Opera

391쪽

PEDESTRIBUS. Massicae linguae corruptores, sic isti incisim membratimque loquebantur. Quo facto hi meliore se loco quam illos sperabant futuros esse, quorum sermo Saepe tam incertus Vagabatur, ut ne finen quidem inVenire posset. Hinc neque interspiratione in mediis sententiis abstine bant, nequo in ipso fine debiles Voculas, ut ei, eam, eum, eas, os ponere dubitabant, id quod in linio majore, in Justino et interdum Suetonio animadvertere licet. Longo aliter vero Aristoteli in Rhetor. III 8 et Ciceroni in Orator c. 68 visum erat, quibus plane adsentior. umeriun enim in periodi compositione adhibero necesso est, non solum quod mitto ni orem haboni apta vini quam soluta, venam etiam ne infinitolaratur ut flumen oratio, quae non aut spiritu autini unctione in sententia Et niunem coacta insistere debet.

392쪽

CXII DE UMERIS E pini et IIII. His scriptis orto , incidi in C. F. Hermanni,disputationem de Thrasymacho sophistes Gottingae,

a. 1848), s suam unam carus ille amicus ad me mutore oblitus est, quum caelaras vel vi bum vel sininminai, se editas semper misisset. Ita quum lector In commodo tum ipsius Viri memoria hoc deberi arbitror, ut de Hemanni mei condecturis velut corollarii loco almquid adjiciam. Ostondi igitur p. 3 et 4 iis inuontore nostro neminem iniquius judicam Platone in primo maximo libro de republica, tu quo Thrasymaclius cum doctrina solis sophistis digna juris contemtionem, morum asperitatem, petulantiam, contumaciam, denique imp dentiam conjunximo dicitii hisce in locis p. 336, B

NH, p. 337, A, p. 337, D, p. 338, A p 343, A, p. 344, D, p. 350, D, p. 350, , p. 352, B, p. 354 A confer Vp 450 B. Tum p. 13 sq* quaerit, quomodo fieri

potussit, ut unus fere Plato virum sempiterna laudo florentem tam indigno modo describeret si ius infamias notam quasi improbo sophistae inusiam Vellet. R spondet autem de moribus Thrasymachi nihil sero praeterea constare ideoque fieri saltem potuisse, ut ob intimem quandam moriun foeditataen infamia flamaret.

' Quod ino sorte dixi anci lisse, ei liter censor nisus miratur, sed ut o prasiations mea ipso nisiliρος miratur inepto.

393쪽

PEDESTRIBUS. CUI Bliti vero non male addit, innos sophistas in latonis

Odium ob pravam moram docinnam et Verae phil sophiae inscitiam incurrisse, neque alium tummaxune sophistam Mionis praesto fuisse, cui talis morum e

versuas nisi inepto tribui potueau Deinceps Thrasymachum in illis apud latonem placitis comantini a culi an es dicit laborasse, quod Graeci tum juris imari non suum cuiquo uibuero sed suo quisque lucro prospicere soliti sint. Iam Thrasymachum Platonicum

condicit adhuc juvenem necdum rhetorem sed merum fuisse sophistam eumque Viriun lactiun potuisse rosipiscere. Deinde et hic p. 14 Hemannus et Masa in l. 0esch. d. laion. lutos T. I p. 37 sqq, subtili judicio censet primum de republica librum longo ante

reliquos tempore separatim conscriptiam et seorsim primo

eduum sas avonio A. Gelli N. A. XIV, 3, qui duo sere libros do republica primos rim vulgus exiisse liquido testatus est. Ex quo id certo sequitur, spissum Platonis de republica opus primo non totium simulem tum esse. Quae riameiat bene disputata sunt

soque melius, quod latonem Thrasymachi adVersarium a praeconcepi opinione Iarti uium studies libemini fuisse invii primariani tamen rem manno plane Videmus neglectam esse, personam dico Somitis. Hoc enim patet, non Hemanno nos potius quam sellio adsentiri, quod cum primo etiam secundus liber Vol ob Glauconis orationem una dendus erat. Socrati Veronita plus clienis nocuit, quam quod pariter atque sophistae mamam dialecticis operam impendit eoque vulgo veritatis imam ipso quoque in numero habitus est sophistarum. Vomun Hatonicus Socrates cum Ariat phans in Nubibus componi debebat, qui illi contrarius o similis est tu asymacho, suppar denique rotagorae. Nam apud Aristophanoni id agit Socrates istor, ut infimior causa fiat potior v. 114 sqq. et V 882), injustitiam usque eo laudat, rudi in secundis Nubibus Ἀδικος Λογος in scenam progressus popul se Vendat

394쪽

IV DE UMERIS V. 890 et 10, juvenes comanipli: v. 185 ideoque gravi

poena adficitur domo incensa v. 1498 sqq. tanquam impius sophista, similiter atque antea rotagoras libri Athonis in foro publico combusti erant Diog. Laert.

IX, 2). Neque alia de causa secundas ubes poeta paene dam perfectas non docuit, nisi quod haec criminane cadere iridem in Socratem tandem vidisset. Omnino in Nubibus Socrates possime confusus est cum rotagora, de quo id prileis alios Aristotelem Rhetor. II, 24 fin. Eudoxum p. Stephan. ByZ. p. 6 d. ein. , Gellium V, 3. Comicus enim quum Nubes scriberet retractaretque, vulgi liueniensium errore captus en batur, qui animis adeo infixus haerebat, ut unius motagora, prosessio et τον Πτω λογον κρείetet notεi Vel in capitis causa Socrati malo o uiceretur. Quam e

moedia illa historias dona a demum haberet, si quis pro Socrate pleriimque nomen sufficeret rotagorae. Enimvero latoni, ut hunc vulgi ei rem deleret, ad veri Socratis personam in dialogis tuendam Via munienda orast et aliquis sophista in scenam obtorto collo protrahendus ut Socrati infestus. Hinc in primis dorspublica libris Socratem docet non sophistia fuisse sed eorum advorsarium neque impie evertisse austitiam so acriter Mondisse. Ridem vom Socrati Thrasymachum sophistam opponit, quem partes amo aut et contrarias. Quare nisi lato atrocius in Thrasymachum inveheretur, lacile credo latiuum fuisse, ut pro Thrasymachi nomino ubique sum, qui tum orto thonis aberat, rotagoram ponere ubique posset. Etenim Plato

ut Glauconon initio libri secundi nitum primo in

libro cum Socrate rotagoram utercanium eodem dum facere potorat, quo nunc Thrasymachus altercatur. Quae omnia si quis Vere ab nobis dicta esse concedet, is et foeda quasdam maculas o Viis eluerit tu asymachi, et Platonem Socratis alumnum turpi impietatis crimine absoluerit. Nam ut tota antiquitas de hoc ma in nomine taceat, tamen etiam Paraumachum ma imm

395쪽

PEDESTRIBUS CXV Uatoni fuisse, eximu illi latonis Aythmi loquuntur et

clamant. Nunc ad emannum revertor. Est apud Galenum in praelat lexici Hippocr. p. 404 sqq. d. r. locus Bastalensium Aristophanis, ubi senex pater inerrum filium nova vocabula usurpantem deridet. Qui post quam ποτε μαψομαι et καλοκἀγαθία novavit, tum SeneX: ουιαε, ιυ ραουμαχε, τὰ τουrων των ξυνηγορων τ ρευεναι Pro οἶμαι recte ornarius Θοιέοι ι'), itemque τοιτο Briinckius pro τουrων. Denique τηρείε ω dd. quaedam aleni, et ερε :εra ed. ld., τερνε ra Basileensis et p. 40 Frangiana, quo auctore,Vulgo erat σερνεrαι. Dolareo, elimio de Aristarch. p. 43i, Obeto do arto into r. p. 153 et Hermanno p. 5 τερατενε rci in mentem Venu, quo erecto go de DReta. p. 4 ,ου τερυεται idonea auctoritate stabilitum sit, nihil verius audicavi Brunali inevitatione γζρνεται quae jam Elinsimo, sidiero indoinoque probata erat. Ra scribendum est: im Θρασύμαχε, τις τοὐτοτῶν vi χορων re ρυε1αι Hic otia Priam unus Sueverisius uber Ar Wolen p. 28 Calchedonium sophistam laeto adsignificari voluisset Hermannus . conticum iis A tragice interpretatus solum hic Sophistam dici contendit sumque compellari quamVi ai Sontem. At infelicem de sophista opinionem ego l. l. p. 53 Salis refutaram certa enim interlocutoribus nomina data esse, nec si filius Θρασί ιαχος Vocetur, propter sophiStani sed ob ipsius ingenium adolescentis hoc fieri, cui soli pocini nominis imposuerit . Et mirum dictu ideiri ibidem Suevernius hae vecta recte explicarat ratus filium male moratum, quod ferocius patri quasi in puma insultasset, tanquam hominem ad vim paratun isto nomine adpellari. Con re alius filii nomen licet quod in Vespis

est: δελυκλέων. Hic ante omnes aliquo modo IT Vimus, Suevernius unum locum non uno sed duplici modo accipere ausus, em l. l. p. 54 alteriun senis

filium, qui erat probus ita dici opinatus, Bergilius Aristoph. fragm. p. 1036 καλοκἀγαθειν conrecians, quod

VIII

396쪽

CXV DE NUMERIS

ne mezam quidem est sed prorsus barbarum motamon Bermus me duce recte observavit Calchodonium sophistam ad Aristophanis Versus nullo modo 'finem. Nimirum Thrasymachi nomine, quod non est admodum De luens, tamen praeis sophisiam nostram assi quinus

adpellati sunt, primum hic ipso in I aerulentibus aenis locutor, qui adolescens erat improbus a plane ορα--μαχος, deinde mulio post philosophus illidam corintho oriundus p Diomnem Laert. II, 11 si haud dubio plures. Sed alius Venus in quo idem nomen e turos Theopompi conues in labula Στρατιώτιδες ap. sciantia Inst. 0r. XVII p. 206 ed. r. Θεοπομπος Στραχιώτη γυνὴ Θρασυμάχου μῶν ρογη καλῶς ἐπισεα--

fimat optimam emendationem orson inritos Mecub. p. XLV : Θεόπομπος δερατιωτισιν , Η Θραοροιάχου δ' υμῶν γυνὴ καλάς επιστατησει L moc Vero minannus p. 5 ad Calchedonium nosti uni resorenda osse negat, quod Calchedonem laudus comoedia scena vix possit transferat. Sciebat tamen sophisiam nostrum et Theopompi aequalom fuisse si si vixisse inenis. Novi hoc nesciebat, comici versum, in quo de muliere ferino est, s militantibus mulieribus depromtum esse, re Vel per se ridicula, quae nobis haudquaquam negligenda est. Contra si Bermus De reli 1 com antiq.

p. 82 et minorius Fragm. coni. V. H. P. II p. 813

vel nutu vel orbo indicant nullum alium Thrasymachum hic sibi dictum osso videri nisi Calchodonium: quibus ego duumviris plano adsentior. Nam Vis hujusce versus comica ita tantum constabit, si quid salis insit vel suam acuminis. Jam Calchodonius sophisia nomen et omen habebat, do quo Modicus

. Misistoloni in Rhetor Π, 23: Ηροδικος Πρόδικος L. Spenges Θρασυμαχον ἐκάλεο αει θρασυμαχος εἶ

poteratque idem in comoedia ceris ob solum nominis lusum Vel θρασυς στρα ηλάτης mur. Phoenim. V. Minadpellari virtus comico ad uxorem transfertur

397쪽

Una imperiunx. equo de limo mulierem necesse est immern quandam fuisse cavo enim ad rivuma a reseces comica. Quamum si uxor vel tu mafuit ut ipse aut ceris barbam, vel sisura lamnii: Fcus amor et omnino erit melior. Quas si scis lisputavi, Thrasymachus Calchedonius uxorem habuit ad Ephippi comici versus transso ap. Athon. XI p. 509 C: με ἀγαστὰς sua bene Iacobsiti pri ἐπεὶ καταστὰς ευστοχος νεανίας τῶν ἐξ Ἀκαδημίας τις uno

Πλάτωνα καὶ χρυσωνα sua recto Grinus pri βρυσωνοὶ θρασυμαχειοληφικερμάτων' πληγεὶς ἀνάγκη - Hic usiniati in ram. Com. III p. 332 conjecturam:

φυσωνοθραονσχειοληφιπερ tiaris Hemanno p. 8 pri tuitam qui Ephippum intellexerit oris explodet. Minet καi . , quin tum explicari nequit, si hoc ipsum φυσων - aeque inepta sunt, quin lino reo nihil adtinet ad Brysonem. At nunc in verbis no Πλάτωνα και ρυσωνα recto hahon et και in fine irinistri

locatum et B σωνα accusativus. Tu eris: Acad

nucus qui vim a Platone et quis credat 3 Bπsono . Ephippus minimo ut minorius opinabatur hoc dicit, πsonem schola in Acti lentia habuisse, sed Theopompo iis v. Athon. XI p. 508, C adsentiens Uatonem tam mullos Mysoni dialogos suffuratum esse, ut qui latonis discipulus tu, idem, Bosonis. Melotur Academicus ictus videtur et quasi percussus necessitato lucri, quin eodem nudo iacturiis sit, quo olim virasymactus. Haec autem vi Calchedonium nostrum unice spectant, qui etiam in lat. De rep. Ιp. 337, , mercedem extot. Eximbant autem sophistae

ad unum omnes, nullus fortasse acrius et acerbius

Protagorii. At Ephippus ne loquitur quidem de me

398쪽

CXUI DE NUMERIS A monas tests Juvinati VII, 20M: Ra hunc Academis cum, qui in Ephippi Naustago loquebatur ut so

tunarum uariaui nauhaolui fecisse. De finali illo και

Vide mea ad Arist. Dissin. V. 384 et Naucrium ad Sophocl. Oe sip. R V 267. Tum Herinannus p. 6 Lymae natales attigit, Iem non, ut seudoplutarchus Vit.

orat p. 35 c cum Dionysio I o Lysia i ii diserto ait L LXXX, 2 459 a. h. sed pluribus demum

annIs post natum osse muri viderunt. Valero autem

bene refutato, qui circa Ol. LXXXVI in lucem voluii edidiim ipse annum Lysiae natalom posuit Ol. LXXXIV, 1 conjectura admodum incerta. Deinceps de Thrasyiniuria natalibus p. 6 sq. paulo madore studio quam ego supra disserisit. Ac Dionysius quidem, qui De Lysia c. 6ὶ Thrasymachum Lysia paulo iuniorem lacu, haud dubie vulgari sania demptus Lyciae natales posuerat Ol. V X, 2, id ost Thrasymachum non ita mulio post Ol. LXXX, 2 natum ess conjecerat. At Lytiam potiuου Thrasymacho uniorem fulsas o lamne De RepubI. Lib. I ut bono Her annus olucet, ubi quum laesae

ob puerilem paene aetalani muta persona su Thrasymachus utpote auuenis et an viro propior magnas agit

partes. Jam ut supra dixi Cioomno in Orat. c. 13 etc. 52 auctor Isocratem, qui corto OL LXXXVI, 1 436 a. h. natus est, Thrasymachus tota aetate pra cessit. Non ideo tamen, vii lactum sit, ut HemminuSp 7 Dionysium De Lysia c. 6 duplicis erroris reum et bene relatiore et eidem non dubitaret obas lui. Fingit enim Her annus uno duco Dionysio paulo post Ol. LXXX, 2 circa Ol. LXXX, 4 natum esse Thrasymachum. In latono reo De Republ. I totus habitus

zonloquii talis ost, non ut vir cum juvene sed ut aequalis pugnet cum aequali. Ita quum Socraten Ol. XVII, 4 469 a Chr. natum esse constet nulluS dubito, quin eodem sero anno imisymachus aut non longe secus in lucem sit editus. Quam rem unus

399쪽

Thrasymachum ratus Antiphonti aequalem aut non multo inferiorem fuisse Antiphonisin haud dubie ut Ruinhenius Ol. LXXV, 2 natum esse voluerat. Tum Η. p. 6 sq. de reipublicae latonicae temporibus disputavit, qui locus admodum lubricus est. Multa quae in his libris relata legimus, brevi ante quam ederentur lacia osse remus minii Gin. ni. p. 82 7 recte

docuit. Nos vero hic eum annum unice qua nusquo conloquium illud de optima civitatis specio in libro habinum ess fingatur. Omisso totur Cephali

tempore mortis ut nimis incerto haec res a natalibus quum Lysiae tum Thrasymachi tota sere Suspensa St. Νam et illiini adlluc idoloscentuluin lato nobis proposuit et hunc jam juvenem Viriana et eum sophiStam.

Ergo quod alii hunc sermonem ad Ol. XC, alii ad Ol. XCII rolari e conati sunt, utrumvis temporum rationi Omnino adversatur. Quodnisi unus locus I p. 329 iobstaret, Bermo l. l. p. i aliisque lio conloquium facile crederem ad Ol. LXXXIII, 4 revocandum esse. Nunc reliquum est, ut Hermanno adsentiar, qui laudusce Sormonis tempus a latone circiter Ol. LXXXVII, 3 fictum esse conjecit. Tunc enim Iosias utpote sicut ego opinor Ol. LXXXIII, 1 natus annomini fuit septemdecim, Thrasymachus autem paulo post Socratem circa Ol. LXXIX, 1 oditus annorum triginta et maod X-

currit. Illud quoquo Hermannus scite observaVR, Thrasynaachum ne potuisse quidem lietorica docendae

prius sacere initium, quam Ol. I XXXVIII orgias

Tisiasque Athenas venissent quo tempore noster annorum fuisse videtur prope M. At quivis videt, ut bene Hermannus p. 7, hoc tempore, quo in Platone de rustitia cum Socrate rixantem videmus, minime elim ut rhetorem introductum esse sed tantummodo ut sopi. stam, vi Sophistarum artes dam alios doceret ut Clit

phontem et in latone De Rep. st in novitio dialogo Domini p. 406, Α. Contra Aetorem Thrasymachum in haedri p. 267 C lato magna quadam laude pro-

400쪽

ox DE UMERIS PEDESTRIBUS. sequitur. Quumque o Platone tantum, a quo Maximus Tyrius, es Aristidea si Themistius pendent, illiusque in Lib. I De sp testimonio constet Thrasymachum mphistam scisso Hermanniis p. 8 conjicit eum plane ut orgiam sophista nomine offensum potius rhetorem se dici et haberi voluisse. - habui, quae ex He Inanni disputatione putarem adserenda et partim in probanda esse. Quodsi Hormannus aliis hoc in loco non plane satisfecerit cogitent velim illius dissertati nem a. 1848 eripiam osse, id est anno vel maxime

turbulento