Rei Publicae libri decem

21쪽

ΠΟ AIT EI A Σύ. 13άκουσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλεπων αυτον φοβουμην, καί μοι δοκῶ, ει μη πρότερος ἐωράκη αυτον τεκεῖνος ἐμε

αφωνος αν γενέσθαι νυν δε ηνίκα πετου λόγου ηρχετοεξαγριαίνεσθαι προσέβλεψα αυτον πρότερος. στε αυ-

τω οἷός τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ποτρέμων D. Θρασυμαχε, μη χαλεπὸς ημῖν ἴσα ' εἰ γαρ ξαμαρτάνομεν εν ῆ των λόγων σκέψει εγώ τε καὶ ὁδε, ευάσθιέτιακοντες ἀμαρτάνομεν. μη γαρ δη λυ, ε μεν χρυσίονεζητουμεν, - αν ποτε μῆς εκόντας εἶναι ποκατακλίνεσθαι ἀλληλοις να ζητήσει και διαφθείρειν την ευρε- σιν αυτον, δικαιοσυνην δε ζητουντας, πρῆγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, πειθ' ουτως ἀνοητως υπείκειν ἀλληλοι καὶ ου σπουδάζειν ο τι μάλιστα φανῆναι αυτό. Oiου γε σέ. φίλε αλλ' οἰμαι, ου δυνάμεθα ἐλεεῖσθαι Ουνημῆς πολυ μὰλλον εἰκός εστ που et πλυμῶν των δεινῶν MIη χαλεπαίνεσθαι. XI. Καὶ ς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν 'AZHράκλεις, εφη, αύτη 'κείνη ηεἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, και ταυτ εγώήδη τε καὶ τοίτοις προυλεγον, ὁτι συ ἀποκρίνασθαι μεν ουκ θελήσοις, εἰρωνεύσοιο δεκα πάντα μὰλλον ποιήσοις η ἀποκρινοῖο, i τίς τι σε ἐρω- τα Σοφος γαρ εἰ ην δ εγώ - Θρασύμαχε εὐουνηδη- σθαίτι, εἴ τινα εροιο οπόσα εστ τα δώδεκα, καὶ ερόμενος

προείποις αὐτῶ Ἀπως μοι, es ἄνθρωπε , μη ἐρεῖς, τι ἔστι τα δώδεκα δὶς α μηδ' ὁτι τρις τετταρα μηδ' ὁτι ἐξάκις

δύο μηδ' ὁτι τετράκις τρία - ου ἀποδεξομαί σου, εὰν τοιαfτα φλυαρης δῆλον, ἐμαι, σοὶ νίτι ουδεὶς ἀποκρινοῖτο τω υτ πυνθανομένω αλλ' εἴ σοι ἐπεν Θρασέμαχε. πῶς λέγεις μη ἀποκρίνωμαι ν προεῖπες μηδέν πότερον , θαυμάσιε, μηδ' ει τούτων τι τυγχανε ον, ἀλλ' ετερον εἴπω τι του ληθοsς η πῶς λέγεις; τί αν αὐτῶ εἰπες προς ταῶτα ειεν, φη - δη ὁμοιον

22쪽

τosτο ἐκείνω Ουδέν γε κωλυει, ν δ εγώ ει θ' υν καὶμ ἔστιν μοιον - φαίνεται δε τω ἐρωτηθέντι τοιOsτον, ηττόν τι αυτὀν οἰει ἀποκρινεῖσθαι το φαινόμενον αυτί,εάν τε μεῖς ἀπαγορευωμεν ἐάν τε μη; υλλο τι ουν, ἔφη, καὶ συ ουτω ποιησεις ων ἐγώ ἀπεῖπον, τουτων τι ἀποκρινεῖ; υκ αν θαυμάσαιμι ην δ' ἐγώ, εἰ μοι σκεψαμενω D ουτω δόξειεν. ροῶν, ἔφη, αν εγὼ δείξω ετέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας περὶ δικαιοσυνης βελτίω τούτων; τί ἀξιοι παθεῖν T αλλο, ν δ εγώ, η περ προσηκει πάσχειν τω μη εἰδότι προσηκε δε που μαθειν παρὰ του εἰδότος καὶ γλουν τοsτο ἀξιῶ παθεῖν. ιδυς γὰρ εἰ, εφν αλλὰ προς τω μαθεῖν και ἀπότισον ἀργύριον Ουκουν ἐπειδάν μοι γένηται, εἰπον 'Aλλ' ἔστιν, φη ὁ Γλαύ- κωμ αλλ' ενεκα ἀργυρίου, ω Θρασύμαχε, λέγε πάντες γὰρ μεις Σωκράτει εἰσοίσομεν Πάνυ γε, οἶμαι η δ' Oς,ῖνα Σωκράτης το εἰωθός διαπράξηται, αυτος μεν η ἀποκρίνηται. αλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάν λόγον καιελέγχη Πῶς γὰρ αν, φην ἐγώ, ἀβέλτιστε, τις ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μη εἰδὼς μηδε φάσκων ἐδεναι, πειτα, εἴ τι κα οἴεται περὶ τούτων, ἀπειρημένον αὐτω εἴη οπως μηδεν ἐρεῖ ν ηγεῖται, - ανδρος ου φαύλου αλλὰ σε δη338 μαλλον εἰκος λέγειw ἡ γὰρ δη φὴς εἰδέναι καὶ ἔχειν

εiπεῖν. μη ουν αλλως ποίει αλλ' ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ, φθονησης και Γλαυκωνα τόνδε διδάξαι και τους ἄλλους. XII. Εἰπόντος δέ μου ταfτα ο τε Γλαύκων και Iἄλλοι ἐδέοντο αυτολμη ἄλλως ποιεῖν καὶ ὁ Θρασύμαχος φανερος μεν ην ἐπιθυμῶν εἰπεῖν, ν' εὐδοκιμήσειεν, ηγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάληw προσεποιεῖτο δεφιλονεικεῖν προς το ἐμὲ εἶναι τον ἀποκρινομενον τελε- τῶν δε ξυνεχώρησε, κἄπειτα Αὐτη δη, ἔφη, η Σωκράτους σοφία, αυτον μὲν μ' ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ δε τῶν ἄλ-

23쪽

λων περιιόντα μανθάνειν καὶ τούτων μηδε χάρn ἀποδιδόναι. τι μέν, ην δ' ἐγώ, μανθάνω παρὰ των αλλων, ἀληθῆ εἶπες, es Θρασυμαχε τι δὲ Ου με φης χάριν ἐκτi- νειν, ψευδει ἐκτίνω γαμοσην δύναμαι χυναμαι δε ἐπαινεῖν μόνοW χρήματα γὰρ υκ χω ώς δε προθυμως τοsτο δρω, άν τίς μοι δοκῆ4s λέγειν, εὐεῖσε αυτίκα dii μάλα, πειδὰν ἀποκρίνri' ἐμαι γάρ σε εὐ ἐρεῖν. υκουε

δή, ira ος φημὶ γὰρ εγὼ iναι το δίκαιον ου ἄλλο τι ἐτο του κρείττονος ξυμφερον ἀλλα τί ουπιεπαινεῖς; αλλου εθελήσεις. ρὰν μάθω γε πρῶτον , φην, τί λέγεις νυν γὰρ ουπω οἰδα το του κρείττονος φὴς ξυμφερον δίκαιον εiναι και τοsτο, es Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις ου γάρ που ο γε τοιόνδε χὶς εἰ Πουλυδάμας μῶν κρείττων ο παγκρατιαστὴς και αὐτω ξυμφέρει τα βόεια κρέα προς το σῶμα τοὐτο τ σιτίον εἰναι και ἡμιν τοις ηττοσιν

ἐκείνου ξυμφέρον ἄμα και δίκαιον. δελυρὰς γὰρ ζεφη,. Σώκρατες, καὶ ταύτχ ἡπολαμβάνεις, ri αν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον Ουδαμῶς es ἄριστε, ν δ' ἐγώ ἀλλὰ σαφέστερον ειπέ τί λέγεις. Ei οὐκοiσθ

εφη, ὁτι των πόλεων αἱ μεν τυραννοsνται, αἱ δε δημοκρα-τοένται, αἱ δε ἀριστοκρατοὐνται Πῶς γὰρ ου; ἡκουν τοsτο κρατεῖ εν ἐκάστη πόλει, τὰ ἄρχον Πάνυ γε Tinεται δέ γε τους νόμους ἐκάστη ἡ ἀρχὴ προς τὰ αὐτι ξυμφέρον, δημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυραννὶς δε τυραννικούς, και αἱ ἄλλαι οἴτω θέμεναι δε ἀπέφηναν τομοδίκαιον τοις ἀρχομένοις εἰναι τὰ σφίσι ξυμφέρον, και τον τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ἁ παρανομοsντά τε και ἀδικοsντα. os osν ἐστίν, ἡβέλτιστε, ο λέγω εν άπάσαις ταῖς πόλεσι ταυτὰν εἶναι δίκαιον, τὸ της καθεστη 339κυίας ἀρχῆς ξυμφέρον αὐτη δέ που κρατεῖ, ῶστε ξυμβαίνει τω ὀρθῶς λογιζομένω πανταχορεῖναι ri αυτὀ δίκαιον,το τοὐκρείττονος ξυμφέρον ν ὴν δ εγώ, ἐμαθον ο

24쪽

λέγεις ' εἰ δε ἀληθες η μη πειράσομαι μαθεῖν το ξυμφε-0ον μεν ουν ι Θρασυμαχε, και συ ἀπεκρίνω δίκαιον μναι καίτοι ἐμοιγε ἀπηγόρευες οπως μη τουτ ὰποκρι- νοίμην χρύσεστι δεχη αυτόθι το του κρείττονος. αμι- κρά γε σως, εφη, προσθήκη Ουπω δῆλον Ουδ ει μεγάλη ' αλλ' τι μεν τουτο σκεπτεον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον

καιον. συ δε προστίθης και αυτλφης εἰναι το του κρείττονος Ἀγὼ δε αγνοῶ, σκεπτέον δη Σκόπει, ἔφη. XIII. παυτ σται, ν δ εγο καί μοι ειπέ ου καὶ πείθεσθαι με, τοι τοις ἄρχουσι δίκαιον φης εἰναι Ἐγωγε. Πότερον δε ἀναμάρτητοί εἰσιν οὐαρχοντες εν ταῖς πόλεσιν ἐκάσταις φοἱοί τι καὶ ἀμαρτειν Πάντως που, ἔφη, οἱοί τι καὶ ἀμαρτεῖν Ουκουν ἐπιχειρουντες νόμους τιθέναι τους μεν ορθῶς τιθέασι, τους δέ τινας ου ορθῶς; ἐμαι

ἔγωγε Tο δε ὀρθῶς ἀρατ τα ξυμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἐαυτοις του μ ορθῶς ἀξυμφορα η πῶς λέγεις Ου- τως. A ' αν θῶνται, ποιητέον τοι ἀρχομένοις, και τουτό ἐστι το δίκαιον Πῶς γαρ υ; υ μόνον ἄρα δμ καιόν ἐστι κατὰ τον σον λόγον το του κρείττονος ξυμφέρον ποιεῖν, αλλὰ καὶ τοὐναντίον το μη ξυμφέρον. λέγεις συ ἔφη ' συ λέγεις, ἐμοιγε δοκῶ σκοπῶμεν δε βέλτιον ουχ μολόγηται τους ἄρχοντας τοις ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν του ἐαυτοῖς βελτίστου, ἀχ αν προστάττωσιν οι ἄρχοντες, δίκαιοι εἰναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν ταυτ ουχίμολόγηται; ἐ- μαι ἔγωγε, ἔφη. iου τοίνυν ην δ' ἐγώ, και το αξύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι ώμολογῆσθαί σοι, ταν οἱ μεν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αυτοῖς

προστάττωσι τοῖς δε δίκαιον εἶναι ἴς ταυτα ποιεῖν, ἐκεῖνοι προσέταξαν ' ρα τότε, ω σοφώτατε Θρασυμαχε, ου ἀναγκαῖον συμβαίνειν αυτ ουτωσὶ δίκαιον εἰναι

25쪽

ποιεῖν, τουναντίον η σὐ λεγεις το γαρ του κρείττονος λζέμφορον δήπου προστάττεται τοῖς ηττοσι ποιεῖν μιμα - ἔφη. Σώκρατες, ὁ Πολεμαρχος, σαφέστατά γε Movi σύ. Ἀφη, αύτω μαρτυρήσης, ὁ Κλειτοφῶν πο-

λαβών Καὶ τί ἐφη, δεῖται μάρτυρος αυτος γαρ ρασύμαχος ομολογεῖ τους μεν αρχοντας νωτε ἐαυτοῖς κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ ἀρχομενοις δίκαιον ἐναι ταῶτα ποιεῖν. ο γαρ τα κελευόμενα ποιεῖν, es Πολεμαρχε, πὰτων αρχόντων δίκαιον ειναιχθετο Θρασύμαχος Καισαρτο τοὐκρείττονος, ω Κλειτοφῶν ξυμφέρον δίκαιον εἶναι ἔθετο ταsτα δε αμφότερα θεμενος μολόγησεν αυ νίοτε τους κρείττους τα αυτοῖς ἀξύμφορα κελευειν του ηττους τε καὶ αρχομενους ποιειν. εκ δε τούτων των ομολογιῶν οὐδεν μῆλλον το του κρείττονος ξυμφερον δίκαιον αν εἴη

η' μη ξυμφερον Ἀλλ 4φη ὁ Κλειτοφῶν, το του κρείττονος ξυμφερον ελεγεν ο γοῖτο ὁ κρείττων αὐτω ξυμφε-

ἐτίθετο. λλ' οὐχ osτως φδ 0ς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο. Ουδέν, ν δ εγώ, es Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ' εινον

οἴτω λέγει Θρασύμαχος, οὐτως αυτοί ἀποδεχώμεθα. XIV. Kαί μοι εἰπέ, es Θρασύμαχε τοίτο ν ο εβούλου λέγειν το δίκαιον, το οὐ κρείττονος ξυμφέρον δο- κοὐν εἶναι τω κρείττονι εάν τε ξυμφέρ νεάν τε μη; ούτωσε φῶμεν λέγειν Ἐκιστά, εφη αλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν τον ξαμαρτάνοντα, ταν ἐξαμαρτάνs 'Eγωγε, εἰπον, μην σε τοsτο λέγειν, τε τους ἄρχοντας ώμολόγεις ου ἀναμαρτητους εἶναι, αλλά τι κα ἐξαμαρτάνειν. Συκοφάντης γαρ εἰ ἐφη Σώκρατες, εν τοῖς λόγοις ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρον καλεῖς συ τον ἐξαμαρτάνοντα περὶ τους κάμνοντας κατ' αὐτο osτο ο ἐξαμαρτάνει η λογιστικόν ος αν ἐν λογισμω ἀμαρτάνηὶ τότε ὁταν ἀμαρτάνη, κατὰ ταυτην την ἀμαρτίαν ἀλλ οἶμαι, λέγομεν τωρή-

26쪽

μαρτε κα ὶ ὁ γραμματιστης το δ οἶμαι, καστος τουτων, καθ' οσον του ἐστιν O προσαγορευομεν αυτόν, ουδέποτε αμαρτάνει ' στε κατὰ τον ακριβῆ λόγον, ἐπειδη cii συ ακριβολογει, ουδεὶς των δημιουργῶν αμαρτάνει επιλιπούσης γαρ επιστήμης ὁ ἀμαρτάνων ἀμαρτάνει, ἐν Ουκ ἐστι δημιουργός ωστε δημιουργὰς Ῥοφὰς η αρχων Ουδεὶς αμαρτάνει τότε δταν ἄρχων ὴ, αλλὰ πῆ γ ῶν ειποι, ὁτι ὁ ἰατρὸς μαρτε και Ἀρχων μαρτε τοιοίτον si δη σοι καὶ εμὲ πόλαβε νυν δ' ἀποκρίνεσθαι 'o δε ἀκρι- Mi βέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει όν, τον ἄρχοντα, καθ' ὁσον ἄψ-χων ἐστί, μη ἀμαρτάνειν, φάμαρτάνοντα δε το αὐτῶ

βελτιστον τίθεσθαι, τοὐτο ε τω ἀρχομεν ποιητέονῶστε, ὁπερ ε αρχῆς λεγον, δίκαιον λεγω et του κρείττονος ποιεῖν συμφέρον.

XV. αεν, ν δ εγώ, ω Θρασύμαχε δοκῶ σοι συκοφαντειν; IJάνυ μεν οὐν ἔφη. ιει γάρ με ε επιβουλῆς ἐν τοῖς λόγοις κακουργοsντά σε ἐρεσθαι ώς ὴρόμην; υ

γὰρ ἄν με λάθοις κακουργων, ουτε μη λαθὼν βιάσασθαι τω λόγω δυναιο Ουδέ γ' ἀν ἐπιχειρησαιμι, ν δ εγώ. ι μακάριε. ἀλλ' D μ αυθις μῖν τοιοsτον ἐγγένηται, διόρισαι, ποτέρως λέγεις τον ἄρχοντά τε καὶ τον κρείττονα τον, ἔπος εἰπεῖν η τον ἀκριβεῖ λύγω, δν νον δηἔλεγες, ου το ξυμφέρον κρείττονος ὁντος δίκαιον σταιτω ττονι ποιεῖν. To τω ἀκριβεστάτω, ἔφη, λόγω ἄρχοντα ἄντα προς αὐτα κακουργει και συκοφάντει, εἰ τι δύνασαι ' Oυδέν σου παρίεμαι ' αλλ' υ μη οἰός τ' ης. i ει γὰρ ἄν με, εἶπον ουτω μανῆναι, στε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα καὶ συκοφαντεῖν Θρασυμαχον μν οὐν ἐφ V, ἐπεχείρησας, ούδεν ων και αὐτα. Ἀδην, ν δ εγώ, των τοιουτων. λλ' εἰπέ μοι ' ο τω ἀκριβεῖ λόγω ατρός, ν

27쪽

αρτι ελεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν η των καμνοντων θεραπευτης καὶ λέγε τον τω οντι ἰατρον οντα. Tm,

καμνόντων, ἔφη, θεραπευτης. δε κυβερνήτης ὁ ορ- θῶς κυβερνήτης ναυτῶν αρχων ἐστὶν φναύτης Ναυτῶν

αρχων Ουδέν, οἰμαι, τοὐτο πολογιστέον οτι πλεῖ ἐν si I νηῖ, οὐδ' ἐστὶ κλητέος ναύτης Ου γαρ κατὰ το πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλα κατὰ την τέχνην καὶ την τῶν ναυτῶν αρχήν. Ἀληθῆ, φη. οὐκοfν κάστω τούτωνεστι τι ξυμφέρον Πάνυ γε Ου κανὴ τέχνη, ν δ εγώ, επὶ τούτω πέφυκεν, ἐH τω το ξυμφέρον ἐκάστω ζητεῖν τε και ἐκπορίζειν Ἐπὶ τούτω, φη. A Osν και εκάστη τῶν τεχνῶν ἔστι τι ξυμφέρον αλλο η ο τι μάλιστα τελέαν εἶναι Πῶς τοsτο ἐρωτας N.σπερ, εφην ἐγώ, εἴ με εροιο, εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἰναι σώματι ἐπροσδεῖταί τινος, ειποιμαν τι παντάπασι μεν οὐν προσδεῖται. δια ταsτα και τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νυν εὐρημένη, τι σῶμά ἐστι πονηρὰν κα ου ἐξαρκει αὐτω τοιούτω ειναι τούτω OswOπως ἐκπορίζη τὰ ξυμφέροντα, ἐπι τούτω παρεσκευάσθη ἡ τέχνη τορθῶς σοι δοκῶ, εφην, αν εἰπειν ούτω λέγων, φου;

υρθῶς, φη. δε δ' αέτη ἡ ἰατρική ἐστι πονηρά, at 342αλλη τις τέχνη ἔσθ' ο τι προσδεῖταί τινος αρετῆς, σπεροφθαλμοὶ οψεως καιέτα,κοῆς καὶ διὰ ταὐτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης της το ξυμφέρον εἰς ταῶτα σκεψομένης τε και ἐκποριζούσης ἀρα καὶ εν αὐτη τη τέχνjἔνι τις πονηρία, και δεῖ εκάστντέχν,ἄλλης τέχνης, ῆτις αύτη το ξυμφέρον σκέψεται, και η σκοπουμένWετέρας αυ τοιαύτης, καὶ os ἐστιν ἀπέραντον αὐτη αὐτ το ξυμφέρον σκέψεται φοὐτε αυτῆς υτε ἄλλης προσδειται ἐπι τὴν αυτῆς πονηρίαν το ξυμφέρον σκοπεῖν οὐτε γὰρ πονηρία οἴτε ἁμαρτία ουδεμία οὐδεμιῆ τέχνn πάρεστιν, οὐδὲ προς-ήκει τὰν ἄλλω το ξυμφέρον ζητεῖν ῆ ἐκείνω ου τέχνη ἐστίν, αυτ δε ἀβλαβης καὶ κέραio ἐστιν ορθὴ ουσα

28쪽

σπε αν , κάστη ἀκριβης λη περ εστί και σκόπει ἐκείνω τω ἀκριβεῖ λόγω ουτως η αλλως ἔχεις υτως. ἔφη, φαίνεται. υκ αρα, ν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικκὶ το

ξυμφερον σκοπεῖ ἀλλα σώματι. Ναι, φη Ουδ ιππικὴ ιππικὴ αλλ' ἶπποις Ουδ αλλη τεχνη ουδεμία εαυτῆ, ουδεγα προσδεῖται, αλλ' ἐκείνω ου τέχνη ἐστίν. Φαίνεται, εφη, ουτως Ἀλλα μην- ω Θρασυμαχε, αρχουσί γε αἱ τέχναι καὶ κρατουσιν ἐκείνου - ουπερ εἰσι τέχναι Συνεχώρησεν ἐνταυθα και μάλα μόγις. υκ αρα ἐπιστήμη γεουδεμία το του κρείττονος ξυμφέρον σκοπεῖ ουδ' ἐπιτάτ- τει, ἀλλα το του ηττονός τε καὶ ἀρχομένου πο λυτης. Συνωμολόγησε μεν καὶ ταsτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περιαυτὰ μάχsσθαι ἐπειδὴ δείμολόγησεν, υλλο τι ουν. νδ εγώ ουδε ἰατρὸς Ουδείς, καθ' οσον ἰατρός, το τω ἰατρω ξυμφέρον σκοπεῖ ουδ' ἐπιτάττει, αλλὰ το τω κάμνοντι; μολόγηται γαρ ὁ ακριβὴς ἰατρος σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ' ου χρηματιστής. -υχίμολόγηται Συνέφη.Ουκουν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἰναι ἄρχωτ

αλλ' ου ναέτης Dμολόγηται Ου ἄρα ο γε τοιοsτος κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων το τω κυβερνήτη ξυμφέρον

σκέψεταί τε καὶ προστάξει, ἀλλα το τω ναέτντε καὶ ἀρχομένω Συνέφησε μόγις Ουκοsν ην δ' ἐγώ. ω Θρασύμαχε, ουδ' ἄλλος ουδεὶς εν ουδεμια ἀρχη καθ' οσον ἄρχων ἐστί το αυτ ξυμφέρον σκοπει ουδ' ἐπιτάττει αλλὰτ τω ἀρχομένω καὶ - αυτὸς δημιουργν, καὶ προς ἐκεῖνο βλέπων και το ἐκείνω ξυμφέρον και πρέπον και λέγει. λέγει καὶ ποiει α ποιεῖ ἄπαντα. 3 3 XVI. Ἀπειδὴ ουν ενταsθα μεν οὐ λόγου και πῶσι καταφανες ην, οτι ὁ τορδικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει. ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ τονἀποκρίνεσθαι, λεμοι. ἔφη, ω Σώκρατες, τίτθη σοι ἐστιν; T δέ ην δ' ἐγώ ου ἀποκρίνεσθαι χρῆν μῶλλον η τοιαsτα ἐρωτῆmi υτι

29쪽

τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορα καὶ ουπιαπομυττε δε μενον ος γε αυτ' ουδε πρόβατα ουδε ποιμενα γιγνώσκεις. τι δη τί μάλιστα ην δ εγώ. τ οι ει τους ποιμενας η τους βουκόλους το των προβάτων η' των βοῶν ἀγαθὰν σκοπεῖν καὶ παχυνειν αὐτους και θεραπευειν προς αλλο τι βλεποντας το τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν και το αυ- τῶν καὶ δη καὶ τους εν ταῖς πόλεσιν αρχοντας, ο ως ἀληθῶς αρχουσιν, αλλως πως γε διανοεῖσθαι προς τους αρχομενους φῶσπερ αν τις προς πρόβατα διατεθείη, καὶαλλο τι σκοπεῖν αυτοὐς δια νυκτὰς και μερας η τοsτοὐθεν αὐτοὶ φελησονται. καὶ ουτω πόρρω εὐπερί τε του δικαίου και δικαιοσύνης και αδίκου τε καὶ δικίας, στεαγνοεις, τι λμεν δικαιοσύνη και το δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τω ὁντι, του κρείττονός τε και αρχοντος ξυμφέρον - οἰκεία δε οεπειθομένου τε και πηρετοῶντος λάβη, ἡ δε αδικία τοὐναντίον, και αρχει τῶν ς ἀληθῶς εὐηλκῶν τε καὶ δικαίων, οἱ δ' αρχόμενοι ποιοsσι το εκεμνου ξυμφέρον κρείττονος ὁντος, και εὐδαίμονα κεῖνον ποιοsσιν υπηρετοὐντες αὐτῶ, εαυτοὐς δε οέδ' ὁπωστιοsν. σκοπεισθα δε ω εὐηθέστατε Σώκρατες, οὐτωσὶ χρη, τι δίκαιος ἀνὴρ αδίκου πανταχορελαττον ἔχει πρῶτον μενεν τοῖς προ αλληλους ξυμβολαίοις, που αν ὁ τοιοίτος τω τοιούτω κοινωνηση, οὐδαμοραν εὐ0οις εν τῆ διαλύσει της κοινωνίας πλέον ἔχοντα τον δίκαιον οφαδίκου ἀλλ' ἔλαττον ἔπειτα ἐν τοι προς την πόλιν, ταν τέ τινες

εἰσφοραὶ ἄσιν, ὁ μεν δίκαιος απὸ τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει, ὁ δ' ἔλαττον, οταν τε λήψεις, ὁ μὲν ουδέν ,δε πολλὰ S. κερδαίνει. καὶ γαρ ταν ἀρχην τινα αρχη ἐκάτερος τωμεν δικαίω πάρχει, και εἰ μηδεμία αλλη ζημία, τά γε οἰκεια δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δε οεδημοσίου

μηδεν φελεῖσθαι διατο δίκαιον εἶναι, προ δε τούτοις ἀπέχθεσθαι τοῖς τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις, ταν μηθ

30쪽

22 II AAΤΩ ΝΟΣ δεν εθελli αυτοῖς υπηρετεῖν παρὰ το δίκαιον ω δε ἀδίκωπάντα τούτων τἀναντία πάρχει λεγω γὰρ ὀνπερ νυν δη. - ἐλεγον, τον μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν τουτον ουν

σκόπει, εἴπερ βουλε κρίνειν, σω ἀλλον ξυμφέρει ἰδία αὐτω δικον ἐναι 'o δίκαιον. πάντων δεχαστα μαθη- σει , εὰν επὶ την τελεωτάτην ἀδικίαν ἐλθyς η τον μὲν ἀδικησαντα ευδαιμονέστατον ποιες, τους δε ἀδικηθέντας και ἀδικῆσαι υκ αν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους ἐστι δετοsτο τυραννίς, του κατὰ σμικρον τἀλλότρια και λάθρα καὶ βία αφαιρειται, και ἱερὰ καὶ ο σια καὶ ἐδια και δημόσια,

αλλὰ ξυλληβδην ων ε ἐκάστω μέρει οταν τις ἀδικήσας μη λάθη, ζημιουταί τε και νείδη ἔχει τὰ μεγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ και τοιχωρύχοι και ἀποστερηταὶ και κλέπται οἱ κατὰ μερη ἀδικοοντες των τοιούτων κακουργημάτων καλοίνται ἐπειδὰν δε τις προς τοῖς των πολιτῶν χρήμασι και αυτοὐς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, αντὶ τούτων των αἰσχρῶν ονομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι κέκληνται , οὐ μόνον πο των πολι- στω ἀλλὰ καὶ π των ἄλλων. σοι αν πύθωνται αὐτοντην λην ἀδικίαν δικηκότα οὐ γὰρ το ποιεῖν τὰ ἄδικα αλλὰ το πάσχειν φοβούμενοι νειδίζουσιν ο ονειδίζοντες την ἀδικίαν. υτως, ω Σώκρατες, και ἰσχυ0ότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης

ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ οπερ ἐξ ἀρχης ἔλεγον, το μεντου κρείττονος ξυμφέρον το δίκαιον τυγχάνει ὁν το δ' ἄδικον ἐαυτω λυσιτελοίν τε καὶ ξυμφέρον. D XVII. Infτα εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος εν νω εἶχεν ἀπιμναι. σπερ βαλανεὐγημῶν καταντλήσας κατὰ των λων ἀθρόον και πολῶν τον λόγον οὐ μην εἴασάν γε αὐτον οι

παρόντες, αλλ' ηνάγκασαν πομεῖναί τε κα παρασχειν

των εἰρθμίνων λόγον καὶ δὴ ἔγωγε καὶ αυτὰς πάνυ ἐδεόμην τε και εἰπον Q δαιμόνιε Θρασύμαχε, ολ ἐμβαλῶν