장음표시 사용
481쪽
IPHIGENI E Aulidensis duplex recensi, fuisse creditur.
Primus hanc quaestionem tractavit Musgravius ad initium fabulae, cui assensi sunt Mar landus. Pre vostus in Theatre degGrec T. T. P. III. Eicli stadius de rom Graecorum Omla SI- Orico P Ss Jacobs in Bevir et Stileter Theori T. S. P. a. P. II et Xercit cris ira crist Trat. I. P. S. Emo Utem accUratius in hoc argumento versatus e, Eo khio in libro: Graecae tria Asrincipum. ESCA SOPh. Euris ritim eo. iam SVPerrarit. CV Nid in omni rumin f etc. Hei deib. I 828. alia addidit rem ius in philol. Dei tr. I. p. I J. E MUS avius quidem primum ad locum Eliani de animal. . 3s. Provocat. Ubi versus ex Euripidis Iphig. Aut citantur quos in nostra fabulae editione et frustra quaeras. et ne locum quidena in ea habere potuisse facile videas versus hi sunt: mo mo 'Axα-ν xv mei 'mus my
Haec igitur dubitari non Usse dicit ius au quin a Diana
Pron Unciata Silat cujus permna cum prologo in hac praeibertim tragoedia convenientissima sit versenturque hi verSUS. Ut et multi apud Euripidem prologi in praedictione rerum futur rum, magnam exinde oriri suspicionem fragmentum hoc ex Vero Prologo, quem Proinde munes desideramus. desumtum Se ea vero ad Agamemnonem vel absentem vel non audientem dicta esse cujus rei cuna multa exempla apud alios auctores turn nonnulla apud Euripidem habeamus vid. Hec. S. Androm. 2aa. Iph. T. 3 s. Sed hane argumentationem OP- time refutavit remi l. c. feri non potuisse monens ut Diana in Agamemnonem ea ira percita quae non nisi mactata Iphigenia Placari I Sset eum in Prologo alloqueretur et Con Solaretur ac sollicitudine de filiae sorte levaret Addere Poterat. inepte Dianam fingi Agamena nonem vel ibsentem vel non audientem his versibus alloquente, nam absente com Pellas
482쪽
d 36 ANNOTATIONES AD SUPPLICES.
483쪽
IPHIGENIAE Aulidensis duplex recensio fuisse creditur.
Primus hanc quaestionem tractavit Musgravius ad initium fabulae, cui assensi sunt Marklandus, revostus in Thedire des Grec T. q. p. Ia I. Eicli stadius de dram Graecorum comico S lyrico P. ys Jacobs in B tr. tu Gleter Theorie T. S. P. a.
accuratius in hoc argumento versatus est oeckhio in libro: Graecae frM. Pri lcmum, ESCA SOPh. Eurip. ιm ct quod SiverSimi, et cenuin omni Sint etc. Heideib. I 8O8. alia addidit Bromius in hilal Deib. I. p. I 3. Et IIusgraviu quidem primum ad locum Eliani de animal et s. Provocat Ubi versus ex Euripidis Iphig. Aut citantur, quos in nostra fabulae editione et frustra quaeras, et ne locum quidem in ea habere potuisse facile videas versus hi sunt: Eλαψον δ' χαιῶν χερσὶν ενθηα ψίλαισ
σψάμιν θυγατέρα. Haec igitur dubitari non posse dicit Musgrav. quin a Diana
Pronunciata Sint cujus persona cum prologo in hac PraeSertim tragoedia convenientissima sit, versenturque hi versia Sem et multi apud Euripidem prologi in praedictione rerum futurarum, magnam exinde oriri suspicionem, fragmentum hoc ex Vero Prologo, quem Troinde nunc desideramus, Mesumtum esse ea vero ad Agamemnonem vel absentem vel non audientem dicta esse, cujus rei cum multa exempla apud alios auctores, tum nonnulla apud Euripidem habeamus vid. Hec. S. Androm et aa. Iph. T. 3 s. Sed hanc argumentationem P- time refutavit remi l. c. fieri non potuisse monens, Ut Diana in Agana emnonem ea ira percita, quae non nisi mactata I Phigenia placari Posset, eum in Prologo alloqueretur et conSolarE-tur, ac sollicitudine de filiae sorte levaret Addere Poterat, inepte Dianam fingi, Agamemnonem vel ibsentem vel non audientem his versibus alloquentemet an absente compellan-
484쪽
tur tantummodo, ubi is, qui eos alloquitur, in graviore animi
asseCtu Orsatur, et eoi iam, quos alloquitur, sortem dolet, ut in locis a Musgr. allatis omnibus, non, ubi ES, UIC QVentura Sit,
narranda est. Accedit, quod apud Euripidem is, qui prologum agit, semper illud tantum exponit, quo Statu res in eoiPSO temPore, aut, si forte eventum rei generatim et infinite tantum significat, ut in Hippolyti prologo Venus, Unquam iPStim fabulae exitum, quana καταστροβή vulgo vocant, et in qu λύσι actionis posita est, statim ab initio spectatoribus enunciat. Itaque probabilior certe remi sententia, hos versus, modo in Euripidis Iphigenia locum habuerint, post V. ISSI DOStrae edit olim lectos fuisse suspicantis, iisque Di nam Clytaemnestrae ob ereptam filiam moerorem mitigaSSE; tale quid autem suboluisse videri orsono, lai Praef. Hee.
P. I. dicat Persuasus sum, totam cenam ab USqUE'. ISSI.SPuriam esse, et a recentiori quodam, nescio quando, cri POSt
EActrii tempor suppositam. Recisa igitur illa Dianae oratione, sive emendatorem sive depravatorem nuncium Potius, quae EStu erant, XPonentem induxisse. Quamquam haec quoque ratio dubitationem habet. Deorum enim interventu U
qtiam Euripides utitur, nisi ubi illamus indice noctis incidit, et fabula non nisi divina ope ad exitum perduci PoteSt quo Pertinet etiam, quod in Hippolyto Theseus non nisi a dea de
errore suo edoceri potest. Hic vero quis dignus vindice nodus incidit Non immolatam esse Iphigeniam, sed Pro ea Cervam substitutam commodius narrari Potuit, ut Polyxenae caedes a Talthybio narratur. Contra dici potest rei eventum nrrat Iquidem Potui SSe, quomodo vero et a quo administratus sit, udVa tantum, Ventus ejus auctore Potuisse declarari. Ad quae respondeo, primum in aliis fabulis quum Euripides non solum ren , UEmadmodum gesta sit, narrare vult, sed etiam qua de Cata Sa Et quo auctore gesta sit, explicare, semper Post narrationem demum deum apparere, nusquam Sola Praedictione HUS,
quod futurum sit, defungi, deinde pugnare hoc iam eo, quod Diana ipsa in versibus ab AEliano allatis dicit dicit autem, P(eλαψον σψά ντε αυ γισουσι σην ψόαι θυγατέρα. Itaque secundum hos versus Graecos scire noluit, a se servatam Iphigeniam et cervam in ejus locum substitutam esse. Et in Iphia genia Tatirica Orestes Sororem revera inaniolatam esse Aulide
crodit Igitur et illud abhorret a more Euripidis, deum ali-
485쪽
quem ea, quibus fabulae ipsius exitus continetur, Pr dicentem
indiicere, quiana Emper narrari faciat, quae extra conam gesta sunt, nee Ulla causa, Cogitari potest, cur in hac uisa fabula a consuetudine sua discesserit. Quocirca vald vereor, ne vorsu Sab AEliano citati alius potius sint, quam Euripidis. Gravioris Dionaenti est, quod ibidem Musgravius uitii lit.b Nulla enim fabula e superstitibus ab anapaestis incipit iraeter schyli Persas, Supplices, Myrmidones, et, quod docuit Blom- fiet Praef. Persarunt P. xiii, immothoum λυόμενον : ct in lais quidem chorus Pi ologiana agit Soplioclis et Euripidis fabulae omnes ab iambis incipiunt. Una Iphigenia Aulidelisis et ab anapaestis incipit et hoc metri genere, non ut in schylus fecit,
item auctor Rhesi chorum utentem inducit, sed personas inter se colloquentes Non minus contra morem Euripidi v. s. ab
Egregie haec contra IIusgravium et Porsonum disputavit Matthiae rectissimeque monuit versus illos ab Elian citatos in prologo genuina fabulae Euripidistion magis potuisse locum habere quana post carmen chori v. Sas. Quod tamen non impedit quominus orationem istam Dialiae alterutro loco lectam fuisse reda-miis in exemplari fabulae quo istis est Elianus ut illud tantii in quaerenduin relinquatur utri loco adsuta fuerit oratio illa, de quo facile intelligitur in omne aevum disceptari posse, quum et breVius Sit fragmentum ab Elian appositum quam ex quo totius orationis argumentum et compositio aestimari possit nec sciamus qui et italis fuerit poeta aritici scripta est. Quod si prologi pars illa est, duos haec fabula habebit prologos, Spurium utrunaque, altenim hunc ex tribus versibus cognitum, alterum qui ili teger supereS loco peiqnepto insertus post v 8. comparandumque erit Rhesi exemplum, quam subulam lisam quoque duobustitisse prologis sive ab lii strionibus Sive ut receiitioribus iii biisdam ,oetis auctam scriptor argumenti Graeci annotavit. Idque non diffiteor mihi satis probabile videri. Nam quibus Matthia utitur argii mentis ut versus illos alienos uti prologo PSSe Stendat, gravissima Sunt de Euripide, nullam vero vim habetit, si Dianae oratio ab recentiore poeta compoSita St, qui quum prologi hoc esse putaret ut Argumentum fabulae exponeretiir sacile potuit juSto olivius procedere non exordio solum praeparando, Sed exitum quοque fabulae exponendo. Nοn negem tamen alter quoque loco post v IEZi. addi Dialiae rationem potuisse a popia artis tragicae ignaro nec Sentiente quam inepta liue sit tragoediae non tam concludendae quam litterpellandae et abrumpendae ratio quam si Euripides ad finem perduxisset, vix dubitari potest quin post truncii demum narrationem de cerva Iphigeniae substituta deam ex machina fuiSSet producturuS, quae Agamemnoni ClytaemiieStra que et explicaret miraculti illud et consolaretur parentes exponendi quos Iphigeniae in posterum tributura esset honoribus. G. DINDORF. Non gravioris, Sed potius nullius momenti lio de anapaestis argumentum est. Nam ex pauci qliorum ad nos notitia pervenit aeschyli Eui is,idisque exemplis hoc unum colligi potest, rarius ab anapaestis incepisse tragoediiis. VerSusEliripidis Andrοmedae anapaesticos, qui biis Aristophaiies utitii ThPSm. Io6S. omissis, ut videtur, quibusdam tragici verbis, ex et o p του προλό o suinptos eSSe annotavit scholi ta G. D.
486쪽
anapaestis ad iambos, ab his v. IIS. denuo ad anapaesto tran itur. Quo accedit, quod s-IIO narrationem Continent
plane talem, qualem Euripides alias in prologis Persequitur, Si
ab eo recedas, quod in extremis ad senem convertit oratione na. Majorem etiam dubitationem versus II 6-IGI habent.
Primum enim, quod in iis Agamemnon, quae in Epistola Scri P Serat, seni verbis aperit, in eo mihi satis manifesta indicia imitationis similis loci Iphig. Taur sqq. deprehendere videor.
*ράσω σοι τάν ἀναγγ λαι- οι . Sed quamvis similia sintilla loca, eo tamen disserunt, quod in alter Iphig. Taur idoneam causam habet Iphig. cur Pyladi argumentum epistolae Argos perferendae exponat, in hoc loco nulla ejusmodi causa aderat: nam epistola deprehensa ipse etiam nuntius ab itinere Peragendo Prohibetur, nec quidquam Prodest, quod animo tenet, quae litteris mandata erunt. Deinde, quod recte vidit Bremius, quum Agamemnon . s. dixisset, Iphigenis cum Achille conjugium ad fallendam Clytaemnestram fingi, et quas
illa credat esse, non esse veras nuptias, ne Praeter SP, Cui Chantem, Menelaum quemquam de ea re quidquam Scire, quomodo Sen Ex V. 2 . dubitare Potest, quomodo Achilles denegatum conjugium laturus sic Absurdum etiam Sonem V IS 3. UM-rere, quomodo orationi suae fidem conciliet apud Clytaemnestram, quasi vero verbi tantum exsequi mandata debeat, ac
non epistolam Clytae nanesti se reddendam ferat, quam habens do fido sibi habenda laborare non poterat .s
e Prolori versus dy-II . etsi narrationem continent qualem ab Euhipido inutiarum salsularum prologis exponi videmus, tanten oratione scripti sunt minusqi iam qua Euripides in prologis uti Solet poetica, ne quid de vocabulis qilibusdam locutionibusque dioni non Euripideis. Satis antiquus tamen adeoque Athenis scriptus lii prologus erit Abendus, nisi falsa specie nos ludat locus Aristotelis
487쪽
AD IPHIGENIAM AULI DENSEM. lli
Haec igitur talia sunt, ii initium certe fabulae longe aliter ab ipso Euripide constitutum fuisse, quana ut nunc lEgitur, dubitare vix liceat titiae praeterea asseruntur ad dia Plicem
fabulae, recensionem demonstrandana l)ertineritia, non mugnum
vim habent Parodum chori v. 62-2SI. non esse Euripidis, sed aliquanto recentioris Poetae, assii niat Hermania elem doctr. alet r. P. 6 p. f. P. 25. quibuS argumentis adductus, non addidit Hesychii fossam opαυστα, ἀπρόσκοπα. ἰpetrassu'Ic γενει τὴ ἐν υλίδι Commemorat Musgrav. Ea enim vox in nostra Iphigenia non legitur. Sed quamvis Hem stertiusti hanc vocem . T. Pro άριστα reponentis sententiae accedas, quae naihi quidem Parum probabilis videtur, hoc tantum esti- CiuS, Vocem exquisitiorem grainmatici alicujus vel librarii mala sedulitate expulsam esse a voce notiore, non ProPter Unam vocem de duplici recensione totius fabulae cogitandum esSO. Aliud argumentum, e schol Aristoph. an. IS S. Petim tum, optime elevavit remitis P. I 6. In quo hoe naaximena iror, quod, quum in loco Aristophanis centonem esse e diver
sis Euripidis locis consulum ipse scholiastes dicat ἐφάλλων δε
α άλλων Κυριτίδου δραμάτων κόμματα τίθησιν, καὶ ουθεν κατατ εμ λεγει μέλοσ Boeckhius tamen P. Is qUatUor integros verSUS, Patici PerverSis, Comicum ab Euripide mutuatum esse censet, in quibus est Otiam στωμύλλετε, Uur vox non nisi a comicis usurpatiar vid. remi l. c. Mihi Aristophanes non tam singilla Euripidis vocabula risisse, quam morem illii in poetae, in chori cantici ea admiscendi, quae ad propositam rem nihil faciunt, ut alcyonum querelas, perstrinxiSSe videtur, et errasSe Scholiastes, qui, quia ni scribere deberet Eeti de roηαpeyxeίμενον , v*ιyette v - ἐν αυροισ, scripserit τη ἐν
δορί. Longe aliter libri scripti, quorum unus ekkeri et Victoriani vobλεύθε-pou duo alii Tobλεύθcpo δ', quartus e librarii, ii videtur, conjectura et , ελευθεροι δ', editio Aldinis v ἐλευθεριοι. Postremos prologi versus IIa et Seqq. e loco simili Iphigenia Tauricae esse adumbratos recte judicavit Matthiae, neque II S. et II 6, in qui biis mirus aceidit vocabill σύντονα usus, sunt Euripidei. Sed de
V. IIT-I63. qui colorem Euripideum omni ex parte referunt, non erat quod dubitaret Matthiae. Itaque sic statuendi ini esse censemus, Euripidem, in elaboratas quidem, Sed non coagmentatas, reliquisse exordii partes, altern v. I- 8. Complexam, alterum Ir-I63. quae iit inter se cohaererent, ab alio poeta, sive is Euripides minor sive alius filii, inserti sunt, s II 6. Eidem poetae fortasse tribuendae Sunt interpolatione parodi, cujus paucos tantum versus illοS, de qui biis diximus in annotatione a v. 6 , absolvisse videtur Euripides G. D.
488쪽
Aύλιδι. Nam alcyonum commemorationem ad Iphig. Taur.
V. IOS8. referendam esse cum Bergiero existimo omni Lina
autem levissina mihi quidem esse videntur, quae Boeckhius a pag. 2 6, alchenseri exemplum secutus e singulis vocibus et diversis lectionibus petiit argumenta. Amenique, ut duplicem fuisse Iphigeniae Aul recensionem fuisse demonstret, hoc
etiam argumento utitur oeckh. P. a I. quod quum Stari bula necessario ante Tauricam docta esse debeat, quippe in qua loci reperiantui respectu Aulidensis cona positi, Ut ante et scriptae et actae Taurica vero ante anas Aristophanis, i. e. ante Ol. 3, 3. Acta Sit, Ut ex eo apparere, quod in anis V. 232. exordium Tauricae perstringatur, Aulidensis tamen Post mortem Euripidis, i. e. Post l. 3, a. acta esse diserte a schol Aristoph. an. p. narretur una cum Alcmaeone et Dacchis. Loci Tauriosae, quos respectu Aulidensis Compositos esse dicit oeckh. sunt . O8-2l . 23O-235. qtlibUS E-spici opinatur Iph. Atili d. v. OT-632 quorum locorum quae sinii litudo sit, nisi in eo posita, quod utroque loco Iphigenia curru Aulidem advecta et Achilli destinata, Orestes autem telae adhuc et matris ulnis foveri dicatur, non video Quasi vero hoc in Taurica dicere non potuisset Euripides, quippe fama populari acceptum, nisi antea idem in Aulidens dixissetis Minor vero etiam similitudo intercedit inter locum Tau
quidem Iphigenia precata esse dicitur patrem, ne se immolandam abduceret, et in utroque et mentum et genua Patri um-
plectitur. At in Tauricae loco Clytaeimnestra et Orestes Argis remansisse, dum Aulide immolatur Iphigenia, finguntur, ut rena narrat etiam Hygin fab. 8, in Aulidens ipsa naater eam Aulidem adduxisse in illa peυ ην δ γεννησα τατηρ, quod ab Agamemnonis ingenio, quale in Aulidens exhibetur, toto coelo abhorret. Haud dubium est, inquit Boeckhius P. 23,
quin Aulidensis docta sit ante Tauricam, ut ante est ScriPtu, ante anilia concepta hoc nisi esset, Euripides contra naturam docuiSSet, Scripsisset, cogitasset Num sigitur Bacchae etiam
ct misi qua de singulis quibusdam locis addidit Matthiae, qui im hodie melius cognita codicum editionis iti Aldinae ratione non pus videatur pluribus de ii genere dici G. D. Accedit ad haec quod versus Iphigeniae Aulidensis for 63 et ne scripti quidem ab Euripide sunt. G. D.
489쪽
AD IPHIGENII M AULI DENSEM. II
ante Phoenissas actae, I lata nissae ante Supplices, Hecuba et Troades ante Andi omachen, Hercules furens ante Heraclidas pNon iugis, Iphioontain Auliden seni ante Andromachon l. E. a. Ol. O, i doctani esse, ex eo consci licset, quod Androm. v. 62S. Menelaus fratrem jussisse filiam immolare dicitur, quae partes in Aulidens tribuuntur Menelao nam hoc tioque, vulgati opinione arripere poterat Euripides, vel suo jure singere, quia Eum, CUJUS Praecipue re agebatur, ConSEntaneum Etiam Orat, omnia tentare, ut consilium itum perficeret. It
que quum nullo valido arguntento Probatum sit, I plaigeniam Aulidensem ante Aristophanis Ranas actam esse, illud maneat in causa, quod scholiastes Arist. Ran docuit a. v. p. gτω δεα διδασκαλίαι σουσι, τελeυτήσαντο Κύριπίδου, ου lo αυτοβδεδιδαχεναι μωνυμω ἐν άστει 'Iψιγένειαν την ἐν ἰλιδι, λx- μαίωνα, άκχα . E quo loco ne quis novum argumentum duplicis receiasionis Petat, monendum est, eodem jure ex eo Confici posse, Baccharum quoque duplicem recensionen fuisse, quamquam hoc quoque demonstrandum suscepit Loeckh. P. 2s Sqq. Auctor arguimenti Soph. Gild Col. δν επὶ Κολωνω
etc. Num ex hoc loco indipi quoque 'olone duplicem recensionem fuisse existimabimus ' Adde Suidam V. υψορίων, στοι TOυ ηα O Al υλου οἷ μητω ν ἐτίθει άμevorum, Te dΚι ἐν Κηπεν. quo loco non video, quo jure estici possit, CorrectαSpatris fabulas in scenam adduxisse Euphorionem et quamquam verum ESSE Potest, quod Quintil. narrat IO, I, 66. sed unus Quintilian US. Praeterquam Vero, Uod, Ut SVPra demonstratum est, ini- titim fabulae nunc non ejusmodi est, quale a vero auctore institutum erat, multa in ea fabula sunt, quae eam pluribus locis interpolatam et mitti latam esse argDant. Primum, Si verSUS ab
Eliano servati ex Iphigenia Aulidens desumti sunt ejus fabulae, ut jam deinon stravimus, longe alia esse debuit descriptio
Et cxονομία, Uam nostrae. Deinde extrema fabulae ab aliena manu, eaque hominis imperiti et insulsi, addita esse, ad v. ISSCSqq. accuratius demonstrare Conatu Stam . iam VSS. 62J-63T quam suspecti sint, ad illum locunt exposui, nec
Sequitur Matthiae de tempore Andromachae viniοnem Petiti, de qua diximus ad versum illi iis fabulae 83. G. D.
490쪽
minus recte de uss. SO8-SIO dubitatur. Haec autem additamenta mihi quidem a diversis auctoribus Profecta esse videntur. Versus quidem quadraginta octo primi ita elegante Sunt, ut eos, si non ab Euripide, ab aequali certe et egregio Poeta scriptos esse existimem. Sed aliam manum Prodere videntur vSS. II 6-I63. nisi quod in his quoque elegantia nonnulla in-SUnt, ut V. 66-I63. Non diversi sunt coloris, quae Postv SOT inserta leguntur. Non mali sunt v Ss. 623-626, si eos Per Se Pectes Sed qui sequuntur, admodum insulsi longe vero insulsissimi ii, qui post v I 568. accesserunt. Praetoreulacunas deprehendisse mihi videor ipsi illi versus ag-626.
in locum aliorum ad explendam lacunam substituti esse videntur, maxime SS ISSO Sqq. Etiam OS v. g .h et III S. quaedam deesse suspicor, ut in notis monui. Haec omnia rePU- tanti non absurda esse conjectura videbitur suspicantis, hane fabulana, quae non vivo Euripide, sed Post diis naortem demum acta Sit, ab auctore imperfectam et inchoatam relictam esse, ita ut nonnulla quidem cum cura elaborata essent, alia vero secundi curis relicta, nonnulla etiana fortasse bis diverso modo scripta, quae deinde auctor retractan ea eligeret, quae
Imaxime Probarct quae reperiri poterant, ea deinde ab Euripide minore ita coagmentata esse, ut justa fabula agi posset; quum vero vestigia inessent Perse non absolutae, quae deesse viderentur, aliter ab aliis expleta esse. MATTHIAE. Ad interpolationes a Matthiae notatas accedunt versus Spurii postmodum partim ab aliis partim a nobis ipsis notati, ITI IS . IOZ OZ. 36 . I I. 66. OO-SOS. 28-5M.
26 -I2JS. I Ob-I 33. Sublatis igitur his recentiorum
scriptorum additamentis quum non solum Partium quarundam cohaerentia tollatur nonnullaque auctoribus quam ni os tragicorum fert versibus absolvantur, sed etiam justo exitu fabula destituatur, duas hujus rei explicandae vias cogitari Posse Pa-
Recte sentire Matthippum de versibus II S. II 6 Secu de . III-I63. Upra monuimus G. D. De hoc loco fallitur Matthiae, quum non animadverterit spurio eSSe verSUSs a-set . Idem de alter loco dictum esto, in quo spurii sunt versus II 2812o8. G. D. Conf. annotationem noStram a v. IOSO. G. Ti.