ, Γ σχύς, Γετορ ετος), περ ἀποδεικνύει το γλυκύ τῆς προφορῆς αυτοῖ ομοίως δὲ καὶ 1 νίοτε

αντικατάστασις αυτο εἰς το σαυσκριτικον , ως μεγας In aliat). Γ Δ καὶ παρα τοῖς Κόπτοις, οἱ τινες ελαβον τὴν γραφὴν παρατων Ελληνων, ως δ ετ προφερεται, καὶ κ προφορὰ αυτη ποδίδοται αὐτω καὶ π των 'Ισπανων εἰς την κατάληξιν τινων λέξεων, ως adriδ. T Z θελουσι ς σοι ερασμῖται καὶ παρ' εαυτοῖς οὐτω το προφερουσι, διότι λεγουσιν, ην σύμφωνον διπλοον καὶεκτεῖνον το πόμενον ψωνῆεν, παραχθεν ἄρα κ των συνδυασμων δς, ς, ς. καὶ ως με προ τον χαρακτῆρα αυτο ως διπλούεχουσι δίκαιον, αλλ' οὐχὶ καὶ ως προς ἡ παραγωγην διότι τὰ

190쪽

προφερεται , ως μοίως καὶ προ το μ, παρα τε τοῖς ἀρχαίοις καὶ παρ' ημῖν, οἱον εν επιγραφῆ καλῆς ποχῆς, εν ἡ γραφεται Zμύρνα Καὶ ὁ Κουῖγκτιλιανο δε λεγει το ελληνικον γλυκύτεροντο Λατινι κοὐ Tα δὲ δασέα o, . ζητουσιν οἱ Κρασμῖται,

εν η γλώσσο των, τα δασε ταυτα εὐρίσκουσι χαριν Ἀμειλίκτως ομως καταδιωκεται το , ως πασι ξενον πλην των 'Aγγλων, δι' καὶ παντες νασμενίζονται λεγοντες κατησον τυγατριον V, ως

χλευάζει ο Ἀριστοφανης τον Σκύθην προφέροντα. Ο πω δη ποτετο Φ εἶχε την νυν παρ' ημῖν προφορα του πρὶν ἡ εἰς την λατι- νικην εἰσαχθωσι λεξεις ως η sero, raster. ἡ σχέσιν δε τῆς προφορας του καὶ του Θ απὸ δεικνύει καὶ 1 παρα τοῖς 1ακέδόσι καὶ Αἰολεὼ σι εναλλαγη των δύο τούτων γραμματων ως ηρα

οἱ Κόπτοι. ἡ καὶ ε τοις λαχίστοις δὲ διατηρησιν της ἀρχαίας προφορας ἀποδεικνύει καὶ 1 παρ' ημῖν ως M εκφωνησις του προ των ν Μ, Π πως εὐρίσκεται συνεχως γεγραμμένον εν ἀρχαίαις επιγραφαῖς. Ἀλλὰ το κύριον πεδίον της μαχης των Ἐρασμιτων εἰσὶ ταφωνηεντα, καὶ 1 κρόπολις αὐτω εστ το . ρὐτο, λεγουσιν, οὐδn αλλο εστιν η E μακρον, ως καὶ γραφε το μεχρι των 400or. X. Tότε μως, πειδὴ καὶ το sa του μόνον Ο μακρον, πάντατα φωνηεντα ἡσαν δίχρονα, καὶ ε ὐπῆρχε λόγος να δια δύο ξαὐτων πινοηθωσι νεα σημεῖα. α πρόβατα το Κρατίνου καὶενταθθα γνωμοδοτουσι, διότι δε ελεγον β ἡ )ἡ αλλα be. Ei πων ἡ δη περὶ οὐ κύρους των κτηνογραμματικων σχολίων, περιορίζομαιεις ἡ παρατηρησιν τι οὐδεὶς ἡξεύρει α βη η βέ θελε να γραφη Κρατῖνος, διότι επ' αὐτο τὸ η εν εἶχεν εἰσε τι εἰσαχθῆ εἰς Ἀθηνας ἴσως δ' εγραψε βεε, καὶ οἱ μεταγενεστεροι ξελαβον ταδύο ε ως 1. Κατα τινας τὸ σχῆμα H προῆλθεν δύο Ε συνδεθέντων, κατ αρχαῖον γραμματικὸν δὲ κ δύο I. αλλ' ουδέτερόνεστιν ἀληθες διε δεχθη δ' πλως τὸ σημεῖον τῆς δασεtιας α*'ίτου