Plutarchi Vitae inter se comparatae

351쪽

ην πρὸ σπασαν ἀρετην καὶ καλῶ 'γων φύλαξ και

352쪽

αέρα συνεκκαίειν ἐπιδεικνυμενοι δε την φυσεν αυτουκα δυναμιν οἱ βάρβαροι - ποντα προ την κατάλυσιν του βασιλέως στενωπον ἐλαφρεπεφαρμάκωκατεφέκασαν ais στάντες - ἄκρω που λαμπτ'eα τοις βεβρεγμένοι προσέθηκαν η γαρ υνεσκόταζεν των δε πρώτων an εώφαμένων Ουκ πενηνθη χρόνον αισθητόν, αλλ αμα νοήματε δι-- προρθάτερον πέρας και πυρ ἐγεγόνει συνεχε ὁ στενωπός. ην δε τις νοφάνης Αθηναῖος των περ αλειμμα

σιλέως καὶ την διάνοιαν ἐμμελῶς ἀπάγειν - τωρ - θυμον Ουτο ἐν τελουτρῶνι τότε παιδαρί- ω Αλεξάνδρωπαρεστῶτος υτελους σφόδρα και γελοίου την σφιν ωοντος δε χαριέντως Στέφανος ἀκαλεῖτο, 'μιχειρο φησίν ω βασιλ- διάπειραν ἐν τεφάνQτον φαρμάκου λάβωμεν αν αρ- ητα τουτου καιμη κατασβεσθῆ, παντάπασιν αν φαίην αμαχον ala δειν χυτου την δυναμιν εIναι ' προθύμως δέ πωῆκαι του παιδαρίου διδόντος αυτον προς ν πεῖραν, αμα - περιαλε α και θιγεῖν ἐξηνθησε φλόγα, σαυτην το σῶμα και πυρι κατεσχέθη το παν στετον Αλέξανδρον εις παν απορία και δέους da is a δε μη κατὰ τυρον πολλοι παρῆσαν απεῖα eos τολουτρον δατος δια χειρῶν ἔχοντες, ου αν - σεν

ἡ βοηθεια την ἐπινομήν. ἀλλα καὶ τότ μόγις κατ

353쪽

XLVII. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. 333νον στεφανον καὶ τον πεπλον ἔχρισεν ου γαρ ἐξαυ- τῶν ἐκείνων υδ' ἀπ' αυτομάτου λάμφαι το πῖρ, ἀλλα φλογος ἐγγυθεν παρατεθείσης ὀξεῖαν ολκην καὶ συναρον αδηλον αισθήσει γενεσθαι τὰς γαρ ἀκτῖνας καὶ ταχεύματα του πυρος απωθεν ἐπερχόμενα τοῖς μεν Ποις σώμασι φως καὶ θερμότητα προσβάλλειν μόνον, ἐν δ τοῖς ξηρότητα πνευματικην η νοτίδα λι- παραν καὶ διαρκῆ κεκτημενοις ἀθροιζόμενα καὶ πυ- ριμανουντα μεταβάλλειν ξέως την λην παρεῖχε δ' ἀπορίαν ἡ γένεσις ... aris μαλλον πεκκαυμα της φλογὸς πορρεῖ, ν ον ἐκ της γης φύσιν λιπαρανκα πυριγόνον ἐχούσης. καὶ γάρ ἐστιν η Βαβυλωνία σφόδρα πυρωδης, - τας μὰν κριθὰς χαμόθεν ἐκπηδῶν και ἀποπάλλεσθαι πολλάκις ODν υπο φλεγμο- νη των τόπων σφυγμους ἐχόντων, τους δ' ἀνθρώπου ἐν τοῖς καύμασιν ἐπ' ἀσκῶν πεπληρωμενωνυδατο καθεύδειν is παλος δε της χωρα ἀπολειφθεὶς ἐπιμελητης, καὶ φιλοκαλων Ἐλληνικαῖς φυτείαις διακοσμησαι τα βασίλεια καὶ τους περιπάτους,των μεν ἄλλων ἐκράτησε, - δε κιττον οὐκ ἔστεξεν η γη μόνον, αλλ' ἀει διέφθειρεν ου φεροντα την πρῶ- σιν η μεν γὰρ πυρωδης, o δε φιλόφυχρος.

ν μεν ουν τοιουτων παρεκβάσεων, αν μετρον

εχωσιν, ηττον ἴσως οἱ δύσκολοι κατηγορήσουσιν Iaa 36ξανδρος δὲπιυσων κυριεύσας παρέλαβεν ἐν τοῖς βασιλείοις τετρακισμύρια τάλαντα νομίσματος, την δ' αλλην κατασκευην καὶ πολυτέλειαν ἀδιήγητον. που φασὶ καὶ πορφύρας ' μιονικης ευρεθῆναι τάλαντα πεντακισχίλια, συγκειμενης ἐν ἐξ ἐτῶν δέκα δεόντων διακοσίων, πρόσφατον δλτο ἄν ς τι καὶ νεαρὸν φυλαττούσης αἴτιον ει τούτου φασὶν εἶναι το την

354쪽

37 Iam δε Περσίδος Οὐσης δια τραώτητα δυσεμβόλον καὶ φυλαττομένης ὐπὸ γενναιοτάτων Περσῶν δω

μήλοις. πιρξου δ' ανδριάντα μεγαν θεασάμενος ὐποπλήθους των ωθουμένων ις τα βασίλεια --μελ- ἀνατετραμμενον ἐπέστη, καὶ καθάπερ εμπιχον προσαγορεύσας πότερόν a' ana διατην ἐπι τοιοῦ Eum ας στρατείαν κείμενον παρέλθωμ- φδια τηνἄλλην μεγαλοφροσύνην καὶ ἀρετην ἐγείρωμεν; ρο υχορ

λαμιν και γαρ ην εὐῶνος ἄρα τέσσαρα μνωο

355쪽

Ἐλλήνων οἱ τεθνηκότε πριν ιδεῖν λεξανδρον ἐν φ

αρείου θρόνου καθήμενον. 'm τούτου μέλλων ἐξελαυνειν ἐπὶ Θαρεῖον τυχε 38μεν εἰς μεθην τινὰ καὶ παιδιὰν τοῖς ταίροις εαυτον δεδωκώς, ἄστ καὶ γυναι- συμπίνειν ἐπὶ κῶμονηκοντα πρὸς του ἐραστάς ἐν δε τουτοις ευδοκι- μουσα μάλισταεαῖς Πτολεμαίου του βασιλευσαντος νοτερον επαίρα γένος Ἀττικη, ταμεν ἐμμελως ἐπαμ-

νουσα τα δῶ παίζουσα προ τον Ἀλεξανδρον, αμα τῆμόρον λόγον ἐπ ῖν προηχθη τεμεν ζ πατρίδος η ι πρεποντα, μείζονα δ' ἡ καθ' αυτήν Φηγαρ ων πaπόνηκε πεπλανημένη τη- ουσίαν ἀπολαμβάνειν χάριν ἐκείνη της μέρας ἐντρυφῶσα τοῖς περηφάνοις Περσῶν βασιλείοις' τι δ' αν διον ποπρησαι κωμάσασα τον Ξέρξου του κατακαύσαντο τὰς Αθη--s Hori αὐτη O τυρ αφασα του βασιλεως ορῶντος, ω αν λόγος αν προς ἀνθρώπους τι των ναυμάχων

κα πεζομάχων ἐκείνων στρατηγῶν ταμετ Αλεξἀνδρου γύναια μείζονα δίκην ἐπέθηκε Πέρσαις πω τῆς Ηλάδος - δε τρώγετούτεκρότου καὶ O--

ρυβον γενομένου και παρακελεύσεως τῶν ταίρων και φιλοτιμίας, ἐπισπασθεις ὁ βασιλευς και ἀναπηδή--s ἔχων στεφανον καὶ λαμπάδα προηγεν ο δ' ἡπό- μενοι - και ost περιίσταντο τα βασίλεια και τῶν αλλων Μακεδόνων οἱ πυνθανόμενοι συνέτρεχονμ-ὰ λαμπάδων χαίροντεs ηλπιζον γαρ τι τοις οικοε προσέχοντός ἐστι τον νουν και μη μέλλοντος ἐν βαρβάροις οικεῖν το πιμπράναι τα βασίλεια και δια-Fθείρειν. Pμεν ουτω ταυτα γενέσθαι φασίν, οι δ'

356쪽

39 Φυσε δ' ἄν μεγαλοδωρότατος ετ μαλλον ἐπέδω-κ- εις τουτο τῶν πραγμάτων αυξομένων κωπροσην η φιλοφροσυνη, μεθ' ris μόνης ώς ἀληθῶς οἱ διδόντες χαρίζονται. μνησθήσομαι δ'Ἀλίγων. ID

Oτων ό των Παιόνων γουμενος ἀποκτείνας που- μιον ανδρα καὶ την κεφαλην ἐπιδειξάμενος αυτῆ τουτ'' εἶπεν ω βασιλευ παρ μῖν ἐκπωματος χετ'

et σου τιματα το δῶρον ' ὁ δ' Ἀλεξανδρος ausa:

'κενου a' aDτ- ' ἐγὼ δε σοι μεστον ἀκράτου προπίομαι. ' των δ πολλῶν τις Μακεδόνων λαυνενημωνον βασιλικον χρυσίον κομίζοντα κάμνοντος δετο κτήνους αυτὸς ἀράμενος ἐκόμιζε το φορτιον. ἰδὼν υν ὁ βασιλεὼς θλιβόμενον αυτον σφόδρα καλπυθόμενος το πραγμα, μέλλοντος κατατίγεσθα μηκάμης' εμεν 'ἀλλα πρόσθες ετ την λοιπην oδον - την σκηνην σεαυτ* τουτο κομίσας Ἀλως νήχθετο τοῖς μηδαμβάνουπι μαλλον η τοι αἰτοῖσε καὶ Φωκίωνι μἐν ραφεν ἐπιστολην- ου χρησόμενος αυτ.φίλετο λοιπόν, ει διωθοῖτο τὰς χάριτας, περαπίωνι δε των ἀπ σφαίρας τινὶ νεανίσκων Ουδεν ἐδίδου διατο μηδεν αἰτεῖν. ως υν ει το σφαιρίζειν παραγενώμενος ὁ Σεραπίων ἄλλοις ἔβαλλε την σφαῖραν, ιπόντος δε του βασιλέως ' ἐμοὶ δ' ου δίδως; V ου γαμαιτεῖς ' με, Ουτ μεν δη γελάσας πολλα δωκε. Πρωτέα δέ τινι των περὶ σκώμματα καὶ πότον του ἀμουσων ἔδοξε δι ργης γεγονέναι, των δε ιλπνδεομένων κακείνου δακρυοντος ἔφη διαλλάττεσθαι. κἀκεῖνος Ουκουν' εἶπεν ' βασιλευ δός τι μοι

357쪽

XLVII. AMEANAPOΣ. 337λαξι νεμομενων πλούτων, λειον ευον ογκον, ἐμφαίνει δι ἐπιστολης υλυμπιας, ην θραWa προ αυτόν. αλ ως' φησίν - ποίει τους φίλους καὶ ἐνδόξους 9s νυν δ' ἰσοβασιλέας πάντας ποιεῖς καὶ πολυφιλία παρασκευάζεις αυτοῖς σεαυτον δ' ἐρημοῖς' ποιλῶπις ει τοιαυτα της υλυμπιάδος γραφούσης ἐφ λαπτεν ἀπόρρπα τα γράμματα πλην απαξ μαμοτώπινος, σπερ εἰώθει, λυθεῖσαν ἐπιστολην αυτψσυναναγινώσκοντος Ουκ ἐκωλυσεν, ἀλλα τον δακτυλιον ἀφελόμενος το αυτου προσεθηκε τψ ἐκείνου στόματι την σφραγῖδα Μαζαίου δε του μεγίστου παρὰ Θαρεω γενομένου παιδι σατραπείαν χοντι δευτέραν πρσσετίθει μείζονα παραιτουμενος δ' a os atae Πω βασιλεῖ, τότε μεν ην Is Θαρεῖος, νυνδῖ - πολλους πεποίηκας Αλεξάνδρους ' Παρμε

Οὐ- ἐν λέγεται χιλίων ταλάντων ευρεθηναι ἱμα-τε- - προς δ' Αντίπατρον ἄγραφε κελεύων ἄχειν φυλακας του σώματος. ἐπιβουλευόμενον τη δε ρο τρῶ πολλα μεν ἐδωρεῖτο καὶ κατέπεμπεν, Ου ει Mπολυπραγμονεῖν οὐδε παραστρατηγεῖν ἐγκαλουσης δε πράως φερε την χαλεπότητα. πλην παξ ποτὰ Aa-ιπάτρου μακρὰν κατ αυτης γράφαντος ἐπιστο- λην ἀναγνους ἀγνοεῖν Iπεν Αντίπατρον τι μυρίαgίαι ous ἔν δάκρυον απαλείφει μητρός. ' πενδε του περι αυτὸν Me παντάπασιμώτε- 40 τρυφηκότα καὶ φορτικου τεις διαίταις και πολυτ λωίαις οντας, ἄσθ' I γνωνα μεν τοὐνιον αργυρους ἐν ταῖς κρηπῖσιν ηλους φορεῖν, σεοννάτο δῶ πολλαῖς καμηλοις ἀπ Θιγυπτου κόνιν εις τα γυμνάσια παρακομίζεσθαι, Φιλωτα δῶ πρὰς θήρας σταδίων έκατὰν αυλαία γεγονέναι, μυρ δῶ χρωμένους ιέναι πρὸg

358쪽

338 XLVII. AMEANAPOΣ. αλε-- κῶ λουτρον σου συν ἐλαίφ, τρίπτας δὲ καὶ κατ-ναστὰς περιαγομενους, ἐπετίμησε πράως καὶ φιλοσόφως, θαυμαμιν φάμενος ει τοσουτους θωνισμενοι και τηλικουτον αγῶνας ου μνημονεύουσιν τε των καταπονηθέντων οἱ καταπονήσαντες

ηδιον καθευδουσιν, Ουν ὁρῶσι, τοῖς Περσῶν βίοις τους μυτῶν παραβάλλοντεs, τι δουλοκώταπον μέν ἐστι, τρυφαν βασιλικώτατον δατο πονεῖν. καίτοι πῶς αν τις' ἔφη δι αυτου θεραπεύσειεν ωπον ηλόπην ἀσκήσειεν Ἀράνος, ἀπειλκῶς του φιλτάτου σώματος απτεσθαι τα χεῖρας Ουκά-a' εμεν ora του κρατεῖν πέρας μῖν ἐστι, μη ταυτὰ ποιεῖν τοῖς κεκρατημενοις; ' ἐπέτε-- ουν τι ἄλλον αυτος υτον ἐν ταῖς στρατείαις και τοῖς κωνηγεσίοις παθῶν και παραβαλλόμενος, ἄστε και άκωνα πρεσβευτην παραγενόμενον αδτελεοντα καταβάλλοντι μεγαν ειπεῖν καλῶς Ἀλέξανδρε προ τον λέοντα ηγώνισαι περὶ τῆς βασιλείας ' τουτο - κυνήγιον Κρατερος εἰς Θελφους ἀνέ-- εικόνας χαλκῶ ποιησάμενος του λέοντο καὶ τῶν κυνῶν και του βασιλέως τελέοντι συνεστῶτος και αὐτου προσβοηθουν- τος, ῶν ταμεν-οιππος ἔπλασε ταβε εωχάρης.41 Αλέξανδρος μεν ουν μυτον ασκῶν αμα καὶ τους αλλους παροξύνων προς ἀρετην ἐκινδυνευεν οι δε φίλοι δια πλουτον καὶ πκον δη τρυφῶν βουλόμενοι καὶ σχολάζειν ἐβαρυνοντο τὰ πλάνα και τὰς στρωτείας, καὶ κατὰ μικρον ουτω προηλθον ει το βλασφημεῖν και κακῶς λέγειν αυτόν. ora και πάνυ πράως ἐν ἀρχῆ προς ταυτα διέκειτο, φάσκων βασιλ-

κον εἶναι et κακῶς ἀκουειν ευ ποιουντα. καίτοι ταμικροτατα τῶν γενομένων τοῖς συνήθεσι παρ αυτου

359쪽

GBις, και μη τινές σε των συγκυνηγετουντων ἐγκατελιπών, να δίκρο δῶσι ' τοῖς δε περ μαιστίωνα διὰ πράξεις τινὰς ἀπουσιν γραφεν τι παιζόντωναυτῶν προς ἰχνευμον τψ Περδίκκου δορατίω περιπεσών ρατερὰς του μηρους ἐτρώθη Πευκέστα δεώωγέντος ἐκ τινος ἀσθενείας θραφε τρος λεξιπι

δε και Παυσανία τλιατρεβουλομέν τον Κρατ ρὼν ἀλλεβορίσαι τα μεν αγωνιων, τα δε παραινῶνοπως χρήσεται τῆ φαρμακε ὁ τους δε πρώτους την Αρπάλου φυγην και ἀπόδρασιν ἀπαγγείλαντας Φοεν, 'Eφιάλτην καὶ πισσον, ς καταφευδομένους τουανδρός. ἐπε δε τους ἀσθενούντα αυτου καὶ γερον οτας εἰς οἶκον ἀποστέλλοντος υρυλοχος Αἰγαῖος ἐνέγραφεν αυτον εἰς ου νοσοὐντας, εἶτα φωραθεὶς ιυν Ουδεν κακον μολόγησε ελεσίππας ἐραν καὶ συνεπακολουθεῖν ἐπὶ θάλασσαν ἀπιούσης ἐκείνης, ηρώτησε τίνων ἀνθρώπων ἐστι το γύναιον, ἀκούσας δ' υτι των λευ ρων ταιρων, ωας μεν' εἶπεν Πωφρύλα συνερῶντας ἔχεις ' ρα νίπως πείθωμεν

λόγοις δώροις τηντελεσίππαν, ἐπειδήπερ ἐξ ἐλευθερων ἐστίν ' θαυμάσαι δε αυτον εστιν τι καὶ μεχρι τοιουτων 42

ἐπιώτoλων τοῖς φίλοις ἐσχόλαζεν, ἷα γράφει παῖδα Σελευκου εις Κιλικίαν ἀποδεδρακότα κελευων ἀναζ τῆσαι, και Πευκέσταν ἐπαινῶν τι Νίκωνα Κρατ eo δουλον συνέλαβε, και Μεγαβύζου περὶ του θερά-22.

360쪽

μενος, ἐν δε τρίπεμη προσάπτεσθαι avarata δε- τας δέκα διακρίνων ἐν ἀσῆ τὰς θαναπικας τρο

λάττηται καὶ ἀδιάβλητον ἀπ οστερόν γ' αυτον ἐρε -υναν αἱ πολλαι διαβολαί, δια των δε θῶν

πάροδον ἐπιτα ευμ λαμυσαι. καὶ μάλιστα κακως ἀκουων ἐξίστατο του φρονεῖν καὶ χοαεστος ην aiαπαραίτητος, ατ δη την δόξαν αντι του ζην καὶτης βασιλείας Θαπηκως. mea δ' ἐξηλαυνεν ἐπι αρεῖον, πάλιν μαντ- μενος ἀκουσας Mὰφ υπο Βήσσου γενομεν--τ συλληφιν ἀπαυ- τους μοσα υς οἴκαδε, δισχίλια τάλαντα δωρεὰν ἐπιμετρησας αδε μισθῬFoραῖα προῆδου την δίωξιν ἀργαλέαν καὶ μακρὰν γενομεν. ἔν-δεκα γαρ μεραις ἱππάσατο τρισχιλίου καὶ τριακοσιους σταδίους ἀπηγόρευσαν μεν οἱ πλειστοε,- - νει στα κατὰ την ἀνυδρίαν. - δη Μακεδόνες ἀπή- σαν -- τινες υδωρ ἐνἀσκοῖς ἐφ' ἡμιόνων κομίζοντες ἀπ του ποταμου, καὶ θεασάμενοι τον Ἀλεξανδρον ήδη μεσημβρία ουσης κακῶς πνδίφους εχοντα τανπλησάμενοι κράνος προσήνεγκαν πυθομένου δ' ατ- του τίσι κομίζοιεν, υἱοῖς' ἄφασαν ' ιδίοις Misobωντος μέρους ποιησόμεθα, καν ἐκείνους απολε- μεν ' ταυτ' ἀκουσας εχαβεν εις τὰς χεῖρας, κράνος περιβλέφας δε και θεασάμενος τους περ αυτον ἱππεῖς παντα ἐγκεκλικότα ται κεφαλαι και προῆτ ποτον βλέποντας ἀπεδωκεν, πιων, vita ἐπαινέσας του ανθρώπους 'αν γαρ αυτός' θη ροπω μόνος, ἀθυμήσουσιν υτοι. V θεασάμενοι δε 'ν