Oratores Attici et quos sic vocant Sophistae opera et studio

421쪽

Hi mittunt 3rtaeum, qui sua cohortatione ita confirmavit illorum

animos, ut victoriam reportarent quare Lacedaemonii, qui caeteros Poetas non legunt, adlauc in castris convenire solent auditur Tyriae poemata. c. 23. Et recte sic agunt: nam ex e tempore ita ad sortitudinem impulsi sunt Spartani, ut de imperi cum OStra civitate certare auderent. Nec temere Athenienses enim Xercutum edorum ad Marathona profligarunt Lacedaemonii contra in Thermopylis virtute longe omnibus antecelluerunt. c. 29.)Majores nostri proditores imorte mulctahant Phrynichus ab Apollodoro et Thrasybulo noctu interfectus est. Hi quum ab amicis intersecti comprehensi essent, populusque re quae Sita compe risset, Phrynichum proditorem suisse, statuebat, ossa interempti extra terram Atticam exportarentur, et, qui eum defenderent, eudem teneantur poena. Hoc modo peribant Aristarchus et Alexicles.

c. 30. Hipparchi vero statuam, quum ipse de sensionis diem

reliqui Sset, conflarunt, ex aere columnam secerunt, et decreverunt, in ea Scribo ad esse omnium damnatorum et proditorum nomina.

Idem statuebant de civibus, qui ad liostes tu Deceleam transfugerant: si quis eorum rediret, cuilibet licere ad magistratus hos adducere, ut trucidarentur. Sic post interfectos triginta Tyrannos jurabant: si quis imposterum urbem prodat, vel popularem statum concutiat, hunc licite interfici ab omnibus, quicunque id providerint. Hanc igitur majorum severitatem imitentur judices in causa Leocratis, memores, se in Demophanti decretum jurasse, in quo est capitali supplicio affecturos esse judices quemcunque patriam verbis seu factis prodere conantem. c. 30. l. Idem Lacedaemonii statuere de proditoribus patriae. ausBniam, qui Mardonii exercitum profligaverat, quum postea regnum BG-ctaret, et Graeciam ersis prodere vellet, in templo alladis soribus ejus obstructis, fame Occiderunt: nam ne deorum quidem templa proditores, qui violarunt numina, possunt tueri. Simul legem tulerunt, quae cives, qui pugnare pro patria nolint, interfici

jubet. c. 32. Et vere is, qui patriam prodit, jura omnium projicit, quorum

Sensus etiam in caeteris animantibus ratione carentibus inesse deprehenditur. Quare omnes Leocratem detestantur nulla civitas huic domi licium praebere voluit. Quid igitur Deprehensum et Convictum, nonne occidetis c. 33. 34. Ρatronos autem rei monet orator animo reputent, propter amiticiam Leocratem se non posse defendere: nam scelerati cujusque amicus morum similitudinem prodere videtur. Immo et pater ipsius, cujus monumentum exstat in aede Iovis, si quis rerum O-Strarum Sensus est in mortuis, filii durissimus judex erit. Sin alii, mercede conducti, accusatum de sendere velint, hi extremo sup-

422쪽

plicio digni sunt; at certe similium consiliorum suspicionem Oueffugient, qui ista defendere conentur acinora. Qui autem On- doliari Sihi reum putant propterea, quod liberali lute ipsorum usa Sit Respublica, hi demum honoribus contenti sint, quibus a civit clieornabantur, nec postulent, ut propterea R. Ρ detrimento iliciatur.

c. o.

Iudices vero, memores mulierum et insanium, tueantur suffragio suo istarum Suhitem Pro iis, et legibus, et forma civitati Servanda, mille apud Chaeroneam cives sunt intersecti, quorum o Ilumen in hic ferreus non reveritus est, sed sibi concedi postulat, ut in conspectu vivat eorum, qui propter mi Ssos fili OS, marito S, fratres et propinquos magno in moerore fuerant, eorumque interitum udhuc lugetit. c. G. In Epilogo c. 37.), amplificatione et congerie Leocrati Scelerum judicum animos excitare studet, simulque ab iis flagitat, steti dante XemPlum, ut omnes intelligant, in hoc certamine misericordiam non tu valere, quam legum et Reipublicae de sensionem. Accusatio vero, in qua tota haec versatur ratio, ut id tironum Causa breviter moneamus, erat εἰσαγγελία de nunciatis. Sic ipse actionem appellat Lycurgus . . Tria autem erant harum denunciationum genera in Foro ilico, ut Harpocratio . . O-

eerti criminis, sed cujusque delicti nomine carentis, utque eorum ἀδιxημιατων, quae uti ut Rhetores inscripta abjicia appellarunt. Sic Pollux VI H. G. p. 188. - Clarius adhuc Harpocratio h. v. de

εφ'-ι τω μεν ρευγοντι, ἐύν λθ μέγ&τrci ci sit G επὶςεινται. cf. Lyc. c. 3. Quae denunciationes fiebant contra hos, qui delictum patraverant, . c. caedem istorta in nomen deserebatur ad senatum. De mo Sili. c. id. p. 554. Reisti de itide, ii Pollux l. c. e libro The Ophrasti de legibus refert, colura oratores, qui populi imperium concuterent, nec optima Popul Suas si seni: contra duces ad bellum, non mi SSi a populo, pro secios; aut contru proditores praesidiorum, exercitus et navi uin. His annuitu rabantur, qui in proelio arma turpiter ubjecerant. Lys. c. Theomn. P. 342. l. I. Reis h.

Exemi,inm est ap. Deinosili de Cor Et tum quoquo, itum iduces, insoli- p. 310. I. 4. d. Rei Kk. ei ter re gesta, horum riminum suspecti Demo ili. V Chers. l. II. u. a. serent, quod latet a Demost h. Lept. p. Reislc. 4b7. R. s. ep. Timoth. 3. Iphicr. 3.

423쪽

Igitur cum δειλια quoque accuSaretur denunciatione, et Leocratis fuga simile delictum esse videretur, non mirum est, quod Plutarch. p. 843. D. diserte tradit, Lγcurgum de nunciasse Leocratem ειλία c. Caeterum, quanquam Marpocrati, hanc αἰσαγγελία faciam esse vel apud senatum vel apud populum animadvertit, tamen prior

modus de nunciandi saepius Oratoribus notatus St, quam O Sterior. Legibus enim praescriptis νομοι εἰσαγγελτι eoi v. Demost h. . i-m Ocr. p. 720. Oll. . . erat cautum, ut senatus prius scrutinio facto quaereret, de nunciationi locus sit, nec ne Id si definitum erat a pr3tanis, de nunciatus, quiana mediocriter deliquisse senatui videretur, statim uilcia assciebatur, quae XXV. drachmar Summam iunquam excedebat Demost h. c. Euerg. et Mnesib. p. 1I51. R. : in gravius erat peccatum, sorore Omni ille batur judicium. Iam de nunciatus comprehensus et in custodiam deductus, intra XXX dies Heliset tradebatur, quae re disceptata, vel Bbsolvitreum, vel mulctam majorem imposuit de nunciato, vel capite eum damnavit condemnationem vero poena illico sequebatur.' Hinc conspicuum est, quanto in Periculo versaretur Leocrates, a Lycurgo, acerbis Sina omnium ceu Satorum, εἰσαγγελta eX3gitutus.

In hoc vero genere de nunciationis nam erant adhuc duo alia ab hoc paullo diversa), actor, monente Theophrasto p Polluc. l. c., nisi quintam suffragiorum nanci Sceretur, non quidem, ut in caeteris causis publicis, insumiae sibi notam contraxit, attamen mille drachmarum mulctam Persolvere debebat quare et accusator, hac causa publica semel instituta, studiose, ut istud incommodum evitaret, elaboravit. - Plura de εἰσαγγελis dabunt Salmas de modo usur. p. 589 sqq. Hersidus ad J. Ait et Rom. p. 221. Auct Misceli defens pro Salmasi O, p. 291 sqq. Matthiae Misceli Philol. p. 232 sqq.

Demosth. e. Timocr. p. 720. Reish.

425쪽

O: Plebiscitum, quod Populus Athoniensis rogante v peride tulit, exilibet Plutarch. Hyper. II. p. 849. A. his verbis: Κριθεὶς δὲ υπο ου Αριστογειτονος παρανομων ἐω τῶ γραψαι - , αιραπειαν Fort. leg.

λους ἐλευΘερους, ερα δἐ καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας εἰς τον Πειραια

ριοι τὰ ακεδόνων - λα' υκ γὰτο ψη σεια γραψα, ἡ δ' εν αιρωνεια μάχη Longin c. XV. 10. audem Hypetidis sententiam cita : ουτοτο mpQτιμα οὐχ ο ρητωρ ἔγραψεν, αλλ' η ἐν Xαιρωνεία μιάχη Quod dictum Demadi adscribit Demetr de Eloo 284. Narrationem confirmat ipse Demosth. o. Aristogit. II p. 803. 26 ed. Rei k etsi eadem sere de se gloriatur Orator de Cor. p. 309. Ad historiam temporis, quo versatur Lycurgi oratio, utiliter tirones conserent, opinor, librum Demosthenes ais Straats- muri tin Redner Hal. 18 15. I. Voll.

eatur in scholis Rhetorum id, in quo vel accusatio vel defensio in re judicali nititur de Stand punkt, aus welchem si h de Liligi rende halt). Praeter Hermogenem, qui singulari libro περὶ τῶν στασε egit v. Cicer Partition. c. 9. Top. 25. Quintil. III. . qu. Porro ορο αντ νορια- ζων explicat Hermog. II. στασ. P. 42.

τιΘῆ, nominum vel appellationum confictio. Haec enim restitutio de initiva habet contentionem et consti tionem duorum nominum, quod . . in hau contra Leocratem causam cadit dubium enim erat, utrumis φυγε την πόλιν ἁ δείλος an τ εμπορος ἐξεπλευσε c. 14. , sive, ut ait scriptor argumenti, απολιπεῖν an προδιδόναι Leocratisfactum sit appellandum. Prius voluit

necusatora Posterius accusatus. Ita oriebatur, στασις, quam appellatio tum confructionem vocabant. BECRER.Aλλοι στο χα σμον απο γνωμης Στοχασιμος, conjecturalis status est i terpr. Hermogene Part. p. 13. ἱδ λουπραγματος ελεγχος ισιασδης. Subtilissime de hoc statu egit Rlietor l. c. P. 20 sqq.

quaeritur de animi assectione et aluntate, est modus, in quo quidem et de persona et de acto constat, sed de voluntate est Controversia v. c. si quis dici in in dementi alterum occidisse, quaestio Tit

426쪽

ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

i τον om T. R. ως . R. . uncos m. . R. conjecturalis, an vere demens fuerit, necne. Quare γλίμη hic significat τὴν προαίρησιν. s. Sopat. διαιρ. ζητ P. 13. Ald. Qui status conjecturalis απο γνωμης iterum in causam Leocratis callit. Disceptandum enim erat, num is timore Percul-Su aufugserit, an, ut volebat, negotii causa prosectus sit. In his multi sunt Rhetores antiqui, imprimis Hermogenes omnium sero acutissimus, et propterea studiose consulendi ab his, qui in interi

'Aντίστασιν Quid ἡ αντι τασις in re judiciali sit, exponit Quintilianus vii. 4. 13. ibique v. Spald in gium. SANN.T κατα υτολύκου CL Nostr. r. f. ιγ et Fragm. III. ECRER. Δίκαιον In primo statim hujus orationis vocabulo impingo. Potest utique δίκαιος Pro adjectivo duarum terminationum ha- heri. Sed in usu magis est, ut sit trium. quare malim δικαίαν redit enim ad αρχεν. v. 149. 11. et 17. d. Steph. REI SK. Edd. v et t. praeter Melanth. exhibent δί

καιον neo non recenti. Omnes praeter Schul

Zium, Thorlacium Osannum, Heinrichium, et Pin Zgorum J, quies eis kium addubitantem sequi non debuissent Schol ad Aristoph. vh. v. 53. 'Aττικοι δε επι τῶν

ξει e. Idem addit exempla ex Homero et Euripidis He e. v. 1. ,0. Alia dedit Bach. ad Xenophon l. G con. 4. 3. Ipsum vero δίκαιον γην legimus apud Poetas, et Alci-Phronena p. 3. . , Saepius autem Lycurgus adjectiva in masculino pro seminino ponit v. P. 152. Sis 153. 1. 3, 3. O. ed. Steph. ubi et Rei Alcius toti torum impingebat. ID CR n. Si qui lena δίκαιον i crip 8it Lycurgus, propter orationis initium scripsit. ΝΛNN. 'H αων Corrigo ἱμοῦν omnino. Nihil verius. Vid. p. 390. l. 3. et paragraphum exeunte ni δίκαιον ὐπερ ἱμῶν i. e. judicibus ut ευσε ζ υπερ ταν Θεῶν. AYLO R. Vulgatam retinuimus recte iii mimo innuit Morus: loquitur Lycurgus de se et judicibus, omninoque homine et deos comparat. BECRER. Vulgatam bene defendit Schulgius, oratorem in appellatione υπερ ἡριῶν και περ τῶν Θεαν monens simul comprehendi quam ob causam idem infra

εἰς το θετον ἡ σεβηκεν. Saepius tamen, ο nente F. A. Wolfio ad Leptin. utra Persona praestet, dubitaveri S. SANN. Και τοῖς ἰρωσι - ἱδρυμενοις Herodot. V. 66. vocat 1 αες ἐπιχώριοι. Fuere decem. Monus. Item Dinarch. c. Demosth. p. 17. R. De verb0 ι δρυσθαι, quod

Proprium est de sacris cediticiis et templis v. 3ttenb ad Julian. p. 193 ed Lips.

t. i. p. 246. Εδe: αὐτο τ αγαλμ α Dionys. Hal. Antiq. i. 47. τούς δε αλλους παπας Αινεια παραλαεοῦ και τον πατερα καὶ ἔδηθεῶν Ci r Pausan. viii. 46. SANN.

yroditorein toruin omnium, Patrum Puta, liberorum uxorum, deorum, legum etc. ἀπαραιτήτους etc. quod Oli aere cui γενέ-σΘαι - rogo deos, ut bubeant esse vellierib hodie, me quidem idoneum accusatorem et os autem bii dices inerorabiles. Risu. 'Aπαραιτητους In exorabilis judex. Cic. Tusc. i. 5. Idem in partitionib. c. I. quale nobis hac ratione Lycurgus ex-hil, et dicendi ei ius a cusatoribus Comniendat, quibus Propositum it, ut iratumolliei alii judicem cli At PTMANN. Mn παρεχοντας συγγνώμην Atqui hoc illud est ipsissimum qiiod statim dixerat,

427쪽

5 παρέχοντας συγγνωμην και νυν και ει το λοιπον χρονον 137

tem Vocem, ut videbatur, in Solentiorem, ut neni non intelligeret, annotator aliquis curiosus haec vulgaria assuit, quae ego primus tollenda es Se en Seo, et qui- dena jure optimo TAYLOR. Ego nil nsendor ista supere narratione. Sed Dsendo dictionis novitate, non παρέχεινσυ Πύρον dicitur, sed εχ . uin dedit LycurguS μηδεμίαν εχοντας. REI SK. Sannus et Pinggerus vulgatae patrocinantur. Tους κρινοντας LOni cerus, honus homo, haec non recte cepit. Neque enim in hoc loco agitur de ossicio Iudicis, illi illo interpretatur, verum Accusatoris, de quo etiam Κρίνειν aeque solenniter di itur. Ita noster hac ipsa Oratione ilici piente : Κρίνω προδοντα αυτον. Quem locum produxit ni agnus udaeus ad hane proprietatem vocis vindicandam, sed memoria nimium

Deius pro Lycurgo laudavit Antiphontem, cujus profecto rationes in diti antiquis eadem pagina desinunt, ubi incipit Lycurgi. Et eodem errore non uno un- taxat in loco sineri do prehendi H. Stephanum, hes. r. Linguae. Notavi T. I. OL 76. . III col. 535. . IV. Ol.

191. Verum in eo, quem volui, usu DX ista saepe occurrit. Ita proxime πρῶτον με ἡ των νορχων ταξις, δευτερον δ' η τῶν δι

καστα ν ιηφος, τριτον δε ἡ τουτοις ταδικη-ματα παραδοῖσα κρίσις. Hoc autem O

stremum de Accusatore dici, profitentur

ea, quae o subjunguntur: ο μεν α ζ, νόμος πέφυκε προλεγειν α μιν δεῖ πραττειν, δε κατηγορος μηνυειν - δε δικαστης κολαζειν. Ita exeunte sere oratione g. με περ προδοσιας τοῖτον κρίνων. Eadem cutione usus est non semel Demosthenes : ' γαρ α ρίσω σύ δίκαια, τε ίμαρχονε κρινες - τοτε Τε , κὶ ἐκεῖνον Ἀκρινες, εξην σοι κατηγορει καὶ λέγειν , τι βουλου. αἰ μὴν καὶ ἐπι τοι δικαστα ς ἔλεγες, ουδένα μαρτυρα ἔ χων, ἐς ' ις κρινε τον

πρεσε. g. ξθ . ιδαμεν ειδίαν τον κρι ό με νον πο Δημοσθενους. c. Midia in . . ιτοb αλλους αδίους κρίνω εμ ε μηδὲν χεις, εφ' τα τουτο ποιησεις. Ibi d. g. γ . n. Iterum κρίνω ανθρωπον καὶ δοκοῖντα καιοντα βίαιον. g. λε . t Julius Poliux, VIII. 7. Λέγεται δε ο κατἡγορος, και διώκων, κρίνων ο κατηγορῶν . . . Minus ergo recte Interpres ejus dein Pollucis VIII. 6. Συνισταμενης δε δίκης, το παρα

oriente autem judicio Iudicantis opus de-te4tatio Dominatur Debuit scripsisse, Accusantis. TAYLOR. De utilitate accusa lorum in republica copiose agit Cic. Pro Rosc. Amer. e. 20. HAU P ΤΜ. Tu ταυτη Malim εν αυτ i. REI SK. Quod Sohulgius et Beckerus susceperunt.

τας, in judicium adducere violatores legum.

τουσιν επιταττου πιν, διαταττουσιν ο νο- μοι. constitit tiones, Pracepta, edicta legum.

428쪽

392 ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

IDEM. Multiim utique interest, lio at illo triodo 'Eπ αμιφοτέρων Potius απ'αρι νοτερων legas inni cerus i casu inii consiliod TAYLOR. Ego malim ,π' ίρει νοτερων mecum interpretatur TAYI. R. Huc REIS R. απ' Beckerus in textum suscepit sulto approbante Simono. SANN. at π' quod dederunt Heinricli et in ΚαΘεα ταναι I m. καθισταναι. M. TΕ-κger. Diirmavit Hanili. Defensorem lamen PII A M. Correctionem receperunt vines. reperit vulgata interpretem orationis ver Sensus vero liujus loci obscurioris est: maculum, F. A. Simonum, . . Olsi neminem Propter inimicitias privatus justus ad Leptin. f. ιγ . nota abusum, quae longe citiis publice accusubit, quum iste riuua μ' diversa attinet OsANN. feeerit rempubi injuria si pii vero com T. ς γεγραμιριένοις Dp ομοι γεγρ sunt leges tria patriam preea volt, cum hoc inimicitiae quae adhuc valent, quibusque Obteniperare sunt suscipieridae prepter rem 'ulit., et, Fide d bet ρ πολιτης. Saepissime apud Oratores licta sunt publiea, publice prostiteri deia mus νόμοι εἰμενω Contrarium est αγραφοι νο- ausus, quare odio persequimii qui alia μοι, exe abrogata , ακυροι Andocid. de putri veri ut Cic. de Osr. 1. 25. Nec vero Ny Sier. P. 41. et 42. d. R. BE cxΕn. justus iriniinthus salsis in odiunt aut in-Tοῖτον περιοιανκ. . . Similiter Alido vidiani quenquan vocabit omniaque itaeides de Nyst. p. 42. d. Reisk. καὶ συ u litiae honestatique adhaerescot, ut, dum ζῆς και περιερχη την πολιν ταύπην, ουκ αξre ea conservet, quani vis graviter ossondat, ἄν Adde Ibycurgi Frugui. r. iii Lysiol mortemque opPota Polliis, quam deserat M. Diod. Si c. l. xvi. 3. τολμας η καὶ illa, quae dixi. - Adhibeatur reipublica

429쪽

i δημιου Τ δ μέλλει Τ. R. δ κατὰ μικρον . R. παραδιδοντα . R. Δημιους Poetarum vocabulum esse credo ut apud Homeruin Odys S. P. 32. 'H τι δημιο αλλο πιφαυσκεται. Fortasse dedit δη μοσίους. Ita in Sequentibus, . a . α νο ριιζειν αλλοτριους εἶναι τους τοιουτους τῶν δημ. οσίαο αγῶνας. Erat talia en oster Poetis addictior. TAYLOR E compendio scripturae rium esse δημιους nulius dubito, nec alibi prosaicis

legitur scriptoribus. Igitur probante id quoque Dor villio ad Charit. p. 376. dedicum Reiskio Osanno, Heinrichio, et Pin-

cat, quod detrimetili sequatur, quum ex rogata servabitur. Jam si tirocedit ratio : in judiciis de his, qui παράνομα scripserunt, modo id emetida rutitan, quantum plebiscitum, si tanquam lex valeret, R. . detrimentum asseret; α c ultra cauSamon partem aliquam patrice, sed totam complectitur Rempublicam. - σμ Ἀζον τιμερος. Legeb. κατα quod delevimus.

Omittunt quoque salinus, Heinrichius, et Pingguru S. Και ταύτην τm πραξι κωλυετε Haec eglossa Schulgio videntur orta esse, Cui etiam statim sequetitia το ψηφισμα displicent. Antea Gurlittus, uti Simon us annotavit, legendum censuerat: 'ον νόμον μονον ἐπανοζΘουτε, και ταυτην - . SANN. καθ' ισον Redit ad remotius τουτο verS. S. ad non propiu πραξιν, quod Potius καΘ' τη postularet ut τος, τη, dicitur, ita nullus dubito για Θότος quoque et καθότη dici. Sed eo . l. nil opus est.

λεως Aut κατα est delenduin aut μετέχει leg. aut denique inanentibus reliquis leg. συνεχει τη τῆς πόλεως ἰσχ, v. IDEM.Πατρίδο: Post πατριjος videtur συνέ

cum est, cui ne in legibus quidem cor tituta est poena condigua. IDEM Spuria haeo esse Pronuntiat F. A. Wolfius ad Leptin. f. , cui si in ullis, in his haud assentior.

Uncis more suo Becherus a contextu Coer- Citit. SANN. μετε - - - ευζειν αξίαν inclusit in Zgerus, μηδὲ - - - τιμωρίαν ξίαν He in riclitu S. Θηκα:I Elian. V. H. i. 8. MOR Us. Παραδιδόντα Bene est, παραδιδοντα πο- χειριον τοῖς πολεμ.ίοις, ut 3 ιζ' τον εργου παραδόντα τὴν πολι ὁπωχειριον τοῖς πολε - δείοις. et . . . ἔκδοτον την θρεψαιαενην - τοῖς πολεὶαιοις παρεδοσαν. ovi tamen, ubi pro παραδιδονα legere oporteat προδιδοναι Verbi gratia, . ια . παραδοντα την τού δη μου σωτηρίαν Corrige προδοντα, ut supra legitur, g. β' προ ,εδωκοτα πασαν τὴν με-

430쪽

που των τι ita T. R. γεγενησθαι T. R. τερα δυναμιν. erunt maculosior adhuc Plii lol. Oii ac vol. 1. asc. 1. p. 63. nos est lociis initio . S . Ου μονον τοι νυν ἡ ad illi lenionem iam m. p. 22 Plato

mendum originem lini, iii liujus inodi: Ex Possis tamen etiam γίγνεσΘαι suspicari, arabatur Oli in παραδιδοντας, sed mendose quum ἐπιδοξος liaud raro praesens Pone se corrigebat sedulus lector προ- loco του trahat, uti pud Antipli ant de accusat. παρα - erui qui proxime descripsit caedis l. , 626. defension II. p. i55. IOCum adeo noli emendavit juxta monita, licini stoclis Epist. 11. 34. ἐκε Θεν ἡ ναῖς ut uirumque dederit. Inde hal es elegan ἐπιδοξος, .ς 'Aσια καταιρειν. SANN.tissimum istud decoria positu ui προπαραδι- Ω μnτε κατηγορία et C. Maro modo, δόντας moniae ea dico, quae vera sunt sc p. 39'. l. 10. totidem syllabis dice- TAYLon. halitur . Quis hic repetivit Orator nn Mn VJ Pro a Beli herus o conj. ριητ' erit, at . Mirum, ii iijus malam manum posuit, quo non est Opus vide Hermania agnoscas' AYLon. me cesse est hospi-Censuram Med. Elms l. p. 330. seqq. d. tem in lecti an oratorum Graecorum esse, Lips. PINEGER. qui lulibus ostendatur. Mii in rei ratio item Εἶναι γεγενῆα Θαι Fort. εἶναι ανγεν σε α Θαι prius demonstrasset, jam colligit ex ea REIs R. Ernesti nil nisi γεγενησθαι delen rem quapi rapter nitrum, ait, osse on de dum censebat. os cuili Orci lectionem et lege iii 'iae H in re nullam exstare. εἶναι - γενἡσεσΘαι Prίotulinius. Isocr. . REIS R. Taylorum Schiilgius hene resutat. LOchil. f. ια . και τοσουτωμαλλον τούς ε πι- OsANN. Incluseruiit tam pii me cherus, δοξους γενησε ' γαι πονηροι, τοῦ προτερον ἡμιαρ- de iii richius, Behkerus, et Pin Zgerus. τηκοτοὐν qi n. lare inpi cibos conjectura 'Aλλα καὶ Post αλλα καὶ videtur δατερ colligitur ΗΕ. ΚΕΗ.. Locus Sola conje- των μελλον των deesse. REI SK. Quo minime otiira Sananduκ qui vulgo aperto cum opus. SANN.

vitio ita sirtur, ἐπιδ εἶναι γεγενῆσΘαι, quod 'Ex ονα λατι Qun re vero ἐν Linii, Quae superioribus repetitum videtur Rei cunque Lex concludere περιλαμβανειν)et Ahius εἶναι αν γε νὴ σεσθαι conjecit, quod oratio ii desiit ire pol Si ονοματι προσαγο-duduin occupaverat Valchen aerius ud He ρευειν . Sed nillil inleiost, iitrum ista si vorOd Ot. 4. 11. oliui 2 ius ejusque pedisse compellatio sive desii iii lino uti pluribus tuus sero Perpetuus, ii Orhicius, εἶναι γε vocabulis conlinoni ur Dele, igitur ἐνι, σεσΘαι ii Schnuhius iiii quo nisi filiod quod originem habuit ex sit vocis Pro - γεν σεσΘαι mentae suppleri Tacile posse cedentis. Iavi on oculum huic loco ideoque rectilis soria ςses deleri si ut ita l. pc noti lucidissi ui Prorsus 'eripit Lobei kii nos et iiij κ gerus L in sextum avior, ενι tollens, in tu vis et Pers Pisu Scopinius correctio item ad Phrynichum cultas loci est Exemplo res declaranda P. 133. Protatuiti, firmis quo oris ii post est Legislator itaque e. c. legem tulit

ἐπιδοξον si in ilia lue ex Omplis inlinitam, in i liano την ταξιν μη λιπε ν η θανατα ζημιιου- hii ira adde quae contuler uti Valohenas σθαι. In in varii Sunt ταξεις varia pro-

rius . . Meldius in Thierschii inclis inde quoque rationes τοι λειπhιν την ταξιν.

라틴어 텍스트