Platonis Opera omnia

221쪽

πόλιν γενέσθαι η στρατόπεδον ἐραστων τε καὶ παιδικων, - ἔστιν πως δν αμεινον οἰκήσειαν την ἔπιντων et ἀπε- ia: γμενοι πάντων ων ἐπρων καὶ να---μενοι πως

τὀ o Ἐρως ἔνθεον ποιήσει πρὸς ἀρετήν, - ομι- εἶναι - ἀριστ φέσει. καὶ ἀτενῶς δ ἔφη χμηρος,

μένος ἐμπνευσα ἐνίοις των ἡρώων - μεν, τουτο Ἀρως τοι ἐρῶσι παρέχει γιγνόμενον παρ' onmov. καὶ - οπεραποθνήσκειν γε μόνοι ἐθέλουσιν ἐρωντες, o μόνον οτι ανδρος, ἀλλα καὶ α γυναῖκες. --- δὲ καὶ in λίου θυγάτηρ υλκηστις ἔκανην μαρτυρίαν παρέχεται πὲρ e δε του λόγου εἰς τους Ἐλληνας, ἐθελήσασα μόνη πωτο αυτῆς ανδρὸς ἀποθανεῖν, -- αυτ πατρός τε και μητρεε - ἐκείνη --ει- οπερεβάλετο τῆ φιλία διατιν ἔρωτα, στε ἀποδώρα --. αλλοτρι- οντας υἱεῖ καὶ νόμ- μεω- προσηκῶντας. καὶ του ἐργασαμένη o ἔργον οτω καλὴν ἔδοξεν ἐπάσασθαι ἡ μέν- ἀνθρώ-οις αλὰ καὶ θεοῖς, στε πολλων πολλα - καλαιπα-μώων εοαριθμήτοις δή τισιν ἔδοσαν τοντο γέρας o Mol ἐν Aao ἀνεῖναι πάλιν την φορον, ἀλλα τηνἐκεένης ἀνεισαν ἀνα-έντες - ἔρ- -τω καὶ θεοὶ τηην -- --wM

222쪽

περὶ τον ἔρωτα σπουδήν τε και ἀρετην μάλιστα τιμῶσιν.

υρφέα δε τον Οἰάγρου ἀτελῆ ἀπέπεμψαν ἐν Λιμο, φάσμα δείξαντες της γοναικος ἐφ' ην κεν αυτην δε υδόντες, τι μαλθακίζεσθαι ἐδόκεε τε ν κιθαρωδός, καιου τολμῶν ἔνεκα του ἔρωτος ἀποθνήσκειν σπερ υλκηστις, ἀλλα διαμηχανῶσεια ζῶν ἐσιέναι εἰς υιδου τοιγάρτοι δια ταυτα δίκην αυτ ἐπέθεσαν, καὶ ἐποίησαν τον θάνατον --v π γυναxκῶν γενέσθαι, - ωσπερ χιλ- λεα δν της Θέτιδος vio ἐτίμησαν καὶ εἰς μακάρων νη- σους ἀπέπεμψαν, τι πεπυσμένος παρὰ της μητρι ως -,-- ,--ἀποθανοῖτο ἀποκτείνας Ἀκτορα, ιιὰ ἀποκτείνας δὲ τον-

τον οἴκαδ' ἐλθῶν γηραιις τελευτήσοι, ἐτόλμησεν λέσθαι πινεε βοηρήσας τω ἐραστη Ποπρόκλ καὶ τιμωρησας mi μόνονυπεραποθανεῖν ἀλλα καὶ ἐσωποθανεῖν τετελευτηκότι. θενδ καὶ περαγασθέντες οἱ θεοὶ διαφερόντως -δν ἐτίμησαν, τι τον ἐραστὴν -τω περὶ πολλου ἐποιεῖτο.

Aserυλος δὲ φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρῶν, o ην καλλίων - μόνον Πατρόκλου ἀλλὰ - των ρώωναπάντων, καὶ ἔτι γένειος, ἔπειτα νεώτερος mota, gin. λ. ε - φησιν 'Oμηρος αλλὰ γαρ τ οντι μάλιστα με ταντ

την ἀρετην οἱ θεοὶ τιμῶσι την περὶ τιν ἔρωτα, ἄλλον μέντοι -μάζουσι καὶ γανται καὶ ε ποιουσιν ταν ὁ ἐρωμενος τι ἐραστην ἀγαπα η ταν ὁ ἐραστης τα παιδικά θειότερον γαρ ἐραστὴς παιδικῶν ἔνθεος γαρ ἐστι. δια ταυτα καὶ τιν χιλλέα της Ἀλκηστιδος μαλλον ἐτίμησαν, εἰς μακάρων νήσους ἀποπέμψαντες. - ω δη ἔγωγέ φημι χρωτα θεῶν καὶ πρεσβυτατον καὶ τιμιώτατον καὶ κυριώτατον εἶναι εἰς ἀρετῆς καὶ εὐδαιμονίας κτῆσιν ἀνθρωποι καὶ ζῶσι καὶ τελευτήσασιν. Φαῖδρον μεν τοιουτόν τινα λόγον ἔνη ειπεῖν, μετὰ δε Φαῖδρον αλλους τινὰς Dα ων - πάνυ διεμνημόνευεν - παρεὶς ὁ Παυσανίου λόγον διηγεῖτο εἰπεῖν δ' --ν τι ν καλως μοι δοκεῖ, ω Φαιδρε, προβεβλῆσθαι

223쪽

καὶ ἀρθῶς καλον γίγνεται, μὴ ὀρθῶς δὲ αἰ ων. -τωδη καὶ eo ἐρ- καὶ ο ' ω o πῶς ἐστὶ καλις Οὐδε sta αριος ἐγκωμιάζεσθαι. ἀλλ' ὁ καλῶς προτρέπων ἐρῆν. o μὲν - της πανδημον Ἀφροδίτης ως ἀληθῶς πάνδημός

ἐστι καὶ ἐξεργάζεται o τι - τώπ καὶ Ουτός ἐστιν - οὶ φαυλοι των ανθρώπων ἐρῶσιν. ἐρωσι δὲ or τοιoῶτοι πρῶτον μεν οὐχ ηττον πνοακῶν η παίδων. ἔπειτα, -ν καὶ ἐρωσι, των σωμάτων μειών η των πῶν. ἔπειταως ἁ- μνωνται ἀνοητοτάτων, Ἀρος οὐ διαπράξασθαι μόνον βλέποντες, ἀμελοῶντες δε του καλῶς η μη θεν Dμβαινε αυτοῖς, ο τι ἁ τέχωσι, τοὐτο πράττειν, ομοίως μὲν ἀγαθόν, μίως δὲ τουναντίον. ἔστι γὰρ καὶαπι της θεο νεωτέρας τε Ουσης πολ η της τέρας, καὶ

224쪽

μετεχουρος ἐν τῆ γενέσει καὶ λεος καὶ αὐήενος ὁ δε

ς ουρανίας πρῶτον μὲν Ο μετεχουσης ' λεος ἀλλ' αὐ- ἐενος μνον - και ἔστιν -τος ὁ των παέδων ἔρως - , ἔπειτα πρεσβυτέρας, βρεως ἀμοίρου. θεν η ἐπὶ τοαὐὐεν τρέπονται si ἐκ τούτου του ρωτος ἔπιπνοι, ἀνυσει ἐιωμενέστερον και νουν μαλον ἔρον ἀγαπῶντες. καί τις αν γνοίη καὶ ἐν αυτῆ, παιδεραστία τους εἰλικρινῶς π τούτου του ἔρωτος σημένους. - γὰρ ἐρῶσι παίδων, αλ' ἐπειδὰν δ' ἄρχωνται νουν πειν τοὐτοδὲ πλησιάζει τω γενειάσκειν παρεσκευασμένοι γάρ, οῖμαι,

εῖσὶν o ἐντευθεν αρχόμενοι ἐρρο ς τον βίον πανταεννεσόμενοι καὶ κοινῆ συμβιωσόμενοι, ἀλλ' - ἐξαπατήσαντες, ἐν ἀφροσών λαβόντες ω νέον, καταγελάσαντες olησεσθαι ἐπ' uo ἀποτρέχοντες. ob δὲ καὶ νόμον εἶναι μη ἐρ- παίδων, να μη εἰς δηλον κολλη σπουδὴ

ἀνηλίσκετο τ γαρ των παίδων τέλος αδηλον οἱ τελευτῶ ωας καὶ ρετης ψυχῆς τε πέρι κά σώματος. o μεν ἀγαθοι τὸν νόμον τοὐτον αυτοὶ αὐτοῖς μντες τίθενται, χρῆν δε καὶ τούτους τους πανδημος ἐραστὰς προσαναγκάζειν τι τοιοῖτον, σπερ και των ἐλευθέρων γυναικῶν ἀιδα προσαναγκάζομεν αντοι καθ' oων δυνάμεθα μη ἐρ-.ώτοι γάρ εἰσιν οἱ καὶ το νειδος πεποιηκότες, μετινὰς τολμα λέγειν - αἰπρδν χαρίζεσθαι ἐρασταῖς. λέγουσι δὲ εἰς τοὐτους αποβλέποντες, ὁρῶντες αὐτῶν την ἀκαιρία, καὶ ἀδαί- ἐπεὶ o δη που κοσμίως γε κῶνομίμως τι ν πρῆγμα πραττόμενον ψόγον - δικαίως

φέροι καὶ δ καὶ ὁ περὶ τδν ἔρωτα νόμος ἐν in ταῖς

αλλαις πόλεσι νοῆσαι αδιος απλῶς γὰρ ωρισται o ἐνθάδε καὶ ἐν Λακεδαίμονι ποικίλος ἐν Ἐλιδι--γαρ καὶ ἐν Βοιωτοῖς, καὶ ο μη σοφοὶ λέγειν, πλῶς νενομοθέτηται καλὴν τι χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, καὶ ο αν τις εἴποι - νέος υτ παλαὰς ς αἰσχρόν, να, οἶμαι, μὴ πράγματ ἔχωσι λόγω πειρώμενοι πείθειν τοι νέους, ατε

225쪽

αMamro λέγεω της δὲ γωνία καὶ ἄλλοθι ou - αδηρον νενόμισται, σοι πο βαρβάροις οἰκουσι τοῖς γὰρ βαρβάροις διὰ τὰς τυραννιδας αἰσχων τοντό γε, καὶ η γε φιλοσοφία καὶ φιλο μαστία. v γάρ, οἶμαι, συμφέρει τοῖς ποοσι φρονηματα πάλα ἐγγίγνεσθαι των αργμένων, οὐδὲ φιλίας πυρὰς καὶ κοινωνίας δ δη μάλιστα φιλεῖ τά τε αλλα πάντα καὶ ἔρως ἐμπολῖν his δὲ τουτο ἔμαθον καὶ οἱ ἐνθάδε τυραννοι ὁ γαρ Ἀριστογείτονος ἔρως καὶ Ἀρμοδίου φιλία βέβαιος γενομένη κατέλυσεν αυτῶν , ἀρτηρο ουτως, σύ μὲν αἰηρὸν ἐτέθη χαρίζεσθαι ἐρασταῖς, κακ- των θεμένων κεῖται, - μὸν απόντων πλεονεξία των δὲ πομένων ἀνανδρη - δὲ καλον ἄπλως kνομί- διὰ την - θεμένων της φυχης ἀργίαν ἐωθάδε δὲ πολυ τούτω κάλλιον νενομοθέτηται, κώ περ εἶπον, - άδιον κατανοῆσαι ἐν μηθέντι γαρ A. - λέγεται κάλλιον ὁ φανερῶς ἐραν - λάθρε, κά μάλιστα των γενναιοτατων καὶ ἀρωτων, καν αἰσχίους αλλων ωσι, καὶ τι απι παρακέλευσις φ ἐρῶντι παρὰ πώτων Μαστη - ω τι αἰσχρον ποιουντι, καὶ λόντι

καλιν δοκεῖ εἶναι καὶ μη ἐλόντι αἰσχρον, και προς τομινιρεῖν ἐλεῖν ἐξουσίαν ὁ νόμος δέδωκε φώραστῆ -- μαστὰ ωτα ἐργαζομέν ἐπαινει- , α ε τις τολμωηποιειν αλλ' τι- διώκων καὶ μυλωενος διαπράξασθαι ναυμ πλην τουτο, φιλοσοφίας τὰ μέγιστα καρποῖ ἄν νείδη.εἰ γαρ η χρήματα ovλόμενος παρά του λαβεῖν η ἀπηναρξαι η τι αλλην δυναμιν ἐθέλοι πομιν ἀάπερ οἱ ἐρασταὶ πως τὰ παιδικά, κετείας τε καὶ ἀντιβολήσεις ἐπταῖς δεήσεσι ποιούμενοι, καὶ oρκους μοντες, καὶ κοι- σεις ει θυραις, και ἐθέλοντες δουλείας δουλευειν stagosa αν δειλος Ουδεις, ἐμποδίζοιπο αν μὴ πράττειν -- την πρῶριν καὶ π φίλων και π ἐχθρῶν, των μὲν ὀνειδιζόντωω κολακείας καὶ ἀνελευθερίας, των δὲ νουθε-τουντων καὶ αἰσχυνομένων ,πὲρ αυτῶν τε ν ἐρῶντι

226쪽

πάντα ταυτα ποιουντι χάρις μεται, καὶ δέδοται M. νόμου -- νείδους πράττειν, ἁ πάγκαλόν τι πρῆγμα διαπραττομεν- ὁ δὲ δεινότατον, ως γε λέγουσιν οἱ πολλοί, τι καὶ μνοντι μόν συγγνωμη παρα θεῶν ωάντι

καὶ οἱ θεοὶ καὶ ανθρωποι πῶσαν ἐξουσίαν πεποιήκασι τω ἐρῶντι. ς ὁ νομος φησὶν Ἀνθάδε ταυτ μεν ουν οἰηθείη αν τις πάγκαλον νομίζεσθαι ἐν τῆδε τῆ πόλει καὶτ ἐραν καὶ τ φίλους γίγνεσθαι τοι ἐρασταῖς ἐπειδὰν δε παιδαγωγους ἐπιστησαντες οἱ πατέρες τοι ἐρωμένοις μη ἐῶσι διαλέγεσθαι τοῖς ἐρασταῖς, καὶ τω παιδαγωγω ταυτα προστεταγμένα ἡ, νήλικιωται δε καὶ ἐταῖροι ὀνειδίζωσιν, ἐάν τι ορῶσι τοιουτο γιγνόμενον, καὶ του ονειδίζοντας α οἱ πρεσβώτεροι μη διακωλύωσι μηδὲ λοιδορῶσινώ - ὀρθῶς λέγοντας, εἰς δὲ ταυτά τι α βλέψας

ηγήσαι - πάλιν αἴσχιστον τὸ τοιουτον ἐνθάδε νομίζεσθαι τι δέ, οἶμαι, δ' ἔχει - απλουν ἐστιν, περ

ἐξ ἀρχης mi , ἴτε καλὶ ν εἶναι αυτ καθ' υτ -τε αἰσχρόν, ἀλλα καλῶς μὲν πραττόμενον καλόν, αἰσχρῶς δὲ αἰσχρόν. αἰώχρον μεν ουν ἐστὶ πονηρ τε καὶ πονηρῶς χαρίζεσθαι καλιν δὲ χρηστ τε καὶ καλως πονηρὸς σἔστιν ἐκεῖνος ὁ ἐραστὴς ὁ πάνδημος, ὁ του σώματος μῶλ- λον η της ψυχῆς ἐρῶν καὶ γὰρ οὐδὲ μόνιμος ἐστιν, ἄτεο μονίμου ἐρῶν πράγματος ' αμα γαρ φ του --ος - ανθει λήγοντι, ουπερ ηρα, ἴχεται ἀποπτάμενος, ob λους λόγους καὶ ποσχέσεις καταισχένας. o δὲ του θους χρηστο οντος ἐραστης δια βίου μένει, ατ μονίμω συν- .uν κείς. τοώτους δη βούλεται ὀ μέτερος νόμος - καὶ καλως βασανίζειν, καὶ τοις με ταρίσασθαι, του δὲ διαφεέγειν. διὰ ταυτα - τοις με διώκειν παρακελεέεται, τοι δὲ νεέγειν, ἀγωνοθετῶν καὶ βασανίζων ποτέρων ποτέ ἐστιν ἐρῶν καὶ ποτέρων ο ἐρωμετος ουτω δη - ταώτης τ' αἰτίας πρῶτον μεν τὸ ἁλίσκεσθαι τατ αἰσχρον νενό-

227쪽

μισται, να πόνος ἐγγένηται os δὴ δοκεῖ τὰ πολλα καλῶς βασανίζειν ἔπειπα το - πημάτων H π πολαι- κῶν δυνάμεων ἁλῶναι αἰσχρόν, ἐάν τε κακῶς πάσχων πτηξε καὶ μη καρτερή ' , αν τ' Aεργετ μενος εἰς χρήματα et εἰς διαπράξεις πολιταὰς μὴ καταφρονηπ. -δὲν γαρ δοκεῖ τουτων - βέβαιον ora μόνιμον εἶναι, χωρὶς του μηδὲ πεφοκέναι, αυτῶν γενναίαν φαέαν μία δηλείπεται λήμπερω νό- ὀδός, εἰ μέλλει καλως χαριεῖσθαι ἐραστῆ παιδικά. ἔστι γαρ μῶν νόμος, σπερ ἐπὶ τοῖς ἐρασταῖς ν δ λεοειν ἐθέλοντα ἡντινουν δουλείαν καιδικοῖς μὴ κολακείαν εἶναι μηδὲ ἐπονείδιστον, --δhκα αλλη μία μόνη δουλεία ἔκουσιος λείπεται - ἐπονειδιστος αυτη δέ ἐστιν ἡ περὶ τὴν ἀρετην. νε --αι γὰρ κλδη μῖν, ἐάν τις ἐθέλη τιπα θεραπλειν γοώμενος διἐκεῖνον ἀμεινων ἔσεσθαι η κατα σοφίαν τινα φκατα αλλο οτιον μέρος αρετῆς, αυτ α η ἐθελοδουλεία - αἰσχρα εἶναι -δὲ κολαπιία δεῖ δη τω νόμω τούτω ξυμβαλεῖν εἰς ταυτό, τον τε περὶ την παιδεραστίαν καὶ δν περὶ τὴν φιλοσοφίαν τε καὶ την αλλην ἀρετην, εἰ μέλλει ξυμβῆναι καλὸν γενέσθαι σφ ἐραστῆ παιδικα χαρίσασθαι. ταν γὰρ εἰς τ αυτ ἔλθωσιν ἐραστής τε καὶ παιδικά, νόμον ἔχωνεκάτερος, ο μὲν χαρισαμένοις παιδαοῖς πηρετῶν ὁτιουν δικαίως ν υπηρετεῖν, ο δε φ ποιουντ αντιν σοφόν τε καὶ ἀγαθον δικαίως ο τιουν αν πουργεῖν, καὶ ὁμεν δυνάμενος εἰς φρόνησιν καὶ την αλλην ἀρετὴν is βάλλεσθαι, o δὲ δεόμενος εἰς παίδεωσιν καὶ την αλλην

σοφίαν κτάσθαι, τότε δη τουτων πνιόντων εἰς ταυτὀντων νόμων μταχos ἐνταυθα ξυμπίπτει το καλὴν εἶναι

παιδικὰ ἐραστη χαρίσασθαι, αλλοθι δὲ Οοδαμου ἐπὶ τουτφκαὶ ἐξαπατηθῆναι οδὲν αἰσχρόν Ἐπὶ δὲ τοι αLλοις πῶσι καὶ ἐξαπατωμένwαἰσχύνη φέρει καὶ μή εἰ γάρ τις ἐρα-ννεαστῆ ως πλουσίω πλοώτου ἔνεκα χαρισάμενος ἐξαπατηθείη καὶ μὴ λάβοι χρήματα, ἀναφανέντος του ἐραστου πένητος,

PLATO XVII. 3

228쪽

δὲ ηττον αἰσχρόω δοκεῖ γὰρ ὁ τοιουτος το γε--ἐπιδειξαι, τι ἔνεκα χρημάτων ὀτιο- αν ὀτφουν πηρετοῖ, ἡτο δὲ - καλόν. κατὰ eo αυτον δὴ λόγον κανεντις ς ἀγαθ χαρισάμενος καὶ αυτος ως ἀμεινων ἐω- μενος διὰ τὴν φιλίαν του ἐραστο ἐξαπατηθείη, ἀναφανέντος ἐκείνου κακου ηαὶ ου κεκτημένου ἀρετήν, μως καλ λαπάτη δοκεῖ γὰρ - καὶ Ουτος το καθ' υτι δεδηλα κέναι τι αρετης γ' ἔνεκα καὶ του βελτίων γενεσθαι παν ἀν παντὶ προθυμηθείη, τουτο δὲ α πάντω κάλλι--- ουτω πάντως γε καλιν ἀρετης ἔνεκα χαρίζεσθαι Ουτός ἐστιν ὁ της ουρανίας θεos ἔρως καὶ Ουράνιος καὶ πολλο αξιος καὶ πόλει καὶ ἰδιωταις, πολλὴν ἐπιμελειαν ἀναγκάζων ποιεῖσθαι προς ἀρετὴν τον τε ἐρῶντα αυτὸναυτου καὶ τον ἐρώμενον οἱ δ' ἔτεροι πάντες της τέρας, της πανδήμου. -υτά σοι, ἔφη, ως ἐκ του παραπημα, Φαιδρε, περὶ Ἐρωτος συμβάλλομαι. Παυσανίου δὲ παυσαμένου, διδάσκουσι γάρ με ἴσα λέγειν -τωσὶ οἱ σοφοί, ἔφη ὁ Ἀριστόδημος δεῖν μὲν ριστοφάνη λέγειν, τυχεῖν δὲ - τινὰ η πὸ πλησμονῆς

υπό πος χλου λέπα ἐπιπεπτωκυῖαν. καὶ os oti τε εἶναι λέγειν, αλλ' εἰπεῖν αυτον - ἐν τῆ κάτω γὰρ -οὐ

τδν ἰατρον Ἐρυξίμαχον κατακεῖσθαι - Σὸ Ἐρυξίμαχε, δίκαιος ε η παμαι με της λυγγὸς λέγειν ἡπὲρ ἐμου,εις αν ἐγὼ παύσωμαι καὶ δν Ἐρυξίμαχον εἰπεῖν Ἀλλα ποιήσω αμφότερα ταυτα ἐν μὲν γὰρ ἐρῶ ἐν μω μέρει, ἡ δ' ἐπειδὰν παύων, ἐν λωψ ἐν δ' ἄν

ἐγ- λέγω, ἐὰν μεν σοι ἐθέλη ἀπνευστὶ ἔχοντι πολιν πόνον παύεσθαι ἡ λύγρ' εἰ δὲ η, δατι ἀνακηροχιασον. εἰ συρα πάνυ πορά ἐστιν, ἀναλαβών τι τοιουτον -

δίς, καὶ εἰ πάνυ ἐώχυρά ἐστι, παυσεται. v δν φθάνοις λέγων, φάναι τὸν Ἀριστοφάνη ἐν δὲ ταυταποιήσω.

229쪽

-ῶν η τὸν Ἐρυξιμιπον, Βοκεῖ τοίνυν μοι - - ΝΠ.καιον εἶναι, ἐπειδὴ Παυσανίας ὁρμήσας ἐπὶ τι λόγον καλῶς - ἱκανως ἀπετέλεενε, δεῖν ἐμὲ πειρασθαι τιλ- ρ. 3 ἐπιθεῖναι φλόγφ. ὁ μὲν γὰρ διπλουν εἶπα δν Ἐρωτα δοκεῖ μοι καλῶς διελέσθαι ἔτι δὲ υ μόνον ἐστὶν αὐταῖς παῖς των ἀνθρώπων πρδε - καλους ἀλλα καὶ προς ἄLια πολλὰ καὶ ἐν τοι αλλοις, τοῖς τε σωμασι των πάντων ζώων και τοις ἐν τῆ γ ν φυομένοις καὶ ως ἔπος εἰπεῖν ἐν πω τοις υσι, καθεωρακέναι μοι δοκῶ ἐκ της

ἰατρικῆς, της μετέρας τέχνης, ἁ μέγας καὶ θαυμαστὸς καὶ - παν ὁ θεος τεινε καὶ κατ ανθρώπινα καὶ καπὰ θεῖα πράγματα αρξομαι δὲ απ της ἰατρικῆς λέγωω, νακα πρεσβεέωμεν την τέχνην π γὰρ φυσις των σωμάτων

τος καὶ τὸ νοσοὐν μολογουμένως ἔτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι, τ δε νόμιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ και ἐρδ αλλος

δει. ἔστι δη, ωσπερ αρτι Παυσανίας ἔλεγε τοι μὲν ἀγαθοῖς καλὰν χαρίζεσθαι - ἀνθρώπων, τοι δὲ ἀκολάστοις αἰσχρόν, - καὶ ἐν αὐτοῖς τοι σώμασι τοι μὲν ἀγαθοῖς κάστου του σώματος και ἡγιεινοῖς oiab χαρίζεσθαι και δει καὶ τουτό ἐστιν Ἀνομα τι ἰατρικόν, τοῖς δὲ κακοῖς καὶ νοσώδεσιν αἰηρόν τε καὶ δεῖ ἀχαρι--εῖν, εἰ μέλλει τις τεχνικις εἶναι. εστ ναρ ἰατρική, ς ἐν κεφαλαί εἰπεῖν, ἐπιστήμη των του σώμαπος ἐρωτικωναρδ πλησμονην και κένωσιν, καὶ ο διαγιγνώσκων ἐν - τοι τω καλόν τε καὶ αἰσχρὸν ἔρωτα, υτός ἐστιν ὀ ἐα-τρικώτατος καὶ ο μεταβάλλειν ποιων, στε ἀντὶ eo οἰτέρου ἔρωτος τι ἔτερον κτῶμαι, καὶ οἷς η ἔνεστιν

ἔρως δεῖ δ' ἐγγενέσθαι, ἐπιστάμενος ἐμποιῆσαι καὶ ἐνόντα cir M. Aera, ἐξελεῖν, ἀγαθος αν εἴη δημιουργός. δεῖ γὰρ δὴ τα ἔμι- βε --

στα ὁντα ἐν φ σώματι φίλα oἷμ' εἶναι ποιεῖν καὶ ἐραναλλήλων ἔστι δὲ ἔχθιστα τα ἐναντιώτοπα ψυχρὸν θερρο,

230쪽

ἐπιστηθεὶς ἔρωτα ἐμποιῆσαι καὶ ὁμόνομουν ὀχμέτερος πρε- γονος Ἀσκληπιός, ως φασιν M o ποιηταὶ καὶ ἐν πεί-

μαι, συνέστησε την μετέραν τένην. η τε υν ἰατριπή, ωσπερ λέγω, πεια δια το θω τοώτου κυβερνῶται, ἁ

αὐτως δὲ καὶ γυμναστα καὶ γεωργία Μουσικ δε καὶ

ς κη- ροακ κατὰ ταωτα ἔνι ἡτοις, ωσπερ ἴσως κά μάκλειτος --λπα λπειν, ἐπεὶ τοῖς γευημασιν - καλῶς λέγει. δ 3ν γάρ φησι διαφερόμενον αυτ αυτ ξυμφέρεσθαι, σπερ ἁρμονίαν τοι- τε καὶ λύρας ἔστι δὲ πολλη ἀλογια ἁγμονία, φάναι διαφέρεσθαι η ἐκ διαφερομένων ἔτι εἶναι. ἀλλ' &ως τόδε ἐβούλετο λέγειν, τι ἐκ διαφερομένων προτερον - ρέος καὶ βαρεος, ἔπειτα στερον μολογησάντων γέγονεν - της μουσικῆς τέχνης. o γαρ δη-- ἐκ διαφερομένων γε ἔτι - ξέος καὶ βαρέος αρμονία - εἴη ἡ γὰρ αρμονία συμφωνία ἐστί, συμφωνία δε μολογία τις ὁμολογίαν δὲ ἐκ διαφερομένων, ως - διαφέρωνται, δύνατον εἶναι διαφερόμενον δὲ υ καὶ μηομολογουν δώνατον ἁρμόσαι. σπερ γε καὶ o visos ἐκ του ταχέος καὶ βραδέος διενηνεγμένων πρότερον, στειρον δὲ μολογησάντων γέγονε την δὲ ὁμολογίαν ἄσιτ τοις, σπερ ἐκεῖ ἡ ἰατρικη, ἐνταυθὶ μουσι Ἀντώθησιν, ἔρωτα καὶ ὁμόνοιαν αλλήλων ἐμποιήσασα καὶ ἔστιν - μουσικη περὶ ἁρμονίαν καὶ ἡ μὲν ἐρωτικῶν ἐπιστήμη καὶ ἐν μέν γε - τῆ συστάσει αρμονίας τε καὶ - μου -δὲν χαλεπὸ ν τα ἐρωτια διαγιγνώσκειν,

δὲ ὁ διαλους ἔρως ἐνταυθά πως ἔστιw ἀλλ' ἐπειδὰν δέ προς τους ἀνθρώπως καταχρῆσθαι μυω τε καὶ

ἁρμονία η ποιουντα, ο δη μελοποιίαν καλουσιν χρω-

μενον ὀρθῶς τοῖς πεποιημένοις μέλεσί τε καὶ μέτροις, δὴ παιδεία ἐκλήθη, ἐ-ανο α δ καὶ rαλεπὸν καὶ ἀγαθοὐ