The Psalms of Solomon : with the Greek fragments of the Book of Enoch.

351쪽

δικαιοσυνην, καὶ πάντα νόμον ψιστου, καὶ, πλανὰσθαι τω πνεύματι του μίσους, τι κακόν εστιν παντὶ θνθρώπω. 2. πὰν a o ἐαν ποιῆμισουμενόν εστι βδέλυγμα. εαν ποι' νόμον Κυρίου, τουτον υ επαινει,

το γαρ πνευμα του μίσους ου θέλει την δικαιοσυνην. ἐάν τις φοβηται

Κυριον, τότε αγαπα 3. λοιδορῶν την ληθειαν υτου του του νόμον δικαιουντος καταφρονεῖ, καταλαλιὰν σπάζεται, περηφανίαν παινεῖ,

καὶ θέλω τους νεκρους ζωοποιησαι, και τους εν ποφάσει θανάτου θέλει νακαλέσασθαι, ουτως το μῖσος τους ζωντας θελε ἀποκτεῖναι, xa τους ε ὀλίγω ἁμαρτησαντας υ θελε ζην. . ο γαρ πνευμα τουμίσους συνεργεῖ τω Σατανα ε πὰσιν εις θάνατον των ἀνθρώπων, τοδε πνεῖμα της γάπης συνεργεῖ τω νόμω του Θεου εἰς σωτηρίανανθρώπων.

V. axo οἶν τὸ μῖσος τὸ ω σκότος ποιεῖ καὶ συκοφαντίαν διδάσκει καὶ θυμον καὶ παν κερδος ἰσχρὸν ποιεῖ και της πράξεως τ0υ διαβόλου την καρδίαν πληροῖ ζορῖτε γάρ, τεκνα, λεγω μῖν τιJ2. a δικαιοσυνη εκβάλλει ὁ μῖσος του διαβόλου καὶ κολλὰται τη ἀγάπη

ἔσχατον γνων μετὰ το μετανοησαί με περὶ του Ιωσὴφ δελφου. 7. m γαρ αληθης μετάνοια φωτίζει τους φθολμους, ποβάλλει aιῖιαφθείρει την ἁμαρτίαν, γνωσιν παρεχουσα γῆ ψυχτὶ, καὶ δηγεῖ τὸ οιαβουλιον προς σωτηρίαν. s. Ἐπηγαγε γάρ μοι ὁ Θεος νόσον πατος u ει η α ευχα Ἱακὼβ του πατρός μου, λίγου ου εξῆλθε εξ μου τὸ πνευμα 10. ὁ Θεὸς ιδ δι ων ἄνθρωπος παρανομεῖ, δι' κείνων καὶ κολάζεται. II. α πατά μου νεκειτο ὀνίλεως κατὰ του Ιωσηφ-

352쪽

Θεος ἴτως ποίησε κατ μου, τι και εγω τοσουτον χρόνον εῖχον τω Ἱωσηφ, ως ν πραθή.-VI. 1. και νυν, τέκνα μου, ἔκαστος λεγοι τοῖς ιοῖς αυτο και γαπήσατε ἀλλήλους ἐν ἔργω και λόγω και πάσηδιανοί fκαι εκ πάσης ψυχης. . di τις μάρτη εἴ σε συ πρωτον ἐξόριζε απὸ σεαυτου τὸν ἰὸν του μίσους. A γαρ παρακλήσεις εἰς εἰρήνην υκ δκούονται 5. ἐν γ αλλοτρία ταραχὴ τῶν μυστηρίων μῶν. VII. 2. Ε δὲ ὁ χθρος μων περηφανης γίγνεται μη φθονησητε, οτι πάση σαρκι κατθανεῖν ἔστι. ὁ δε εδ τῖν ἔπαινον φέρει τω διδόντιτα γαθα και αναγκαῖα τοῖς νθρώποις. 4. 'Εὰν δὲ κ κακῶν τις πλουτίση μη ζηλώσητε αυτόν. 6. ὁ γαρ πενηὶς καὶ ἄφθονος επι πασι Κυρίω ευχαριστει, αυτος παρα πασι πλουτεῖ ευλογητοῖς τρόποις. VIII. 1. Εἴπατε δε και μεις αὐτα τοῖς τέκνοις μων, πως τιμησωσιν ούδα και τον Λευt. ἔτι εξ αυτῶν νατελεῖ Κύριος σωτηρατω'Iσραηλ. 2. Εγνων γαρ τι ἐπὶ τέλει ὰποστησονται τα τέκνα μωνα αυτου, ἐν πάση πονηρία καὶ ἐν διαφθορα ἔσονται ἐνώπιον Κυρίου. q. Και ταυτα εἰπων προσέφερε την Ἀην του πίω 5. και ἔταφον αυτον ἐν φαυτω σπηλαίω και η πάντα τα ἔτη του ad κατον καιπεντήκοντα και πέντε, και Γὰδ ν ιος Ζελφας ὁ τέταρτος.

Ι. 1. Αντίγραφον διαθηκης 'Aση περὶ κακίας και δρετης. 2. Ακου- σατε ειπε, τέκνα 'Aσηρ, του πατρὸς μων και ποδειλ υμῖν παν τὸ ευθες ἐνωπιον του Θεοῖ. 3. Δυ ὁδους ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοις υιοῖς των νθρωπων, και δύο διαβούλια και δύο πράξεις και δύο τόπους. 4. Δια τουτο πάντα δύο ἐστίν, tu κατέναντι του νός. 5. Δύο ἐστὶ διαβούλια ἐν στέρνοις μων διακρίνοντα μας. 6. Ἐὰν υν ἄνθρωπός τις εἰς την δικαιοσυνην ἐπιτρέπηται καὶ τα διαβούλια αυτοῖ 'Εαν πίπτη εἰς την μαρτίαν ὁ ανθρωπος η δι' αγνοιαν ἐν τίνι αμάρτη)ευθυς μετανοεῖ, καὶ δια την μετάνοιαν υτου καθαίρει τα μαρτηματα αυτοῖJ. 7. Δίκαια γαρ λογιζόμενος δνατρέπει το κακὸν και ἐκριζοῖ την αμαρτίαν. 8. εἴ τις ἐπιτρέπει εἰ ἄλλους τρόπους τὸν τρόπον αυτοῖ πὰ σα πραξις αυτο ἐν πονηρία καὶ δια κακίαν ἐπαινεῖται, και διδάσκει τα χείλη υτο δει τα ρευδη λέγειν καὶ ἀπωθούμενος τὸ αγαθὸν ληφεται τὸ κακόν, εἴπερ θέλει τι γαθὸν ποιεῖν, εἰς κακὸν μεταστρέφει. 9. Οτα γαρ ευ ἄρξηται ς αγαθθ ποιων, τὸ τέλος της πράξεως υτο εἰς κακὸν ποιεῖν νελαύνει, τι ὁ θησαυρος του διαβουλίου inos κατακυριεύεται πd os Βελία και ἐπεπεπληρωται ros πνεύματος της πλάνης Γανθρωπος κατὰ βίαν ποιεῖJ.

353쪽

Π. 5. Κλώπων καὶ πλεοιεκτων, ἀλλα και ἔτι λεεῖ τους πτωχους. διπροσωπον μεν καὶ τουτο. . Mοιχθευουσιν καὶ πορνεύουσιν, καὶ τι ἀπέχονται δεσμάτων και ἄγαν τις νηστεύει. και τουτο διπροσωπον

ἐστι. ζορατε υν, τέκνα μου, ως ειπον 7. τοιαῖτα γαρ διαφθείρει, την - εν, καθaρίζει το σωμα. 10. 'Εγω, τέκνα, ευρον, βιβλίοις του δικαίου Ἐνώx λεγουσι III. 1. μη γίγνησθε διπρόσωποι τῆ δικαιο- νη καὶ τῆ κακία ὰλλα προσκολληθητε τλὰγαθω, ως ὁ Θεὸς ὰναπαυεταιεν αυτω καὶ ανθρωποι θέλουσιν is αυτῆ παρακυπτειν και κατα το θος της κακίας μη δειν την χάρινJ. 2. και νυν, τέκνα, φευγετε την κακίαν του Βελία εἰσελθουσαν εἰς τὰς ὀγαθὰς μῶν πράξεις. V. 'Οραr o , τέκνα, πῶς δύο στιν ν πασιν, και ἔν πο ου νος κέκρυπται και πωος- δελφοις ἐν ποιησε και αισχροκερδεια εν χαρα κρυ7πεται, τῆ μέθη τα τολμηρὰ κρυπτεται και ἡ λύπη εν δελφοῖς και τῆ τροφη. 2. ὁ θάνατος διαδέχεται την λην, καὶ την τιμην διαδέχεται η τιμία, και ὁ ποιῶν αἰληθη στι εν ω φωτί, ὁ δε ποιῶν την ὀδικίαν ε τω σκότω πορευεται. g. γὼ ν πάση τη ζωI μου

ταῶτα εδοκίμασα και υκ πλανήθην ὰπ τῆς ἀληθείας Κυρίου. VI. . ad jam τέλος χείκνυσι την δικαιοσυνην A την ἰδικίαν. 5. πει γαρ τη πολη του Θεου η ψυχή μου ρπάσθη τῆ χειρι τουὰγγέλου του Θεου, ταχέως φαίνεται τὸ πνευμα τῆς πλάνης 'H aρ ψυχή, λέγχουσα τα φροντίδας και τα πράξεις, πάσχει σφόδρα ὀπο

βίον. VII. Maεις δέ, τεκνα, μη γενεσθε Σόδομα, ἀγνοησαντες τας ἐντολας Θεου. 2. Ao γαρ- βιβλίοις του Ἐνὼχ του δικαίου ςσφρόδρα πλανασθε και πολλαι τιμωρίαι ἔσονται φ' μῖν και πονησετε ἐν ξέναις χώραις, ὀλλα τῆ λεημοσυνη του Κυρίου πιστρεφεσθε εἰς την η υμῶν, που πέσχετο ὁ Κυριος τω πατρι μῶν ἈβραάμJ, και σεσθε κε 3. εως ὁ Υψιστος ἐπισκέψηται την γην και τοῖς ζῶσιεν αὐτη ξει εὐσπλαγχνίαν , και υτος ελεύσεται ὼς νθρωπος μετὰ ανθρώπων σθίων και πίνων και ν ησυχία συντρίβων την κεφαληντου δράκοντος δι' ἴδατος Ουτος σώσει πολλους ξεξJ Ισραηλ και πάντα τα ἔθνη Θεὸς ει ανδρα ποκρινομενος. g. Εἴπατε υν αὐτα τοῖς τεκνοις μῶν η ἀπειθεῖν αὐτω. 5. Ανέγνω γαρ εν βιβλίοις Ἐνὼχ του δικαίου, ἔτι πειθουντες πειθησετε αὐτω και ἀσεβουντες σεβη-σετε εἰς υτον, μη προσέχοντες τω νομω του Θεου. 6. Δια τουτοδιασκορπισθήσεσθε ει τὸ υρος της γης, και σεσθε εν διασπορῆ, και

354쪽

Ἐπὶ τούτοις οἱ ἀδελφοι 'Iωση εἶπον ὁ πατηρ σου λι-εται σε,

σκολιότητα τοῖς δουλοις αυτου), του πατρός σου χάριν D 'Iωσὴφ ταυτα κουσας κλαύσατο τε οἱ δελφοὶ εἰ δούλους μετεβλήθησαν, και Iωσὴφ σφόδρα στενάξας εἶπεν αυτοῖς Ουχ σπερ πατερες καιὰδελφοὶ πάντες . . . υμεῖς μισησατέ με, ἀδελφοί, λλ' o eos ηγάπησέ με, υμεῖς δὲ θελετέ με ἀνελεῖν καὶ ὁ Θεος των πατέρων μου εφύλαξέ με, εἰς λάκκον με βάλετε αλλ' ὁ Υψιστος ν γαγέ με.

5. πωλήσατε με εἰς δοῖλον, καὶ ὁ Θεος εκ πάντων λευθέρωσε με καὶ πάση τὴ ι πτω δουναι κρίσιν ποιησέ με , 5. εἰς

αἰχμαλωσίαν ληφθην καὶ η κραταιὰ -του χεὶρ ἐβοηθησέ μοι εὐλιμωσυνεσχεθην καὶ αυτος ὁ Κύριος διέθρε νέ με. 6. μόνος μην ἐν λάκκω, αλλ' ὁ Θεὸ του πατρός μου παρεκάλεσέ με is ἀσθενείαημην ἀλλα ὁ σωτηρ χαρίτωσε ριε, νείδισάν με ἐν δεσμοῖς καὶ διαβολαῖς), αλλ' ὁ Θεος ερρύσατό με, και εν λόγωι πικροῖς ι Αἰγυπτίοι εκβάλλουσί με.

II. 2. Και γωνισάμην τω πάθηματι ελθόντι επ' με πο γυναικος επειγούσης με παρανομέῖν με αὐτης λλ' ὁ Θεος Ισραὴλ os πατρός μου φύλαξε με etro ταύτης φλογὸς καιομένης. 3. 'Εφυλακίσθην,ετύφθην, μυκτηρίσθην και εδωκε με Κύριος εἰς οἰκτιρμους ενώπιον πάντων ων δεσμοφυλάκων ν τω δεσμωτηρίω 4. υ a ἐγκαταλειψει τους φοβουμένους υτὸν εν ληθεία ἐν δεσμωτηρίω σκοτειν οἴτε ἐν δεσμωτηρίω η δεσμοῖς η θλίψεσιν η ἀνάγκαις 5. ου γαρ ως ἄνθρωπος ἐπaισχύνεται ὁ Θεος ουδε ως γηγενης ἀσθενεῖ πωθεῖται. 6. επὶ πὰσι δε τόποις παρίστατa καὶ ἐν ιαφόροις λύπαις παρακαλεῖ παρων. I. ἐν δεκα πειρασμοῖς ὁ Θεος ἐποίησε με κρατερόν. IV. 1, 5. Ποσάκις et Αἰγυπτία σαίνουσά με ειπε, εἴπερ συνέσει μοι αποβαλω εἴδωλον του Aιγυπτίου Πεστεφρῆ. 7. Θελω μὰς πιστεύσαι κατὰ ,ον νόμον του Κυρίου σου I. ἰποκρινάμενος πιυτὴ 4ιπον'

355쪽

τοῖς φοβουμένους αυτον η τοι λάγνοις χαρίζεσθαι. fAύτη δὲ μαλλονεθηκε την σθητα στε περιπλέκειν μέθ. VI. 1. Καὶ ἀποστελλει μοι βρωμα ἐν γοητa πεφυραμένον. 6. καὶ ὁ Θεος του πατρός μου ἀπεκάλυφε. 4. Μετα ταυτα εἰσελθων εἰς την κοίτην μου εἶπον υ , τι ἐνόμιζεν κτείνειν με δίκως τι ἔπεμψε

μοι τὸ βρωμα τω φαρμάκω θανασίμω μεμιγμένον, καὶ 7. τι γνοίης

των ἐν σωφροσυνη θεοσ Ουντων ου κατισχυε κακία σεβουντων, λαβων νώπιον υτης φαγεῖν ρξάμην ὁ Θεὸς των πατέρων μου εστ με εμου. . vi δὲ ἔπεσεν επὶ πρόσωπον εἰς τους πόδας μου, και ἔκλαυσε, και συνεθετό μοι μη ποιησαι ἔτι την σέβειαν ταυτην,

καὶ ὁμως ἐξεγείρεται ται φροντίσιν καὶ ἔσω ὁ δαίμων της κολασίας

επιφλεγε αυτην .Μετ ταυτα ς γ ῆλθον προς αυτην δια των ναγκαίων, λέγουσά μοι VIII. 2. και αἴρουσα της σθητος ἔσυρέ με εἰς την κοίτην αυτης.

Καὶ εγω συνέστρεψα δμφὶ μαυτον την σθητα. καὶ ἔφυγον ἀπὸ της Αἰγυπτίας. 3. η δε υ δεξαμένη τὸ θέλημα συκοφάντισέ με προς

το ανδρα αυτης. Ἐγω δὴ τυφθη και βληθην εἰς το δεσμωτηριον καὶ η Αἰγυπτία νίετο κατ μου IX. 1. και εῖπε πολλάκις πλήρωσοντο θέλημά μου, και ξελευθερώσω σε ε των δεσμῶν καὶ σώσω σε ε του δεσμωτηρίου. 2. Ἐγὼ δὲ και ἐν φροντίδι ου συνεχώρησα α/ῆ'dγαπα γαρ ὁ Κύριος τον εν στέγη σκοτεινη νηστεύοντα ἐν διανοίαμαλλον η ἐν τοι βασιλικοῖς μεγαλείοις τον ανδρα τρέφοντα εαυτὸν νπορνεί 3. ὁ πορευόμενος ἐν φροντίσιν ληψεται δόξαν, κά ὁ Θεὸς οἶδε

Νυν ουν, δελφοί, μη φοβῶσθε. ἐγω θρέψω μὰς και δόμους

ἡμετερους παραμυθησομαι γαρ εγων αυτοῖς. και οἴτως ηλθεν ὁ 'Iωση εις την Αἴγυπτον και ι αδελφοι υτοῖ και ηρξατο ζην ἐν Αἰγύπτω και στηριξε πὰσa την δύναμιν των Αἰγυπτίων Και 'Iωσh εο ἔτη κατον και δέκα και βλέψιας τους παιδας του Ἐφραὶμ τρεῖς υἱους του γένους Μάχερ, υἱos 'NIανασση και Ιωσὴφ δε τηνημέραν ου μακρὰν ἀπέχουσαν ὰπ' αὐτου, και προστίθεται τοῖς προγόνοις κα τω πατρι, και ηρξατο λέγειν τοῖς πλησίοις δου πασαι a αισθησεις ἀνέχουσαι ὁ σῶμα μου ὰδυνατουσι, και το κράτος ζωοτρόφον ὰπεστηδ εμos, και πηλθεν ὁ κράτος της δυνάμεως και μοι γίγνονται

κρατερώτεραι εν εμοί, και οὐκέτι ἔχω μέρος ἐν τοι ζῶσιν επὶ xj γῆ, και υκ ἔχω etro os νυν οἰκίαν και μικρὸν χρόνον πρόσθεν του θανάτου λέξω τι μῖν και τοῖς ιοῖς των ἀδελφῶν μουJ. XVII. 1. 'Hxοωατε γάρ, τέκνα μου, σο εγω παθον ἀπὸ των

356쪽

ὰδελφῶν μου, ἀλλα γινόμενος δουλος, μετεβλήθην ' να μη καταισχ νωτους δελφους 2. και μεις - αγαπατ ὰλλήλους, τέκνα μου, καὶ ἐν μακροθυμίαις ζητε η φέροντες αιτίας ἄλλος ἄλλω 3. έρπεται γαρ ὁ Θεος επὶ μονοια δελφων, καὶ επὶ προαιρέσει aρδίας ευδοκεῖτε προς ὁ ζην. 4. καὶ ἔτι λθον οἱ δελφοί μου εις Αἴγυπτον, ως καὶ αυτοι ὁρωσι, καὶ πάλιν εδωκα ὁ ργυριο αυτῶν καὶ ου ονείδισα τηυβρει λλα καὶ παρεκάλεσα αυτου 5. και ἔτι μετὰ θάνατον Ιἄκωβ

και πὼν ἄλγρμα αυτῶν αλγημά μου a πασα μαλακία αυτῶν ἀσθένειά μου, τὸ φῶς αυτῶν φῶς μου a η βουλη μου συν αυτοῖς v. . aι Ουχ φωσα ἐμαυτὸν is αυτοῖς ἐν λαρονεία δια την κοσμικην δόξαν μου, λλ' ὐμην ἐν αυτοῖς ταπεινος καὶ φειμDOς επαίρων υτους μαλλον η μαυτόν .XUIII. 1. Ἐὰν υν ἡμεῖς, τέκνα μου, θέλητε πορεύεσθαι ἐν ταῖς εντολαῖς Κυρίου καὶ τα δῶρα της γης δεῖσθε καὶ ὁ στέφανος της βaσιλείας πλεχθησεται μιν καὶ ἐπισκιασθησεσθε τῆ χάριτι του Θεοῖκα εν ῆ ευλογία του κτίστου ι κτῖνες λίου λάμφουσι φ' μὰςJ. 2. και εὰν θέλη τις κακοποιησαι μὰς, μεῖς εξ ἰσχυος ἡμῶν αγαθὰ ποιουντες βοηθεῖτε αυτω καὶ εἴχεσθε περ αὐτο τω Κυρίω ὰπ παντος κακοῖ τῆ σχυι καὶ κράτει αυτου ὁ Θεος λυτρώσει μας 3. Εωρατε

γάρ τι Θεος ποίησε μοι ταπεινωθέντι και πωλουμένω a συκοφαντηθέντι καὶ πάντα παθον γ υπομόν I, παινῶν τον Θεόν μου καὶ ως κρατερὸς στρατος πλισμένος τω σιδηρω ὁ λόγος του Κυριο αφαιρεῖ με ε της δουλείας καὶ ξ επιβουλης και κύριον της Αἰγυπτου ἐν πάσαις τύχαις ποίησέ μεJ XIX. 1. 'Aκούσατε, τέκνα μου ἐνυπνιον ο ιδον λέξω μῖν. 2. Iδου δώδεκα ἔλαφοι ἐνεμοντο και ι ἐννέα διηρέθησαν εις πὰσαν την γην' ὁμοιως και ι τρῶς. 8. και ειδον τι εκ ου 'Iούδα γεννηθη παρθένος, ἔχουσα στολην βυσσίνην καὶ ξ αὐτης προηλθεν μνὸς μωμος. και πάντα τα θηρία ωρμων κα αὐτοῖ, καὶ νίκησεν αυτ ὁ μνὸς καὶ ὀπωλεσεν αυτους εις κατaπάτησιν. . Καὶ χαιρον εστ αυτ οι ἔγγελοι, καὶ ι ἄνθρωποι και πασα η γη. 10. αυτ δε γενήσετa D

καιρῶ αυτῶν ὐφράνθησαν ἐν αὐτοῖςJ, ἐν σχάταις μέραις. l. ' λεις ουν, τεκνα μου, φυλάξατε τὰς ἐντολας Κυρίου καὶ τιματε τον Ιουδαν και τον Λευ ἔτι εξ αυτῶν νατελεῖ ἡμῖν ὁ μνος του Θεου, χάριτι σωζων πάντα τα θνη καὶ τὸν Ἱσραηλ. 12. H γὰρ βασιλεία αὐτου βασιλεία αἰῶνος. η δε ἐμη βασιλεία ἐν μῖν ἐπιτελῶται ως ὀπωροφυλάκιον μετὰ το θέρος υ φαίνεται.

357쪽

ζύμενοι τα σημεῖα εν τω κόσμω a εννέα αυτῶν, ειπε, στρωννυνται ἐπὶ πασa την ην διδάσκοι τε καὶ βαπτίζοντες εν νόματι του πατρος καὶ του υἱοῖ καὶ Ου γίου πνεύματος Οἴτως εἶπον πεις, καὶ Ουτοι

Ιουδα γεννηθη παρθενος, τουτ εστ η μήτηρ του Θεου ex του γένους του ούδα, θυγάτηρ Ἱωακίμ, εχουσα ειπε, στολην βυσσίνην τουτ εστι καθορὰ καὶ νευ πλάνης, ἰλλα γνη καὶ περαγνή. Ἐξ αυτης, ιπε, προηλθεν μνος μωμος, τουτό εστιν ὁ υἱo του Θεοῖ, πιος καὶ ταπεινος ἔνευ κακίας, καὶ ανευ πονηρίας. εξαιρ ina Oυ ειδὼς την αμαρτίαν, καὶεξ ριστερο αυτου λέων, εἶπε, δου στι ως λόγος του Θεου' μεγάλως a δεινῶς καὶ φοβερῶς επισημαίνεται καὶ πάντα τα θηρία ωρμων κατ αυτουὶ Toῖτο εστι, μοῖς aλαίπωροι Ιουδαιοι ειδετε τον ιον του Θεο λαβόντα ταπεινην μορφην, καὶ ως αγρια θηρία εκράζετε καὶ ωρμήσατε ειπόντες, λάβετε, λάβετε, σταυρώσατε αυτόν, γενοιτο τ ala αυτοῖ φ' μῖν και επι τεκνοις μῶν. 'Ενίκησεν υτοῖς κ νεκρῶν γερθεὶς ὁ ἱδ του Θεο ου μεῖς

τουτ εστι, δίδοσθε εἰς δουλείαν πῖ τα θνη. καὶ καταπατεῖσθε εως του νυν εν ταῖς χώραις μῶν καὶ περὶ τούτου γαλλιάσαντο ο αγγελοι καὶ ανθρωποι καὶ πασα η γη. D Κύριος ὁ Θεος μῶν συνηψει τα νωσυν τοῖς κάτω ἄμα εν ενὶ φαιδρα ευλογία τουτο γαρ γενησεται ντω a ιρω αὐτos. 'Iακὼβ γαρ ην ε τω τρίτω και βδόμω τει, καὶ ὁ υιὸς του Θεοῖ γενετ εν εννάτω τε καὶ γαλλιάσατο εν ταῖς εσχάταις μεραις. ουτου στιν Ἀρχὴ καὶ et o τελος. ὁ γαρ πρῶτον απὸ του μ εινα ει το εἶναι γαγεν περὶ τούτου οι προφητaι ἔλεξαν και μεῖς γαλλιώμεθα περὶ υτοῖ εως τῶν σχάτων μερῶν. Και μεῖς τεκνα μου, φυλάξατε τὰς εντολὰς του Κυρίου. καὶ τιμὰτ τον 1ούδαν καὶ τον Λευί, τι εξ υτῶν ἀνατελει μi ὁ μνὸς του Θεοῖ, τουτ εστι, ε γενους Ιούδα και κατὰ την τάξιν του Λευ δεξεταιηγεμονίαν γῆ χάριτι σώζων πάντα τα θνη και 'Iσραηλ. καὶ εννόει ἔτι υ μόνον Ισραηλ ην ὁ σώζω ὰλλα πάντα τα θνη. Εως γιγνόμενος Ου μόνον Ισρaηλ σωσε γίγνομενος ξ αγνης παρθενου, και πάντα ταεθνη εἰς σωτηρίαν συρε και βασιλεία αυτου βασιλεία αιώνιος 'Εννόει

358쪽

μεταλλάσσεται εις τους αἰωνας.

Συνεκάλεσε γαρ Βενιαμὶν τους υιους αυτos ast ρξατο λεγειν ν τοῖς σὶν αυτῶν. 'Εγω Βενιαμὶν υἱος - του γηρως του πατρός μου Ἱακω καὶ ην νεώτερος πάντων των δελφων μου . . . ως 'Iσαάκ,

ὁ πάπιrος μῶν, τεχθη 'Aβραάμ, κατοστω ἔτει, ουτως καρο-τω'Iακώβ, εν κατοστου τει. g. η γὰρ ' Ραχὴλ μετα το τεκειν τον 'Iωσὴφ δώδεκα ετη στειρευσε. . και προσηύξατο Κυριω μετα σπουδῆς δώδεκα μερας, καὶ συλλαβοῖσα τεκε με. 5. Δια τουτο κληθηνυιος μερῶν, Ἀστι Βενιαμίν. III. 1. Και μεῖς - τεκνα μου, γαπησατε Κυριον τον Θεον τουουρανου καὶ φυλάξατε εντολας υτου, μιμούμενοι τον γαθὸν και σιονανδρα ωσήφ. . a εστ η διάνοια μῶν εἰς ὁ γαθόν, ω καμεοἰδατε. 3. ουτως ζῆτε και μεῖς φοβεῖσθε Κύριον και ἀγαπὰτ τον πλησίον και εὰν τα πνεύματα του Βελωρ εις πῆσαν πονηρίαν θλίψεως εὐιτησωνται μὰς, ου η κατακυριεύσ5 υμῶν ὰσα or ηρία θλίψεως, ὼς ουδὲ Tωσὴφ τοῖβδελφοῖ μου. . Ποσοι τῶν νθρώπων θελησανὰνελεῖν αυτὸν και ὁ Θεὸς σκεπασεν αυτόν; ὁ γαρ φοβούμενος τὸν Θεον και γαπῶν ὁ πλησίον αὐτο τούτω υκ νάγκη τι φοβεῖσθαι. 5. και εἴπερ πόλλην βριν οἱ υἱοι του κόσμου πιφερουσι, ου προχω - ρησουσι και πῖ θηρίου ου δυναται κυριευθηναι βοηθούμενος π της του Κυρίου γάπης τις προς τὸν Θεὸν και η ἔχει προς τὸν πλησίον. 6. και γαρ εδεήθην τοῖ πατρος μῶν ωσηφ λεγων 's ἀγαθὲ πάτερ, Ιακώβ, προσεύχου περι τῶν υἱῶν σου Κυρίω, να μη λογίσηταιαυτοῖς, αμαρτίαν ὁ Κύριος, ἔτι νεθυμηθησαν πονηρὸν περὶ εμου. 7. Καιούτως βόα Ἱακὼβ μεγάλη φωνηὶ λεγων' i τεκνον ευλογηθείς, νικας

εμε τοι σπλαγχνοις. . πληρωθητω ν σοι προφητεία νθρώπων, αμνῖς του Θεο σώσει ὁ κόσμον ἔτι μωμος περ ὰνόμων ποθανεῖεν τω ψατι της διαθηκης επι σωτηρία θνῶν και Iσραήλ, και καταργήσει Βελίαρ και τον πηρετουσα αυτω.

359쪽

του Θεου, τῆς ὀρετης υτου χάριν. q. Σάν τις δοξάζηται Ου φθονεῖτε aυτω, ἐάν τις πλουτῆ, ζηλω τε τον πένητα λεειτε, τ ὰσθενουντισυμπαθεῖτε, 'ους ὰδελφους ὰγα πὰτε, των οἰκείων μη πιλανθάνεσθε τον Θεον νυμνεῖτε. 5. καὶ τω ἔχοντι φόβον Θεοῖ βοηθῶτε, κολάζετετον θετουντα τὸν Θεον καὶ ὰποστρεφετε detro γῆς ὀδικης odos ai του 'ἀγαπὰτ τὸν ἀγαπωντα τον Θεὸν καὶ τὴ Mχη μῶν. V. 2. Ἐὰν a συνδεδεσμένοι - τη γάπη του Θεο τα πνευμaτaτης πλάνης φεύξει μας 3. Oetro γάρ εστι γαθη φροντὶ ἐν τῆ ψυχη του νθρωπου, κεῖ a τα πνευματα πλάνης φεύγει αυτόν. q. καὶ ωαιον ἄνδρα μηδαμῶς βρίζετε, καὶ ὁ δικαιος γαπα τὸν κολάζοντα καὶ σιγα. 5. a γὰρ εἰς την ψυχην κολάζεται, ευχὰς ποιων φαίνεται λαμπρο τ πψίστω. Oυτω ὰδελψός μου 'Iω φ. VI. 1. Απεκλινε a την ψυχην πο ου πνευματος της πλάνης, αλλ' hc τὸν αγγελον της εἰρηνης τὸν κύριον τῆς ψυχης. 3. καὶούτως μεῖς, τέκνα μου, μη λυπητε του πλησίους σου 2. μηδε συλλέγεσθε τον πλουτον του δ&ου μ τερψησθε ταῖς δικίαις, και ηεπάγησθε τω αἰνίγματι των φθαλμων εἰς την aκιαν ἰλλ' δει, τέκνα μου, ὁ Κυριος συλληπτωρ μῖν. καὶ συζεύχθητε τοι δικαια φρονουσιν και φεύγετε, τέκνα μου, την μάχαιραν της πονηρως, μάχαιρα γὰρ εγειρομένη τέμνει τον τράχηλον τολὰνθρωπου. καὶ πονηρία συναγειρο

η διάνοια δια του Βελιαρ. και φυτεύει φθόνον δευτερον την ὀπώλειaν, τρίτον θλίψιν τεταρτον αἰχμαλωσίαν, πεμπτον ενδειαν, κτον ταραχην,εβδομον ερημωσιν. 3. Δια τουτ και ὁ Καὶν επτὰ δικίαις παρεδόθη υπὸ του Θεοῖ, δια o αἶμα του Aβελ τολὰδελφου, κατα γὰρ κατὸν eτη μίαν πληγην επηγαγεν αυτ ὁ Κύριος. Διακοσίων τῶν πο του χρόνουJ τε Καὶν κτεινε τον ὰδελφ)ν αὐτου 5. Ε τοις πτακοσίοις ετεσιν ὁ Καὶν κρίνετο, ὁ δε αμε εν τοῖς βδομηκοντάκις επτά. 6. ἔτι εως του αἰῶνος ο ὁμοιούμενοι τω ut εἰς την μισαδελφίαν τω αυτ φόνω και τῆ αυτ κολάσει κριθήσονται. VIII. Και ἡμεῖς ουν, τεκνα μου, ἀποδράσατε την ἔχθραν καὶ κακίαν και μισαδελφίαν και προσκολλῆσθε τῆἈγαθo τι και η ἀγάπη. 2. Καιμη χητε αισχρα ν τῆ καρδία υμῶν, ἔτι ναπαύεται επὶ τοιούτοις ὁ Θεός. I. Ω.σπερ γὰρ ὁ λιος υ μιαίνεται προσεχων επὶ κόπρον και

360쪽

βόρβορον, ὀλλα μαλλον αμφότερα ψυχει και πελαύνει τη δυσωδίαν,

IX. Υπενόησα δε περὶ των λόγων του νωχ του δικαιου φυλαξασθε, τέκνα μου, ὰπ της πορνείας Σοδόμων Ε δε ριεις διαφθέίρεσθε και

φωτίζων πάντα τα ἔθνη ονοματι του καλουμένου και ἐγγράφεται ἐν ταις γραφαῖς τῶν γίων. και μῖν, τέκνα μου, ὁσα εννόησα εἶπον .XII. 1. και δο παραδίδομαι τω τάφωJ, και θάπτετε με ἐν εβρωνεγγυς τῶν πατερων μου. 2. και ταυτα εἰπων κοιμηθη Βενιαμίν, υἱος 'Iακώβ, δωδεκατος υἱὸς Ραχηλ, και πάντα τα ετ αυτο ην κατον καιεἴκοσι. και πάντες ο υἱοι του Ἱακὼβ ἀπεθανον εν Αἰγύπτω διδόντες. διαθηκας τοῖς υἱοῖς και ιωνοῖς, ὁσας εἶχον εν ταῖς aρδιαις αυτῶν και προεφητευσαν προορῶντες κινούμενοι τ αγίω πνεύματι. ταμελλοντα εν τω καιροῦ αυτῶν τελεῖσθαι πάντα γνωρισαν καὶ ἔλεγοναυτοῖς Εχετε ἰγαθην ελπίδα ὁτι ὁ Υψιστος επισκεψσαι τους πένητας, και εν σιγὴ θλίψιει τους ἀμελουντας αυτὸν και τους υιοῖς μῶν τους λελειμμενους εν τοῖς τεσι διασκορπισθησονται ει ολεθρον και εις