Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

211쪽

AD MEDEAM. I s

chi in ullos Corintlii jugulassetit. Cujustaurili narratiunculae nota Puticae do l)oc tis scenicis circu infer utitur ab uni braticis X-Cogitatae graim naticis de quilius clure sontiani cleclaravi ad Aristopli. Nub P. IIJ. et ac fragmenta coniici l . Sy.TPOSOΣ Vetulam tu prologum agit Pro Medos nil trice accepisse videtur Ennius, cujus verba ustorum dis g8. Nil tricem enna diserte appellat Cicero loco ad . f. nilegato. Ita scilicet statuerunt grammatici, ii Ortim e Rhό et Personarum indicibus instructi erant. At nihil siti id quam est in ipsa fabula, quod huic opinioni pondus addet Scholiastes etiam hanc anum quater rρε υτι appellat, i γραυν , Ut

quam po*όν. Melius igitur fortasse in indice personarum legeretur PAT vel EPANAIN quam TPOOOΣ. In Sophoclis Trachiniis inducitur primo Θεράπαινα, deinde po*ο ,eaden fortasse ancilla, certe nota magis po*o qua in haec nostra. Contrarita huic error est iii Euripidis Andromacha, ubi Hermiones nutrix epάταινα appellatur. Nutricena CSSeostendunt illa τέκνo et larcit a Phaedrae nutrice in Hippolyto etiam usurpata. Sed haec quaestio vix digna est cui tot verba impendamus Majoris momenti est, quod lectorem hic moni tum velim, tertiunt histrionem in hac fabula Supervacane iam fuisse, in qua scilicet praeter nautas ei Son2S, nunquam illi Esduabiis simul inducantur. Hoc in nulla alia Euripidis fabula Superstite accidit, praeterquam in Alcestide. In Alcesti de quidem cornua Patre et matre loquitur Parvulus Eumelus, sed concessum fuisse videtur, Ut pueri loquentes extra numeruin indu cerentur. Hine esse Puto, Uod in Andromacha quatuor per-Sonae in scena Stant a V. 6 6. Us lite ad . Si adultus fuisset Andromaches filius Molossus, ante Pelei adventum escena discessisset. EI M. I. Totum locum, ut ab Ennio versus est, conservavit Auctor ad Herennium a. 22. Prope tot una Prisciantis de versibus comicis p. 32S, IS . Utinctium inmemore Pelli Securibtis ins iaccidisses ubivn ud ferro murcthec; ede inde rictet is inchocindoeexorditim in iSSes, quae Nunc Omincti,/r nomine Argo, i α

212쪽

so ANNOTATIONES

Sed altera lectio fortasse defendi potest. POR.

διαττασθαι Sic pleraeque editiones tam nostri, quam Aristophanis Ran. I as. διαπτάσθαι . in textu, ιαπτασθαι in Cho lio. Verum tuni debebat esse verbiam, VTάομαι, πτῶμαι, UOd nullum est. Attici enim in praesenti adhibent rέτομαι, τέταμαι. in oristo enτόμην, ἐττόμην, quorum prius ita praeferendum judico, ut contra libi orum tamen consensum nihil mutetur.

Recte igitur hνεπτόμαν edidit Brunckius in Sophocl. Aj. 6ss.

ν,πέπτου-αὶ θάλατταν ἐν Κυκλω, recte etiam tirunckius 8s.eκητομe v, Ut O S. Rav. edidisse videtur Invernigius. Iητα - μαι vero Atticis opinor prorsus fuisse in Cognitiani. Nunquam sane occurrit in Praesenti aliquoties in imperfecto, sed tibi aptius responderet noristus, ut Iph. A. 6IT. ἀψίητατο. Polyid. fragm. apud Valckenser. Diatrib. P. ZOI Ubi Primum PS retrτατο, mox Trατο. IN IPh. A. Os io erυx Alth ορνιφ πταμένω,

litora malo divisas vidit Martilandus. Lege, υχεν ηδαμιχθῶ ορνιθι πταμώ, . tiani facile autem haec Perna utentur,oxenapiis patebit. Recte editur Electi . s s. Ee-ατ οίκων, sed Sextus Empiricus adv. Mathem. II. g. habet e serτατοίκων. Confer V. S. cum Suid. v. δμψs . Optime dedit διαπτάσθαι Κusterias, cui accedunt bascaris et Fusinthius P. 52, 33. 26, ult. I IO, O. Similiter errabant Graiiamatico

213쪽

AD MEDEAM. Is I

S. ἀριστέω wnkosolitiis ad Luci Ut vol. 3. P. Ult. O Ebu-tur;pίστων. Eadem corrui tota Al C. 2I. δι δρώι ἀρίστων Sic vocari luisse Argonauta, Orno OSCit autia egat. Sed potiori jure expectasses epitheton Proprium, quod in eos solos caderet, δριστέω scilicet, fio nomine Voti CS a Poetis appellentur, nihil opus est exemplis ostendere. Ea igitur loca tantuna Proferam, ubi ανδ e raptetrei vocantur. Polion.

ανδρῶν στόλον. Phrasin usurpat Euripides Iph. A. 28. υκάγαμαι ταύτ ανδρο ἀριστέω s. Nec raro corrupta fuit haec vox. Schol. Villoison ad Il. I . Is i του δριατeZ Tων μώων η'Oe- έπετο κατα των Κλληνων, codex insignis, cujus ustina mihi humanissime concessit vir ornatis,inuis, Carolus Townteius,

ει ευωχίαν, ille optime, dpιστέων. Legitur apud Sophocl.

IJO p ch ἐριστο ε ἀριστέοιν θυο λα των ν αἰσχυνοιμι τοὶ προ αυατοσ; Suidas etiam tum editus, tum Scriptus, in tribus S S. αριστο retinet v. προ αυαroq. Meliu tuinon videturia coveis . Haec conjectura, nisi a memoria fallit, aliis in mentem venit; sed credo me eam Pluribus et diversis argu mentis exemplisque nati nivisse. Sed utut de hoc statuas, graviorem corruptelam Passa est haec voci ii Electr. 22. Aeισα θε, μή τ ηα αριστέων τέκοι, γαμέμνονο ποινάτορ e ἐν δόμοισ. Corrupta vox Ap eta Sela Sui OPugnat, et Cum rαιδασPrioris versus metro necessarium fecissset, napaeStiam in quartam sequentis sedem invexit, ποινάτορα . POR.

depos Codices plerique cum Ald hepci . Ex S. E. Lib. P. et diserto Eustathii testimonio P. OO, VI edidi hepοσ. Vide Phoeniss. 136. In Sophoclei jacis Locri fragmento δέ-

ρο Constanter servant Pollux , O scholiastes Aristophanis ad Av. 3 . Suidus v. στολάσ. Praeterea hepo vel ex conjec

tura reponendum erat, ne duo versus in eundem sonum exirent. AEOR. LI. μευ illi Partici se respondet he v. 6.

IZ ανθάνουσα με ψυγη ηολιτῶν, ἀψίκετο θόνα Horta iii verborum constructio etsi expediri sic potest ut intelligatur ανθάνουσα χθονὶ πολιτῶν, ων διίκετο θόνα, fatendum tamen

214쪽

as ANNOTATIONES

os inepte loOutum esse Euripidem si APoάνουσα una secundario nomine 6ύνα cluam Cum Prinaurio πολιτῶν Construere ui aluit. Hanc perversitatem bene sensit runckius, qui recte correxit πολίτα : de qua Structura verbi ανθάνειν cons ad Orest. ICO T. Accusativus auten dativo πολίταιv, quem Posuit Barnesi US,

άρχοντα λεγεσθαι. Cumaeorum igitur Al μνάτα Atheniensi uin APχοντι respondebat Argumentum Sophoclis Oedipi Ty

215쪽

AD MEDEAM. Isd

216쪽

l honori nostri loco ritoniani sui e alios

imuin li

217쪽

legitur apud optioi

dixit Dionysius tyrannus P Udo a

218쪽

Isa ANNOTATIONES

Eaestile Antiqua herilis da custos corporis, s quid sic extra

219쪽

AD MEDEAM. Is si

EI M.

220쪽

is ANNOTATIONES