장음표시 사용
61쪽
addere, clamorem In portis initum et misiti linpetum castra capturum, quo rem laesaenises 'elis locist Nais primum, si anteeedeat aesti elisas, Marcium ta-c in vani dicere non osse iam vidimus; Elnge etiam lasoquelitibus ut Isicilis atque ardis res proponitur. s. q. 18. scio audax videri eon Inum; sed in re , speris et emisse sortissima quaeqne eo ignia tutissima sunt,' et q. 23. - laeti et audiere a no Brance nomii donsilium, Et quo audacius erat, magis placebat. quod tamen . 17. dicit: Hamor tu portis anditus et primus impetus castra ceperit' cet. id non ossetidit rem sacillimam esse sed alitum significat quid arcius agendum existimet et quo modo festi in animo sibi fingat fu
ιllus legendum esse docet dentque etiam . 19 ubi Mareius se nunc ad redientores, inquit, mea angula est. Sed si res acillima est, non spes aliqua, Sed maxima esse debet.
Iam pervenio ad disquisitionem de libr. XXV. 16. . u.
et . quae magnam milii exhibuit molestiam. Verba longa quaestione ad finem perduetarit Exaranda esse dico: ad exta aerisses perpetrato usura duo ex erusto addi siti dedere serer Onspeetique repente ex oculis abierunt idim hamoseum monstu aeri sum instauraretur hi uerin-im uires exta reservarentis, iterutri e tertium rassim libato Delum sntactos avue abisse. Beluceres in uuantum a scriptura quam equidem posui discedit, quod servarentur pro reservarentur et iocinore pro iocinere scribit. Jam ne quis dicat me acta sere agere hanc rem iterum tractantem .esia uiua esse ea quae aliis exhibeam atque Belcher.), neque Belucerum iisque RasAElgium quidquam moneo de oe oco dixisse, quem QRE Dra-kenborclitus scripserit, inliter Ereyssigius. Arussigius
62쪽
autem, eum editionem Livii stereotypam curaret, Berieri editionem haud dubie ante oculos habens, cau88RS E S-que, ut equidem arbitror, graves habere debebat cur a Bekkeri scriptura discederet. Ut igitur de hoc Ioco certi tandem aliquid statuerem, iterum eum tractare eonstitui, nihil supervacanei me suscepturum ratus esse. Bekkeri enim scripturam, quam Veram nemo demonstravit, quia veram habeat squidem neminem fore existimo, qui veri investigator in eius verba ita iure ut nullam superesse difficultatem aut nullum relictum dubitandi locum arbitretur. Priusquam tamen ad rem adgrediar, Drahe orcliti et Κreyssigi scripturam adponam Drakenborchius autem ita exhibet ad exta, aemisi i - adlapsi, edere iecur
intentius exta reserata servarentur iterum ac teritum venisse tradunt, libatoque iocinore intactos an es abiisse. Κreysgigius eodem fere modo scribens a Draheliborcilio in eo dissentit quod pro reserat 1egit resecta et pro iocinore habet eoin re. In priore igitur totius loci parte lego eum ekkero adedere reiecta Drakenb. et reyssigi scriptura edere. quod cur faciam iam audito. H. I. GebItardo teste pro edere praebet enere, ita tamen ut supra Primam e Vocalem scriptam habeat a litteram ad marginem positum invenis tenere, lambere in al. 3. habes ademere. )J. r. Gronovius nos ocet Putean praebere adlapsianare iecur, Peto anae retetur fere idem quod Putean.,
' uuod habet Pal. 3. collapsi, id iam ex eo salsum esse apparet quod solus est codex, qui omnibus aliis adlapsi praebentibus collapsi exhibeat et nod significantius multo et ad rei naturam Re-eommodatius adlapsi quam collapsi dictum est. f. orat epod. I. 19. ut assidens implumibus pullis avis serpentium allapsus timet.
63쪽
modo aliter syllabas iungas et quidem anaere se tur scribas), Florent an re qui codex Draice . auctore intexversus habet lambine , Pal. unum, VOSS. en frictre, Petav. Hierum, Bacter lambeis, Pal. ademere. x Dra kenhortati libri Hari habet lambere, Lovet. . exedeTe. Jam Vero, etsi I. r. Gronovo, scribendum sibi videri ait ad Me i. e. partem eius cousumpserunt,' tamen id a Bekkero demum in textum receptum a reyssigio iterum reieetum est. ea sententia ambedere, quod Grouov. etiam proponit, quamquam non ineptum est verbum, tame et propter sensum et propter odices non satis est probum. Ac primum quidem odieum scripturae aperte falsae sunt. Nam Noe et quae sunt aliae id genus scripturae ne sensum quidem habent.
Lambere, quod est in libris quibusdam, propterea non t ter quod praeterquam quod non est in optimis codd. neque facile ex optimorum corrupta seriptura restitui potest, non satis quadrat in rem Lambre enim signiscat quod patrio sermone dicimus belefferet, eruthren, ita ut ex re, quam lambimus, nisi aut liquore aquave solvatur aut ipsa sit liquens, nihil usurpemus, sed eam tantum attingamus. Hic vero sensus alius est, cum Livius angues dicat aliquid iecoris edisse id enim ex sequentibus verbis lifato
iocinere apparet i Namque totus rerum nexus ac praecipue
verba iterum ac tertium idem illud angues docent primum fecisse quod postea. Cum vero libare signiscet id quod vernacul interpretemur: tollari, et cum, qui quid libat, etiam eius quam libat rei aliquid edat necesse sit,
et libare insuper per se iam significet: taeda Ebeniges vo einer ady megnei men, lambere hoc loco serri non
64쪽
Edere autem recipere non queo primum quod eodices optimi ad hanc non ducunt scripturam, enere enim, quod edere veram esse scripturam facere possit ut putemus, non praebetur ab optimis et quod derivi vecto non significatur angues non totum iecur, sed eius tantum partem edisse, quod tamen ostendatur necesse est. Nam et ex sequentibus angues primum non totum ieeur edisse larem est et ex eo quod Livius dicit conspeet que abierunt. Etenim iecur si dissent totum, iam ultro abiissent neque tum demum, cum essent conspecti, quippe qui nihil amplius haberent quod agerent. Sed adederunt iecur et conspecti, itaque turbati, rem, quam lacere Folebant, ad exitum non perducentes abierant. Codicum vero optimorum scriptura facile potuit enasci ex verbo adedere, et a littera, quam habent optimi in conreptae vocis initio, eo nos dueit ut oeem scriptam suisse aliquam putemus per a vocalem incipientem. Sensum autem quod adtinet, adedere verbum optimum esse iam vidimus. Ademere, quod est in codice Pal. quamquam aperte vitiosum hoc loco est, tamen verbum per ad incipiens veram esse doeet et facile ex dedere potuit oriri.
Etiam Pal. I. scriptura enere ostendit tale quid eius librarium exhibitum vidisse. I is quae dixi optimo lure ut argumentum, quo meam scripturam demonstrem veram esse, adileiam ab Valerio aximo . . . de eodem sacrificio loquente idem dedendi verbum usurpatum. Dicit autem Valer. axim. angues duo ex o Culto Prolapsi repente hostiae, quam immolaverat, adeso ioeinore'
eet. quibus Verbis ostenditur omnes Praeter adedere scripturas salsas 88e.
Neque potest dici Livium aliud vocabulum habere Potuisse quam Valer. cum omnino moi iisdem usi sint
65쪽
uvis. Nam res aliter habe Prolabi et aditiis non multum, quod sensum attinet, disserunt cogitandi tantum ratio alia est si prolabi, alia, sin adlabi legamus. Sed res aliter habet in verbis edere Et dedere. Valerius Maramus scripsit angues venisse utrum prolapsi an
Sed longe aliam posuisset sententiam si eos totum iecur edisse, aliam si adesse dixisset. Quare hac in voceuSurpanda cautus Et accuratus esse debebat, in Hierarioli tanta diligentia opus erat. )Deinde in Livii verbis neque erre Possum quod Erus-sigius labet, exta resecta, neque quod risb. seribit,
Reseras enim exta quid signiscent equidem non possum adsequi et ipse Brisenborchius vulgatam, inquit, lectionem, licet aperte salsam, cum tamen eodd. testi- Inonio muniatur, reduxi, donec certiora manus Livianae indicia aliunde suppetant.' Neque resecta neque resecata partic placet propterea quod et a codicum optimorum scriptura, cuius etiam iii conruptis locis rationem ita habere debemus, ut num ex prava scriptura boni aliquid effici possit videamus, abhorret et quod omnino non necessarium est. Nam exta resecta esse debere, si seriari et reservari debeant, sponte
intelligitur. Idem de partic prosecta, quod rakenb. ex coniectura proponit, iure optimo dici potest. Bekkerus quoque hoc particip. omitti posse sentiens omisit. Neque equidem' meque hic solus apud Livium Iocus est, quo invetiitur dedendi Verbum, sed est etiam libr. I. T lin. is orto ita evenit ut Potitia tempus praesto essent hisque exta adponerentur, Pinarii extis adesis ad eieram venirent dapem. Cic. pro uinci. 12. non adesa iam se abundanti etiam pecunia. os duos locos adfert Drahenti. ad nostrum Deum.
66쪽
memini de sacriscit legere reseeare. Sed ut usurpetur, iam sufficit dixisse exta reservari Forsitan aliquis dicat, cum res ita se habeat uti exposuerim, diei etiam posse ita se habere. at me non habebit consentientem. Nam primum Livius non solet eas adiicere res, quae sponte intelliguntur, deinde hoc potissimum loco codices docent optimi, ita Livium non dixisse Etenim si eorum scripturas inspicimus, alat. 2. videmus habere exta maerata sonarentur, Putean exta resereservarentur, Oss.
edd. priscas exta reserata servarentur Lovet. I. Reean. et veterem Sigoni librum exta refrenata servarentin Flor. Cantabr. unum cod. reg. re ier exta reservarentur, Heamii M. exta resecata renarent Q. Jam vero I. r. Gronovius cum Salmasio scribendum censet esse extares ollae servarent in Cum tamen haec
scriptura nullo codice firmetur mihi non probatur. Neque videtur Livius extaris adiectivum usurpasse certe ego nusquam inveni. Neque libr. XXXI. 5, 2 extaris adiecti rum adhibet, ubi adhibere potuit, sed rem circumscribens id se victimario, inquit, nuntianti parum credentem, ipsum aquam essundi ex olla, ubi exta coquerentur, iussisse.''Cum apud alios scriptores haec vox inveniatur, ' ne apud Livium quidem inveniri posse negarim ; sed neque ego locum, ubi esset, inveni neque ab aliis indicatum ridi. Sed et id marissimum est eum nullum vocis ollae in codd. sit vestigium, Salmasii coniectura abeat in ob- lirionem perpetuam, idemque ut Rubenit non meliori accidat coniecturae ex intimo opto animo. Hic enim vir doctus extar servaretur scribere eum Velit,
D s. Plauti Rud. I. 2, 47. semper petunt aut cultrum aut em, aut aulam idem quod ollam extarem.
67쪽
in ea est sententia ut exta putet Ollam esse, ubi exta
eoquantur. Num vero usquam exta reperiatur Praeter gloss. ,extarolla, ubi exta eoquebantur,' nescis vehementer tamen
Cre ter aut eum Rubent exta aut ad veterem cripturam propius etiam ut accedat, extare ereareritur scribere vult, extare ratus pro exta ita dici posse, ut laqueare pro laquear, putilaare pro piarmin. Sed praeterquam quod ab scriptoribus neque extor neque extare usurpatum putem, etiam id me impedit quominus Crevieri seripturam probem quod ea receptam tari verbi debet numeras. Cum tamen ad inum omne eodices exhibeant pluralem, nullo pacto reiicere possumus. Et ut exta sive extare eodem sensu inveniatur quo olla extaris, tamen primum num apud Livium reperlatur quaerendum est, deinde utrum aptius sit exta servare h. l. dicere an exta ipsa. Et mihi quidem multo videtur aptius cogitare de extis quam de ollis, ubi exta coquuntur, cum ossae nihil ad rem faciant neque angues exta dederint, si uis extaribus fuerint inclusa Sed sine dubio exta in pateram aliquam coniecta erant ita ut angues ea dedere possent. Cum igitur antea non magna eum eum exta resemata essent, quod cur fieret nulla esse caussa videbatur, iam maiore eum cautione ne iterum adederentur provisum elli. Iam possit aliquis dicere, eum ossae si e extaria appe11entur et intentius reservari dicantur, sponte adparere etiam exta reservari, quae iis includantur. Verum id quidem est, sed iam redit res ad odices. Qui eum ossae 'cis nullum praebeant vestigium, missas faciamus coniecturas istas et retineamus modicum exta. Sed, ut ad aliud quid transeam, ne reservata quidem exta tolero quod non intelligo, quae sint illa exta reser-
68쪽
vata. Nam certe alicui ita possit videri si sunt exta
reservata, necesse est etiam alia sint, quae non sint reservata quae tandem illa sunt Neque iuvat dicere verba exta resemdata significare id
quod nos dicamus bie u e parten gingemeibe, cum sponte
appareat exta resereari, quippe quae non rementur. Quare dixisse subficiebat exta reservari neque diceretur necesse erat exta reservata servari. Et pauci tantum neque ii satis boni codices cum reservata habeant, non dubito quin optimo iure salsum ducam. Jam vero Florentinum post eumque praestantissimum librum Cantabr. et unum p. reV. regium exta Medivarentur habere videmus, quod cur displiceat non satis intelligo, praesertim cum etiam ritean . ., qui exhibet maeresonarentur, ad hanc scripturam nos ducat. Saepius enim et in utean et in aliis codicibus ititeram ΜΙlabam e unam pluresve vidi mendose repeti et id hic quoque actum quis neget esse Pro reservar igitur repetitis syllabis duabus scriptum est: rameaeoar. Has autem si delemus, optimam scripturam reservarerit in habemus. γ
Exemplum huius litterarum repetitionis habes apud Liv. XXV. I. 7, ubi in Putean est: arietes boletebantur, pro quo J. r. GronoV. tam ingeniose quam Vere abolebunis scribendum esse dixit. Eodem modo . . n. in Paris. teste lachesskio, pro itinere scriptum est itinerere, et e. 8. n. pro idque rimum in Par. m. 1. idque risumum III in med Paris habet stabaturi pro Vera forma amisistri. A I. M. disciderit in ed. est . I. pro discedite, et ibid. habet et contionsione pro contione. XXV. 41, 1 rem sisset pro repulisset est in PaI. I. Similis est error XXV. I, 3 ubi uti et habent Mercitu actu coacto, Iori exercitu acto coacto, pro quo cum Drahenti. eineri reyss exercitu eoacto Verum habeo, nisi quis ronori sententiam Veriorem esse ostendat, qua exercitu ad id coacto legere Velit. LIII. 19 4., hi pro in perdita domo scriptum est in avere iis verri a domo modo. Eadem ratione XXV. 16, 3. error natus
69쪽
Sed iam ali Nis sorsum rostreamdi verbum tui Ioeo non aptum esse autumet dicatque aereamdi verbum ponendum. Et hae in opinione eum fuisse videantur priores
editores, servarentur exhibuerant. ea autem sententia, quamquam servareritur minime aptum esse nego, tamen etiam reservarentur Probum 8t. Reservandi enam Verbo respondet emacula vox ausef paren prospicere ne qua res intereat et curare ut etiam alio tempore usui esse possit. Ita te epist ad amit. XI. 21. disturbavi, inquit, rem totamque vobis integram reservavi.' Liv. XXV. 6, 14. cum almvis redemptio negabatur, nos vulgo homines laudabant quod rei publieae
nos reservassemus. Ovid. etamorph. XIII. 168. nate dea, dixi tibi se peritura reservant Pergama. 'γServando autem respondet german ,,bemathren neque semper futuri usus ratio habetur. Servare ubique, redo,
Pro reservare, Sed non ubique reservare pro servare dici
potest. s. Virg. Aen. I. 207. durate et rebus vosmet semate secundis Liv. III. 40, 8. eum ex consularibus ad ultimum dicendi locum consulto servatus esset,' ubiaeque recte habeat refereundi Verbum. Cum igitur, quod significatum attinet, non magnum inter utrumque verbum discrimen intercedat, reservare h. l. apte dici posse videmus. Nam posteaquam hostia immolata est, exta intentius futuro usui reservantur ut haruspices utram bona sint an tristia videant. Itaque eum optimi odice stent pro scriptura eri r servarentis', non dubito quin recte recipiam, omnes ali-
est in eod. Pal. 2, ubi pro istentis exaratum est M intensias. Videmus igitur haud raro perperam litteras iter i in eodd. Quod si ho quoque Ioco actum statuamus, meam quin Proponis seripturam eram habemus.' Unde saepius invenies dictiones in uua te tis resemare, in pericula raemare, a R
70쪽
orum eodicum scripturas ratus seribam ex errore
. Participium non recte habere Euam eo colligi quodammodo potest quod in codd. tam varie est scriptum. Hoc enim non rara testimonium est supervacane voeabHLLibrarii perperam repetitas litteras eum Fiderent, reliquias eas esse putabant. Vocis iam uitilae, quae restitui deberet. quod denique Brisenborellius et Krussicus eum Prioribus editoribus exhibent iterum ac tertium venisse radunt Matoque sicinore cΚreyss. Minore intacto an es abiisse, id modo nullo probare possum vera scriptura est iterum tertium ira an malo istinere intactoa --
Verba passim libato Meiarare infinitivo venisse et que coniunctione omissis iam a I. r. Granori proposita Drahenboreiaus etsi probavit, tamen in textum non recepit, quare non supervacaneum Videtur iterum ea paucis
Betaerus mecum laetens in eo tantum errat quod Meinore legit At rem ordine tractemus. I. r. ronori legit iterum ac tertio tradunt libato iocinore inlaetos angues abiisse adnotatque: ,Gallic omnesset oss. pereunt τὰ vetiisse, dei habent iocinore. Observavimus alibi non semei τό que in optimo supervacaneum.' Iam ero equidem contra Grono . eum ceteris editoribus legam iterum ae retium. Cum enim Gro- novius utram habeant odices relio an artium non dicat ideoque utram ex coniectura an ex odicibus tertio velit reeipi incertum sit, mea quidem sententia tutius erit tretium servare, Praesertim cum ma lib. ex Florent et Cantabr. dieat nihil ad eam vocem in excerptis notari. Ex eo enim probabile fit eos tertium praebere. Non pauci tamen codd. et edd. ante uilinam habent tertio.