Hellas

572쪽

12. οὐδ' ἴρως ἀκτινοβολούν μὲ τόξα καὶ φαρέτραν,

πλουσίαν Φερων βλάστησιν κι εἰς την αργοὐσαν πέτραν,εξωραῖζων του παντος την φύσιν καὶ το σχῆμα, ζωογονων τὴν ρουραν με το γοργὸν του βημα

πολύμορ*ος , πολύχρωμος , μεθων , κομπαζων, τερπων καὶ Σπο θαμνους ἀφανης κι Σπο βοτανα ερπων τον σπορον του του γονιμον εἰς γῶν καὶ πόντον σπείρων,

Κs i αγη φως νε σπερον εἰς την Ἀνατολὴν κι' Ἀβλαστησεν ικμα ζωῆς εἰς του Ἀριστο το μνῆμα, κι' etro τα χείλη, πολ πικραν ερρόφησαν χολην εξηλθε το γλυκύτερον διὰ τον κόσμον ρῆμα. 18. Ἀλλὰ κατέρριψεν πολλοὶ με του σοῖο την πεῖραν, τον στέφανον των α κανθων ε τῆς χρυσῆς του κίμης, καὶ εἰς του πρωτου μάρτυρος την ασπιλον πορφύραν ὐργίασαν οἱ Καίσαρες καστης νέας Pωμης.

574쪽

'D. κόσμε, τρεμων κύτταξε των οὐραγων τον θολον, παρῆλθον οἱ τρισόλβιοι της σωτηρίας χρὀνοι, κι απο τας αμαρτέας σου η χειροτερα λων ὐπῆρξε μία παντοτε . . . . ἡ ἀρετή σου μόνη.

576쪽

202 BIBILIO GRAPHIE.

σαντα την γενετειρα αυτῶν νῆσον, δαπανησαν γενναίως προ εκδοσιν των πιστολῶν του Ἀλλ' εν παντες θαύμαζον κατα συνθήκην τον μεγαλώνυμον λόγιον , λίγοι γίνωσκον κριβῶς ὁποῖός τις πῆρξεν ὁ Κοραῆς ε τω βίω, ποῖα τα εργα του, ὁποία κ επὶ της πνευματικῆς μορφώσεως οὐ γένους πίδρασίς του T κενον τοὐτο ανέλαβε να πληρώση η εν εργεστη ξιότιμος ἐπὶ τούοἰκονομε Ιου Κληροδοτηματος πυτ λοπ ἡ, ερμηνεύουσα ευρέως το πνεθμα τῆς διαθηκης το αει μνηστου θλοθέτου, ευρε δε πρόθυμον κτελεστην τῆς γαθῆς βουλήσεως ανδρα, στις, α*οὐ διέπρεψεν ἐπὶ δεκαδας τῶν εν τοῖς δημοσιογραφικοῖς γωσιν, πανῆλθεν οικειοθελῶς εἰς ας νέκαθεν προσφιλεῖς αὐτ φιλολογικας μελέτας, συνενο δε προς κένωτον πολυμαθειαν καὶ βαθεῖαν τῆς γλώσσης γνῶσιν ὀξύτητα κρίσεως ου την τυχοῖσαν 'Aφιλοκερδῶς παρέσχεν ὁ Κ Θερειανος πολυετεῖς μόχθους, το δ' οἰκονόμειον Κληρ, δότημα δαπανησε ελευθερίως περ τῆς πολυτελους εἰς βιβλἱονεκτυπωσεως εργου , ο ευτυχη λογίζει αυτ 1 η , N. μέρα' οτι παρέσχεν εἰς τους αναγνώστας της τα πρωτόλεια. 'Επίκουρος προσηλθεν τερος ἐπιφανης λόγιος, ὁ εν ιέννι μεαγένης Λιβα- δας. πλουτίσας 'ον τρίτον τῆς συγγραφῆς τόμον δια μεταφρα-

577쪽

σεως των ε λατινικῆ καὶ γαλλικῆ γλώσση πραγματειῶν οὐ Κοραῆ, εν αἶς ουδὲ δύνατα τις να εἴπη μείζονα παινον Ο μεταφραστὴς δείκνυται οὐχ χ ανάξιος του συγγραφεως. 'Ορθως κατενόησεν avi; τι ο βίος του Κοραῆ δε θαητον πληρης, εα μη συνεδε ετ προ μελεπην περὶ τῆς προ αὐτοθκαταστάσεως της γλώσσης καὶ των προ αὐτο εργασθεντων περ τῆς

πνευματικῆς οὐ θνους ἀναγεννήσεως Vi μακρὰ ἰσαγωγη πο- τελεῖ ἀληθῆ καὶ πολύτιμον γραμματο=.ογίαν των ἀπο τῆς λώσεως μεχρι των καταστροφων του δεκάτου ογδόου αἰῶνος χρόνων Ἐνώπιον τού ἀναγνώστου παρέρχονται εν δεξιῶς συντεταγμένη ἀνα- θεωρησε τὰ προσφιλη εἰς το ελληνισμον νόματα οὐ ρυσολωρῶ, το In ληθωνος, οὐ Γαζῆ, οὐ ραπεζουντίου, οὐ Λάσκαρη, οὐ Μουσούρου, οὐ Σκούφου, οὐ ξ Ἀπορρήτων Ἀλεξάνδρου Μαυρο- κορδάτου, οὐ Βούλγαρη, οὐ Θεοτόκη, οὐ Φωτιάδου. ἱ κρίσεις εἶναι εν γενει, ως προσηκει, εὐ2.αβεῖς, ἀνομολογούνται δ' εὐγνωμόνως αἱ προς τὰ γράμματα καὶ το θνος πηρεσία των μακαρέων ἀνδρων, ἀλλ' υτως, στε ν εξαιρηται η περοχη οὐ Κοραῆ καὶ ἁ παρίστανται οἱ προ αὐτο σταδιοδρομησαντες ως στέρες, ων το φέγγος μελλε ν ἀμαυρωθῆ, ἄμα ως ἀνέτειλεν ει το ελ- ληνικον στερέωμα ὁ φωτεινος τολαίου ηλιος.

τὸν φίλων Θερειανον, να καταλίπωμεν ἀμέριστον τον χῶρον εις τον επαινον 'Eν των χαριεστάτων το πονηματους του κεφαλαίων

εἶναι το περιγράφον τὰ ετη τῆς νεότητος οὐ Κοραῆ το ε Σμύρνη βίον,

578쪽

τον ηρωα του , εμπορευόμενον εν 'Ἀμστελο δαριν, σπούδαζοντα την ἰατρικην εν ομπελλιε, με Γαβαίνοντα εἰς Παρισίους, εν μέσφ των κλογισμων τῆς Γαλλικης παναστασεως Πολλαχο ανθολογεῖ ξαὐτων των πιστολων του Κοραῆ περικοπας, ων εἶναι δύνατον ναμ η θαυμαση τις καὶ νυν τὴν νεπιτηδευτον εὐφυῖαν καὶ την γλωσ- σικὴν τεχνην, ως σελίδες δὲ μυθιστορηματος θελγουσιν ἰδίως αι περιγραφαὶ της εἰς διδακτορ αναγορεύσεως καὶ τῆς ἀτολμου εμ-φανίσεως εἰς την γαλλικην Ἐθνοσυνέλευσιν Διὰ μακρων διεξέρχε - ται καὶ αναλύει ὁ Θερειανος παν του Κοραη πόνημα, παραθέτων καὶ τα περὶ αὐτο κρίσεις των διαπρεπεστερων συγχρόνων κριτι - κων, σάκις δε πρόκειται περὶ κδόσεως Ελληνος συγγραφέως, καθιστ γνώριμον εἰς του αναγνώστην καὶ του βίον αὐτο του

συγγραφέως καὶ την ξίαν των ργων του Εἰ θαμβος κινεῖ ἡ επιμέλεια, μεθ' ης ὁ εὐσυνείδητος βιογράφος παρέβαλε τας εκδόσεις του Κοραη προς μεταγενεστερας εκδόσεις. να εξακριβώσηπόσα των διορθωσεων αὐτου γενοντο δεκταἱ T πθρισμα τῆς

ερεύνης ταύτης εἶναι πολλάκις λίγοι ξηρο αριθμοὶ καὶ παραπομπαὶ πληροὐσαι μόλις εν τρίτον σελίδος , μόνοι δ' ι εἰδήμονες δύνανταινα εννοησωσιν ὁπόσων βδομα δων κόπους mi τησεν κάστοτε η ἀντιπαραβολη των κειμένων Καὶ σημειωτεον τι το εργον διηυκόλυ-

νον αἱ μοναδικαὶ αὐτο τοὐτο βιβλιολογικα γνώσεις του Θερειανοὐ, ας α ζηλευε καὶ ὁ καρτερικώτατος των Γερμανων βιβλιο*υλακων, ἀμφιβαλλομεν δ' εα αλλος τις των 1μετέρων θα ἡ δύνατο ' ποδυθῆ εἰς το κοπιωδες εγχείρημα, ἐρων τα αὐτα ἐφόδια επιτυχίας. 'Οτι ὁ Κοραης θεωρεῖτο ζῶν ως δεινότατος ελληνιστὴς ἐν γένετο

γνωστον νύν το πρῶτον με εθνικῆς τινος μως περηοανείας μανθανομεν κ τῆς προκειμένης μελέτης ποIου κύρους απολαύει

ἔτι καὶ νύν το νομά του καὶ ὁποῖα νεξίτηλα ἴχνη κατέλιπεν ηεπὶ των Ἐλλήνων συγγραφέων πάντοτε ὀξυδερκης καὶ οὐχι πα- νἱως μαντικη εργασία του. Aλλ' τι εὐεργετικώτερον ηθλησεν ὁ Κοραης ως γλωσσικος νομοθέτης, περὶ της δράσεως του δ' εν τῆσταδἱ τούτφ δύναταί τις α εἴπη ἄνευ περβολῆς τι , οὐκ εστι προσθεῖναι καὶ ου εστι ἀφελεῖν P. I υγιεῖς περὶ βαθμιαίας καθάρσεως καὶ νορθωσεως τῆς γραφομένη γλωσσης αρχαὶ α διε - τύπωσεν, γενοντο δεκταὶ π της πλειονότητος οὐ θνους καὶ

ἴσχυσαν ἐπὶ πεντηκοντα καὶ 4πέκεινα ετη δι' αὐτων δὲ διεμορ-

579쪽

ψώθησαν ἐπὶ Οθωνος καὶ πεζογράφοι καὶ ποι ταὶ πολλο λόγου

αξιοι 'Eπιχαρ τως καὶ ζωηρως α*ηγεῖται ὀ Θερειαγος τους μακρους καὶ πεισματώδεις ἀγωγας , οὐ ηναγκασθη να διεξαγαγη ὁ Κοραης κατα πολεμίων, ν αλλοι μεν , ως ο εἱμ ηστος Δούκας, νεψο- ροῖντο ενθέου ζήλου περ ἀναστασεως της αρχαίας ελληνίδος φωνῆς, αλλοι δε , ως ὁ ἀγαθος ο ρ ι κα p. περησπιζον κατα των δηθεν χυδαὶ ζόντων την γλωσσαν των si ευγενων ' του Βυζαντίου Ἀλλὰ τότε η θνικη συνεέδησις διέγνω εὐθυς καὶ ξεως το ορθον καὶ ο μεν Δούκας α πεμονώθη, κατεγελασθη δ' ὁ Κοδρικῆς Δεν πεδείχθη

ρμως η αυτη εὐθυκρισία πο ου πνευματικως καὶ ηθικως ξασθενηθεντος θνους, τε κατα τα τελευταίας δεκαετηρἱδας ανθρωπος, τολμων με να ὀνειδίζη ς αμαθῆ του Δούκαν, ων δ αυτὸς μαθέστερος καὶ θρασύτερος καὶ του Κοδρικα, πενόησε, καταχρώμενος την εὐπιστiαν του δημοσίου, τὴν αἶρεσιν των νε υδ ατ ιπιισ- των Ου λίγοι τεινον εὐηκοον το ους εις τα καινα δόγματα, φαντασθεντες τι θ' ἀνηρχοντο διὰ μιας εἰς τὴν κλασι κην του

Πλάτωνος γλαφυρότητα, αν εγραψον ὁ λέμβος ' καὶ ὀ , υπερ- συντελικός' ἡρξατο δ' ἀμείλικτος ὁ διωγμὸς κατα πάσης λέξεως,

κατα πασης συντάξεως μ αττικῆς Ουτω κατ' λίγον το λεξικὸν της δῆθεν ελληνικῆς γλώσσης , ην γράψομεν ἡμερον οι πλεῖστοι, περιωρίσθη εἰς ὀλίγας κατοντάδας λεξεων, σαι περίπου παρτί- ζουσι καὶ τα διαλέκτους της Πολυνησίας Πρότυπον του φρυς των ψευδαττικιστων εἶναι η πιστολη, 1 α ηὐθυνε πρό τινων ημερων αἱρεσιάρχtης , ὁ . Κόντος, εἰς λλανδὸν λόγιον, καὶ ς η νάγνωσις κίλησεν εἰς πλετον γέλωτα πάντα ξυπνον Ἀθ)ηναῖον. O τε μαθητεύομεν εἰς την τρίτην τάξιν του γυμνασίου του ορτάκη, άν τι εξ ημων ξεπόνει παρόμοιο θέμα, ὁ μακαρίτης Λεόντιος α ρ ρ στεν εν ὀργῆ κατα του ανελληνίστου το στορικόντου κομβολόγιον. 'Eπιμελως συνελεξεν ὁ Θερειανὸς ἀθηναὶ κωνεψημεριδων διά*ορα αποσπάσματα, να αποδείξη , ὁποία κάκωσις προσγίνεται εἰς την ταλαίπωρον γλωσσαν κ τῆς ὁσημέραι αὐξούσης νοθεύσεως των νυοιων καὶ ἀντιλήψεων καὶ τῆς συνεπομενης νοθεύσεως του γραψικοὐ της γλώσσης χαρακτῆρος. '' Ἀλλ' εἶναιαρά γε ἡσσων η κακωσις ξ επιστολῆς οῖα 1 το Κ Κόντου, υ

580쪽

κὴν ἀκολα σίαν, την πόλυτον περιφρον ησιν προς πάντα γραμματικον, συντακτικον , η λογικον κανόνα vi εν ταῖς , Πλωτ ικαῖς

ων πολλοὶ εὐμοιροὐσι καὶ χάριτος καὶ πρωτοτυπίας αἰσθηματος, σχεδξον πάντες γράφουσι το δημωδες ἰδίωμα των κλεψτικων α σμάτων, δελεαζόμενοι ἰδίως πο των στιχουργικων αυτο ευχερειων; Ἐὰν εἰ ακολουθ ἡ ν η ἀντέθετος αυτ η ροπη, λα ρυ- χλῆ κατ α μικρον α' 14 μ χἁ μ α αν α μέσον πιε ζο καὶεμμέτρου λόγου Γάλλος, ὁ εννοων τα μυθιστορ ηματα τρυουγω , εννοεῖ καὶ τα δράματα, οὐδ' υπάρχει ἐπαισθητη τις διαφορα μεταξυ τῆς γλώσσης των alii verivandi Achasten καὶ τῆς του , T ασσου ''. Ἀλλὰ πια ρ' ημῖν κατ' λίγου λα χρειάζηται λεξικον ὁ Σουρῆς, να υνο τας προς το Mύλ-λερον πιιστ οδεας το Κ Κόντου πια αλλο λεξικον K. Κόν ο ς , λα ἐννο τας τί λας του χερῆ Οι ἱν-δυνοι ουτοι δύνανται λα ἀπ οσχίη νω ι μόνον λια τη ἐγκα ἱρου αὐό νου πάντων κ αὶ πεζογράφων κ αὶ πιο ιη ων , εἰς ας γιεῖς παραδόσεις του Κοραη, φελιμωτάτη ε ' ποβ η συγγραφη του Θερειανού, συνοψίζουσαευκρινως τα γλωσσικὰ παραγγέλματα του δαιμονίου ἱου. Ἀλλὰ καὶ τ αγαθον καὶ τ χρησιμον εν δύνανται να διδαχθωσιν οι Ελληνες μελετῶντες ἐπισταμένως τον βίον του Κορα ἡ Παρ' αὐτ το ηθος ητον ἴσον ἡ καὶ πέρτερον του νοος, αγνοεῖ δέ τις τ ναθαυμάσι περισσότερον, την δούλωτον του χαρακτηρός του νεξαρτησἱαν, την σωκρατικὴν του βίου ἀρετην, - τον διακαῆ ερωτα προς