Opera

371쪽

PED TRIBUS. XCIx o numeris parum delector, latonem et smosissionem, qui in hac re se itu Dirasymachum solebant, onmcense autemnendos esse. Nam ex liorum oratione quamlibet nurnerosa si quis XXX Versus eruere conetur, frustra sat scio laborabit . Optime enim Demosthenem omisse, ne numeri ejus ad metra temere es emirent, Dionysius Hal. quum alibi tum De admir. V Demosth. α 50 observavit: Sed nondum ab Aristotelo in Histor. III 8 discedere possum. Quo in loco haec Vecta: λειπεται δὲ ανὰν, ἐχρῶν το μὲν ἀπο Θρασυ/ιάχου ἀρξάμενοι, ον εἶχον δε λέγειν is ην non carent Vitio. Nam scholium ultimis οὐκ, et u a, prim additum, mox ius post ἐν male insertum ita ut codd. quidam exhibent: ἐχρῶι et μὲν Ad εν ἀπορρητ' ἀπο- hoc

igitur scholium id quod saepe accidii post ἐν salso

το in expulit inuinam Aristolales enim quemadmodum sententia apinio poscit, ita potius scripserat: λ. . v. φ ἐχρῶντο μὲν πάντες ἀπο Θρασυμάχου ἀρξάμενοι - Α ne quis dubitet, Cicero in Ansistolis dico quo tum utebatur hic Q ἐχρῶντο μὲν πάντες adhuc legerat ut animadvertisse mihi videor ex Oratorec 574 193 Jta paeana probat Aristoteles eoquo ait

uti omnes, sed - . Sic in es in Amn. V. 110 glossaena λ κας, ut eat in codd. Omnibus, dii V a ipsius Aeschyli expulit: και χερὶ servata illa ab Arist. in Ran. v. 1289ὶ et ita sexcenties. De numem autem pasonico sic habendum est Αὐ hoc nus praeserpamnes et creticos elim palimbacchium in prosa sola usitatum, ut bene Rufinus in Rhet innor. p. 80

Veteres reflvebant. Haec tamen dissensio, quae inter Thrasymachi sectatores et Aristotelem fuit, ad unum pedem speciat reuolini. Hunc Aristoteles a paeone utroque pluribus do causis omnino in My Mum. Principio nina, ut o lini ad Arist. Thesmoph. p. 628 recto observavi, bini ictus pedi cretico, paeonibus autem voris in I ubi ius imponuntur:

372쪽

et contra Via Tum optime Aristoteles l. l. metri genus esse amnem negat nec quidquam aliud osso defendit nisi certum quendam numeriun. Contra cretici non pro mero numero sed metri loco haben si sunt. Nam pes creticus, etsi in dipodiam trocliaicam catalecticam postea absit, primitus tamen ab hac ipsa dipodia omnino nihil disserebat, sed trochaicus timeter quam in habet: prorsus eandem nascens habuerat dimeter creticus cum brevis syllabae post creticum silentio. Quod nuper nos docuit Heliodorus p. scliol. ad Hephaest. p. 77

διδουσα χρονον ἐξασήμους τὰς βάσεις noti καὶ σο- μερεὶ ἄρ τὰς ἀλλαρ' οἷον οὐδὲ τῶ νακώλω οὐδὲ ἀμρσουλα Alcmanis versus est, ut bono Bergilius in I. T. Gr. . III p. 40 d. tori: ). Quo lactum est, ut cretici initio caesuram haberent post pedes Singulos, quemadmodum sicut optimo Seidior o V. Dochm. p. XX D p. 137 bacchii singuli plerumhue una cum Verti terminantur. Quum igitur Aristotclos si ipso

loco trochaeum ut nimis Volubilem similenique coinaci in oratione explosint, non poterat quin ab retico . . a pede lini trochiam procul abhorreret. Videtur autem

ille quoque, ut Cicero in Oratore c. 64, Quintilianus IX, 44 79 si alii reticum elim ideo quod postea trestantiu syllabas habebat, usu metri, et amnem quod plures habebat, numeri loco non metrici pedis duxime. Denique Mistoteli ea lavent, quae em ad Arist. an. V 849 de hyporchsinatis inposui. Haec enim testibus Auisnam V p. 181, 3 et Sosibio p. schol. IIular ad

373쪽

PEDESTRIBUS. ΙΡ3th. Η, 12 invenerant Crotonses, et uti idem apud

scholiastana, Thalotas Cretensis Versibus utens creticis. Illo primunt tempore crinci in austo numero mutati non in saltation etiam canebantur. Itaque antiquioravi ορλ ,Jι arci fueriant quam παι xνες et priores etiani cretici pedes quam ori paeones, qui immutata numeri

natura ex illis domum nati sunt. Confer Hom. Η n. Apoll. V. 18. Sed saliatio ista et ipsa camina iuuS- modi fuerint, si ex eo patet, quod ρυθμοὶ πορχη-3ιατιχο in oratione reprehen si solebant Dionys. H. De admir. Vi Dena. c. 43 et multo certius ex Athenaeo XIV p. 630, o v δ' ἐπορχη/ιατικὴ et, κωμικῆ οἰκειοὐται, τι κα ε tot κόρδι ξ Ut enim trochaici tetrametri primuin nascentis et adhuc ludibunda uagos liae Aristot

Do A. Poet. IV, 17 ab eodsi in Rhet. III 8 κορδακικώrεροι aure dicuntiu ita etiam hyporchemata cum cordacis simili saltations erant comuncta. Ergo ut duo caminum genera, υπορχῆ/ιαr et Παιῶνες toto coelodisiare videntur, ita cretim numero a paeonibus credas long Secernendos esse. Quae omnia tametsi naulium Valent, tamen sunt ouam silui his non Aristolatis sententia sed Thrasymachi defendi possit. Quum enim in Rhetor. III 8 haec legantur: v εἶχον δὲ λέγειν, τὰ ν

Sc. ο ς αιαι ), lirasymachum in oratione liquet non tantum paeonicos pedes sed etiam Vere reum agno-Visse. Hi autem temporis decursu sensim plus dignitatis consecuti sunt. Nam in uagoedia quoquo et apud ipsum eschylum camina o reticis composita non semel leguntur. In quibus pri cmuco vulgari

oratione numeri et pedes motrici non ut Aristoteles hic agit quadam aurificis stator sed uti Irasymachus, populari trutina ponderanssi sun Neque enun oratorri muco pedes libenter adscivit, ideo putandus est saltasso dacem Quod autem in 1 usum paeonis

374쪽

utriusque attinet, Thrasymachus et caeteri primo paeone ab initio senisnuas uti solebant probante ipso Aristotelo. Cudus rei quum multa adserri exempla possint, Aetores

ut Dionysius o Comp. V. p. 242 et aeriim p. 396ed Sch. ut Quintilianus IX, 44 63 certatim utuntur Domosthenio Pro Ctesiphonis inae: Oi θεοiς ευχομαι πάσι καὶ - άσιυς in Aeschyl. Suppl. 403 sqq. t in fine

Sententiae quartum paeonem lassosophus

conlocari rubet neque id negat ab se primo excogitatum esse. Et qui hacce clausula usus sit, oratoren atticum reperire nullum potui. Sed in lyricomam paeans us eam necesse est haud infreqtientem fuisse. Atque ipso, ne nihil dicas Aristotelem secutum esse, unum lituus generis Versum lyricum protulit. Tum in iragoediae melicis non est ille quidem invisitatus, peream tamen legitur ut in Eumersidinus. Probo autem teneamus Aristotelem do ipso paeone quarto lova apertissime. Absciuo justi retici solutio haec long abhoreet,

quam in fine trinistri et tragici et comici ea usque tunigraeci ii in latini usitatam ess constat. Ac de hoc graeconim poetariin usu Seidler Do V. Dochm. p. 380 sqq. praeclare disseruit. Eadem latini senarii ratio est, ut quasvis Plauti comoedia docet lienique erenti, ut

in Andr. rol. V. 6, ibid. V. 25, et I 1, 17 I, 1, 30;I, I V. 90 V. 96, V. 113, II 6 6, Eunuch II, 3, 49,

Hecyr. Prol. V 26 caei. Qui motarum usus tam constans est, ut indo sequatur Aristophanem Buz. edusque pedisequos mannaaticos latinos de accentu enasse, quem ultra tertiani a fine syllabian diei Vetuerant. At Graeci non alus nisi sic pronuntiabant: αναμενει, μοδεων, πολεσας, iολεσω, κάταβαλειν, κάταγελαν, πάρακαλεις, πέρφολα et sic porro. Nec Ver Roniani,

de quibus jam remannus in El. D. M. p. 6 recte audicavit, alio nisi hoc uno modo mulieres, inmeritas,r6diero, sitigeris, siciderit caet. Haec hactenus de Rhetor III 8 loco gravissimo, qui multos ipsum' in El. . . p. 193 sq. Herniannum in suores induvi,

375쪽

metricam artis restitutor semper Iasonicos Versus acre is optime discrevit recentos autem hystinici hic qi iii id agunt, ut utri a marsum confusis omnia misceantvi Sed iuum Thrasymachus pasonicum nummim ab se inventum mox plurimis et ipsi partim Aristoteli probasset rhetorum animos hoc paeon adeo implais: ut eum luasi necessinum in oratione et paene sacrosanctum uioris viderentur. Ita Demetrius homo caeteroqui prudens neque indoctus de amnis tamen

licat Rhetor. III, 8) Falsum est intur, quod Cicero in Orator c. 64 scributa est luidem, ut inter omnes ninat antiquos, Aristotelen Theophrastum Theodectem Ephoriam paean unus aptissumus orationi Vel orienti Vel media o putant illi etiam cadenti nec solum is Aristotele falatu ad luamentum est vel mediam sed etaim de Theophrasio et Thoodocte. Et hoc quidem ex ipso Cicerone l. l. c. 574 19 inrallexisse Videor: at tuo haec, inquit, quas Anni apiti Aristotelem, eadem a Theophrasto The doctequo de paeane dicuntur Reliquum est, ut aut Tullius memoriae orrore illud ,Vel modiae salso addidorit, aut ex uno id sumserit Ephoro,

qui amis ut paulo ante c. 574 191 dictum est ,paeana secutus si aut dactyluni Denique fuerrunt, qui

Bonicum numerum omnino reprobarent sumtu praeumbico et aliis contemnorent indimant Tullio c. 7 192 qui paemia, inquit, praetereunt, non Vident

mollissumtu a sese vinerram eundemque amplissumum

interiri Boinde in clausulis et graeci oratore magno studio elaborare solebant es latini mulio etiam madore. Et hae quidem lauaquam domo ex omnibus fere poetis

376쪽

CIV DE UMERIS rsperi solebant. Vix enim illum est insui antiqui genus, in quo non plurimuin valeat cataloris Hic tamen quod ad rhetoriis attinet Thrasymachi mentio nulla iis tuam injecta est. Hinquo quae do clausulis orationum dici possunt, omnia in aliud templa malo diffsus Cetoriam de clausulis havit pauca quum aliunde tum ex latone collegi, crius ego numeros in certis

potissimum dialogis velut in Convivio et in Monexono omnino admiror. Est in Convivio p. 180. D locus egregius, in quo Taurus apud Gellium XVII, 20 rationem brevibus et rotundis unieris devinctam praedicat, quem locum . Gellius ibidem scito modulatevi composuit ors latino. Deindo raptos numeros non solum in Demosthene AEt taeteris iratoribus, sed itimam in ipS0rum poetamina docti indagare studui Sic mihi quidem numerosa esse sidentum pleraque, quae rincomoediis araecis quasi soluta plane iratio maeiro

carent, inprimis Arist. xv. 1040 qua Briincrius et ipse enudus pro versibus male li ueriint et erus lena Vecta personas ibid. v. 1050. tum sacerdotis preces et in uv. 865 887 et in Thesmoph. V. 295-3il. Quan tum nonnulla in his locis manifesto vel desecta

Cicero in Orator c. bi tradit in Graecis quidem jam

annos prope quadringento osse, cum numeriis oratoriuSprobetur: Romanos autem nuper demum ignOViSSe. Quot illo ab inventore ad suam aetatem linumerat, totidem annos fac addas a Cicerone usque ad Libanium. Habebis annos octinmntos, ut supra diximus, quibus numeri a Dum macho reperti apud Graecos nomerint. Nsque intra rimi longum spatium iumerorium curii 'influam interinissa est, etsi alium alias et eum saepe minus prosperum habuit successum riam caeteris

explosi sunt, partim tamen istiani claudati Aetores Asiani. mi vitrochae torminare clausulas olebant, in

377쪽

PEDESTRIBUS. CV quo Si modum tenuissent, non essent deridendi. At isti numeroriim causa Vecta Inc ulcabant prorsus inania. Recto Thoon in ron innasna. I p. 169 d. adet. mineri lam esse docet vit iu/ιεν ρον και ἔνρυθμον λεξεν , Ac τὰ nota εν Hynnio - Da Hegesias opposItiis erat Thrasymaclio, cui similis videri potoriit infringendis conciden sisque numeris et toto genere Versiculorem simillimo Cic. in Orator c. 69 . Sed idtolerabit fuisse numeros Hegesia Dionysius De Comp. Verb. p. 250 d. cli exemplo stetulit luculento. Tum pronuntiati quoque Asiaticorum cum praV eorum numero cohaeret Canere enim et inclinata Voce ululantique canere solebant, quam perversitatem Tullius in Oratore c. 8, Quintilianus XI, 3, 5 et Onanium lupidissimo Liucianus in Rhet. Haec. c. 19 exagitarunt Quanquam natura, ut recte Cicero alicubi inest in oratione res per se non reprehendenda, cantus quidam

obscurior. Hinc hilostratus in n. Sopli. p. 589 in Adriano sophista lamlain et Oiv πελ νε α ξειν δῆρυθροοίς. At Hegesias non minus sententiis peccabat quam Verbis, ut eum Cicem in Orator c. 7 summodum appellaverit ineptiun. Quod ad os etoras sive sophisias attinet, qui sub imperatoribus vigueriint, X tanto eorum unaem dolem is hodie tam palicos Super se. Celeium ab iis quoque vii intercideriint, nume-rmin rationem Videam adhuc possianius minina negle

tam fuisso. Da Philostratus in Vitis Sophistariina p. 589 Adriani thythmos fuisse tradit admirabiles, Remule p. 73 tum lexandri tum orodis inci numeros eximio pretiodicat Apollonii autem p. 601 q. plerosque

Est timori oriat qui que, qui aetatem tulerunt, simili modo inter se videntur dissone. Velut aximi Tyrii thythnios mediocres tantum esse rudico, praeclaros e Dionis Chrysostonii. Neque ita missi post aut Marco Antonino nobile par sop tarum floruit, Aelius Amssides,

378쪽

de avo alius nobis erutatimndi laeus et Lucianus Sam satensis. Et limus qui lam numeros Photius in Biblio-ui a cod. 12 inamis laudibus extulit, qui a Meno Luciani reos commendato a permi: συνθήκη s

νους δῆς του σιν ἐναποσεορειν ἄν ἀκροατῶν. )Cur aulam de hoc in Ionio in universiun nunc scriberemus, haec nobis causa fuit via praecipua, quod Vehementer optam uin est, ut numeri orationis solutae minus quam adhuc contigii et mulio satius inda 'ntur. Nam ut omnes ordine odi res oculis pinustrentur, de plurimorum iuneris oratorum apud eos alium

allentium est. De ipso vero Isocrius, cui tartilem bono est illi fors aliud nisi hoc scire hiatuum morem i Mntem fuisso si numeri cujuslibet amatorern inirificum

Ante omnia autem de numina oratoriun Sm In eo

sine magma cura disserendum est, ut de Dein Senis numeris alius libellus, alius de Platonicis de Isocratias marsum alius, do singulis deniquo inmit quam primurn componantur. Quis enim neget doctas et subtiles lituusmodi scriptiones inamo usui futuras esse Maipsas Vero in demi Luciano, ubi ad sin dubiam Ventum esset, saepe desideravi, qui scirem scriptores atticos mutuo sibi invicem osse auxilio. Quin etiam in critica arto numeri Iamum iaciunt momentitur, praesertina si do collocatione verborum dubitatur. Etenim ut lex inca et usus scriptoris plurimum Valent, ita numeroriun quoque quum in aliis tum in Luciano rati semper ducenda est. Nunc quoniam dometas scriptoribus satis dictum videtur, do latinis quoque nonum addendum est. Incipiam autem ab re gravissima, quas et launos omnes, qui quidem numerose

scripserint et ecorum audiorum partem aliquam conse' Quo moliris his intonio possint, exempli Musa Catulum dialogum insta sim ii ldiiuriis. Ex Addendis.J

379쪽

DESTRIBUS MUpiscin . Quod supra dixi numerorum inventum De

circiter annis permansisse, brevitati sinienduin erast: res enim ita se habet Rhythinorum notitia ipsorum, quos Thrasymachus videtur solos adhibuisse, duobus aut tribus post inventorem saeculis obscurata ouo Manuit quomun in locum metrici pedes suocodem coeperunt. Sed quouiam numeri si insua in unum pleriInuiuo locum conveniunt illi quoque oratores, tui metra tantum non uom timeros tenebant, recis sngeri possunt silio quodam modo in rem suam Thrasymachi inventiun convertisse. In hunc censum an graecialiquot et es veniunt ut Dionysius alicarnasseus, qui ubicunque Demosthenis et aliorum numeros sesuvii conatur, ipse αγnstanter in metra dissolvi id ius dana

opera ab so fieri profitetur De Compos Verii. p. 218

το δ' u τί καλῶ ποδα καὶ vθμον Iauni oro scriptores, ut Cicoro, ut Quintilianus quamvis crebro sicut Graeci ρυθμους ita pia numerus commemorent et eo nomine se soleant actare nihil tamen aliud

dicunt nisi pedes instricos.' Quorum mensura quum longe certior sit quam num omina necesse est sic quoque rationem manere niunerosam. Nam ut bene Cicero . l. c. 53 aures naturalem quamlam in se oontinent vocum omnium mensionem. Quod ad fontes

graecos pertinet, Ciceroni in Oratorin, ut Quintilianus IX, 4, 79 testatus est, ominentissina Oriincorrum , t ut . Minius Prolog. p. 22 d. teri. condecit, cum Aristotes Theophrastus ducos fueriint praecipui. Tum Quintilianus, qui Ciceronis duces corto noVerat, dii accedit in lorisquo Ciofroni, tamen non uintum fulse' Graso vomi ἀειθώ. o do veris rhystinis ponunt ut istololes in Histor. III, 9 ἀριθμον ii is περιδδομ ξις, stolo metris, ut idem ibidsi paulo post ἀριθμον ἔχει τὰ μέτρα.

ω μετρειται. t latina Vox numerus ad motricos tantum odos

resortii iam postariun ut quum Plauti numeros innumere. Qui

380쪽

tiner . Tu --ppleas eo rasque in hunc unium: necesse en ejusmodi varietatem natura numeri contineri A siue enim illo loco villius ver tiar in explicanda numeri natum At si quinius ego me haud diffiteor quidnam rit natum numeri non ex hoc minis cicer is loco quam ab G Hemanno

metrummi principe primum recis didicisse. Misidem alia vitia adseram, in quae scriptores ab Graecia nimium η perim facile poterant incidere. Primum enim et cicum o Quintilianus ubique sic amni, quasi e Pra cepta, quae Olis Graecis Graeci dederant, Omnia seredata fuerint etiam Romanis. At quum in numeri et in metrii brevitae syllabamini et longitudo momentiunisciant, ab altera lingua alteram plurimum videmus