장음표시 사용
71쪽
Remiama aer ιm -Idux habea M. I9. 5. hi quamvisito nulli codices et antiquae edd. retio praebeant, tamen, eum Machesinis teste Paris I d. eod. Rheu FIMUI MYumae tertiis habeant, ter in procul dubio verus est. Iam infiniti a Bevisse eum Gronorio istore neque Galliei habeant eodd. neque ovis neque Dra n rchio teste Flor. Canisbr. Lovet. I. 4. 5. Hari Bero . Gaeris. Hau ΙΙearni L. I, nulla remanere Mest dubii vi mu-
Et sane dis ultas quaedam in eo posva est quod etiam que coniunctionem, quam libri mas videntur habere omnes, omittere cogimur; aed cum saepius in pomo i . . r. ronov. illud me dicat supervacaneum esse et Jac Gronov. disser epist ad Livii is geogr. ep. II. p. 15. in hac Liviani operis parte observet saepe perperam a librariis hanc opulam additam vel detracta si esse, eumque saeuius sit que opulam omiuere vel hic quoque mendose additam esse existimare qu- --- infinit invitis paene omnibus inque eis optimi codd. in- serre equidem cum docti. I. r. Gronorio aliisque iris iaciendum esse statuens pariter revisae reiicis a que
Itidoeti enim libram eum in fine huius sententia dictum fige Viderent ,,ungues abiisse,' prius Eoa enisise dici necesse esse rati renisse Livii verbis adiecerunt, quasi non omnibus satis perspicuum esse nngues, Priuου- quam libare ieeur libatoque eo abire possent, venire debere quamquam in ea tu opinione ut que optulam omittendam esse existimem, tamen ne quid inuentio ram termittam, iam addam me a clam an Iegiis ait aeruma teritiam tradunt, libatoque iocinere, intusto abnε ita ut Livium arbitreri proprie dicere tantum voluisse
' Sensus ratione liabita eruum poni debet. I. Reifig. schol gramin.
72쪽
De bis adhue abisse et deinde explieationis aussaiabat ioeinere addidisse. Vernaculo si uti licet sermone interpretor so follen
Intelligere enim posse sententiam existimo unum quemque vel omissis tabat iocinere verbis, et Videre angues idem secisse quod antea i. e. iecur dedisse. Jam Vero, ne obscuri quidquam adesset, cum sane omisso illo ablativo brevius locutus Livius esset, adiiciebat libatoque ο-
Pro simplici et copula que habere nollem, sed pro quoque esse positum crederem, quod si hic scriptum esset, displieere haud facile posset, cum Verba tradunt, libato quoque iocinere, intactos an es alisse, neminem offenderent. e particulam autem pro uo*uae apud Livium inveniri non possum negare ex quo Ischesskii dissertationem vernaculo sermone de cris Liviana conscriptam legi, ubi pag. 27, posteaquam ostendit etiam apud Lirium egre sere eodem sensu usurpatum reperiri quone .... quidem ' h, ita pergit:
f. etiam a ii adnot. ad Reifig. schol. aram lat. II, qua Reifigi opinionem salsam esse demonstrM.A . . tari a
73쪽
an nimis undique eam Iibertatem minimisque rebus muniendo modum excesserint, un XXX. IS. Μagoque ex subsidiis Gallos integrae legioni opposuit m an eiu
haec per se gravia indignioraque ut viderentur, tribuni
plebis faciebant m aifo que et gomparatio fur etiam 'ehi: un V. 16. ad allen uten anbse risten ad hoe
Veientique et Falisco et Capenati bello occupatos videbant
Romanos: mo eben'll melle Veienti quoque at babie Herbinhung vo que et ei ivius gar nidit sesten iit.
Ad hos ab usuhesskio audatos Iocos cons. quae in Liv. d. dixit. Huic autem Ischesskii sententiae non possum non accedere. s. etiam Reifig. schol. . 233. Id autem si probaverimus etiam nostro Ioco optimorum codicum scripturam integram serre debebimus. Hac denique scriptura probata etiam superius illud dedere magis firmatur, cum per que audin primum idem illud anmes fecisse dicantur, quod iterum ac tertium venientes fecisse perhibeam tur. Et ita quidem temptare possumus integram optimorum librorum scripturam defendere; sed, priusquam Pro certo ita scribendum esse dicam, aliorum virorum doctorum sententias audire velim interea eam scripturam retineo, quam supra Posui. Iam equidem diu dubius haerebam utrum iocinore ait iocinere scriberem, cum haud facile esset decernere quid verum esse Sed nunc pro certo adfirmo iocinere legen
I. M. Gronovi teste omnes Galliei itaque etiam Putean. habent iocinore; risenborchius testatur se inore esse in
74쪽
mitre in Flor Gaerin et edd. Rom. a. 1472 et arm.
quam scripturam ut probemus emetunt oss. Lovet. I. Hari , ni mendos eo lare exhibent. Possit quidem non dubium videri quin recte eum optimis codd. apud Gronov. legatur ocinore, praesertim cum Putean auctoritate Florentinum superet. Sed est eur aliter sentiam. Primum non satis fido Gronovi verbis, cum paullo negligentior his in rebus esse soleat; deinde in- arnitur haec vox multis apud Livium locis, qui me ut alteram scripturam praeseram moFent. Notum est quintae decadis optimum ibrum s. esse simulque unictim Laurishamensem hic autem Alschessicio
teste ad Liv. VIII. s. I. habet libr. XLI. 15 3.r quod eaput iocineri defuisset,' item XLI. 14, .: in iocinere caput non inventum' deinde XXX. t. 13. -lnlut Coib. Bamb. est: ,consulum alteri primam hostiam immolanti caput locineris defuit; denique VII1. 9 I.: Deci eaput iocineris' ex Par. Leid. I. ab Ischesskio adfertur, eum Μed habeat aput Dei ineris iterum salsa litterarum iteratione . His locis, quibus optimi quique habent in vocis ne
aut eris aut rei aut ere, profecto quisque permoveri debet ut Etiam nostro loco cum Florent. Misere legat; sed accedit etiam alia non exigua hac in re auctoritas, riseiani dico testimonium, quod est Ι. 10, 2. Ait autem Priscianus haec iecur iecoris vel Mesneris, qui senilinus videtur a nominatis iocinui venire, qui in
Eqaidem igitur praefero orinere, praesertim eum I. Fe Grono ius o Ioco non satis aecuratus esse videatur, quippe qui Oss. dicat iocinore habere, qui tamen
75쪽
O Mers praebet Fortasse Gronovius significare tantum volebat codd. Gallicos non habere recinore, quod antea Rcriptum erat, sed ioc. Omnes Gallicos et oss. sociam ris exhibere ipse ronov. XXX. 2, 3 testatur, quibus Codd. Flor consentit. Ut igitur veram restituisse milii videor vocis formam, ita pro certo dico reyssigium iacinore exhibentem errare, quippe quae forma non hic tantum codicum auctoritate destituta sit, sed etiam iis omnibus quos supra laudavi locis, ita ut Livium usquam hac sorma usum esse
Priusquam disputationem de hoc loco finiam, iam mecum Beklcero abisse legere addam quod Ior. Voss. Lovet. . . . edd. Rom. 1472. ediol. 1480. arm. ita exhibent. Amat enim Livius contractas illas formas, ut ex multi eisque certis locis apparet. s. XXV. 37 8. transisse
XXIII. 45, 3. abisse, ΙΙ. 36. n. redisse XXVI. 2, 4. redisse XXIII. 22, 11 redisset, I, 2 redisse XXVI. 1, I inissent, XXV. 4 9 prodisset, XXV. 22, 13 exissent. cf. Drakb ad IV. 40, 6 VI. 17 7 XXVII. I9, 10.
Etiam in aliis verbis contractas habet Livius sormas, ut XXV. 4, 8 prendi pro prehendi. Hoc loco, quamquam in omnibus, quod equidem sciam, editionibus est: prehendi, tamen prendi vera forma est, quippe quae sit in Ior. Voss. Lovel 1 2 4 5. Gaertn. ita etiam X. 34, 26 prendi recte a Gebhardo restitutum est. s. Dra-kenb ad VI. 18, 10. Jam cum de inolis sat me dixisse et locum rectius et melius restituisse arbitrer addam interpretationem ernaculam: Fortasse ubique apud Livium ieeur habet genitivum iocineris, nec umquam iocinoris Librarii autem facile hac in re poterant
76쪽
Libr. XX II. l. I. legitur hic status rerum Himaniae rat mea sententia parum recte volo enim hi statis rerum in Hismnia erat. Ita enim exhibent Gebhardo teste Pal. 2. 3. 3. omittit rerem et Drahen b. auctore Cantabr. Berol. m. I. Lovel. 4. Iav. Iearnit D. Optimus Flor praebet scripturam hic status rerum Aspania erat. Alii codices videntur habere Hispuniae. Sed Florentii, scriptura nos eo adducit ut eius librarium in negligentia tantum omisisse PutemuR. Nam quod rakent, in Florentini scriptura ultimam dicit litteram vocis is nise interceptam esse a prima vocis sequentis, id quidem Verum esse potest, sed certum id esse nequit demonstrari atque eodem iure quo Draxenhorchius illud dicit, ego in pra positionem adfirmare possum ab rerum ocis ultima littera esse interceptam; et id ne rakenborchius quidem negat. Utrumquo errorem saepe reperiri ipse Drahent, orchius exemplis ad X. 13, 3. et XXIII 8 9. adlatis stondit. Et priore quidem loco permulta attulit exempla, ubi in praEp. ab m consona antecedeute est intercepta. Cf. VII. 7 6, ubi extra ordinem etiam in acie locati legeia dum est; sed ab Iockian etiam ei exaratu in III. 17, 5. Pro cum in ipsos armatos oss. 2. Lovcl. 3. hubelit um ipsos amatos. X. 22 9. Leid. . omittit in quod Prorvatum praecedit.
77쪽
Jam vero, cisti et mea . Draventioretili seri enita vera
OAse possit, quaeritur quae propius ad veri similitudinem accedat, id quod tantum ex codicum scripturii potest intelligi. Et vidimus quidem al. 2. et Cantabr. Praeter alios exhibere in eum ablat. De Flor res dubia maneat. Iam quod rahenborchius se plures dicit Irispaniae legentes sequi malle, id eum non tam codicum numerus quam auctoritas et pretium quid legendum sit docere possit, milii non probatur. Nam optimi, qui hic in discrimen possunt vocari, habent in cum abi. quo Sequor. Mutandi caussa mihi sola sita est in codicum scriptura; tiam quod geniti us scripturamimaniae servata ex genitivo pendeat, id me non inpediat quo minus uispaniae legam, cum saepe numero apud Livium eiusmodi invenerim constructiones pariter atque apud alios scriptores. s. Drahent, ad Liv. XXV. 15 1l, ubi verba et fraudis intestinue et hostium insidiarum imarus ab . r. rono ii coniectura defendit, qui pro hostiam scribere vult hosti lium invitis muthus manu scriptis. Praeter alia huc pertinentia exempla cons. etiam LiV. Praes utcumque erit, iuvabit tamen rerum gestarum memoriae riticipis terrarum populi pro virili parte et ipsum consuluisse. XXIII. 30, 3. absumptis enim frugum alimentis carnisque omnis generis quadrupedum,' alia. Sed quamvis non offendere possit ea dicendi ratio qua geniti us ex genitivo pendeat, tamen tutius erit h. l. in Hispania scribere. Et facile poterant errare librarii, praesertim eum era in re scriptum esset Verba autem: hi status rerum Himania erat salsa cum viderent esse, ablativum mutabant in genitivum. Ceterum prorsus eamdem dictionem habes apud Li- ium XXII. 22, 1. ,, hoc statu rerum in Hispania P. Scipio in provinciam venit. '
78쪽
Libr. XXVΗ. I. . . vul ta scriptura est par audacia Roma- , -silio et viribus impar, Opiis raptim eductis, conflixit. Sed ego ego pari audacia Romamus
Rhenanus dieit: ,emendavimus par audacsa Romanus, nam sequitur: eonsilio et viribus impar. Et sic est in libro scripto.' Itaque ante Rhenanum legebatur pari, ut ego Volo. Secundum Gebh. all. 1. 3. et vet. d. habent pari audacia se . at par audacia Romanis Drahenborchius posteaquam Flor. Cantabr. Voss. Lovel 1 2 3. 5. Berol. m. 2. IIasii Gaerti . Hau dixit praebere pari audacia Romanua, pergit conSenti tamen Rhenano.' Aliter milii videtur res habere. Certum enim est critieum, ut firmum habeat rei eriticae sundamentum, ubique, modo fieri possit, modicum seripturas servare debere Hic autem codices docent . pari legendum esse, praesertim cum sensus aeque bonuου et aptus sit pari scriptura atque Par er uta.
quod enim Rhenanus dicit, propterea legi debere par quod impar sequatur, id pro nihilo habeo. Quis enim,
quaeso, Rhenanum docuit Livium duas sententiae partes, quibus quo modo Romani pugnarint exponit, eadem ratione compositas hic collocare voluisse' Hoc autem cum demon Strari nequeat, ne permo ere quidem nos potest par ut legRmus. Et equidem iudico iam ex eo quod ambae sententiae partes diverso modo. sint compositae, quodam modo concludi posse ablativum pari praeserendum esse. Etenim qui Livium vel obiter cognovit, is non ignorat eum variare orationem in deliciis habere. quid porro invenusti, ne dicam salsi, in scriptura Imri, quam recentiores ad unum omnes reiecerunt, insit, ego adsequi non queo.
79쪽
Α dupliei quidem modo locum inte relati possumus, ita quidem ut impar aut adiecti IIm ad nomen Romammadditum aut adpositionem habeamus patrio sermone in
Iea tamen sententia melius est impar adiectivum putare esse quam adpositionem; quare equidem nullum inter vocabula Roman et comitio posui interpungendi signum, quod, quamVis non necesse esset poneretur, si impar adpositio taberetur, tamen a non nulIla hoc logo
Alia etiam caussa est, quae pari ostendat praeserendum esse. Confligendi enim verbum efflagitare aliquid idetur, quod quo modo Romanus pugnarit significet. Namque non sufficit Romanum dicere conflixisse, sed rationem etiam pugnandi addi oportet. Et haec pugnandi ratio optime significatur codicum scriptura pari emata. Possit sane aliquis mihi obloqui, etiamsi Romanu Paraudacia conflixit' dicatur, tamen quo animo pugnarit significari. Cui sententiae quamvis non prorsus salsae equidem non subscribo quod nullam omnino caussam ideo cur par praeseratur. Nam ex eo quod Livius quid voluerit intelligitur scriptura par non equitur eam ESSE veram. Melius est adverbium vel vocabula quaedam adverbii loco posita ad conflixit addere, ut pugnandi ratio accuratius significetur.
' Hoc enim per so iam ex tot rerum nexu apparet; cum pugnam ineat Romanus, quid aliud, quaeso, sacere potest quam constigere
80쪽
0uae Pssuoius de ii rip. Hecub. V. IIS5. 6. dicit, ea salsa utit. Eurip. Orest. v. 100. egelidus est:
ορθως αρας, - φίλως δε μοι λέγεις.
Methoduni, quam vocant, Rudhartianani bi inconiniodi quam continodi gymnasiis adferre exi Stimo. Philologiam De ἔο sese inguae tantum cognitio
Fallinitur qui ab Acholasticies, quo Vocant, philosophis philosophiam abiudicent.