Procopius

21쪽

the Vestem empire. An eaoli of the fland in the ea itfel fel to the har of that ne of the

22쪽

ην και τανs εστι, τὰ δὲ δὴ πάντων με γιστά τε και ou ιολογωτατα Γοτθοι τέ εἰσι H Βανδίλοι καὶ Ουισίγοτθοι καὶ Γηπαιδες πάλαι μέντοι Σαυρομάται ad Μελάγχλαινοι Ανομάζοντο εἰσὶ δε op καὶ Γετικὰ θνη ταυτ ἐκάλουν. υτοιαπαντες νόμασι μεν ἀλλήλων διαφέρουσιν, ωσπερ εἴρηται, α φ δε των πάντων ουδενὶ διαλ- λάσσουσι λευκοί τε γαρ παντες τὰ σώματά εἰσι καὶ τα κομα ξανθοί, ευμηκεις τε καὶ ἀπιγαθοὶ τα ὀφεις, καὶ νόμοις μὰν τοῖς αυτοῖς πωνται,5 μοίως δε τὰ ς το θεον αὐτοῖς σκηται. της γαρ 'Αρείου δόξης εἰσὶν παντες, φωνη τε αυτοῖς εστι μία, Γοτθικη λεγομένη καί μοι δοκουν εξένος μὲν εἶναι παντες το παλαιον εθνους, νόμασι

δὲ στερον των κάστοις ήγησαμένων διακεκρί- σθαι. ουτος ὁ λεὼς περ ποταμον Ιστρον κπαλαιοῖ κουν επειτα Γηπαιδες μὲν τα ἀμφὶ Σιγγιδόνον τε και Σίρμιον χωρία εσχον εντός τε

και κτος ποταμου στρου, εν α η και ες εμειδρυνται.

Των δε δ αλλων Οὐισί νοτθοι μεν ενθένδε αναστάντες ταμεν πρωτα ες ξυμμαχίαν Αρκαδίου βασιλέως ἀφίκοντο, χρόνφ δε στερον ου γὰροιδεδ βαρβάροις ἐνδιαιτασθαι η ς Ρωμαίους

πίστις), ηγουμένου αὐτοῖς 'Aλαρίχου, ε επι- βουλην ματερου βασιλεως ετράποντο εκ Θράκης

τε ἀρξάμενοι ξυμπάση Εὐρώπη ῶς πολεμία εχρη-

σαντο βασιλεύς δε ονώριος πρότερον μεν εν Ρώμη καθῆστο, οὐδεν ὁ τι και πολέμιον εν νω

23쪽

earlier times, justos also at the present, but thegreates an mos important of ali are themollis, ndals Visigotiis, and Gepaedes. In ancient times,lio vever, the were name Sauromatae an imelanchlaenii and there vere omerio Iulio calle thesenations Getic. Ait these m hile therare distinguis aedfromine another by their ames, as has been aid,

24쪽

τε γε γονέναι και περ την λικίαν ἀρετῆς μεταποιεῖσθαι πίστατο, φασκε μεν αὐτοῖς κρύφα ῶς σφίσι των ἐν Ῥώμη πατρικίων τινάς, τε δούλοις ουσι δῆθεν λογν, δωρησεσθαι μέλλοι. I παρηγγελλε δὲ ἄστε, πειδαν ἐν ταῖς κείνων οἰκίαις τάχιστα γένωνται, πραότητα πολλην κάὶ σωφροσύνην ενδεικνυμένους παντα προθύμως υπηρετεῖν, περ ἄν αυτοῖς προς των κεκτημένων 17 επικείμενα ' ἔπειτα Ου πολλφ στερον καὶ νήμερα τακτὴ ἀμφὶ μερα μάλιστα μέσην, απάντων δη των αυτούς ληφομενων πνον, ς το

εἰκος, μετα τα σιτία αἱρουμενων, εν πύλη απαντας

την Σαλαρία καλουμεν γενέσθαι, καὶ τους τε φύλακας οὐδεν προαισθομένους ε επιδρομῆς

κτεῖναι τάς τε , ας ἀνοιγνύναι ως τάχιστα.18 αὐτ επαγγείλας 'Aλάριχος τοῖς νεανίαις, πρέσβεις αὐτίκα προς τοὐς εκ ου ης επεμψε, δηλων τι ἀγασθείη μεν αυτούς τ' ε τον σφων βασιλέα εὐνοίας, οὐκέτι δε το λοιπον ενοχλησει, πης τε αρετης καὶ πίστεως ἔνεκα, ς ες αγο ν μεταποιεῖσθαί εἰσιν ενδηλοι, πως τε αὐτοῖμνημεῖα παρ ἀνδράσι καλοῖς τε καὶ ἀγαθοῖς σώζοιτο, οἰκέταις τισὶ δωρεῖσθαι βούλοιτο αυτῶν I ἔκαστον ταὐτα σημηνας καὶ τοὐς νεανίας οὐκ ες μακραν στείλας, συσκευάζεσθαι ες την ἄφοδον τούς βαρβάρους Ἀκέλευε, τούτου αἴσθησιν

20 Ῥωμαίοις παρεῖχεν ο - τούς τε λόγους ασμενοι ἡκουσαν καὶ τὰ δωρα δεξάμενοι - πολλὴ εὐπαθεία γένοντο, ἔκαστάτω της του βαρβάρου

25쪽

attons for the depai ture, and lie let illis be known tolli Romans And the lieard his vord gladiy, and receiving the in began to be exceedirigi h py, sine the vrere completes ignorant of the tot fine barbarian. For the ouilas by beta unusuallyobedient to their o vners, averte suspicion, an in Is

26쪽

ἀπεκρουοντο, του τε στρατοπέδου οἱ μεν δηεξανιστάμενοί τε καὶ διαλύοντες την προσεδρείανεφαίνοντο, οἱ δὲ οσον ἴπω ταυτο τοὐτο ποιησειν

22 πίδοξοι δεσαν ἐπεὶ δε η κυρία παρῆν, Κλάρι ςμεν απαν ξοπλίσας το στράτευμα ς ἐς τηνεφοδον λ ἐν παρασκευὴ εἶχεν αγχιστα πυλης της Σαλαρίας ἐνταὐθα γὰρ ενστρατοπεδευσώμενος 23 της πολιορκίας κατ ἀρχας ἔτυχε ξύμπαντες δε οἱ νεανίαι καιρη της ἡμερας φ ξυγκειμέντες ταύτην δη την πύλην γενόμενοι τους τε φύλακας εκ ου αἰφνιδίου πελθόντες ἀπέκτειναν, τάς τε πύλας ἀνακλίναντες κατ ἐξουσίαν Κλάριχόνει τε καὶ την στρατιὰν et πολε εδέξαντο. οι δετάς τε οἰκίας ἐνέπρησαν α της πύλης αγχιστα ησαν, εν αἶς ὴν καὶ ἡ Σαλουστίου του Ῥωμαίοις το παλαὰν την ἱστορίαν γράψαντος, η δη ταπλεῖστα μίκαυτα καὶ ς εμ εστηκε την τε πολιν Ἀλην ληισάμενοι καὶ Ῥωμαίων 'ους 25 πλείστους διαφθείραντες προσω χωρουν τότε λέγουσιν ν Ραβεννη νωρί τ βασιλεῖ των τινα εὐνούχων δηλονοτι ορνιθοκομον ἀγγεῖλαιοτι η Ρώμη ἀπόλωλε καὶ τον ἀναβοησαντα φάναι Καίτοι νωγχος δηδοκεν εὐχειρων των 26 μῶν.' εἶναι γάρ οἱ ἀλεκτρυόνα περμεγέθη, Ῥώμην νομα καὶ τον μεν υνοῖχον ξυνέντα του λόγου εἰπεῖν Ῥώμην την πολιν προς Ἀλαρίχου ἀπολωλέναι, ἀνενεγκόντα δε τον βασιλέα πο- λαβεῖν Ἀλλ' γωγε, ω εταῖρε, Ῥώμην μοι ἀπολωλεναι την ορνιν η ν' τοσαύτη ἀμαθίατον βασιλε τοὐτον ἔχεσθαι λέγουσι.

28쪽

Οασιν, ἀλλα Προβην γυναῖκα, πλούτρο τε καὶ oόξη εν γε τη Ῥωμαίων βουλη πιφανεστάτην μάλιστα Ουσαν, οἰκτεῖραι με λιμω τε καὶ τῆα λη κακοπαθεία διαφθειρομένους Ῥωμαίους, or γε καὶ ἀλληλων δ εγευοντο ορωσαν δὲ ς πῶσα αυτούς ελπὶς ἀναθη πιλελοίπει, του τε ποταμο καὶ του λιμένος ἐχομένου πρὸς των

πολεμίων, τοῖς οἰκέταις ἐγκελευσασθαι νυκτωρ ἀνοι υνα τὰς πυλας.

Ἐπειδὴ δὲ 'Aλάριχος ἐκ Ρώμης ἐξανίστασθαι

εμελλεν, Ατταλον των τινα ευπατρὶδων βασι α Ῥωμαίων ἀνεῖπε, περιθέμενος, αυτ το τε διάδημα καὶ την ἀλουσνίδα καὶ εἴ τι αλλο εις βασιλικον αξίωμα κει. πρασσε δε ταυταως παραλυσων μὲν της βασιλείας νώριον, παραδώσων δὲ απαν 'Aττάλ το ἐσπέριον κράτος. 29 τοιαύτη μεν γνώμη Ἀτταλός τε καὶ 'Aλάριχος επὶ Ράβεan a στρατφ πολ φ ηεσαν. ην δὲ

Ἀτταλος ουτος υτ αυτός τι νοεῖν κανος ἴτε

30 φ εδ εἰποντι πεισθῆναι 'Aλαρίχου γοῖν κιστα ἐπαινοῖντος, Λιβύην στρατιὰς χωρὶς αρχοντας ἔπεμψε 'αὐτα μεν υν επράσσετ τῆδε. ai Βρεττανία δε ἡ νῆσος Ῥωμαίων ἀπεστη, οἴ τε ἐκείνη στρατιῶται βασιλέα σφίσι Κωνσταντῖνον εἶλοντο, υκ αφανῆ ανδρα οὐδ' αὐτίκα στολον τε ἀγείρας νηων καὶ στρατιὰν λόγου ἀξίαν ς Ισπανιαν καὶ Γαλλίαν M. δουλωσομενος 32 στρατφ μεγάλφ ἐσέβαλεν. Ονώριος δε πλοῖα μεν ἐν παρασκευ5 εἶχε, προσεδέχετο δε τὰς κ

30쪽

Λιβύης τυχας, πως, ην μὲν ἀποκρουσθεῖεν οἱ παρὰ Ἀτταλου σταλέντες, πλέοι τε αὐτος επὶ Λιβύης καὶ μοῖράν τινα της βασιλείας της αυτΟὐεχοι, ν δ ἀπ' ἐναντίας αὐτ τὰ κείνη πρά--ματα &ι ες Θεοδόσιόν τε ἶκοιτο καὶ συν αυτρο εχ. a 'Αρκαδίου γαρ δη πολ λ πρότερον τελευτη- σαντος. Θεοδοσιος ἐκείνου υἱος, ετ παῖς Ἀν34 κομιδῆ εἶχε της - ἀρχην ταυτα νωρίφκαραδοκουντι καὶ ε τρικυμίαις φερομέν της

τύχης ευτυχηματὶ θαυμάσια ηλίκα ξυνηνέχθη 35 γενέσθαι φιλεῖ γὰρ ὀ θεος τοῖς ἴτε ἀγχινοις

Οἴτε τι ικοθεν μηχανῶσθαι οῖοι τε ὁσιν, νμη πονηροὶ εῖεν, ἀπορουμενοι τα σχατα επικουρεῖν τε καὶ ξυλλαμβάνεσθαι oπo ν IH τι a καὶ τ βασιλεῖ τούτω τετύχηκεν. εκ τε γαρ Λιβύης ως διαφθαρεῖεν οἱ δεττα υ αρχοντες ἄφνω γγε λετο, καὶ νηων πλῆθος κ Βυζαντίου στρατιώτας εχουσαι ὁτι πλείστους ες επικουρίαν αὐτφ ἀφικομένους ου προσδεχομεν παρησαν, διάφορος τε Αττάλ γεγονως λάριχος το τε του βασιλεως αὐτον φαιρεῖται σχῆμα καὶ νἰδιώτου ηδν τελουντα μοιρα εὐχυλακῆ εἶχε.

Οὐισιγότθων στρατος, γουμενου σφίσιν 'Aδαούλφου, επὶ Γαλλίας χωρησαν, και Κωνσταντῖνος μάχη Ἀσσηθει. ξυν 'οις παισὶ θνησκει. 38 Βρεττανίαν μεντοι Ῥωμαῖοι ἀνασώσασθαι οὐκέτιεσχον, ἀλλ' ὁσα ὁπο τυράννοις απ' αὐτολεμεινε.39 oτθοι δε την επὶ του Ιστρου διάβασιν ποιησάμενοι ΙΠαννονίαν με τὰ πρῶτα σχον, πειτα

δὲ βασιλέως δόντος κησαν τὰ επὶ τῆς Θρρκης