Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

491쪽

AD IPHIGENIAM AULI DENSEM. sci

tet. Nam aut imperfectam hanc tragoediam reliquit Euripides, aut, si absoluta ab eo fuit, breviori longiori ve post mortem Poetae tempore fortuniti quodain ludibrio satis mirabili ita est defecta ut postrema folia plane Perderentur, ex Pluribu alitem mediae fabulae partibus ea solum exciderent quibus ad conjungenda quasdam tragoediae conas opus Osset, integri vero remanerent Singularum Varianaque PerSonuriam OrmonES. QUM

facile intelligitur quam sint parum Verisimilia, qUum PraeSErtim interpolationes quasdana, velut v gy-II 6. et quae PrimiSParodi strophis sunt adjecta, ea esse aetate factas manifestum sit qua incredibile est tantam fuisse codiculi penuriam Ut damnum fortuita unius exemplari jactura partum aliunde re-Sarciri non Potuerit, partesque in in illo libro omissae ita perierint ut ne vestigium quidem ullum usquana relinqueretur:

nisi quis Eliani versibus illis uti velit, de quibus supra dixi

mus, aut hariolationi cuidam grammaticorum fidem habere, quam scholiaSta Aristoph. Ranar. Id p. exponit. Quae Utim ita sint, nobis altera expediendae dissicultatis ratio potior videtur, ut imperfectam hanc tragoediam ab Euripide relictam, ab recentioribus autem quibusdam Poetis aliis aliter interpolatam esse censeamUset quemadmodum chilleri poetae nostratis, tragoedia Demetrii nomine inscripta, quum interrupta Poetae morte esset, poStmodum ab aliis est continuata et interpolata. Hanc opinionena genuina fabis fragmenta ita ex omni parte commendant, Ut ne nainina am quidem dubitationem esset habitura, nisi scholiasta Aristophanis quodammodo obstare videretur, qui ad Ran. v. p. actam in scena fabulam post mortem auctoris tradit Tomυτοσὶ τοίνυν με δαρδάπτει τόθo Egpιπίδου

αστει 'Iψυγένειαν την ἐν υλίδι 'Aλκμαίωνα Σάαασ de Uibus verissime judicasse videtur L. Dindorfius in annotationendis gai. Duabus haec rationibus expediri poterunt Aut

dubitatio de versu quodam schyli an Archilochi in iisdem scholiis ad . ro . et Timachida Asclepiadisque de . Iao I.

492쪽

diti iam obligeret, mera imbratim, deinde ab Lura

in m

493쪽

AD IPHIGENIAM A LIDENSEM.

tet. Nam aut imperfectam hanc tio iam reli itiit Euripides,

aut, si absoluta ab eo fuit, liti rei longiorive post naortem Poetae temPOre fortunae quod an torio satis mirabili ita est defecta ut Postrema folia Plane tu, ntur, ex pluribus autem mediae tabuin partibus ea soluti ex erent quibus ad conjungenda quasdam tragoediae Si esset, integri vero Q man Eroni Singularum quartinaci aiuna sermones. Quae facile intelligitur quam sint Partana risimilia, quum PraeSOrtina inicis Ulatiori s tiasdam, velut v - II 6 et quae Priniis Parculi strophis sunt adjecta, ab Mestate saetas manifestuin sit qua incredibile est tantam ut Codie uin cnuriam Ut damnum fortuita unius exemplaris si ira Partum aliunde resarciri non tuerit, artes iii iii i illo libro oniissae ita I H int ut ne v ligi uiri quid an ii us luam clinquor itur: nisi quis Fliani versibus illis uti ei cle quibus supra diximus, aut lariolationi culila re omina fidem liab P, quam scholiastriori toph. Nu ex Ponit Nuri quuinita sint, nobis altera expediendae iistimatis ratio Potior videt tir, ut impersectam hanc trag i l .uripide relictant, ab rc cinioribus alit in quibus lani iii, litor in t ri , latain

494쪽

s 6 ANNOTATIONES

supplementa illa quibus tragoediam a patre non perfectam, sed adumbratam tantum scenae aptam filius reddiderat, exciderunt vel omnia vel ex parte in exemplaribus nostris, et alia in eorum locum ab ineptissimis hominibus supposita sunt quod mirificum plane et incredibile videtur aut erravit scholiasta, vel qui eum descripserunt librarii, in nomine fabulae, quam v*ιγένειαν την ἐν αυροι dicere debuerat. Quod vitium Iphigenis Aulidensis pro Taurica nominatae in eodem Ranarum scholiasta redit ad v. Issos a Bergiero notatum. ' Facilius etiam explicari potest error scholiastae, si in didascaliis solum notatum fuit nomen 'Iψιγε εια, ' quemadmodum Alcmaeonis quo IV Itomen noti addito τον δια Κορίνθου positum est de qua ratione dixi in annotationibus ad Sophoclem P a T. Quod si recte haec disputavimus, non improbabile videbitur trilogiam illani, quae Iphigeniam Tauricam , Alcmaeonem (τον διαμο- ρινθου et Bacchas est complexa DionySii UrbaniS, i. e. mense

Elaphebolione olymp. s3,3 archonte Callia ab Euripide filio in

scenam esse prodiactam aliqUO Post patris obitum, duobus autem postianus Aristophanis mensibus, stias fabula Lenaeis i. e. mense Gamelione ejusdem anni edita est. Quo tempore quum Iphigenis Tauricae exena piari jam in manibus versarentur histrionum, non est mirandum aliquot hujus fabulae versibus Aristophanem uti potuisse in Ranis quam libertatem interdum sibi sumsisse comicos veteriana grammaticorum testimoniis constat. Haec igitur etsi nobis probabilia videntur, tamen non contendimus extra dubitationem Posita esse. Est enim haec

quaestio ejusmodi ut facile quidem sit genuinas fabulae hujus partes ab spuriis discernere, qui autem Caussa et origo harum interpolationum exstiterit non videatur ad liquidum perduci posse, nisi insperata alicunde lux assulserit. Indici personarum eximatur UPEΣBTTH ejusque in locum ponatur, qui inferius memoratur, E PANHN. Eandem

enim Vtramque PerSOnan ESSE PParet ex Prima scena fabulae comparata cum VersibUS 65. et Seqq.I. δόμων τωνδε τωνδε δόμων Flor. I. aa. NPEΣBTTHΣ Corrigendum EPANΩ hic et infra. Upεσβυτm librarii posuerunt Propter prima fabulae verba

495쪽

AD IPHIGENIAM AULI DENSEM. si

oereixω πρεσβύτα στείχω Flor. I. a. . o Damaestus et libri quod om Flor. I. άυπνον Intelligendum cστί, quod interpunctione sua clarum fecit Aldus, qui conania Post agetrvo PoSUit. S. και ετ ο*θαλμο ἀευ πάρεστιν όξυ, acre, impigrum. Senectam impigrani insidere oculis suis et quasi in illis excubare dicit. OTH. Homor Il. Κ, set enec μοι ἐπ ύμμασι γ*υμο -νο lcάνει. . Cis eγγυ Πλειάδο; Recte reprehendit caligo in Proleg ad Manilium P. S. quod Sirius prope Pleiadas esse dicitur. Sed videtur Euripides non tant astronomica rationes Sectatu ESSO, quam eas Stellas cum delectu POSViSSe, quae Et splendidissimae essent et notissimae, quippe ad temPeStatum vicissitudines pluri naum momenti habentes. Similiter caliger post locum Eurip. addit Haec ergo uitari illorum et orti mrticior Strologici MATTH. Cum his coiit quae Harius dixit in the Philologiecti Mi Seum Vol. I. P. 23 23. Hi petriroen ob Hoc epitheton Pleiasin tribuitur etiana ab Eurip or. IOOZ POR. 8. τι μεα is His verbis inest significatio importuni temporis, quo Agamemnon per castra vagetur. MATTH.

rore. Nani hoc legitur Hippol. 26 .

23. τό τε ψιλότιμον, Marklandi conjectura legitur Libri και το ψιλότιμον. Quae Verba glossema esse ad Toυτο τ καλουadscripta recte animadvertit Bothius. γλυκυ μὲν, λυτα δὲ προσιστάμενον Hunc locum imitatur Macho apud Athen. 6. P. 2 A. a Porson IndicatUS. 28. δρι-eω Stobseu IOS, C. Libri ιατέο v. 2s-SI. asser Plut Mor. p. 33 E. y-33. P. IS B. 33. βουλόμεν ἔσται νενόμισται StobMUS.

496쪽

ATIONE,

Ali inminisi itum est dei ad sqq,-lem p. et r. Quod petit, tale debitur in iani

497쪽

legitur libri

ad obro robota une locum imitatur,non iidicatus.

498쪽

gi ANNOTATIONES

ψ νην Conf. v. 6s. Ex eodem loco facile explicari potest

cur dignum comitem sponsae missum se esse dicat SENEX. y-II . Prologus a poeta recentiore loco perinepto insertus de quo vide quae in prominio diximus. Sq. μη αν η Flor. I. μη Flor. 2.

τυχη θ' Deleatur quod ex editione Matthiae remansit, qui a Marklando accePit. Sy άριατα Non satis probabilis conjectura Hem sterhiasii est,

68. δίδωσ' Marsilandus Libri δίδωσιν. Parum probabiliter Elmsteius in Edinbure ReDiem vol. I . . O . διδοhy, ut apodosis ab illis verbis incipiat λ U-.

499쪽

AD IPHIGENIAM AULI DENSEM. fg s

σκιάν omittunt codices: ut ex conjectura sua suPPleviSSevideatur corrector Aldinus. IIS. II 6. Post II 8 leguntur in libris Transposuit Reiskius. Scripti autem hi versus ut eodem poeta sunt lai Praecedentem Prologum Com Postlit. II 6 σύντονα Pro σύμβωνα dictum Contra morem veteriam.

Iao Auli alam Euboeae dicit, quia Chalcidi ponte juncta

500쪽

sao ANNOTATIONES

μου; ex L. Dindorsi oditione relictum, qui lio ex Her-m Anni conjOctura Posuit cuni αλινου conjungendi i m. Librie όρμα. Quo servato Herninianus nunc totum itine verstim POS IAZ trula SPostlit. ISO. ην γάρ νιν ηομταἰ λυτή liv In QPtum , γαρ, Pro quod dici debuit, etiali si in cedentem versum in locum inferio- Cm transi onus. Neque vrni xlv una accusativo construi Potuit. Denique mire dicti in est roμηαiv. Recte Boissonadius conjicere videtur nonnulla ante hunc versum excidisse. Quae autem Superstant, fortaSS Si Stant corrigenda v γο ηομταἰσ

IS 2 Κυκλώπωι -θυμέλα; Mycenas, a Cyclopibus conditas. 156 ri Phe Vulgo ride, quod revocandum. In Par. . et Flor. 2. iiDde, SVPra ScriPto fide. 16i Scrib. Eq.IC . XOPOΣ. Chorum non ex mulieribus nul)tis, quas nihil Caussae orat Cur introducero Postia, sed ex virginibus esse Compositum plus uno in loco manifeste prodidit Euripides quod non videtur animadvertisse recentior Poeta quiaμέτεροι τόσεισscripsit v. i 6. Similem interpolatoris hallucinationem notabimus ad Iphig. Taur. O l. I 6g-JOa. Ita longo hoc carmine chori quattuordecim tantum versus sunt qui oesin dictionemque referant Euripideam, similes Phoenissarum virginiana Parodo ZO2 seqq. reliqua omnia ab recentiore Poeta sunt adjecta, diligenter imitato us in catalogo navium tradidit Homerus. Quod de Postrema carminis parte 23I OZ animadvertit Hermannus. Duattuordecim autem illi quo dicebam versus hi sunt, in sex versiis digerendi, Ooλον δμψ ταβακτίαν ψάμαθον υλίδοσμναλίασ,