장음표시 사용
51쪽
xhminin Iuli GL 29 8 plebes Ficit ut . quiniunx eosdem tribunos crearent. XXVI. I, Is super hae exercitus Romanus iratus, partim quod cum imp atore non de 'μctu ex Provincia esset, partim quod in oppidis hiberiuare vetiti erant, segni fungebantiis militia.' Et si saepius: Ita tamen qui varia orationem, quidni seribat: neque ullis να- in transfusi, Libr. XXV. 23, 3. vulgata scriptura est sequamuranne vi api videbat Marcellus posse inexpugnabilem
terrestri ac maritimo situ urbemine fame, quam Prope liberi ab Carthagine eommeatus Murent.'mea autem sententia seribi debet nec fame u guam, quam Prom cet. d. r. Gronovius dicit duos optimos habere nec fame umquam prope, scribendumque esse affirmat nec famerat quam prope AEddens se valet utpote.' Ex mkb Iibris exhibet Flor idem quod Gronovi duo optimi, sed praebet m. . nec fame cum eam rve. LoveΙ. 2. habet: san i. e. quoniam pro e liberi . . . Drahenborchius non improbabilem esse censet Gronoxii coniecturam. Neque equidem perbonum esse illud ut sequente pronomine relativo negarim, quippe quod ponatur, ubi eius rei ad quam adponitur caussa debet afferri. a. Liv. XXIX. I, 22 trepida omnia ut inconditam turbam tironum esse ΙΙΙ. 36, 7 hominum, non caussarum toti erant,nt apud quos gratia vim aequi habere M. u Laram.
Sed quamvis per se bona et pulcra sit haec Gronorii scriptura tamen non facile intelligitur quo modo pro ut quam seribi potuerit umguam. Facssius intelligitur quam pronomen post umquam Propter syllabam eius finalem omitti potuisse, cum hi error non ita raro in codicibus inveniatur cf. XXV I2.9 ubi pro verbis vomicamque quae sentium in morent. Voss. Lovel 4. Hari. Rec scriptum est: vomica quas sentium,
52쪽
iune disto quod quae anteeedentem eopulam interieepit eliso Acin per ompendium vomica exaratum fuit.
pro muram ovi πίων die; quare V Iu Machetivilis ai uis verba et haec Per se gravia indi oraque pro vectiar, haec Per se graFia, indigniora etiam' ferre nequeat, lem lium iudieat se haec ex ne gravis r Flora indignior ME. Fa saepe mammo in Eodd. oeo invenies, hi ante-eedente littera vllatave sequentem litteram syllabamve interemtam esse elarum M. L. XXIX. 34, 15 rubi me ν-t, quam vera scriptura est; aed Florent. Vosa Lavet. I 2. a. 5. exol mav in omittant propter simile sitteras finales verbi fas M. Faciamus igitur etiam nostro Ioeo να- Tonomen antecedensis voci umguam Fllaba Mali interceptam esse et optimam scripturam simulque optimarum odieum iusiam Tationem habeamum Ex eo autem vis post in tuam pronomen reum mi -- est, alio-m adaeum mendum est ortum, qui nec fame quam exhibent Cum enim librarii umquam viderent neque id satis rectum esse intelligereut quod ad
alerene obieeam deesset, scribebant in ullis omisaa um. Umquam autem, quod ad sensum adtinet, aptam esse nemo primo statim obtutu non intelliget Videtis imΜareelluara racusas neque vi neque fame umqua- capi
metatis, quae nus modo infringi queant, demonstrarorem ita se habere, tamen non dabat via vera sit aeri-
53쪽
plura mea, eum eodem modo etiam Ulla locis medies muriari se alleui in mentem venire Iegendum esse: aere fame umquam, eam μυνε α 'sta ut aeriptum fuissem vitretur et quam, unde tielle seri potuerit iamquamn Sed mea Emendmidi malo mam placet, quamquam in altera conleetura obiectum eam ad alerent omiamm non Nfendere potest eum ut Livium vel obiter omoveri Ita
utem EE. man cod. Flori Deum sanare voluisse aperitum St.
Lis XXV. 34. . . vulgo lemur ,,M--sa malum venia, eo tempore socrus Carthasini sium, quem drinde eis rem potentem e Romana ferit amicitia ' Antera. r.
Gronov. legebatur Mariatim erat iuvenis, qua eois ore erat socias et I. r. Geonorio teste uisan. Et etan melior qui pronomen non habent. Inde Grono . suspicatur et verbum alterum erat, immo et quem quod sequatur a mala manu esse, seribendum ero D, Masinissa erat iuvenis, Eo tempore foetus Carthaginiensium dein clarum potentemque Romana feeit amieitia.' Drahe orchius ubi adfirmavit qui pronomen abesse a Florent. adiicit se ideo non dissemur a Gronovi et qui et erat omittente.' Sed quem pronomen, quod idem GTonovius ferre non potest, Drahe . retinet idque quidem iure optimo. Nam prorsus ex arbitrio omittitur, cum iusta omittendi caussa non Ernatur, neque ab libris manu aeriptis abesse videatur. Quem melius etiam retinetur ut sententiae ad sese pertinentes: Masiniissa erat, emis atque Iamran feci amisitis Romana iungantur, neve quae de uno eodemque homine eadem mente dicantur in duas non cohaerentes sententia dig- ivngyntur quas modo attuli scripturarum discrepantias, eas solas novi. In larisque aliis codd. geriptum videtur esse: qui eo tempore erat socius,' quod ea et vetus acriptura
54쪽
s 11 et quod ab optimis libris qui pronomen abesse di
Equidem, uti par est, optimos odices sequor ideoque qui omitto, quod ab Iibrariis, qui quo sequens erat esset reserendum non riderunt, in eodd. facile potuit intrusi Erat autem non audeo reiicere, eum in omnibus inesse ideatur eodd. certe in optimis insit. At cum oratio non bene procederet, si in pronomine omisso erat retineretur nec alia in scriptoris verbis mutatio fieret, optimum duxi verba eo tempore erat socius Carthaginiensium retinere, sed uncinis includere quo facto bene habent omnia et codicum iusta habetur ratio. Scribam igitur ita se asinissa erat iuvenis, eo tempore erat . Carth. quem deinde clarum V cet.
Cum sententia uncis inclusa extra verborum seriem sit posita erat verbum bis positum neminem potest offendere, praesertim cum ne alii quidem loci desint, qui
omnem Paene de hac re scrupulum eximere possint d
bitanti quamquam Prorsus similem locum iam non habeo, tamen ad id quod volo demonstrandum sufficient ii quos adseram Liv. XXIII. 3I, 4. quae ibi legiones essent erant autem Cannensis maxime exercitus cet. XXVII. 3, 1. Capuae interim Flaccus, dum boni pri cipum vendendis agro, qui publicatus fuerat locando, locavit autem omnem frumento tempus erit. Simile exemplum est Liv. XXV. 20, 3. ad Vulturni ostium, ubi nunc urbs est, castellum communitum ante Fabius aximus munierat). Neque displicere Latinis eiusdem verbi repetitionem diligenter legens saepe invenies. Sententiam loci accuratius si inspexerimus, bene habere parenthesin videbimus Livius enim dicere cum velit unde novum P. Scipionem urgeat periculum, asinissam ait, quem postea Romana amicitia elarum fecerit, illud
55쪽
Verri ti misistas erat nonanis, quem. inde Harim etiprimariam efficiunt sententiam, quippe qua Livius praecipue ostendat qui fuerit Masinissa. Hac enim amicitia Romana postea, larus notusque est laetus, non eo quod aliquando Carthaginiensium ocius fui quam primariam sententiam in verborum serie scriptor posuit, aliam a tem quam scitu dignam non potuit omittere, ita adiecit ut minoris eam esse momenti appareret L e tu parenthesi positam. Qui pronomen, quod non Iegitur in ut Pet meliore, Flor. facile poterat ab librariis addi, quod eum Parenthesis nescio quo casu e anullivi, quo erat Merrent
Relicuum est ut adiiciam meo non intelligere, cur Gronorius de in praeserat formae, inde, quam omnes codi-ees ridentur habere Certe a Drakeo nulla variana scriptura assertur et tamen in Livii verbis deinde ponitur. quem ad modum ti 1. verba Masinissa erat iuvenis aspositionem quasi continent eorum, quae ante dicta sunt: par rem - Pericurum maius umebat, ita similem habes adpositionem XXV. 16, 4. . nulla tamen providentia fatum inintinens moveri potuit. Ia tu Lucauus fuit, caput partis eius Lucanorum cet. Livium sententia per parenthesin additas ita instituere solere ut eam, quam equidem hoc loco esse statuo, demonstrare permultis possim exemplis a pauca attulisse sufficiat es XXIV. 7, 2. sinam eum praemissis Hipp
' Aliae id genus adpositiones sunt Iibr. IX. 42 4 creatus consul, cum collegae novum bellum, Sallentini hostes, decemerentur, Romae mansit. XXVI. 5 II uiator vis ab altera parto Fulvium Hannibal et Poeni, urgebant. XXXVIII, 16. Galli, magna hominum vim Brenno duce in Dardanos pervenerun es. I. r.
56쪽
em atque Epicyde eum hinis resuma amistorem ad
temptandas vinea, quae praesidii tenebantur Romanis, et ipse in Leonianos eum etero .mm exemitu erant autem ad XV mitia peditum equitumque proseotus esset 'thid. f. a. uni ex eis: Diomem l aomen) XXVIII. IRII. alteri, quem a Claudius propraetor eae hinae legiones erant . XXVIL 1. . praeda et aliquantum eius fuit militi oncessa. XXVII. II, 14. illi omnibus et multi erant adempti equi.
Lihr. XXV. 37, . 5. vulgata seriptura est erran ducem exem--- comusia miluaribus creari iam et Ego autem semendum die cum dueem exercitus ei. Codicum scripturae mihi notae sunt hae Gaerin. ---m Exerinum, Flor et Recan. dueem exreeittis. Ceterie ieea mihi vilibere videntur omne exercitinem. Sed seripturam exemei in Ialaam esse iam demonstraho.
Cum auus ante β. 4. L. Mamiua ex fuga eonlaesia militibus et quibusdam de praesidii deductis haud contemmeridum egisse mercarum tum eque cum T. Fonteio dieatur, unusquisque num tantum fuisserantelligit exercitum et areium tantummodo exeretrua non exemeatium dueem reari potuisse. Drahenhorchius propterea retinet exercatuum quod Livius, eum in huius apitis initio cum deletus exercitus, eap. autem M. . 15. et exercuus amissi dicat, nullo discrimine facto nune pluralem ui csinmarem adhinere videatur numerum. At res aliter se habat. 'Nam quod scriptor cap. 36, 15 exercitus ait amissos esse, id verissimum est. Copiae enim Romanae unum quidem ab initio exercitum meientes in tres divisae a
te tres vel 4erte duo exercitus fuerunt. Ipse' CL ap. 32. 1 f. Exereitus Cn. Comen Scipionis et exereitus P. Cometii.
57쪽
ILivium isadi umini laniunt limine Exerinviti, diem Eap. 32. LAI duas exere a Paries, .m--- ----que, P. Comessiim dux-e, tertiam veteris exemit-tem Cesti inris adnuistia ha, se Cn Cornesis . Sed eum a partibus Livitis omina faciat, malum totum sit --88 est, tuus fiant artes Totum autem illud est exemeitus Romanus . Ex hoc viso uno in tres partea disiso exereitu duo quodam mota vel lam laeti sunt exertatimn ae saeile Livius 6, 15 exemitu ami-- digere Maum d eivea doloris partem traxime Livius ipse cap. 32. q. s. duo inmeitua signifieare videtur verbis: na με et ambis duce exercitusque, quamquam exerectus etiam imilaris esse possit mihi tamen pluralia videtur esse. Sed -- 37 f. 6. Lisius is duobus exercitibus Aquitur his vobis: nam etai propinquus hostis erat, tamen Esquis eum esse dumtum exercituum ante paucos dies intorum subeurreri, et cap. 38 4: et ne tum quidem, ubi quonini modo has
Teliquias duom in exemituum patriae coagemare possim rogitandum est, veriere animum uidua moerore libet.ΠΕ 36, 5. aptum et ferae necessarium erat πιν ἄ-Mo ponere, quod Livius de virtusque ducis morte eis laeten uisumque eorum exercitum axisse disere debebat. Aliter autem res habebat cap. 37. 1, hi non ex PT sesso, ut ita dieam, de illas exercitu partibus, quas ut integro. M. oposuerat exercitus, faciebat verbae, sed de omnibus qui milita texant nulla inius alvisionis ratione habita quae ibi non de exemititidis, sed e exercitu loquitax. Totus -- exemitus pessum ierat i e et aen ara quae sub C. Corne , in ea quae sub P. Cornelio
posita erat.' Tma Mis duo ,- - sitis ameth
58쪽
. Videmus igitu non sine ratione Livium cap. 36, 15. pluralem posuisse, sed nec sine caussa cap. 37. I. singularem. Ubi de omnibus militibus quasi de uno corpore debet sermo esse, ibi singularem ponit, ubi de eius a tibus cogitare praestat, ibi pluralem ponit et partes sin- mas ut in os exercitus ante oculos collocat. quod eum non satis intelligerent codicum Lovet. 2.Η- Brancat Latini et Flor. . . librarii, cap. 37, 1. Pro verbis deletus exercitus scripserunt deleti exercitius, paullo ante Livio dictum esse memores exeisitus amissi. Errat igitur DrahenborcIlius, qui T. . lectorem ad huius apitis q. I. adnotationem ablegans propter dictionem exercitus amissi pluralem putat poni posse ac ferri. Haec ita cum habeant, etiam nostro loco 37. 5.), cumg. 4. scriptum sit haud coni mnendum exercitum feereat, singulari illi numero existimo adaptanda esse quae Re- quantur ideoque exhibenda : ducem eminestus, praesertim cum optimus codex ita praebeat congentiente alio libro s. Hi enim Livius nullo pacto de duabus exercitus partibus cogitare poterat, cum ipse reliquias utriusque exedicitus iunctas esse ostendisset. Nam propterea quod ille non contemnendus exercitus extarversis partibus compositus est nullo pacto hic poni potest pluralis numerus ;prorsus enim aliter rem ' hic sese habere atque supra
Huius capitis q. 12, ut ne hoc quidem omittam, ubi
Poeni mirati esse dicuntur unde tot hostes tam subito exorti sint prope dei et mutea exercitu, iteram singularis numeras non sine caussa positus ab Livio est. Cum enim meminerint Romanorum omnes deletas esse ab sese Copias i. e. totum exercitum, iam tot hostes adesse
Et sponte apparet, ubi exercitus partes sint, ibi de exercitibus iure verba fieri posseri ubi tamen non sint
59쪽
partes diversis ducibus praepositis. ibi ne agi quidem posse de pluribus exercitibus. Putidum profecto sit nostro loco g. 5. de exercitibus vecta lacere, uti nullo modo pluralis explicari possiti
' Cum equidem ex mor et Reean. h. l. exercia a Praeseram, Itulus capitis . I. possit forsitan aliquis existimare, quod Flor. . . non nullis aliis consentientibus Ithris exhibeat deleti exercitus, sin alarem deletus reiiciendum esse. Cui opinioni non subscribo. Prima enim manus ubique nostro in codice maxime regpicienda est, et ea praebet deletus neque alii codice deleti exertarus exhibentes contra Flor. m. i. quidquam Valent, praesertim cum caussa adsit gravis, quam iam supra significavi cursinoia is ponatur.
Libr. XXV. 38. q. 15. Drahenborehius et russigius exhibent eo ipso quod di cissimum ridetur, aestam in
erit; ego contra cum Belchero aciens scribo mimo quoadi cillimum niderum Deilius emi Caussas cur hanc scripturam eram habeam et cur Ereyssitum non potius ekkerem quam Brahenborchium secutum esse mirer tam accipito. I. r. Gronov. auctore Putean exhibet Deillas emet, quae scriptura veram facilius erit esse ostendit. Propter
cod. ut iam Gronovius , scribe, inquit, facilius erit.'Hanc autem ipsam scripturam facilius emit habent duo post utean optimi codd. Florent et Cantabr. quibus libris invitis equidem superlativum, qui in aliis omnibus, sed eis peioribus codicibus videtur inesse, comparativo
Praeter hos autem codices tres etiam sensus docet legendum esse facilius erit quod D,kenborehius dieit: se menti tamen areii, ut milites eo alacriores reddat, magis convenire videtur μοί --, V lo non tantam habet
60쪽
Myim ut auctoritatem, quantam optimorum trium codicviis
conseiisus et sententia, quam iam euositurus sum. . . , .
. . anust ante Marcius Verbis: --st eamus quod credi non potvis ausu os nos, Volui lex quidquam esse ostenditqAod ullities velit suscipiant. Nam si perfacile quod sit assistraciqndium su3cipiamus, profecto haud recte dicamus, auqeamu',' eum audendi Verhum significet nos et animi ex uomst contendum dubere, Si incepta succedere velinUS. Atque hit ii quidem quae antecedit oratione arcius magni alimii su Inscqpigrum csso ostendit, ad quod perficiendum misi ni assimi adesse debeant, praecipue autem Edibis, Anni Sunc g. II: ,nunc, quia tantum ausi estis sponto vestra, experiri libet quantum audeatis duce vestro --ctore non enim husteirno die, cum signum receptui dedi, sequentilius cssus vobis turbatum hostem, frangur audaciam viret ni, An dis erre in maiorem gloriam atque opportunitatem volui V et His autem verbis iam militum Praeδροι animos ad iridi quod dicere habet in animo. Cura . Vero uinariam militum se differre voluisse in maiorem gloriam dicat et antea iam milites ausos esse
aliquid signiscarit, nullo pacto 'test dicere se eo ipso quod visscillimum videtur, lacillimum erit,' quippe quod ad hicillim tui . agendam nequo. Wdacia nec Virtute opus siti Dicit anten x Marcius difficile quidem esse quod milites susciper debetant, tostibus misi disiicillimum videri, qui ab obaesia su atque oppugnatis oppugnari posse minime credant. Eo autem ipso quod iostes difficillimum putent, esse facilius, quoniam non satis cauti sint futuri
Neque 3 Mam, ut facillim. veram esse ostendat, Marcium milii obloqui potest statim post j. 16. vigiliarum ordines et stationes iustas esse negare atque g. 17.)