Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

151쪽

AD PHAENISSAS. III

gitur in Ald.

152쪽

IB ANNOTATIONES

quod est in Ald. vel τί τόθεν, omisso Rυpei τόθεν V. 22. illatum esse recte judicat Vale enarius. I g. ψιλαιμάτου Η. aliique nonnulli ψιλαίματο Ald. I S. λίo Hermannus. cxla libri, quod versu proximo

addit Ald.

plicatio verborum Aepναι τριαίνα, et ad δουλeιαν περιβαλών supple αἰ Θηβαίαισ. Durius esset, dativos illos ita accipere, ac si δουλείαν penderent, I τε δουλεύσαι Ποα. μ. δασι.

MATTH.

153쪽

AD PHAENISSAS IBI

γουσιν est dicunt iter se: ἀλληλα λέγουσι cierint iter deo erct Boisson. citat Choricium apud Villois. Diat r. P. s.

τραγωδίαν ψιλόψογόν εστι το φυλον κοί τι φιδονi γυναισὶ, sevύγιε ἐλλ= λαι λέγειν. MATTH. ZO . οίνισσα νασο Euripidi licitur Tyrus, quana in rem eruditissima protulit Henisterii in Lucian. I. P. T. Imre Phoenicium Tυριον, δμα. Thebas autem Phoeni Ssse venerunt ut Delphos ab Eteocle mitterentur et tanquam lapόδουλοι inservirent templo Apollinis de quo iterum infra v. 28O.

dictum, sed quod Ioniam allueret. Eschylum hac parte sequi nostrum qui tradidit in scholiis, sciayli spectabat Proni. v.

154쪽

Is ANNOTATIONES

2 g. reberct Correctum in ed. rubachii Codices plerique et Ald ne eo', pauci rebe , duo rhete forma PraVa etiam

alibi ab librariis interdum illata.

155쪽

AD PHAENISSAS. Is

MATTH.

156쪽

Is ANNOTATIONES

Scidi erus ιγ ν τ λέναισι αἰσιν τέκνου. Vulgata ScriPtUra hanc metri formam Praebet qua Pt UtitUr JOCISta v. 33 . minia apte uteretur chortis, quem sequabilis dochmiorum decursus decet, quum animo loquatur minu quam

docasta Commoto.3Oa. etinui scripturam Aldinam, quacum codices optimi Consentire videntur. Celei orum lectionem exposuit Matthiae Flor A. et I O. οίνισσαν βοα κλύουσα,, eάνιδey, γηραι' ταῶ τρομ. r. ηοδδ βάσιν. SS. Ning. D. ASk EXC. Put aP. MUSgr. Flor 2 33. Taia r. γηραι τοδὶ τρομεραν έλκω τοδδ βά- ιν. Flor. S. 6. O. γηραιφ τοδὶ τρομεραν, ποθι β. S. C. C. C. ala Piers Lei ld. Mos iu D. C. L. Gu Flor. I S. EI. 3 . Ug. b. γημαι τρομεραν έλλω ποθι βάσιν, ut Grotius edidit, Pariss. Iden habuisse videtur scholiastes metricus, qui Thy οριαμβι- Κον δίμετρον ἀκατάληκτον, em ίτου τετάρτου nim. γηραι- TO-3 καὶ pcd ou nim. δὶ τρομεράν, , δε βουλε αναπαιστικον μe ον βραχυκατάληκτον γ=ypαι ηοδι τρομεράν). Sed schol. tum editus, tum Gu C. C. C. Mos l. η του γήρω τρομ ανexplicantes legerunt ripα. In Gu tamen SUPra γηραιω Seriptilia Est etiam eaden m. ἀντὶ του γεροντικω. Omnes hae dive sitates e scriptura H PA i. e. γήρα ortae videntur, Undo Primiant factLim γηραιω, deinde rod vel statim additum, vel enodb emctum Orodi enim nihil nisi var. . esse vel incerta ejus sedes arguit. Quod in Flor A. legit Ursiipαι τ ηαιδι, Purtina Servavit antiquam lectionem 'pet, librario tamen, Ut videtur, non intellectant, partim ex altera lectione additum habet Q ηοδι, in Q παιδί leviter deflexum. Sic in Aug. d. est ibet,

SO . ηαpitcδων-eμάν Haec Vostri in unum versum Conjungenda, qui ex quattuor dipodiis iambicis dochmio et penthemia mere troclinico est compoSitus, nisi quis hanc Praeferat nume-IGruit descriptionem

157쪽

AD PHAENISSAS. Iss

3l3. λόγοισι codd. optimi et Ald. Alii gμαιπι, quod ex Hecub. 83 . illatum esse probabiliter conjecit Volckenarius. 3I . αδονάν , δονά libri quidam. δονά confirmat Hesy

stat.

SI 6 παλαιαν-χαρμονα codd. optimi alii et Ald. ταλαια - χαρμονἀS. SIT. -ον'exo additum ex cod. Flor uno. Versiis est dochmiacus ultima syllaba ancipiti, praemisso c. Saa. e Valelienarius Libri re, quod revocandum. OSPondet heri. 326.323. δακρυόεσα ανα α Valckenaritas, cujus emendationem restituto δακρυόεσα αν et perfecit Hermarinus Elem doctr. metr P. 63. Legebatiar δακρυoeασαν εἰσα. Versus, si recte habet scriptura vulgata reνθηρη, ex dochmio compoSitu et in Scholio AHg. Taur. απενθέα εστ ηολυηeνθη Κύμην, suspicor aliam hic olim lectionem fuisse hαxpug et αν α ἀπενθη Κόμαν, quae metro qUidom egrogi Convenit, En- sui non tena. ' MATTH. Nocte monet Matthis ferri non posse istud πενθη. Ex eo tamen alia concinnari scriptiira PoteS δακρυοεα αν αα πένθει Κόμαν, quae quum aptiSSimam praebeat metri formam, nunc mihi vera videtur.32 τέκνον Scribendum, τέκνον.

grammaticus Belikeri necd. p. 38s qui Per Κατeρρωγότα X-plicant.

158쪽

Iso ANNOTATIONES

Penthemimere iambico et quattuor dipodiis iambicis est compo

338-3 3. Haec in duo versus sunt distribuenda, ένοισιν-

3 I. ταδ duo codd. recentes Vulgo Ahe.Aαίω improbat Valchensorius, duabus rationibus fretus; Prima quod Vocatur ηαλαιγeiiiiv, secunda, Uod Polynicem totamque domum Laius detestabatur Vero τὰ λαιγενη; nihilo Plu valet, quam rαλαῶσ, quomodo Strepsiades etiam vivus vo CatUr παλαιογενη ab Aristophane lib. 3S . Deinde non vi deo, quare nondum redire cum familia sua in gratiam potuerit Laitus. υκ ρ' μελλe Oυδε θανων λησεσθαι μοὶ χόλου : Ipse

cindipus, qui filios suos diris devoverat, G, g , 8 T,

159쪽

AD PHAENISSAS I i

160쪽

ANNOTATIONES

meden e longinquo spectantis, quam imaginem esse ex ipso Saxo, cui alligata est, sculptam sibi fingit. POR. 3 om. D. Ss ei deeri eodiceS. exde ii Ald. 6o Hime locum ridet Stratiis Phoenissis apud Athenaeum

Sp., additiam ex cod. Κingit. y8. Oxeli codd. plei ique Pauci cum Ald. okci. yy S . His versibus Utilii Galenus Vol S. P. I. SO2. νομάσαι omnes dii et AISS. Edidi dν απιν, quod cum Sine , Ut passim fit, scriberetur, facile mutari potuit. λόγοs et est or Uotie opponantur, Praesertim a tragicis, nemo ignorat. Neque raro νομα, ἔργον, Ut OrESt g 8 ονομα γαρ, γον δ' υ ἔχουσιν ψίλοι. Iph. A. IIII. τοι ἀνόμασιν μενε λεγει; τα δ' εργα σου υ ο δ οτω υή, δνομάσασαν υλε eci . Sed hoc vitiosum in hac oppositione alicui fortasse videatur, quod in altero membro nomen est plurale, in altero singulare in altero additur articulus, in altero omittitur. Verum tales minutias non curiose sectantur tragici. Sophocl. Electr. s. τί γάρ με λυνε τουθ ταν λόγω θανων Epysteti σωθῶ. Ibi quidem systet citat Eustathius P. I OI, 63. sp λόγω retinent Eumathius s. p. 368. Suidas v. τί γάρ μe.