장음표시 사용
11쪽
ratistariae eum litteris humanioribus operam navarem et studiorum meorum ursu aliquando auam ad Livii annales quam accuratissime legendos ducerer, laetum e tu scriptoris animi integritato a candore et annalium ipsorum suavitate ac pulcritudine pariter atque multis eisque saepe umor gravibus dimovitatibus adlectus etiam in posterum hule scriptori mecum in animo onstituerent diligentiam impendere et iam nunc eos Ioeos, qui minus
recte constituti viderentur, emendare, praesertim cum tam multa quae emendatrice adhuc egerent manu superi esse Viderem, ut si umquam omnia in pristinam veramque formam redigere vellem, primo quoquo tempore inbtium capere deberem.
Seatent enim Livii annales multis adhuc atque gravibus mendis, neque ullam paginam ita hodie in editionibus vulgatis exhibitam dicas, ut a Livio eam prosectam esse existimes. Etenim viri docti non solum tantam in Livii historiarum libris emendandis diligentiam non oblocarunt, quantam rei magnitudo postulabat, sed etiam difficultas et obscuritas in rebus ipsis posita quo minus Ferum cognosceretur impediit dieque minima disseestas in eo sita est quod Livius proprium ac novum sibi finxit seribendi genus quod ab aliorum, potissimum Ciceronis dicendi genere multum abhorret Hoc autem qui non
12쪽
perpetua manorum annalium lectione cognovit, is profecto numquam ex Liviani emendationibus magnam capiet glori m. Μulti quoque adhuc exstant loci, ubi ea verba, quae recepta codicum optimorum scriptura habebis, non dubitare poteris quin Livius scripserit. quod igitur eum viderem, eos potissimum locos emendare constitui, quibus codicum scriptura ii tegerrimorum medicina adferri posse mihi videbatur. Non nullis autem locis, ubi in odicum scriptura nihil auxilii inesse eo lecturisque me supersedere non posse vidi, ita milii agendum esse putavi ut ex corrupta codicum scripturavera Livii verba facillime restitui posse ηtenderem. Iam possit aliquis dicere, optimi codices cum fere
semper optimas praebeant scripturas, earum praestantiam demonStrare supervacaneum esse. Sed fauitur id qui dicit.
Nam ii qui ante me Livio operam navabant etsi pariter
atque ego optimorum librorum scripturas novaerant, tamen malas eas esse at reiiciebant; meum igitur est ostendere illos viros doctos errasse, et demonstrare Cur Pr e- stantissimorem codicum scripturae contra illorum opinionem retinendae sint.
Nova subsidia critica ad hoc usque tempus ad manus mihi non uere, nisi Alschessicii novam primae Livianorum annalium decadis editionem novum vocare velis subsidium. ΙΙaec enim editi cum accuratissimam optimorum codicum ouationem ab ipso Alschessicio institutam contineat, multis ocis verum egregie me docuit. Nam etsi plerique quos emendavi loci non ex prima, sed ex tertia annalium decade sunt deprompti, tamen ex Al- schessicii ditione niagnam capere potui utilitatem, quod
quid aliis Iocis optimi exhiberent libri mys mihi ostendit. Et omnino dicere vix possum, quam n ultas res
Alscliessicius hac editione me egregie docuerit quantam-
13쪽
que mihi voluptatem adteserit eum proprer alias res, amnpropter erisin Livianam rectissime iactitatam. 1ii ii quamquam uschelarius non ubique veram vidit, tamen quantam diligenti sua utilitatem optimis litteris adtulerit,
quod rationem adtinet qua rem eriticam saetitavit vir doctissimus, non in codicum multitudine, sed in eorum integritate et antiquitate verissim ludicat Te ericleae omne bonum positum esse censetque reetissime, ubi optimi libri manu scripti, modo eorum eriptura senten. tiam contineat sanam neque contra ommunes in eleges peceet, consentiant, ibi omnium aliorum libremmi turbam minime esse respiciendam; ubi tamen hi libri optimi inter se discrepent aut ubi eorum scriptura non sit probanda auctorisque igitur verba non statim cernam tur, aliorum odieum copiam esse adhibendam, ut ea dubiae diiudicari queant. Omnino tum demum ad comiecturas apiendas criticominere transire, ubi neque in bonis nec in pravis codicibus ullum reperiat auxilium. Hui autem msehesskii sententiae iubentissime Equidem subscribD. Iam quaeritur num eiusmodi exstent odiees Liviani quibus ubique fere antiquam Livianorum annalium formam restituere possimus. Et huic quidem quaestioni optimo iure respondere possumus, esse re vera eiu8modi libr. 8s. Cum optimos primae Eeadis codices Vormae Rhenani, morent. Medic. p. Msch. , Paris et Praeter hos Hariet L et Leid esse non sit quod moneam, iam tum ex tertia deeade plerosque quos emendavi loco deprompserim, mea de huius decassis libris manu scriptis
. e primo quidem omnium Ioco ponendus est yegius ille liber, quem Puteanetin appellare solemus. Hunc ILbram et equidem longe optimum esse cognovi et G -
14쪽
noxius et alli teginti sunt, iis quidem ut Isohessiaustom. I. praeso pag. VII. Putaneum, omnium Livianorum manu scriptoriun praesiantissimum' diceret. Bolendum autem est quod nondum accurata huiu nodicis saeta publici iuris est ollatio. Nam J. r. ronorium nullo pacto dioere possumus accuratam nobis praebuisse collationem.
qui vi de Livi historiarum libri immortaluEr meritus cum omnino hae in re nimis leviter versatus est, tum nihil sere aliud in eonferendis mss. egit, nis ut Ioeos quos ex perpetuis Liviani studiis corruptos esse scieba ex codicibus emendaret qua tamen verba istos loen in praecedebant aut sequebantur, ea Gro novium non movebant. At ne in iis quidem locis, ubi utean. scripturam a Gronovi adlatam habemus, semper securiegae possumus eum saepe numero in adscribendis co- diei scripturis erraverit. Itaque huius libri longe optimi auxilio lare ubique adhuc destituti sumus. Nam ex eo quod Gronovius de Puteane scriptara nihil dicit, minime omnium sequitur eiu scripturam consentire cum vulgata. Nihil igitur magis exoptandum est quam mox ut ΑΙ- schesinius tertiam Livii decisa dat, ut reconditae u- tuane copiae in lucem tandem prolarantur. Altero qui nobis loco est, Florentinus eodex, Putea-neo melius multo collatus, maximam iam praebere debet eritie utilitatem. Etenim cum non solum ubique sere opuma habeat oripturas, vexum etiam integerrimam verborum ouonationem, huius potissimum libri auetoriis, laeti Livii verba restituere in integrum debemus. Equidem hune librum maximo secutus sum, ubi non nullos aut certe unum codicem cum eo consentientem inveni.
Tertio Ioeo ponendus eat liber egregias, quis Jacob. Grono ius testatur proxime ad Putean aceedere, dico cod. Cantabrig. Sed ne hic quidem liber satis notus est.
15쪽
Codinem Bambergensem qui Alachesinio teste haud ulli eaeeepto Puteali eo lium bonitate secui das est, quidem nor ipse Ognovi eum eius scripturas acciperet equirem inter optimo eum esse referendum ex iis e n-
elusi quae hic illi notat inveni. Et hi quidem sunt libri, quorum auxilio tertia decas emendanda et ad pristinam formam redigenda. Praeter hos non pauci alii sunt codices, quorum tamen scripturae ibi tantum in partem vocari possunt, ubi Putean Flor Bamberg. Cantabr. nos deserunt Ex tribus autem alatinis libris secundus mihi videtur primo esse melior neque ossian Lovellani quinque praecipue primus Lips. Hari contemnendi sunt libri Codd. vero
Rhenan. quicum non raro Harteian in eo consentit quod Livii verba, quae docto cuidam librario non necessaria sunt visa, omittit necan. Berolin Gaertn non magnam habent auctoritatem. De editionibus Livianis me hic dicere cum non necesse sit, breviter tantum moneo edit princ ex ossicina dinoldi annarigii et Conr Meyn 1eymi nom. a. 1469 prodiisse et optimas post eam esse omni a. 1518 curis icol Carbachii et Vul gangi Aumst editam, Basil. 1535 ex robenti officina et Sigonianam a. 1555.
I. r. ronovium immortalem sibi comparasse gloriam observ. criti Livian inter omnes constat neque Drahen-borchi diligentiam parvi habendam esse sciunt qui Livium noverunt Bekkerianam denique editionem ubique respiciendam esse non est quod moneam, quamquam non eam praebet utilitatem quam forsitan expectes. reys-sigi postremo editionem stereotypam equidem propterea respexi quod ad odd. Bamberg. et Vindob fidem passim reficia est.
His breviter addam Fabrii librorum XXI XXIV editionem et quod interpretationem et quod rem criticam
16쪽
adtinet valde laudandam esse permulta ex ea et tu Enes, quorum in usum conscripta est, et viri docti discere possunt, praecipue qui in Livii annales diligentiam conserunt. V
In omnibus autem Livii editionibus multa adhuc exstare, quae non a Livio prosecta esse videantur, quis neget )His praemissis iam ad rem ipsam adgrediamur.
Conser his do rebus mschelavi Iibellum de arte eritica in Livii annalibus factitanda vernacul conscriptum Irogranim eo Mym;
17쪽
sivi libr. V. 17. . 1 in prioribus editionibus eriptum
est insem inde habem captis vates comtus, eumque adhibere cet. Alschesskius autem exhibet ingens inde haberi ea lino vat honos coeptus, eumque adhibere cet. Sed errat Ischesskius et ostendam equidem cur prior scriptura sit servanda. Habet autem Alschelavio teste Med. ivens inde habem captis rati honos coeptus capti us vates coepe eumque cet. Ex okenb edit adscribere debeo, Verba captinus vates come a manu altera deleta esse Codd. eapp. praebent ingens inde haberi apti orati honos coeptus erimque cet. aris ingens inde haberi captinua vates comtus umgue et Omnes Drahenborchii libri praeter edic cum Paris faciunt. Videmus igitur iam antiquitus duas exstitisse scripturas, quarum utraque pari modo . e. uno ex optimis codice munita. edic. enim, qui utramque scripturam coniunxit, alteram delevit Codicum numerum si respiciamus, non dubitare possimus quin ingens inde haberi captinus vates coeptus eumque et Vera sit scriptura Cum vero non codicum numerus, sed auctoritas decernere possit quae scriptura sit recipienda, auctoritate autem Parisinus par sit 1orentino, aliae caussae sunt adserendae, propter quas Al- schelahi scripturam reiiciam.
18쪽
A primum quidem notum est librarios saepe numero explicationis caussa aliquid verbis a scriptore positis addidisse quod si fecerunt, non elegantes dictiones aut
exquisita verba usurparunt, sed quam simplicissime scripserunt oratione nullo pigmento colorata usi. Nostro Ioeo, ubi duae sunt inter se diversae scripturae, Livius autem alterutram tantum exhibere potuit, elegantiorem putemus necesse est a Livio esse prosectam. ihi autem simplicius eum sit dictione captivo nati ivens honos haberi coeptus, oportet alteram scripturam insem haberi captistu vates coeptus Livianam habeamus, quippe quae rarior multo et exquisitior si , Deinde, si quis Itonorem in aliquem conlatum esse dicit, mea sententia addat necesse est, qualis ille honos fuerit; nam ex eo quod honore aliquem adfectum scimus, nondum quo modo honoratus ille sit colligere possumus; honores enim inter se valde diversi esse possunt. Procul dubio verba quae Alschelarius exhibet ectori non satis faciunt. Neque sequentia verba eumque αὐhthere tribuni et qualis ille honos suerit ostendunt, eum antecedentia non explicent, sed non solum ingenti honore doceant Vatem exornatum, verum etiam ad alias res perficiendas adhibitum esse Verba autem Eumque L hibere et non explicationem continere eorum quae antefidicta sunt, iam simplex que copula ostendit, quippe quae semper et ubique nori aliquid ad priora addi significet. s. eisig. schol gramm lat. q. 233. Itaque, ut repetam, et ingens honos captivo vati habitus est et tribuni militum eum ad prodigi Albani procurationem ac deos rite placandos adhibuerunt. Sed qualis ille fuerit honos non dicitur. Et tamen dicatur oporteat, si Vera esse debeat illa scripturR. Aliter autem res se habet servata eLkeri aliorumque scriptura: haec enim mussam imagitat explieatio-
19쪽
nem, ut quae iam per Re clara sit. Nam eum antea vates. ptiFu in nullo numero fuisset, iam adlata ablegati ab Delphia venientibus sorte oraculi congruente responso captivi vatis permagni ducebatur, ut qui divino spiritu instinctus excidium Veiorum fatiae prodidisset. Unum igitur et diis acceptum habebant Romani virum, et tribuni eum adbibebant ad deos placandos. Quod Alscheiakius ut ekkeri scripturam salsam demonstret dicit , verum sicubi Livius voce inse, ita utebatur, solebat etiam addere ablativum rei, qua quis magnus factus osset os ex gr. IV, 6 Canuleius victoria de patribus et plebis favore ingens, XLII, 12 inter ipsos reges ingentem . auctoritate,' id nihil demonstrat, eum duo ii loci, quos iam rakenburchius attulit, nullo modo ostendant Livium tuque voci ablativum addidisse. Deinde, ut illis duobus loci ablativus adderetur nec se erat, quo quid ins- illa sibi vellet apertum fieret, cum non addito ablativo saeile aliam admitteret explicationem,
ita nostro loco ablativus prorsus superiacaneus erat, immo prorsus ineptus, eum vim totius sententiae infringeret. Drahe orchius recte dicit: ingens haberi l. e. multae auctoritatis. VDenique tertiam caussam propter quam reiiciam Al-sehesskii scripturam iam accipito. Puto enim equidem ad honos substantiu non aptum esse particip. comtus h. l. Ponere, Cum non tantum Voce honos probata, ingens honos haberi coeptus sit vati, sed re vera habitus; cur tandem dieat Livius honorem haberi coeptum esse an RomanoRcredamus tantum vati coepisse honorem habere, honorem
20쪽
ipsum lion habuisse Hoc prosecto nemo umquam amrmabit Aliter res habet in verbis sequentibus. Tribuni enim Vere vatem ad Procurationem et adhibere inceperunt. Nam antea Vates neglectus erat a Romanis neque quidquam facere debuerat iam vero incipiebant tribuni eum adhibere ad prodigi Albani procurationem. At ingens honos non tantum coeptus est haberi, sed re vera habitus. Verum ingens coeptus es hab- vates ante neglectus, bene habet. Cum igitur non nulla inesse videamus in Alschessicii scriptura quae haud sacile queant probari, re ocemus scripturam ante ische kium vulgatam.
Sed transgrediamur ad Livii libr. VI. 1. . , ubi
Verum Ische klum errasse demonstrabo. Scribit auteni Alsche kius: rum uod et rarae per eadem tempora litterae fuere, cum procul dubio priorum editorum scriptura: rtim quod parvae et rarae per ea metes Ora litterae fuere vera sit. Sed primum codicum scripturas adferre liceat. Cod. Optimus Vormac Rhenano teste habet: in quod parvae et rarae per cet. in altero Vormaci, qui priore peior est, his altera manu deleta est vox parrae. Sigonius ait, et Iibr. habere tum quod et rarae perimet. Gebhardus testatur veteres edd. omnes edd. ante Aldinam, quae t/ι quod perrarae per ex coniectura habet et Pall. tres praebere idem quod Vormae optim. idemque meliores codd. exhibere . r. Gronov. adfirmat. Tum Vrto et rarae pre est, ut Drakenb. docet, in oss. 1. m. 1. Voss. 2. Lovet. . . ari. 2. Gaertn. oring. Elockian. Haveis Hearnii Oxonn. sed tum quod parvae rarae in Leid. 1. etiari. 1., tum quod parvae et rarae in Ior. Voss. 1. in marg. Leid. 2. Lovet. 1.2.4 fragm.