Opera

31쪽

- ἀπροσπέλαστον ἀνθρώπω αεποέηκε ser. μοι σε τὸν τάφον. M dixerit quispiam, non solum has ipsa sed quaaminquo ibi . 70 de Timone dixit, mutaretius ex uno uuiis hausis Manuis eisnvero Plutia olitis duo acturi etiam epigranimata, quibus per mutuntur isto riei ει iam ut Antonium ianuam ride rua intonvinim uno ut reprinondi signis ingenii genin humano imissu nudatis a Maninos historious irae maM et stadii do ba promi habero tamen anun eis eriorem a d sanas si mutaresuini odem sero minologantur et quum Neanili auctore Plutarchus in Thean Moeso e 1 palam usus in facile onoedo quam Inque doso Iero Timonis supra aeta ripsi s uno ovinia Minuis rapin potitisse. at si quoquo vidori potas ad Timonissa Iemini mari circumlatauri Antonius lataretii adlu- area e M M. et inpamnis . 1 initi τὴν ἔναλον, In R, λωένην μασαν, ην φώνειον ἀνόμαζεν, denique ut primarium motorem exstare Manlian lan-, restianae eas potest verissum. saetis anim fieri poturuis mari sepulchrani postea cingeretur propterea quod lo nis vultura in s Moro situs orat de qua romun Miuus orbis lusos ἐν δ τῆ ἐκ Πειραμῶς ἐς χωστῆρα καὶ ἡνιον φερουση lutarisius I. I. Ra ---M M pagum quoque nota verit: ταφέντος, inqui 'Aλησι παρὰ την θάλοπτων allis orbis atque Neanthios Ioeum deseripsit Stephinus Ba g. s. inrei p. 67 εστι δὲ ὁ δημος - μοταξυ Φηγέως et Ἀρ- να θῶνι παιφαυρῶνος, αἱ δ' ιωνίδες ἐγγυς του ἄστεος. 0rgo Halas Iutarchus diei non Asxonidas scropidis tribus,

sin anoras L s. Maias Araphonides tribus Amssidis, Ad quain trinum ahpis Timoni nostro pauius, sunt in

32쪽

uvm PROIA MENAusin is tinobat. Ra Timoniollytensis in vicino jusdsm tribus pago, alis consenui ibique sepultus est. ae de situ lituus sepulchri etiam Luciann in Timons historiae vestigiis inhaeret, quo uotor si mTimon agrum coluit ἐσχατιάν quae vox quum ab Homero mi ab atticis dici solet es ἔν ad mare sito, utrasmstertiusius ad Timon 30 T. I p. 143 ostendit Mindo maris litori vicinum his agellum fuisse ex o Meonligiuar, neque go init repumat quid, quod ibid. 42 Timon denunciat oporam solaturum, ut eo ipso in agello spoliatur: αττος δὲ δ πῆσαν ριάμενος

την ἐπαειὰν - τον αυτὰ και τάφον ἀποθανὼν ἔξειν

μοι δοκῶ quanquam Lucianus historias fidem parum sequitur, partim idem idola deserere, qui I. l. ita post την ἐσχατιάν sint: πυργίον οἰκοδομησάμενος -

de minuta ista Timonia tumenta et a Mori proxima historias mutae sunt immo alta fuit turris Timonis issis Aristophans in Rarus v. 130, ita illa quidem inviolata Madsmias sive in ceramico exteriore, de lustre ad M. Rana p. 82 exposui quam tura in haud dubio prior tempore Timon extraxerat, num dives esset neodum soliin lini se mandasset sed aut inenis ipsis aut oeno in suburbi habitaret sed insanias in in limus turris deserit,indo tonae non potuit, quin inmors Timonis eadem opera orius inveheretur, I, 30, 4: κατὰ τωτο τῆς χώρας i. s. non procul ab Aoadsmia

φσωμαι πυργος Tiμωνος, ο μόνος εἶδε μηδένα τροπον εὐδαιμον εἶναι γενέσθαι, λην του αλλους μνοντο

ἀνθρώπους. sed quum epulonin Timonis ab terra

33쪽

AD L IAN . XXIXavulatim esset, res in relimnem venire potuit, quod ne ossa videm mortui odium vivi posuisse viderentur. etsi autem nulla ejusinoili soripuo ad nos pervenit, tamen haec solutido sep uolui quum poetis maiori a praebin potuit tum magis etiam rhetoribus videbantur enim dii hunc hominem punivisse, ad cujus sepuDoluum ipsi adium omnibus rasolusissent ut Timonis

ossa velut ex omni natura dicerentur sublata et erepta. nam Uud tam est commune civibus, quam funus mortuis,

terra humatis, tumulus sepultis quin suam poeta alimus eoinisse videtur Timonent ut Tantalum intest asterii apud inferos supplicia luere oert poetas quoque

Lileianus in Veris istoriis ridet, in quibus II Ilai Timon anno suism perhibetur in insula impiorum.

uun novem epigrammata novimus h. e. sepulchri uulos, quibus omnibus Timon ut so hominiani derisus est, nusquam tanto ut sepulchriun a terea abscissum dieatur,

Ino M lanimn revora enim Plat in ea laniis scholam eon- aliis prope adis . tumni, quae mulio anto Platonia aetatem Uin via fuerat adlino divitia, non eo uisu propo Tunonisum pauporis

gurguatium καταγώγιον sive παπιάH. nempe in errore inaniau,

qui do hoc Timon loqui audent quasi de Mosopho, inprimaque Mobasus mor. X. 54 0 p. 23 Mis: Tlμων ὁ μισάνθρωπος στομr ta ἔφη των κἄπων Da ἀπληστίαν καὶ φιλοδοξίαν et Plinius in Nat mat m, 1 ε M. Me n Plinius et mo insua Tiso m Iouisnam manitiato confiuimini; tu Tantono mimio, philosopho sceptio alvo 'rraneo itaque duplici modo hic natum est alii, ut limpiodoma, turri Tinionis qua vicina erat Acad nilao decepti Timonem nostrum pro mi optio induamin Acad nilo sive Platonico; alii ea Plinius quum ad Timonem Phliasium aberra ont, pro lutosoplis meo o. huic hiplici reor o sacruta inviamim enu, quod si A rideatici plutosophi si 'Tronsimiain simini acutici aedis nisi astutiana ad Luesan. I p. 85s Lelini ut duro in lignatur, quod philosophia adeo oro Timonem inniori in antiqui oripiora non erubuerim a cauaam anu

34쪽

Tiμων μισάνθρωπος ἐνοικέω ἀλλα πάρελθε, οἰμώζειν εἴπας πολλὰ πάρελθε μόνον. primum Hegesippi duo distiis nihil inter se commune habere rosper. Petroni statuit, quem Jacobstu p. 293 sani putabat ductus ortasse versuum scundi et tertiivorbis eis emis. aa priori sistita verba v. 4: οἰμώζειν

35쪽

M M. IA M. XXXI ἀπ- πολλά eorto repugnanti absurdum est enim Ti--- v. 2 recte monenti hospitem v non tias agersae dir- in redari sequitur hino, uerum Hegesippidat is distichon interdidisse versusque duo Πμων - μόνον ut alius epimmmatis finem in eod. alatino alisnased locatos ideoque transponendos esse sed hi versus, ii vieiniau totam irem pietas, nullo reponi alio loco possunt nisi quatuor versibus ante L . post pent inetram qui ab v iso incipiti quo laoto intrerum caminavit epigrauiuia restitutum est in Iuno modum:

- χαψειν εἴπης με, πιακὸν εαρ, αλλὰ πάρελθε ἶσον ἐμοι χαιρειν καστι το - σὲ iaῆν. Tiμων μισάνθρωπος ἐνοικέω ἀλλα πάρελθε, οἰμώγει εἴπας πολλὰ πάρελθε μονον '

si domum ut d pulchra anaphora v. 1 ε 3 ἀλλὰ -ον inosam rosas, ut in oppositione, ab initio Iodata

sunt o v. χαίρειν v. 1 et v. 4 οἰμώζειν sentenua enim Me rodit: μὴ χαίρειν σαπης με, au ἐμώζειν παρέλθομον-. assiliu equidem alteriun epigramnatis partemeauimaelio vindieavi, eod. alauno haud nimis adversante, sola tamen fretus orisorum enimvero me litriu-olii in Antonio o. 70 Motoritas, qui alii opimulu-min in Timonis soripto lineo addit: το δὲ περπερ μενον καλλιμαχειόν ἐστι Tιμων μισανθρωπος ἐσοικέω ἄλλὰ πάρελθε οἰμώζειν εἴπας sata, ἀμιθε μόνον.

aliquid aemu idfatur, quod olim Anuiologia Psi sinu str

36쪽

XXX PROLEM NAversus Hegesippo quam e lutarchi loco duos tantum

callimacho dari uiduerant neque enim unico disticho, quod lutarchus habet, integrum epigramma inesse potest, idcirco quod jam verba οἰμώζειν εἴπω πολλά nimis inepta sunt itaque priores animaelii duoros p. 276 ed. Erit unum hoc distichon: ἔμων - μονον quasi integmini epiminina e lutarcho adponere non debebant sed hoc eo factum si, quod distichon, μὴ χαίρειν - γελῶν olim noeno poetae cum lio laeninata ΑΛΗΛΟΝ inals tributum erat contendo lotur, non

uno si duobus distioliis hoc aliunavi viminina

contineri, in quo de scriptura voraus secundi adhue dubitatur. nam quum in Milicis soriptura ἐστὶ το μη σὲ γελαν Verborum struetura nulla sit, mini Muptio et ad cassim. p. 90 einestio pro in scribendum est καστι, qua voeis ια collocation uti Callima iuus solet quod autem seraestus, Ja κγbsius sin usque, ut verbum eum prioribus ἀλλα πάρελήλε mum ne deesset n. αν

pro vixd scribi voluerunt, id in unius distioli rini non indignum laude videri posset sed nunc, ubi integriun epimuinia emersit, idem non probatulum esse patet, Deo illo orbi HK acumino temere sublato. nam pro verbo οἰμώζειν incos etiam μὴ γελῶν dixisso liquot ex Antiphane p. uisn. VI, p. 25, D v. 6 :τον μὲν μαν, τον ν δεερον οἰμώζειν . μικρά locisque similibus ita ius se do versu nihil aliud inest nisi hoo οἰμώζειν σοι λέγω, quae jam alteras dira sunt post primas v. 1 κακὸν κέαρ lepido vero Timon, quasi viris satiari nequeat, . 4 euam novas addicit, quM albinis ipsi reddi diibet, in roeationes a viris quidem, quilius ipse Timo non abstinusrat in dolao-iatus erat Arist. Lysistr. 81 o Tyμων - πολλὰ καταρα μενος -), ne alii quidem caroni utuli da Timo in Minoi Pal. VII, 313, 314 316. sed in uno epigri lis uiato ternas diras hominum duortim es invius nobis in mentem revocant quum Luesani Timonem dialoMinitum 8halinvearli Timonsi rarauia jurgiis plenissimum riuo

37쪽

οἰμώξε- η - mox a pergit g 37 ἐμοὶ δε τουτολανον, ν νιλπας ἀνθρώπους μαν οἰμώζειν ποιησω. postrinxi eum nostra callimaelis loci restitutions on- ferro uvat haltsspinni titulum minus illum quidema niteatum, aeteroqui non dissimilem, quem parum suo in io uotum diffinxit pariti adsumsit e allimaelio p. mutarolinni, Timon o Alliens , 5 703,Mere ties a Wretolis corse of m stelis mul baron: Bois nota maino. plam consume ou Wiolind

sed ut ad inaretium revortar, qui in Antonio o. 70 alta addidit digna insinoratu, Momanius homo unissimis moribus unus omnium exstitit, quem Timon aliquando ad conspectum num admittere et coenae quoqua adluberet, Ita tamen ut sum ipsum manifesto gravaretur. idem in eo limo uimis nil rarissim ad dicendiunprodiu, senis tamen orationem habuit; solo. limam Timone viae a multu esto' l. his verbis stirtur: Εστι μοι μικρον Λώπεδον vi ἄνδρες Αθηναιοι καὶ - τες ιν αυτ πέφυκεν, ἐξ ης δη συχνοὶ των πολαῶν ἀπήγξαντο. μέλλων ουν οἰκοδο μεν τὸν τόπον βου- ν δημοσία προειne, , ν αρα τινὲς ἐθHωσινυμῶν πρὶν ἐκκοπηναι την Μυκῆν ἀπάγξωνται si in ipsa Tnnonis oratione prasolare usus est Slit spe in L LI 2 M., ut idem paullo anto Maont v xxx xyri asti, quem hominum osorem eum Ogoro Timone induo manism

38쪽

qui odium gener humano indixit . minus eois tamen

δ' οὐ φιλοσοφος - οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ Τμων audi risse videtur, quae omnia vere eadem volneri potius in Timonem uisniensem horninum osoraen. a. ego nihil hi quidae Diogensin errasse arbitror, sed hae omnia in Timonsi Ρhliasium optime convenire donique seriores de Timone hominum sorohaud pauca temere et falso scripserant, IIJusmodi mendacium supra ex Olympiodoro adtuli alia non omnino vera sed valde suspeeta sunt velut Ausonius in Idyll.

XV 34 Timonem Autonis, quod nullas amicitias coluisset, dicit lapidatum esso conum apud Lueianum in Timone extremo Timon si amicitias sanct coluisse dieitur si alios ipse ultro petit lapidibus ita ius Ausonius vere dicta opinatur, quae ficta ab rhetore fuisse ad fidem pronius est in superioribus locis maximeque in Plutarcheis Timonem vidimus satis acerbe reprehendi. sed mutarchus auo do mulus dicta sm ipse in Antonio c. 71 latetur: ταυτα μὲν περὶ Tiμωνος, inquit, ἀποπολλων λέγα. ergo a potissimum a mutarolio adparet omissa esse, quibus laudo honoreque adflet Timon visus esset venun hae ipsa neuessaria sunt ad Luciani dialogum , ων η μισάνθρωπος bene explicandum, quo toto Timon mamis laudibus elebratur tacuitantem Plutarchus de Antiphanis comoedia, nμων , quas uti recis sinerius in Hist eom. p. 327 ab hominum osore nomen acceperati quam sabulam conlatis inlisvissimachi e Menandri 2 τσκολος ego condici non injuria aliter inseribi potuisse Λέσκολος γαμῶν , quum nuptiali coenae hi versus rastimonio su M. Athin VII p. 309, d ' Ἀντιφάνης ν ἐν ἔμωνι - ῆκω πολυτελῶς ἀγοράσας εχ τους γάμους . a juvenis prisco Timoni simillima tristitis vidatur derisa fuisse quod

igitur sinetius L L p. 328 Antiphanis Timonem ab

39쪽

inimi tranquillnaiani et eundem semper varium exire posse dies in rigorem torvitatemquo naturas, quales ins Iasola mutos me, quodque mirum in anquit, auctores Inamine sapientiae, Diogenem cynicum, 'πο-nem, Heraestium, unonem, hunc Pudem etiam in toti odivi geaeris humini evectum . neque hoc uno locolite Timon in philosophoram homun mala receptus est,

Platonicus illa millest, ut Olympiodoriis somniavit sed G eorum philosophi Timonis personam ita jactarent ut alienam, quorum pedisequam eloor in Disp. uso. IV, 124 25--tavit odium in hominum univere IIIImniis, quod aecepimus de Timone' ita quum ne philosophorum quidem leger vestigia Musiit, alios in toros adliuo frustra quaerimus, quos duces sequi Lucianus potueri inprimis intem, id quod Maiioianus ipse stiata es artus praeclare viderent, Timone opus ruit longordio Iro, qui madore aure videretur laudandus esse. Diuto Lucianus, qui ipse si rhetor fuerat, rhetoras vel maximo secutus est, s hos quiden omnes sed a quibus Timonem vidisset celebratum sas tradit auteni Ludi mi dialogo prope toto Timolieni olim virum bonum salsa st aptum uni O, postea tamen in odimn generis humani ido incidisse, quod inmussimo animo anilo Nun suorum maxime offensus fuerit luno Ludiano in

ora M. pro inspio χρηστὸς ἄν restitui: ἀχάριστος ἀνα oontes DG inu δικαια πέπονθεν ἔτος, ἀχάριστος μ. et do hac quidem re Lucianus alios quoque, qui non ossint rhetoros, testari partim poterat, Aristophanem in Lysisu. 817 ἐμίσει τους πονηροῖς ἄνδρας ἀει, Pholium in rapist. ο μὲν οὐ παλαιος ἐκεiνος ἔμων μοχ φηρέαις ἀτοποις ἀνθρώπων περα utων ἔδοξε - Epist. Merat. XXIV sive in edit. latonis T. VI p. 66Ηsrin.):Πμιον ον ὴν ἄρα μισάνθρωπος, μη τρισκων μέντοι

40쪽

XXXVI PROLE ME ἀνθρώπους ου ηδυνατο θηρια μευ, o via ina Ρlutarchum iuulem in Antonio c. 69 φυγὰς ἀνθρώπων - τον ἔμωνος ἀγαπαν καὶ ζηλουν μον ἔφασκενῶς δὴ πεπονθὼς δμοια και γαρ αὐτος ἀδικηθεις ποφέλων καὶ ἀχαριστηθεὶς διὰ osτο ποσιν ἀνθρώποις

ἀπιστεῖν και δυσχεραίνειν sed in eo ipso Histores quoque plane eonsentiunt, ii pate fruenandro in Rhetor.

Gr. IX p. 26 ed. IV: is γαρ ὴν αρα μεγαλοφρονῶν - φίλοις ἐγὼ, οἷον δὲ τεῖχος -κουν - φῆσθαι τον φίλον νυν δὲ γεγέμνωμαι καὶ περιρρημοι καθάπερ AIας της ἀσπέδος οἰκήσω τοπους ἐρημους no ἐρημως μισάνθρωπος ἐπικληθεὶς -- ἔμωνά φασιν γάρ

μοι συντίθεσθαι φιλέαν, is πάλιν παραβαίνοντος ἀνιαθῶ μακαρέζω των θηρίων ἐκεινα, σα τον μονη- μον ἐοια- αγαπῶν naque salva res esι vulgaris enim Timon nimis acriter vituperatus est suam ab Cicerone s utilia . 23', sed Luciausus Timon amicitias fidem doluit sanctissime. at quaeris quispiam, ecquis auctor est, ante Lucianum rhetores et eos Timonis lavdMorasd hoe viro multa scripsisso auctore uti liost prastor Μenandrum Historsi etiam Libani Husque haerases

τηρων ' - ers potest rhetores do hoo imo multa saepenumero de ilianasse. aBMisi duobus saeculis post in tanta meoorum Historum via paueitate vel insinua doclamations de Timone nondum desertinerint: eorte Luciani astate norantibus Aetonim studiis Nuros stiam Timon invenerat, e qui eum reprehenderis vel

Maas Autonis Timonem Melo quoin Repianua tamen is pati non possit, ut non anquirat aliquem, viti quom vomat virus acerbitatis