Rei Publicae libri decem

31쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 23λογον ἐν νω χεις ἀπιέναι, πρὶν διδάξαι ἱκανῶς η μαθειν εἴτε Ουτως εἴτε αλλως χει η σμικρὀν in ἐπιχειρεῖν πρῆγμα διορίζεσθαι, ἀλλ' ου βίου διαγωγήν, ναν διαγόμενος εκαστος ημῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζωη; γῶ γαρ οἶμαι, φη ὁ Θρασυμαχος, τουτὶ αλλως ἔχειν ' Κοικας, ην Λ εγώ, ῆτοι, μῶν γε ουδεν κήδεσθαι, ουδε τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοουντες ο συπης εἰδέναι ἀλλ 'γαθε, προθυμου καὶ ημιν ἐνδείξασθαι

ουτοι κακῶς σοι κείσεται, ο τι αν μας τοσουσδε οντας 3 οευεργετησης. εγώ γαρ δη σοι λέγω ο γ' ἐμόν , οτι ου πείθομαι υδ' ἐμαι ἀδικίαν δικαιοσυνης κερδαλεώτερον εἶναι, ουδ' ἐὰν ἐα τις αυτην και η διακωλυτὶ πράττεινὰ βουλεται ἀλλ 'γαθέ, ἔστω μεν αδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν η τω λανθάνειν η τω διαμάχεσθαι, μωλεμ γεου πείθει ς εστ της δικαιοσυνης κερδαλεώτερον ταυτ' ουν και τερος ἴσως τις μῶν πεπονθεν , ου μόνος εγώ.

πεῖσον ουν - μακάριε, ἱκανῶς ημῆς οτι ουπιορθῶς βουλευόμεθα δικαιοσυνην αδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι. Καὶ πῶς, εφη, σε πείσω εἰ γαμοὶ νυν δη ἐλεγον μη πί- πεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω; η εις την ψυχὴν φερων ενθωτον λόγον , isti ην δ εγώ, μη συ γε αλλα πρῶτον μεν α αν εἰπύς, ἐμμενε τούτοις τεὰν μετατιθu, φανερῶς μετατίθεσο και μὰ μη ξαπατα νυν δε ορας, Θρασύμαχε, ετ γαρ τα εμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα, οτι τον cώς αληθῶς ἰατρον το πρῶτον οριζόμενοι, τονίς αληθῶς ποιμένα ουκέτι ωου δεῖν στερον ακριβῶς φυλάξαι ἀλλαπιαίνειν οἴει αυτον τὰ πρόβατα, καθ οσον ποιμην ἐστιν, ου προς το των προβάτων βέλτιστον βλέποντα, ἀλλ' ῶσπερ δαιτυμόνα τινὰ και μέλλοντα στιάσεσθαι προς την ευωχίαν η υ προς το ἀποδόσθαι, σπερ χρηματιστην ἀλλ' ου ποιμένα. si δε ποιμενικὴ οὐδηπου ἄλλου του μέλει , ε 'τέτακται, πως τούτω τὸ βέλτιστον

32쪽

ἐκποριεῖ επεὶ τά γε αυτῆς, στ εἰναι βελτίστη ἱκανῶς που εκπεπόρισται, εως γ' αν μηδεν ενδελ του ποιμενικη ἐναι' ουτ δε μην-γωγε νυν δη ἀναγκαῖον εἶναtημῖν ομολογεῖν , πῆσαν αρχήν, καθ οσον αρχή , μηδενιαλλω το βελτιστον σκοπεῖσθαι ῆ ἐκείνω τω ἀρχομένω τε καὶ θεραπευομένω, εν τε πολιτικὴ καὶ ιδιωτικῆ ἀρχn. συδε τους αρχοντας εν ταῖς πόλεσι, τους αληθῶς αρχοντας,εκόντας oi ει αρχειν; α ι υκ ἔφη, ἀλλ' ευ οἶδα.

XVIII. Tίδε ην δ' ἐγώ, Θρασύμαχε, τα αλλας

αρχὰς Ουκ εννοεῖς τι ουδεὶς ἐθέλει αρχειν κών, ἀλλα μισθον αἰτofσιν, ὼς οὐ ζι αὐτοισιν φελειαν σομενην εκ M του αρχειν ἀλλὰ τοῖς ἀρχομόνοις ἐπεὶ τοσόνδε εἰπ& οὐχιεκάστην μέντοι φαμεν ἐκάστοτε των τεχνῶν τούτω τέ- ραν εἶναι , τω ετέραν την δύναμιν ἔχειν καί, es μακάριε, μη παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἴνα τι καὶ περαίνωμεν υλλα τούτω , φη, ἐτερα οὐκοfν καὶ ἀφελειαν ἐκάστη ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται, αλλ' ου κοινήν, οἱον ἰατρικη μενἡγίειαν, κυβερνητικὴ δε σωτηρίαν ν τω πλεῖν, και αἱ ἄλλαι οὐτως , Πάνυ γε Οὐκοῆν και μισθωτικὴ μισθόνυ

αὐτη γὰρ αυτῆς ἡ δύναμις την ἰατρικὴν συ και την κυβερνητικὴν τὴν αυτὴν καλεῖς η ἐάνπερ βοέλη ακριβῶς διορίζειν, σπερ πίθου, ουδέν τι μῆλλον, άν τις κυβερνῶν et γιὴς γίγνηται διὰ το ξυμφέρειν αυτω πλεῖν εντ xj θαλάττst, νεκα τούτου καλεῖς μὰλλον αυτὴν ἰατρικήν; υ δῆτα, ἔφη. ἐδέγ Ἀiμαι, τὴν μισθωτικήν, εὰν ἡγιαίνη τις μισθαρνῶν Ου δῆτα. πί δέ τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν , εὰν ἰώμενός τις μισθαρνὴ Ουκ, εφη. οὐκοsν τήν γε ἀφέλειαν ἐκάοτης της τέχνης ἰδίαν μολογήσαμεν εἶναι Ἐστω, ἔφη. Ἐντινα ἄρα φέλειαν

κοινῆ φελουνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον οτι κοινῆτιν τω αυτ προσχρώμενοι ἀπ' κείνου φελοsνται. ικεν, ἔφη Φαμεν δέ γε το μισθον ἀρνυμένους ἀφελεῖ

33쪽

σθαι, τους δημιουργοί ἀπο του προσχρῆσθαι τῆ μισθωτικτὶ τεχν γίγνεσθαι αυτοῖς Συνέφη μόγις Ου αρα ἀπο τῆς αύτοετέχνης ἐκάστω αὐτη η φέλειά ἐστιν , tos μισθυλληψις, αλλ εἰ δει ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι η μεν ἰατρικηἀγίειαν ποιεῖ, χε μισθαρνητικη μισθόν, καιὴ μεν οἰκοδομικη οἰκίαν, η δε μισθαρνητικὴ αὐτὴ επομένη

μισθόν, καὶ αἱ αλλαι πασα ουτω το αυτηδεκάστη εὐγον ἐργάζεται και φελεῖ εκεῖνο , ἐφ' ω τέτακται. εὰν δε μημισθος αὐτ προσγίγνηται, ἔσθ' ο τι φελεῖται δημιουργὰς ἀπ της τέχνης Ου φαίνεται, ἔφη. 'A οὐν Οὐδ' ωφελεῖ τότε, ταν προῖκα ἐργάζηται οἶμαι ἔγωγε. οὐκοsν Θρασύμαχε, τοsτο δη δῆλον, τι οὐδεμία τέχνη οὐδε αρχὴ το αὐτu φέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ

οπερ πάλαι ἐλέγομεν, το τω ἀρχομένω και παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, το ἐκείνου ξυμφέρον ηττονος οντος σκοροποsσα αλλ' οὐ τλτορκρείττονος δια δη αὐτα ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε, και ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἐκόντα ἄρχειν καὶ τα αλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορ υντα, αλλὰ μισθὼν αἰτεῖν, ὁτι ὁ μέλλων καλῶς τη τέχνη πράξειν 347 οὐδέποτε αὐτω τὰ βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ την τέχνην ἐπιτάττων, αλλὰ τω ἀρχομένω ' ων δη νεκα,ώς ἔοικε, μισθὸν δεῖν ἡπάρχειν τοις μέλλουσιν ἐθελήσειν

ἄρχειν, Ἀργυριο- τιμήν ῆ ζημίαν, εὰν μὴ ἄρχη.

XIX. Πῶς τομο λέγεις ώ Σώκρατες ἔφη ὁ Γλαυκων του μεν γὰρ δύο μισθοὐ γιγνώσκω τὴν δὲ ζημίανῆντινα λέγεις καιάς εν μισθοs μέρει εἴρηκας, οὐ ξυνῆκα. Toν των βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ ξυνιεῖς, δι' ὁν ἄρχουσιν οἱ επιεικέστατοι, μαν ἐθέλωσιν ἄρχειν φο ἰκοἶσθα, τι ὁ φιλότιμό ν τε καὶ φιλάργυρον εἰναι ὁνειδος λέγεταί τε καὶ ἐστιν; Eγωγε, ἔφη. ιὰ ταfτα τοίνυν,4ν δ' ἐγώ, οἴτε χρημάτων ενεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οι ἀγαθοὶ οἴτε τιμῆς οὐτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι της ἀρχῆς

34쪽

ενεκα μισθον μισθωτοὶ βουλονται κεκλῆσθαι, ουτε λάθρα αυτοὶ ἐκ της αρχῆς λαμβάνοντες κλεπται Ουδ αυ τιμῆς γενεκα ου γαρ εἰσι φιλότιμοι δει δη αυτοῖς ανάγκην προς-εῖναι και ζημίαν, εἰ μέλλουσιν εθελειν αρχειν θεν κινδυνεύει το εκόντα H- αρχειν ἰεναι ἀλλα τανάγκην περιμένειν αἰσχρον νενομίσθαι τῆς δε ζημίας μεγίστη τουπο πονηροτερου αρχεσθαι, ἐὰν μη αὐτος ἐθέλη αρχειν ην δείσαντές μοι φαίνονται αρχειν, ταν ἄρχωσιν, O επιεικεῖς , καὶ τότε ἐρχονται επὶ το αρχειν, οὐχίς επ αγαθόν τι ἰόντες Ουδ' ς ἐπαθήσοντες ε αυτω, αλλ' ςl ἐπ ἀναγκαῖον καὶ ουπιεχοντες εαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδε ομοίοις. πει κινδυνεύει, πόλις ανδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον αν εἶναι το ταρχειν, ῶσπερ νυνὶ

το αρχειν, καὶ ἐνταsθ' αν καταφανες γενέσθαι, τιτωοντι ἀληθινος αρχων ου πέφυκε τ αυτω συμφερον σκοπεῖσθαι, ἀλλα το τω ἀρχομένω ἰστε πῶς αν ὁ γιγνώσκωντο φελεῖσθαι μὰλλον ελοιτο, ἄλλου η ἄλλον φελῶι πράγματα ἔχειν τομο μεν os εγωγε ούδαμῆ συγχωρῶ Θρασυμάχω ώς το δίκαιόν εστι το του κρείττονος ξυμφέρον ἀλλὰ τοίτο μεν δη καὶ εἰσαίας σκεψόμεθα πολὐδε μοι δοκε μειτον ιναι, ο νυν λέγει Θρασύμαχος, τοντοραδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω τον οὐ δικαίου. σλουν πότερον, ν δ εγώ, Γ ύκων, αἱρει καὶ ποτέρως ἀληθεστέρως δοκε σοι λέγεσθαι Tον το δικαίου εγωγε, ἔφη, λυσιτελέστερον βίον εἶναι 'υκουσας ην δ' 3 8 εγώ, ὁσα ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθε τω του ἀδίκου il Hκουσα, ἔφη, αλλ' ου πείθομαι Βούλει οὐν αὐτον πεί- lθωμεν αν δυνώμεθά πη ἐξευρεῖν, ς ο ἀληθῆ λέγει; Πῶς γὰρ οὐ βούλομαι ἡ δ' ος υν μὲν τοίνυν ην δ'

ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῶ λόγον παρὰ λογον, οσα αυ ἀγαθὰ ἔχει το δίκαιον εἶναι, καὶ αυθις ουτος, και ἄλλον ημεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν, σα

35쪽

εκώτεροι εὐέκατίρω λεγομεν, και ηδ δικαστῶν τινῶν τῶν διακρινούντων δεησόμεθα ' αν δε ωσπερ αρτι ἀνομολογουμενοι προς ἀλλήλους σκοπῶμεν αμα αυτοί τε δικασταὶ καὶ ὐήτορες ἐσόμεθα. Πάνυ μεν οὐν εφη. πιοτέρως οδω σοι, ν δ εγώ, ἀρεσκει Οὐτως, φη.

ημῖν ξυρχῆς την τελεαν ἀδικίαν τελέας οἴσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φύς εἰναι; Πάνυ μεν Osν καὶ φημί, ἐφη, καὶ δι' α, εἴρηκα Φέρε δη το τοιόνδε περ αυτῶν πῶς λέγεις το μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς, τοδε κακίαν Πῶς γαμου Οὐκοsν την μεν δικαιοσύνην ἀρετήν,

την δε ἀδικίαν κακίαν Εἰκός γ ἔφη, Ἀδιστε, πειδὴ

καὶ λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' ου. Aλλὰ τιμήν; οὐναντίον ὴ δ'ος. υτην δικαιοσύνην κακίαν Ουκ, ἀλλα πάνυ γενναίαν εὐήθειαν Τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς Ουκ, αλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. H και φρόνιμοί σοι Θρασύμαχε, δοκοsσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι οῖ γε τελέως, φη, οιοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε και ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὐφ' εαυτοὐς ποιεῖσθαι ' λδ oli με ἴσως τους τα βαλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν λυσιτελεῖ μὲν οὐν ὴ δ' ος, καὶ τα τοιαsτα, ἐάνπερ λανθάνν εστ δε ου ἄξια λόγου, ἀλλ' ἁ νυν δη ἔλεγον. I sτο μέντοι, ἔφην, ου ἀγνοῶ ο τι βούλει λέγειν ' ἀλλα τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας τίθης μέρει την ἀδικίαν, τὴν δε δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις υλλὰ πάνυ ούτω τίθημι. Osτο, ην δ' ἐγώ, ῆδη στερεώτερον,

ω εταῖρε, καὶ οὐκέτι ἡάδιον ἔχειν ο τί τις εἴπη. εἰ γαρ λυσιτελεῖν μεν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοιὴ αἰσχρόναυτλώμολόγεις εἶναι, σπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν αν τι λέγειν κατὰ τα νομιζόμενα λέγοντες νsν δε δῆλος εἰά τι φήσεις αυτωκα καλὰν και ἰσχυρὸν εἶναι και τἄλλα αὐτῶ παντα προσ=λήσεις, ἀήμεῖς τω δικαίω προσετίθεμεν, ἐπει- 349

36쪽

δη γε καὶ ε αρετ αυτ και σοφία τόλμησας θειναι. gληθέστατα, ἔφη, μαντεύει Ἀλλ' ου μεντοι, ν δ εγώ ἀποκνητεον γε τω λόγω επεξελθεῖν σκοπουμενον, ω ατ σε πολαμβάνω λέγειν α περ διανοεῖ. μοὶ γαρ δοκεῖ συ, Θρασυμαχε, ἀτεχνῶς νυν ου σκώπτειν. αλλὰ τα δοκουντα περὶ της ἀληθείας λέγειν. ἰδέ σοι, ἔφη, τουτοδιαφέρει, ἐτε μοι δοκεῖ ειτε μη, αλλ' ου του λόγον ἐλέγ- χεις Ουδέν, ν δ εγώ. ἀλλα τόδε μοι πειρῶ ἔτι προς τουτοις ἀποκρίνασθαι O δίκαιος του δικαιου δοκεῖ τί σοιαν ἐθέλειν πλέον ἔχειν οὐδαμῶς, ἔφη ου γὰρ νήν ἀστειος, ῶσπερ νυν καὶ ευηθης. ί δέντης δικαίας πράξεως ουδὲ της δικαίας, ἔφη. ου δε ἀδίκου πότεροι

ἀξιο αν πλεονεκτειν και ηγοῖτο δίκαιον εἶναι, Ῥυκ ανηγοῖτο δίκαιοm, γοῖτ' αν, χ' ος, καὶ ἀξιοί, ἀλλ' υκαν δυναιτο 'Aλλ' υ τουτο, ν δ εγώ, ερωτῶ, ἀλλ' i του μεν δικαίου μη ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδε βουλεται ὁ δίκαιος του δε ἀδίκου 'Aλλ' ουτως, ἔφη, ἔχει. ἱ δε δη ὁ

αδικος ἀρα αξιοῖ του δικαίου πλεονεκτεῖν και της δικαίας πράξεως Πῶς γὰρ υκ ἔφη ος γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοι Ουκουν και ἀδίκου ἀνθρώπου τε και πράξεως οαδικος πλεονεκτήσει κανάμιλλήσεται ως, απάντων πλεi-στον αυτος λάβri Ἐστι ταsτα. XXI. SZδε δη λέγωμεν, ἔφην ὁ δίκαιος του μενέμοι I ου ου πλεονεκτεῖ του δε ἀνομοίου, ὁ δε ἄδικος του τε ομοίου και του ἀνομοίου. υριστα, ἔφη, εἴρηκας. Ἐστι δέ γε, ἔφην, φρόνιμος τε και ἀγαθος ὁ ἄδικος, ὁ δε δίκαιος o, δέτερα Και τουτ ἔφη, ευ Ουκουν, ν δ' ἐγώ, καὶ ἐοικε τω φρονίμω και τω ἀγαθῶ ὁ ἄδικος, ὁ δε δίκαιος ουκίοι κεν Πῶς γὰρ ου μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοsτος ων καὶ ἐοικέναι τοις τοιουτοις, ὁ δε μη ἐοικέναι, λίς τοιοsτος ἄρα ἐστένέκάτερος αυτῶν οἷσπερ ἔοικεν 'Aλλὰ τί μέλλει; ἔφη. ειεν, Κ γ Θρασυμαχε ' μουσικοι δέ τινα λέγεις, ἔτερον δὲ ἄμουσον

37쪽

ΠO AIT E ΙΘΣα. 20 Εγωγε Πότερον φρόν μον καὶ ποτερον φρονα; ον μὲν μουσικον που φρόν μον, τον δὲ αμουσον αφρονα. Oυκοον καὶ απερ φρόνιμον αγαθόν, α δε αφρονα, κακόν; T δε ἰατρικόν Οὐχ ουτως; υτως. Aοκεῖαν ουν τίς σοι, ω αριστε, μουσικὰς ἀνὴρ ἀρμοττόμενος λυραν θέλειν μουσικου ανδρὸς ἐν τῆ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν η ἀξιουν πλεον εχειν Ουπιεμοι γε TZ δε ἀμουσου; νάγκη, ἔφη. πί δὲ ἰατρικός; εν Me τη ἐδωδὴ η πόσει ἐθέλειν αν τι ἰατρικου πλεονεκτεῖν ηανδρὸς η πράγματος ου δῆτα. - ἰατρικο δε μί. Περὶ πάσης δείρα ἐπιστημης τε καὶ ἀνεπιστημοσυνης, εἴ τις σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισουν πλείω ν εθέλειν αἱρεῖ σθαι τοσα αλλος ἐπιστημων η πράττειν φλεγειν, κα ου ταυτὰ τω ὁμοίω εαυτω εἰς την αυτην πρῆξιν 'Aλλ' ἴσως, εφη, ανάγκη τουτό γε ουτως πειν. δε ὁ ἀνεπιστημων; ουχνομοίως μὲν επιστήμονος πλεονεκτήσειεν αν, ομοίως δε ἀνεπιστημονος Ἱσως. ω δε επιστήμων σοφός; Φημί. ω δε σοφὸς αγαθός Φημί. V ἄρα αγαθός τε και σωφὰς του μεν ὁμοίου ου ἐθελησε πλεονεκτεῖν του δε ἀνομοίου τε καὶ ναντίου Ῥοικεν, φη. -δε κακός τε καὶ ἀμαθης του τε ὁμοίου και του εναντίου Φαίνεται. Oυκουν, λωρασυμαχε, ν δ εγώ, Ἀδικος μῖν του ἀνομοίου τε και ὁμοίου πλεονεκτεῖ η υνουτως λεγες; Ἐγωγε, ἔφη. ω δε γε δίκαιος του μεν ὁμοίου ου πλεονεκτησει, του δε ἀνομοίου. Ναί. Eοικεν αμα, ην δ' θώ, ὁ μὲν δίκαιος φ σοφω και ἀγαθω, ὁ δὲ αδικος τω κακω καὶ ἀμαθεῖ. ινδυνευει Ἀλλὰ μην μολογουμεν,

o γε μοιος κάτερος εἴη τοιοίτον και κάτερον εἶναι.Mμολογοsμεν γάρ. Ἀμεν αρα δίκαιος ημῖν ἀναπίφανται - αγαθός τε καὶ σοφός, ὁ δε αδικος ἀμαθο ς τε καὶ

κακός.

38쪽

μόγις μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστου οσου, ἀτε καὶ θερους ον- τος τότε και εἶδον ἐγώ. προτερον δὲ οἴπω, Θρασυμαχον ἐρυθριῶντα. πειδη δε ουν διωμολογησάμεθα την δικα οσύνην ἀρετην εἰναι και σοφίαν την δε ἀδικίαν κακίαν τε και ἀμαθίαν, ειεν, ηὐν ἐγώ, τουτο μενημιν ουτω κει-

σθω, ἔφαμεν δε δη καὶ ἰσχυρον εἶναι την ἀδικίαν η υμεμνησαι, ω Θρασύμαχε μέμνημαι, φη ἀλλ' εμοιγεουδε α νυν λέγεις ἀρέσκει, καὶ ἔχω περὶ αυτῶν λέγειν εἰ oυν λέγοιμι ευ οἶδ' οτι δημηγορεῖνάν με φαίης ' η υνῆα με ειπεῖν οσα βουλομαι, η, εἰ βουλε ἐρωταν ἐρωτα ἐγὼ δέ σοι, σπερ ταῖς γραυσὶ ταῖς τους μύθους λεγούσαις, εἶεν ἐρῶ και κατανεύσομαι και ἀνανεύσομαι --δαμῶς, ην δ' ἐγώ, παρά γε την σαυτοs δόξαν. Ω στε σοι, ἔφη, ἀρίσκειν, ἐπειδήπερ ουκέας λέγειν. καίτοι τί αλλοβούλει Ουδεν μὰ Aία, ην δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοίτο ποιήμσεις, ποίει ἐγὼ δε ἐρωτησω. ρώτα δη sτο τοίνυν 35 ἐρωτῶ, περ αρτι, ῖνα καὶ ἐξης διασκεψώμεθα τον λόγον,οποῖον τι τυγχάνει ν δικαιοσύνη προς ἀδικίαν ἐλέχθη γάρ που, οτι και δυνατώτερον και ἰσχυρότερον εἴη αδικίοδικαιοσύνης νυν δέ. ἔφην, εἰ περ σοφία τε καὶ ἀρετὴ ἐστι δικαιοσύνη ραδίως, οἶμαι, φανησεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία η ἀδικία ουδεὶς ἀνετι τομο ἀγνοησειεν αλλ' οὐτι Ουτως απλῶς, σωρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιδυμῶ, ἀλλα τῆδέ πο σκέψασθαι πόλιν φαίης ἀν ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δου- λοὐσθαι δίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰ δε καιυ ἐαυτρ ἔχειν δουλωσαμίνην Πῶς γὰρ Ουκ ἔφη καὶ τοὐτό γε η ἀρίστη μάλιστα ποιησε καὶ τελεώτατα οὐσα ἄδικος. ανθάνω, ἔφην οτι σὸς ουτος ην ὁ λόγος ἀλλὰ τόδε περ αυτοεσκοπῶ πότερον η κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης την δύναμιν τα ἄνω

39쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 31εξει, Ἀνάγκη αlτη μετὰ δικαι0συνης Εἰμεν,εφη, ως συ αρτι λεγες εχει, η δικαιοσύνη σοφία, μετὰ δικαιοσύνης εἰ δ' ς εγὼ ελεγον, μετὰ αδικίας Πάνυ αγαμαι, ην δ εγώ, es Θρασυμαχε, οτι υκ επινευεις μόνον καὶ σνανευεις, αλλὰ και ἀποκρίνει πάνυ καλῶς Σοὶ γάρ, εφη, χαρίζομαι. XXIII. Es γε συ ποιῶν Ἀλλὰ δη καὶ τόδε μοι χάρισαι καὶ λέγε δοκεις αν η πόλιν η στρατόπεδον η ληστὰς η

πρῆξαι αν τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν αλληλους Ου δῆτα, η δ ος. ἱδ ει μη αδικοῖεν ου μῶλλον Πάνυ γε Στα- σεις γάρ που, Θρασύμαχε, σε αδικία και μίση καὶ μάχας εν ἀλληλοις παρέχει, η δε δικαιοσύνη μόνοιαν καιφιλίαν η γάρ Ἐστω, η δ' ς ῖνα σοι μη διαφέρωμαι. Ἀλλ' ευ γε σὐ ποιῶν, ω ἄριστε τόδε δέ μοι λέγε αρα εἰ

τοsτο εργον ἀδικίας μῖσος εμποιεῖν οπου αν ἐννη, υ καιεν ἐλευθέροις τε και δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιησει αλληλους καὶ στασιάζειν και ἀδυνάτους εἶναι κοινη μετ' ἀλληλων πράττειν Πάνυ γε Π δέ αν εν δυοῖν ἐγγένηται, ου διοίσονται και μισήσουσι και ἐχθροὶ ἔσονται

ἀλληλοις τε και τοῖς δικαίοις Ἐσονται, φη. αν δε δη, θαυμάσιε, εν ἔνι ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μη ἀπολεῖ την αυτης δέναμιν, Ῥέδεν ηττον εξει Μηδὲν ηττον ἐχέτω, ἔφη Οὐκοsν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα την δύναμιν,

οῖαν, ω αν ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδω εἴτε ἄλλω τωοῶν, πρῶτον μεν αδύνατον αὐτο 352 ποιεῖν πράττειν μεθ' αυτορδια το στασιάζειν και διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρον εἶναι εαυτῶ τε καὶ τω ἐναντίω παντὶ

καὶ τω δικαίω οὐχ sτως Πάνυ γε πινεν ενὶ δή, οιμαι, ἐνοsσα ταsτα πάντα ποιησει, ἄπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι ' πρῶτον μεν αδύνατον αὐτον πράττειν ποιησε στασιάζοντα καὶ οὐχ ομονοοsυτα αυτον εαυτῶ ἔπειτα εχ

40쪽

32 II AATAE INO Σθρον κα εαυτῶ καὶ τοῖς δικαίοις ' η γάρ Ναί. Aίκαιοι δε γ' εἰσίν, es φίλε, καὶ οι θεοί; Eστωσαν, ἔφη. αι θεοις αρα εχθρος εσται ὁ αδικος, ω Θρασυμαχε, ὁ δε δίκαιος φίλος. υωχου του λόγου, ἔφη, θαρρῶπι ου γαρ ἔγωγε σοι ἐναντιώσομαι πνα μη τοῖσδε ἀπεχθωμαι 'γυιδη, ν δ εγώ, καὶ τα λοιπά μοι της ἐστιάσεως ἀποπληρωσον ἀποκρινόμενος ῶσπερ και νυν οτι μεν γαρ καὶ GO-φώτεροι και ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οι δίκαιοι φαίνονται, οι δε αδικοι ουδεν πράττειν μετ' ἀλλη- λων οἱοι τε ἀλλα δη καὶ ους φαμεν ἐρρωμενως πώποτέ τιμετ αλληλων κοινὴ πρῆξαι αδίκους Oντας, OBTO Oυ παντάπασιν ἀληθες λέγομεν ου γαρ αν ἀπείχοντο αλλήλων κομιδν οντες ἄδικοι, ἀλλα δῆλον τι ἐνῆν τις αυτοῖς δικαιοσύνη, -υτοὐς ἐποίει κήτοι καὶ αλλήλους γε και εφους ζεσαν ἄμα ἀδικεῖν, δι ην επραξα α πραξαν, ωρμησαν δε ἐπὶ τα ἄδικα ἀδικία μιμόχθηροι ἄντες επε οι

γε παμπόνηροι καὶ τελεως ἄδικοι τελεως εἰσι καὶ πράττειναδύνατον ταsτα μεν ουν οτι οἴτως ἔχει, μανθάνω, αλλ' οὐχ ω σὐ το πρῶτον ἐτίθεσο εἰ δε και ἄμεινον ζῶσιν οt δίκαιοι των αδίκων καὶ ε υδαιμονέστεροί εἰσιν , περ τούστερον προυθέμεθα σκέψασθαι σκεπτέον φαίνονται μὲν ουν και νυν, ως γε μοι δοκεῖ, ἐξῶν εἰρήκαμεW μως

δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον οὐ γαρ περὶ του πιτυχόντος ὁ λόγος, ἀλλα περὶ τολοντινα τρόπον χρὐζrjν Σκόπει δή, ἔφη. Σκοπῶ, ν δ' ἐγ- καί μοι λέγε ' δοκεῖ τί σοι εἶναι Ἀπου ἔργον Εμοιγε Aρ' os τοὐτο αν θείης και Ἀπου καὶ ἄλλου οτουοsν ἔργον, o αν η μόνω ἐκείνφ ποι' τις ἄριστα Οὐ μανθάνω, ἔφη. 3λλ ωδε ἐσθ' o τω αν ἄλλω

353 μὶ, ἔργα εἰναι Πάνυ γε T δε μαχαίρα αν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλη και ἄλλοις πολλοῖς Πῶς γαρ