장음표시 사용
21쪽
optimus adlibet tum φιod et rare per cui adsentitur alter Paris eiusdem decimi saeculi, et in tertio quodam Paris. paullo recentioris aetatis altera demum manu ante et
Itaque si codices solos respicimus procul dubio tum quod parvae et rarae legere debemus; nam Pariss illi Alschesskii non superant auctoritate codd. Vormac Florent. Hari. I. Leid. 1., quarum in duobus posterioribus et copula tantum scribarum errore sublata est.
Iam Alsche Icii verba, quibus quae fuerit erroris caussa demonstrare conatur, adponere liceat ait autem haec: si iam antiquis librariis , qui non viderent uvid et aptissime cohaerere cum sequenti et quod adiectivum quoddam ante et rarae excidisse videbatur inde actum est, ut parvae, in tertio quodam Paris. - adderetur et in eod. Rhen et in M. in integram rationem reciperetur.' Sed ea mera est opinio re vera rem ita se habuisse Alschesskius demonstrare non poterit. Odiem iure, immo meliore dicere possum propterea quod parvae et rarae non multum, quod litteras quibus exarantur attinet, di ferant, parvae facile excidere potuisse. Et laec quidem Alschesskii caussa nihil valet, quamvis vim et atque et
quod arctissime cohaerere posSe non Ogem.
quod deinde Alschesskius dicit vocem pleraeque tum
demum integram videri, cum quod et et quod arctis- sini coniungantur, id quidem verum est, sed nihil demonstrat, eum non minus Verum sit Vocem pleraeque rectam esse, modo quod et quod arcte cohaerere putentur. Et haec quidem mea est sententia. Jam vero ostendam necesse si, quo modo equidem plurimorum optimorumque codicum scripturam interpreter
ac defendam. Ac vult quidem Livius docere, cur res quas quinque libris exposuerit alde obscurae sint hoc ut efficiat, alteram caussam dicit positam esse in rerum
22쪽
vetustate nimia, alteram iii litterarum Condiciolie Iii litteris autem ycaussam esse propterea quod ea Eum Par ae et Tarae per ea tempora fuerint, tum incensa urbe pleraeque interierint. Ita si rem intelligamns, nssit obscuri remaneat Clarior ut sat interpretationem vernaeulain
Ita Verba coniungenda esse et sententiarum nexus Et verba ipsa luce clarius demonstrant. Coniunctionibus enim cum tum duae caussae adseruntur, propter qua re ab Romanis inde ab condita urbe usque ad captam urbem gestae sint obscurae eoniunctionibus quod- tost duplex alterius caussae ratio significatur. Et iam non rideo cur par ae ischesskio displiceat; etenim praeterquam quod ea vox codicibus satis firmata est, etiam re ipsa fit necessaria. Nam quod in rae rarae sunt, id nullo modo efficere potest ut res obscurae sint, praesertim eum non omnes litterae incensa urbe interierint pleraeque interiere); sed pareae litterae simulque rarust
I. e. in quibusvis ut recte . r. Gronovius dicit, scripturis et ingenii monumentis conscriptis litterisque traditis , cf. Liv. XXV.
23쪽
e maximam partem incendio consumptae saeiunt ut mimis notae claraeque sint ros Etenim si litterae ni non coneremata magnae et copiosa fuissent, rebus obscuria exoptata adferri lax potuisset quare nullo modo pareae omitti debet. Hi duobus locis, quibus non paucos alios addere PDR-sem, ostendere volui ab Alschesskio nondum omnia facta esse. Iam ad alia pergam. Et primum quidem dicam de is libr. XXIII. 9. . S., ubi vulgatam, etiam a Bekkero servatam scripturam et deterreri hic sine te potius, quam illic vinci salsam esse anfirmo. Vera sine dubio est sed hic te deterreri sine pintiva, quam illic vi rei. Gebhardo enim teste Pal. 2. , alatinorum mea sententia optimus, praebet sed hic te deterreri ais e quam cet. omisso potius adverbio Drakenb. Florent testat diabere: sed hic te deterreri sine potius quam et Omnes alii eo- dices sed coniunctionem omittunt, potias adverbium tuentur te denique pronomen abest a Voss. Cantabr. Lovet. quinque Hari. Berol. Gaertii. Hau IIearnii . Jam Gebhardo potius, quod plerique omnes tuentur, unius alatini 2 auctoritate omittere volenti adsentari non POSRum. Rm quamquam Saepe numero potius apud Livium omitti verum est,' tarmen, cum multis quoque 1ο- eis retineatur, nusquam ubi plurimi interque eos optimi
codd. habent potius debet omitti. Et nostro quidem loco
quamvis te pronomen, quod a multis codd. omittitur, lacile possit suppleri, praesertim cum Livius haud raro
in accus. cum Insn constructione Ironomen non ma- Ioc ab ipsi ad Liv. IV. 33, 3. I. r. Gronovi ad Liv. V. I, 1 et XXVII. 20 9. Gebhardo ad thr. VII. 20 8 et XXIII. 9 8. Duxero ad III 68, 11 Drahenti ad XXXIV. 49,10 adlat.
24쪽
beat' totusque sententiarum nexus Ille doceat praeter Calami filium neminem posse intelligi, tamen quin cum a1 2. et Flor recte retineatur non dubito Etenim ubi optimi eodicis scriptura potest retineri, retinenda est, et ita quidem ut nulla in verborum ordine fiat mutatio. Cum autem te in Flor et al. 2. ante deterreri positum sit, in Livii quoque verbis illum locum teneat. Iam vero etsi plurimi codices sed particulam non habent, tamen et propter duos illos ibros mss. sera et propterea quod sensus ratione habita facile fero. Dicit enim pater a filio Iannibalem per suum tantummodo
pectus posse transfigi negatque filium patris mortem sponte esse adducturum. Jam Calavius posteaquam verba: at itui per min peetus - Danssistendusque est emisit, pergere potuit itaque hic sine te deterreri cet. , ut Verborum etiam constructione laec sequi ostenderet ex iis quae ante dixerat. At commoto ut est animo, non subtilem, ut ita dicam, facitor mentationem, quod aequae est mentiη animique tranquilli, sed quod ex antecedentibus sequitur,
id ita proponit, ut ad aliud quid gradum sacere utque id
ab antecedentibus separare videatur, quod cum iis arcte coliaeret. Eo autem vividiorem multo seri orationem apparet. Cohaeret autem, ut hoc addam, sententia hoc modo: neque Iannibalem interficere poteris nisi per patri pectus neque patrem ferire sustinebis ; sed iste eum ita
sint, sine te deterreri. Iaec qui legit, is, ut equidem arbitror, non offendetur sed coniunctione, sed loquentem novi aliquid secernere ab antecedentibus intelliget I an- tum igitur abest, ut sed coniunctionem Putem super aca-
CLI. 11: fidem daret, nihil acturum tale, XLII. 10. in.:
. cisnsules ob ea irati, senatui in provinciam abituros esse denuntiarunt, ibid. post med. o prae e serens intercessurum.
25쪽
neam esse, id quod editoribus visum esse videtur, ut aptissimam habeam ad paterni animi motum significandum et ad vim patris precibus addendam. Hic adverbium, quod ulgo post deterere positum est, in Flor et al. 2. post sed locum habet, quod mihi sed retinenti probatur, ut eum uti adverbio respondeat, Pariter atque illic ante verbum sit positum Optime autem hic ante deterreri poni unusquisque videbit, qui quomodo Latini verba quorum aliud ad aliud refertur collocare consuerint non ignorat. Similem verborum positionem habes apud Liv. XXV. 6, 20: urbes alia Poenus, alias Romanus expugnat, ' ubi duobus ocis alias ante substanti rim est eouocatum. s. XXV. 3, 15 - eo ipso
quod discillimum videtur, facilius erit; ' ' XXV. 22 sn.:
et antea solvisse obsidionem, et nunc adventum suum Consules non laturos,' alios Iocos. Hic etiam ante deterreri positum est ut magnam in eo inesse vim significaretur. In deterreri enim maximam h 1 vim inesse equidem non crediderim, sed in ea sum
opinione ut in particulis locum significantibus eam quaerendam existimem esse quod iam inde apparet quod duae particulae sunt positae. Etenim iam ex deterrendi et vincendi verbis et ex toto rerum nexu inteuigi potest deterreri ad eum Iocum referri, quo alarius et erolia inter se conloquuntur, vinci autem ad eum, quo cum Hannibale congredi potest filius. Cum enim pater filium deterrere tantum, modo nullo vincere possit, iam adve biis hie et ilii adiectis optime significatur patrem ex filio petere, ut hic apud se in solitudine positum voluntatem potius mutari sinat quam illic apud Hannibalem, utque hic potius cedat amori atque precibus quam illic viribus ac violentiae.
Ita legendum esse postea ostendam.
26쪽
Itaque idemus, quamquam etiam in verbis deterreri et
rinci vim quamdam inesse negare non Possumus, quiPPBquae sibi Monantur, tamen maximam sitam esse vim in vocibus Iocum significantibus. Et hac de caussa iacoptime ante deterrendi verbum ponitur. His peractis iam elarum Puto esse veram me ex optimo codice restituisse scripturam, quibus iam interpretationem adiiciam vernaculam, ut sed coniunetionem non falso loco collocatam esse melius etiam Ostendam. Calavius igitur posteaquam multis verbis filium a consulo quod ceperat revocare conatus est, . . seqv. ita
Libr. XXV. 6. q. 11 hodio in editionibus, etiam Bekkeriana, legitur tamen antim afuit ab eo, ut illa D minia iis exerciti s quaereretur, ut et urbs Roma per eum emere tum, ni ab Allia Veios transfuserat , reciprearetur; equidem tamen legendum statuo esse tame tantum afucta eo, ut illa Domini in eis exercitibus quaereretur, uitet urbs cet. Λ primum quidem Iicctat codicum variantes scripturas adponere Sigonius veterem librum habere testatur Mae- remetire, Gebhardus ait, alat. I. praebere ut illa ignominia inter exercitibus quaereretur, alat. 3. ut illa ignominis aer ex restitas uaereretis DrakEnhorchiidibri omnes
servant Naereretis, et illa Dominia pro si habent Flor. Voss. Lovel 2 4. Berol. Gaerin His. deinde talem exercitus est in Oss. Lovet. . . . . ari. Beria. Gaerin. edd. antiquis: in exercitibus praebet mav. is
27쪽
Valllle intem scripturam iteram eis Viri delirante- am edeperunt prhetEt quam quod pro etiari Exhibuerent et), tamen egi non ogsum probarsi hinque ridemus plurimos in eisqui optimos hodies Flites anel seriptura non est nota tua pesnomenin Ere, non ina eodiose alitem quoi sim seriplar lipud Drakκηbo th. non adlata est liamvis praebeant iliarii tamen non tantam habent auctoritatem ut Florentinum, all. 6ss. adius fistoris eonvinchre possint. Deindε, licet illa o in pronηmina saepe numero in codd. 6nfundantur,' tamen, ubi optimi et plerique eodi illa servant. ibi, nodo inua mone
3 9uod lamiam recipertiretur itinet, eon a Drat eis Maiis. VILI8. I, uti saepe numero optimos codd. reciperare Pro recuperare praeber ostendit. Hoc autem Verbum, tum secundum ossium recentiorum sit, ubi nom.optimis eodd. praebetur reiiciendum i et pro eo miserare est restituendum.
28쪽
defendi possit, eunendum est. Et nostro loco bene habere
In eis verum mihi videtur esse ex eodicum vestigiis. Seripturam enim plurimorum codicum inter citer saeuius potuisse oriri ex verbis in eis quam ex pronomine sis existimo. Ex ablativo autem, qui ad vocem iter et talis in ali libris positus est, praepositionem apparet ablativum regentem scriptam a Livio esse, quam haud facile aliam quam in fuisse dixeris. Cum tamen ex Liviana scriptura in eis natum esset inter fiebat ut ablativus exerci-tAhis mutaretur in accusat. ut praepositio eum ad se haberet casum, quem habere debebat. Etiam eod. Hav. praepositionem adfuisse ostendit, eum misso pronomine in exhibeat. Florent sane codex, qui is exercitibus i. e. sis exerc. I praebet, vulgatam scripturam tueri videtur; at res aliter habet. Primum enim unus est eodex quiis exhibet; deinde sensus, quem infra exponam, dativo posito non satis placet denique quo modo ex iis sive is
oriri potuerit inter intelligi nequit.
Sequens et coniunctio etsi nullo in eodice inesse videtur, tamen vera est tum quod codicum scripturae ea et eat fere docent et obtinuisse, tum quod orationis ratio duplex et paene expostulat. Jam Fero vulgatam scripturam editores ita videntur defendere, ut militem qui hic loquatur dicere adfirment, se suosque sodales ad Cannas pulsos immerita ignominia esse adsectos, praesertim eum ne aliis quidem alias victis exercitibus ulla ignominia sit quaesita. Dictionem ignominiam allem quaerere interpretes defendunt aliis et similibus, velut mortuo honores quaerere η θ,' Is Florent saepe pro iis habet, euius rei exemplum vide apud Usehelah. ad Liv. IV. 16.
29쪽
sibi invidiam quaeri, et Sigonius, quicum Gebhardus
consentit, quaerendi verbum dicit hvic loco eo aeeommodatius esse quod genus ignominiae, qua notati sint annenses milites, noFum neque umquam antea sumatum sit. Dictionem eram et bonam esse equidem non negem;
sed inde non sequitur h. l. veram esse. Sigonii autem sententiam si veram habeamus, procul dubio illa pronomen praeferre debeamus. Nam illa pronomine posito milites in universum non puniti ob cladem acceptam dicuntur esse utram tamen hac an illa mominia non sim adsecti non ostenditur. Sed miles, qui
de nova nec umquam antea usurpata ignominia rogitat,
itaque de ea quae in Cannenses milites est quaesita non facile dicere potest ulla. ilitem autem de relegationis poena verba facere luce clarius esse debet ei, qui Sigoni sententiam probat. Ea autem bene adhiberi potuit ratione relegationis poenae habita, quae orationis initio q*. . . commemorata est, et illa pronomen praeferendum vel iis legenti est Militem denique de ea ignominia verba sacere, quae in Cannenses milites statuta sit, ex eo apparet quod, ubi ad Alliam prope omnem exercitum fugisse et ad Furculas Caudinas ne expertum quidem certamen Iiost arma tradidisse dixit, pergit urbem Romanam per eum exercitum, qui ab Allia Veios transfugerit, reciperatam et a Caudinis legionibus enm armis in Samnium remissis eumdem illum hostem sub iugum
D eque desunt exempla quae quaerendi verbum cum se praepositione coniungi demonstrant et Ovid. etam. JII. 153ris nec sanguinis ordo, sed Virtutis honos spoliis quaeratur in istis. f. I. r. Gronov. ad Liv. XXV. 38, 18, hi adfert: is in ponto quaerere pontum. I. e. de relegatione qua quo minus eum hoSte pugnMe pos fetit impediebantur.
30쪽
missum νssi, qui pm 'orim clade aetatus it. Cum tutem miles die t fusus milite non esse relegatos, sed in eumdem hostem missos, pignum est iu pronomen umehω retinendum Κηu. Huc usque de scriptura illa ita disputavi, ut prioribus omnibus conpederem interpretibu vocem Dominium significare poenam de aliquo aptam ob vitium quoddam contractum et aepe numero investri ligo signisseauone
numera enim sunt exempla, quorum unum g Is habeν; se neque ignon1iniae finem petimus V ed. significa etiam id quod ro quadam male ut turpiter gesta nobis comparamus, emacui. Ednaach, Edimps Et hun prouuldubio 'stro Ioco habet signifieatum. Puto autem militem ea orptionis pilrte, qua noει pontinet prba, no milites in au8sa ostendere ηse a fundantur, sed duce aliasve interdum res non in militum potestate positas milites enim semper et ubique modo bene ductititur, bene pugnare ac sortiter. Ex euautem quod β. 6. hic miles ex arcessu poti v milites
noxam cyius arguantur purgare in 't, apparet Roxam mirilites eum non existimare ob eladem queplam Ii boro, Praesertim eum Verba se uius noxae arguimur' addat Etiam verbis Paragrapbi quintae , quem Marcellum)si ad Canna consulem habuissemus melior et rei publicae et nostra fortuna esset' et paragraphi sextae se linon deum ira nec fato - sed culpa periimus ad Cannas, cuius tandem ea culpa fuit militum an imperatorum
et exemplis q. 10. 11. 12. adlatis, quibus in militibus
antea cladis acceptae ignominiam quaesitam esse negat, egregie demonstrat neque culpam neque gnominiam in militibus esse quaerendam. Inde autem apparet in eisde-gundum Sβe.