Emendationes Livianae [microform]

41쪽

quamqtinua qua omnium opum eodicis Putealie sit

scriptura non constat, tamen neque dativum nec nominativum neque genitivum a La io prosectum puto. iGenitivum editore unde sumpserint nescio equidem, sed natum eum esse existimo ex ouieetur . . Dativum dicerat ad speraur relatum nullo Pacto reiicerem, at in pluribus eum et melioribus invenirem codicibus. Iam ero ut Verbum aperiis Caussam esse, propter quam ablativus in dativum mutatus sit. Ablati um autem aut a Livio ipso scriptum aut a librariis perperam positiun esse necesae est. Sed tu omnes ius librario erroris incusare iniustum sit nuti relicuuin est nisi ut ablativum retineamus labeamusque Pro absol abl. euius missum subiectum siti Neque desunt duo eaque diversa subiecta. Alterumetum eorum ea vox, alterum pronomen quod ad participium dioerie suppleri debet. Et quamquam verbis vox eis et dicente unus idemque homo significatur, tamen si inuumaucam, uti decet rationem, nou solam logicam respicis diversa sunt subiecta.

Patrio sermone utens dicam: a te betanni Stimme

Saepe autem apud Lixium, quod Tectorum positionem attinet, sententiae e cum coniunctionem inductae abla-u ua adiungitur, quem vocant, absolutus, cuius rei tria

iam exempla in promptu habeo XXV. 37, 17 ob hoe cum iuria neglecta apud hostes essent, exploratis iis, Μarcius et Liv. XXV. 13,9 qui cum auditis, quae ad Capuam agerentur et ibid. 14, 6 iamque intra vallum Peligni pugnabant, eum altera parte, Valerio Flacco, tri-

42쪽

imno militum tertiae lenoni exprobrante nominia igna

quem ad modum et librarii et visi docti ablativis in

dativum mutabant, quia omisso subiecto ablativum absol. poni posse negabant et dativum sequenti verbo adiunetum Ponendum esse rebantur, ita apud Liv. libr. XXiu. Io, , optimis et plurimis odicibus haec vocismante praebentibus, ex a Fr Gronovi eoniectura omnes recentiores editores scribebant Me noesseranti. Habebant autem ante Gronovium editiones haec eo Dei Tante. Gronovi manu scripti carent, ut ipse dieit, medio pronomine praebentque haec vociferante neque aliter Iemni akenborehi libri. Dativum, quem Gronovius in coniectura posuit, exhibent Hearni libri et ex Dralcen, mss. Beria. Sed hi libri prosecto non tantam habent auctoritatem ut plurimos et eos optimos falsam scripturam exhibere demonstrent. Fabrius quamvis in Livii verbis habeat dativum, tamen eum ortasse reiiciendum et ablativum eum eodd. opti. substituendum esse censet et recte.

Similiter XXIII. 12, 1. Fabrius participium metientiatupro ablativo haberi posse putat ait autem metieritis videtur dativus esse. V. Rumpi. q. 405. Schulg. p. 404. Weiss. q. 305. Potest tamen et pro ablativo absol accipi, euius omissum subiectum est, quam dicendi rationem a Livii consuetudine alienam non esse apparet ex iis quae dicta sunt ad . 10. . . et XXI. 3, 4.' quidem, ut hoc adscribam, h. l. metientibus potiua dativum haheam quam ablativum multo enim simplieius et rei

Quod in duobus horum expl. verbum finitum ad eum periinens post ablativum demum absolutum positum est, id rem ipsam

non mutat.

43쪽

naturae eoire latentius est dativum his ponem,quam aru

iII. 10 9: Fabrius dicit se seribendum seri se hae vocis rante, nam ita optimi codices. ι omittitis non numquam in ablato sol subiectum, ut ostendimus

Locam, ad quem ablegavit Fabrius laetores, apud ipsum ego Fabrium inspicere non potui, ad manum cum haec scribens non haberem et Gibrorum XXI et XXII. editionem quod tamen rem ipsam attinet, puto Fimu doctissimum traditaque habere pro ablat absol. quod mutata interpungendi ratione mihi quoque probatur. Libr. XXI. 43, 4. eum iis ego facio, qui Gronorii scin pturam habentes reiicientes Mentibus ablativum a M.

Raschigius apud Beiser. h. L non erius ridetur esse quid verum iudicet, cum sententiam adserat Douiatii, kalento aut pro ablat absol accipiendum aut dis

perius vobis referendum esse Censet. i.

Strothius dativum ducit habentibus ad pronomen Ohis reserendum id quod non crediderim. In superioribus editores ablativum a codd. praebitum in dativum mutarunt et propter caussam quam saepius adtuli et propterea quod verbum secutum est quod tivum expostularit; at non ubique, ubi in sequentibus verbum positum est quod dativum iuxta se habet, in antecedentibus dativus eriptus est, sed saepius etiam ablativus absolutus quare ad verbum dativum expost lana pronomen aliudve vocabulam suppleri debet. L. Liv. XXV. 11 12 se Hanniba convocatis principibus Mentinis omnes praesentes dimovitates exposuit.' Hic enim neminem fore confido, qui e noeatis pro dativo habeat; certe Drahenb et Musa interpunctione, qua usi sunt,

44쪽

esse ostenderunt. Idem Bekkerum sensisse opinavit μtem postrem, propterea quod et id quidem hene a Bek-- faeitim t nullum inteπungendi signum posuit

inde, non1llio minissa ad verbum usque exmana iDubium quoque esset, si quis ubique ad verbuti dat ritu ad so habens dati rum poni debere putaret, positus iurem dativus an ablativus absol esset apud Liv. libr. Axv. 14 12 , itaque eonvocati tribuni militum congii xhsistendum temerario incepto ait; ' et tamen ablat. absol eme euique planum erit. Libri HV. 16, 1 vulgata scriptura est e Graecho, pelliΑqulim ex Lucani moveret, aerisseantι, triste Todi- gluti saerem est. Codd. omnes praebent sacri anti, unus tantum Florent sacri'ante quid verum est Decernere γε-hati noli possis led si sensum sequi liceat, equi-ἰεω tibiliti vim praeseram. Μultis alii quoque locis praeter eos quos attuli, dubius haerere posses ablativus an dativus sit positus ne-hne libito qnlti pud Livium multi adhuc in loci, qui, quo modo iam non nullo in pristinam integritatem restituere temptast, eo veram formam aceipere poterant. I iani mihi umclt ostendisse nondum facta omniae e Re endletim bonorum scripturas esse adhuc multa reguluendas Libr. XXV. 12. q. s. 10. quamquam plura sunt in hoc themine quae mihi displicent, tamen iam de dualius tan-llim odibus verbε facere eonstitui. Scribunt araem -- eientiores omnea itat ,h-tem, Romani, si expellere vultis vomicamque stae mullum venit longe, Apollini vovendoseenseo iudos, qui quoruntiis omiter Apollini fiant eum vivatus Mdierit in publido partem, privati ut eonserant piis se suis ile iis divi laetendis praeerit Metor is puius populo plebeique dabit summum. Decemviri graeco

45쪽

,, hostem, Romani, si Venit lange, Apollin ense. -- vendos listas, qui mistamus com uuiter gant his iussis laetendis praeerit is meis qui ius popais Pleiaq- --bi su num de m iri Iamini meis recleum s-- sesque re publica mestor.'Iam quamvis ex aliis E-i-rilms Maepe minem lumem adseri posse aliis non negem, Praesentam ἀ- -- -- tam aedi a res a a ensis Mae tori s i in axesinn, etiam in rebus anaudis eadem sene merba Mia,emisi tamen nusquam ita agend- a se e istimo luit si morqui modo tractatur me aio, is cuius verbis ange ius- itatis cap possit, negligatur utque gum in de rima alterius seriptoris 1ibri sa. Odiei in ad serimur- qui modo metatur pertinentibus melaxantur. εω primum nostri .criptoris odices invicem et ac amis respicere debemusa tum vero, Id eo non asis am anxiptumupraebere videmus, alterius scriptoris libros infla respicere et posmmus et debemus . Livii autem, ut ad rem adgrediar leditorea statim in huius arminis princ is ex in obii praecipue verbis scripturam hortem probareret, quam equissim serae neques;

haud dubie enim hostes legendum te i, i.

46쪽

His autem,eodicibus tot tantisque euae non eredamus

, aer i scriptura hostem nullo paeto ut apud Livium inmiarem exhibeamus numerum movere nos oleat, Cum apud illum alia quoque aliter sint omparata atque apud Livium, quae tamen ne ii quidem Livio restituerent qui hostem scripserunt. Neque velim quisquam dicat ostem propterea esse legendum quod Poeni significentur; unum autem populum hostem, non hostes esse. Hanc enim caussam pro nihilo dueendam esse statim apparet. Primum enim cur Poeni non hostea dici possint non intelligitur, eum totus Carthaginensium populus multos homines compleetatur. Hi autem sunt hostes Deinde eum Poeni non nominatim adferantur, sed tantum significentur, saeuius et, ut mihi quidem videtur, rectius pluralis usurpatur ut res quodammodo ut dubia proponatur. Denique cum homines, qui hi significantur, g. 10 preduine dicantur, apparet eos etiam hic hostes posse appellari. Apud Macrobium, ut haec obiter moneam, Paullo post communiter scriptum est pro comiter, quod Dralcenb teste etiam edd. Rom. a. 1472 et arm habent, quodque se- eundum Sigonium et lib. praebet. Praetermearnii L. I., qui ommune habet, omnes comi re exhibent. quamquam Verum est, quod Brahenb exempΙis ad h. 1. adlatis illustravit, communirer et comiter saepe eonfundi, tamen, ubi optimi et plurimi omitem habent, comiter,

modo quadret in sensum scribendum Ri.

Sigonius etsi commaeniter dicit significare sumptibus populi et privatorum, tamen equidem non credo. Significat enim id quod nos patrio sermone utentes dieimus Galles 3usammen Liv. communiter omnia complectar), in6gemein

47쪽

eant 'sed inus Nam tua-pti ae messi et priva-- Cum Graevio autem ad Cicer orat pro Balbo XVI. et pro viren XXXL eomitem existimo sit'ificare aeo indas-mirem Poluntate, libenter. His lib. I 22 eomiter eos convivium ce1ebrant.' quamquam primae voeis signifieatio est: reuislla, liebreith, tamen eum ea significatio non apta nostro sit Ioco, ubi de Iudi deo euidam celebra dis agitur, accipiatur ita ut vernaculam , gem significet. His peraetis iam cur Me ri recto faxitis legam, non

me autem praebent Flor. Vosam vel 4 5. Imri. Hau Hearni L. I. Possit aliquis dieere plures esse res quas ut faciant Romani incitentur. Iubentur enim Indos Apollini vovere, eos Idos quotannis omiter facere et ita quidem, ut publice et ex privato sumptus sola nis iubentur praetorem iis Iudis praeponere et operam dare per decemviros ut aera fiant, aeeo ritu hostiis. mi Sed quamquam haec caussa non inepta est, tamen equidem singularem cum optimo aliisque libris praefero. Denim pronomine Me non ginmarum rerum, quae antea sinmatim assatae sunt, ratio habetur, sed tantum ius quod imperatum est dieitur id quod Romani sacer debeant, si hostes pellere veΙint id autem eis pluribus continetur partibus, tamen unum tantum totum est . e. id quo hostes vincantur. Hoc igitur quasi nomen collectivum ponitur, quod neque abhorrere iudico ab Latinorum in universum neque ab Livii dicendi genere. Ad has duas caussas, quibus hoc tueor, aceedit quod Maerobius quoque Me exhibeti te enim, ubi acrobii scriptura eum optimorum Livii odicum scriptura conse tit, eius testimonium reiicere non licet.

48쪽

... ias XXV MLq. II., , vulgata aeriptum auuvium

di edo et pro Milgata neque tinis minus praeriuri aut periistariae ad manendum quam transfusis fuit, ein eornw- - - ς-- - aeam via mi RinfIta enim habent mori V s. Love L 2 4 5 Ilari. Berol. m. 2. Gaeris quamvis Drais orchio testetaeon modo hic, veram etiam ante -- - tilia H. eod. habeat in praepositionem, tamen Propter unum hune eo direm ante inis non audeo Maeripere. Sed eum morent. et multis aliis eodd. ante substantivum eram vis Ponendum esse in Pro exto affirmo. ait torsitan alicui mira videri hae structurae variatio Lirium tamen mihi eiusque dicendi eationem Eognoscenti notum est olere

minis, in De EUH-hina ad librum XXX, II. 39 I0. attuli huius uaxia uom exemplis mi Metat iratasse Lis libr. V I, et pro seditioinia Em urine e non vani aerimmis avrionem inhehat. XLV. 34, 1 tantaque praeda sint a mine irem adringeni de ait, peditibus dueen dividerentar. XXXVI 3, et fecisse responderunt - nihil reser e, ipsi coram an ad praesi-m minuetaret '. XXXV 20 G suinis erit meridiana meo. e en n. et placide adesive . quemdam finem Q. Mari is ind

sine Praepos pos tus est ad id significandum quo quid efficitur. I ita apud Paetrum eadem re snepe lacum ha-' Ita enim cum einem legendmi est Dra AEnhordia habet a cum et arduas sormam autem in ea praebent praeter optimum namberg., tres Pa1I movet. 2 3. 4. alii, et ardua Bamberg. tuetur. Cf. Reifig. ehol. I. IBI. eum Naasti adnoti f. XXXIX. 8 8 t mulis doIo, pleraque per vim audebintuiti

49쪽

bet. a. Ann I. 7. dabat et fama ut o tua laetushue potius a re publica rideretur, quaan per uxorium umbi tum et senili adoptione inrepsisse. II. N. Ea Germanico haud minu tra quam Per metum accepta. V. Irnobilitatis per Claudiam familiam et adoptione Liviorum Iuliorumque clarissimae. XIV. I. erebris erimnationibus aliquando per laeetias ineusare priniapem. His et aliis exemplis satis demonstrasse mihi video et Livium et alios aeriptore orationem variar in deli elis habere et ad idem verbum in eadem sententia duas

Et eas diversas ponere eo sis etiones. -

quorum exemplorum quamquam nullum lia compar tum erat prorsus ut nostro loco responderet, tamen lumeolligere me posse arbitror nos contra Livii alioriurique ueriptorum consuetudinem esse, ad eas ver m altera sententiae parte dativum, altera ablatim ab M praepi

Sententia eadem manet sive ablativum eum in praepos., sive dativum solum ponis, et eogitandi tantum ratio pa viodivera Egi. quod Hau praebet in illis et in tra,fuma, id ostendit librarium in transfusis egisse et ad structurae aequabilitatem officiendam ante inis praepositionem, addidisse. Alioquin enim quo modo scribere potuerit intulis non intelΙigo, eum omnes alios hic codices incusare erroris iniustum sit. Ut autem in m. in Praepoll. in trusa est, ita ante transfugis facile omitti potuit sive in praepos. Per in ultimam antecedentis vocis litteram inter. cepta est, quod saepe factum esse constat, sive scriptum fuit qua in unde quam facile potuit oriri. Saepe enim illam lineolam transversam evanuisse quem fugit Priusquam tamen ad alta pergam non nulla adhue adiiciam exempla, quibus quam lubenter Livius orationem variaverit demonstrem iari XXVII. 1. V ea omnia

50쪽

Herdonia per ocellitos nunesos delata Hannibali simul curam foetae retinendae urbis et spem fecere incautum hostem admediendi. XXIII. 24, 12 Purgato inde capite,

ut mos iis est, calvam auro caelavere idque sacrem vastis erat, quo solemnibus libarent poculumque idem saee doti esse ac templi antistitibus. ' iFortasse etiam, ut hoc praetereundo moneam XXV. 29, 9 legendum est sequosque sors obtulit irati interficere atque omnia quae in promptu erant diripuerunt,' quod est in Putean Petam Flor. m. I. In edd. inest interfe-erem disspuemunt. Infinitivum'. l. historicum ad furo rem indicandum aptissimum esse quis emi Furor autem eum maxime in hominibus eaEdendis emeretur, non aeque in rebus diripiendis, priore tantum loco a Livio infin histor. posteriore verbum finitum est Po

Ceterum hic Iocus me monet ut nullam dicam apud Livium discrepantiam significationis intercedere inter teri. pluri per . 1 - ere et in errent, quae apud Tacit. ubique sere cernitur. L. Reifig. schol. Mamm lat. q. 143. Ibique IIaasi adnot. 269. Saepe enim ambae formae nullo intercedente discrimine iunmntur, ut XXI. 25 , 12 se elingentos milites occiderunt, sex sima

ademere.

Digna etiam quae memoretur eonstructionis variatio est, qua collectivo in priore membro verbum singulare, in altero plurale lungit. a. ΙΙΙ. 27, 5 sic iuventus discurrit ad vallum petendum sumpsere unde euique -

Ita enim egendum sine dolo est. Fabriua adnoiste esse quod iam reinshemius delatum voluit, e erus nuper induxit. Sed abest ab uno tantum non magnae auctoritatis odiee. Hari. . Eteons supra ad XXII 47 6 ubi singulos infinitivos historieos allis modis non raro interponi ostendinins