장음표시 사용
401쪽
Lycophro Lycurgi litis natu maximus erant autem praeterea Abro et Lycurgus honores postulat sibi concedi, quos P. A. natu maximo ex posteris Lycurgi perpetuo liaberi decrevit, et ad jus Suum consequendum rogationem ipsam, quae hic adducitiir, disertissimis verbis allegat. Interea tamen, qui Βουταδη λDemusne ille et ex Populis Atticis unus 'An, cum dicit Plutarchus in Vita Au
'Ετεοβουταδῶν, idcirco existi inare a Sit, In his Geus erat illustrissima Ετεοβουτά- eum fuisse pago Butadem, et ere autem δαι 'gτεοβουτάδαι, γενος Αθ σι πάνυ λαι--Εleobuladem Id profecto ambig0, Vel re o Hesyeh. Id quod Suidas habet
potius constanter Pernego suisse δῆμον, πολ καὶ λαμπρόν. Quod itidem Verum unde populare Βουτάδαι dicerentur. Si eis polost. Ἐξ Εωεοβουταδῶν ελκει τὸ lent profecto in ea re Inscri Ptione Ve γένb: 'Εαὶ τ ν εὐγενῶν γενος γα πολυterum, quae Si non Solae, attamen Optim. καὶ λαμπιον α ω Βούτου, ἀφ' ο οἱ ἱερεῖς ejus causae testes e SS POSSunt. Conti καΘ. Φαυi 'AΘροησι Apostol. VIII. 62. gisse aliquoties arbitror, et re Antiquo Quali genero sacrorum Gens ea di Stin-rum etiam nonnullis admiSSum Video, ut queretur, haud facile erit post tot saecu-Familiae sive Stirpes Sacrae, iνη si Iorum inierualla lueniente definire. Con-liρατικὰ quibus adeo erat reserta Attica, stat tam an ex ea perpetuo suisse de Sum pro Demo, i. e. Pago, POPulo, Vel Curi im' tam, quae Minervae Poliadi sacra saceret, perite recenserentur. Et ne aestus Βουτα cujusmodi memoratur a Plutarcho περὶ δας, sive, quod perinde Si 'Eτ ερυτα Dς δυσωπίας p. 323. Bas Lysimache quaedam habeo. Dum Rem P. At ben eΠSium Per 'Aθ-ι, ἡ Φη Πολιάδος κεια. Ait enim conseo, et de ejus moribus, legibu et D seisines de F. Leg. g. μ es patrem suum stitutis. Commentarium mecum Paro, Vide suisse ex φρατρια το γενος, η τῶν αυτῶν mullas gentes, Sacrorum e ullarium βωμ ν Ἐτεοβουταδάι: μετεχει, θεν ἡ της antistitites, quarum nonnulliae gnorantur 'AΘηνῖ Φῆ Πολιάδος ἐστιν liρεια. Et simi- penitus, nonnullae incuriosiuS u Pago litor loephor. Gregor in Schol ad
detruduntur. Θguntur autem intersi RS, Synos. Orat de Insomniis: Eτεοβουτάδαι, Κ ίDι, Εὐνει δαι, υμολ DL, Kἡρυκες, ζυ γένος τι αρχαῖον ἐπισημιον ἐν 'AΘηναις καὶ τιάδαι, Γεραιραι, Κροκωνίδαι, ιμαρίδα , αεριφανε: ας, ου αὐτῆς 'ΑΘηνὴς ξελεγοντο Κοιρωνιδαι, γιλιεῖς, Σαβοὶ, 'Υακινθίδες, Δαι θέρειαι. Constat enim, si qua fides ha- δαλι δαι, Σηιααχίδαι, υδάνεμο , φαλαρβῖς benda sit Schol. Aristopha uis ad Eccles. Φο-: 'ομηρίδαι, Λυκομῆδαι, 'Hσυχίδα, v. 18 quod in Sciroplioriis, quod sestum Παλλαντίδαι, 'Aλκμαιωνίδαι, οπιδα, Φυτ erat Athenis solenne, et Σκιρον, Umbella, λίδαι Πραξιεργι δαή, αριδαι, 'Eτεοβουτε unde ea Religio cognominaretur, ei reum-δαι De quibus omnibus loquitur Subi ferri oboret vel ab Erechthei sacerdote, ne c. Ctesipb. g. ' τους ἱερεῖς καὶ τα vel ab aliquo ex saeraria milia Butadarum.
ἰκείας πευΘυνους oc ι, κελευε ο νομος Promiseue enim dicuntur ut adae et
ου μονον α ἀλλα καὶ κοιν τα ἐνη, te obuiadae. Porro autem, insigne quo Εὐμολπιδας καὶ ἡ ρυκας, καὶ τοῖς αλλους quo suis; liuius familia ministerium in ἄψαντας Item . AElian a Pud Suid. V. Neptuni sacris liquebit ex iis, quae a Plu Εὐμολπιδαι Παρ οὐδε θεμενος α σεμνα tare ho de Lycurgi genere dicuntur: Εὐμολmδῶν, καὶ Κηρ ων, καὶ τῶν ψων Edijιν αὐει ἡ καταγωγὶ το γένους, τῶν
militer inter 1 curgi posteros ibidem
memorantur Medeus quidam, ο τὸν ἰερω- συνην Ποσειδῶνος Ερεχθεα α εἶχε, και Φιλίππη, νότις ιερασατο της Αθηνας Butes
enim, unde haec amilia et appellatur et
λιοι 'Aθἡνησι ἐν κροπολει οἱ εἰρημcivo τον αυτον τροπον ποιουνται την τοῖ βοος Θυσίαν. θέντες γαρ et quae sequuntur, και γενητῶν ταυτα δροὐντων ἐστὶ 1 v. Insoriptio vetus
402쪽
deducitur, et Erectitheus Pandionis erant 7 Anaxi crates quidam, ut ex Fast. At- filii. sito mortuo Erechtheus a patre licis docemur, Praetor erat Athenis l. accepto imperi regnat Butae sacerdo CXVIII. Λ Iterumque ejusdem motium Minervae et eptuni sortito obtigit, minis Praetor eos signabat Ol. XXV. 2. ut scribit Apollodorus III. c. 15. Heyne In priori raetura latam hanc rogationem Not ad Apoll. p. 45 sq. Cui simile intelligo, circiter XX annos ab excessu factum in re Romana contigisse legimus Icurgi. apn Dionys Halicarn. I. 71 cum decim ' Inter majores Ἐγcurgi memorantur perio Silvius et Iulus 'ex fratro nepos a Plutarcho in vita, Lycomedes et Ly-
inter se disceptarent adeo ut ex eo tem curgus, οἴ ο δῆμος ταφαή τι λησε δημοσία .Pore in Iulia gente Perpetuum sacerdo ' Recensentur a Plutarcho Quarumtium mansisse crederetur. Prima
in hac ipsa ro, Δαδεκα mi τας προσοδου Νandvicens ' P. I'. t Pen laeteris exa- τῆς πόλεως λοι σας. Quod pariter verum etiam quinquennium t complectatur. scs.
403쪽
των διά πίστεως λαβὼν, καὶ προιαν εἱσας καὶ εἰ τους
καὶ δημοκρατουμεν γ τ χ πόλει, διετελεσεν νεξελεγκτος
Boechii Siaatsh. . Athen. II p. 244. UpionuS. sq. 'ΕcRER Subesse in his numeris Explicat haec Pausanias κατεσκεύασε aliquid vitii aut dissicultatis notat 3t πομπεια τῆ θεῶ, και νικας χρυσοῦς, καὶ παρ- ten bach. θενοι κόσιμον κατον. t Virgines erant, quae Variatum est in Ergenti ratione. Vide in Minervae pompis ei stas serebant. quae habet Plutarchus in vita Dicitur Pausan. l. c. πλέα, καὶ βέλη, καὶ τε Lycurgus in isco lublico procurando τρακοσιας ναυμιαχούσιν εἶναι τριηρεις. Periclem superasse talentis sexies mille Iterum Fausanias D οἰκοδομεριατα δε et quingentis . Λυκουργα ἐπορι θη ταλαντα πετέλεσε με το Θέατρον, ἐτέρων παρξα-
In vita Lycurgi pes privatorum ho Monstruit hodie Athenis non , procul a minum administrasse dicitur solummodo sano iii erus turrim quandam, sive On CCL. talenta cum munitum, quem Icurgi armamen 'acunculae erant, metoriae alatae, quas tarium, l' Arsena de Lycurgue, cogno De in manibus gestare solebat Καὶ ἡ minant. . Vid. Spon et heler. AΘην ἡ Φειδχυ, παξ εκτείνασα τὴν χει ρα, 'Eξαιτησας Lege ἐξαιτησαντος. M , τὴν , κην ἐπ' αυτῆς δεξαμiνη, στηκεν ' Διατον παρ Aλ. φόδε legi vult Wyt- ουτως λα τω αιῶνι ' Arrian. ad Epictetura tenbach. JIL AE . Vide, quae ad h. l. antiolavit.
404쪽
Atque haec de Lycurgi vita e me dicta sunto. Genu Porro orationis, et characterem dicendi lector meus ex iis, quae hodie exstant, optime intelliget. Dicitur ab extemporali usu omnino abhorruisse, et Periclis ad instar, nunquam cum populo nisi meditatus egisse. Istius autem studii et meditationis praeclarissima leguntur monumenta apud Vitae Scriptores. Formam dicendi ita exprimit Dionysius Halicarnassensis de et t. Script Censura Vol. V. p. 433. Reis h. ' δε Λυcoυργος εστ διαπαντος αυ tiricos, α διηρμε
Atticus scriptor daret περὶ πλει του addere, quae, sicut omnino Oratoris artem, Quod uti reponendum. EAt eniti ii sio risius virtutes et vitia exein Plis rebrarii hallucinatio. Et sic quoque censet praesentabunt lectoribus. Dionysius vocat Wytteii bach. L. αυξ κον. i. e. Oratorem, qui argumen- ζεγγονα νI L. ἐκγον-. Os ANN. tis vim ad lit ut sentiantur vel immo- 'Eμελετα δὲ καὶ νυκτο καὶ ε ξρας Ουκ raudo roborat iit, quod jam argumentis ευ πρὸς τα αύτοσχἐδια πεπυκως. αλινδιο firmatum est Longin XII. 1. Talis δε αὐτῶ ποκειμἐνου, φ ὼ μό- ην κάδιον igitur orator efficit, ut attente audiatur, και προσκεφαλαιον, άως ἐγειροιτο αδιως και et audi loris animum ita asticit, ut eupidus μελετω=1. Plutarch. V. Lyc. P. 42. '. si a rerum raequentium : quae mugna in ' Quae judicia vel erum Criticorum, si in est laus dicentis. Porro διηρμενον siecum Lucurgi oratione Superstite compn enim legelidum, non διηρημενος riui utitur rumns, verissima et aequissima esse repe elo titione et ita μεγεθος εχουσζη Et vereriemus. At liceat ad ea illustranda pauca 3 curi us saepius in rebus et verbis ud
405쪽
orationum, quas scripsit Lycurgus scripsisse autem perilibetur XV.), una tantum Odie Superest, quam legere incipis reliquarum enim omne sere interiit praeter nomina et desiderium Eam utique,
sublimitatem adscendit os cap. 11. 12.57. . Dein laudatur ob σεμνοτητα orationisi e gravitatem, qua fit ampla et magna elocutio, v. c. si quis docet de rebus divinis, de virtutibus et vitiis, de praeclare hominum factis, et quidem lipeo omnia
Cum certa asseveratione, quae omnem dubitationem excludit. Talem suisse Lycurgum tota docet ratio qua quidem
gravitate conjuncta esse Solet παρρησία, quam ob rem DionyS. παρρησιαστικον O-Cat L3curgum. Ea oratoris virtus Oritur maxime o spiritu et vehementia, nec minus e conscientia recit, animi vitaeque Integritate. Hanc vocem liberam ut Cic. ad Herenn IV. Sp. eam appellat oratoris dotem, Lycurgus et Demosthenes, viri
integerrimi, prae se serunt insigni modo. Quibus laudibus aliquam vituperationem
admiscet, dum dicit, ου μῆν αστ οπε ἡδύς, αλλ' παγνιφος i. e. sui Orator nec 'trbanuS, nec Suavis, sed in necessariis solum occupatus. Nempe, qui urbano et suavi genere utuntur, orationem Ornant, habentque quandam abundantiam et Co Planari Icurgus autem non ultra neceS- Saria procedit, magis rebus quam verbis
intentus. Si ex pl. Ernesti Lexio. Technole Rhet. r. v. 'Aναγκαιος Dionysii dictum. xjudicium quam verum
sit, cognoscitur e comparatione ostrae eum Demosthenis orationibus, v. C. imG- Crate vel omnium praestantissima de Corona. Quae Lycurgo desunt condimenta orationis urbanae, ibi quavis earum Parte ultro lectoris animo se ostendunt. Hermogenem minus delectatum esse rationibus ostri, apparet ex ejus Censura
acerbiore. Inter Oratores Civiles Lycurgo solummodo tribuit locum propter αφελειαν ἡ Θους i. e. ob simplicitatem, qua hominum mores oratione delinea verit. s. Hermog de form. r. II. p. 208. Dionys. Halic Art. Rhet. c. II. . Sed compositione τραχυτερον esse ipso Dinarcho Statuit. ραχῖν καὶ σκληρον vocat, i. e. durum et asperum, imprimis propter immodicum
melaphorarum usum quam compositionem prrefractum et asperam vocat Seneca
Epist. 114. Lyc. 10. 5. 11. B. Porro Em μ.iλειαν ei defuisse contendit Rhetor. Haec Oratoris virtus, quae imprimis Isocrati tribuitur Hermog. περι δειν. p. 364. cernitur in sectirata dicendi forma Si quis sententias commode jungit res gestas et sacta non nudo exponit, sed cum censura loci, tem Pomm notatione, etc. enuntiat. Lyc. c.
23. Ad incuriam quoque in coni positione
ipsa referri pote Si το χωρις επιμελειας ad quam c. 11. 11. c. 9. 1. et C. Pectarit, et cui sine dubio Hermogene annumerabat periodos saepissime Oc. Καιτο incipientes qui biis aevi in structura orationis Lycurgus similior si Dinarcho, quam De mostheni vel Lysiae IIO τροπικωτεζους vocat, i. e. metophoris nimiae sunt ejus orationes, sive figuratam locutionem quam maxime amat. Id ipsum pio seci agnosci inus in una superstite ratione, ex qua Hau pim annus sedulo Collegit τροπους, quibus scriptor Sus Sit Demosthenem vero Orationis vim et gravitatem ex his figuris non quaesivisse constat, uni natura sua alienior fuit ab hac poetica compositione. Porro graviter et merito vituperat Lycurgum. ς καταδρομην χοντα
τῶν ποδεδειγμιένων πραγμιατοι ν, i. e. quod
interdum revertat ad res jam demonstratas.
Quod iem in Oratione nostra lectori displicebit, et interdum nauseam excitabit. Denique improbare videt ar Rhetor, quod Lycurgus iat ullis digressionibus ad sabulas et historias, ad ver Sus quoque poeticos sit delatus, quod quidem speciem
quandam eloquentiae Praebeat, sed vere nullam orationi vim et gravitatem δεινο- τητα asserat. Quod verissi inum est:
nam quid in ostro Homeri, Euripidis, Tyriae poeinata, recitata ab Oratore, quid tande in tabulae de Codro, de filia Erechthei et c. ad rein probandam iaciant, equidem non video. Quid Z Si Demosthenem
inspicis Poetae versu semel tantum, sabulae ex antiquitate depromptae nunquam, historia vero tibi tu in modo occurrunt, quum Orstior rerum Praeteritarum meminisse auditores volebat. Tanta enim erat in summo viro copia Sententiarum, tanta argumentorum, quibus sua probavit, aliorum consutavit onsilia, abundantia, ut ejusmodi delectamentis tempus rationi praefinitum perdere nee vellet nec posset. Iam si complectimur omnia, Ly-onrgus quidem est probabilis orator, sed multum distat a Demosthene verum, quae ingenii dotes ei deerant, has compen
virtutibus, quae vel maxime commeridabunt puhlice loquentem, sic ut hi, qui hodie ad Popul uni docendum prodeunt, si his modo virtutibus ornati sunt, certi S-sime eum fructu et plausu auditorum verba sint acturi. ECRER. J Plutarch. p. 343. C. Pliolius Cod. CCLXVIII. Suidas contra Oc. Λυκουργο XIV. Orati memorat.' Vides Fragmenta Lycurgi huic ditioni Lycurgearum annexa BECEER. J
406쪽
quae et causae in se habet tractationem gravissimam, est enim tota civilis, quae et orationis flumine et vi verborum animo no Sirum omnium, qui antiquae et verae Eloquentiae imagine excitamur, Semper percelluit, non indignam e S Se judicavi, quanime in Ostheni earumonuitum sere optini se Midianae comitem adjungerem. Verumtamen profeci ea laude cum floreat, et tanta gratia sit conscripta, qualitam modo Praedicavi, et Tu perinde proxime experiendo senties, non aliter tamen aut dissimili conditione hodie vulgasseniihi videor, qua in Aldus Mantilius, qui jam pridem ex bibliothecarum solitudine eruit et typis de Scripsit prinius Licet eniti mos semper suerit, ut non sine invidia desideraremus, quae diuturnitatis inclementia nobis eripuit, aliquando tamen accidit, ut non minus studiose negligeremus, quae reliquerit. Eam suisse hujusce rationis ortunam, quis est, qui nesciat 'Νeni sane, praeter eos, qui huju8 modi orationem omnino exstare nesciverunt. Quorum quidem numerus non est coiitemnendus. Ille autem, ne ultra modum excresceret, curavi, ut neque Exemplarium paucitatem amplius au Sari potuerint, neque, si fas sit hoc etiam adjicere, eorum mendosam ut olim, et neglectam condi
Lecturus itaque rationem, sere ultra sortem hujusmodi literarum, quae tamen diu gravissima fuit, obrutant et sepultam, prius ejus historiolam pauci a me accipe. Laudatur ali luoties ea ipsa
oratio, qua hodie utimur in Lexi cis Rhetoricis, imprimis in illo Ha
pocrationis, v. Αυτολυxoc, Ευρυμέδων, Ietrarci ρχος Κατάγειν τα πλοῖα, et υρταioc. Et contra quam reliquorum Rhetorum monii mentis usu venire solet, ita ut eodem laudatur, qui tamen judex morosior fuisse videtur, una cum caeteris Auctoris nostri rationibus IV ut nullam ei vel levissimam νοθευσε is suspicionem inureret. Constare
enim posse arbitror ex iis, quae leguntur in Photio Cod. CCLXVIII.
et Suida in voce Λυxoυργος, suisse Olim et alias porro orationes, quae huic scriptori, verum mala fide, adscriberentur accedente autem priscorum hominum Crisi, quae ambiguorum opusculorum sortem dirimere solebat, jam pridem intercidisse vel ipsa na memoriam
απαξ γαρ detroc'ιΘέντες παρεωράθησαν ut loquitur ident Photius Cod. CCLXII in causa non dissimili), his ta inen XV exceptis. Illae enim
Solae, Pro Pier γνησior ira, aetatem diuturniorem, nain in et t. monumentis saepis Si me adducuntur, idcirco tulere. Verba autem Suid de Sunt λογοι ε αυro εἰσὶν οἱ σωζομενοι vi siot, C. Pae, quae ibi sequuntur. Legebatur porro non miniis studiose a Rhetoribus,
sive iis, qui artem dicendi literis tradebani neque ad aliam fori asse allii dit orationem Hermogenes in Judicio, quod de scriptore nostro tulit de forma dic II. p. 500. d. Laur. χρ, ira δἰ Lycurgus πολ-
407쪽
ποιηματα φερομενος. f. Lyc. c. 20. 23. 24. 26. 23. Citatur deinde
disertissime a Strabone l. XIII p. 60 l. Vide Lycurg. c. Ib. ab Athenaeo l. XIII p. 290. Lγcurg. c. s. ab Eustathi P. 259. d.
Bas. Lycurg. c. 15. a Schol. Aristophan in luto v. 282. Lycurg. c. 20. aliiSque quam plurimis. Sub ipsis literis renascentibus A. c. MD XIII. Graece excudit Aldus Ol. una iam iis, quae supersunt, Lysiae, aeschini et α' Graece iterum Philippus Melanthon cum praefatione Vite ni b. Μ DXLV. B. iterumque Lips MDLXVIII. B. Latine autem Francos. MDLXVIII. B. ex officina Petri Brubachii. Eodem tempore, quo Melani hon operum Lycurgo impendit, impendebat etiam literarum studio conjunctissimus Ioach. Camerarius a Pe bergensis, qui et Latinii a te donavit, notisque insuper illustravit. Cujus tamen,
neque Interpretatio, neque Animadversiones, in hunc Sque diem, quod Sciam, prodiere. Versio deinde est Ioann. Loniceri offerant, utrique, tam Melanthoni, quam Camerario, amicissimi, quo Mar- burgi aliorum literas Graecas per multos annos docuit, et quam plurimos auctores Latine exposuit, Lγcurgum nempe inter alios, et Demosthenem de ace, quae rationes ab illo verSee prodierunt
Basil. DXLVIII. B. Giaece denique publicavit, inter Oratores, quos ab Aldo expressit Henricus Stephanus Paris. MD LXXV. sol. adjectis margini conjecturis, iis vero paucissimis. io Strem cum
constat tribus singulis partibus, sed uno edilis anno Et mense Volum. I. Continet
dedicationem ad Baptist. Egnatium Venetum, subscr. M. Apilli 1513; tum Isocratis Vitam e Plutarcho et Philostrato cum censura Dionysii Halicv rnas Sensis Sequuntur ejusdem rast. XI.
inde a p. 1 - 197. - pag. 3. nam pagg. 1 - 97. desunt Gorgiae Helenae
encom Aristides Panatlienaicus, et ejusd. Romae encomtum. - Ol. II. um novo
titulo et dedicatione ad Franciso Faseo- Ium, in qua Aldus enarrat oratores Graecos minores latuisse in monte Atho, indo a Lascari doctissimo homine Regis Galliae apud Venetos legato, in Italiam esSe advectos. Miserat scilicet ipgum Lanrentius Medices in Graeciam, ad in. quirendos simul, et quantovis emendos pretio, bonos libros. - Ι taclum est a. 1508, ut Aldus praes ad Rhetores Graec. Venet. 1503 sol tradit. Quae itidem ed. Rhetorum Graecorum perrara, de quuWolfius V. Ill existimabat, in Germania unicum servari ei de thergae exemplar v. Analeci. U. 25.), ea quoqlle, ut obiter hoc moneam et plena, exstat
in Biblioth. Hamburgens Gymii Ioannei, ni salior e Biblioth. I. Alb. Fabricii. Sed revertimur ad mostram. Continet vero Vol. II. Eschinis vitam, Apollonii εἰ Aἰσχ. ἐξἡγεer ejusd orat ΙΙΙ. et Lysiae XXVIII. Vol. III. iovo insignitum
titulo, sed sine praes ex lithet Andocidem, Isaeum, Dinarchum, Antiphontem, Ila curgum Gorgiae ὐπερ Παλαια Lesbo ii actis II et Herodis περι πολιτειας Orationes. ECKER. J' De Melancilionianis edd. Vilein b. 1545. et Lips. 1568. nillil statuo 'sed Taylorum ed. Francos nunquam vidisso propterea mihi credibile est, quod ex Osti otii P. rubael, ii non solun Latine, sed ei iam Graece exierit Lycurgi Oratio a. 15 48. mens Sept. Utiar hac editione, cujus inscriptio est: or Lyc. contra Leocr. desertorem Patriae, dulcissime de ossetis patris debitis disserens. Cum praes. 'hil Melanci honis. Eadem oratio conversa in Latinum serinonei a Phil. Melancib. Igitur erravit I. Alb. Fabricius, quuin in Bibl. Gr. I. P. 16. nega
ret, Mel interpretationein exstare et
Loniceri priniam omnium fuisse. IDEM.Js Henrio Stephantis, in Lycurgo,
auxilio veteritia Codd. plane destitutus, sequebatur Aldinam, sed itii, ut apertos istius errores typographicos tacite emendaret, et suspectis locis conjecturas suas
margini apponeret, lectorum judicio eas relinquens. raes. . . - Latina, quam
408쪽
372 PRAEFATIO TAYLORII oniceri litterpi eratione edi litiano viae MDCXIX. 1 typis Nechelianis adjunctis Dinarclio, Lesbonacte, Herode et Demade, Ianus Grille rus, Vir de optimis literis optime meri iti S.
Causa autem, quam peroravit noster, erat ea, quam proxime Sum
expositurus. Profligatis ad Cliperoneam a Philippo Allieniensibus, allatoque ad urbem fatali illo nuncio, ibi in summa civium re Pi datione tulit opulus plebiscitum, rogante Hyperide, quod verbissere legitimis laudat Lycurgu C. G.
Eidem plebiscito adjungas quoque et illa, quae leguntur . 11.
Nam in una rogatione complectitur Plutarchus in Hyperide si
Licet profecto aliquid istiusmodi diserte seipsum tulisse profiteatur Demosthenes de Corona ' Ῥετα τὸν μαχην ευθοῦς ὁ Δὶθμος - περὶ
idem vir doctus promisit, interpretatio, et ori animadversiones V et locis Obscuris Annotationes , ipsi subjungendae, i quod suis emendationibus subvenire conatus sciam, nunquam Prodierunt . . Continet est Caeterum Editor Codd. MSS. et in vero Steph. ed eo tantum Oratores, quos hoc oratore nullis est usus. Graeco et exhibent Vol. II. et III. Aldinae In ΕΜ. cum animadvors. . Germanicii potissi- Henr Stephani modo vestigia res nium is ay loro et Reishio petitis , d. sit Gruterus P ad calcem sunt additio . H. Schulge Brunsvic. 1789. i. min. emendationes ejusdem iri doctissimi, Postrema sui ed Lycurgi ratio in Leo- ita ut is, qui Steph possidet, facile careat cratem, quam in usum au litorum imprimilia editione. ID ΕΜ. curavit B. Thoriacius Hala. 1804. i. Iani sequitur ipsa Tayloriana Ora In linguam nostram gemel modo, et quitiones duae, una Demosthenis contra Mi dem notante martesio p. 221. ex Latinadium, altera I Icurgi contra Leocratem, Melanthonis versione translata, exstat in Gr. et Lat. Recens emendavit notasque auter becks Regent en buch 1556 1567. addidit o Taylor. Cantabr. 1743. . et