Opera

361쪽

PEDESTRIBUS. LXXXIT

Inovi est, ut orationis ThrasVInachea si non e pressam imamnem ait simulacriam adumbratum adhuc Videamus. Ac de numeris iidem, qui non tam ab universa sententia quam a verbis singulis pendent, limus 'amenti Ops audicari non potest. Hoc tamen adseverare licet, nusquam hic oratorem γοργιάζειν,

i. e. oroa fila unis putido nauam. Blud quoque, quod dionysiius ex hoc saepius collegit, dicere ausim,

orationem τῆς ὁν πιενς ranόεν. et οὐ laude dimam idem, hoc os tam apto temperatum esse ut ex utraque genere

utilia decerporet. Sed quae huic migmenti Dionysiiis praenusit, ut tius placet excutere. Primum igitur

in verbis: si μὲν συν ραον μάχου λέξις ' λοιεν nullum vitium puto inesse Verto autem sic: Thrasymacri elocutio, quae quidem adhuc exster quo simi-ficatur non ita multas illo tempore Thrasymachi Orrationes superfuisse. Deinceps si laus et reprehensio loco continetur vitioso κέκρατοι γὰρ εἶ ii Systumius pro ει et mox σουλὴ πω pro βουλε σει πως καὶ αυτο τὸ Is σιμον - λεν καriρας θυιάμεως ως δ' ου Indi βουλησει κεχρζεαρ, νανώδεσμα tua 4er παραθήσω et ἀνὰ μηγορικῶν λόγωι τόδε. In fine go non θῆ oi ut alii supplevi md 1αραθρο η, quod vocis παρὰ i re similitumne Videtur haustum esse. Caetor vero Muppius l. l. p. 162

, is eloquentiae , ut in locis 8clia eri ad ipsum Dionys. D. C. V. p. 10. - igitur tantum potuisse Tilmsymachum, quantuna ipse voluerit, quippe cui Vis orationis doesset suave judicium, quis negat de eo praesertim, quem neque LVsia simplicitas neque vigor quidam orationis desererit, quem denique Videamus orgia longe superiorem fuisse. Vix tanis ab Dionysio lissenuot, qui ipsum locum Thrauymachi adtente pedilemin interitur ille bellum tum maxime saevire, en publicani indignatur perturinitam esse, posuem rant

362쪽

M DE NUMERIS

res tractat tamque atroces, ut eum mutam non minomaos animo incaluisse. hi est colobina illa Doni sthenis δεινότης, ubi sunt Periclis fulmina Ut nunc est, non mulio altius Thrasrmachus adsvivit, Dranubique solet Isocrates, in quem transii a C. Cassaria de . Mentio Versum hunc: lenibus atque utinam scriptis assiuncta foro vis L Sane carinum do in

Hala in haodio p. 267, o et Aristotclos in Rhet III, I

r.e Thrasymachum docuisse, quoindo es misericor si vel ira in animi hominum commovenda siti thoo rhetoris est meri, non mami ratoris. Sequitur ut quam nius, laudari tum in horiani numerorum inVentor nemo, M si laudandus, uti uni orationi decus auulsati jucun him tantummodo, an plane necessarium. Confimo autem hanc non tenuem inventiunculam fuisso sed inmntem quandam inventionem, qua tamen non nem etiam carere ruscos potuisse ut non prorsus necessaria. Ac de mamitudins quidam lituus si testis si historia si tot monum saeculorum, quibus inventum Thrasymachi integram perinansu. carent tamen hac laude et aeva animo carent alimgmtes, quarum scripti rea ad Veterum Ora omis laudem proxime accedun Quin etiam Gemania nostra hoc numeroriam Mnem propemodum caret, quibus tamen

aliquot oratores sacros, voluti richirnemini, elicueris esas videmus.' ' Quid, quod ex ipsa Graecia Thrasymacho opponere licet quum in historia Herodotum, qui hisee numeris nisi quando fortuito et casu omnino abstinuit tum ex inoribus visu laudo nostia majorem, Lysiam. Hic enim ut Gorgia figuras, quibus sano utitur, haudquaquam frequentat, ita numeros ipsos tam' Non habeo, quom in uinani maior ria tamen nostro anteponam. Sod in molli ac prope delicato orationis geriora Salomonis ossne idyllia excollunt. Nam etsi prosa oration scripta sunt, tamen non solum inlaonibus abundant poeticis, Veriun

363쪽

PEDESTRIBUS. innum inseritu tamquo latentes, ut nisi qui inim sua ina periti limis metu, palami nomin Et Maum rasymach ais inventor aurium maxime Voluptatem a latus in Minisoque dulcius Hermire molari potest neque Lysia venustius. Manet igitur Thrasymachi inventum in suo genere sumae ni unum, necessarium

non fuisse. Porio dubitanti, quales hi numeri et utrum sint Minoi an ex alio genero quodam cicero in Oratoree o respondetis tima esse neque enim numMum extra positicos inuri ullum exstare. Enimvero tenendum est, numeros plerosque omnes, id quod de Thrasy--- infra demona bo, in orationem e lynca Musa, mum potat primum translatos esse. Nec dubito, quino novum rei et uti tum videbatur niam pervertitas minoriun animos inenderit. Orascos tamen hujus offensionis auctores adhuc desidero do latinis nimciceronem in Orator c. 54 loqui arbitam . Sod Thrasyn ciuitassensor suam culndo disputasse videntur neque lalsis inopiisque argumentis abstinuisse, si tamen iubdam rani tum dixerunt lyricorum carmina parumaolutas orationi esse simillima. Ita enim est apud Ilionysium ML Do coasip. in . c. 26 p. 30 ed. Sch. itemque p. ciuemnem in Orator c. 55, Ciceronis sui

sum ut puis lemnis Quintiliano IX, 4, 53 in rebis

Impus, quae Halmius meus in II p. 180 in aliam prorsus sententiam detorquet. At mirum est, quod quum Herodotus et caetori vinciam orationem solvissent, Thrasymachus vixdum solvi co tam rursum ausus est iurare. Eoos autem alia eaque mutor in visio neque enim si poetas orator tauimus est, idcirco vel Pindari diuimundi vestiendus est vel Anacreoniis pota am loria. Sed ne sic quidem inventor laude fraudandus est id it enim In osas orationis leges inanitum imotas AE poesis deo,ua dam notis repetendas esse, praesaetim quum etiam in oratione sui bone Cicero in ora re o. 55 numerum quendam esse sensus ipse initiosi Nimiriun lauebat non oderii inscitamque Pu

364쪽

XCU DE NUMERIS

romun turbana, sed adolescentes ad novam doctrinvin te praeparatos. Hi enim quo melius ain lyricos nivitimos tum ex ipsis lyricis uin o melicis tragoedias comitos habebant, hoc facilius eos polarant duce pra serim tali mainstro ad rationem traducem. Et in omni hac re mox patebit sapienter egisse Dirasymachum neque quidquam nutos carisse, quam ne orationBm cum poesi turpiter confunderet. Sed animum numeros ipsos tractemus, pauca quaedam auingenda sunt, quae quum ad alias rhetoricae paries proprie reseriintur,

tamen etiam cum numeris Vinculo viniam cohasrent

Quod justam constantemius 'letorica lamin primus instituisse licitur, id ad numeras de quibus apud Suida tacotur pertinere squit, o M ad has imaenuntiati consorinationes et ad dicondi nus videtur

revocandum esse. Nam hic laetor quo Inaos orationem emendaret, enuntiations in ambitus austos, in mense mei incisa primus vivisae uni haud dubio documit, quemadmodum tribus hisce vitibus utendum emoti Qui ut de membris incisisque doctrinam paene abso vint, at minarium locum de periodis ipsis perficoro totum non potuit. Immo hic Isocrati demum palma data est in Mnem saltem epidicum, ubi immisi in Orator c. 61 placet omnia dici Isocrate Theopompsinius mors, hoc est illo ambitu, ut tanquam in orbe inelusa currat oratio. Similia habet Dionysius De Isocrato α 2, qui alio loco De admis vi Demosth. c. 4 n. ori is

Isocrate non solum virtute sed etiam vitia bens o sequitur. Verum enimvero haec nomina: Des iοδος, κῶλοι , κόαυα e Tum iu simificationes Thrasymachua

lyrica positi mutuatus est. In qua quid sit κολον quidve κόμμα sicut nemo morat, ita ras οδος Nid

tibi velit, 1ri docti Ohristium in L mus p. 103 haud

365쪽

mccipio nondum satia miro videntur. Res ita se habet. Περγοδοι et Dor ημα simificatione omnino nulli in

σσημα hellenisticum, quod primus ortassis motricorum Hephaestio usurpat, dii non abstinet altero. Quum enim rhetores, qui mature principatum quendam obtin bant, περiοδος nomen de ambiui soluta orationis sibi soli vindicassent rhythmica periodus, ut res tamen intelligi posset, alio nomino lici in ta est, οἱ sto α. Quod verissim ab nobis dictum eam quum caeteri locim mnionis sint, in quibus v. περiοδος vim habet Aythmicam, tum plano liquet ex ea dictione, Maas do rhystinis duplici ni H inponinusis Menanis est: καetas 1oγ ῆ καε νιερiοινον Mun de re prorsus eadem seriore ut Hephaesu ita potius loqui solent: κατὰ στίχον κατὰ Ουστημα. Dic autoni hic vulgarem periodium sive Inriorem, non ineram minorem illam , pro qua tamen ipsa quinius alibi nomen poninae sinaημα. Aliter visum est honuni rei metrica malomites ut amannus in El. . . p. 577 Dionysio

a phas et ipsas Ἀαρὰ uetitor me componantur, a quilia hanc quas Dionysio in mentoIn Venit: καεὰ smiον κατ si ρονην oppositionem esse absurdam. Ailao quod plia vatomatica non unum sed plura Valentata con ontur. Quum imur Thrasymache cidicinus brevi ,res fuerint quam Isocrates eminu suophiis tru longa fuisse, ut hoc nomine omnino uti non rest contra Vatoniatiun via lonoorum brevit prato tam eonvenit periodo lurasymavi, sive anapaest mn dimetirarum, sive aliorum apud indoinum in

,mina conicis p. 14, p. 8, p. 163, p. 258, ut dochmiacorum et dactylicorum Nempe qui - σιημα st

366쪽

p. 666 bene demonstravi, etsi ab eodem quum ubiquis turn etiam illo loco περιοδοι made omissa sun Sed postquam rhyinmoriam nostia jam paeno abolua ad pedes mero novicos res rediit, tum vero ut bono Cicero in Orator c. 66 scobatur plena comprehensioth. e. Isocrate demum ex eo constare, quod quatuor instar in hexamet rurn Atqui plurima stropha autas ius lon- sunt aut suam lono um fieri

potuit, ut prima larina periodi ab lyricia peteretur: scis inim risistolo in Rhetori mos periodum similaeneam judicat lyricinii antistrophia. ore musici moes

Ηstris indari p. 74-77, emanno in Epit. D. M. p. 18 et p. 25 od socri Christio in i musit p. 36

aliisque explicata sunt. Me quoque re, quae cum inmmate, colo et periodo necessari cohasret, Thrasymachus usus esse videsur ad sententias earumque pMisamoto interpungendas. Quam non unum librari into ductum m plures noua certomun iunipomni introdiit.

Nam ut olim ab lyricia posius, a suam a primis iam ut vi istud rhetoribus aliud alientium unius tornporis, aliud duorum, qua morum aliud eas oenaiana tit. Vid --pli caua ea, quae Nicanin aliique pransematici non an ab ipsis postis sed ab Ilistoribuademum acceperant, scholim Vono priori ad M. M,132 s in istinctione: - -έον - ἄνω δενεέρον στιγμην, ἐροις ἔνα χρενον μναααι--αῆς. Ol. si , os: ἐπὶ τό κηρυσσον ἄνω πρώτη στιγμῆ, irae Morabs εαι Βρονον σιωπῆς, ad A. V, 23: ia,- - μη aeta es

Ac do ad sorva delicias, ad paria parib in injuncta,

Mimnia pari sono ominata stratoni contra a rotata contriuria quae quodammodo pro aliqua parte numeri

367쪽

IT SIRIBUS. GTullius in audicast haec sua sponto, etiamsi id non agatur, cadere pleriunque umorum. Tum in Oratore o. 2 bono scribit soasem haec primum invenissor loquitur onii et clamat alaria. Sed Ndsi c. 12 melioris soni causa nomina tranῬοsuit, quod in m eo nota sacere licuum erat. Haec classe, inquii, Thrasymachum calchedonium primunt et Loontinum tirunt solviam . Et haec quidem ominas inniasse s poetis, nec tarnen o solis lyricis, verum etiam ex aliis vicis uia et tramis me rat. Sed loco postrem io. 12 TMari Inachus quoque haec omnia tractasse licitur. Quodsi ipsius Thrae machi ex hoc

Mnem locus nullus exstaret, conlanius eas nos oportores

Tullii sibid. α 12 de Thrasymacho, oroa, Theodoro

Verbis his: quomin satis a guta multa, sed ut nuκlo primumque nascentia, minuta et versiculorum similia quae lana nimium ius depicta. presses in loco longiore v. Dionycium D admir. v mmosin. c. 3, ut supra dictum est, nusquam Thrasymachum videmus προκειν. Ex quo sequitur non somper eum hiasoativitatibus usum emo, quidiis assi, ut ipse Omas ut Amsi poeta paratragoedus nusquam potae an abstinae. Quia nun animi causa non eo Agathonis in convivio Platoriam inde a p. 194, ---οm, quae tota nanibus lus inutiis adeo refreta si, ut in ea sol ni ipsissimum vivere sicaa et spirias Bic nini Aga moni juvat quum ubique doctas posuisse figuriae, 'imae ad unam omnes numerosa sint, tum ancilietis non minaribus sed eis solis uti, quas a Persi I, 85, Me dicuntur L is neris pleraque sunt suamis retia, non omnia lanion, sicut hoc in Pan Trip. 8, 4: - ιον Iναι - τά τε Mare καινῶς οὐδ εω καὶ περι εῶν νεωσπὶ γεγενημένων ἀρχα- πεMaὲν rautum antisteton os mininimus nisum

368쪽

XCVI DE NUMERIS

ἐξευρη/ιενον o. almius ἐξυρημενον optime conexae Alia multa Agauionis antitheta bene rasa ego ad Ariat. Thesmoph. p. 591 collegi. Sed Thrasymachus alumnos

non solum praeceptis infiniere Verrum etiam xemplis adjuvare debebat. Itaque Himis rum Inventor neci RS quidem figuras plane poterat neglime, quas plerumque sciret cadere numeroso. In Thrasymachi oratione

. Platonem De Republ. I p. 343, B quum reliqua alius generis sint, unus tamen inest locus, in quo vim γοργιάζει p. 344 haec verba dico: αντων δὲ ρῆστα

ἔστι δὲ Ουιο τυρα mi ου και σμικρον ἀλλωρια καὶ λάθρα και sita ἀναιρε ιαι και ρὰ και σια M. ἐδια και ὁ μοοια, αλλὰ vix μην. Quamobrem sic censeo et hac in oratione Thrasymacia in adhibonilia figuris moderationem et in convivio Agathonis luxuriami Platone lari delici te expressam esse. Ipsis Vero numeris ab se primunt invenus quibuscum Gorgiae inventio non confundenda est, idem eat usus intemporantius, si tamen Cicero in Orator c. 52 recte judicat Thrasymachi omnia nimis inam exstare inpia num roses Ac primo ut sciamus, utrum illo inventor in orationis meris rhyssimis a mediis quibusdam usus in, videndum est, quam vim habeat rhythmus p uous :nam de metri notione nulla controverata est. Re sinaiktur aliis opinionibus, qua in Bacchio p. 23 multae exstant, illam potius quas ibidem et alibi allata est Aristoxeni finitionem: υσμος ore ἀξις χρονιων plurimi meis compmbarunt. Quum igitur multo latius paloat,rhyssimus nec solum ut nisua in orbis si in misi sed etiam in arte musica in coryoria motu aliis ius insit ideo metra partes rhythmuum Aristoteles in Posit. IV, 7 in Rhetor. IV, 8, Mistides Quinta. D. M. p. 49 et alii complures esse voluerunt. Quodsi rhythmi mori primum adhibui sunt, sic quoque frendum erat,

369쪽

PEDESTRIBUS. Temne rhystinus in metrum ratio in possin Verba in Versum pessime abirent. Itaque ei limini quibus Justum metrum contineretur longe fugiendi, nec nisi eae partes rhythmomini seligendae erant, quIbus aut naeulum medium aut non plenum neque integrum ossici posset. deo natura rei tulit, ut quum metrii omnia tum rhyilanios metro pares aut insium similes inventor effugeret et certa tantiam rhystinorum genera securi posset. Quo facto si quas quaesita erat aurium Voluptaten invenerat nec temere in ullius reprehensionem incunebat. Quare rem sic putabat invertendam esse, ut jam in oration rhythmi exiguae quaedam partes fierent metrorum. Ac prosecto hanc ab illo viam initam esse Cicoro in Oratore c. 12 docet, ubi Thrasymachum narrat minuta et Versiculonin similia quaedam habuisse et mox clarius c. 13, ubi eum ait concisum fuisse numeris minutis' Tales tamque minutos numeros per se fundunt, ut his utamur, quaeris penthe nere, veluti riteter dochmiaca etiam iambicii et dactFlica. Ita quaecunque in numeronim expositione Dionysius si, Tullitis et

Quintilianus de motricis pedibus quos ipsi solos probant saepenumero asperrunt, ea ad tempora pertinent

seriora contra sicubi eidem sine metro numeros em1mque tempora et intervalla explicant, antiquos auctores secuti ea tradunt, qua in Thrasymachi aetatem bello conveniant. Velut dochmius tu reserendus erit, quem Tullius in Orator c. 64, dum semel ponatur, quoris loco aptum esse censet, Quintilianus aulam IX, 4 97 in clausulis ut stabilem et severunt. Eodem spectat illud Aristotclis in Rhostor. III 8 inae: ρυθμον hi ἔχειν τον λογον, μίrρον δὲ η' ποίημα γὰρ ἔσται.

ρυθμον δε μ' ἀκριβῶς τούτο δὲ ἔσται, ἐὰν ἐχρι του ρ. Deinceps Aristoteles a quo totus pendet Quintilianus X, 4, 87 paeona, quod Versum aut naeuum

nusquam laciat, probat niaxime eumque a Thrasymacho dicit inventum esse. Quum inulam hunc reyuinium

370쪽

X HI DE NUMERIS

sciamus in lyrica maxime poesi fisisse se 1entem: Aristoteles ii Hammodo testatur inveniorem Id egisse, ut ab lyricis sumta generi numerorum in rationem traduceret Itaque Thrasymacho vix usquam accidisse Videtur, ut In Versum poeticum quasi in caecam foveam incideret. Et Tullius quidem i. i. c. 52 In rhythmia neminem scientius versatum esse dicii socrate suo, cujus numeros inventor fuisse molliores ibid. c. 1M. Sciobat tranen uti postea c. 56 ipso narrat Hieronymum Rhodium x Is rati libris monta versus elegiam Maliquanto plures colligi ex Isocrate facili opera poterant. Recto enim Dionysius Η. De Isocride c. 23: εριο τε καὶ κυκλο ν quali νειν τα νοηματα πειρῆ μιρυθμοειδε πάνυ κω ον οὶ ἀπέχονου τοὐ ποιηυκον μέτρου. in semper existimavi ab Aristotela in Rhetor. III, 8, ibi usum numin Oratorii arctis finibus circumscribit, Iulio minus Thrasymachum quam eum ess petitum, cui ubique insensu est, Isocristem. Postquam enim dixit rhytianos heroicum, iambicum, trochaiciun ed tri orationi parum convenire, de ii deni ita perrexit: ο μὲν ον Utast δι eta et ah νεέναάvariοι, και διο τι μετρικο burnva alia a Uidit in eandem sententiam Cadit auton hoc crimen in Isocratem orbis praelongi venatorem, cui invito Versus iambici aliique toties excidemini in Thrasynaachi imvero vix cadere videtur. Hic enim tuum cola ponebat crebra es rariores ambitus, tum s lyncis non metra sed numeros adsumebat, ut hos:

Αdo oratorii numeri inuontor ciun Sophrone mimorum p ta comparari potest, qui si ipso prosam rationisi lis inclusit rhyuimicis, ut bene O. M annus ad Aristot Do os p. 93 et O. Jatinius Prael ad orgium p. uitae quum a sint Isocrati ore tori, aeuus