Isaakiou kai Ioannou tou

411쪽

976. Κρατος δ' ἄκουρος νωτα καλλυνεῖ φόβηJ a Wna inllic liter excitasse ibi visus est Meursius , quam alias dirimendam relinquit. Quosdam ait Auctores crines intonsos et promissos, alios vero Onsos et ad cutem Vsque derasos luctus tessera in facere ea nutu in rena inulta adducit testimonia, quibus non pauca liabeo addenda si id ut res postularet, aut temptas sineret. Hoc tamen nemini dubium mouere debet, nec Auctores isti pugnare censendi sunt. Causa enim istius variationis videtur fuisse tempo-mina, locorumlue mutatio apud qυa enim gentes mos erat comani aut Iire, ibi in luctu tondebant in iis autem qui biis mos erat capillos tondere, in luctu pronaittebant v lii reentium habitus esset communi vitae sui contrarius. Cuius rei innumera occurrunt aptis Veteres testimonia. 939. Ἱαονας i. e. Atheniensium coloniani; nam At lienienses erant e Ionum genere, et Iones, seu Iaones icion lani dicti, ab Ione, vel Iaone, uthi, vel Apollinis filio vel, ut alii putant, a Iavan, Noachi nepote. Stephanias Ιωνία, η ττικὴ πρότερον, α. π Ιωνος το Ἀπολλωνος και Κρεούσι , τῆς Ἐρεχθέος. dein tradunt Strabo, Hesy- Chius , aliaque innumeri. Homerus etiam Atticae incolas vocauit Ἱαονας, obseruante Strabone Uia ποιητὴς inquit ἴσα φν, Ἐνθαδι Βοιωτοὶ , και 'Iάονες. που 'A3ηναιωυς λέγει. Hinc etiam Aescii ylias de Xerxe, qui contra Athenas expeditionem susceperat, ait in Persis,

'Iαόνων γῆν οἴχεται περσαι Θελιον.

Vbi clioliastes Ionem tradit Athenis regnasse: σνέον D

inquit οτι Ιαίονες οἱ Ἀθηναῖοι λέγονται se nos αονος βασιλεύσαντο αυταν Hoc autem e Ium esse nequit, Vt patet tum ex serie regum Atheniensium, in qua nemo Os Curiit, cui nomen erat Ioni tua e Pausania, e quo discimus Io ne in On regem, sed exercitiis imperato rei fuisse Atheniense porro non diu nomen Ionum retinebant ut ex

Herod discinatis lib. I. cap. XL. III. O με νῖν ἄλλοι Ιων.

412쪽

as et M. Pottera Coinistentariis s

lecto magnam habuit assinitate in Attica. Eustalla ius Ilii mi.

νία τις η τη παλαι. αδ και Ἀτθίδι Consule Archaeologiae nostrae cap. I. 999. in εκπνεούσης λοῖσθον φθαλμος τυπεῖ etc. Per τυπε α φθαλμον nonnulli intelligunt Achillis Oculunt, ouoniam is Caesae Penthesileae amore captus fuisse, et The ite iri, cum id ei eri probrauit , Iaasia , vel, ut alii, uuant ictu occidisse dicitur. Homeri vetus Scholiastes

μαί. Alia enthesileae oculum ii telligunt, Itiem unieriisset mortuae Thersites, at Achille occisus est. Sophoclis lanoliastes ad Philoct. V. 445. οὐκ ειδεν αυτον Gyσθόμην δ' ιτ' ἄντα νιν.Ouo loco Tltersites post cliillis mortem superfuisse ontra plerosque auctores traditur. οῖτο irvssuit Dor. στο

o oo. ΓΠιθηκομορφε Meursius simiae comparari Thelviite in vult ob calliditatem, quod animal illud apti l Auctores callivitatis 1 e Xemplum sed quid hoc ad Thersitent, que in Horia erus Vt Virum turlIidum, Umultuosum, consilii etiam et priuientiae Aperiem, alienis tamen

negotiis se quotidie ingerenteni epinxit Mihi uitur

Placet Vulgata interpretatio, qua Thersites ob deformitatem inniae comparati dicitur; et mecum consentit Eustathii ir solio l. Λυκόφρων δε ειδοποιησας το του Θερσίτου αἰ- σχον, πιθ=7κόν ορφον ιτιν ζωόμ- ν. Similiter Aristophanestio Itiinem detorniem πίθηκον dixit, in Auibus,

413쪽

vetus riclioliastes Des simiai uim iiii pitudines Oppianus

Vnde Iupiter in Gigantum opprobrium insulas iis super posuisse dicitur, in uuibus delatine hoc, et ridiculum animalium genus collocasset, in quod prius periuros, et nullo sceleris genere ablio Gentes Cercopas mutasset. Ouidius, Quiρρ Deiann Genitor, fraudem et seristrix susuram CercOPum ex us gentisque id mi a dolos cie, In deforme viros animal mutauit, iidem Disι miles homini Uent. smilesque videri,1 Oo5. Γαῖαν κ κείνης δοῦ&Δαψουσι i. e. proni in ter ram cadent. Haec imago cadentium dolorem exprimit. Sic apii l Homerum L. β 413. LIρηνέες ε κονίησιν δαξ λαγιατο γαῖαν. Et Il. λ'. 47. - οὐ Μ διι ἴ κα στουν Φῶτες οδὼξ ε λον οὐ δας Ἀμῆ πο δουρι ι απιννM'. Ouidius ei. IX. Fab. I.

tum denique tellus Pisis genu Uro est et arenas ore momorda. 1ΟII. ο εκ Λυκορμαιων ποτων Στρατηλατην etc. J Gy

corinus est fluuius, auis arenis clarus. Duimus et II. Assumoque iterum Xanthiu, auroque Lycormas. Euenus aliquando dictus est ab Eueno rege, quem demer sum in his aquis ferrunt. Hei Nessus ab Hercule interfectus dicitur Strabo lib. X. καλεῖτο δ Εὐηνος Λυκόρμα

πρότερον ' καὶ εσσος νταυθα λέγεται πορθμευς ποοεοειγμενοsυφ' Ηρακλεους αποθανεῖν, ἐπειδαν πορθμείων την μαγειραν επε

414쪽

Andraemonis et Gorge filius, qui X Aetolia eo pias ad

bellum Troianum edUXit Homerus Boeotiae v. 45. Αἰjωλῶν δ' ἡγιῖτο Θοας. Ἀνδραίιιονος υἱος. 1 oi 5. Ποδωτοι λίνοις Pedes dicebantur funes, quibus vel ab I JUe tenduntur, et Circumaguntur Aristophanis vetiis Scholiastes Eouit Act. I. Scen. I. Πόδα δἐ καλοῖσιν οι ναύαται τοῖς πα ἔκατερα τί μέρη καλω ἐνσεσεμενου της Θόνησά Apollonii Scholiastes T σχοινία, οι ἰσχυροποιεῖται o στος κατατας γωνίας , ποδας καλουσιν, φεξῆς δε τουτων προποσας. Huc

spectati Eustallisi verba in dyss. έ. Πόδε δἐ τα κασι δυσ

δωσω, ως δηλοῖ και o Λυκοφρων, ἔνθα ποδωτα λίνα τα ντία φησίν. Pedum porro sus erat in captandis ventis; cum enim antenna erit ra Ualum PTO Tam Versus, ex aequo

peia dei et pedes hinc atque hinc e vel penduli ad latera nauis item X equo li ga Ientur prout magis minusue pρ uin alter aut a X albatur, aut stringebatur, ita magis minusue in dextriam sinistiumue latus detorquebantur an iatentiarum cornua , ipsaque Obliquebatur antenna, et inamiori minoriue sinu vela ventos Scipiebant.

Et de his populis intelligendum esse laoc nomen inde conis flat, uod caetera loca, quorum ei nae minit Poeta , in Epiro sita sint. Friastra igitur est Zetetes, et qui eum sequitur Thomas de Pinedo, qui Argyrinos hos in Sicilia collocant. Ibid. Κεραυνιων ναπας J ontes hos alii Cerau rios, astra Acroceraunios dicunt; sunt autem in Epiro, vi tradit Plinius lib. III cap. XLII. In ora O Midian Oricrιm, Colchis eoarditum inde initium Piri, Montes Acro ceraunia Pertingunt autem usque ad Adriaticum mare. Mela lil . ΙΙ. Authraeia, Aeacidarum regia Pyrrhiqrte ἰButroton lira es deinde Cera tinia montes ab iis flexus in Adriam. Nomen habuisse dicuntur a κεραυνοs, quia

415쪽

propter altitum nem frequenti fulmine feriuntur, secundu in id tu Horatii, friuntque Linimos

nit Stiabo, I b. XI. et ibi Ceria iuuae, in sublinii petra cotiditae, in Achaia, lib. VIII. Nec alia ratio m lyre

exiguus est fluuius, qui in Ionium niare deuoluitur. Lucanus lib. V.

Purus in occasunt, sed niui gurgitis eas

Vbi nota, quod pro οροι Stephanus legata οοι. hoste. Κόλχων Πόλαιι Polae, vel Pola, Illyriae, vel, ut alii Epiri oppidum. Eius sit uni, Originem, o minisque rationem tradit Strabo lib. IV. Μετα τον λαυον

η των στρίων ἰστὶ παραλία μέχρι Πόλας, η προσκειται τη ταλι μεταξυ σε φρουριον εργέσται , Ἀκυλη ιοι διέχον καὶ π στασίους' ἡ δε Πόλα et δρυται με ἐν κόλπω λιμενοειδεῖ, νησίδια εχουσα ενορμακα ευκαρπα. κτίσμα δ' ἐστιν ἀρχαῖον Κόλχων επι την ἡοεειαν ἐκπεμφθέντων , διαμαρτοντων, τη πραξε aes. καὶ καταγνον Πον αυ- των φυγην, - s ἐν Φυγάσων τις Ἀνίσκοι Γραικο s. Kωὰ Καλ λίμαχος εἰ ηκεν ν άτυ κείνων γλωσσονομηνε Πολας.

Bocli artus Geographiae sacrae partea lil, IV cap. XXX s. deducit a n, Pala, quod Hebraeis et Syris in is deno-

416쪽

tat separare auferre, imouere mi in Cliata aeo Para- Phraste passim lana in ' , amotiit a terra, . . in exilium egit. Sic a Sani. XVIII. . Sari Α, remorat Pythones et ariolos e terra i Reg. XV. a. 'bs Et rein ortit scortae terra. Et XXII. 47. 'ha nemouit illos ex terra. Inde Pola Colctris exsulem , vel erifili uir fortabat. Postea Romanoriam fuit colonia, et Pictas Iulia dicebatur. Pliis niti lib. XIX. O Mida Ioriae cietuID a Romano mora, Aegida, Parentium colo Ha, Pola, quae nunc Pietas Lu-lia, quondam a Colchis condita. 1ο24. ια α χος i. e. Aeetes, qui eam urbem in Colchide condidit, a qua ipse Postea nomen accepit, ut putat Stephalius. Meminit etiam huius urbis Stiabo lib. I. et ad has1iti sitam fuisse trastit. Hinc Circe Aeaea, 1. e. e Colcho oriunda, ut vult Eustathius. Virgil. Aeneid. III. 586.

- Aeaeaeque iustila Circes. Ibid. ιδυίας πόδες idyiae marestitui fuisse Aeetam tradit etiarn Hesiodus, Theogon. V. 953.

Io 26. Oe προ βαΘε νασσαντο Διψηρου πόρφJ uno verinsiculum laudat Stephanus, Διίηροι, . πόλις '1λλυρίδος ' χυ-oc προς βαθεῖ νασσαντο Διςηρου πόρε. Iσω απο ου δίζεσθαι τὴν Μηδειαν ονομασλίς. Vbi pro πολις iure optimo horna de Pinedo reposuit ποταμός. IOIa. Παρθένου Λογγατιδοs J i. e. Hecates , quani I On-gatis a dictam crediderim, clito inferorum ea fit, et praesit ταῖ λίγγαις. i. e. ταφομ. 1ΟI5. Ελωρος νθα etc. Heloriis Siciliae fluuius est, qui paullo supra Pachynum promontorium, septena trionem Versus, in mare voluitur; in decursu lautem in campos Circumiacentes certo tempor dissutiis Nili eos more

Το4ο. ελφουσία i. e. 1 innys, a Thelphusia , Arcadiae urbe in qua colebatur ei es Erinnys, de qua vi do

417쪽

1o4r. Λάδωνος αμφὶ ρεβρα ναίουσα Pausanias in Arcad tradito iacto neni fluuium esse Onani uiri, qUOt litotvspiam in toto orbe lunt, ulci terrimum Erinnyis Porio te in plana praeterlatii, et tandem in Alpheum defluere. 1o54. Hπιου i. e. Aesculapii. Etymologici Auctor:

λδως την 'Hπιόνην etc. Eadem trudit etiam Phavorinus.1o75. Σήταια τλῆμον etc. Hanc fabulam narrat Stephantis, tradit illi Selae una ab lia nihili ere licta in esse quandam iti xta Sybarin regione na : Σηναῖον, Icα ρα περ Συβαριν, εἶθα Σηταίαν, μίαν των αἰχμαλιωτιον, πείσασαν τα αλλας των Ελληνω εμπρησαι τα ναυς, αυτην ἐσταυρωσαν. I seu tradit Etymologici Auctora Σηταῖον, χωρίον 'στιν , νόμασται δραπο τῆ Σητωίας της αἰχμαλωτισος ρωασος ' ητις ε πεισε χ λοιπας συμφλεξαι τα ναυς των Ελληνων ' διόπερ γνοντυ ο Ελληνες,ανεσκολόπισαν αυτην.

Io 76. Γυιούχοι πέδαι etc. J Alodunt huius supplici 1 describit solebant iiiiii Crucifixo Ium manus et pedes ea Graecis γυῖα clauis cruci annectere, quod ποοσηλωσιν dicebant. Et priscis quidem temporibus damnati rupibi is affigi, ibique feras exponi solebant; postea vero inualisit crucis usus.1O77. ργυιωμενη h. e. passis manibus Canter his eXpl. cligata, perperam. Nam ργυια est mensura inter expans hirachia. Hinc οργυιουσθαι, expansa brachia habere, lii Od proprium est τῶν σταυρωθεντων Hesychius, 'Oργυια,

μενοει. Huc pertinent Eustathia verba in Odyss. fl

1o34. Ni σόν τε Κερνεατ is Huc spectant, quae apud Eustath. occurrunt Coniment. in Perie g. v. 18. V δε Λυκόφρων και δυτικη τινα Κέρνην παραδηλοῖ, υπε, υρσηνίαν . ἔνθα Κερνεα πιν ἱστορεῖ νησον, δοκοῖσαν ἀπο Κέρνης παρονομαζεσθαι. Io 35. Λαμητίαι δίναισι I Ι .anieli sinus meminit Ari- stoteles, dictus mitte iri videtur a Larnotinis, qui Lium Q tiam. Lucanoria in urbem ad mare Tyrelaeniam sitam. 4 colebant, et idem esse cum eo, quem Napeti numinutio .

chus, Hipponiatem alia appellant.

418쪽

1 o 3 p. 'Pυσταγματων Quid si ρύσταγμα, docet Elymolonici Auctor: υστάζειν inquit, το μετὰ βίας ε λκειν,

παραὶ το ρύ- η ρυω , και πλεονασμω δυστάζειν ' ἔστι σὰ μετα βία σκαι αναγκη ἔ λκειν , καὶ μίγνυσθαι γυναικί καὶ Λυκόφρων υστα-

σματων λέγει. Quae verba sunt in Phaia ortito, nisi illi od υσταμαιτων corrupte legatur Pro υσταγματων. Io 91. Ευκταῖον ἐκλάμιουσι Θυμάτων σέλας J Obseruatheic eursitis, duplῖci de causa sacrificasse Veteres, vel quia votum, Vel quia ab Oraculo mandatum haec sacrificia δε τῆς μαντεία dicebantur illa, ευκταῖς et χαριστή)ρuc. Suidas quatuor sacrificandi fines enumerauit in V. Θυσία,

dicebatit, quibus pio et libero antinomia dona ferehant. Ἀπολυτρωτικας, quibu supplicabant, ut a malis liberarentur. Διαλλακτικας, quibus Deos iratos Placia barat . 'Aποπληστικὰς Pasbus Vota ex lebaIιι, et pio missis se libera.

Bant. Quae distributio nobis laud sufficiens videtur; aliam itaque de limus in Archaeolo iis nostiis Graecis, lib. II cap. IV. quo Liectorem remitto. Iopa. Κερδυλα i. e. Iovi, a lucro dicto, quod omnia hominibus bona largiatur, unde πλουτοδότην appel- Iauit Orpheus nec adia ratione δωτῆρα ἐαων dixit callimachus, Xαθε μέγα Κρονίση πανυπέρτατε, . ἄπο εα ων,

Io 94. Ἀλεκτορων i. e. Graecoriana, quos ab sorti in-dinem assis, auibus pugnacissimis, comparat. Eadem translatione via est apud Aeschylum in ema , una Furiarum chorma orat, ne inter Athenienses bellum, et contentiones excitent, Eumenid. 864.

Μηδ' εἰελου τ', ως καρδίαν λεκτορων, Ἐν τοῖς - μοῖς αστοῖσιν ἱδρυση καρα 'Eμφυλιόν τε , - και προ αλληλους Θρασυν. ubi Scholiastes Ἐξελουσα, αναπτερωσασα, γχιμον γαρ τοὐρνεον, νων τε αλλων ψίων το συγγενε αιδουμένων, μόνο ουροίσεται.

II O9. Κελεύθους αυχενιστηρος βρόχου Ἐν αμφίληστρη etc. I motus est Clytaemnestrae dolus, sede, quo luci

419쪽

lius Agamemnone in obtruncaret, tunicam parauit, litae De colli, De manimam Nitia laaberet quam hei laq/ιeum, et rete appellat Oeta, sumta ab Aeschylo metaphora, apud que in Cassamlia de dia tunica iit , in Aga-

Et in XοηφόροG, V. 49 O. Μέμνησο δ' ἄμφίβληστρον ἔκπινισεν. Et generaliter qui ita capti sunt, ut se eripedire non possint, irretari, aut illaqueari dicuntur. Sic Hercules retria captυ ni ait a Deianira, a qua vestem Venenatam acceperat, quae ita firmiter cuti adhaesit, non posset auelli. Soph. Trachi N. 46OQ. Καθῆ ,εν ίμοις το ς αμοῖς Ἐριννυων Vbi Scholia vetera 'Aμφίβληστρον, τον χιτωνα, ω αμφίβληστρον. Nec aliter malum ineluctabile δίκτυον της dicitur

Aeschylo, in Prometheo,

Alia siue exempla ibique occurrunt. In Sacris etiam L, iteris alie usitata est haec loquendi formula, ut qui ab Hebraeis ad Graecos dimanasse omnia existimant, ab eorum fontibus deducendam putent. EZech. XII. 13. de Iudae

Tum rege sic loquitur: Και εκπετάσω o δίκτυον μου π αυτον, και συλληφθησεται ἐν τη περιοχῆ μου, και εὐαυτον ει Βαβυλανα etc. Hanc met3phora ira, et totas Agamemnonis

necem in Latinum sermonem egregie transtulit Seneca, Agamemn. V. 333. Induta vesis eaeitum manibus negat, Caputqiι laa et irruit cludunt prius; Naurit uernenti I emiura dextra latus, Nec enitru digit, vulnere in nectio supet.

420쪽

Cium casse inctus, , Mutat egressus tamen Arctatque motu incla, et Dicassum furit, ρit uentes ridique et caecos prius Diue iacere et hosem quaerit implicitus suum. Aranat bipenni 1yndaras dextrαm furens etc. I Io 1. Συντεταργανωμένοs J i. e. constractus; nam Ar - νάναι stin πεδα ι, δεσμοι, teste Hesychio. Huc respexit Etyniologici iactor: εταργανω χένη, συμπεπλεγμένη , συνει-

Ioa Τυφλαῖς χερσὶ Caecas vocat Agamemnonismanru, quia non potueriint XI tum e tunica palpando invenire caeci hominis in fiam, qui sine duce nequit viarum ambages dignoscere. xio 4. ιβηνα T ην est τριπους. iustath in Odyss.

Θ'. V δε τρίπους ac αι βην, παρά τε Λυκοφρονι , καὶ λλοις λέγε - ται , ας ιοve τριβην , ο εστ τρει. βασεις χων Est autem vas

halneatorium, ut ibi releri Homerus, Λ δ λοετροχόον τρίποδ' ἐστασαν ἐν πυ κηλέου. Ibid. Ἐγκύριν h. e. τ εγκεφάλω Eustalla in Odyss. I. TO δἐ ἐγκόφικλον , και ἔγκαρ n λέγεσθαι ο Λυκόφρων δηλοῖ.A1Ο5. υπεις σκεπωρνφ κογχον εὐθηκτω μέσον Quid sita κόγχος, eriplicat Iul. Pollii , et pro εὐθήκτω legit ευθέτψ, Orioniast. lib. ΙΙ. cap. IV. Kαλεῖται δ το ἐν σύμπαν sc.

τῆς κεφαλῆς - όλος, Ἀρανίον , καὶ κόγχο παρα κόφρονι, Τυπεις σκεπαρν κόγχον ευθετε μέσον.ΙHaud aliter de Agamemnonis vulnere loquitur Tyndarias apiad Euripidem, inest. 97.

- Ἀξέπνευσεν 'Aγαμέμνων βίον,

라틴어 텍스트