Republic of Plato

351쪽

l ἀνιεναι ενταυθα δ' ἄνδρες, εφη, αγριοι, διάπυροι ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες το φθεγμα, τους μενδιαλαβόντες γον, τον δε 'Αρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδι- σαντες χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντε 616 ἡ Ῥκα εκδείραντες, εἷλκον παρα την οδον εκτος ἐπ ασπαλάθων κνάπτοντες καὶ τοῖς ἀεὶ παριοὐσι σημαίνοντες, ῶν νεκά τε καὶ εἰ ὁ τι εμπεσουμενοι ἄγοιντο ενθα δη φόβων φηπολλῶν καὶ παντοδαπῶν σφισι γεγονOτων τοὐτον περβάλλειν, μη γένοιτο εκάστω το φθεγμα, τε ἀναβαίνοι, και ἄσμενεστατα καστον σιγησαντος ναβηναι. και τας μενδη δίκας τε και τιμ ίας τοιαύτας τινας ινα και α τὰς Bευεργεσίας ταύταις αντιστροφους επεὶδ δε τοις εν τω λειμῶνι κάστοις πτα μεραι γένοιντο, ἀναστάντας εντεῖ- tum

θεν δεῖν τη- γδόη πορευεσθαι, καὶ φικνεῖσθαι τετοθεν καθορὰν ἄνωθεν δια παντος του υρανου τεταμενον φῶς ευθύ, οἷον κίονα, μάλιστα φερβ, λαμπρότερον δε και καθαρώτερον ' εις ο ἀφικεσθαι , προελθόντας ημερησίαν-οδον και δεῖν αυτόθι κατα μεσου lτο ψως ες του Ῥυρανοὶ τὶ ἄκρα αυτοὶ τωὐ δεσμων cτεταμένα εἰναι γαρ τοὐτο τ φω ξύνδεσμον οὐ ουρανοῖ, ora τα ὁποζωματα των τριηρων, ἴτω πβσαν συνέχον Πν o περιφοράν ε δε των ἄκρων τεταμενον 'Aνάγκης ἄτρακτον, δι' οὐ πάσας επιστρεφεσθαι τὰς περιφοράς - την μενηλακάτην τε καὶ το ἄγκιστρον εἰναι σφόνδυλον μεικτον εὐτε τούτου καιτοῖ σφονδύλου φύσιν εἶναι τοιάνδε το μεν σχῆμα Ἀπερ D

εἰναι, σπερ α ει ν ενὶ μεγάλω σφονδύλω κοίλω καὶεξεγλυμμεν διαμπερες ἄλλος τοιοῖτος λάττων ε γκέοιτοἁρμόττων, καθάπερ ι κάδοι- εις ἀλληλους ἄρμόττοντες και ἴτω δη τριτον ἄλλον καὶ τεταρτον καὶ ἄλλους τεττα-

θαι τεταρταίους η

352쪽

' πλατύτατον τον του χειλους κύκλον εχ ειν, 'O- δε που εκτου δεύτερον, τρίτον δε τον του τετάρτου, τεταρτον δετον του γδόου, πεμπτον δε τον του βδόμου, κτον δε τοντο πέμπτου, βδομον δε τον του τρίτου, γδοον δε τον του δευτερου και τον μεν του μεγίστου ποικίλον, τον δε του

ἀλληλοις τον τε βδομον καὶ εκτον καὶ πεμπτον, τρίτον δεφορα εναι, ῶς σφίσι φαίνεσθαι, πανακυκλούμενον τον τεταρτον τέταρτον δὲ τον τρίτον και πεμπτον τον δεύτερον. στρέφεσθαι δε αυτον εν τοῖς της Ἀνάγκης γονασιν επὶ

δε τῶν κύκλων υτοῖ ἄνωθεν ἐφ' κάστου βεβηκέναι Σειρηνα συμπεριφερομένην, φωνὴν μίαν ἱεῖσαν, να τόνον εὐπασῶν δε κτω οὐσῶν μίαν ἄρμονίαν ξυμφωνεῖν ἄλλας σδε καθημένας πέριξ δι ἴσου τρεις, εν θρόνω κάστην, θυγατέρας της 'Aνάγκης, Μ οίρας, λευχειμονούσας, στέμματα επὶ τῶν κεφαλῶν χούσας Λύχεσιν τε και Κλωθω καὶ Aτροπον, μνεῖν πρὸς την τῶν Σειρήνων ἁρμονίαν, Λάχεσιν με τὰ γεγονοτα, Κλωθὼ δε a ντα, Ἀτροπονδε τὰ μέλλοντα. και πην Ῥεν Κλωθώ Θ λ δεξια χειρι

353쪽

περιφοράν. δι είπουσαν χρονον, πηλ δε Aτροπον πῆ αριστερα τὰς εντος αδ σαύτως ' την δε Λάχεσιν ν μερει Dεκατερας κατερα τῆ χειρὶ φάπτεσθαι.

προς την Λάχεσιν. προφητην οὐν τινα σφὰς πρωτον μενεν τάξει διαστησαι, πειτα λαβόντα εκ των της Λαχεσεως

γονάτων κληρους τε και βίων παραδείγματα, ἀναβάντα επι τι βημα φηλον εἰπεῖν ' Ανάγκης θυγατρος κόρης Λαχεσεως λόγος ψυχαὶ φημεροι ἀρχη ἄλλης περιόδου θνητο γενους θανατηφόρου οὐχ υμὰς δαίμων ληξεται Eἀλλ' ὐμεῖς δαίμονα αἱρησεσθρ πρῶτος δ' ο λαχων πρῶτος αιρείσθω βίον, ω συνεσται εξ ανάγκης ἀρετηδε δεσποτον ην τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλεον καὶ λαττον

αυτῆς καστος ξει αἰτια ελομενου θεος αναίτιος. ταὐτα εἰπόντα ρῖφα επὶ πάντας τους κληρους, τον δε παρ' αὐτὸν πεσοντα καστον αναιρεῖσθαι, πλην υ εδεδ υκ εὰν τ δε ἀνελομεν δῆλον εἰναι, πόστος

si ha - μετὰ δὲ τοὐτο αὐθις τα των βίων παραδείγματα 618

ει το πρόσθεν σφῶν θεῖναι επὶ την γην, πολύ πλείω των παρόντων εἶναι δε παντοδαπά ζωων τε γὰρ πάντων βίους και δὴ και τους ἀνθρωπίνους ἄπαντας τυραννίδας τε γὰρ ν αὐτοῖς εἶναι, τὰς μεν διατελεῖς, τὰ δε καιμεταξ διαφθειρομένας καὶ ις πενίας τε και φυγὰς καιεἰς πτωχείας τελευτώσας εἰναι δε καὶ δοκίμων ἀνδρῶν βίους, τους με επι εἴδεσιν και κατὰ κάλλη και την ἄλλην Bἰσχυν τε και ἀχωνίαν, τους δ' πὶ γενεσιν και προγόνων ἀρεταῖς, και ἀδοκίμων κατὰ ταὐτά ωσαύτως δε και γυναικῶν ψυχῆς δε τάξιν οὐκ νεῖναι, διὰ το ἀναγκαίως εχειν ἄλλον λομενην βίον ἀλλοίαν γίγνεσθαι ' τὰ δ' ἄλλα ἀλληλοις τε και πλούτοις και πενίαις, τὰ δε νόσοις, τὰ δ' ὐγιείαις μεμῖχθαι, τὰ δε και μεσοῖν τούτων. ενθα

354쪽

των a λων μαθημάτων ciμύλήσας τούτου του μαθήματος καὶ ζητητης και μαθητὴς σται. εών ποθεν οἷός τ η μαθεῖνκa εξευρεῖν, τίς αὐτον ποιήσει δυνατον καὶ επιστήμονα, βίον καὶ χρηστον καὶ πονηρον διαγιγνώσκοντα τον βελτίω

ἡ ως μ ε τῶν δυνατῶν ἀεὶ παντα χο αἱρεῖσθαι, καὶ δ ἀναλογι- 'r ζόμενον πάντα τὰ νυν δὴ ρηθεντα, καὶ ξυντιθεμενα ἀ λήλοις καὶ διαιρουμενα, προς ἀρετὴν βίου πῶς Ἀχει, εἰδεναι τέ

IJ κάλλος πενία πλούτω κραθεν καὶ μετὰ ποίας τινος ψυχης ξεως κακον η ἀγαθέ εργάζεται, καὶ τί εὐγενειaι καὶ δυσγενειαι καὶ ἰδιωτεῖαι και ἀρχαὶ καὶ ἰσχυες και ἀσθενειαι καὶ εὐμαθίαι καὶ δυσμ ίαι καὶ πάντα τὰ τοιαsτα των φύσει περὶ φυ χην οντων καὶ των πικτΓτων τ ξυγκεραννύμενα προς ἄλληλα εργάζεται, στε ξ πάντων υτῶν δυνατον εἶναι συλλογισάμενον αἱρεῖσθαι, προς την της ψυχῆς φύσιν ἀποβλεποντα, ον τε χείρω καὶ τον ἀμείνω βίον χείρω μεν καλοῖντα ς αυτὴν κεῖσε ἄξει, ει το ἀδικωτερα γίγνεσθαι, ἀμείu δε στις ει τοδικαιοτεραν. τὰ δε ἄλλα πάντα χαίρειν*άσει' ωράκαμεν γaρ, τι ζῶντί τε καὶ τελευτήσαντι αἴτη κρατίστη αἴρεσις.

619 ἀδαμαντί νως δὴ δεῖ ταύτην την δόξαν χοντα ις 'Aιδου

ἰεναι, πως ν ὴ καὶ κεῖ νεκπληκτος πο πλούτων τε καὶ των τοιούτων κακῶν, καὶ μη εμπεσὼν εις τυραννίδας

καὶ ἄλλας τοιαύτας πράξεις πολλὰ μεν εργάσηται καὶ aνήκεστα κακά, ετ δε αὐτος μείζω πάθη, αλλα γνω τον μεσον ἀεὶ των τοιούτων βίον αἱρεῖσθαι καὶ φεύγειν τὰ υπερβάλλοντα κατερωσε καὶ ε τῶδε τω βίω κατὰ τοδυνατον καὶ εν παντὶ τω επειτα ούτω γὰρ εὐδαιμονεστατος γίγνεται ἄνθρωπος. XVI. Και δη ὁ καὶ τότε ο κεῖθεν ἄγγελος ηγγελλετον μεν προφήτην Ῥύτως εἰπεῖW καὶ τελευτaίω πιόντι,

355쪽

ξυν νω ελομένω, συντόνως ζῶντι κεῖται βίος αγαπητός, ου κακός. μητε ὐαρχων α ρέσεως ἀμελειτω μητε ο τήλευτῶν ἀθυμείτω εἰπόντος δε αυτ τον πρῶτον λαχοντα εφη εὐθυς πιόντα την μεγίστην τυραννίδα λέσθαι καὶ ὐπο φροσύνης τε καὶ λαιμαργια ου παντα κανῶς ανα- σκεψάμενον λεσθαι, ἀλλ' αὐτον λαθεειν νουσαν εἱμαρ cμενην παίδων αὐτο βρώσεις καὶ ἄλλα κακά επειδη δεκατὰ σχ'λην σκεψασθαι, κόπτεσθαί τε καὶ δυρεσθαι τηνα εσιν, ου εμμενοντα τοῖς προρρηθεῖσιν πο ου προφη- του ' ου γὰρ εαυτον αἰτέασθαι των κακων, ἀλλὰ τύ χην τε καὶ δαίμονας καὶ πάντα ἄλλον ἀνθ' εαυτοῖ εἶναι δε

τεία εν τω προτερω βίω βεβιωκότα, θει ἄνευ φιλοσοφίας αρετης μετειληφυτα ῶς δε καὶ εἰπεῖν, ου ἐλάττους εἶναι D

εν τοις τοιούτοις ἁλισκομενους τους ε το ουρανοὐηκοντας, τε πονων ἀγυμνάστους των δ' κ της γῆς τους πολλούς, ατ αυτούς τε πεπονηκότας ἄλλους τε εω

ρακοτας, υκ εξ επιδρομης τὰς αιρεσεις ποιεῖσθαι δι δηκα μεταβολην των κακῶν καὶ των ἀγαθων ταῖς πολλαῖς των λυχῶν γίγνεσθαι και δια την οὐ κληρου τύχην.επεὶ εἴ τις αεί, πότε εις τον ενθάδε βίον ἀφικνοῖτο, υγιῶς φιλοσοφοῖ και κλῆρος αυτω της αἱρέσεως η εν Ε τελευταίοις πίπτοι, κινδυνεύει εκ των κεῖθεν παγγελ- λομενων υ μόνον ενθάδε εὐδαιμονεῖν ἄν, i λὰ καὐ την

356쪽

εκείνων θάνατον υ εθελουσαν ἐν γυνaικὶ γεννηθεῖσαν γενεσθαι ἰδεῖν δε την Θαμύρου ηδόνος λομενην ἰδεῖν δε καὶ κυκνον μετaβύ λοντα εἰς ἀνθρωπίνου βίου αἴρεσιν, και λλα ζῶα μουσικὰ σαύτως. εικοστην δε λαχ Οὐσανψυχην λέσθαι λέοντος βίον εἶναι δε την ἴαντος του Τελαμωνίου, φεγγουσαν νθρωπον γενεσθαι, μεμνημενηντη των πλων κρίσεως την δ' πὶ τούτω Aγaμεμνονος 'εχθρα δε και ταύτην του ἀνθρωπίνου γενους δι τὰ πάθη ετο δια λήga βίον εν μεσοις δε λαχοῖσανὴ την 'Aταλύντης ψυχην, κατιδοὐσαν μεγύλας τιμὰς ἀθλη- του ανδρός, οὐ δύνασθαι παρελθεῖν, ἀλλὰ aβεῖν. μετὰσδε ταύτην ἰδεῖν την πειοὐ του Ιανοπεω εις τεχνικης - γυναικὸς οὐσαν φύσιν πόρρω Γ εν στάτοις δεῖν την' του γελωτοποιον Θερσίτου πίθηκον Ἀνδυομενην. κατὰ τυνην δε την 'Oδυσσεως λα χοὐσαν πασῶν στάτην, αἱρησομενην εναι, μνήμη δε των προτερων πόνων φιλοτιμίας λελωφηκυῖαν ζητεῖν περιιοὐσa χρόνον πολῖν βίον ἀνδρος διώτου ἀπράγμονος καὶ μογις εὐρεῖν κείμενόν που καὶ παρημελημενον πο των ἶλλων και ειπεῖν δοῖσaν,οτι τὰ αυτ a επραξεν και πρωτη λαχοῖσα, και σμενηνελεσθαι. και εκ των ἄλλων δὴ θηρίων σαύτως εις ἀνθρώπους εναι και ει αλληλα, τα μεν ἄδικα εις τὰ ωγρια, τὰ δε δίκαια εἰς τὰ μερα μεταβάλλοντα, και πάσας μίξεις μίγνυσθαι επείδὴ δ' οὐ πάσας τὰς ψυχὰς τους βίους Πρησθαι, σπερ ελα χον εν τάξει προσιέναι προς την Λάχεσιν ' κείνην δ' κάστω ον εῖλετο δαίμονα, τουτον φύλακα ξυμπεμπειν του βίου καὶ ἀποπληρωτὴν

των αἱρεθεντων. Oν πρῶτον Ῥεν α γειν αυτὴν προς τὴν

Κλωθώ, πο την κείνης χεῖρά τε καὶ επιστροφὴν της του

ii. aτράκτου δίνης κυροῖντα ην λαχὼν εἴλετο μοῖραν ταύτης

357쪽

πaσιν ἀναγκαῖον εἶναι πιεῖν τους δε φρονησει μη σφω- μενους πλεον πίνειν του μετρου τον δε ἀεὶ πιόντα πάντων Bεπιλaνθάνεσθαι. επεῶ δε κοιμηθηναι καὶ μεσας νύκτας γενεσθαι, βροντήν τε και σεισμον γενεσθαι, και εντεῖθεν

μιανθησόμεθα. αλλ' ἄν μοι πειθώμεθα, νομίζοντες ἀθάνατον 'λυ χην και δυνατ0ν πάντα με κακὰ ἀνεχ εσθαι, παντα δε ἀγαθώ, της ἄνω δολαε εξόμεθα και δικαιοσύνην μετὰ φρονησεως παντι τρόπω επιτηδεύσομεν, να καὶ μῖν αὐτοῖς φίλοι με καὶ τοι θεοῖς, αυτοὐ τε μενοντες νθάδε, καὶ επειδὰν τὰ θλα αύτης κομιζώμεθα, σπερ οἱ νικηφόροι Dπεριαγειρόμενοι, καὶ νθάδε και ν 9 χιλιετε πορεία, νδιεληλύθαμεν, ε πράττωμεν.