Platonis Opera omnia

201쪽

minime anxio do ongruentia cum suis sententiis, eam priadentiam attribuam qua Γένεσιν in Ἀφροδίτην nut verit. Et iactari leni haec sententia: Generatio e

invitavit Amorem Generatio ne mit Iidem, sed ubi quid gnitur ibi est et fit generatio, id quod Parmen,

dea non minus scivit quam nos, immo vim generantem Venerem eum dixisse quis Intrahitur Neque ob locum is C. noeesse est Parmenidem hic nominari, quum

Agatho ibi non de Anioris partu sed de rixis deor animales Saturii et Iovis erant Iomiatur. Potius ex inoloe liue Parmenidem illatum esse ali*Iis statuat: Iod tamen contendere nolo. Contra mera si glossematis dietis in illis verbis, minime Phaedri es vulgaria non vero inconcinna proseri, nee iam inania talis est haec repetitio. Porro qui pero παεδ δὲ καὶ Ἀκουσίλαος ὁμολογει, num potest is Hesiodo subiunxisse amen, lem Denique aiunt oωτω πολλαχόθεν dici non potuisse post duos auctores memoratos. Quasi tertio addito ex paucis taen multi evaderent. At ουτω non ad πολλαχόθεν perlinet sed totam enuntiationem prioribus adiungit. Minus placet Homnieli interpretatio pariιer etiam ab aliis muta. Denique accedit Stobaei auctoritas, Iamilii res conficitur, de qua copiosius eo quum id rem eam pro non amplius sollicitanda haberi.

202쪽

p. 180 C. νουν δὲ - νάρ ἐστιν εἷς. Ita sine omni interptinosione omnes illa phrasos serihendae in IN hus duo enuntiata in unum constata sunt, io Lin ἀλλαγάρ et similibus neminem iam offendit. Sed iam vos

as I si serit,itis. p. 18 B. --οτάτων uiae veram esse iam Verba ω δν μνωνται deministrant: nam in agendo summa

stultitia in agonus si potestate. Sed nemo dubiustit. Neque magis opus est ut lit. D. intrusum, post ἀλλ'

impugnemus.

p. 182 B. της δὲ γωνίας. Non asse pis cur haec verba viros doctos iam male habuerint, et cur non illa alio quam Si posti emuni iniit mota sit et indiseMinia. Ah oso genitivus pendere nequii: nam mi Plato in Ionia ei allis Ioeis, scilicet in omnibus u Iram ineolae ei non vero in illis Ioniae locis; qui enim non sub Persis suere ceterum iis interpunge

dum: - λέγειν τηε δὲ - ei Infra ovia γε καὶ - φιM- ρομναστια ovis. Supra a verbis καὶ δ καὶ περὶ τω ἔρωτα νεμ novus vereus incipiendus, non eap. X. neque XI. p. 183 A. φιλοσοφίας τα μέγιστα και ore ἄν νει .Quod male tentatum est φιλοσοφία opum se la et in Pausaniae sermone qui Philosophiam a pro una

203쪽

EPISTOLA CRITICA T

quasi dea vel notione abstracia habet ut nostrates ἐδι-τω Moralia et Religionem. ih. D. Pessime sis mici iam lora demonstrare terant quas L ipse attulit, in tibus uinibus alia non simplicia ut sunt dicuntur. Omnis dimeultas inde orta quod verba με καλδν - ἐσπεν pendent ex inle posito nis , quae debebant apposivonis Ioeo esse ad hae ora ἁπλουν ἐστίν. p. 18 C. - αἰ tiva ε- ουδὲ sinis is C. F. Her- mannus Seliuigiatung 1830. p. 245. quum coniecit

κολαστέα, oblitus videtur Ias proximo anteeedunt μὴ κολοικείαν εἶναι μηδὲ ἐπονειδι--.Ρ. 185 C. - ανῆσαι δν τὴν ἐῶνα. Adhuc χανησαις pro vero habeo accipioque cum Schielemachoro: maen. α-era esset extrinsecus titillare, quo non quadrat ἀναλαβών τι τοι-των quod de odoribus potius accipitur. p. 186 B. Verba πικρον γλυκεῖ sane aliquantum D sendunt Iuni neutriam insit eorpori. Sed videtur Plato abiisse in sententiam magis generalem, Iuni etiam

haec πάντα τα τοιαυτα in corpore monstrare haud s

esse uerit. Quod infra Erycinaelius ea omitii liue Iere non potest de tempestate enim ibi loquitur, ubi sane minus etiam his rebus locus estp 189 E. ἀνδρόγυνον γὰρ ν τότε μὲν ην καὶ εἶδος

204쪽

και νομα. Mahulunt εν ego quoque non abiicio, sed explieo ratione habita sequentium erat genus ex du bucinis compositum unum quae nunc separata duo sunt.

Malo St. si eum intelligo explieat: unum de tribus illi89 1M E ωσπερ o τὰ α ται θριξίν. Quo saeialius seratur duplex imago, aliora aliori addita Ium prior non satis ἐν- visa sit, ct Phaed. 10 B. ωσπερα ρὶ τέλμα μυρμηκας η βατράχρος. p. 191 C. ἔστι δὴ - - ἀνθρωπίνην. si in his di stinguere volumus, faciendum id post ἀνθρώποις, non

post συναγωγευς. ibid. E. καὶ τέως μὲν ἄν παιδες σιν Cupidus e specto num os asseratis exempla usus relativi οατέως, quem nisi fauor Butiniannus in Demosthene non eon probavit. Cum eodem Ind. ad Boni Mid. p. 187.)et Bremio ad Dem. Ol. II. 21. Toni. 4. 15 s. ut legamus τέως ως, Platonis scribendi coior vetabit opinor. p. 192 A. interpungor o γαρ ἡ ἀναισνντίας τουτοδρῶσιν ἀλλ' - θ ἐ- καὶ ανδρείας, τὸ ὁμοιον απτοῖς

ἀσπαζόμενοι.

Od. E. συμφυσαι praeter Aristotelis et Synesii I eos allatos id aomae mihi prae Item συμφυσησαι commendat, quod hoc hominem nimis humana specie

205쪽

exui simul pae a vicino συντηρα saeillime in seribentis mente exeitari poterat p. 193 Α. -αγραφην eoniuncte scriba eonira ceptum nunc moduni mihi videtur. Non enim est Reeusativus nominis καταγραφή , sed pro adverbio est praepositio cum nomine, Iod potuisset eum dici καταγράφω a κατάγραφος Iod adieclivum visti reperitur. p. is C. - μέν ἄν -- πoωίην, τάνω τὸν Σω---3, ω Ἀγάθων Hic quoque libenter a vobis ed celior an recte Socratis nomen mihi retinendum id atur propter oppositum Agathonis. ibid. interpungo ἀλλὰ - ωμεν Ἀμις πολλῶν. εἰ δὲ - .

moniorem auctoritatenis , sed si IH video omnem a sensu. An revera ertum hoc et apium , qua ratione

a librari suppositum sit incerto illi et vulgari , qu modo Equidem qui milii persuadeat adhuc exspecto.

p. 197 C. νηνεμίαν ανέμων, κοίτην υπνον, ἐνὶ κήμει.

Dativum ἀνέμοις libenter a bonis si reeie vidi eodicibus

aeciperem, nisi diversa a priori structura Inahis in loquemtis ingenium cadere videretur In sq. haud vereor ne os recepturi sitis lectionem cui SialIhaumius patrocinatur,v-- τε ν ηδη sed ne indorili quidem speciosae eoniecturae accedere possum. Habent quidem singulare

206쪽

10 A. S. OEGEMM

quid coniuncta κοίτην - - τε habet ellam nescio quid Perversi κοπην, quum non lecto sed aleis in lecto opus sit aegro. Sed placet oppositio atri od alias somnum eripit, ut antea αν-- cum νηνεμη τε codices omnes tuentur, eumn ii I in δέ mutarunt et si reei lii rariun lusus alliteralio observatus est in πελάγει γαλήνην et προεμια ἀνέμων, ut eundem ex ithere in κοί- - δει satae Agaui euam minus congruenter et ininus proprie loma poterat denimae molles hos e sus vix dem spondiacus ille exitus. ibid. E. ἐφυ--τα καλῶς, καλῆς δει μετέροντα. Ne eum optimis eodd. omittam καλῆς, cerussime mihi suadet auerum καλως nam alterum sine altero nihili est. p. 203 E. θάλλει τε καὶ est. Quo magis gentiatur

oratio a minore ad maius ascendere, particula τε se vanda erit.

θων τί ἐρῆ Pariun rhanus sum ubi lectioni ab uno vestitum ipsorem prohatae me opponam sed antequam

exempla similis orationis in Platono viderim, illius

manum Moscere non possum in enuntiatione meum

ad sensum plane luxata et hiante. Unde natum sit istud las ipse nescio offendisse videntur in eo iam ii qui ἐρω seripserant, quod ad sensum rectius onerit

207쪽

C. F. Hemannus hono Sed multo tacilius mulio detur seribarum exorem statuere a re Belchemui sequi quam admittere illam lectionem, mi vel hane

anteferarent: ἐμ ὁ ἐρῶν τῶν ἀγαθων τις '

p ramis. δο--s, rod ne nurum, nutu iuvatur si in superlativum mutaveris dissiculias in eo est quod sine ulla introductione Malis v. c. --ηθῶς vel sini.

' Quum hae nuper scriberem, IV inescetinanni V. l. liber mihi non aderat. Quo iam inspecto video quident cum urbanitate pietatem quoque laedi oppumanda lectione cui etiam G. Hemann Viri omni auctoritas aecedat. NihiIominus sententiam mutare nequeo. Qua in illa prassatione allata sunt exempla prohant particulara conditionis indicem omitti posse, ut . . die possit - ο ἐρῶν eodem sensu a εἰ ἐμ ο ἐρῶν At non hoc nego, sed locum esse tali conditioni in hac orationis parie. Quaesierat Diotinia: τι των καλῶν ἐστιν ὁ ἔρως, atque inanius id faceret, idem his verbis exposuerat: ὀ ἐρώτων καλῶν τι ἐρῆ Cui responderat Smistes: τι γενέσθαι αυτ . Iam aeteriorem quaestionem, τι ἔσω λεωφλαν γένηται τὰ καλά, ubi Socrates non solveret, Propaeeris hona substituens, iisdem Vocabulis priora repetu illa. Atque in hac repetitione rei iam expositae, et per se planissima istam conditionem ἐρα- ἐρῶν quum ubique esset paene inepta, admitti nullo modo posse adhuc mihi quam certissime pera sum.

208쪽

affertur vocabuliani notionis nusquam hic obviae. Erit tamen genuinum et eum Schleierinacher vertendunt :Md. C. et p. 20 A. non dubito quin vos quoque libenter pro alieno ab his locis ηδ Behlceri η δ' recipialiS. p. 206 B. τε δ ---- ἔρως ἐστὶν ἀει. Genitivus

necessarius erit quum per se tum post proximum ἔρως του ὁ ἀγαθον αυτ εἶναι. Cur vero ἀεί abiici tu non intelligo: tu sum semper Iodcunque, ut , que etiam quum alia praeter amorem nomina li et est cupido huius rei.

ibid. C. η γὰρ δεδι ὁ κά γυναικις συν-σία τόκος ἐστίν. Haec verba spuria esse et ineptissimo intrasa ut statui antemiam siti et Blic certi et quo maxime gaude Sauppi nostri consensum Onaperissem, ita Iosaepius rem specto Inam: magisque missi persuadeo. Desendunt interpretantes: de eo oriam procreatione primum loquar, quae est viri et seminae coitus, deinde de animorum ortu Sed ubi simincatur hoc alteritin P. 20s A. ait. Non lotur vidit, a cap. XXVI. plane novam orationis partem incipi, et quae cap. XXV. continentur pariter de animo atque corpore accipi et posse tra here Turbat thitur sententiarem nexum quam maxime

209쪽

EPISTOLA CRITICA 13

hoc κόμμα. Ei insuper quid malum hi sibi vult conmmemoratio rei cuius neque antea neque post ne ullum quidem vestigium Et cuinam hoc arcanum revelandum erat, generationem esse generationem quum potius id cavendum esset, ne Verbuni τίκτειν Vulgari dumtaxat sensu de ipsa illa ἀνδρὸς καὶ γυναικ/ς συνουσία hic acciperetur. Contra ubi haec eieceris, Omnia recu filii procedent, refertur τουτο aptissime adiso τίκτειν, quod repetitur illis κυησις et γέννησις. ei ba ἐστὶ δὲ τοὐτο - γέννησις explicani Priora κυουσι γαρ - φύσις, sequentia ταυτα δ' - ἁρμοττον posteriora τίκτειν δὲ - καλω. Interpungeni luna enim: - φύσις τίκτειν δὲ .ibid. E. τί δη ουν της γεννήσεως Diotimae sunt, non Soci atis verba. Itaque τι non Οτι scribendum.

p. 208 A. λήθη γαρ ἐπιστήμης ἔξοδος, μελέτη ὁ πάλιν καιρον ἐμποιουσα ἀντὶ της ἀπιουσης μνήμη σώζει τηνἐπιστήμην. Ossis offendere in Oc. μνήμην, quum revera non memoria abeat et nova intret sed notio; possis coniicere μνήμη per memoriani; Sed praestat opinor in hoc quoque scriptoris Hiberam rationem

agnoscere.

ibid. E. μη ἰομένους ἀθάνατον μνήμην ρετῆς πέρι ἐα πῶν ἔσεσθαι. Ita ubi scripseris, vitaveris loquuti

210쪽

14 A. S. VOEGELINI

MIIa μνήμην περὶ αντῶν Iani sine exempI esse existimo. p. 20 B. ovτων δ' - ταν τις ἐκ νέου μέμ- ἡ την φυχήν, θεῖος ὁ καὶ η σώσης της λαια τίκτειν τε καὶ γενναν δη ἐπι μωι ζητεῖ δη οἶμαι καὶ Ουτος κτλ.Stephani ἐπι- salsum osse dentonstrant verba t. δὴ καὶ Ουτος, maae nonnisi in novo enuntiato locum ii hent Verba θεῖος ων ii ante comma ponit, ei dismcilior sit vocula καί, quae videtur coniungere haec verba et κουσης της λικίας ut duas conditiones quibus ille cupiat mero. Itaque haereo in his verbis et inaIim habere aliud adiectivum V. c. τέλειος ων. Miletur tamen optima ratio SisIIbauini in secunda d. ibid. C. καὶ περὶ Αν πῆ εἶναι τον ανδρα τον αγαθόν. Adlis oti pro masculino et subiecto Verbi εἶναι habeo, neque desper Vos exempIa pariter omissi tieuli inter περί ei εἶναι allaturos. p. 10 C. στε καὶ ἐὰν ἐπιεικης ων την πω τις καὶ ἐὰν σμικριν -'os ἔτη. Quomodo alterum ἐάν dese datur non video Herm. correxit καν pro καὶ ἐάν. Mihi vel saeuius videtur elici ut Iod male intelleetum καί huc traxerit. p. 211 C. - αν in καί nautari non posse iam Statua ipse concedit Sed sine illieitum quod alibi

라틴어 텍스트