Rei Publicae libri decem

41쪽

τω ἐπὶ τοsτο ἐργασθεντι υλη ' η υρ υν ου τοfτο του- του εργον θήσομεν; Θήσομεν μὲν ουν. XXIV. Νυν δη, οἰμαι ἄμεινον αν μάθυις ο αρτιηρώτων πυνθανόμενος, ει υ τουτο κάστου εἴη ἔργον, αν η μόνον τι η κάλλιστα των αλλων ἀπεργάζηται. Aλλ', εφη, μανθάνω τε και μοι δοκεῖ τοὐτο κάστου πράγματος εργον εἰναι. Elaν ὴν δ' ἐγώ ουκοον και ἀρετη δοκεῖ σοι ἐναι κάστω, περ και εργον τι προστέτακται ἐυμεν δὲ επι τα αυτὰ πάλιν. φθαλμῶν, φαμέν, εστιν εργον Ἐστιν Ἀρ ουν και ἀρετη φθ αλμῶν ἐστιν; Καὶ ἀρετη. ἴδε ώτων ν τι εργον Ναι Ουκοὐν καὶαρετή Κα αρετή. T δε πάντων πέρι ων ἄλλων ουχουτω ουτω με δή αρ αν ποτε ομματα το αυτῶν εργον καλῶς ἀπεργάσαιντο μὴ χοντα την αυτῶν οἰκείαν

ἀρετήν, αλλ αντὶ τηγαρετῆς κακίαν Καὶ πῶς αν εφη τυφλότητα γαρ ἴσως λέγεις ἀντὶ της oψεως. H τις ἐν δ'εγώ, αυτῶν ἡ ἀρετή ου γάρ πω τοfτο ερωτῶ, ἀλλ' εἰ τηοἰκεία μεν ἀρετντ αυτῶν εργον ευ ἐργάσεται τὰ εργαζόμενα, κακία δε κακῶς Ἀληθές, φη, τοsτο γε λέγεις. Oυκοs καὶ τα στερόμενα της αυτῶν αρετῆς κακῶς τοαυτῶν ἔργον απεργάσεται Πάνυ γε Tίθεμεν ουν καιταλλα πάντα εἰς τον αὐτον λόγον Ἐμοιγε δοκεῖ Ιθι δή, in μετὰ ταsτα τόδε σκέψαι ψυχῆς ἐστι τι εργον, Ἀλλωτῶν οντων ουδ ανανὶ πράξαις οἱον το τοιόνδε το επιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν και βουλευεσθαι και τὰ τοιαμα

πάντα, σα= οτω ἄλλω Cψυχῆ δικαίως ἀν αυτὰ ἀποδοῖ μεν και φαῖμεν δια ἐκείνης εἶναι Ουδενὶ ἄλλω Π δ' ακτο ζην ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι Μάλιστά, Ἀφη. Oυκοsν και ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς ἐναι; Φαμέν las Eoυν ποτέ. Θρασυμαχε, υχὴ τὰ αυτῆς ἔργα ευ απεργάσεται στερομένη της οἰκείας ἀρετῆς, η ἀδύνατον 'Aδυνα-

42쪽

34 ΠΑΛΤΩ. NOEetoν ωνάγκη αρα κακῆ ψυχὶκακῶς αρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, το δε ἀγαθῆ πάντα ταsτα ευ πράττειν ωνάγκη.Oὐκουν ἀρετήν γε ξυνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσυνην κακιαν δε ἀδικίαν Συνεχωρήσαμεν γάρ. υ μεναρα δικαία ψυχη και ὁ δίκαιος ἀνηρ υ βιώσεται, κακῶς

as δε ὁ ἄδικος Φαίνεται, ἐφη, κατὰ τον σὰν λόγον. λλὰ μην ο γε εὐζῶν μακάριος τε κανευδαίμων, ὁ δὲ μη τἀναντία Πῶς γὰρ ου G μὲν δίκαιος ἄρα ευδαίμων, ὁ δ' ἄδικος ἄθλιος. E στωσαν, ἔφη. Ἀλλὰ μην ἄθλιόν γε ἐνα ου λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δε Πῶς γὰρ ου Ουδεποτ' ἄρα, μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελεστερον αδικία δικαιοσύνης. I sτα δη σοι, φη, es Σώκρατες, ιστιάσθω ν τοῖς Βενδιδείοις. - σοργε, ν δ εγώ, ῶ Θρασύμαχε, πειθημοι πρῆος ἐγένου και χαλεπαίνων παύσω. ου μεντοι -

λῶς γε εἱστίαμαι, δι μαυτόν, ἀλλ' υ διὰ σε ἀλλ' ῶσπεροι λίχνοι του αἰεὶ παραφερομενου ἀπογεύονται αρπάζοντες , πρὶν του προτέρου μετρίως ἀπολαίσαι, καὶ εγώ μοι δοκῶ ούτω, πρὶν ο το πρῶτον ἐσκοποsμεν ευρεῖν, το δίκαιον τί πο ἐστίν, ἀφέμενος κείνου ορμησα επὶ τοσκέψασθαι περὶ αυτοs, εἴτε κακία εστὶ και ἀμαθία εἴτε σωφία και ἀρετή, καὶ εμπεσόντος αὐάστερον λόγου, τι λυσιτελέστερον η ἀδικία της δικαιοσύνης, ου ἀπεσχόμην το μη ουκ επὶ τοsτο ἐλθειν απ εκείνου,Ἀστε μοι νυνὶ γέγονεν ἐκ το διαλόγου μηδεν εἰδίναι οπότε γὰρ τουμκαιον μ' οἶδα ὁ ἐστι, σχολῆ εἰσομαι ἰτε ἀρετ τιγουσα τυγχάνει εἴτε καὶ ου, και πότερον ὁ ἔχων αὐτο ουκ ευδαίμων ἐστὶν τευδαίμων.

43쪽

I. ' ωμεν οὐν ταίτα εἰπὼν μην λόγου ἀπηλλά- 357χθαι το δ' ην αρα, ς ἔοικε, προοίμιον ὁ γαρ Γλαυκων ἀεί τε ἀνδρειότατος ων τυγχάνει προς παντα, καὶ δηκαὶ τότε του Θρασυμάχου την ἀπόρρησιν ου ἀπεδεξατο αλλ' ἔφη γ . Σώκρατες, πότερον μῆς βουλε δοκεῖν πεπεικεναι φῶς ἀληθῶς πεῖσαι, τι παντὶ τρόπω αμεινόν ἐστι δίκαιον εἶναι η ἄδικον M. ἀληθῶς, ἐπον εγωγ ανέλοίμην, ε ἐπ' εμο εἴη Ου τοίνυν, ἔφη, ποιεῖς οβούλει λέγε γαρ μοι αρά σοι δοκεῖ τοιόνδε τι εἰναι αγαθόν, o δεξαίμεθ' αν εχειν ου των ἀποβαινόντων ἐφιέμενοι αλλ αυτλαυτολενεκα ἀσπαζόμενοι; οἱονα χαίρειν και αἱ ηδονάνοσα αβλαβεις και μηδεν εἰς τον επειτα χρόνον δια ταυτα γίγνεται αλλο η χαίρειν ποντα. Ἐμοιγε, ηνὰ θω, δοκεῖ τι ἐναι τοιοsτον. πί δε ο αυτό τε αυ- τοὐχάριν ἀγαπῶμεν καὶ των αὐαυτοργιγνομένων; οἱοναδτο φρονεῖν καὶ το ὁραν και το γιαίνειν ' τα γαρ τομαsτά που δι' αμφότερα ἀσπαζόμεθα Ναί, ἐπον. ρίτον δε ορὰς τι, φη, εἶδος ἀγαθυs, εν ω το γυμνάζεσθαι καὶ το κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ ἰάτρευσίς τε και λαλλος χρηματισμός; αsτα γαλεπίπονα φαῖμεν αν, φελεῖν δεημῆς, και αυτ μεν εαυτῶν νεκα ουπιαν δεξαίμεθα πειν, τώγν δε μισθῶν τε χάριν κα των ἄλλων σα γίγνεται,π'αυτῶν. Ἐστι γαρ οὐκ, εφην , καὶ τομο τρίτον ἀλλα τίδη 'Eν ποίω ἔφη, τούτων την δικαιοσύνην τίθης; γῶμεν οἶμαι, ν δ εγώ, ν τω καλλίστω ο καὶ δι αυτωκα 358δια τα γιγνόμενα ἀπ αυτο ἀγαπητέον τω μέλλοντι μακαρίω ἔσεσθαι. Oυ τοίνυν δοκει, εφη, τοῖς πολλοῖς ἀλ-

μήσεων δια δόξαν ἐπιτηδευτέον, υτ δε δι' αυτὸ φευ

44쪽

36 AATM NOE II. Oiδα, ν δ' ἐγώ, τι δοκεῖ ουτω, καὶ πάλαι ποΘρασυμάχου ώς τοιουτον ον ψεγεται ἀλλ' γώ τις ώς ἐοικε δυσμαθής. is δη, ἔφη, ακουσον και ἐμοs εάν σοι ταυτὰ δοκὴ Θρασυμαχος γάρ μοι φαίνεται πρωιαίτερον του δεοντος π σου σπεμ οφις κηληθῆναι, ἐμοὶ δεουπω κατα νουν η απόδειξις γεγον περὶ εκατερον επι θυμῶ γαρ ἀκουσαι, τί τ εστιν κάτερον και τίνα ἔχει δυναμιν αυτο καθ' αυτ ενον εν τῆ ψυχst, τους δε μισθους

καὶ τὰ γιγνόμενα ἀπ αυτῶν ἐῆσαι χαίρειν. ουτωσὶ ουν ποιησω, ἐὰν καὶ σοὶ δοκχὴ ἐπανανεώσομαι τον Θρασυ- μάχου λόγον, καὶ πρῶτον μεν ερῶ δικαιοσύνην οἷον εἰ

ναι φασι και θεν γεγονεναι ' δεύτε9ον δε οτι πάντες

αυτ οἱ πιτηδεύοντες ἄκοντες επιτηδεύουσιν ἀναροκαῖον αλλ' οὐχ ὼς αγαθόν τρίτον δε τι εἰκότως αύτοδρῶσι πολὐ γαρ ἀμείνων ἄρα o του αδίκου V ορδικαίου βίος ώς λίγουσιν ἐπενεμοιγε, ἁ Σώκρατες, οὐτιδοκεῖ οὐτως απορῶ μέντοι διατεθρυλημενος τὰ τα, ἀκούων Θρασυμάχου καὶ μυρίων ἄλλων, τον δε περ της δικαιοσύνης λόγον, ὼς ἄμεινον ἀδικίας, οίδενός πω ἀκηκοαίς βούλομαι βούλομαι δε αὐτο καθ' αὐτο εγκωμιαζόμενον ἀκοsσαι μάλιστα δ' ἐμαι αν σορπυθέσθαι διοκατατείνας ερῶ τον ἄδικον βίον επαινῶν, ειπὼν δὲ ἐνδείξομαί σοι, ον τρόπον αs βούλομαι καὶ Gos ἀκούειν ἀδικίαν μεν ψέγοντος, δικαιοσύνην δε ἐπαινοῶντος αλλ ορα, εἰ σοι βουλομεν- α λεγω. Πάντων μάλιστα, ν δ' ἐγώ, περὶ γαρ τίνος αν μὰλλον πολλάκις τις νοsν εχων χαίροι λέγων και ἀκούων; Κάλλιστα, φη, λέγεις και 'ρωτον ἔφην ἐρεῖν, περὶ τούτου ἄκουε, τί οιόν τε καὶ οθεν γέγονε δικαιοσύνη πεφυκέναι γαρ δη φασι το μεν ἀδικεῖν αγαθόν, το δε ἀδικεῖσθαι κακόν, πλέονι δὲ κακῶ περβάλλει το ἀδικείσθαι η ἀγαθῶ το ἀδικεῖν, ἄστ' ἐπειδὰν αλλήλους ἀδικῶσί τε καὶ ἀοικῶνται και αμφοτέρων γεύων

45쪽

ται, τοῖς μη δυναμενοις ταμεν εκφευγειν το δε αιρεῖν δω- 359κεῖ λυσιτελεῖν ξυνθέσθαι ἀλληλοι μητ' ἀδικεῖν μηρὰδικεῖσθαι ' καὶ εντευθενίη αρξασθαι νόμους τίθεσθαι και ξυνθήκας αυτῶν, καὶ νομάσαι συπο ου νόμου ἐπίταγμα νόμιμόν τε και δίκαιον, καὶ εiναι δη ταύτην γενεσίν τε καὶ οὐσίαν δικαιοσύνης, μεταξυπιέσαντοs μεν ἀρίστου οντος, ὰν αδικῶν μη διδῶ δίκην, τορδε κακίστου, ἐὰν αδικούμενος τιμωρεῖσθαι δύνατος I, το δε δίκαιον εν μέσωον τούτων αμφοτέρων ἀγαπῆσθαι Ουχίς ἀγαθόν ἀλλ' ώς ἀρρωστία του ἀδικεῖν τιμώμενον ' ἐπει τον δυνάμενον αὐτο ποιεῖν καὶ γαληθῶς ανδρα ουδ απιεν ποτε ξυνθέσθαι το μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαO μαίνεσθαι γαλαν ὐμεν Os δη φύσις δικαιοσύνης, ω Σώκρατες,

αυτ τε και τοιαύτη, και εξ ων πέφυκε τοιαίτα, ς λόγος. ΙΙΙ ουδ δε καὶ οι ἐπιτηδεύοντες αδυναμία του ἀδι κεῖν ακοντες αὐτ επιτηδεύουσι, μάλιστ' αν αἰσθοίμεθα, εἰ τοιόνδε ποιήσαιμεν γη διανοία δόντες ἐξουσίαν ἐκατέρω ποιεῖν ο τι αν βούληται, se τε δικαίω καὶ τω ἀδίκω, εἶτ' επακολουθήσαιμεν θεωμενοι, ποῖ φεπιθυμία ἐκάτερον ἄξει ἐπ αὐτοφώρω οόν λάβοιμεν αν τον δίκαιον τω ἀδίκω εἰς ταὐτὸν ἰόντα διὰ την πλεονεξίαν, ο τῆσα φύσις

διώκειν πέφυκενῶς ἀγαθόν, νόμ δε βία παράγεται ἐπὶ

την os ἴσου τιμήν. εἴη δ' αὐλεξουσία ην λέγω τοιάδε μάλιστα, εἰ α, τοῖς γένοιτο οῖαν ποτέ φασι δύναμιν τω Γύγου του Λυδ0s προγόνω γενέσθαι εἶναι μενσαρ αὐ- τον ποιμένα θητεύοντα παρὰ τω τότε Λυδίας ἄρχοντι, ἄμβρου δε πολλου γενομένου και σεισμορῆαγῆναί τι της γης και γενέσθαι χάσμα κατὰ τον τόπον η ἔνεμεν ἰδόντα δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι, καὶ ἰδεῖν ἄλλα τε δη μυθολογοsσι θαυμαστὰ καιέππον χαλκοsν κοῖλον, θυρίδας ἔχοντα, καθ' ας ἐγκέφαντα δεῖν ἐνόντα νεκρόν, ἁ φαμ

46쪽

νεσθαι, μείζω η κατ ανθρωπον, οὐτον δε αλλ μεν ου- δεν, περὶ δε τῆ χειρὶ χρυσουν δακτυλιον ον περιελόμενον ἐκβῆναι συλλόγου δε γενομενου τοῖς ποιαέσιν εἰωθότος , εξαγγελλοιεν κατὰ μῆνα τω βασιλεῖ τα περὶ ταποιμνια ἀφικέσθαι και κεῖνον εχοντα τον δακτυλιον. καθημενον ουν μετὰ τῶν αλλων τυχεῖν την σφενδόνηιτου δακτυλίου περιαγαγόντα προ εαυτον ει το εἰ σω της V χειρός τούτου δε γενομένου αφανῆ αυτὼν γενέσθαι τοῖς παρακαθημενοις, καὶ διαλεγεσθαι ώς πε9 Οιχομεχ Ου καιτον θαυμάζειν τε καὶ πάλιν επιψηλαφῶντα ον δακτυλιον στρεψα εξω την σφενδόνην, καὶ στρέψαντα φανερον γενεσθαι καὶ τοsτ εννοήσαντα ἀποπειρῆσθαι τοί δακτυλίου, εἰ ταύτην ἔχοι την δύναμιν, καὶ αυτω ουτω ξυμβαλνειν, στρέφοντι μεν εἴσω την σφενδόνην ἀδήλω γίγνεσθαι, εξω δὲ δήλω. αἰσθόμενον δε εὐθῶς διαπράξασθαι

τῶν αγγελων γενέσθαι τῶν παρὰ τον βασιλεα ελθόντα δεκα την γυναῖκα αυτολμοιχεύσαντα μετ' κείνης ἐπιθμ μενον τω βασιλει ἀποκτεῖναι καὶ την αρχὴν κατασχεῖν. ει υν δύο τοιούτω δακτυλίω γενοίσθην, και τον μὲν ὁ δίκαιος περιθεῖτο τον δε ὁ αδικος ουδεὶς αν γίνοιτο, ώς δόξειεν οὐτως αδαμάντινος, ο αν μείνειεν εν τῆ δικαιοσύνη καὶ τολμήσειεν ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων και η ἀπτεσθαι, ξον αὐτω καὶ κ τῆς αγορὰς ἀδεῶς ο τι βού- λοιτο λαμβάνειν, και εἰσιόντι εις τὰς οικίας συγγίγνεσθαιοτω βούλοιτο, καὶ ἀποκτιννύναι κρὰ εκ δεσμῶν λύειν ους- τινας βούλοιτο, και τἄλλα π0άττειν ν τοῖς ἀνθρώποις ἰσόθεον οντα. υτ δε δρῶν οὐδεν αν διάφορον του ἐτμμου ποιοῖ, αλλ' πὶ ταὐτὸν ἰοιεν αμφότεροι. καίτοι μέγα τουτο τεκμήριον αν φαίη τις, ὁτι ουδεὶς εκὼν δίκαιος αλλ'

ἀναγκαζόμενος, ου ἀγαθου ἰδία ὁντος, ἐπεὶ ὁπου γ'

αν οἰηται καστος οἱός τε ἔσεσθαι ἀδικεῖν, ἀδικεῖν λυσι-0 τελεῖν γα δη οἴεται πῶς ἀνὴρ πολῶ μὰλλον ἰδία την ἀδι

47쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 39κίαν της δικαιοσύνης, ἀληθῆ οἰόμενος, φησει ὁ περὶ

του τοιουτου λόγου λεγων ' ἐπεὶ εἴ τις τοιαυτηνεξουσίας

ἐπιλαβόμενος μηδέν ποτε ἐθέλοι ἀδικῆσαι μηδὲ ψαιτο

τῶν αλλοτρίων, ἀθλιώτατος μεν αν δόξειεν εἶναι τοῖς αἰσθανομένοις καὶ ἀνοητότατος , επαινοῖεν δ' αν αυτον αλληλων ἐναντίον εξαπατῶντες ἀλληλους διατον του ἀδικεῖσθαι φόβον ταυτα μὲν ουν ὁτουτως. IV. 'ν δε κρίσιν αυτην του βίου πέρι ων λέγομεν εεὰν διαστησωμεθα τόν τε δικαιότατον καὶ τον ἀδικώτατον, οἷοί τ' ἐσόμεθα κρῖναι ὀρθῶς εἰ δε μη, ου. τίς ουνδη η διάστασeς ηδε μηθεν ἀφαιρῶμεν μητε του ἀδίκου

ἀπο της αδικίας, μηWε του δικαίου ἀπο της δικαιοσύνης, ἀλλα τέλεον κάτερον εἰς το ἐαυτου ἐπιτηδευμα τιθῶμεν. πρῶτον Mν ουν ὁ δικος σπερ οἱ δεινοὶ δημιουργοὶ ποιείτω ' οἱον κυβερνητη ακρος η ἰατρος τά τε αδύνατα ἐν τέχνη και τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, και τοῖς μὲν Mi ἐπιχειρεῖ, τὰ δε ἐα, ετ δε εὰν ἄρα πη σφαλη, κανος ἐπιανορθουσθαι ' ουτ και ὁ ἄδικος ἐπιχειρῶν ὀρθῶς τοῖς ἀδικημασι λανθανέτω, εἰ μέλλει σφόδρα ἄδικος εἶναι τονάλισκόμενον δε φαυλον γητέον ἐσχάτη γὰρ αδικία δοκεῖν δίκαtον εἶναι τοντα δοτέον ουν τω τελέως ἀδίκωτῶν τελεωτάτην ἀδικίαν, καὶ ου ἀφαιρετέον, αλλ' - ιέον τὰ μέγιστα ἀδικουντατην μεγίστην δόξαν αυτω παρεσκευακέναι εἰς δικαιοσυνην, και ἐὰν ἄρα σφάλληταί τι,

ἐπανορθουσθαι δυνατω εἶναι, λέγειν τε ἱκανω οντι προς το πείθειν, εάν τι μηνύηται τῶν αδικημάτων, καὶ βιάσασθαι οσα αν βίας δέηται, διά τε ἀνδρείαν καὶ ὐωμην καὶ

διὰ παρασκευην φίλων καὶ ουσίας τοsτον δε τοιουτον θέντες τον δίκαιον παρ' αυτον ἱστῶμεν τω λόγω, ἄνδρα ἁπλουν καὶ γενναῖον, κα Αἰσχύλον ου δοκεῖν αλλ' εἰ- ναι ἀγαθον θέλοντα ἀφαιρετέον δ το δοκεῖν εἰ γὰoδόδε δίκαιος εἶναι ἔσοντα αυτω τιμαὶ και δωρεαὶ -

48쪽

κοῶντι τοιουτω iνας αδηλον ουν, εἰτε του δικαίου εἴτε των δωρεῶν τε καὶ τιμῶν-νεκα τοιομος εχ γυμνωτέος δη πάντων πλὴν δικαιοσυνης, και ποιητεος εναντίως διωκειμενος τω προτερή μηδεν γαρ αδικῶν δόξαν εχετω την

μεγίστην αδικίας, is si βεβασανισμενος εἰς δικαιοσύνην

D γνομένων ἀλλ ιτω ἀμετάστατος μέχρι θανάτου, δοκῶν μεν εἶναι αδικος δια βίου, ν δε δίκαιος, is αμφότεροι εἰς το εσχατον ἐληλυθότες, ὁ μεν δικαιοσύνης, ὁ δείδικίας, κρίνωνται ὁπότερος α, τοῖν ευδαιμονέστερος.

V. Βαβαί, ν δ εγώ, ω φίλε Γλαυκων, ώς ἐρρωμένως

ἐκάτερον σπερ ανδριάντα εἰς την κρίσιν ἐκκαθαίρεις τοῖν ἀνδροῖν Ῥὶς μάλιστ Ἀφη, δύναμαι. ντοιν δε τοιούτοιν, οὐδεν τι, γεγωμαι, χαλεπου ἐπεξελθεῖν τω λόγω , οἷος ἐκάτερον βίος πιμενει λεκτέον οὐκ και δηκαν ἀγροικοτέρως λέγηται, τεμ οχυ λέγειν, s Σώκρατες, ἀλλα τους ἐπαινοsντας προ δικαιοσυνης ἀδικίαν. ἐροίσι δε τάδε, τι ουτω διακείμενος ὁ δίκαιος μαστιγώσεται, στρεβλώσεται, δεδήσεται, εκκαυθήσεται τώφθαλ- 862 μω τελευτῶν πάντα κακὰ παθών ἀνασχινδυλευθησεται, καὶ γνώσεται, τι Ουκ εἶναι δίκαιον ἀλλα δοκεῖν δε ἐθμλειν του του Αἰσχύλου πολλην ἄρα ὀρθότερον λέγειν κατὰ του αδίκου. p ὁντι γαρ φησουσι τον ἄδικον, ἄτε ἐπιτηδεύοντα πρῆγμα ἀληθείας ἐχόμενον κα ου προς δοξαν ζῶντα, οὐδοκεῖν ἄδικον αλλ' ἐναι ἐθέλειν, βαθεῖαν ἄλοκα δια φρενὸς καρπούμενον, ε η τα κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα, πρῶτον μὲν ἄρχειν ν τῆ πόλει δοκοsντι δικαίω εἰναι, ἔπειτα γαμεῖν οπόθεν αν βούληται, ἐκδιδόναι εἰς ους αν βουληται, ξυμβάλλειν, κοινωνεῖν οις αν ἐθέλη, και παρὰ

ταίτα πάντα φελεῖσθαι κερδαίνοντα τω μη δυσχεραμυεtναλἀδtκεῖν εἰς αγῶνας τοίνυν ἰόντα καὶ ἰδία καὶ δη-

49쪽

μοσία περιγίγνεσθαι καὶ πλεονεκτεῖν των εχθρῶν, πλεονεκτοsντα δὲ πλουτεῖν καὶ τους τε φίλους ευ ποιεῖν καὶ

τους ἐχθροῶς βλάπτειν, καὶ θεοῖς θυσίας καὶ αναθηματα ἱκανῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν τε καὶ ἀνατιδέναι, και

θεραπεύειν του δικαίου πολὐέμεινον τους θεοὐ και των ἀνθρώπων ους α βούληται, στε και θεοφιλέστερον αὐτον εἰναι μαλλον προσηκειν πιτων εἰκότων η τον δίκαιον ούτω φασίν, ω Σώκρατες, παρὰ θεῶν και παρ αν- θρώπων τω ἀδίκω παρεσκευάσθαι τον βίον αμεινον η τω δικαίω.VI. Iris εἰπόντος του Γλαύκωνος, εγὼ μὲν μνω εἶχόν τι λεγειν προς ταsτα, ὁ δε αδελφὰς αυτοσυδείμαντος, υ τί που οἴει, ἔφη, ω Σώκρατες, ἱκανῶς εἰρῆσθαι περὶ τοὐλόγου , λλα τίμην εἶπον. υτό, ὴ δ' oς, ουκείρητας μάλιστα ἐδειψηθῆναι. οὐκοsν ην δ' ἐγώ, τολεγόμενον αδελφὸς ἀνδρὶ παρείη Ἀστε καὶ συ εἴ τι ὀδεελλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ γε ἱκανὰ και τὰ πὰ τούτου

ρηθέντα καταπαλαῖσαι και αδύνατον ποιῆσαι βοηθεῖν δικαιοσύνη. καὶὁς, ουδέν, ἔφη, λεγεις, ἀλλ ετικαὶ τάδε ακουε ' δεῖ γὰρ διελθεῖν μὰς και τους εναντίους λόγους ων οδε εἰπεν, οῖ δικαιοσύνην μεν ἐπαινοίσιν αδικιαν δεφέγουσιν, is r σαφεστερον ὁ μοι δοκεῖ βούλεσθαι Γλαύκων λέγουσι δε που και παρακελεύονται πατέρες τε υἱέσι και πάντες οἱ τινῶν κηδόμενοι,, χρη διοραιον εἶναι, οὐκ Mαυτὸ δικαιοσύνην ἐπαινοsντες, αλλὰ τὰς απ' αὐτης ευδοκιμησεις, να δοκουντι δικαίω εἰναι γίγνηται απὸ της

δόξης ἀρχαί τε και γάμοι καὶ ο σαπερ Γλαύκων διῆλθεναρτι απὸ τοs εὐδοκιμεῖν ὁντα τω ἀδίκω ἐπὶ πλέον δεπιυτοι τὰ τῶν δοξῶν λέγουσι ' τὰς γὰρ παρὰ θεῶν εύδοκιμησεις ἐμβάλλοντες ἄφθονα ἔχουσι λέγειν ἀγαθά, τοῖς σίοις α φασι θεοὐς διδόναι,-σπερ ὁ γενναῖος Ησίοδός τε καὶ πιμηρός φασιν, ὁ μεν τὰς δρs τοῖς δικαίοις τους θεοὐ ποιεῖν

50쪽

ἀκραις μεν τε φερειν βαλάνους, μεσσας δε μελίσσας εἰροπόκοι δ' οἴες, νησίν, μαλλοῖς καταβεβρίθασι. και αλλα δη πολλὰ ἀγαθὰ τουτων ἐχόμενα ε παραπλησιa δε καὶ ὁ ετερος ' στε τευ γαρ φησιν βασιλῆος ἀμυμονος , οστε θεουδης ευδικίας ἀνέχησι, φερησι δε γαῖα μελαινας πυρους καὶ κριθάς, βρίθησι δε δένδρεα καρπω, τίκτη δ' ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δε παρεχη ἰχθές. Μουσαῖος δε τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ καὶ ὁ ἱδ αυ- του παρὰ θεῶν διδόασι τοις δικαίοις εἰς Ῥιδουσα ἀγα-

γοντες τω λόγω και κατακλίναντες και συμπόσιον τωτD οσίων κατασκευάσαντες στεφανωμένους ποιOsσι τοταπαντα χρόνον ηδη διάγειν μεθύοντας, γησάμενοι κάλλιστον αρετῆς μισθον μεθην αἰώνιο οι δ' τι τούτων μακροτέρους ἀποτείνουσι μισθοὐ παρὰ θεῶν παιδας γὰρ παίδων φασὶ και γένος κατόπισθεν λείπεσθαι τουοσίου καὶ εὐόρκου ταsτα δη και ἄλλα τοιαίτα εγκωμια- ζουσι δικαιοσύνην τους δε ἀνοσίους αυ και αδίκους εἰς πηλόν τινα κατορύττουσιν ἐν υιδου κα κοσκίνω δωρ

ἀναγκάζουσι φερειν, ἔτι τε ζῶντας εἰς κακὰς δόξας ἄγοντες, ἄπερ Γλαύκων περὶ των δικαίων δοξαζομενων δε αδλκων διῆλθε τιμωρήματα, ταsτα περι των αδίκων λέγουσιν, ἄλλα δε ουπιεχουσιν ὁ μεν ουν παινος και ὁ η'όγος ουτος ἐκατέρων. VII. Προς δε τούτοις σκέψαι, ω Σώκρατες, ἄλλο ατ εἶδος λόγων περι δικαιοσύνης τε και αδικίας ιδία τε λεγό-364 μενον καὶ π ποιητῶν. πάντες γὰρ ἐξ ενος στόματος έμνοsσιν ως καλὰν μεν η σωφροσύνη τε και δικαιοσύνη, χαλεπὰν μεντοι και ἐπίπονον ' ἀκολασία δε και αδικία ηδὐ

μὲν καὶ εὐπετες κτησασθαι, δόξρ δε μόνον καὶ νόμω αἰσχρόν. λυσιτελέστερα δὲ τῶν δικαίων τὰ αδικαές ἐπὶ τοπλῆθος λέγουσι, καὶ πονηροὐ πλουσίους και αλλας δυ-