Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

31쪽

βάλλου ει ταῖς μασχάλαις του τρικάνταρο μαλυβιν, κομβόνουν καὶ ς' πόδια του δυο σιδηρένιαι κλύπαις, κιωφοὐ ταὐτα του ποίκασι, Σαρακηνοὶ λαλοῖν του 30 ἁ βρε μωρον, ἀνηλικον κι ἀπογαλακτισμένον, αν εχ9 τόσην προκοπην, παρ την λευθεριάν σου. τινάσσει τα δυο ερια του καὶ ὐφτει ἀλυσσίδιν, κλονίζει ταῖς μασχάλαις του και πεφτει το μάλυβιν, καὶ δυο πηδ ματά καμε κ' ἐβγηκασιν Ἀλύπαις, 35 κ ἀπ του μαύρους τούς εννι ευρεθη ς τον δικόν του φτερνιστηριὰν του χάρισε, 'ς τον καμπον καταβαινει. υἱέ μου του λεγε ἡ μάννα του, υἱέ μου , τολλεγει παλιν, υἱέ μου, κι αν πῶς ς τον κύριν σου, στάθου να σου συντύχω. ὁλαις τένται κόκκιναις, καὶ τοὐ κυροῖ σου μαύρη, 40- αν δεν, ὁμόσουν τρεις φοραῖς, μη γύρης α πεζεύσΠς. '

4 δίνει ενα κλότσον φοβερον, εξωθεν ἔσω ευρέθη Ἀνδρόνικος ὁ κύρις του βαίνει παρωργωμένος,

να καταιβ τον προσκαλεῖ ρωτῶ, ξαναρωτα τον.

ἁ βρε μωρὸν, ἀνήλικον, πόθεν εν η γεννιά σου; πόθεν Ῥίζα σου κρατεῖ, πόθεν τὰ γονικά-0U;-50 ἄν δε ὁμόσνς τρεῖς φοραῖς, δε γύρνω να πεζεύσω - ὰν σύρω 'γὼ την σπάθαν μου, καλὰ θέλω σου μόσω. '-

55 μὰ τ σπαθὶν, που γνομαι, δέκα φοραῖς ὁμόνω

εις την καρδιά μου νὴ 'μπηχθst, α σε καταδικῆσω ἀπόγυρεμ επέρευσεν ἀπο τον μαυρον κάτω τότε τον κατερωτησαν, πόθεν εν η γεννιά του,

πόθεν Ῥίζα του κρατεῖ, πόθεν τὰ γονικά του. 00 αυτὸς ἀπελωγήθηκεν ἀπ την ἄρχην και λέγει, ἴτ' eo υἱός Ἀνδρόνικου Ἀραβοκουρσευμένος, ' την φυλακην γεννήθηκε ' τὰ σίδω ἀνετράφη. Ἀνδρόνικος, που ον θωρεῖ, ελούσθη των κλαμμάτων, σηκόνει τονδε τὰ χέρια του, τους Ουρανούς δοξάζει

32쪽

στήνει καὶ τέντα λόχρυση 'ς την Κρήτην κουρσευμενη 70

33쪽

ανδρεῖος, καλοπρόσωπος, εν παλαιοῖς τοῖς χρόνοις, εσχε παρθένον σύζυγον. πλὴν ε αυτῆς V κόρης τεκνον Ουδεν εποίησεν καὶ τρώθθκεν τὶ λύπρ

το κάλλος της τὸ εμορφον φλόγα να παρασταίνss.

και πρεσβυν παρεστῆσατο μύστην του τηλικούτου Πάκωβον τον ενδοξον ἀπόστολον κυρίου, ὁσον νομίζων παρρησια εχειν προς το δεσπότην

ly του χάριν δοὐνα αιτήσεως ἴνα τεκνοποιVσV. ὁ δ ἀνὴρ τῆς γυναικος δια νύ 'χη τοιαύτVν χάριν, ὼπόσχεσιν ποίησεν ν κλαίγουν, Γαλίτραις μετὰ δε 'ν πόσχεσιν συνέλαβεν ῆ κόρη,

και πάντες ει τον οἶκον του χαρὰς μεγάλας κάμνουν.

20 ἰδὼν δε την πόσχεσιν ἀπάρτι πληρωθεῖσαν, ελαβεν τὸ μαρσίπιον μετὰ την βακτηρίαν,

ως εὐτελυς καὶ την στολην φόρεσεν αὐτίκα, να πὰν εις τὸ εὐκτήριον ναὸν του Ἱακώβου κι ανταμα ποῖσαν την ὁδὸν μετ' αυτῶν καὶ ετέρων.

34쪽

μετὰ δε του πορεύεσθαι στράταν οὐ ταξιδίου 25επάντημαν νάντιον πλῆρες ομίας γέμονεκεῖσε συνεπήντησαν ζημίαν γαρ τοιαύτηνεκίνησεν ὁ βασιλεύς Φίλιππος κ Σπανίας. Σαρακηνος την γενεὰν δετον μαγαρισμένος. πλῆθος πολλων καβαλλαριῶν συρεν συντροφία 30 καὶ πεζικὸν . μέτρητον εμπρός του με εκείνων

εχάραξεν Ἀνατολὴ, σύμωσεν ῆ μέρα, ελαμφε καὶ ἐμόρφωσε το φως το του λίου,

καὶ βίγλας στησαν πολλα βλέποντες τὰς κλεισούρας. 35εκεῖ δασιν διαβαίνοντας ανθρώπους πελεπίVOUS,Pωμαίους λους ευγενεῖς, ριστιανούς τὴν πίστιν, ὁλοι να πaγαίνουσιν δια να προσκυνῆσOUντον ἁγιον Ιακωβον, ἀπόστολον κυρίου ωστε πῆρχεν με αὐτούς καὶ ὁ ἀνὴρ κεῖνος,εκεῖνος, οὐ τὴν τεκνον εἶχεν καὶ πεσχέθην,

με η εμὴν μόζυγον ν απέλθω εν Γαλίτωις. ῶς οὐν ἰδών ὁ βασιλεύς τούτους δοιποροῖνTας, τοῖς ἁλλοφύλοις ρξατο κελεύειν καὶ προστάσσειν, oκαβαλλαρίους λέγει δε σφικτοaρματωμένους, ἄνδρας καλούς πολεμιστὰς στρατιώτας ανδρειωμένUUS' δράμετε, δότε, μάθετε το τί γενεῆς πάρχOUUκι αλῆναι ἀπο των ριστιανῶν γένος ὁπερ μισοῖμe , εἰ τι κακον κι ἐπώδυνον εις αυτους ποίσετέ το. V 50λαβοντες δε ο αθεοι θέλημα παρ' κείνου

- θῆρες δράμον κατ ὐτούς, ῶς κύνες μετὰ θράσεικι ως λυκοι πεσέβησαν σπαράξαι καὶ ταράξαιτους ἁληθοὐς ριστιανούς-a φίλους οὐ κυρίου.

V V κατον κατέσφαξαν ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, boκ b σους γλυτώσασιν, πισθεν τοὐς ἐδέσαν.

35쪽

κατέσφαξαν καὶ τον ἀν' εὐίνης της γυναίκας, καὶ την γυνa α ελαβον κεινθν Η Δραίαν. μετὰ δε την ἀναίρεσιν του μογγου ταύτης

60 κλαιόμεν δυρόμεν μετα θλιμμένου τρόπου

καὶ τοῖς ἀνόμοις ελεγεν V ταπεινῆν μ' ἀφεῖλας, την ταπεινVν καὶ θλιβερην καὶ την πολλα καμένην,οτι εσώθθν η ἐλεειν εις ἄδικον λιμένα. V

o δ' ἄθεοι Σαρα equo βλέποντες την Δραίαν,65 θεωρίαν τε καὶ το ἀκέραιον φρόνημά της,

TV σύστασιν, o 'βγενικον, πολλα την εθαυμάζαν. τί το λοιπὸν γενετος πήρασι την κόρην, φέρνου την εἰς τον βασιλεὰ, αὐτον την παραδίδουν.

πλην την χαρίζει δομενην, ξακριβῶς την εἶχεν, 70 εξακριβῶς θ εβλεπεν της κόρης την 'βγενείαν υπηρχε γαρ 'βγενικη εντος του βασιλέως. θλιμμένγὶ καθέζετο, πάντοτ ενθυμουμένητον του ανδρός της θάνατον μὰλλον καὶ τ θ σκλαβ ιαν.κ ἀπο την λύπην την πολλην καὶ την στενοχωρίαν 75 το κάλλος του προσώπου της τελείως Ἱλλοιώθη, και θεωριαν καν ποσῶς οὐ φαίνετον εἰς αυτην τ ηλιοκυκλοθώρημα, ο πυρ το λαμπροτάτον,το θεοχαριτόμορφον, τυ ξαίρετον Δραῖον λθλίφις της τὸ ε ενεν, τελειῶς τ αφανίζει. 8, έκλαιεν γα πάντοτε και ελεεινῶς ἐθρήνει, καὶ ὀδυρμο εφλόγιζον την ὁλην της καρδίαν. και κλαίουσα γὰρ λεγενὴς προ τον βασιλέα και προς την τούτου ὁμόζυγον, ταύτην την βασιλίσσα ' αφῆτέ με την ταπειν Ην, την τόσα πονεμένην,85 ' σφάξω την καρδίαν μου ἀτη μου με κοντάρ , OT ς εμενα ετυχεν της δυστυχιας ὁ χρόνος. της ει μαρμένης το δεινον επάνω μου ἀπεσώθην, ὁτα εσφάγη ὁ λενης ἀνθ ὁ εδικός μου. να ειχεν πέσβ- ουρανοὐ πυρ καὶ να πυρπολήση

or questu.

36쪽

καὶ κατακαύσ κα εμέν κρεῖττον περ του ζῆν με. 90 με αυτον γὰρ κίν σα μετα χαρῆς μεγά λης

να πὰμεν ς' εὐκτήριον ναὸν του ἀποστόλου.

καὶ ταὐτὐῆ βασίλισσα ούτως ἀπηλογήθην κυρα 'ς θ θλίφιν την πολλὴν καὶ την ἀδημονίαν Uχ μικρη παρηγοριὰν καὶ ἄνεσιν ὀλίγην 95οἱ γὰρ συχνοί σου ὀδυρμοὶ το κάλλος σου μαραίνουν

τ ραῖον οὐ προσώπου σου τελειω ῆλλοιώθην. δια την ἀγάπην την μην παρηγοροῖ λίγον. ἄλλον δε πάλι ερώτημα σε εχ ερωτησειν, καὶ 'πε με το κοπτέσια μου 'πέ το, μη με το κρύφης l00θωρῶ, καλὰ στοχάζομαι, βλέπω ην σην γαστερα, κι λογκος της κοιλίας σου δε νει' εγγαστρωμένην.κι αλῆσαι εγκυος, κνὰ, χάρισε με TO πρῶν , καὶ ορκον ποιῶ 'ς το κράτος μου, νύ να δια τιμην σου,

να ποίσω, νὰ, εργάσωμαι καλῶς νὰ σε δουλεύουν. I05κ ὴ κόρη μολόγησεν, τι εγκυος πάρχει. καὶ πάλιν η βασίλισσα ἴτω τ' ἀπεκρίθην Ἀδὰ λοιπον παρηγοροῖ, μη θλίβεσαι ἀπετώρα. χαρὰν γ0λτην ξενιτειὰν, τι ἀπάρτι ελπίζω,

νὰ εχν δόξαν καὶ τιμην καὶ aύχημα καὶ κλέος. Il0 Μάθε καὶ τὰ ονόματα τῶν δύο καὶ ξενίζου.

η κλῆσις ης ριστιανῆς νομα TOπατ α, της βασιλίσσης πάλιν δε νομα Καλλιοτέρα. ητον ανήμεσα τῶν δυο χάριν u βασιλίσσης.

ῆλθεν απὸ αλμάτια ευγενεστάτη χόρις. IIo ροῖχον χρυσὸν μεταξωτὸν, μορφον, φασμενον, ηλιοαγλαίζοντα, στράπτοντα ἐνδόξως

ηφεραν την βασιλισσαν βασιλισσα ην κομην,εκείνης της Xριστιανῆς το φόρεσεν αὐτίκα.

eὐμορφοερωτοπαίδευτος πῆρχεν ὁ χιτῶνας, 20εκεῖνον τον φόρεσεν - εὐγενίδα ἡρη.

37쪽

ὐπῆρχον δε ἀμφότερα εγκυαις τὰς γαστέρας, συνεφθασε δε- ὁ καιρος κείνων καὶ τῶν δύο, κι ἀμφότερα ἐγέννησαν ι βασιλέcis οἶQον 125 o Mάιον, τα ρόδ' Ἀνθου ς εκπέμπου μυρωδίαις. εγεννησεν Ἀριστιανθ εμορφθ θυγατέρα, γεννῆ, η Σαρακυνισσα υἱὸν ε ξαιρημένον. και τι λοιπὸν εγένετο εις την Δριὰν κείνην, TV εμορφην ριστιανθν, την πλἹρης θεωρίαν pl30 ἄμα το βρέφος επεσεν την αυτῆς γαστέρα, απέθανεν ῆ λενικ' καὶ ε του G εκλείπει, εδιέβην, ' την αιώνιον γην ἀντεκατέστη. δια δε α γενέθλια καὶ την χαραν κεὐθνἄπαντες μεγιστὰνοί τε μικροί τε και μεγἄλοι,135 βάγιαι του παλατιου, μετα καὶ τους ἀγώρους, χαραν καταστησασιν δια ξεφάντωσίν ους, και την χαρα ἐχαίροντα ἐξάμηνον καὶ πλέον. ταῖς βάγιαι δε ὁ βασιλεύς παρακαλῶν προστάζει,

τα δύο βρέφ εξακριβῶς θηλάζειν καὶ φυλάττειν,

14 στερεῶς δια να ποκρατουν, καλῶς να τα προσέχουν, και μιας κοπῆς καὶ φορεσιὰς ροὐχ να τα ενδύουν.

ταχύ ἀναθρέφουνταν, H ἀρσενικὸν κ η κόρη.κ ο βασιλεύς. αγαπῶν αμφότερα τα δύο Oνόματα τα θηκεν, τα πρέπου κατ' ἀξίαν.l 45 νομα μεν τ' ἀρσενικὸν Φλώριον νομάζει, την κόρην την ἐξαίρετον ἐκάλει Πλατ αφλῶρε, διατὶ ητα ἄνθη μία του δροσεροῖ του κρίνου, και του καθ' εν η θεωρια εν ἀπὸ θν φιν. ῶσπερ τοῬόδον ἄσπρον εν καὶ κόκκινον Δραῖον,150 ύτως το κάλλος πλασεν η φύσις καὶ τῶν δύο κρινοτριανταφυλλόροδα, ερωτοαναθρεμμένα, αναθρεμμένα σύντομα ἐρωτοηγαπημένα. μετὰ δε τ' ἀνατροφῆ τῶν δυο κείνων παίδων

38쪽

ὁ βασιλεύς προ τον ἰὰν ἐφθέγξατο τοιάδε δεῖρο, υἱὲ παμφίλτατε, ἄκουσον τῆς φωνῆς μου, Ibo

την εντολὴν το θήλημα καὶ την Δουλὴν το λεγω. πατερων παῖδες εὐγενῶν εἰς την γραφὴν σχολάγυν, ' τα γράμματα σχολάζουσιν, να πελθουν να τα μύθουν,

νά ναι εἰς λόγον φρόνιμοι καὶ ις ἀξιὰν μεγάλην καὶ ευτυχεῖς ει τὰς βουλάς μἁλλον- αν βασιλεύσουν, 160τu βασιλείας πρέπουσιν φρόνιμα ὰ ξηγοῖνται,

τους ευγενεῖς, τους ενδοξους ἀξίως νὰ δεξιοῖνται, τους υτελεῖς καὶ ταπεινούς παλιν νὰ ἀγαποῖσιν.κ ὁ Φλώριος ἀπόκρισιν προς το αυτοῖ πατέρα ' ποιῶ, πατηρ γλυκύτατε, εἴ τι μεν προστάττεις, Isso αν εν ἀγμα δίκαιον, αν ναι καὶ τυγχάνει. δουλεύω, πράττω, οικονομῶ θελω το, δέχομαί s. τοῖτο καὶ μόνον γίνωσκε, ὁτι εἰς το σχόλιον μόνος,

μόνος μου υκ πέρχομαι χωρὶς την Πλατ αφλῶρε.εὰν με ταύτην ἁπελθῶ ἔχω καλῶς ποιῆσαι, 70καὶ πράξω καὶ τους ορισμούς καὶ τὰ προστάγματά σου,κ ὁλα σου τὰ βουλεύματα τοίμως ν πληρώσω, μὰλλον κ' εἰς τὰ μαθήματα νὰ πέρχωμαι σπουδαιως. πάλιν δε τοὐτονα πατηλούτω ἁ λογὰται' αἴτημα το θελημα, το ζήτημά σου, υιέ μου, 76

πράττω ποιῶ, αποδέχομαι τέτοιο ὁπερ λέγεις.

ομολο δυο πορεύθησαν, ὀ Φλώριος και ἡ κορη, η Πλατ αφλώρι ' γενικὴ τὰ γράμματα μανθάνουν. συντόμως οὐν ὀ Φλώριος καὶ εἰς καιρον λίγον εμαθεν καὶ ἀνέγνωσεν βίβλους πολλὰ διῆλθεν. 180 διῆλθε καὶ εἰς τερον βιβλίον η αγάπης,

οπερ κατεφλόγισεν τον Os του καὶ καρδίαν. οποτα γαρ δενέγνωσεν Ην βίβλον της ἁγάπης, γάπη κατεμάρανεν τον Os του καὶ καρδίαν.

ὁ βασιλεύς δε θεωρῶν το γεγονὸς μὴ φέρων, Ι 86

βελος δεινὸν κατέτρωσε την αυτοὐ καρδίαν, σχεδον υκ ἀναπαύετον ουδὲ παρηγορῶ TOP.

ὀ Φλώριος δε ἀπόβλεπε την Πλατ αφλῶρε παντα,

39쪽

καὶ πάντα τα λεγόμενα εἶχέν τα ς ἀράχνιν. ὁ δε διδάσκαλος αὐτob προς Φίλιππον ἀπ0λθε,

βίβλους οὐδὲν διέρχεται οὐδὲ ἀναγινώσκει. 20 τούτου καὶ μόν' συντυχι ενι δια, ἀγάπ0ν,

πλαταίνει λόγους κατ αυτὸν, λεγε δια τον πΩθον.κ αν εις κείνους χωρισμὸν μην ποίσβς, ξευρε το,

συχνάκις θέλει λέγεσθαι ει πόθον qς δύνVς. ὁ βασιλεύς δε τλλεχθεν λεγε της βασιλίσσης

40쪽

θέλεις εἰς το μοντόριον νὰ πέλθy εις την σκόλαν,

διὰ να μάθος φρόνησιν, να 'ναγινώσκος βίβλους. 225εκε γαρ ἐν η φρονησις, ἐκεῖ καὶ σοφία,

εκεῖ πολλὰ διδάχθησαν παῖδες των μεγιστάνων, και φρυνιμοι ἐφάνησαν εις βουλην καὶ εἰς εργον.κ ε γενους μετέρου τε πάρχει ὁ δοὐ του τόπου,κ ἐπιθυμα, υἱὲ καλὲ να δὴ την λικιάν σου 2305τι παινον ἐλαλησαν κεῖνον δια σένα, διατ σε στελλε πάντοτε κεῖνος χαιρετισμούς TOU. ἄπελθε τοίνυν, ἄπελθε σοι προστάττει, ποίει.

ο Φλώριος προς το αυτοῖ πατέρα ἀπεκρίθη χμὸν πατέρα βασίλεs, τί συντυχιὰς με λέγεις 236ηξεν ου ενι δίκαιον πλην ἀπ εμένα μάθε.

μόνος ἐγ υκ απέρχομαι εἰς τόπον οὐδ' εἰς σκόλην, να ξενωθῶ π την ἐμην ἐρωτικ0ν ραίαν, να ξενωθῶ κια λογισμὸς συχνὰ με συμβουλεύει 240 και ποια φυχη καὶ ποι καρδιὰ το πονον ν βαστάζη καὶ λέγει μου - συμβουλη της ερωτομανίας πρόσεχ οὐ νὰ μη ξενωθ9ς καὶ χάσβ την φουδοῖλα, ἐκεινην ὀπου τηνάμην φυχην ἀποκερδαίνει. κάλλιον της αγάπης το σπαθὶ δια ν με κοψ n, 246ν με διχοτομησουσιν μέλη μέλη και βρῶμα θηρίοις is με δώκασιν, παρὰ διχῶς της κόρης νά θελα ἀποξενωθρ-ἔΓίνομια μεγά V. κι ὀ βασιλεὐς, ῶς κουσεν ἀπόκρισιν τοιαύτην, κάθεται, συμβουλεύεται με την ὀμόζυγόν του 250 καὶ μετὰ δολου ὀρθώσασιν ὁρθωμα TO TOιοὐTOν. εἰς το κλινάριν θηκάν την τά - ἀρρωστημένην,κ ὁ βασιλεύς προ τον υἱὸν ἐφθέγξατο τοιαῖτα

ἀποφε την μητέρα σου πέπεσεν δύνη, 255 καὶ το πουρν την σημερο ακόμη υδὸν γέρθη, καὶ τάχα διὰ κουφισμὸν αρρώστιας της μηνυς σου