Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

131쪽

AD ORESTEM. Is

IIo . δόμοι δε δομοισι δὲ . et Hari. II O8. Menelaus et Helena haereditatem Orestis spe devorarant. Omnia igitii obsignabant Quod si quis haec esse humiliora quam pro tragoediae dignitate objiciat, meminerit, ob hoc ipsuna male audiisse Euripident, quod ad res minutas et domesticas Melpomenen detruserit. Confer Aristoph. an.

III 6 ου ἀμμαι Scribendum ex duobus tribusve codicibus oux α μαι Vid. Elmsi ad Heracl. 6OO. III s. e codd. aliquot et Ald.

Ald. II 6 τέρψαι ρένα ex codd. plurimis et optimis restitutum. τέρψω pένα Ald. Constructio est i h γάρ στι καὶ δια στ.

132쪽

II ANNOTATIONES

redit, ac si dixisset βούλομαι γαρ τουτο καὶ δια στόμα έxecvi θυεστιν ' MATTH. II S. τρίτων tre Codd. Ceteri vel visola quod est in B, vel τρίτου, quod habet Ald Proxiimum Com. B.

ri, Libri alii sic, alii ri . Qitum venisti VeriS Ut recte explicat Porsonus, qui comparat Hel. 855. τί υημα δρασαι;

in margine ετεβουλευσα, quod habent plerique et Ald. cβoύλευσα . Solus eorum, quos contuli, , addit, sed recte. Ubi persona secunda prioris sententiam auget aut corrigit, PoSthe, modo interposito, modo non interposito alio verbo, sequitur particula e ut mox I 23 . Utrius ita formulae exempliam oc-c turrit Sophocl. IIS O Aristoph. Eq. 3SS. 362 363. POR. I 238. ρῆσαι ρύm L. et Taur. -e Flor unus: Unde Brunckius gxουν- getri debebat poete in Scripsit. Praestare videtur imperatiVUS.

133쪽

AD ORESTEM IIS

Anaxibiam Agamemnonis sororem, quae genus ab Iove diicebat. Vid. Pausan. 2 2S a tirunckio citatum. I 2 3. hor hos aliquot codd.Ia 6 ψίλαι Scribendum ίλιαι, de quo dicetur id versu ira antistrophicum 266. Ia 8. τίνα-τόλει Haec in unum versiam sunt conjungenda dochmiacum tetrametrum et in antistropho 268. δε- ἀνηρ. In Ald. τινα- Λαρ-πολει. et in antistropho δε- δμ*ὶ- ἀνηρ Iasa es Sic hoc loco Ald et codice Florentini. 1263 τ ψιλα et in antistroPho IZ 3 α*οβοσ-δοΚet Uno versii scribendum, qui est dochmiacus praeniissis quattuor Syllabis brevibUS. με μοι Ald et aliquot codd.

pant schylus, Sophocles, Lycophron. Si hanc conjecturana probas, verte, Divicile illinc huc, dein is in confimi icim

I 266 ελίσσετ νυν Γελίσσετε μυ libri.βλέψ α ex quattuor codicibus non optimis repositum Libri Vetere βλέψαρον, quo restituto iis stropha v. la f. ψίλαι in ψίλιαι est Utandiam. I 26J. Κορα διάδοτε Sic Cantorus correxit scriptairam libro

134쪽

ii ANNOTATIONES

rum κόραισι δίδοτε. Simili errore in versu spurio Phoeniss. ISTI . κάβλeψαν ἀλλήλοισι διαδοντε κορα , libri plures διδόντεσvel διαδιδόντe praebent. Verbo autem διαδουνα Euripides Similiter usus est in Troad II ., μοι τόθο elλίξαι καὶ διαδου -

βοτρυων Scribebatur βοστρύχων. Quod in βοτρύχων potius mutandum erat, de Ua forma, aliis quibusdam locis Poetariam a Th. Berghio restituta, dixi in Thesauro Stephani. βοτρυχώδεο Pro βοστρυχωδεο Servavit codex tin Us Phoen. I 8S. ταντα Selibebatur etrάντη. Sed aliquot codd. πάντα, quod nihil aliud est quam Doricum xαντα, quod librarii non rametrάντα Scripserunt, ut apud Soph. Trach. 6 8. I 268. δε- *ὶ-δνη Ald. 126s. Post via codices et Ald addunt προσέρχεται, Pro quo in Mos l. Uno Scriptum *αντά εται, quod librarius posuit,

cui Phoeniss. v. 3. obverSaretur, τι πολιτων ἐν τρίβω αν - τά εται. Ab Euripide tres syllaba breves positas fuisse VerSU Strophico perspicitur et detexe cy δ' - suspicatur eid-

Ia8J εκκεκώψωται 'res alias lectiones Imemorat Barnesius: ExRex *ωνTαῖ, ENNex ψηνται, exRex *ηται. Ac primam quidem sequitur Aristophanes apud scholiasten secundam habent H. Clemens Alex. Strom. 2. P.M8S. Terentianus Mauru P. et o . optime ex hoc loco emendatus a Dawesio P. IS. tertiam A. D. Cant. R. L. M. N. R. In solo d. repperi exilex *ωτον.

135쪽

AD ORESTEM. II

Et pro hac vocali inscilicet, fortiter pugnat analogia, Ut ProPede altera in exilium abigenda cogitarem, nisi omnes S S. et editiones in Aristoph. q. 3Ia haberent xx exc*ηκασ, Cui informa vocis consentit Suidas . δναkex ψηκα . Sed veterem lectionem optini defendunt Athenaeus S. P. I 88. C. T de

Staenetus I. g. in alteram formam mutavit. Inter xRex ψηται et cxxcκώψωτα fluctuant Luciani codices Bis Accusat. I. Vol. 2. Pag. sa. Quare judicet lector Nationem autem metaphorae Sic concipe. Κω*b apud antiquos aut Stercu aut multi Sonat. Sed hic mutus est, quod ferri acies στόμα Vel στόμωμα VOCItUr.

Hine etiam explicandum Homericum illud, Κωψον γα βέλοσανδρο ἀνάλκῶοσ. POR. Praetuli xxen ψηται, quod codicum

Suorum tantum non omni uni granimaticique apud Bast ad Greg. Cor. . SOB. auctoritate confirmaVit Matthiae. xxexώ

136쪽

IIS ANNOTATIONES

codd.λινοτάTορα λιπόγαμον λειτοτάτορα λειψόγαμον Ald et aliquot codd. Verba ταν- Eλλάνων versum Sciunt trimetrum dochmiacum. κανεν ex . aliisque nonnullis repositum Pro

I 322. vr ω ex duobias codd. editiam, Vortam eρτέρων δωρημαT V. 23. comparat Matthiae. Revocandum quod in ceteris legitur epT Ohy.I323. e M o aliquot codd.IA 2 S.,μούσ μού undecim codd.I33O. V om. B. IS 33. υhe codd. Plurimi. ου γα Ald. IJ S. τουτ ἐμοὶ Ald et plerique S S. hiatu non ferendo, quem miror a tot editoribus relictum. Oυτ ε Κ. In Hec. Sia. Alc. 6 T. Rhes Sy 8 τουτί, occurrit, in Iph. A. 566, si modo locus iste genuinus est, του in quibus exempliso non potest elidi. Haec Phrasis duplicem interpretationem recipit quod ire Cisofessus est, et, quod Od ne itinet, Sophocles Antig. 88s. μ γαρ αγνοὶ τουτὶ γινδε την κόρην. PriS- Cianta I 8 P. I 2OS, Aυσία κατ 'Aγοράτου ενδείξεωσ Και τόγε en exesio eαώθ Upe corruptissime ibi exstant. Locus est ed Tayl. pag. 263. Reis . 8 I. ubi additur e να Post exeινον. Frustra conjicit e celas caliger, licet ita laudet udaeus Comment. r. L. P. y 8 το ετ σψὰ elici habent omnes S S. Thucydidis, 28. ο et exeινου; Unus , 8. Utroque loco accusativum retinent duo MSS. Bibliothecae publicae Cantabri trionsis Totus vero Prisciani locus ita legendus est Eeνο-

137쪽

AD ORESTEM. Is

IJSa. Recte id in umnia versum conjungit ώ-βοάν. 135 . η μιν πρὶν, Ald et codd. quidam. I 36 I. Recte Ald hici Tλέναν tino versu. Inter duos dochmio lanabus positus est eῶν. Issa es eidlerus rei libri. 1363. λλάδ' ατασαν Eλλάδα τασαν H. et duo alii. 36y-ISO a. Ad exprimendam antini perturbationem tetris Poeta usus est passim valde dissolutis prosaeque orationi quam ligatae propioribus. Ceterum Phrygena nunc moleste loquacem finxit Euripides quo verbositatis vitio etiam aliae hujus fabulae Partes nairum quant una laborant. Iden fere sensit Porsonus ud V ISOg Vereor, ne pleris ille lectoribus hodiernis haec scena naultis partibus justo longior videatur, et tragicae gravitati non ubique conveniens Musgravius existini ut Sub Phrygis persona Persarum mollitiem atque timiditatem auditorum Atheniensium risui et contemptui exponere volui,se Euripidem. Vanam hanc Musgravit opinionem vix operae Pretium

ISTO. emona tiri habet Elyna M. P. OZ I 8.eυμαρίαιν codd. Ulti. ευμαpis Ald. Versta Constat non excretico et dochimio, ut Matthiae videbatur, quae non satis apta liuic loco naetri forma videtiar, Sed sic potius est metiendus si recte addit inii legitur P, de quo dubito Nam aptissimus est trochaicus dimeter catalecticu βαρβάροισθυμαρίσιν, Ut moxnωρικά τε τριγλύψουσ.eυμαρίαι Quaeri potest, cur Poeta in fuga Phrygis depin

itienti genus fuisse delicatioribus tantum usitatum unde et Dario tribuuntur Eschyl. Pers. v. 8SS. Confer Pigramma Antipatri in Anthol. H. Steph. p. 23 . Forte et dona tantum

gestabantur, Plane ut a Romanis soleae Turnet, Adversar. 2 . c. I T. Trepidationem igitur servi ostendit, eunt tales so

138쪽

U2 ANNOTATIONES

13 6. Scribendum uno versu ηολῶν-ον, qui ex dochmio et tribus creticis ConStat.

ISJ8. ταυροκρανοσJ Sophocles de Acheloo Trach. I S. βού- ρανοσ Aufidiis tui 1 mormis apud Horatium. JORTIN. ISTO. λίσσων κυκλοyrinam sic codd. Ruxλci Ald. χθόνα Baccheus et dipodia iambica, ut v I 386. saeλο βαρβάρω βοα. ISBO. εστιν duo Codd. et scholiasta. ceteri et Ald. - . I 333. 38 . Alterum versum ab I hcis incipit Ald Conjungenda vero in Unum versum Opύγιον-στένω, qui est trimeter dochmiacus, iis serta post primum dochmium dipodia iambica. I 386. αρμάτειον μέλοσ Certum harmonis genus est, quod αρμάτειον νόμον vocat Phitarchus P. Mor P. y6. et P. 2O T. Ed. Steph. Etymologiam vocis investigare vix tanti est.

I OO. λθον ε δόμου σ, D go' καστά σοι λεγω Versus ex penthenaimere trochaico et dimetro ianthico compositus Eodem nodo metiendUS V. I Oa.

140쪽

I22 ANNOTATIONES

I S . μψ: Cave referas a. δίνασεν, ut it circumquctque et erfit. Talis tuaesis, tot verbis interjectis, inaudita est. Sen-SUS: Im,ictiliOS Uminiassent ii Bessi tu in fenebris. μ*ὶ verti sit coactus nam aliquanto plus valet, quippe Significans, vestitiam contexisse et gladium et stringentis manum. Ph N ISSO Sqq. sevcv-ἀΚροκόμοι δμψὶ Κλάδοι ἐμμενα, αυiSin rctmi Si SedenS, et ire ii se IDir. Hoc sensu perinde est

δμψc genitivo an dativo jungatur. SCH EF.

라틴어 텍스트