Rei Publicae libri decem

11쪽

ΠΟ ΛΙΓΕΙΑΣ . ποίεε, αλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς νεανίαις ξύνισθι καὶ δευροπαρ' μὰς φοίτα, παρὰ φίλους τε και πάνυ οἰκείους.

Καὶ μην, ν δ εγώ. Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος

τοι σφόδρα πρεσβυται δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ αυ- των πυνθάνεσθαι, σπερ τινὰ ὁδον προεληλυθότων, ην καὶ ημῆς ἴσως δεησε πορευεσθαι, ποία τίς ἐστι, τραχεῖα και χαλεπη, Ῥαδία καὶ ευπορος και δη και σορηδέως α πυθυίμην, ο τί σοι φαίνεται Οὐτο , πειδη ἐνταυθαηδη εἶ της λικίας, Ἀτεπὶ γήραος ουδω φασὶν ἐναι οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπον του βίου η πῶς συ αυτ εξαγγελλεις. III. Ἐγώ σοι, ἔφη, νη τὸν ία ερῶ, Σώκρατες,οιον γε μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες 329 εἰς ταυτο παραπλησίαν ηλικίαν εχοντες, διασώζοντες την παλαιὰν παροιμίαν. ο ουν πλειστοι μῶν ολοφυρονται ξυνιόντες, τὰς εν si νεότητι δονὰς ποθουντες και ἀναμιμνησκόμενοι περί τε ταφροδίσια και περὶ πότους καὶευωχίας και αλλ' ἄττα α τῶν τοιούτων ἔχεται, και ἀγανακτουσιν ως μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε μενευ ζῶντες, νυν δε υδε ζῶντες ἔνιοι δε και τὰς τῶν οικείων προπηλακίσεις του γήρως οδέρονται, καὶ ἐπι τουτω δη το γῆρας μνουσιν σων κακῶν σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ δε δοκουσιν, ω Σώκρατες, οὐτοι οὐ O αἴτιον αἰ- τιῆσθαι. ει γὰρ ην τουτ' αἴτιον, καν εγὼ τὰ αὐτὰ αὐταεπεπόνθη νεκά γε γηρως και Di ἄλλοι πάντες ὁσοι ν ταῶθα λθον λικίας. νυν δ' ἔγωγε ηδη εντετυχηκα ουχουτως χουσι και ἄλλοις καὶ δ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τω ποιητὴ παρεγενόμην ἐρωτωμένω πό τινος Πῶς, φη, Σοφόκλεις, εχεις προς ταφροδίσια , τι οἷός τε ι γυναικὶ συγγίγνεσθαι και ος, Κυφήμει, φη,. ἄνθρωπε ἀσμεναίτατα μεντο αυτο ἀπέφυγον, σπερ λυττῶντα τινα κα ἄγριον δεσπότην ἀποφυγών. ευ ουν μοι και

12쪽

τότε ἔδοξεν κεῖνος εἰπεῖν και νυν ουνηττον παντάπασι γὰρ των γε τοιουτων εν τω γηρα πολλη εἰρηνa γίγνεται καὶ λευθερία, πειδὰν αι επιθυμίαι παύσωνται κατατεμνουσαι και χαλάσωσι, παντὰπασι το του Σοφοκλεους γλ γνεται δεσποτῶν πάνυ πολλῶν εστι και μαινομενων ἀπηλλάχθαι ἀλλα και τούτων πέρι κα των γε προς τους OG

κείους μία τις αἰτία ἐστίν , ου το γῆρας , ω Σώκρατες. αλλ' ὁ τρόπος των ανθρώπων. αν μεν γὰρ κόσμιοι καιευκολοι σι, καια γῆρας μετρίως ἐστιν ἐπίπονον εἰ δεμη, και γῆρας. Σωκρατες, και νεότης χαλεπωτω τοιο,

τω ξυμβαίνει. IV. Kαι γ ἀγασθεις αὐτοs εἰπόντος ταοτα, βουλόμενος ετ λεγειν αυτὸν ἐκίνουν και ἐπον AZ Κέφαλε, οιμαί σου του πολλούς, ὁταν ταsτα λεγης, ου ἀποδή- χεσθαι Ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ἐαδίως ο γῆρας φερειν ου διατον τρόπον, ἀλλα δια το πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι τοις γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθια φασιν ἐναι 'Aληθῆ, ἔφη, λεγεις ου γὰρ ποδεχονται. καὶ λεγουσι μὲν τι, ου μεντοι γε ὁσον οἷονται, ἀλλὰ το το Θεμιστοκλεους

ευ ἔχει, δντω Σεριφίω λοιδορουμένω καὶ λέγοντι, ὁτι Ου330 δι αυτὸν ἀλλὰ διὰ την πόλιν ευδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο, ὁτι υτ αν αυτὰς Σερίφιος ων ὀνομαστός γενετο οἴτ'εκεῖνος Αθηναιος καὶ τοῖς δη μη πλουσίοις, χαλεπῶς δετὰ γῆρας φερουσιν ευ ἔχει λαυτὸς λόγος, ὁτιουτ αν οεπιεικης πάνυ τι ὐαδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοιλουθ' ὁ μη πιεικὴς πλουτήσας ευκολός ποτ' αν ἐαυτω γενοιτο. Πότερον δέ, ν δ εγώ, ω Κέφαλε. ων κέκτησαι τὰ πλέω

παρέλαβες η ἐπεκτήσω Ποῖ' ἐπεκτησάμην , ἐφη,. Σώκρατες μέσος τις γέγονα χὐηματιστὴς τοὐτε πάππου καt του πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος τε καὶ ομώνυμος εμοὶ σχε- δον τι σην εγώ νίν ουσίαν κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησε, Λυσανίας δε ὁ πατὴρ ἔτι ἐλάττω

13쪽

αυτην ποίησε της νυν ουσης γ δ αγαπῶ, ἐὰν μηἐλάττω καταλίπω τουτοισί, ἀλλα βραχεῖ γε τινι πλείω παρέλαβον Ου τοιχνεκα ρόμην, ν δ εγῶ, τι μοι

εδοξας ου σφόδρα αγαπαν τα χρηματα τουτο δε ποιουσιν cώς το πολυ ο αν ταυτοὶ κτησωνται οἱ δε κτησάμενοι διπλn τοι αλλοι ασπάζοντα αυτά. σπερ γαμοι ποιηταὶ

τα αυτῶν ποιηματα και ι πατέρες τους παῖδας αγαπῶσι,

ταύτη τε δ καὶ οι χρηματισάμενοι περὶ τα χρήματα σπουδάζουσιν - εργο εαυτῶν, και κατὰ την χρείαν, ηπελοι ἄλλοι χαλεποὶ Osν καὶ ξυγγενέσθαι εἰσίν, ουδενεθελοντες επαινεῖν ἀλλ' η τον πλουτον 'Aληθῆ, φη, λέγεις. V. Πάνυ μεν ουν , ν δ εγώ. αλλά μοι ἔτι τοσόνδε Dειπέ τί μέγιστον οἰει αγαθὰν ἀπολελαυκέναι του πολλὴν Ουσίαν κεκτῆσθαι 'D, χ' ος, ἴσως ουπιαν πολλοὐ πείσαιμι λέγων. ευ γαρ ἴσθι, ἔφη. Σώκρατες, τι, ἐπειδάν τις sγγὐ Mi του οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῶ δέος και φροντὶς περὶ ἔμπροσθεν ου εισύει οῖ τε γα λεγόμενοι μυθοι περὶ των ἐν Ῥιδου, ς τον ἐνθάδε ἀδικήσαντα δει κεῖ διδόναι δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε δη στρέφουσιν αυτου την ψυχὴν φαληθεῖς σι και Καυτὸς τοι πὰ της του γήρως ἀσθενείας η και ῶσπερῆδη ἐγγυτέρω ν των ἐκει μὰλλόν τι καθορα αυτά. πο- φίας δ os και δείματος μεστὰς γίγνεται και αναλογίζεται δη καὶ σκοπεῖ, εἴ τινά τι δίκηκεν ὁ μεν οὐν εὐρίσκων αυτομἐν τῶ βίω πολλὰ αδικήματα καὶ κ τωνυπνων, ῶσπελοι παῖδες θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει καις μετὰ κακῆς ελπίδος τω δε μηδεν αυτω αδικ9ν ξυν-Mlειδότι δεῖ ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι και ἀγαθὴ γηροτρόφ0ς,

ως και Πίνδαρος λέγει χαριέντως γάρ τοι si κρατες,

τουτ κεῖνος εἰπεν, τι ος αν δικαίως και ὁσίως τον βίον

διαγάγη,

14쪽

6 ΠΛΑΤΩΝΟΣ

γλυκεῖ o καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖελπίς - μὰλιστα θνατων πολύστροφον γνώμαν κυβερνῆ.ευ ουν λεγε θαυμαστῶς ώς σφόδρα. προς δη τουτ εγωγε τιθημι την των χρημάτων κτησιν πλείστου ἀξίαν εἶναι ου τι παντὶ ανδρί, αλλα τω ἐπιεικει το γα μηδε ακοντά τινα εξαπατῆσαι η ψευσασθαι, μηδ' αὐὀφείλοντα η θεῶθυσίας τινας η ἀνθρώπω χρήματα ἐπειτα ἐκεῖσε ἀπιεναι δεδιότα, μεγα μερος εἰς τοsτο η των χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται ἔχει δε και ἄλλας χρείας πολλάς -λλά γε δ ανθ' ἐνος ου ἐλάχιστον ἔγωγε θείην, εἰ τοίτο ἀνδρὶ νοsν ἐχοντι, ω Σώκρατες, πλοῆτον χρησιμώτατον εἰναι Παγκάλως, ην δ' ἐγώ, λέγεις ω Κέφαλε τοίτο σαυτό, την δικαιοσυνην, πότερα την ἀλήθειαν αυτ a φήσομεν ἐναι πλῶς ουτως καὶ το ἀποδιδόναι, αν τίς τι παρά του λάβη. η και αυτὰ αὐτα ἔστιν νίοτε μεν δικαίως, νίοτε δε αδίκως ποιειν οἱον τοιόνδε λέγω πὰς αν που εἴποι, εἴτις λάβοι παρὰ φίλου ανδρος σωφρονουν- τος πλα ει μανεις ἀπαιτοι, τι υτε χρὴ τα τοιαsetia ἀποδιδόναι, υτ δίκαιος αν εἴη ο ἀποδιδους, ουδ αυπρος τον ουτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.

D 'Ορθῶς, ἔφη, λέγεις Ου ἄρα ουτος ορος ἐστὶ δικαιοσυνης ἀληθῆ τε λέγειν καὶ α αν λάβ τις ἀποδιδόναι. Πάνυ μεν ουν, ἔφη, ω Σώκρατες. πολαβών ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ Σιμωνίδ' πείθεσθαι Και μέντοι.εφη ὁ Κέφαλος και παραδίδωμι μῖν τον λόγον ' δεiγά με ηδη των ἱεμῶν ἐπιμεληθῆναι. υκοὐν ἐφην ἐγώ ὁ Πολέμαρχος των γε σῶν κληρονόμος Πάνυ γε - δ ος

γελάσας ' και αμα θει προς τα ιερά.

R. Ἀθε δη, ἐπον ἐγώ, συ ὁ του λόγου κληρονόμος, τί φης τον Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ

15쪽

ἀπιστεῖν ' σοφος γαρ καὶ θεῖος ἀνηγ' οὐτο μέντοι ο τί

ποτε λέγει, συφεν, es Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις, γωδ αγνοῶ δηλον γαλοτ ου τοὐτο λέγει, πεμ αρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου τι οτωοsν μὴ σωφρόνως απαιτοίντι ἀποδιδόνας καίτοι γε φειλόμενόν που 332εστι τοίτο, O παρακατέθετο γάρ; Ναι 'Aποδοτέον δέ γε οὐδ' πωστιοsν τότε, πότε τι μη σωφρόνως ἀπαιτοῖ Ἀληθῆ, χ δς υλλο δη τι η τὸ τοιοOτον, ὼς εοικε ὶέγει Σιμωνίδης τὸ τ οφειλόμενα δίκαιον ἐναι ἀποδιδόναι υλλο μέντοι νὴ Λί', ἔφη τοι γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν του φίλους αγαθὸν μέν τι δραν, κακὸν δε μηδέν. Μανθάνω, ν δ' ἐγω ὁτι ου τὰ φειλόμενα ἀποδίδωσιν, ὁ αν τω χρυσίον ἀποδω παρακαταθεμένω , άν Bπερ Ἀπόδοσις καὶ η λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δεώσιν τε απολαμβάνων και, ἀποδιδούς ούχολω λέγειν si τον Σιμωνίδην Πάνυ μεν οὐν Π δέ τοι ἔνθροῖς ἀποδοτέον, ' αν τέχy οφειλόμενον Παντάπασιμεν οέν, ἔφη, ο γε φείλεται αὐτοῖς φείλεται δέ γε, οἰμαι, παρά γε τολεχθροετω ἐχθρῶ, ὁπερ και προσήκει,

κακόν τι.

δης ποιητικῶς τὰ δίκαιον ο εἴη διενοεῖτο μεν γάρ ῶς φαίνεται, τι τουτ' εἴη δίκαιον, τὰ προσῆκον ἐκάστω ἀποδιδόναι τοsτο δε νόμασεν φειλόμενον Ἀλλὰ τί ολι ἔφη s προς ιός, ην δ' ἐγώ, εἰ οὐν τις αυτόνηρετο Σιμωνίδη, η τίσιν οὐ τί ἀποδιδοὐσα οφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη ατρικη καλειται; τί ἀν οδειημῖν αὐτον ἀποκρίνασθαι Θηλον ὁτι. ἔφη, Ῥώμασι φάρμακά τε καὶ σιτία καὶ ποτά. Hδε τίσι τί ἀποδιδοsσα 0wειλόμενον και προσῆκον τέχνη μαγειρικη καλεῖται

16쪽

λουθεῖν,. Σώκρατες, τοῖς ἐμπροσθεν ειρημένοις η τοῖς φίλοις τε καὶ χθροῖς φελειας τε καὶ βλάβας ἀποδιδουσα.

T τους φίλους αρα ευ ποιεῖν καὶ τους ἐχο ρους κακῶς δικαιοσυνην λέγει , Λοκεῖ μοι. Q ουν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους ευ ποιεῖν και ἐχθρους κακῶς προς νόσον

καὶ γίειαν γατρός. - δε πλέοντας προ τον της θαλάττης κίνδυνον Κυβερνητης. ι δε ο δίκαιος; εν τίνι

πράξει καὶ προς τί ἔργον δυνατώτατος φίλους φελεῖν και ἐχθρους βλάπτειν; Κν τ προσπολεμεῖν καὶ ε τω ξυμμαχειν ἐμοιγε οπεῖ. Eiεν Ῥη κάμνουσί γε μην,

φίλε Πολέμαρχε, ιατρος ἄχρηστος. λη4χῆ Καὶ μη πλέουσι δη κυβερνητης Ναί. υρα καὶ τοι μη πολεμουσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος Ου πάνυ μοι δοκεῖ τουτο. ρησιμον 3334 α καὶ is ειρηνri δικαιοσυνη; ρήσιμον. Και γαρ γεωργία η υ; Ναί Πρύς γε καρπολκτῆσιν Ναί Καιμην και σκυτοτομική Ναί Προς γε ποδημάτων αν,οἰμαι, φαίης κτησιν Πάνυ γε Τί δεχη; τὴν δικαιοσύνην προς τίνος χρείαν η κτησιν εν ειρηντὶ φαίης αν χρη σιμον εἶναι Προς τα ξυμβόλαια, ω Σώκρατες Συμβόλαια δε λέγεις κοινωνήματα η τι ἄλλο Κοινωνηματα δῆτα Ao ουν ὁ δίκαιος ἀγαθος και χρήσιμος κοινωνὰς ει πεττῶν θέσιν η ὁ πεττευτικός G πεττευτικός. λλεἰς πλίνθων και λίθων θέσιν δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων κοινωνὀς του οἰκοδομικοs Ουδαμῶς. λλ'

εις τίνα δη κοινωνίαν ὁ δίκαιος αμείνων κοινωνὸς του κιθαριστικου, ωσπερ ὁ κιθαριστικὸς του δικαίου εἰς κρουμάτων Εἰς ἀργυρίου, οιγε δοκεῖ Πλην γ' ἴσως. Πολέμαρχε , προς το χρῆσθαι ἀργυρίω οταν δέχὶ ἀργυ- ρίου κοιν πρίασθαι η ἀποδόσθαι Ἀπον τότε δε - εγὼ οἶμαι ὁ ἱππικός η γάρ Φαίνεται. Ἀαι μην ταν γε

17쪽

πλοῖον ὁ ναυπηγος iis κυβερνητης. Κοικεν πταν ουν

τί δει ἀργυρίω χρυσίω κοινὴ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος χρησιμώτερος των αλλων υταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ἡ κρατες. οὐκοs λεγεις, ταν μηδεν δε λαυ- τω χρῆσθαι αλλὰ κεῖσθαι Πάνυ γε πιταν ἄρα ἄχρηστονὴ ἀργυριον , τότε χρησιμος ε αυτω η δικαιοσυνη, Kιν Dδυνεύει Καε ταν δη δρέπανον δέη φυλάττειν η δικαιοσύνη χρησιμος καὶ κοινηὶ καὶ ἰδία ' ταν δε χρῆσθαι η αμπελουργικν Φαίνεται Φησεις δε και ἀσπίδα καὶ λύρανοταν δέη φυλάττειν καὶ μηδεν χρῆσθαι χρήσιμον εiναι την δικαιοσύνην, ταν δε χρῆσθαι, την πλιτικην καιτην μουσικην 'Aνάγκη Και περὶ τἀλλα δη πάντα η δικαιοσύνη ἐκάστου εν μὲν χρησει ἄχρηστος εὐδειαχρηστία χρήσιμος Κινδυνεύει. VIII. υκ αν ο - ώ φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη gh δικαιοσύνη, εἰ προς τα ἄχρηστα χρήσιμον ον τυγχάνει. τόδε δε σκεψώμεθα. αρ' οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος εν μά-ru εἴτε πυκτικὴ εἴτε τινι και ἄλλη, οίτο και φυλάξασθαι; Πάνυ γε Ἀρ ουν και νόσον στις δεινὴ φυλάξασθαι, και λαθεῖν οὐτος δεινότατος εμποιῆσαι 'Eμοιγε δοκεῖ.Aλλὰ μην στρατοπέδου γε ὁ αὐτὰς φύλαξ ἀγαθός, ὁσπερ 334

καὶ τα των πολεμίων κλέψαι και βουλεύματα και τὰς αλ-λας πράξεις Πάνυ γε Ποτου τις ἄρα δεινὰς φύλαξ, οὐ του καὶ φὼρ δεινός. Ἐοικεν Ε ἄρα ὁ δίκαιος ἀργύριον δεινός φυλάττειν, και κλεπτειν δεινός. N. γοsν ὁ λόγος, ἐφη, σημαίνει. λεπτης ἄρα τις ὁ δίκαιος, ἐοικεν,

ἀναπεφανται και κινδυνεύεις παρ' Ομήρου μεμαθηκέναι αὐτό. καὶ γαρ κεῖνος τον του 'Oδυσσέως προς μητρὰς πάππον , τόλυκον αγαπῆ τε καί φησιν αυτὰν πάντας Βανθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνη δ' οὐκω τε εοικεν οένὴ δικαιοσύνη και κατὰ σε και καθ' υμηρον καὶ κατὰ Σμμωνίδην κλεπτική τις ειναι, επ' ωφελεία μέντοι των μ

18쪽

μα τον νι Ἀφη, αλλ' ουκέτι οἶδα εγωγε ο τι λεγον τουτο μέντοι εμοιγε δοκεῖ ετι,.φελεῖν μεν του φίλους

δικαιοσύνη, βλάπτειν δε τους ἐχθρούς Φίλους δε λέγεις

σεινα πότερον του δοκουντας ἐκάστω χρηστους εἶναι - τους οντας, καν μη δοκῶσι καὶ ἐχθρους σαυτως; μκος μεν, φη, ους αν τις ηγῆται χρηστους φιλεῖν ούς δ' αν πονηρους μισεῖν Ἀρ ουν os ἁμαρτάνουσιν οἱάνθρωποι περὶ τοὐτο ἄστε δοκειν αυτοῖς πολλους μεν χρηστους ἐναι μη οντας, πολλοὐς δε τουναντίον, μαρτάνουσιν. ουτοις αρα ι μεν αγαθ ο εχθροί, οι δὲ κακοὶ

φίλοι Πάνυ γε 'AλΓ μως δίκαιον τότε τούτοις, τους D μεν πονηροὐς φελεῖν, τοὐς δε αγαθοῶς βλάπτειν Φαίνεται 'Aλλὰ μην ο γε αγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ οἱοι μη ἀδικεῖν Ἀληθῆ κατὰ δη τον σὰν λόγον οὐ μηδεν ἀδικουντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν Μηδαμῶς εφη in κρατες πονηρος γαρ ἔοικεν εἰναι ὁ λόγος. ους αδίκους αρα.

ην δ εγώ, δίκαιον βλάπτειν, οὐ δε δικαίους ἀφελεῖν. Ουτο εκείνου καλλίων φαίνεται Πολλοῖς αρα Πολέμαρχε, ξυμβησεται, σοι διημαρτήκασι των ἀνθρώπων, δίκαιον ἐναι τους μεν φίλους βλάπτειν πονηροὶ γαρ αυ- τοῖς εἰσί του δ' χθροὐς φελεῖν Ἀγαθοὶ γάρ καὶ οὐ- τως ἐρουμεν αυτ τοὐναντίον η τον Σιμωνίδην ἔφαμεὶ λέγειν Και μάλα, φη, υτ ξυμβαίνει ἀλλα μεταθώ- μεπα κινδυνεύομεν γὰρ ου ὀρθῶς τον φίλον και ἐχθρὰν θέσθαι Πῶς θεμενος ἁ Πολέμαρχε ν δοκουντα χρηστον, τοsτον φίλον εἶναι Νυνδε πῶς, ν δ εγώ. μεταθώμεθα Τον δοκουντά τε, χ' ος, καὶ τον ὁντα χρη-33 στον φίλον ' του δε δοκοίντα μέν, ἄντα δε μη δοκειν αλλὰ

μη εἶναι φίλον καὶ περὶ του ἐχθροί δὲ ταύτη θέσις. μλος μεν δη- ώς εοικε, τούτω τω λόγω λαγαθὰς ἔσται, δε- θρος ὁ Ο πονηρός. Λαί. Κελεύεις δ ημὰς προσθεῖναι

19쪽

τῶ δικαίωτως το πρῶτον ἐλεγομεν, λεγοντες δίκαιον εἰ- ναι τον μεν φίλον ευ ποιεῖν, τον δε ἐχθρὰν κακῶς νυν προς τούτω δε λέγειν, τι ἔστι δίκαιον τον μεν φίλον ἀγαθον οντ ευ ποιεῖν, τον δ' χθρον κακὰν οντα λάπτειν Πάνυ μεν ουν, εφη, ουτως αν μοι δοκεῖ καλῶς λε-

γεσθαι.

IX. Ἐστιν ἄρα, ν δ εγώ δικαίου ανδρος βλάπτεινκα οντινουν ἀνθρώπων Καὶ πάνυ γε, φη, τους γε πονηρούς τε και εχθρους δε βλάπτειν βλαπτόμενοι δ' Ἀ- ποι βελτίους η χείρους γίγνονται χείρους. ρα εἰς την τῶν κυνῶν ἀρετην η εἰς την τῶν Ἀπων; ις την τῶν ιπ- πων. ρ ουν και κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονταιεις την τῶν κυνῶν , αλλ' υκ εἰς την τῶνῖππων ἀρετην;

Ἀνάγκη Mνθρώπους δε ἐταῖρε, μη ουτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς την ἀνθρωπείαν ἀρετην χείρους γίγνε- σθαι; Πάνυ μεν ουν υλλ' η δικαιοσύνη ουπιανθρωπείαἀρετη, Καὶ τουτ ανάγκη Καὶ τους βλαπτομένους αρα, φίλε, τῶν ἀνθρώπων ανάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ικεν Ἀρ ουν τῆ μουσικὴ οι μουσικοι ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; δύνατον. υλλα t ιππικῆ ο ιππικοὶ ἀφίππους Ουαεστιν υλλα η δικαιοσύνη δη οι δίκαιοι

ἀδίκους η καὶ ξυλληβδην ἀρετοὶ οἱ ἀγαθοὶ κακούς υλλὰ

αδύνατον. υ γαρ θερμότητος, οἶμαι, εργον ψύχειν, αλλὰ του ναντίου Ναί Ουδε ξηρότητος υγραίνειν, ἀλλατου ναντίου Πάνυ γε Ουδε δη του ἀγαθου βλάπτειν, ἀλλα του ἐναντίου Φαίνεται υ δε γε δίκαιος ἀγαθός; Πάνυ γε Ου ἄρα του δικαίου βλάπτειν εργον,, Πολέμμαρχε, ουτε φίλον ου ἄλλον ουδένα, ἀλλα του εναντίου του ἀδίκου Παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, φη - Σώκρατες Εἰ ἄρα τα φειλόμενα κάστω ἀποδιδόναι φησί τις δίκαιον εἶναι, τουτο δὲ δη νοεῖχέτω τοι μὲν

εχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ του δικαίου ἀνδρός, τοῖς

20쪽

δε φίλοις φέλειαν, ου ην σοφος ὁ ταέτα iπώw ου γαρ ἀληθῆ λεγεν ουδαμου γα δίκαιον ουδενα μῖν ἐφάνη δν βλάπτειν. Συγχωρῶ, ῆ δ ος Μαχουμεθα αρα ην δ'εγώ, κοιν' εγώ τε καὶ συ εάν τις αὐτο φὴ η Σιμωνιδηνη Βίαντα η Πιττακον εἰρηκέναι η τιν' αλλον των σοφῶν τε καὶ μακαρίων ανδρῶν. Ἐγωγ' ουν, φη ετοιμος εἰμι 336 κοινωνεῖν της μάχης υλλ' ἐσθα, ν δ εγώ, ου μοι Jo-κει εἶναι το ρῆμα το φάναι δίκαιον εiναι τους μεν φίλουs

ἀφελεῖν, τους δ' ἐχθροsς βλάπτειν; ίνος; φη. οἶμαιαυτὰ Περιάνδρου εἰναι η Περδίκκου ηαερξου γομηνίου του Θηβαίου η τινος ἄλλου μεγα οἰομενου δυνασθαι πλουσίου ανδρός. ληθέστατα εφη, λέγεις αεν ῆν δ εγώ επειδη δε ουδε τοίτο ἐφάνη η δικαιοσυνη ον ουδε το δίκαιον , τί αν ἄλλο τις αυτ φαίη ειναι;

X. Kαι ὁ Θρασυμαχος πολλιάκις μεν κα διαλεγομένων μῶν μεταξὐ ρμα ἀντιλαμβάνεσθαι το λόγου. ἔπειτα πὐτῶν παρακαθημένων διεκωλυετο βουλομένων διακουσαι τον λόγον ς δε διεπαυσάμεθα και ἐγὼ ταμ' εἶπον ούκέτι ησυχίανήγεν, ἀλλα συστρέψας εαυτὀνἰς- περ θηρίον κεν ἐφ' ημὰς ς διαρπασόμενος. και ἐγώ τε καὶ ὁ Πολίμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν ὁ δ' εἰς το μέσον φθεγξάμενος ις, φη, μὰς πάλαι φλυαρία ἔχει, Σώκρατες καὶ τί εύηθίζεσθε πρὼς αλλήλους ἡποκατακλινόμενοι μιν αὐτοῖς; αλ εἶπε ώς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὼ δίκαιον ο τι ἐστί, μη μόνον ἐρώτα μηδε φιλοτιθμοί ἐλεγχων ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοsτο. ὁτι ραον ἐρωταν η ἀποκρίνεσθαι, ἀλλα και αυτὸς από- κριναι καὶ εἰπέ , τί φχὶς εἰναι τὰ δίκαιον και ὁπως μοι μηἐρεῖς, τι τὸ δέον ἐστὶ μηδ' ὁτι τὸ φέλιμον μηδ' τι ὀλυσιτελοῶν μηδ' ὁτι τὸ κερδαλέον η ὁτι τλουμφέρον, ἀλλα σαφῶς μοι και ἀκριβῶς λέγε ο τι αν λέγης ώς ἐγώου ἀποδέξομαι, ἐὰν θλους τοιούτους λέγI καὶ ἐγὼ