장음표시 사용
41쪽
την κορην την πανε, γενον ποθεῖ να τηνε βλέπy, να συντυχαίν' με αὐτην διὰ παρηγοριάν της. 260 εα o πιστευνς, ἄπελθε κα εδε ς το κλινάριν,ευρεῖν την θῆ λεις, πίστευσον, να κεῖται, Δ σε λεγω. ἄπελθε τοίνυν, ἄπελθε μετὰ δε τηλύγείαν την Η μηνος σου, πίστευσον, στέλλω σοι Πλατ αφλῶρε.κ Φλωριος μετὰ στενασμον παλιν ἀπηλογῆται
205 ' βασιλεύς, απkρχομαι κατὰ το θέλημά σου. την Πλατ αφλωρε, ξευρε, σὸν την παραδίδω, να την φυλάττος ς δι εμὲ, καλῶς ν την προσέχυς. κατα την Γ ἀποχώρισιν τῶν αμφοτέρων παίδωναλληλως ἐθρηνησασιν, συχνῶς ἐπεριλάβαν,270 καὶ ις τον ἄλλον ἄφηκε στενάγματα καὶ πόνους, και θλίφιν, να διχοτομβ V καθενοῖ καρδίαν. πλην δακτυλίδι ρωτικὸν η κόρη τον δῶκεν,
275 πῶς ν δε υν ἐνέργειαν εις ἐρωτοποθοὐντας. τα λογια του τὰ ελεγεν, ἄκουσον ν τὰ μάθος. άπα το δακτυλίδι μου καὶ βάστα το σένα. ζαφυριν εν ἐξαίρετον εχ το αντ εμένα, καὶ αν τι εἰς μὲ συμβy νύντιον is γένy, 280 αὐτο τ δακτυλίδι μου, θλίβεται δι Ἀμένα, λίθος α θαμπόνεται, νὰ χάνε η θεωρία, κι απι αὐτο νά χyς εκδοσιν τι εγὼ θλι Οὐμαι. ἀκουσας αὐτ ὁ Φλώριος παίρνει το δακτυλίδι, βανε το ς το δακτύλι του διὰ παρηγοριά του. 285 κινησεν ο λώριος, ὰπ άγει 'ς το μοντόριον.
τους αυλητας, τους ἄρχοντας ἀποχαιρέτισέν τους, και την δον κίνησεν ἐκείνην καὶ ὐπάγει. υπάγου δε καὶ μετ αυτὸν ἄρχοντες κaβαλλάροι, παιδόπουλα εις χρείαν του εντύμα με εκείνων. 290 με συντροφιὰν ευγενικην συντροφιασμένος Tον.
42쪽
τάχα διὰ περιδιαβασμὸν καὶ δια παρηγορίαν, δια να πύγ με χαρὰν θλίφιν ν μην θυμηται,
εις αυτον δε παρηγορια οὐδ λως γαρ υκ τον. O πόνοι ην καρδίαν του κατεμάραναν την. 29bὁπισθεν συχνοβλεπεν το παράδρομον κεῖνον,
να ἴδ την παράξενον κείνην την , γάπα, τάχα να λάβο ἀνασασμὸν, μικρην παρηγορί V. την δε χαρὰν, την εἴχασιν αυτολοι συνοδοιπόροιεις εὐμορφα κυνήγια εἰς παραδιαβασμούς τους, 300 τίς εἶχε διηγήσασθαι πλὴν την χαρὰν κείνην
ὁ δοὐ τους ἀποδέχθηκεν μετα χαρὰς μεγάλης, κι απὸ το χερι τον κρατεῖ. συγγενὴς καὶ φιλος, δ06
μET αυτον περιπλεκεται, συχνὰ καταφιλεῖ τον.
καὶ τέτοι λόγια τόν Σεγεν ἄκουσον να α μάθύς.
καὶ ἄριστον πολυτελη εἶχεν εὐτρεπισμενον,το μεν διὰ τοὐς ἄρχοντας, τ πλεον δι κεῖνον,
διὰ να τὸν δώσου κουφισμον, μικρην παρηγοριαν I 0
τοιούτους λόγους του λαλεῖα δοῖκας του Φλωρίου το ἄριστον το*aσται, καὶ ἄγωμεν τρυφησαι. ρῖφον την εννοιαν, - την τὴν θλίφιν ἀποβῶλου. γελα καὶ χαίρου, σκίρτησον δίχως τινὸς ανάγκης, καὶ κανῶς διὰ του ἄρχοντας, τους μεγιστάνους τουτους, δlbμη γίνεσα ῶς κατηφης, μη σα εννοι σμενος. ἀκουσας αὐτ ὀ Φλωριος οὐτως τον ἀπεκριθη ' χι πάντες μεγιστὼνοί μου καὶ πάντες ἄρχοντες μου εχον τρυφ0σαι καὶ χαρῆν, χουν περιδιαβάσαι, εγὼ δε πάλιν βουλομαι ει Φίλιππον στραφῆναι, 20 ὁτι ν τῆ βασιλεία μου εὐῆ παρηγορι μου. εκεῖ , το παρηγόρημα της δικῆς μου λυπης,εκεῖ ναι ὀίνασασμὸς ων δικῶν μου πυνων.
43쪽
πλην διὰ την παράκλησιν την δικήν σου λεγω, 32 τρυφῆσαι ex μετὰ σε καὶ φιλικῶς' διαγειν.
'ς τον βασιλε Φίλιππον να στρέφωμεν τον λογον. τί δε κακα συνέβησαν ἀπο ου βασιλεως εἰς κόρην Η παράξενον, να σας το καταλεμ.κι οστις χει πόνον, α πονν, καὶ θειψιν, ἁ λυπῆται, 330 κι,πΟὐ πονεῖ και θλίβεται, πάντοτ α ἀπομένst, Oτι της τύχης ὁ καιρος πάλιν πανεστραφη. βασιλεύς ὁ Φιλιππος, μισεύσας ὁ,tός του, μύλέτην τε καὶ αγνοιαν, τί πρῆξαι, τι ποιῆσα , λέγει προς θν βασίλισσαν, οὐτως την συντυχαινει'
νομίζω ποθοκέρασμαν κέρασεν κεινη 'τοιοῖτον υ αναπαύεται οὐ νύκτα οὐδ' ἡμεραν.
πλην τὸ ἐμὸν κδόκημα εις αύτην α ου πραξω, 310 να μην φορέσω α του νυν στέμμα ς την κεφαλήν μοU, στέμμα obo διάδημα οὐδὲ ἄλλον τι πρεπονῶς βασιλέως ενδυμα εις αύτην α ου πράξω θάνατον ἀνεκλίλητον καὶ πυρ, να πυρπολ0σωκα ἀπολεσω παντελῶς, τελειω αφανισω.
δέ καὶ παρευθὼς ἐμήνυσεν, Ἱλθεν ὁ ἡ τραπεζης,
ἀφθαρύσου κι γνώρισε, μάθε το θελημα μου, καὶ την βουλήν μου σήμερον ἐσὸν την παραδιδω, μετα και τὸ μυστήριον σὲ τὸ φανερονω.
350 γῆν να πύρω βούλομαι κόρης της Πλατ αφλωρης.
φαιδρὸν, λαμπρὸν τὸ ἄριστον-μετὰ τους μεγιστανους καθέζομ -οικονόμησον, ποῖσε o προσταχθεν σοι. στελέ μου ει τὸ ἄριστον ορνιν φαρμακωμενVνσιγα, κρυφὰ, ανόητα, αυτῆς μὴ κατεχουσης,
355 πω νὰ λάβω ἀφορμὴν καὶ κατ αυτῆς εκπέμφω.εις ὀργὴν γαρ ἀνήγειρεν καὶ φθόνον η ψυχή μου.
44쪽
o πὶ τραπέζης φθονερος καὶ γέμων λως δόλου,
θελων δὲ και τον ορισμὸν του βασιλεῶς πληρῶσαιωσάν τε δοῖλος γνώριμος καὶ ς πιστος οἰκέτης καὶ φίλος ἀληθέστατος, αυτον ἀπηλογβται 360 βασιλεων μεγιστε καὶ τῶν ἀνάκτων αναξ, του λογον σου το ζήτημα πληρῶσαι διασυντόμως, το φάρμακον συγκέραστον θέλω κατασκευάσαι. κι ταν συ καθέζεσαι μετα τῶν σῶν ενδ0ξων, στείλη την θέλω φανερα ι πάντες α την βλέπουν. 365εκεῖνον δε τον ἄνθρωπον, που την θέλει φέρει,ειπε του θέλω να εἰπβ εμπρος τῶν μεγιστάνων της Πλατ αφλώρης το στ εν γνωρίσει η βασιλειά σου. '
OsTως κατεσκεύασεν να την συκοφαντήσli
ὀ βασιλεύς ὁ Φίλιππος με τον ἐπι τραπέζης. 70
το ἄριστον τοίμασαν συναχθῆκαν πάντες. ὀ βασιλεύς κάθισεν με τον επὶ τραπέζης, μετὰ τοὐς μεγιστάνους του, μετὰ τούς ἄρχοντάς OU. εκένωσαν, φέρασιν οὐ μίσους εμπροσθέν ους,
ηφέραν δὲ την ρνιθα εμπρος το βασιλέα, 375
τ' Πλατ αφλῶρ' εὐγενικην τάχα δια να χαλάσy. ην δὲ ὀπου την φερε τον βασιλέα λέγει se βασιλεῖ, αὐθέντη μου καὶ ἄναξ τῶν ἀνάκτων, η Πλατ αφλῶ η γενικὴ τ' βασιλειας σου στελλει 380 ὁ βασιλεύς ς ἄδικος, τελείως γέμων δόλου, το δῶρον τάχα δέχεται σὰν γαπημένον, δέχεται δῶρον λαμπρον, πιάνει ν τὸ μελισύ. κοπτει, μερίζει τὸ μηρὶν καὶ ρίκτει το τον σκύλον,
δόλος το σύντομος καὶ παρευθος φάνη, πιπτε ὀ σκύλος εις την γην, ξέψυξεν, ἐφυγη, εἶδαν οἱ μεγιστὼ νοί του, ἐθαύμασαν μεγάλως,
εγνωσαν τὸ γενόμενον, θαύμασαν την TUλμην.
κ ὀ βασιλεύς θορυβηθεὶς τάχα προς τούς παροντας δ90
45쪽
λέγει, τὴν κόρην εγκαλει ποιουσαν πταισμά τι.
is o τοπάρχαι, ἄρχοντες καὶ συνοικήτορές μου, εἴδετε τόλμην γυναικος καὶ φθόνον εἰς μένα, αντὶ τιμῆς ἀνταμοιβὰν με να φαρμακώση. 395 καὶ παρευθύς πρόσταξεν το βέλος α σαλπίση, να συναχθοὐν οἱ ἄπαντες οἰκ0τορες Η 'Pώμης,
ο πενθτες καὶ οἱ πτωχοὶ την δωθν να δικάσουν. ἄπαντες συνάχθοσαν, στεκονται κατ' ἀξίαν, πεμπου ει το κοράσιον, φερνου την δεδεμένην. 400 στέκετον η λεειν0, τίποτε μ' κατέχων,εκλαιγεν καὶ ὀλόλυζε εκ βάθους της καρδίας. κι ὁ λογισμος ἐμάχετο δια του συκοφάντας. ἄνθρωπος Ἱλθε κατ εμοὐ, λόγον μοι κατεσφάλθθν.κι με μ ελέγχει ὁ λογισμος, καQ9ν ουδὲν ποικα 405- ὁ θεὸς ὁ παντοδύναμος τὸ δίκαιον να visu σηκόνεται ὁ βασιλεύς, στέκεται εις τους πόδας ' ἄρχοντες ὁλοι σήμερον, τοπάρχαι, μεγιστὼ νοι, καὶ πάντες ὁλοι, πένητες, μικροί τε καὶ μεγάλοι, την δίκην, θν δικάζομαι, κρίνετέ θ ει δίκαιον. ΑΙ μ' ηναι προσωποληφι 'ς εμεν, παρακαλῶ σας.
καὶ 9ταν τὴν ἐγέννησεν, γὼ πολλὰ ἐχάρην 415 ευγενικὰ βασιλικὰ, μετὰ δωροφορίας
αναθρεφα καὶ ποῖκά την κι αποκατάστησά την κορασιον. βλέπετε Ἀθάρρουν ν κερδίσω βασιλικὰς ἀνταμοιβὰς ς ευχαριστιὰς μεγάλας,
καὶ με ρηγάδες λόγιασα συμπεθεριὰν ν κάμω, 420 και στεμμα καὶ διάδημα αυτῆν ν τὸν φορέσω,
να την κοσμήσω βασιλικὰ εις τον παρόντα κόσμον.κι εγὼ θωρῶ, τον θάνατον αὐτ νη τον δικόν μου δολίως κατεσκεύασεν, οὐ νὰ με φαρμακώσy. διὰ τοὐτ σας σύναξα, νὰ μάθετε το πρῆγμα, 425 νὰ κρίνετε ro δίκαιον καὶ τὴν επιβουλίαν,
46쪽
πτωχοὶ - εν μια φωνy ρξαντο ν στριγγίζουν, 440 καὶ δολερὴν ἀπόφασιν κρίνου την να ποθάν9 καὶ θάνατον ὀδυνηρον χαρίζουσιν η κόρVν, την κόρην την ἀναίτιον θανάτω πυρπολοῖσιν. ορίζουν λέγουν, προ αυτὴν φλόγα λαμπρα να ναφουν, καὶ μέσα την πανεύγενον ριφῆναι δεδεμένην. 446
οἱ πάντες το νύντιον λέγασιν ης κόρης. διατί; τον τρόπον εὐπαντος ου ηξε αν, Οὐδολον, οὐκ οἶδα τὸ δενάντιον, τον φθόνον της κακιας' δι αὐτο κατεδίκαζαν την κόρην τεθνηκέναι
θάνατον ἀνεκλάλητον ὀδυνηρόν πικρὸν γαρ 460 επὶ τραπέζης ὁ δεινὸς ὁ πληρης γέμων δὐλου, ὁ ψεύστης, ὁ διάβολος της απιστιας ὁ δοῖλος
ὁρίζουν καὶ σκευάζουσιν, εἰς φυλακην την κόρηρίπτουν, κατασφαλίζουσιν, δεσμεύου ἀναιτίως, χεῖρας καὶ πόδας σφίγγουσιν, βασανOT αννοῖσιν,ορίγυν τολμη φθέγγεσθαι κατὰ τοὐ βασιλέως. μετὰ μικρὸν καίνουσιν, φυλακῆς την κυρην, σινισκάλκος ὁ δεινὸς μετὰ καὶ των δίων
47쪽
εἰς κρίσιμον τὴν φερον καὶ σιγανὰ V κρινουν 400- ἀποφασίζουσιν αυτ τω καυστικω TV κορην, Ηγουν φέρασιν αυτὸν βιαίως και κακαίως.κ asi' ὁτου V ἀπέσωσαν ὁπου ο πυρίναπτε , τοῖς δήμιοις λάλησεν Ἀφητε με να εἴπω λογια λίγα καὶ καλὰ καὶ πρεποντα εμενα.
165 αγάπη, πόθε μου καλε, γλυκωπερίπλοκέ μοληλιε, αυγὴ μερα μου, γῆ, μψύχωσί μου, σελήν μ , ἀστροφύτευτα τα φύλλα qς καρδιὰς μου, ζωή μ', ποὐ γυν ἀπ σε, τώρα δια' ποθνῆσκω, δια σένα θανατόνομαι ἀδίκως, ἀναιτιως. 470 καὶ συ, γάπη μου καλὴ κάθεσαι - μοντοροι, καὶ δι' εμε την ταπεινὴν τίποτες Ουκήξεύρεις. ακόμη ου κατέμαθες ὁ τι διὰ ' σένα πάσχω.
κρίσις μ' Ἀποδεχεται, χάνομαι, το κόσμον, κανὰν υ εχ ἄνθρωπον ουδὲ μαντατοφόρον,
475 συγγενὴν δε φίλον μου, να σου το ἀναγγείλη.
πάντες ἐκαταλεῖφύν με οἱ συνοικήτορές μου, οτι ὁ πατῆρ, ο βασιλεύς μένα παραλόγως αδίκως κατεδίκασεν πυρὶ παραδοθῆναι. χωρὶς θν φλόγα νάπτομαι θλιμμένη τυν καρδίαν 48 ου βλέπεις μου τον θάνατον κι εχ διπλῆν 6 λύπην. ἀλλ' ἴτε σύ χαροποιεῖς εἰς τον παρόντα κόσμον,ούτε χαρὰν σύν δονυ εχεις ποτε συζῆσαι, ενθυμουμένος θάνατον ἄδικον ἐδικόν μου. Tu Πραν ταύτ ὁ Φλώριος ει ύπνον κοιμῆτον,
485 θορυβουμένος ξυπνα, με φόβον ἀνηγέρθη,
καὶ ταραχῆ κατέλαβε τον λογισμὸν οὐ ἀγούρου, καὶ θάμβος κατεκράτησεν τὴν λην του καρδίαν, κι πάρχει ὁλογλιστος, μυριομεριμνθμένος. θωρεῖ το δακτυλίδι του, o 'ς τον δακτύλο φορει,
490 κεῖνον, τ εχώρισεν ῆ κόρη Πλατ αφλώρη, ὁπου χε την νέργειαν τὴν θλίφιν φανερόνει ἀνεννανίζει, θεωρεῖ εκειν το ζαφύρι
48쪽
καὶ παρευθος παρά λαξεν, θολόνει το λιθάρι, ἀγνώριστον ἀνείδεο τ αληθες δεικνύει. γνωρίζει αὐτ ὁ Φλώριος εγερνεται συνTόμως, τον λόγον ενθυμούμενος κόρης της Πλατ αφλωρης, υτ οταν ἴδος θολωμαν 'ς το δακτυλίδι κεῖνο, 600
γνώριζε, τι θλία μαιμι τι κακα παθάνω.γουργὰ συχνὰ επήδησεν ἀπεκει που κοιμῶτον, θρηνων καὶ κλαίγων λεγεν ' ' καρδία πονεμενη, καρδιά μου, λησμόνησε τον ποθον ης ραίας,
της ἁσχολησης τον καιρὸν ὀπου χεν εἰς μένα 605 εδὰ καρδιά μου, διὰ σε η LIλατ αφλωρη κορη νομίζω εἰς τύχης θάνατον την φερεν - μοῖρα
κ εἰς ἄδικον ἀπεσωσεν της ταραχῆς λιμενα. διὰ σεν, καρδιά, , πειράζεται καὶ δια σε παθύνει καρδιά μου, ἀνεγερθητι εις ώθειαν της ραίας. 10
πάλιν, καρδιά μου ταπεινη, γειρον διασUPTOμως, συμπόνεσε την θλίφιν της την ἀγανακTησιν VS, θεράπευσον O ερωτα, τίμησον η ἀγάπην, συμπάθ0σε την ραιαν καὶ συναπόθανε την.
καὶ παρευθύς ἀπερριφεν τ0 φόβον παροπίσω. blb
τον πόθον φανερόνει του ον εις την Πλατ αφλώρη 620 καὶ συμπονεῖ καὶ πάσχει τον ς συγγενης καὶ φίλος. ψαρὶν τον δίδει κι ἄρματα με την διορθωσίν ου, φαρὶ ποτάπιον, σύντομον να διώκ του ἀέρας.
θώρακα επὶ κεφαλῆς, σκουτάριν καὶ κοντάριν, 626κιώργυρομούστακον σπαθι κ ὀλόχρυσον θηκάρι, εις χέριν επιτήδειον ὀξύν , κονισμένον,
49쪽
βραχιολια ἀλάργυρα, τα εξωθεν χρυσάφι,
ζῶσμα ε στην σιδηρον πάνω τῶν αρμάτων. ωσαύτως το ἱππάριν του τον ἁρματωμένον, κουβέρταν εω πράσινην, εμπρος καὶ ξοπίσω. ἁρμάτωσιν καβαλλαριολακεραια ξοπλισμένος και παρευθύς ει το φαρὶν πηδα, αβαλλικεύει.
κι σω ὁ πόνος το 'σφαγ κ' ἡ μέριμνα της λύπης, 535 μη κατακλίν η τύχη του καὶ φθάσ την χαμένην.
και συχνοκοντοπτέρνι ν τον αὐρόν του συχνάκις, καὶ διασυντόμως φθασε, κατέλαβε τον τόπον.
βλέπει την κόρην και βαστα πολύπονον καρδίαν,μεραι δνύφθη ' κάμινος καὶ επειτα εκείνη, 540 εγγύς, στέκε να θωρβ θν φλόγα της καμίνου, να περιμεν να ριφθβ μεσα πυρποληθ0ναι,
τριγύρωθεν να στέκεται λαος πολύς, να βλέπ' την κρίσιν, την ἀπώλειαν κόρης της Πλατ αφλώρης.545 καὶ παρευθύς ὁ Φλώριος ερχεται ει το μέσον με θαρρος εὐτολμοτατον με θος ἀνδρειωμένον
550 , με, πῶς και δια τί ὁ βασιλεύς της χώρας εσένα κατεδίκασεν ἀπόφασιν θανάτου. ούτω ειπων o Φλωριος, κόρη ἀπηλογῆθη αὐθεντη, πε μ ερώτησες, ἀκροάσου να το μάθρς ο ι τραπεζης δολερῶς συκοφαντιὰν με ποῖκεν, 555 ρθωτικὸν βουλευτικὸν μετὰ του βασιλέως, δολίως μετὰ μηχανθν κεῖνον α φαρμακῆσω
ἄπερ κριτην παρίσταμαι τον πάντων βασιλέα, ου οιδα γαρ τον φάρμακον, τίποτε ου γινώσκω. του δολο τ πιβούλευμα οὐκ εφερεν ὁ νους μου.
560 καβα λαρὸν ευγενη, ἀνδρεῖα ἀνδρειωμένε, βοήθει μοι, ξαιτο α σε, δι ἀγάπην του Φλωρίου,
50쪽
δι ἀγάπην την ς τον Φλωρων βοηθει μοι την ξένην. 'κ αὐτὸς ἀπηλογήθηκεν τοιαῖτα προς την κόρη
καὶ παρευθύς προ τον Ἀχον τοιούτους λόγους λέγει ἄρχοντες, πλούσιοι, πτωχοὶ γέροντές τε καὶ νεοι 566την κρίσιν, την ἀπόφασιν την εις την Πλατ αφλῶρεν, αδίκως την πειράζετε πυρὶ παραδοθῆναι. στραφῆ και η ἀπόφασις πίσω, να συντύχω, της κόρης πωτο δίκαιον, κι αν πταισεν, ας πάθV, να πάθ9 αὐτη- οἱ με αὐτης ν παιδευθοῖσιν λοι 670ε δε ι υκ πταισεν αὐτη διατί θανατωθηναι; 'και πάντες επεβόησαν, λέγουW ε, τί θελεις. συντόμως οὐν ὀ Φλώριος ἴτω ἀπολογῆται
σινισκάλκος ὁ δεινος ὁ κλέπτης καὶ ὁ φεύστης, ὁ ἄδικος ἐπίβουλος λεμ λυχωμενος δαίμων, 676
ἐσκεύασεν το φάρμακον δια κακοβουλίας και κακομηχανήματος ως προς ο βασιλέα, μη κατεχούσης την βουλην και πραχθεν ου ρUπου, δια δε τον πόθον τον ποθεῖ τον Φλώριον κορη
κι εγώ ποθῶ τὸν Φλώριον, ς ἀγαπλεμένα. 80κ αὐτηδε ἐμὸν κατάγγειλε και εἰς μὲν το λέγει.
TO σινισκῶλκον βούλομαι, θέλω να πολεμησω, 686κ επιθυμῶ καὶ βούλομαι θελω καὶ αγαπῶ το,κ αν ούτως οὐκ ἐποίησα, πὰς ἄνθρωπος ας εἷπη, οὐκ αγαπῶ τον Φλώρων, οὐ πρέπει να οὐ μαι φίλος. τουτου πατηρ βασιλεὐ ούτως ἀπηλογβται,μη γνωρίζων τον υἱὸν η τὰς αἰτιας οὐ τρόπου. 690 δίκαια λόγια λαλεῖ οὐτος ὁ καβαλλάρης, θέλω ο καβαλλίκευμα α γέν τοὐ πολέμου. καὶ παρευθύς ἐκέλευσε την δεσμων δεσμιῆναι,