Platonis Opera omnia

143쪽

ρον ἐπεδήμησα δεῶρ ἐκ Κλαζομενῶν πολυς δὲ δ πόνος ἐξ ἐκείνου in γαρ πατρί, δοκω. moιλάμπης mom. I ονομα. Πάνυ γε, ἔφη ' αυτ δε γε Ἀντιφῶν αλλὰ τισε μάλιστα πυνθάνει, Ῥῖν. εἶπον ἐγώ. πολῖταί μοί εἰσι, μάλα φιλόσοφοι, ἀκηκόασι τε τι veto ὁ - - Πυ --- , Πρ- δωρ τινὶ Ζήνωνος ἔτα- πολλὰ ἐντελοκε, καὶ τους λόγους, vs ποτε Σωκράτης καὶ Ζήνων καὶ Παρμενίδης διελέχθησαν, πολλάκις ἀκούσας του Πυθοδώρου ἀπομνημονευει ληθῆ. ἔφη, λψεις. vτων τοίνυν, εἶπον, δεόμεθ ἡ διακοουσαι uar rαλεπόν. ἔφη ' μειράκιον γαρ ων αὐτους ε μάλα διεμελέτησεν. ἐπεὶ νυν γε κατὰ τον πάππον τε καὶ μώνυμον πρις ἱππ- τα ML διατρίβει ἀλλ' εἰ δει, ωμεν παρ' αυτεμ αρτι γα. ἐν f j θένδε Βιαδε οἴχεται, οἰκεῖ δὲ ἐγγυς ἐν Μελίτη παυτα εἰπόντες ἐβαδίζομεν καὶ κατελάβομεν 4ον Ἀντιφῶντα οἴκοι, χαλινόν τινα χαλκεῖ ἐκδιδόντα σκευάσαι. ἐπειδ δε - αγ- ἐκείνου Ἀπηλλάγη - τὰ ἀδελφοὶ ἔλεγον αὐτμώω νεκα

144쪽

καὶ σπάζετο καὶ δεομένων μῶν διελθεῖν τοὐς λόγους,τ μὲν πρῶτον κνει πολυ α ἔφη ἔργον εἶναι ἔπειτα μέντοι διηγεῖτο.

Em δὲ δη ὁ Ἀντιφῶν λέγειν τον Πυθοδωρον τι

ἀφίκοιντό ποτε εἰς Παναθηναια τα μεγάλα Ζήνων τε καὶα, O . a mρμενίδης - τον με - Παρμενίδην ε μάλα δη πρε- V. την εῖναι. σφόδρα πολιόν, Ἀαλδν δε κπαθον M νοψιν, περὶ ἔτη μαλιστα πεντε καὶ ιξήκοντα Ζηνωνα δὲ s. q. - Απις μῶν τετταράκοντα τότε εἶναι, vis δὲ καὶ χα-- r. IV ριεντα ἰδεῖν καὶ λέγωθαι -τιν παιδικὰ του Παρμενίων γεγονέναι καπαλνειν δὲ --ως ἔφη παρὰ, Πυθοδώρφἐκτὸς τείχους ἐν κεραμεικω οἷ δὴ καὶ ἀφικέσθαι τόν τε

ναράτη καὶ ἄλλους τινὰς με αυτοῖ πολλοις ἐπι μῶν- τας ἀκουσα των του μνωνος γραμμάτωW τότε γαρ αυτὰ πρῶτον - ἐκείνων κομισθῆναι Σωκράτη δὲ εἶναι τότε

σφόδρα νέον ἀναγιγνώσκειν ουν αὐτοῖς δν Ζηνωρ -- a.

τόν τι δὲ Παρμενίδην τυχεῖν ἔξω οντα. καὶ εἶναι πάνυ βραχυ ἔτι λοιπὸν τῶν λόγων ἀναγιγνωσκομένων, νίκα - τός τε ἐπεισελθεῖν ἔφη o Πυθόδωρος ἔξωθεν καὶ osa -- α λιΠαρμενίδην με αντο καὶ Ἀριστοτέλη τὸν τῶν τριάκοντα γενόμεν- καὶ σμίκρ' ἄττα ἔτι μαχομαι τῶν γραμμά- τω Θυ μην αντός γε, ἀλλὰ καὶ πρότερον ἀκηκοέναι του

Ζήνωνος.Gν - Σωκράτη ἀκούσαντα πάλιν τε κελευσαι την πρωτην πόθεσιν - πρώτου λόγου ἀναγνῶναι, καὶ ἀναγνωσθεισης, Πῶς, φάναι, ω Ζήνων, τουτο λέγεις εἰ πολλά ἐστι eis os τα, ω αρα δε αυτ ομιά τε εἶναι καὶανεμοια, τουτό δὲ δὴ ἀδύνατον ουτ γαρ τὰ νόμοια

ομοια ουτε τὰ μοια νόμοια οἷόν τε εἶναι - ουτωλέγεις οντω, φαναι ὁ Ζήνωνα ου-υν εἰ ἀδυνατον - τά τε ἀνόμοια ομια εἶναι καὶ τὰ ομια νόμοια, ἀδώ--αον δὴ καὶ πολλὰ εἶναι εἰ γὰρ πολ λὰ εἴη πάσχοι -

145쪽

τὰ ἀδυνατα αρα τουτό ἐστιν ὁ βουλονται σου λόγοι;

ρέχεσθαι, σοος περ λόγους γέγραφας ἀς - ἔστι πολλάς -- λέγεις, et ἐγ - όμως καταμανθάνω γκ, ἀλλὰ, μ. 1 M. φάναι ὁ Ζήνωνα, καλῶς συνῆκας ολ- τὸ γράμμα οβ λεται Μανθάνω, ἐπειν οὐ πρώτη, ω Παρμενίδη, οτι Ζήν- δε - μόνον τῆ αλλη σου φιλίον βοέλεται Θειῶσθαι, αλλὰ καὶ τ συγγράμματι ταυτιν γαρ γέγραφε τρόπον τινὰ οπε - , μεταβάλλων δὲ μῶς πειραται ἐρα- πατρον ἔτερον τι λέγων. - - γα ἐν τοῖς ποιήμασιν , 3 φης εἶναι τὸ παν, καὶ τούτων τεκμήρια παρέχει καλῶς τε καὶ - -δε δὲ - - πολλά φησιν εἶναι, τεκμήρια δὲ ς καὶ αυτος πάμπολλα καὶ παμμεγέθη παρέχεται. τὸ - τον μὲν 3ν φάναι, το δὲ μὴ πολλά, καὶ ουτως ἐκάτερον

λέγειν στε μηδὲν ων--ων εἰρηκέναι δοκεῖν σχεδd τι λεγοντας τά, μὲ ἡμας os αλλους φαίνεται has ''ε-- τα εἰρημένα εἰρησθαι μί, φάναι τὸν Ζήνωνα, - - π με ' κρατες is δ' ovν την ἀλήθειαν του γράμματος ου παντα. ρο-αι καίτοι σπερ γε α Λάκαιναι σκύλακες - ' - μ- μεταθει τε καὶ νεέεις τα λεχθέντα αλλὰ πρῶτον

νεται - γράμμα, στε, απερ υ θεις διανοηθὲν γραφῆναι, - ἀνθρωπον δὲ ἐπικρυπτόμενον- τι μέγα διαπραττόμενον u - μὰν εἶπες των σομβεβηκότων τι,

ἔστι δὲ τό γε ἀληθὸς βοήθειά τις ταυτα τὰ γράμματατ Παρμενίδο λιν πρὸς - ἐπινιρ-ντας aevia κω-μφδεῖν, ἁ εἰ ἔν ἐστι, πολλὰ καὶ γελοια συμφαίνει πάσχειν φλόγ' καὶ ἐναντία αὐ . αντιλέγει δη υν os τι γράμμα πρις oh τὰ πολλὰ λέγοντας, καὶ ἀνταποδίδωσι ταυτα καὶ πλείω, τοὐτ μυλόμενον δηλο- ώς ἔτι

γελοιότερα πάσχοι ἄν αὐτῶν εὐπόθεσις, φε πολλά ἐστιν,

146쪽

η - ν ναι, ε τις σακνῶς ἐπεξίοι διὰ τοιαυτην σει φιλονεικίαν πωτω ἔντος ἐμυ ἐγράφη, καί τις απτι ἔκλεψε γραφέν, στε -δὲ βουλευσασθαι ἐξεγένετο, εἴτ

απτ γεγράφθαι, ἀλλ' π πρεσβυτέρου φαστιμίας ἐπεί, οπερ γ' εἶπον, ου κακῶς ἀπείκασας. λλ' ἀποδέχομαι, φάναι τι Σωκράτη, καὶ γονα ως λέγεις ἔχειν τόδε δέ μοι εἰπέ o νομίζεις εἶναι - καθ' υτ εἶδός τιομοιότητος καὶ - τοιουτ α αλλο τι ἐναντίον, o ἔστιν ἀνόμοιον τουτοιν δὲ δυοῖν ντοιν καὶ ἐμὲ καὶ σε inia τὰ - - αλλα, α δὴ πολλὰ καλουμεν, αὐαμβάνειν καὶ τὰ μὰν της ὁμοιότητος μεταλαμβάνοντα μια γίγνεσθαι τε καὶ κατὰ τοσομον σον - μεταλαμβάνη, τὰ δὲ της ἀνομοιότητος νόμοια, τὰ δὲ μοτέρων αμφότερα εἰ δὲ καὶ πάντα ἐναντίαν ντων αμφοτέρων μεταλαμφάνει, καὶ ἔστι φ μετέχειν ἀμφοῖν μοι τε καὶ νόμοια αυτὰ

γ' υται. αυτοῖς, τι--μαστόν; εἰ μὲν γαρ - τὰ μοι τις - ἀπέφαινεν ανόμοια γιγνόμενα η τὰ νόμοια ομοια, τέρας αν, οἶμαι, ν εἰ δὲ τὰ τομων μετέχοντα αμφοτέρων ἀμφότερα ἀποφαίνει πεπονθότα, vδὲν ἔμοιγε, ω Ζηνων, ἄτοπον δοκε εἶναι Ουδέ γε εἰῖν παντα ἀποφαίνει τις μετέχειν - - καὶ ταυτὰ ταυτα πολλα - πληθυν

μετέτεω ἀλλ' εἰ o ἔστιν D, - τουτο πολλὰ ποδείξει καὶ - τὰ πολλὰ δη ἔν τουτ εδη θυομάσομαι. καὶ περὶ

των ἄλλων πάντων σαυτως εἰ μὲν αντα τὰ γένη τε καὶ ω ἐν πτοῖς ἀποφαίνοι τἀναντία κυτα πάθη πάσχο νεα αξιον θαπμάγω εἰ δ' - ἔν τις αποδειρειοντα καὶ πολλά, τί θαυμαστόν, πων, ταν μὲν βουληται πολλὰ ἀποφαίνειν, ὼς ἔτερα μὲν τὰ ἐπι δεξιά μου ἐστιν, ἔτερα δὲ τὰ ἐπ ἀριστερά, καὶ ἔτερα μὲν τὰ πρε-

σθεν ἔτερα δὲ τὰ οπισθεν, καὶ ἄνω κω κάτω σαυτως '

πλήθον γάρ, οἶμαι, μετέχω ταν δὲ D, ἐρεῖ, ἐπτὰ

147쪽

ἡμῶν οντων εἷς ἐγώ εἰμι ανθρωπος, μετέχων κά τουενός στε ἀληθῆ ἀποφαινε αμφότερα ἐὰν ουν τις τοι--τα ἐπιχεια πολλὰ καὶ ταπτὰ ἀποφαίνειν, λιθους και ξύλα καὶ τα τοιαυτα, φήσομεν αυτὸν πολλα καὶ uἀποδεικνυται, - μῖν πολλὰ Ουδὲ τὰ πολλὰ ἔν -δέ A. aTH. τι θαυμαστὸν λέγειν, αλλ απερ αν πάντες μολπῶμεν. -σ- νή F. ἐὰν δε τις, o νυν δὴ ἐν ἔλεγον, πρωτον - διαιρῆται ' χωρις αυτὰ καθ' υτ τὰ ι , οἷ--μοιότητα τε καόανομοιότητα καὶ πλῆθος καὶ το ῖν καὶ στάσιν καὶ iamσιν καὶ πάντα τὰ τοιαυτα, εἶτα ἐν ὲαυτοῖς ταυτα δυνάμενα συγκεράννυμαι καὶ διακρίνεσθαι --αίνη, ἀναιμην ἄν

λπι- λωβανομένοις ἐπιδεῖξαι.Λποντος δή, ἔφη ὁ Ποθόδωρος, του Σωκράτους - 1σ

χωρὶς μὲν ta αυτ αττα, χωρὶς δὲ τὰ τομων - μετέχοντα και τί σοι δοκεῖ εἶναι ἀτὸ μοιότης χωρὶς ἐς ημεῖς ὀμιότητος ἔχομεν, καὶ, δη καὶ πολλὰ καὶ πειτα

οσα νυν δὴ Ζήνωνος κοπες Ἐμιγε, φάναι τον --μ ιράπη. Η και τὰ τοιάδε εἰπεῖν τον Παρμενίδην, οἷον δικαίου τι εἶδος αὐτὸ καθ' αυτ καὶ καλos καὶ ἀγαθου καὶ πάντων αὐ των τοιούτων; μι, φάναι πι δ', αν-

-- εἶδος ωρὶς μῶν καὶ των οἷοι ἡμεῖς ἐσμὲν πάν-

148쪽

των , αυτ τι εἶδος ἀνθρωπ- η πυρις η κώ δατος; Ἐν ἀπορη, φάναι, πολλάκις δη, ω Παρμενίδη, περὶ -τῶν γέγονα, πότερα χρὴ φάναι σπερ περὶ ἐκείνων ηαλλως. Η καὶ περὶ τωνδε, ω Σώκρατες, ὁ καὶ γελοῖα δόξειεν αν εἶναι, oh θρὶξ καὶ πηλις καὶ πo η Mao τι λι-ταπόν τε καὶ φαψότοπον, ἀπορῶς εἴτε rin φάναι καὶ τωτων ἐκάμ- εὶδος εἶναι xωρίς, δν-us άντων ωνημεῖς μεταχειριζόμεθα, εἴτε καὶ μή; νδαμῶς, φάναι τον Σωκράτη, ἀλλα ταττα μεν γε, απερ ὁρῶμεν, ταυτα καὶ, εἶναι εἱεις δε τι αυτῶν οἰηθῆναι εἶναι μηδείαν λα--πον. δη μέντοι ποτέ με καὶ ἔθραξε μη τι ἡ περὶ πάν

φθαρῶ ἐκεῖσε δ' - ἀφικομενος, 4 α νον δὴ ἐλεγομενεῖ μειν, περὶ ἐκεῖνα πραγματευόμενος διεκτρίβω. mos en ναρ εἶ ἔτι, φάναι τὸ ν Παρμνιδη , - κραπες, καὶ ου-- σου ἀντεί--αι φιλοσοφία ς ἔτι ἀνταπφεται - - π δόξαν, τε οὐδὲν αμῶν ἀτιμάσεις νυν δὲ ἔτι προς ανθρώπων πωλέπεις δόξας διὰ την ἡλικιαν . ἀδε

. - - ελέ. δοκεῖ σοι, ἁ φής, εἶναι an αττα, - τάδε τα αλλα μεταλαμβάνοντα τὰς ἐπωνυμίας -τῶνμ.ιsν ωχειν, οἷον μοιότροος - μεταλαβόντα μοια, μεγέθοως δε μεγάλα, κάλλους δὲ καὶ δικαιοσύνης δίκαιά τε καὶ κα γίγνεσθαι Πάνυ γε, φάναι τὸν Σωκράτη. ω-- τοι ota του tDv η μέρους ἔκαστον ---ωαμβάνον μεταλαμβάνειν ἄλλη τις ἄν μετάληψις Wρὶς -των νώροπος καὶ πῶς αν εἶπε Πότερον - δοκεῖ σοι - τὸ εἶδος

149쪽

'AMM λθεις, φάναι πι δ αυτ τ μέγα καὶ τειλα τὰ μεγάλα, ἐὰν σαέτω τῆ πη ἐῶ πάντα δης, ovi ἔντι σν μέγα φανεῖται. - ταυτα πάντα μεγάλα ναίνε -- π

150쪽

δεσποτεία αυτης δουλείας ἐστὶν o ἐστι, καὶ δουλεία σ- τως, αυτ δουλεία αὐτης δεσποτείας. αλλ' υ τα ἐνημῖν πρις ἐκεῖνα την δυναμιν ἔχει οὐδε ἐκεῖνα πρὸς μῶς, ἀλλ o πω, αυτ αυτων καὶ πρις αὐτὰ ἐκεῖνάδε τέ ἐστι,κά τὰ παρ' μῖν σαοτως προ λαυτά. et o μανθάνεις ιαν Da ω: Πάν H εἰπεῖν - Σωκράτη, μανθάυω - καὶ ἐπιστήμη, φάναι, οτη - ο ἔστιν ἐπιστημη, λελτης ὁ πιι αλμεια, αντης δν ἐκείνη εἴη ἐπιστήμης Πάνυ γε. κάστη δὲ - των ἐπιστημων η ἔστιν, κά--- των ντων δ ἔστιν, ' - ἐπιστήμη η υ; μι. π δ παρ μῖν ἐπιστήμη ο της παρ' ἡμῖν αν ἀληθείας ε' καὶ ο κάστη ἡ παρ μῖν ἐπιστήμη των παρ' μῖν oντων κάστου , ἐπιστήμη συμβαίνοι εἶναι Ἀνάγκη.isa μην -- γε τὰ εἴδη, ως μολπεις, - ἔρομεν-τε παρ' μῖν oti τε εἶναι Ου γαρ υν Γιγνώσκεται

δε γε που ἡ αὐτο - ετ υς του της ἐπιστήμης -τὰ τὰ γένη, α ἔστιν ἔκαστα μί. ' γε μεῖς ν ἔρομεν. ω γάρ. v αρα πό γε μῶν γιγνώσκεται των εἰδῶν-δέν, ἐπειδὴ -της ἐπιστήμης - μετέχομεν Ουκ ἔοικεν. Ἀγνωστον αρα ἡμῖν ἐστὶ καὶ αυτ το καλιν δ ἔστι καὶ eo ἀγαθὸν καὶ πάντα α δ ως ἰδέας αυτὰς ουσας πο- λαμβάνομεν Κινδυνεύει χρα δὴ ἔτι τοὐτου δεινότερον τόδε. ὁ ποῖον Φαίης αν η υ; εἴπερ ἔστιν - τι Zγένος ἐπιστήμης, πολι αυτ ἀκριβέστερον εἶναι η την παρ' ημῖν ἐπιστήμην κω κάλλος και ταλλα πάντα υτως; NH. Οὐκ- εἴπερ τι λα αυτῆς ἐπιστήμης μετέχει - αν

τινα ἄλλον η θεὸν φαίης ἔχειν τὴν ἀκριβεστάτην ἐπιστήμην Ἀνάγκη. ρ' - οἷδ τε - ἔσται- θεις τὰ παρ' μῖν γιγνώσκειν αυτὴν ἐπιστήμην ἔχω. Π γὰρ υ; οτι, ἔφη ὁ Παρμενίδης, μολώνηται ἡμῖν, ω Σωκρατες, μήτ' ἐκεῖνα τὰ εω πρὸς τὰ παρ' μῖν την δυναμιν ἔχεινην ἔχει, μήτε τὰ παρ' μῖν πρις ἐκεῖνα, ἀλλ' αὐτὰ πρις αυτὰ λειερα Ω-λέγηται γάρ. Οὐκ-ν εἰ παρὰ φ