장음표시 사용
122쪽
sI . Cec: De hoc Sti pronominis, quo ad institutana orationem reditur, vide quae monui ad hymnos Homer. Anim. P. I 6. Et edit. P. SI Grunam. Gr. a. MATTH. sis Hesychius, Tetr δ' ἔτεινε υτεβαλλεν.&I6 τω ψω κατακτείνοντι qui O infersciendos cen-
sis 'Oλιγακί; Hanc vocem bis in hoc ramate, hic et supra 38 . adhibet Euripides, quod non memini a tragicis alibi usurpatum. POR. Idem de verbo Uαίνων, quod interpretibus quibusdam offensioni fuerat, haec annotavit Sed primo obse vandum est, id quod Musgravius fere perspexit, nuncium, hoc est ipsum Euripidem, cum tacita quadam indignatione loqui,
quasi homines urbani rusticorum commercio Se pollui crederent. Deinde oriani hujusmodi verba, cum originem satis honestam habeant, a tragicis, Pristinas formulas sectantibus, et vulgi
tur. Quod et in hoc loco factum videtur. Xραίνειν enim nihil aliud proprie significat, quam et CistibuSqtictm Smper Cretri DNiferrodere vel cillingere. Conferreuhnken ad Timaeum P. 3, io . Euripides PSe, opinor, vix IISUS ESSE VerbU μιαίνειν bono sensu usurpare. Quid autem Homerus 3 l. o. I I. sd; δ' τε τι τ ελέψαντα γυνη ψοίνικι μιήν . Quem imitatus Helio dorus Ethiopic IO. I S. p. gys dixit, nigriani in candido Chari
quod frustra in σταλαγμοἰ mutat PaUWius ad Fragm. P. III g. a. Eschylum an Euripidem sequi videtur Achaeus apud Athenaeum T. P. a T. B. Ubi de Piscibus ait Xραίνοντε ουραίοισιν ευθία αλύφ. Denique quater hunc ipsum versum Vitat
123쪽
bem intrat. MATTH.S23. CCOdd tredecim. C, Ald. sas. υνίδασJ Eodem accentu eυνίδο Iphig. A. SO . et eυνίδα ib. O . Sed υνι barytonum esse tradLant Arcadiu P. 32, I p. et Elym M. P. OT, SI Sy3, 38. y33. πάλαι ΓIελασγοὶ, αναααι δε δευτερον Inficete, meis certe sensibus, hic inseritur versus. MUS GR. Recte Musgr. hunc versum delet, quem a grammatico aliquo additum esse credibilius milii videtur quam quod Musgr. conjecit ex alia fabula Euripidis adscriptum esse. Confictus enim videtur XV Ia 6-I2SO. E ex quattuor codicibus recentibus additum :omittunt ceteri cum Rid et Eustathio P. ST, SI et ad Dionys. Perleg. 3 In quinque codicibus Aαναοὶ δευτερο Scriptum.
Recte habere potest Aαναἰθαι δευτερον si hic VerSUS a grani nautico Scriptus est qui suae aetatis consueti idinem secutus vocaleSmetri ancipites admisit. O O. ΚαTαΚτενε ε κατακταν τε . aliique multi. Recte Pomsonus Sed in talibus rebus analogia codicibus est potior. Semper igitur futurum per e scribam. Et, ne quis moVentur infra legens I Syg. ταν ν, Sciat oristum recte postponi verbo
si res iam locum habuisset. MATTH.
Og8. ψάσγανον Ald. sed satis Diagno niana ero S S. ψάσγανη βρόχον. Contra naox IOSS. jungit pόλου; et ίψοs, mutatis numeris. POR.s6o. Huic versui es in praefixum in id quod codd. tantuni
124쪽
125쪽
λωο καλεπαι, πιλιο . καὶ 'Aνα αγ o h γενόμενον τον Κυριτίδην μαθητην πέτρον εἰρηκeναι του λιον. Deinde citat titrumque ex Oreste locum. Quod ad βῶλον attinet, cuni χρυσέαν βωλον Solem vocasSe testetur Euripide in scholiastes Apollonii, idque ex Phaethonte diserte cito Laertius a. O. maxima cum Crisimillitudine legunt viri docti apud Strabonem I p. 8. C. 33 3 Hλιο ἀνίσχων υυσέα βάλω λεγει. Vide Valckenser Dintrib.
s86. δόμων in versum proximum transfert Ald.
οτοτε δτ codd. Plerique . Mur os mistoriam omni uni plenissime enarrat TZet Z. Ad
yy I. λευΚοκύμοσι Codices. λευκοκυμασι Ald.ssa. Γεραιστίαι. Sic inde a Barnesio editum, consentientibus, si quid ex silentio colligendum codicibus. Γεραστιαι Ald. quana formam alibi non raro Praebere libros optina os ostendit L. Din dorsius in Thesauro Stephani vol. 2. P. TO C. Ss . iis c Flor duo. ἰόαι Ald mlόσι Flor UDUS.ss . λόχευμα Iercurii vocatur agnus, quia Rus '' μου μηνιν ελοχευθη. id schol et hoc per appositionem ad p relat tran, quia haec causa fuit, Cur aureus ille aries gigneretur, Sicut supra I a. qq. contentio de aureo ariete, quae epta lariana Thy estearum caussa fuit, Per APPOSitionem vocatur cvrρότατα Ot- νάματα. MATTH. IOOO 'Aves Porsonus. rpeae libit.
126쪽
Flor duo, Ald. IOOS. στραν . H. et Joann Philoponus ad Aristot Me
ον, Uod duorum grammaticorum glossis confirmatur, si eae ad hunc locum sunt referendae, altera Hesychii, εστερον Κέλευθον την ζεστέραν δόν, quod aut ii si repta Hθόν aut, quod conjecit Matthiae, την προσυστέραν δόν seribendum , altera Photii P. I, IO. εστερον κέλευθον ἐπηέριον, .m δυσμα οδόν. His inter se collatis valde probabilis videri potest Matthiae conjectura την βέστερον κέλευθον scribentis, cujus glossema sit τηνη δ ἐστέραν. Nihilominus vulgatam servavi Scripturam, quum non probabile videatur numerum trochaicum interruptum hoc loco esse ab Euripide. τροπαρμόσασα προσαρμόσα Ald Correctium X novem Codicibus, in quibus et oα μέσα ουμανο legittar. eθαρμόσασα legit scholiaSta. IOOg e codices Ald.
IOOS. pομήματα Πλeιάho Ald et S S. major ars Prohpομηματα tamen H. Κ. M. N. R. Cant. et Flor duo praebent opόμημα, quod confirmat Philopontis Legendum scilicet, ut edidi, pόμημα Πελειάδο , quomodo diserte citat Eustathius
P. I IS . . POR. ioo6 άλλαν αλλην . et octo alii Locum sic explico et dupiter Atridarum (τῶνδε nece necihi S Permulcti, i. e. caedes mutuas excitat et due ThyeStae O nomino, et Conjugitim Cressae eruae Fctum erit,im. Ad ultimare ἐτών. ex ἀμείβει aliud verbum supplendum est, V. C. πάγει δολωιαι γάμοισ, C. ἐν, per abundantiam quandam additum videtur, pro ex αδολια. Potest vero etiam sic accipi: δμείβει λέκτρα 'A στασδολίοισι γάμοισ, VConjugium ei Osem Hiis conjicliis Irmictilentis, ut Clytaemnestrae cum Agamemnone, Permutat Nam quum ὰλλαττειν τι τινι dicatur, vid Grum m. r. I. 3 3. Dot. a. quidni etiam me eιν τι τινι dicere licuerit nec rarum ab
127쪽
altera ac alteram constructionem transiri. Porsontis, utilia Post Θυέστου Puncto, Post γάμοι commate interPunxerit, luem
sensum in his inesse voluerit, dissicile os dicere. MATTH. IOOS-IOI 2. ex α-δνάγκαισJ Systema dactylicuit simile
Iois. ἰθύνων Syllabae defectum supplet Elmsteius ad Horael. 6 Ig. εξιθύνων scribens. Probabilior Heathii conjectura est, ἰθύνω alius verbi glossema esse, velut poῶν. Quo recel toversus sic digerit, ισάδελ*ο δνη ορθῶν νοσερον Κῶλον μέστου. Nam Upέστου, quod nune duorum codicum Florentinoruni auctoritate deletum est, recte servavit Heathius. IOIS. νερτέρων repo B. aliique plurimi, quod supra scriptum habet H. νερτέρα, Flor. Unus. EPTέρων πυρὰ Ut EP- repων στέψη Troad I 265 dictum Imonet Porsonus.
quod habent H. et Ald. Veram scripturam restituit Porsontis, qui recte monet Tum igitur pronomen quidem sit Pene necessarium, Praepositio vero valdo commoda, Utrumque Conjunxi.Phrasis ab Homero Il. A. 58 . et alibi ad alios poetas transiit, ut ad Theocrit Noster Hipp. 26O ω ἰδών ἐν μασι ον ταμ ἀπαρνηθeντα μη ρανα λέχη IOZ2. γοουσ λόγου B. et Septem alii codices: quod in II. Pro varia lect ad Scriptum. IO 23. κρανθέντ H. et quinque alii, nisi quod iram litora Ppuncto est notata, quo indicatur altera Scriptura pαθέντ qtitae est in ceteris codicibus et Ald. IOZ .s pec codices. dpet et Ald. Ioas. J Scrib. Contra Hec. 2S.-bce eo v ω τλημον codices quidam recentiores, alii in textii, et alii pro varia lectione.1OST P P Libri νυν.ICSq. . γω δέ, o quinque codices Octo alii uia cyti, re o oo. Sed libri optinii una Ald videntur consentire, in Va
128쪽
H cxω σὲ δ' υ. Hoe igitur revoeandum. Et si Porsono quoque videbatur, cujus haec est annotatio , μ εγω δέ, aliqui S S. quod speciem quidem prae se fert. Sed merum esse errorem inde liquet, quod S. C. C. C. L. habent, hia e timetere'. Variam tamen lectionem confirmare quodammodo videtur Iph. T. Io I . ubi idem Orestes loquitur, Oυ αν γενοίμην σου Καὶ μητρο ψονευσ Aλt To est ' α μα. Sed viil-gatam defendit Magister v ἔχω. Reter si xτανω codd. multi. IO O. αυτόχειρι Ial αυτοχειρὶ, Ut adVerbium esset, a Uibusdam scriptum. Recte Porsonus αυτόχειρι cum Aldo servavi, et distinctionem addidi. In Sophoclis quoque Electr. IOIs adjectivum est, non adverbium, cibτόχειρι. Dicitur,υ χειρι g , Ut pxουσι τρί' Med. I S. TS6. τοι τῶ τρόπωHel. 66 . Qui verba Phoe get docte commatis inclusit, quibus OPUS NON Ost. IO T. e G Septem eodd. xe siet Ald.
129쪽
IIo . h oc; . eoAocet here et Hari IIo8. Menelaus et Helena haereditatem Orestis spe devorarant. Omnia igitii obsignabant. Quod si quis haec esse humiliora quam pro tragoediae dignitate objiciat, meminerit, ob hoc ipsum male audiisse Euripidem, quod ad res minutas et domesticas Melpomenen detruserit. Confer Aristoph. an.
III 6 rid M. Scribendum ex duobiis tribusve codicibus oveά μαι id Elmsi ad Heracl. 6SO. III S. ec et codd. aliquot et Ald.
II 6O P. et quattuor alii. ' Ald et Flor duo. Ceteri eo- dices omittunt orti lam.
130쪽
σὲ ἔχω σὲ θ' υ. Hoc igitui revocandum. Et sic orsono alioque videbatur, cujus haec est annotatio O . de re aliqui S S. quod speciem quidem Prae se fert. Sed merum esse errorem inde liquet, quod S. C. C. C. L. habent, αἷμ' γ α θ'. Variam tamen lectionena Confirmare quodammodo videtur Iph. T. IOI . ubi idem Oreste loquitur, Oυ αν γενοι μην σου τε καὶ μητρο ψor eg Aλι το κείνη α μα. Sed vid gatam defendit Magister . Exω. κτενω κτανῶ codd. multi. IO O. αἰτοxe t Male αυτοχειρὶ, ut adVerbitam esset, a Uibusdam scriptum. Recte Porsonias αυτόχειρ ctim Aldo servavi, et distinctionem addidi. In Sophoclis quoque Electr. IOIO adjectivum est, non adverbium, αυτόxe t. Dicitur,υτό-xtas TPOTω, Ut eΚουαίω τρόπω Med. y s. TS6. ποιητῶ τρόπωHel. IS ST. Qui verba 6νη τω βούλe commatis inclusit, quibus OPUS NON St. IO T. e G Septem codd. xepsi Ald.
n a S 2S. quae manifeste conjectura grammatici est. Probabilior Lobeckii conjectura est ad Soph. Aj. II. P. SI a. d. Pr.ημοσ*θέγματ αμψοὴν οἰν ταλαιπώροιν πάρα. Sed id etsi Proxime a vulgatae ductibus bost, tamen nunc non amplius Placet nulla enim vis esse potest in eo, quod duo fiant, non Unia Vel Plures. τάδε προσψθέγματα πάρεστιν ἀμ* τοι ταλαιτώ-Pot dixisse videtur Pro πάρεστι τοι ταλαιπώqUict iam metim Calaimitatem significare volebat, quae circumdat hominena. MATTH. IOSO. ηυλαβelao J ευλαβ τ H. et sex alii codd.IO6 . τολμημασι Aliquot codd. βουλe αα vel βουλημασι.IO66. κατθανόντοιν Πατθανόντων codices multi. IO Z erct lay ἐταιPeta C IO S. ἐταιβαα ali litot codd.