Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

251쪽

AD MEDEAM. 22

EI M.

252쪽

228 ANNOTATIONES

253쪽

AD MEDEAM. 22s

ρινθία metri caussa in τῆσδ' , xosiis intitarunt, quod edidit Aldus EI M.

re A. B. aliique . h Ald ex conjectura correctoris Aldini, qui codice utebatur in quo Particula re omisSa erat, quod f-tuni in Nona C, quocum Ald fere consontit, aliiSque nonnullis. a I. ων , addunt A. B. aliique. 22. e τούτο γαρ ii poυθόσ-ιμι ηαCeyc. Recte Scholiastes,eισ' παῖδα ποιῆσαι πάνυ εστούδακα καὶ πρόθυμό ειμι. ELAI. Vellem exenipla hujus usus addidisset. Done ea asterantur, interpretabor quod enim, i hoc itinet τουτο), loli S CDα-NNr, ire me defeceriint. MATTH. 223. ro: μο οιμι Ald et Pars codicum. Eodeni niodo in libris quibusdam peccatum V. SO .p2S. τοσόνδε τοσόνγ Ald et Pars codicum. 28 τινι τοτ Ald. 36. eoerra Lasc. et duo treSve codices cuna Scholiasta. Ceterorum corruptelae Sunt eo σαν, quod est in Ald. μeoeισ

3 p. λόγοισJ Id est λόγοι μόνον, sermonibus tantum Sine jurejurando, ut aPParet ex OPPOSit 6 κίοισι. ἀνώμοτοσ, Supra scriptum in Paris duobus, in textu habent Flor. a. s. odices reliqui cum Lasc. et Ald. ἐνώμοτοs.

254쪽

28 ANNOTATIONES

Latet hic aliquid, quod extricare nequeo. EI M. Sy ου αν τίθοιο Hoc contrari una est ejus quod dici huit. Scribendum dx Plarissis cum Wytten bachio ibi erit. 2 I. P. T. υ fortuito Culana lapsu positum videtur ab libra rio codicis antiquissimi. g2 δαψαλεστατα δαψαλεστερα aliquot libri et Chr. Pal. 8 I. S. σόν τ' ,δ δ' Ald et Rom. C. g6. νυ μνυε, forma veteribus inaudita est in aliquot

παθῶν ευχει ἰαν μη δ ΚΘ τωδ εμμένxi . Optativum cum interrogatione hoc modo usurpatum alibi non reperi. Sed etiam imperativius hanc forniam nonnianquam induit Bene Graecum

255쪽

AD MEDEAM. SI

exed exec in editione Hervagiana secunda Positu in correctore est, qui non animadVerterat Piarios esse versus fio Proximo γάμου τυράννων, ου προδου ημὰ exet, Καὶ (-ψope ναι καὶ Καλῶ εγνωσμένα. Eoria in Priorem onaittit codex Florentitatis a Valclienario mentoratus ad Phoen. 286, librarii culpa pari duorum versuum exitu decepti utrumclue deicia dum esse intellexit PorSonuS.

256쪽

2s ANNOTATIONES

TOD 'μου καθυβρίσαι. NUNC N. Recte sentit Brunckius de hoc versu, quem vel illud Post pati a verba nimis moleste re-

λ ω facile intelligitur. Valelienarii autem conjectura ducta est

86 νυμ*I έροντασ, τηνδε μη ψεύγειν φόνα Hunc verSum ProXimo vorsu Postponit, a m secunda in margine additum habet II puri una esse verissime judicavit Vale enarius. Titi de Scholiasta, pάψεται δηθεν η delendum hi ex verbis proximis illatum) 'ἐντὶ του - δὴ παραιτησομένου την υ- γην. coeασι γαρ' onioe δντὶ του hii. Conjectura grammatici, qui nisi metri plane imperitus filii, hoc scribere debuit, Ut

monuit Elnasi eius cujus formae uniani exstat exemplum Eti Ap. El. 268. ψευγecν ψυγ Rom. C. et scholiasta Verba niνδε μη εύγειν χθόνα leguntur . O O. O S. 86. Hic versus repetitur infra S s. Deloantur unci, quos non iii versui, sed J85. apponi Volueram. πλόκον πλόκαμον Flor unus. στέψο u. Eadem diversitas lectioni V. O b. 8 . Observent tirone Zμψcos Pro δμψιθηται. Ita v. SO. ανθα δ' δμψ κόμα θήσει τονωίδα κόσμον αυ τα ταὶ χεροὴν λα-

257쪽

AD MEDEAM. 23s

subjectunt sibi habet v. Facile reponi posset y νιν εαιρησε - ται, Si opus esset. Sed vulgata sana videtur. Non ejusdem qui dena constructionis, sed non valde diversae exempla exstant satis multa Sophocles Ed C. II 6 p. Opα α Ap o . ισυμ ,γγex vi l reto G τι αν σου τουτο ροσυήβοι μαθε . Furipides Andr. I S. Σοί θ' η et iv, δατι τοίδ' κοινώνει όνου; El. 63O. που τισλόστι γνωριε μ ιδών, γέρον. Aristophanes

EI M.

quam in gremium extollas liberorum ex te genus Male haec verba ad Ennii Medeam retulisse mihi videntur viri docti. Si Ennii sunt, nihil obstat quo minus ad ejus licenicem referantur, de quo videndus Valclienarius Diatrib. c. a . Verba Amyntori Esse POSSUnt, μηποτε γούνασιν οἷσιν ἐ*έσσεσθαι μον υἷs le eμέθεν γeγαῶτα, e Homero Il. I, Sci translata EL M.

258쪽

23 ANNOTATIONES

Havia Assentior Elnasleio, qui has diversitates conjecturaSESSe grammaticortina Censet, quos offenderet ethii σπέρμα. Sic autem Esch. Suppl. I p. IS . 282. Soph. Trach. SOS NEC verisimile est, exquisitioren locutionem Oh nepμαm rura in I tico substitutam esse vulgari et tarct e. MATTH. Non Putavi ego unius libri auctoritate - nani Rom. C., Ald. Unius instar codici Sunt - Praeferre σον σπέρμα, quod fortuito librarii alicujus errori deberi potest.

259쪽

AD MEDEAM. BG

ψααxe ECCl. IO. μεγάλων γάρ μουστὶν αγαθων αγιο Plut 8as. Aldus etiam apud Euripidem, Aristophanem sexies M'μοὶ vel dosio dedit, ut in Praefatione ad Sophoclis G d. T. P. O. monui. His similibusque exemplis tandem adducti sumus plerique, Ut Eun Sententiam una plectaremur, quam duobu verbis, o cum erat B, expressit Matthia Granam. r. q. 6. P. S. Dubitare se ait doctissimus Wolfius Anal Oct Lit T. I. P. G2. Propterea quod nullum futuruin sit discrimen inter g et olἐν, si scribatur ουν μeσω. Sed hoc in aliis crasibus saepe accidit. Nulluna discrimen est, verbi caussa inter indicativum et

subjunctiviana verborum contractorum in P. NotandUm Utem, in Sinera subScripto, quod constallo naiSSUm,St, ut m

bent, in quibus legitur etrpομηνύσecv. Male igitur hoc exemplo futuri pro imperativo positi utitur IIait latae Gram m. r. q. II S. Magis ad rem St Aristophanis testimonium Pliit. 8T 'Aλλ' ηδη γην τι λέγειν μὴ σοψον, ω νι ηαετε τηνδὶ ἐντο ι λόγοι αντιλέγοντεσ μαλακον δ' ενδώσετε μ βέν. Subjunctiviis Phc re cum metro rei tigia Et, constructio verborum

μαλακον δ' ἐνδώσere,isi. ita fortasse explicanda est Dixit

260쪽

236 ANNOTATIONES

δη quadrisyllabum in coli legitur, cujus initium est, Tν μύρτου κλαδὶ το -οσ sphσω. Hanc diphthonguia in dativo

solutana haud raro exhibent Atti eorum Poetarum μέλη. Sophocles xύμα ἐν ευρέ τόνγ dixit Trach. II . Cratinus apud HePhaeStionem P. T. σιγά νυν ηασυλε σιγάν. καὶ πάντα