장음표시 사용
263쪽
65 Haec antisti Ophica distributionem paullo meliorem adimittunt;
264쪽
I. . tetrameter Ionicus a minore 3 dimeter Ion a min. . . Idem metiuna, anapaesto in primam Sedem adsumto . . Trimeter Ion a min. anapaestum in prima sede habens. Vid. Hermanni Elena. DOctr. Meti . p. 497. Tetrameter est Ionicus a minore catalecticus, apud Lexic Seguler. p. 346. Ἀδριαναε γυνaices. εσχ υλος Ἱλιάσιν. Ἀδριαναί e γυναι xes τρόπον ξουσι γόων. uege Ἐλιάσιν MOX con-Junge v. 83 4 et 56. et 67. 03. 4. l23. 4. Hos versus recte conjunxit Butlerus. Vide quae lixitnus ad Agam. 26.
non displicet, qui ad Sophocl. M. 30 l. verissimam putat Seidleri
Observationem, in nai rationibus apud tragicos augmentum mitti posse. Idem in Elem. Doctr. Metr. p. 52. ita scribit Praeclare Observavit Sedlerus in nuncioriani narreationibus, ut quae epici carminis quam dani similitii linem liabeant, et ortasse aliis quibusdam in sermonibus, qui ad illud genus reseri possint, ut in gravibus sententiis, cujusmodi in locis solis istae augmenti neglectiones reperiantur, minori severitate in retinendo augmento usos esse tragicos. Et videntur sane veteres ipgi, has tragoediariina partes, ut peculiare quid habentes a ceteris partibus distinxisse, siquidem ex nomine conjecturam sacere licet. Vocabantur enim ησειε γγελιxat vide Beh- heri Anecdota Graeca I p. 26. ' Hactenus Vir egregius qui plura, eodem spectantia, dedit p. 2 l. Exempla aae protulit ex Eschylo, praeter ista, in quibus αθεζόμην et αθημην Occurrunt, haec unt;
θρωπῶν νros μμάτων γέλων ubi Heathius ἔθετο. Vid. Muselini Crit Cantab. VIII p. 644. 476. Ut enim latear, Porsonum vix satis accurate loqui actitror, quando poetis paullum licentiae concedit. Piersoni sententiam in universum veram eSSe credo, nisi sorte in choricis Eurip. Suppl. 962. πνευμάτων πο δυσχίμων ἴσσω. In Iph. A. t 2. vix dubito quin reponendum Sit, τί δὲ υ xην is xτοθεν ci resere In hoc loco satis commode legi possit, cum codice vetusto, σησ, inultu. Exemplis
265쪽
Synaereseos Atticae laoc adde oραίζεσθαι. Eupolis p. Phrynich. App. Soph. p. 43 i5. ραιζομέν xa θρυπτομένη.q90 Choeph. 754. ἡ λιμόs, , δίψη τιs. havorinus Δίψα θηλυxoυγένου εστί τυ δὲ δίψος των στέρων στίν. Ομηρο δὲ δίψαν Τδε. Apud Homerii in semper legitur δίψα ullina a brevi vel δίψη, nunquam iψος. liue yd. VII. 87. xa λεμω ἄμα α δίψει πιέζοντο. hi Dulceriis antiquiorem formam ex S. Reg. reponi vult Aristoph. Eq. 53 I. Ωσπερ ol/νά στέφανον μεν εχ ων αυον, δίψη δ' ἁπολωλώς. ubi tanaen cliol. δίψει. et sic edidit Brunckius, contra veterum editionum fidena. ccleg l46. Δέψει γάρ, os otx, ἁφαυανθησομαι. Sic libri Verbum δὲ Φῆν Atticis διψῆν, socinatum est δίψη, non a 505. sait the Persian nressetae in schylus, when the Greeesan forces o ut pursue ouriosi, and we must need venter overthe great water Strymon, frore then, but eginning tollato, ohen an hundred to ne re had ali dieii foris, reui an ne eies Isato satili he)rehen eoυ δέ τι &c. of thos Gallant ii hom Phad heard efore soboldii mainteine, There casmo GO to Seest τότ ηυχετο λιταῖσι thenevery one of then or thei lenees, and ut devovili praying the ycemight hol fili hei goti ver.' ' p. Andre ves Sermons p. l76 ed. 1629. 543. Botheus legit ταλαis, cum Robortello Schulgius versum excidisse suspicatur. In codice Vitelaei gens additum est, teste Hermanno, μαγνά POS κατερεικόμεναι, unde exsculpsit ille μαῖαι γονάδες. μαia enim Secundum HeSΠhrum matris honorifica appellatio est. Idem etiana alterum vocabuluna, ex hoc ipso Ortasse loco Sumptum, tuetur: γονάδes, μητέρες Sed testis non satis idoneus est Hesycinus; qui tamen nihil docet, nisi quod veteres dicere soliti sint ala, in Vocativo, pr ω τρόφε, vel, ut nos Angli diceremus, Goody, quod quali pariani huic loco conveniat nihil opus est pluribus ostendere. Eschylus dicere vix posuisset ἁπαλαι χερσί de vetulis. Quin tantum abest ut matres innui putem, ut locum potius de regi-ndus intelligam. Quod vero uitans mollieus et Herna annus, risinciis in grandaevas muliere quadrare, id minus considerate victum est;
266쪽
nam hoc epitheton est teneris puellis proprium. Odyss. 38. Νύμφαι τ ηἱθεοί τε, πολυτλητοί τε γέροντο Ιαρθενεxa τ ὰταλαί, νεοπενθέα θυμον εχουσαι. horti autem ire lugentium classes commemorat, tres doloris gradus. Virgines, vela priscindunt et lacrymas prosun-dundi Sponsae πενθούσι γόοις δε ρεστοτάτοις denique ipsi senes satum destinctorum probe ac decenter deplorant. Quare legetulum vel kr αλciis Vel αταλαι. 545. Olim edideram δε μυδαλcore. Sed inaesi hic nullus est locus. Dici quidem potuisset δάκρυσι διὰ όλπου τέγγουσ, Pro διατέγγουσ', non autem διὰ si υσι κόλπου τέγγουσ', ut opinor. Sol laoci Phil. II 57. πο γαρ βίον αὐτίx λείψω. lj6. απὸ νυν με λείπε γidd. 666. Expendi meretur nunt vetus Scriptura fuerit ευβαρις HeSych. Βηριδεs. ποδηματα, ἁ μeis es βάδ λέγομεν. Unde compositum περιβαρίs Aristoph. I.yS. 7. α ροκωτίδια, καὶ τ μυρα, α περιβαρίδες. ubi Schol. ειδos ποδημειτο αἱ περιβαρίδes' os Θεόπομπος εν Σειρησιν Ἀποδου λαβὼν τα περιβαρίδας. CephiSodorus p. Polluc. VII. 87. υν δ', σπερ ἡ θεράπαιν εχω περιβαρίδαS. 994. τάφεν pro τάφησαν non magis Solice quam Dorice dictum est. Inscriptio vetustissimae cujusdam galeae penes virum eruditum
R. P. niglit, sic incipit, API EIOIANEOEN. - ανέθεσαν. Et hinc facili opera corrigi potest Simoni sis epigramina apud Plutarch.
267쪽
268쪽
a πόρθητοι Ἀθῆναι 354. ἀπορρηγνυμι πεπλου 1030.