Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

발행: 1971년

분량: 233페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

νά χν βουλ'ν να βουλευθῆ μετὰ του ἄρχοντας του,

να εἰπῆ τον σινισκαλκον του ας βουλ πολεμῆσαι, καὶ το πουρνο α φέρουσιν εμπροσθέν του την κορην,

600 στρέφεται 'ς o, λάτιν του μετὰ τους μεγιστάνους κι ρίζει τους μεσάζους του κι λους τούς ἄρχοντά του,νὰ πάρουν τον νεώτερον εως ει τ παλατιν, τιμὴν ἀξίαν, κουρτεσιὰν εκεῖνον α ποιVσουν. τάχα μὲ τρόπον τίποτε μην να τον γνωρίσουν

ἀπηλογῆται θάνατον κόρης της Πλατ αφλώρης.610 βοηθὸς κείνης γίνεται, θελε νὰ πολεμήσy, καὶ κατὰ σου κινὰ θυμὸν, ὀργὴν πολλὰ μεγάλη

κ αν ῆσαι ανδρεῖος καὶ κάλος, - αν σαι καβαλλαρης,κ αν εχyς πόθον με εμὸν, θελω ν πολεμήσνς χαρίζω σου και το φαρὶν με τ0 ε πλισίν ου, 615 και ἄρματα πολυευγενα, τὰ πρέπου ἀνδρειωμένον. 'ὁ σινισκύλκος ὁ o εὐτόλμως ἀπεκρίθη Ορισε, δός με, χάρισε χερόφτι του πολέμου, καὶ το πουρνο το ν φανῆ να λύμη y φῆμερα, θάνατον ἀνεκλάλητον ενώπιον τῶν πάντωνεκεῖνο νὰ χαρίσωμαι, νώπιον τῶν πάντων διὰ νὰ λάβν θάνατον αυτός τε καὶ ἡ κόρη.το ἄλογον και ἄρματα ορισε νὰ βτρεπίσουν, ιῶς τὸ κελεύεις, θελω το ταχύ μονομαχῆσαι. 0 λωριος κόπτετον, πότε Γλάβρ ἡ μέρα,

625 τι καὶ τούτου λέγοντος ἀπελαμφεν ἡ μέρα.

52쪽

κά ηλθαν και συνάχθησαν τα πληθη των ανθρώπων, να βλέπουσιν την ταραχην, ο ις θελε νικήσV. οἱ μεν αυτὸν θελασιν, οἱ δὲ καὶ πάλιν ἄλλως.ορθοῖ, στολίζει το φαρὶν ὁ ποταγωγός του. πηδα, καβαλλίκευσε, ξεβαίνει εἰς τον κάμπον, 630ῶς ἄστρον εἰς τον οὐρανὸν, ς λιος ει τὰ νέφθ, ῶς δένδρον εὐμνοστούτζικον 'ς ραῖον περιβόλιν, ουτως ει μέσον Φλώριος φάνη κ των πάντων. και μετὰ ραν λιγην λθεν τραπέζης, ῶς θάλασσα ἀγριόφθάλμος, καστος α νομίση, 635ου ητο δυνατώτερος ἄλλος παρα κεῖνον. σύρνει φωνη προς Φλώρι0ν, μετα θυμον λάλει' υἱέ μου, τις εἶσα κά ποιος, εἰπέ μου. τί, το θέλεις κά τί διὰ την κατάκριτον θέλεις ἀπηλογῆσθαι διὰ του γὰρ ν δίκαιον, κείνη ν ἀποθάνy, 640 διὰ τολμη, ν τολμησε κατα του βασιλέως -ἀνοσιον, ἀνοητον δια να τον φαρμακώσύ. κι ο Φλώριος εύταλμος, τοιμος δίχα φ0βον, αὐτον ἀπηλογήσατο γενναίως κιώδειλιάστως

Φλώριος εἶχεν ριζικὸν κά. τον ἐπιδέξιος, 656

κά 'ς το σκουτάριν δέχεται σκάλκου την κονδαρεανκ ἀποπατεῖ 'ς ταῖς σκύμαις του, κρούει τον σινισκάλκον,εδωκέν τον εις τον λαιμὸν καὶ παραυτίκα κόπτει.

θανάσιμος κά δυνατη τον ἡ κονδαρεία,

53쪽

660 μιθαν' εκείτετον χαμόθεν ἀπλωμένος. κι ὁ Φλώριος βλέποντα κεῖνον ξαπλωμενον, ουδὲ καθολου θελε δια να τον θανατωσP, στεκεται καὶ βλέπει τον στε να ἀναφέρν,κ ἀφ ο τον νουν του ἐσήφερεν ὁλον τον λογισμόν του, 665 σφογγίζει, δένει την πληγῆν, θέλει ν πολεμ0σy, ως δῆθεν καν τον δεύτερον πόλεμον να νικῆσβ, να μην φανοῖς κατάκριτος απὸ την πρώτην νίκην. πάλιν καβα λικεύουσιν, γυμνόνουσιν τα ξίφη, κρατοῖν καὶ χειροκόνταρα καὶ σφικτοπολεμοῖσι.67 μικρον θαρρῶν ὁ Φλώριος δίδει του κονδαρέα, ὁ 'πὶ τραπέζης κρούει τον σπαθέαν 'ς το σκουτάριν κι ὁ πόλεμος ηὐξάνετο, πληθυνεν η μάχη. η κόρη ευγενικ0 ς εἶδε τουτον μοὐσαι,

ὁ 'πὶ τραπέζης ὁ δεινὸς σπαθίαν ' τ σκουτάριν

θεὲ πατέρων, κύριε, πάνταρχε, παντοκράτωρ, πανάγαθε, παμβασίλεο, παντάναξ, παντεποπτα, μόνος γινώσκων τ' ἀληθὲς, την μηχανην του δολου 680 τι οὐκ εχ πταίσιμον ποσῶς, ους γνωριζω

εμφάνισον το ἀληθὲς, βοήθει μοι την ξένην, βοήθει τον ξένον ἄγονον ὁ δι' εμένα πάσχει, δικαιοκρίτα ἀληθῆ ο πάντων κυριευων. κια φλώριος μαχόμενος μετὰ τ' επι τραπέζης,

685 πότε μια εδέχετον, κρουν κεῖνον πέντε. σπαθεὰν του δίδει ' τον λαιμὸν που εἶχεν κονδαρέαν, καὶ παρευθὼς εἰς τ' ἄλογον πίπτει νενεκρωμενος.

γουργὰ πεζεύει ὁ Φλώριος, κόπτει την κεφαλην του, καὶ παρευθύς εκρότησαν οἱ πάντες καὶ φωνάων,690 πολλὰ σὰς ετ λέγουσι του ξένου καβαλλάρου, ἔτι δια λόγον γλύτωσεν η κόρη του θανάτου. κι ὁ βασιλεύς εκείτετον εμπρὸς ς τὸ παραθύριν,

54쪽

κλαίων καὶ ὀδυρόμενος διὰ τον σινισκαλκον, διότι εχ σεν γνώριμον φίλον ἐγκαρδιακόν του. κι απὸ την θλίψιν την πολλην εἰς το ενδότρι εἰσpει. 696 εἰσέρχεται, καθέζεται με την βασίλισσά του. θρηνουν καὶ κλαίγουν, χάνουνται πῶς υκ θανατώθη

--ἡρη πανεξαίρετος αδίκως δίχ' αἰτίας.

καὶ ταὐτα φευγενικη τον Φλώριον λάλει κλίνει τα γόνατα εἰς γην με δάκρυον του λέγει 700 αὐθέντη μ' ἀνδρειωμένε μου, ὀ Φλώριος αν σουν, καὶ του κορμιοῖ του ἀνδραγαθιαῖς, τὰς λεπω εἰς σένα, καὶ πάλιν εἰς την θεωριὰν μοι ζεις σὰν κεῖνον σωθεῖσα ὁλα μου τε καὶ τον θάνατον φυγοῖσα εγῶ ν εἶπα κ παντος, ἄλλος τινὰς ου εναι. 706παρακαλῶ σε, ευγενῆ καὶ μὰλλο ανδρειωμένε, 'ξέβαλε τὸ κασίδι σου, να δῶ το πρόσωπον σου, μη νά σαι συα Φλώριος, ποῖ δι κεῖνον πάσχω. συντόμως πιάνει ὁ Φλώριος την κόρην, τὸ χέριμ θαρρῶ, ελπίζω ἀπο οὐ νῖν τίποτε μην φο ἀσαι. 710ποῖσε νὰ λπίος ει θεον καὶ πλάστην τῶν πάντων, ὁ θεὸς τῶν ἀδυνάτων ε καὶ τῶν ἀπελπισμένων. κι ἀπο το χέριν την κρατεῖ και πάγει 'ς τὸ παλάτι, τον βασιλέα λεγεν μετὰ του ἄρχοντά του '

- βασιλέα μέγιστε καὶ τῶν ἀνάκτων ἄναξ, 7 16 μηχανημένε, φθονερὸ ἀδικολογοπλόκε, φύλαττε τὸ κοράσιον, σὸν την παραδίδω. δι' ἀγάπην την εις Φλώριον ἐξακριβῶς την κράτει, οτι ποθεῖ τον Φλώριον καὶ κεῖνος ταύτη σφὀδρα. κι ὁπόταν ἀρνηθ κανεὶς τον λιον η βλέπειν 720 καὶ την ζωήν του ἀρνηθ καὶ θάνατον θελησy, τοτε θελησε ὁ Φλώριος την κόρην ἁρνηθῆναι. και βλέπε την σύ αὐτην ἀντὶ στην οὐ Φλωρίου. κι γῶ μισεύω, ἀπέρχομαι, ει το Μοντόριον πάγω, να καταλέξω τὸ καθὸν οὐ las σου, νὰ τὸ μάθn, 726νὰ μάθ την πόθεσιν την ἄδικον, την πρὼξιν.

55쪽

κι ὁ βασιλεύς ἀπόκρισιν αυτον ἀπηλογεῖται ἄνθρωπε, μὰ τ' πίστιν μας την εις τον Μαχουμέτην, του δόλου 'ν επιβουλην ου οἶδεν ἡ φυχή μου. 730 καθὼς ποθῶ τον Φλώρων,κεῖνον, τον υἱόν μου,ετω πόθουν την Δριὰν κόρη την Πλατ αφλωρη, καὶ το συμβαν θρήνει το πολλάκις ἡ φυχή μου, καὶ τὸ συμβὰν Ουκχξευρα υπὸ του σινισκάλκου.

λοιπὸν, πει απέρχεσαι, ει το μοντόριον πάγεις,

735 χαιρετισμούς ς τὸν Φλώριον, περιχαριαῖς μεγάλαις. καὶ τ συμβὰν απόκρυφε, μηδεν τὸ μολοπι σνς,

μη θλίφν την καρδίαν του ' πολλα ποθεῖ την κορην. μηνύματ' εὐτην μάναν του, εὐχαριστιαῖς μεγάλαις, καὶ συγχαρίκια εμορφα μυριοχαριτωμενα. 740 εις δε πάλιν τὸν Φλώριον να στρέφωμεν τὸν λόγον. στρεφεται 'ς το μοντόριον με τὸν πόταγόν του, μεσον χαρὰς καὶ θλίφεως να κείτεται ὁ νους του. ὁ δάσκαλος, o ἄρχοντες καὶ φίλοι του λωριουεγροίκησάν το τ συμβὰν, γυρεύου το νὰ μύθουν.745 λέγει του ὁ διδάσκαλος μετὰ πολλοὶτου πόθου Φλώριε, πόθεν ερχεσαι εἰπε με πόθεν ησο νόετζη χω πέμπτη σῆμερον μέραν-δὲν σε εἶδον.

κι ὁ Φλώριος τὸν δάσκαλον φρόνιμα πηλογήθην

χις περιβόλιν εμορφον μυριοδενδρογεματον,750 ει ἄρ εμνοστολίβαδα, εις ορειαι βρυσίτραις, εις κάμπους, εις παράπλαγα, ις ορεια βουνία,εις ἀρχοντίσσαις βγενικαῖς, παράξεναι φουδουλαις καὶ κόριαις μνοστούτ και με ἄγαμα κορασια, ημουν διὰ παραδιαβασμὸν, ς πρεπουσιν του νεους.

755 κεῖνος γὰρ νόμιζεν, ἀληθεια νὰ του λέγει, εχάρην η καρδία του, σκίρτησεν μεγάλως. τάχα τε ' λέγει αμέριμνος πάρχει διὰ την κόρην ου εχει πλεὸν ενθύμησιν διὰ την Πλατ αφλωρ'.' καὶ ἄριστον πολυτελῆ ευθύς παρετοιμάζει,

700 τάχα διὰ τὸν Φλώριον ἀλληλως ν τρυφῆσουν,

an telis his

56쪽

ἀλληλως ν τρυφήσουσιν καιρῶ τυ ἀγαλλιὰσθαι, ὁ Φλώριος παρέτοιμος λέγει τον δOsκαν οντως Ἀφαγὶ τρυφῆσαι υ βούλομαι ' ρεξις οὐδεν μαι. θελω μικρὰν ἀνάπαυσιν του σώματος νὰ δώσω.fἄνεσιν χω καὶ χαρὰν πολλVν εις την φυχήν μου 760δια κόρην την πανευγενῆ, λεγετην Πλατ αφλωρην. δια κείνην ζω καὶ περπατῶ ' αλλην χαρὰν ου θελω, σωνει και περισσεύει με ὁ πόθος Tu ωραίας, ὁ ὀθος της ερωτικῆς κόρης θ Πλατ αφλώρας J. παγει 'ς την κλίνην μόνος του 'ναπαυθὶ καμπόσω. 770βούλετa ὁ αὐθέντης του τόπου βουλην τοιαύτην, ὁ δοὐ θωρεῖ την γνώμην του βούλεται δι' κεῖνον, δίδει τον γνώμη καὶ βουλή ευρίσκει δυο κοράσια, εὐγενικαῖς απὸ γενεὰν ησαν, ξβρημέν ος. λεγε ὁ δουκας ει αὐτὰς τὰς λιογεννημενας 776 ὁποι το κύμ9 νὰ χαρβ, τον Φλώριον, ' τὰς λεγει, - ἀπο την θλίφιν εἰς χαρὰν στραφῆὶναι την καρδίαν,ορκον της κάμνω φανερὰ, ἄνδρα ν Tu τον δώσω.

φθιάνουνται, στολίζονται, ῶς πρεπεν, ἀξίως, λιθαρομαργαρίταρα στολαῖς γλαῖσμέναις, ορφα χρυσιοκό-'τα βάνουσιν φορεσίαις, 790

τα μηλα τῶν προσώπων των ν φαίνοντα ῶς μῆλα, μάτια μα, και μορφα, λιθαρωτὰ μεγάλα,

57쪽

καὶ χείλη κοκκινόβαφα, να καίουν, την φλόγα. 795 μίγουν si δυδ, ἀπέρχονται μέσα ει το παλάτι. στέκουν ἀντίκρυς, λέπουν τον να κάθεται θλιμμενος, θορυβουμένος α θρηνεῖ, τα μάτια του να τρέχουμ στέκουνται, συμβουλεύονται, θαυμάζουσιν το πρῆγμα. καὶ μια Ἱς ἄλλης ελεγεν βλέπεις τον νέον οὐτον 800 διὰ πόθον πάσχει καὶ πονεῖ, δι' ἀγάπην τυραννε χι. καὶ μὰ o κά λιον επρεπε α χαίρεται ὁ νέος, με της χαρὰ το νήδονον την φλόγα α σβεννύρ. ἐώσου φίλησε ἐμὸν την φλόγα σου να σβύσρς,

σηκώσου, αναπλάκησε κοράσια παρθενα, 805 σηκώσου, γλυκοφίλησε των ρωτων παιδία. μεῖς διὰ πόθον σου πολύν Ἱρταμεν εις σένα. τ κάλλος των προσώπων των, το εκλαμπρόν των στῆθος, τ' ωραῖα τα ραχθλια τους καὶ πόδας των χιονάτους

χιόνι καὶ γάλα καὶ χαρτι ἀντικοντοῖν οἱ πόδες)810 ναίσχυντα τα δε νασιν να κεντρωθβ εἰς ἁγάπην. εκείναις τον ἐλέγασι λόγια δι γάπης, ελεγον ελα, λώριε, καὶ τρύφησον του κάλλους την δονhν, τον γλυκασμόπι ρῖφε τηνε την θλίφιν, καὶ γλυκοπεριλάμπασε κοράσια, τα βλεπεις,8 15 εἴ τινες χρὴ ζεις, ταῖς δυο, εναι 'ς τον ὁρισμόν σου. παρθέναι κόραις μεσθεν, ἀγάμαις δίχα δόλου. Φλώριε, σηκα, φίλησε τα κόκκινά μας χείλη ἀλλου του ὁ πόθος του, ἀλλο ητον O νους 9υ. εκεῖνος τὸ κεφ λιν του πάντα κλυτὸν TO C CV, 'ra

ε μαγμένης το ερον ὁ νους του να θυμεῖται. mo re t- βλέμμα οὐδὲν ἐσηκονεν κἄμμίαν ἈντρανίσV, Η λόγον, τα χείλη του ἀμμία να πύρβ. μέσον του στήθους να κρατεῖ τα χέρια του σφικτακις,

εἶδαν, καταμύθασιν την γνώμην του τελείως, καὶ μια προς ἄλλην ελεγεν μετὰ θλιμμένα μάτια

58쪽

'το τρέχαμεν νὰ πιάσωμεν, μεῖς σφάλαμέν s. ου θέλει την ἀγάπην μας ου καταδεχεταί ην. ου θέλει την φιλίαν μας ἀλλοῖ τον πόθον εχει, 30εις ἄλλης πόθον θλίβεται, εἰς λλης πόθον πάσχει.

νεος απὸ του βλεμματος φαίνεται μαγευμένος. ἀλλα στραφοῖμεν σύντομα. ' εἴπωμεν οὐδοῖκα. στερεῶς ας το φηρώσωμεν το πραγμα , T γροικοῖμεν.ὐπαν 'ς οὐδοῖκα, λεγουν τον τα κατα του Φλωρίου. βδb κατὰ λεπτὸν τον εἴπασιν, τίποτε δενώφίνουν. κάθεται, συμβουλεύεται ὁ δοῖκας τί να ποισss. πέμπει συχνὰ μηνύματα προς το αυτολπα Γερ

μ ἀποκρισιάρην φρόνιμον καὶ εὐγενην μεγάλον, ὁ δοῖκας πέμπει γράμματα πρὸς το αυτοῖ πατέρα 840 λόγια καὶ μηνύματα δάσκαλος οὐ Φλωριου

τον βασιλέα στειλεν Ἀποκρισιαρέους' μάθε, δέσποτα βασιλεῖ, τὰ κατὰ τολυιοῖ σου, OT OUκ αναπαύεται νύκτας καὶ τὰς μέρας,

τον πόθον ενθυμούμενος κόρης της Πλατ αφλωρης. Ab

ἔδε ζημιὰ καὶ συμφορὰ, δε θλίφη μεγάλη,

ει πίστιν ποῖ σέβομαι, ου ψεύδομαί σε ρῆμαν. ἄλλον τίποτε μέριμνα ου εχει οὐδἐ πάσχει.

ὁ πόθος οὐ ναι της ἄρια κόρης της Πλατ αφλωρας. V βασιλεύς βουλεύεται κακην βουλην, μεγάλην, πικρότατην, ὀδυνηρὰν, ς εδειξεν ο ελος. ἀκούσας αὐτ ὁ βασιλεῖς της βασιλίσσης λεγει' βασίλισσα βασιλισσῶν, δέσποινα τῶν δεσποίνων. 860

59쪽

ὁ δού χαρτὶν ἀπέστειλεν ὁ κατὰ του Φλωριου, χαρτὶ, πάγν λήγορα κεῖ ἡ Πλατ αφλωρα, μη λάχν- εις ἀσθένεια εμπέσ διὰ την κόρην,865 θυμούμενος την θλίφιν της, την ἀγανάκτησίν της,

τον πειρασμὸν την συμφορὰν, τυ θλίφιν, Η πιπιαν. του πόθου το ἐρωτικον, το ερωτοσυνθετόν της μαραίνει την καρδίαν του, λογίζει τον υἱόν ας. εω το τί σε φαίνεται τί λεγει ν την ποίσω 870 του δούκα τα μηνύματα θλίβουν τον λογισμόν μου. το μηνυμα καὶ συμφορὰν εκαταμάραναν μετον λογισμὸν καὶ την καρδιὰν, λας μου τὰς αισθησεις. Oυ ημππω την συμφορα βαστάω 'υχη μου. α Ουκ εποίσω εκδίκησιν εις αὐτον το κοριτζι,875 ει το κεφάλι μου ποτε στεμμα α μη φορεσω,

μηδε εις τὰ βασίλεια διάδημα α βαλω,

καὶ πῶλιν βοάληθηκε βουλ' πολλὰ μεγάληννα, κόφ το κεφάλιν της καὶ να την θανατώσy. 880 μως οὐκ εἰσενεπεσεν εις την βουλην-κείνην η δέσποινα οὐδὲ ποσῶς, τι να oi Ἱσy. καθίζουν, συμβουλεύεται με την βασιλισσάν του

885 πραγματευτάδες ἄρχοντες ειναι, ἄλλην χώραν, α ἄλλην γην καὶ θάλασσαν καὶ ξενοτάτους τόπους. αυτούς ὰς την πουλησωμεν κι αυτοὶ να την ἐπάρουν,

εις ξένους τόπους ἀλλαχοῖ, α ξενωθρ φουδοῖλα, ναὶ ξενωθ' καὶ να αθρ εις τόπους ξενοτάτους,890 καὶ μάχην πλεὸν μ' εχωμεν καὶ θλίφι δι κείνην. ἀκούσας αὐτ ὁ βασιλεύς παρὰ τ0 βασιλίσσης χαρὰν ἐχάρην θαυμαστην χαρὰν πάλλην μεγάλην. καὶ ταὐτα λέγει ὁ βασιλεύς λαλην βουλην δῶκες, κάλλιο α την πουλησωμεν την κόρην LIλατ αφλωραν 895 πραγματευτάδε ξενικούς ἀπ ἄλλην γῆν καὶ χώραν.

60쪽

κρυφῶς, ἀγνωστως γῆ γεν η πουλησι της κόρης, μη λάβωμεν κατάκρισιν απὸ τοὐς μεγιστάνους κι απὸ τους συνοικητορας, λέγω ους ἄρχοντάς μας-

ῶς φρόνιμους καὶ τακτικούς, κρυφὰ να το διορθώσουν. πάλιν την κόρην ἴρηκα θρην0ματα καὶ λύπαις, α ι χωρισμος καὶ δάκρυα καὶ στεναγμοὶ μεγάλοι. 4 906 Ἀμέτε ' τον αἰγιαλὸν, που 'ναι τα καρύαι , γυρέφετε και μάθετε πλουσιοὐ πραγματευτάδες, ἄρχ0ντας λέγω δυνατούς απο μακρόθεν τόπους, οποῖ χουν περισσεύοντα ἀσήμιν καὶ χρυσάφιν, λιθ ρομ ργίταρον, πράγματα τιμημένα, I 0να του πουλησω 'ξαίρετον κοράσι τιμημένον, ὁπου καμμιὰν ου φάνηκ' εὐμορφότερα εις κόσμον,

καμμιὰν υκ γεννήθηκεν εις κάλλος ς κείνην,εις κάλλος και ει θεωρια καὶ ις εμνοστοσύνη. καβαλλικεύου ἄρχοντες, πάγου να γυρείουν, IbUπαγουν 'ς O αιγιαλὸν ὁπου 'ναι ὁ λιμένας. εὐρίσκουσιν του ἄρχοντας, κάθονται κατ' ἀξίανεις παραγιάλιν μνοστον εις παραδιαβασμόν TUUS, και χαιρετοῖσιν φρόνιμα, σαν πρεπεν, ξίως. λεγουσιν προς τοὐς ἄρχοντας, προς τοὐς πραγματευτάδες ' 920

Θουλτάνος μέγας ἀμηρβς μηνεῖ προς εὐγενείαν εσβ λέγω τούς ἄρχοντας, να 'λθῆτε 'ς το παλάτι, πω λεῖ σας μιαν ἐξαίρετον ἄραιωμένην ἡρην, σπρην σπερ τον λιον, λαμπρην ς ο φαγγάριν, UV μισσο υκόγλυκη, ασπρην σπερ τον λιον 925 παρθένος, κόρη καθαρη, να πρέπβ βασιλείας.

SEARCH

MENU NAVIGATION