Isaakiou kai Ioannou tou

141쪽

Pherecy ses lib. IX. Citati te Apollonia Interprete. 489 oc πολλα χ είλευς Vetus illud et notissimum prouerbi UID, nam πέτει Ibi legens uin, non πέλει , monuit olim doctissi- in iis Henricii Stepta anus quod ita versum iam omnium fere in ore est, Multa cadu ι inter calicem supremaque labra. De hoc prouerbio, eiusque origine Didymus ad Odyss XXII. ex Aristotele disserit in hunc moduni , Λέγει δἐ Ἀριστοτελης περὶ τῆ παροιμία ουτως 'Aγκαις , o Ποσειδωνος καὶ Ἀστυπαλαίας, Σαμιος ων το γένος , εχων οικητην ἀπο Κρλης , κέλευσεν αυτ ποτον προσφείειν πίνειν εἰπόντος ' αυτου , ως οὐ συνήσεται πιεῖν Θεν εντεῖθεν μι αμπελοι τυγχανsυσιν , αυτος δε 'Aγκαῖος κατακερτομησε του Θεραποντα ἔ λαβε την κύλικα , καὶ προσέθετο,

εραντος σε κεινου,

II ολυ μεταi πότε κυλικο και εἰλεο ακρου, ἄφνω συνέβη χρημα συο μεγαλου ἐπιβαρῆσαι τοῖς του Ἀγκαίου κω-

Οἱοι s. κουσαντα, αυτ ον η τῶν χειλων την κυλικα καταθεῖναικα δραμεῖν, τον αγριον υ , συμβαλοντα δε in καπριο τελευτῆσαι,

ειθα φησι κατανοησαι την παροιμίαν. Ita enim emendo Vido

etiam Apollonii Scholiasten lib. I. et laboriosissimas illas maximi Erasmi Chili ades. Festiis aliam originem asperi. Hinc Iumptum illud M. Catonis, in ratione de Aedilibu vitio creatis, diter os et ossam de quo consule Agellium lib. XIII. cap. XVI. Hoc usus etiam Cicero in Epistola quadam ad Atticum. 49o. Κυλίνδει Μοῖρα , παμμητωρ βροτων Parcas humanae vitae praesidere credidit antiquitas, fatistaque infaustaque omnia ab illis immitti Hesiodus in laeogo ilia,

495. Πλέξας αφίκτω ακοον ορχηστοῖ σφυρον Hae quomodo cum iaperioribu cohaerealat, Iion video. ρχησται vero dicuntur, qui in praelio morientes praecipite casu in terra in prouoluuntur, et, ut it Virgilius lib. Il.

142쪽

ias L Messis Contruentarius

- saltu terram suye aegra dedere

Eodem modo hic ρχηστὼ vocatur Anc si eus. 494. αριανο ἐκ κοίλης πέτρας Theseiani intelligit, qui ensem, et calceos sub ingent abditos saxo abstulit, qua de re infra licendum Huius filius Acaaias. 495. Γοῖ ποτ 'ς λεχος Fertur Laollice, quum ob Helenam repetendam Diomedes et Acaitias venissent, Nagno Acamanti flagrasse amore, eiusque Concubitum magii opere e X petyuisse, quo tandem, opera Philobiae, Persei uxoris, regiana esse pellicem persuadentis, potita est, aditu e eo grauida facta unit vixi peperit. Vide Parthenium Erot. X, I. 496. δαία ποριs Hoc loquendi genus Poetis admodum fato illare. Sic infra dicit χωοον Σκύθην Aeschyl Us Προμι. Δεσμ. Σκυθηνάωον Persis , Ἐλλα'st αἶαν. Holatius EsdrἷIι rumare Sophocles Aiace, δαία Θάν. Sic apud Theogni-

dein αστρον και κύων pro eo , Guod est αστροκυιον. Sic ex urn

marem pro masculino Arnob lib. IV. Tertullianus de Pallio cap. III. Audaciam Graeciam similiter, ubi mastram tamini viri docti Tibullus, in ania terra. Pro- petius Hersas na=ΠM, Horatia Ha AIlgus rictuis. Parii dentius, L. Minas horas. Martialis, Libyam ala strana. Apuleius Miles. I. Themalia iustas Cato, Italiana terram, apiti Macrob. 1 D. VI cap. VII. Venantius in Phoenice, Oceanas aquas. Velleius lib. I. Graeciam iuueret tute et r. Similia obseruauit apud Theocritum L Casa a bonus miratia ortale literatu in decus. Olim autem Troia 'lta te x o cal)atiar. Sopthoclis Solioliastes, 'Iδαία το πῶλαι

499. O δὴ ποτ άγριωσσοντα IJ Studiosa ad moduni venationis fuit antici Ditas, ita ut dedecus fere frierit principi vir venationis non esse studiosum. Iul. Pollii lib. V.

λεμον ιναι, et quae ibi ni ulta sequuntur. Vide eiusdem Κυνγηγετικόν Philo προ βίου Mω r. vi με πιοῦ α γρίων Θήρα τρα- ο γικον κατ εχ αν ἐστἰ γύμνασμα. Hinc est quod Darius

sepulcro suo inscribi mandauerit. Φίλο ην τοῖ φίλοις , ἔργ

143쪽

Il, it . Κρηστύν- εχ ι κτενεῖ Thracia vipera in te fectum Uti itur Canit Lycophron, luia apud Olyntliu in Thraciae id acciderit Parthenius loco supra citato Xρό

Vbi notati lus Ιἔini Cornutes e reor, qui 1ίm dio vertit, cum ab Aethra verten turn esset. Sed se fellit secticu in doctum loci de pratiatio non animaduersa et ii istoriae ignorantia. Hoc ideo dicere volui ut Ἀκειρόκαs οὶ illi Graeca - ni iterariam Contemptores videant, ruantita eius in odi Interpretibus, quos ipsis Auctoribus praeserunt, rectere debeant Sed per me quide in hominibus istis licet reper-5oa. ο δνόδω τεθραμμένον Videtur alludere ad pr1s in consuet vilinem Olim nina iter in specubus, qui tenebrosi, educata unitur. Diti vinus Odyss. VIII. Ο πα

δα. Quod etiani docet admonior Iliada Scholiastes incertus. Doctissimus G. Cante rus σκότιον interpreta thir. Mali in simpliciter τον λόφω τεθραμμένον , id est, κρύφα. Ita Oi estis κρυπτη ζζβην dixit Sophocles λέκτρα, qui occulte esset educatuS.5O5. Ῥι μόνη ζυγον δούλειον α ριφήρεισαν ' De Aethrae captiuitate ita Apollonii clioliastes lib. I. 'Eπεστράτευσα ν

μητέρα. Turbet orie hoc loco quempiam Lycophron, quod dicat Aethram in serruitutem redactam, in Graeci Dulli semii essent. κλοπι γαρ sic lego , non παλιν ου εεῖν

orat. κατὰ Μειδίου Ulpianus . in ne verberare iiii lena fas inde Athenienses etiana seruos publicos in militiam mittebant, belli impensas conscripturos , ut possent, iis veritatem verberibus κt sindere.' Ide in 'ripiantis ad

Olynth. II. Δουλου ειλον δημοσίους οἱ Θηναῖοι αἰπο αἰχμαλα των ποιήσαντες, καἰ εθίδασκον τουτους γράμματα , και ἐξέπεμπον αυτουst τοῖς πολέμοις μετα των ταμιων καὶ τῶν στρατηγῶν , ἴνα απογραφοιεν τα μναλισκόμενα. oυ ακαίρω δε τουτο ποίουν Ἀλλ' ἴνα ια

144쪽

Hoc quamuis cita sit, . iure tamen belli seria os facete li-5 6. Ω οστρακου στρόβιλοι Pile Veteres Dioscuris

A pileatis nona fratribus Pila. Apuleius Miles. X. Inno tran quidem Cassior et Pollux, qusm ita caθιdes aeratae Hellarion Dicuus in-s gnes Ora tegebant. Ea linaidiat oui forana fuisse patre te hoc Lycophronis loco. Cur autem iis attributa , docet Festus , Pile Cantori, et Polluci dederunt antiqui, ria Laco rues L ι emini , Ita brutiloatis Pugnare mos es . Neque ei placet uret coninient uiri Castoris deum erat circumlatum strophio, inde Tusculani quod a puluinari imponebant Gasoris Stro Pum appellabant videre id ipsum est ex est verbis in Stro pus. Respexit autem hunc Ibycophronis locitat usi athitis ad Dionysi una Λεγρι

modo, Reliquas porro aedes vermiculatιιπ intactum Sigilluni semiabit. Et rectius multo ni agnus ille Scaliger, Intacta eraniculata laxendia ornos Semiabit alias. Olim autem aedes, scrinia, et quaecunque claudebantur, obsignari moris erat, quod etiam hei est videre Aristo

145쪽

ssi Lycophi ons Cassani asu. Ias

Theophrastus in Eth. Cliaraci cap. περὶ Ἀπιστίας . Και τὴν

υο1αῖκα την αυτο εριωτῶν κατακείμενος, εἰ κέκλεικε την κιβωτον,

και εἰ σεσήμαντοι το κοιλιούχιον Plautus in Casitia, Obsignate cellas referte annulum ad me.

Hue pertinent illa Theodoreti de Prouid Dei. Orat. V.

Και του μέλιτος ενιεῖσαι τα ναματα , σπερ τι H Θησαυρω, σημαντρα

καὶ σφραγίδας επιβάλλουσι. Et illa Apuleii in poloeta, Ottariquam isse Veriret . Ut Ote Pronius lurorat m, qui illic erant condit ιλ erre quotidie, et lauderet lae e nobiscum, Malis ae iras solus intraret, linteuur iuxne Ilia Posturn cerneret ne lis fgillo , ne inculo. Et postea Ouod conditrim cumque , quod Obsignaturat, quod i relusum donii adferetiatur, id omne argumento m- imim dicetiιr. Cornet Tacitus Annal. lib. II. Irridebantur et Graeci cor nites , ac illinia teri siliuni annulo Elafisa Menander,

Σωοὶ δαμαρτα etc. Vocat vero L. ycophron θρισοβρωτον σφραγίδα quia antiquitus , ante inuentum annuli signatoria sum , lignis a veroinibus exesis res quasti is signare consueueriant Hesyclaius.

O Aακωνες σφραγίσιν ἰχρωντο ξυλομ πο Θριπιὼ βεβρωμένοις κατα-ση καινομένοις , ποτε βουλοιντο Φιλοστεφανο σέ φησι πρωτον

Nρακλεοι χρήσασθαι. Inde ea signacula θριπήδεστα, atque ιπηδεστατα nuncUpata suerunt. tymologici Auctor. ριπνησεστα, τα πο των ριπων ιαβεβρωμένα ξυλα, Π αντὶ σφραγίδο εχρῶντο. Eustathius Odyss ά. Θρικηδεστα ξυλησιατα .rro Θριπων βεβρωμένα, οι ἐχρωντο ι ζόθρα οἰκονομικοι αντὶ γλυπτων σφραγίδων Suidas, ριπηδεστατα, ξύλα ἀπο lego υ πο Θρικῶν βεβρωμένα, οἷς σφραγιζον. licet hanc consuetudinem etiana obseritare apud Aristophia neni Θυμος ubi mulier quaedam ita loquitur, Nυν δ' οἶτος αυτος Wκότριι Ψυριπισης Ἐλψαμένους.

Synesius in pistola ad Olympium , Τεκμαίρομαι nisu εχυ-

στολὴν εἰναι παμπαλαιον , του τε θριπηδέστατον γεγονέναι , και του συγκεχῖσθαι τα κλείονα των γραμματων Ea signacula Θριπηδεστοι, et θριπηδέστατα appellata, ut dixi. Hyperides in orat aduersus Demadem vocat Graeciam Θριπι1δέστατεν , id

146쪽

1258 I. Meui si Coinimentarius

est, vastatam Signatoriorum autem annulorum soranam magnitudine minutillimi digiti expressit ad Tacit Annales vir clarissimus I. Ibipssius, quem pete 511. OA 3κι θνητο s J Cur ἡμιθνηροου Dioscuros vocet, Otum est. Vide Didymum ad Odyss. λ'. Virgilius Aeneid. VI. Sila μαtreii Pollum alterna morte redetnrt, Iipι reditφιe iam toties. Hinc et Homero ἔτερημεροι. Pindaro πυ Ἀμαε vivere di

cuntur.

Sophocles,

5I5. Δυσαρπι- κρεκὶ Qua inuis non inepte omnino legatur δισυπαγψ, magi tamen δυσυπαγε placet. Hora. tianus Nereus, - mala ducis aut ornum, Quam multo reyetet Graeri milite, Coniurata tuas rum ere nuPtiαS, Et regnu in mam vetus.

Est vero ρεξ auis marina Ibidi similis, infausta nuptiis

putata. 510. Και τριγέννητος Θεα Syncopen in hac voce esse monui supra. Huius ut ei epitheti variae traduntur causissae. π unam sponam, . quod nata sit tertia mensis die, ouae τριτομνι di Ct3. Harpocratio Π, Την τρίτην του μηνος τριτομηνίδα καλουν, δοκεῖ γαρ γενέσθαι τοτε η Θηνα. Is τρος δε και Τριτογένεια αυτην φησι λα ποῖτο λέγεσθαι. Postea L. ycophron Hectorem Vocat δυσμενων μοχλόν. Similiter Herculem ακμονα Callimachus Hyni. III.

147쪽

μεν, τρυς τετελευτηκόταs. Etymologico graphus, Καμόνται του τετελευτηκότα ἐλεγον. Et alii Gia uiuiatica passim. Ho- ni eius Iliad. III.

Theocritus Idyllio XVII.

552. Γραι κοῦν δειστος Graeci denominati a Granicosia io, ut placet Consta iit in lib. πιξ Θεματων, iis ver

et intra themate X II. Καὶ μέχρι si ποταμοῖ, οὐ λεγομάνου Γρανικοῖ πάντε Γραικοὶ νομαςονται. Fuit ea prisca gentis appellatio, recentiore alite in Ἐλλην as nuci Chipari malue mint. Falsum autem , quod aiunt Hesycla ius et tymologici auctor, 'Pαῖκος , Ρωι αῖοι δἐ το γ προσθεντο Γραικόν φασι. Inepti similiter Constantinus loco Citato: Nan primum dicti sunt Γραιο id ii, antiqui). καὶ αυτόχθονες , deinde παραγωγικοῦ , Γραικο quod erasianium est , Vt, Ἀχαιοὶ Ἀκαὶκοί. Μουσαῖοι, ουσα κοί. xno χῖοι , αρδιαλοί. Σεληναῖος

Σὲληναῖκός Aristoteles Meteorologicon lib. I. a XIV. Sellos olim Graecos, postea Hellenes appellatos tradit. Vide Stephanum. 543. Ε λεσχαις Λέσχαι pro confabulationibus hoc loco. Hesychius, Λέσχη, μιλία καὶ φλυαρία καὶ ὁ λαό-

σιος τοπος , ἐν Ψ ιε τριβον οἱ πτιυχοι, και διελέγοντο αλλήλοις. σημαίνει an κα τα κοινα ειπνιστορια , καὶ τους εν αυτοῖ λόγους, καιτοι αλεεινου τόπους λέσχας καλούσιν. Cicero ad Atticum lib.

ripides 'Ιππολύτου, - εἰσἰ ὰ ἡδονα πολλαι βίου, Μακρα τε λέσχαι, καὶ σχολη τερπνὸν κακον.

148쪽

Callimachus Epigranima te ΙΙ.

lib. II.

φλυαρία λόγων συνέπλεκον At diuitum λέσκαι aliae erant, nimirum in partibus aedium secretioribus: de iis tymol.

αδολεσχουντες καὶ φλυαρουντες. Olim tamen λέσχαι proprie dicebantior doca aprica, in quam commentandi , caussa conueniebant Pthilosophi. Hierocles lib. I. Philosophicorii in i , λέσχα dictus acti edras, et conuenticula, in quibus de Sapientia disputationes habebantur Vide quae vir doctissimus Bon Vulcanius ad Callimachum. Erant vero eae leschae Apollini consecratae . . Harpocration Κλε

παύεσθαι. . Restitues etiam hanc vocent Suidae, apud quem male Λεσχηκόριον Quales . vero in Graeci λέσχαι tales Romae Tabernae, quae ad pilas sitae Catullus,

Sala taberna, Osque contubernales,

Autleatis nona fratribus ita.

149쪽

Nulla taberna meos habeat , neque μα libellos.

553. Πληγην Θαμαβη κριο εγκορυιεται Κριυν non arietem, sed heroem, siue principem interpretare: nam Graeci veteres το κρίνειν imperare dicebam Artemidorus lib. II cap. u. Κτι, και κριο πρὸς δεσπότην εστ ληπτός, και προς

α Οχοντα, και προ βοοσιλεα κρίνειν γαρ τλῶρχειν ἔλεγον οἱ παλαι-

οἱ Apoma Iam Maoque Ἀποτελεσι κατων cap. XC. et I XXX lII. ariete in principem eodem, quo Artemidorus, modo sonificare dicit. Sed per conuitium L.ycophron Idam, aut nimis ini prudenter, et temerati sepulcrii in Apharei violauerat, notiti ne ab Aegyptioruia Tlaeologia petito, qui regeni, aut principem stultitiam imprii lentia inque perinosum lesignare volentes, elephantum pingunt Dan ariete Horias lib. II. ' Ἀνθρωποι βασιλέα φεύγοντα μωρίαν καλάφροσυνην βουλόμενοι σημηναι, λέφαντα καὶ κριον Ἀωγραφουσιν , εκεῖνος ναρ

559. Aγαλμα πηλας τοῦ, Ἀμυκλαίαι, τύφων Eleganter tappum voca zγαλμα ηαφων, sic Pindariis Nemeonic. d.

De cippis autem sepulcralibus notum, notatu lue viris doctis. Proferam unicum fictori locum rig. lib. XV. cap. XI. ud raratores Potentes aut fιb montibus, aut in nrontibus et ellebantur. Inde tractum in vi su ercodauera aut Pyramides serent, aut ingentes columnae collocare itur. Obsermo etiam in honoratioriam ippis e figies mortuorum sculptas fuisse, idque ex Festo, Statuae claudia arus , qui quonda vis imine ictus in circo se ultio es in Ianiculo. ιius oram os ea ex Prodigiis, Ora. Mιlorumque res oris Sematus decreto intra Urbem relata in Volcanali, quod Γιμra Comitium , Obruta sint, lu- Perque ea colurnria cum Uus fgie Uta est. 1 quibus autem ista effigies non essent, Pagae nominabantur. Isidorus in ollis, Pagae, memoriae sine idolis. Sed

vide quae ad ipsuna illum locum notavi. 56o. μοῖ δε χαλκὸς καὶ κεραυνιο βολαὶ ταυρους καταξα-

νῶσιν θ', Castoris et Pollucis historia, quam hic attingit

150쪽

quo loco ridiculum se praebet Paulus Lia cisius dum O.

Cem κεραυνο , quae sulmen XPOnenda erat, proprium nomen esse arbitratur cor Zetiodoti l 56I. Ω αλκην νοs Attingit Idae cum Apolline contentionem, ortum de Marpissa, ueni filia. Idas

namque, impetratis a Nepturio patre equis velocissimis, cum Marpissam rapuisset, Apollini obvius factus est, qui Cum eripere eam Vellet, ad inanias deuentum est, sed Iupiter misisse fertur Mercurium, qui iussit Marpissam, utrum vellet eligere, quae, metuens ut seni Confecta ab Apolline repudiaretur, Idam ele it Vide Homeri Commentatorem , et Apollo d. lib. I. 562. ελφουσιος Telphusius dictus Apollo a Telphusa, Arcassiae urbe Mavult Canteriis ιλφου ιos. Potest etiana legi Δελφου os, nam Ita dictus, ουνεκα Δελφουσ11. Ivης ησχυνε ρέεγξω, ut ait Homerus in Hymnis , qui videndus. 565. Ραιβίσας κέρας Cornu dicit, quia ea lini arculini lateries. Alioquin κερα ο παλαιοὶ καὶ την τρίκωσιν ἐκαλουν, ut docent. Glossa Giae Comini. a pili Veteres e setis equinis Hesychitis, 'Iππείαν , πον Ἀνιοι δἐ τὴν

577. 'Aς ἡ Πρόβλαστο Vξεπαίδευσε Ouidius Melani. lib. XIII. dedit altera Liber memineae sirpi voto naaiora deque

Iunera, nam tactu natarurn cuncta mearum