Republic of Plato

331쪽

μιμημασι, καὶ πειρωτο αν πολλὰ καὶ καλὰ εργα εαυτου καταλιπεῖν μνημεῖα, καὶ εἶναι προθυμοῖ α μ λον

ἐγκωμιαζόμενος δε ὁ γκωμιάζων οἶμαι, φη ου γὰρ εξ ἴσου η τε τιμη καὶ φελία. Τῶν μεν τοίνυν a λων περ μη ἀπαιτῶμεν λόγον Ομηρον - λον οντινοῖν των

ποιητῶν, ερωτῶντες, εἰ ἰατρικος ην τις αυτῶν, αλλὰ μὴ cμιμητης μόνον ἰατρικῶν λόγων, τίνας γιεῖς ποιητης τις των παλαιῶν φ των νέων λεγεται πεποιηκέναι, σπερ Aσκληπιός, τίνας μαθητὰς ἰατρικῆς κατελίπετο, σπερεκεῖνος τους κγόνους, μηδ' α περὶ τὰς αλλας τέχνας αυτοὐς ερωτῶμεν, a ' είμεν' περὶ δε ων μεγίστων τε καὶ καλλίστων πιχειρεῖ λέγειν Dμηρος, πολεμων τε περικαὶ στρατηγιῶν καὶ διοικησεων πόλεων και παιδείας περ Dἀνθρωπου, δίκαιόν που ρωτὼν αυτὸν πυνθανομενους'

φίλε μηρε, εἴπερ μη τρίτος ἀπὸ της ἀληθείας εἶ ρετῆς περι ειδώλου δημιουργός, οὐδη μιμητην ἄρισάμεθα, ἀλλὰ

καὶ δεύτερος, καὶ οἷός τε σθα γιγνώσκειν, ποῖα επιτηδεύματα βελτίους η χείρους ἀνθρώπους ποιεῖ ἰδία και δημοσία, λεγε μιν τις των πόλεων διὰ σε βέλτιονωκησεν, σπερ διὰ Λυκοὐργον Λακεδαίμων καὶ δι ἄλλους πολλοῖς πολλαὶ μεγάλαι τε και σμικραί σε δε τίς Εαιτιὰται πόλις νομοθετην ἀγαθον γε γονεναι καὶ φὰς ώφεληκεναι; X αρώνδαν μεν γὰρ Ιταλία καὶ Σικελία, καὶημεῖς Σόλωνα σε δε τίς εξει τινὰ ειπεῖν Ου οἶμαι, εφη ὁ Γλαύκων' οἴκου λεγεται γε οὐδ' π αυτῶν μηριδῶν Ἀλλα δη τις πόλεμος επὶ μὴ ρου υπ' κείνου 600 ἄρχ'ντος η ξυμβουλεύοντος υ πολεμηθεις μνημονεύεται; Οὐδείς. λλ' οἷ δ ει τὰ εργα σοφοῖ ἀνδρὸς πολλαὶ επίνοιαι καὶ εὐμηχανοι ις τέχνας ἡ τινας ἄλλας πράξεις λεγονται. ἄσπερ αδ Θάλεώ τε περι του Μιλησίου και Aναχάρσιος οὐ Σκύθου Οὐδαμῶς τοιουτον οὐδέν. Ἀλλαδη ει μὴ δημοσία, δία τισὶν ἡγεμών παιδείας αυτὸς ζῶν

λέγεται Ομηρος γενεσθαι, ι κεῖνον γάπων επι συνουσία

332쪽

και τοῖς στεροις δον τινα παρεδοσαν βιου μηρικήν, ωσπερ Πυθαγόρας αυτός τε δι- ερόντως επὶ τούτωῆγαπήθη, καὶ - ἴστεροι τι καὶ νυν ΙΠυθαγόρειον τρόπον επονομ ίζοντες του βίου διαψανεῖς πη δοκοὐσιν ειναι ντοις αλλοις οὐδ αδ εφη, τοιοὐτον οὐδε λέγεται. ὁ γὰρ Κρεώφυλος, ω Σώκρατες, ἴσως, ὁ του μηρου ταῖρος, τουονοματος α γελοιότερος τι προς παιδείαν φανείη, εἰ ταλεγόμενα περὶ μηρου ἀληθῆ λεγεται γὰρ ς πο λητις ἀμέλεια περ αυτον η υτ αὐτου ἐκείνου, ἴτε ε ., IV. Λέγεται γαρ οἴν, ν δ εγώ. ἀλλ' ἴει Γλαύκων, ει τω οντι OIO τ ην παιδεύειν ἀνθρώπους και βελτίους ἀπεργαζεσθαι Gμηρος, τε περὶ τούτων ου μιμεῖσθαι ἀλλα γιγνωσκειν δυνάμενος, υκ ἄρ αν πολλούς ταίρους εποιησατο καὶ τιμὰτ και γαπὰτο τ αυτῶν, ἀλλα

Πρωταγόρας με ἄρα ὀ 'Aβδηρίτης και ΙΠρόδικος ὁ Κεῖος

και ἄλλοι πάμπολλοι δυνανται τοῖς εφ' εαυτῶν παριστάναι ἰδία ξυγγιγνόμενοι, ως ἴτε οἰκίαν ἴτε πόλιν την αυτῶν διοικεῖν οἷο τ εσονται, εαν μη σφεῖς αυτῶν επιστατήσωσιντης παιδείας, καὶ επι ταύτy se σοφία ἴτω σφόδρα φιλοὐνται, στε μόνον Ουκ επι ταῖς κεφαλαῖς περιφέρουσιν αυτούς οι ταῖροι μηρον δ' ἄρα οἱ ετ εκείνου, εἴπερ οἰός τ ην προς ἀρετην νινάναι ἀνθρώπους, δε σίοδον ρα λωδεῖν α περιιοντας εἴων, και οὐχ' ἁλλο α αυτῶν ἀντείχηντο δε του χρυσολκαι νάλκαζον παρὰ σφίσιν οἴκοι εἶναι η ει μη πειθον, αὐτοὶ αν παιδαγώγουν π ῆσαν,εως κανῶς παιδείας μεταλάβοιεν ΓΙαντάπασιν, φη, δοκεῖς μοι ἁ Σώκρατες, ἀληθῆ λεγειν. οὐκοὐ τιθῶμεν ἀπο μηρου ἀρξαμενους πάντας τους ποιητικοῖς μιμητὰς ειδώλων ρετης εἶναι καὶ των ἄλλων, περὶ ων ποιοῖσιν, της δε ἀληθείας οὐχ πτεσθαι, αλλ' σπερ νυν δη λεγομεν, ζωγράφος σκυτοτόμον ποιησε δοκοὐντὶ εἶναι, αυτός τε Ουκ

sic Ap.

333쪽

ἐπαιων περὶ σκυτοτομίας και τοῖς μη Trasi υσιν, ε των

ἱκανῶς ἴδωμεν. Λεγε Ἀφη. Ζωγράφος, φαμεν, ηνίας τε γράφει καὶ χαλινόν, Ναί. ΙΠοιησε δέ γε σκυτοτόμος καὶ . χαλκεύς, ΙΠάνυ γε Ἀρ' υν παίει οῖα δεῖ τὰς νίας εἶναι και τον χαλινον υ γραφεύς ὴ οὐδ' ὁ ποιησας ὁ τεχαλκεύς καὶ ὁ σκυτευς, αλλ άκεῖνος, σπερ τούτοις πίσταται χρῆσθαι, μόνος ὁ ἱππικός, 'Aληθεστατα. 'Αρ' υνο περὶ πάντα ἴτω φησομεν εχ ειν, Πῶς, LIεριγκαστον D

ταύτας τινὰς τρεις τεχνας ιναι, χρησομενην ποιησουσαν,

μιμησομενην, Ναί. Οὐκουν ἀρετη καὶ κάλλος και ορθότης εκάστου σκεύους καὶ ζωου καὶ πρώξεως, πρὸς ἄλλο τι λ' iv

334쪽

την μίμησιν, τους τε της τραγικης ποιησεως ἄπτομενους νιαμβείοις καὶ ε επεσι πάντας ιναι μιμητικοῖς ς ἰόν τε

μάλιστα ΙΠάνυ μεν οὐν. V. Ιρος Διός, ν δ' ἐγω, το δε δὴ μιμεῖσθαι τοὐτο ου περὶ τρίτον μεν τί στιν ἀπο της ἀληθειας η γὰρ ς αι. ΓIρος δε δὴ ποῖόν τί στιν των του ἀνθρώπου εχον την δύναμιν, ην χεις οὐ ποίου τινος περ λεγεις Τουτοι οὐδε ταὐτόν που ἡμῖν μεγεθος εγγύθεν τε και πόρρωθεν διὰ της φεως υκ ἴσον φαίνεται Ου γήρ. Καὶ ταυτα

335쪽

καμπυλα τε κώ εὐθεα εν δατί τε θεωμενοι καὶ εξω, και κοῖλά τε δὴ καὶ ξαοντα διὰ την περὶ τὰ χρώματα αυπλάνην της φεως, καὶ πῶσά τις ταραχὴ δήλη ἡμῖν νουσα Daυτη εν τα ψυχs ρδη μῶν τω παθηματι της φυσεως σκιαγραφία επιθεμεν γο3Τείας ουδεν απολείπει, καὶ θαυματοποιία καὶ ι λλαι πολλαι τοιαὐται μηχαναι. 'Aληθῆ. Ἀρ' υν ου o μετρεῖν καὶ ἀριθμεῖν καὶ ἱστάναι βοηθειαι χ αριεσταται προς αὐτ εφάνησαν, στε μη

χειν ν μῖν το φαινόμενον μεῖζον δε ελαττον ἡ πλεον βαρυτερον, ἀλλὰ το λογισάμενον καὶ μετρησαν καὶ στησαν; ΙΠῶς γὰρ υ; Ἀλλα μην οὐτό γε οὐ Eλογιστικο αν εἴ του εν ψυχὴ εργον Τούτου γὰρ υν. Τουτω δε πολλάκις μετρήσαντι καὶ σημαίνοντι μείζων ἄττα εἶναι ἡ λάττω τερα,τερων η ἴσα τἀναντία φαίνεται λ. Ναι Ουκουν φαμε τω αυτω αμα περὶ αὐτ ενaντία

δοξάζειν ἀδυνατον εἶναι Καὶ oρθῶς γ' εφαμεν. παρὰ 603 τὰ μέτρα ἄρα δοξάζον της φυχτὶ τω κατὰ τὰ μετρα υκαν εἴη ταυτόν Ου γαρ ὁν Ἀλλα μην το μετρω γε καὶ λογισμω πιστεῖον βελτιστον αν - της φυχης Τί μην; Τ ἄρα τούτω ναντιούμενον τῶν φαύλων ν τι εἴη εν

ἡμῖν. Ἀνάγκη Τοῖτο τοίνυν διομολογήσασθαι βουλόμενος λεγον, τι ἡ γραφικὴ καὶ λως ἡ μιμητικὴ πόρρωμεν της ἀληθείας ὁ το αυτῆς εργον ἀπεργάζεται, πόρρωδ αδ ρονκ1σεως οντι τω ν ἡμῖν προσομιλεῖ τε και ταίρα Bκαὶ φίλη στὶν et οὐδενὶ ὐγιεῖ οὐδ' ἀληθεῖ. Ιαντάπασιν, δ' oς. Φαύλη ἄρα φαύλω ξυγγιγνομεν φαυλα γεννα μιμητική. Eοικεν ΙΠότερον, ν δ εγώ, ἡ κατὰ τηνοφιν μόνον η καὶ ἡ κατὰ την ἀκοήν, ν δ ποίησινονομάζομεν Εἰκος , εφη, και ταύτην M. τοίνυν, ν δ' ἐγώ, τω εἰκότι μόνον πιστεύσωμεν ε της γραφικῆς, ἀλλὰ και ἐπ' αυτ αδ ελθωμεν της διανοίας Οὐτο, προσομιλεῖ

336쪽

τῆς ποιησεως μιμητικη, a ἴδωμεν, aυλον η σπουδaῖόνεστιν Ἀλλα χρή 'Ωδε δὴ προθώμεθα πρώττοντaς, φαμεν, ἀνθρώπους μιμεῖται ἡ μιμητικὴ βιαίους η κουσίας

πεπραγέναι καὶ ε τουτοις δὴ πασιν ἡ λυπουμένους χαίροντας. μή τι λλο ν' raρὰ αὐτα οὐδεν 'Aρ' Ουν εν πασι τουτοις μονοητικῶς ἄνθρωπος διακειται; η σπερ κατὰ την φιν στασίαζεν καὶ ναυτίας εἶχεν ενεαυτω δόξας μα περὶ των αὐτῶν, ἴτω και εν ταῖς πρήξεσι στασι ζει τε καὶ μάχεται αὐτος αὐτω ἀναμιμνἈσκομαι δε, τι τοὐτό γε νυν οὐδεν δεῖ μῶς διομολογεῖσθαι εν a τοῖς ἄνω λόγοις ἱκανῶς πάντα ταυταδιωμολογησάμεθα, τι μυρίων τοιούτων ναντιωμάτων ἄμα

Ε γάρ, ν δ εγω aλλ' ὁ τότε ἀπελίπομεν, νυν μοι δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι διεξελθεῖν. Io ποῖον; φη 'Aνήρ, ην δ'

insis ἀδύνατον, μετριάσει δε πως πρὸς λύπην Οἴτω μῶλλον, ἡ 604 φη, το γε ἀληθές. Τόδε νυν μοι περὶ αὐτos εἰπέ πότερον

VΙ Οὐκοὐν τ μεν ἀντιτείνειν διακελευόμενον λόγος ο

337쪽

καὶ νόμος ἐστίν, το δε ελκον επὶ τὰς λυπα αυτὸ το πώθος B'Kληθῆ. 'Εναντίας δε ἀγωγῆς γιγνομενης ν τω ἀνθρωπω περὶ το αυτ αμα δύο φαμεν ἐν ' υτ ἀναγκαῖον εἶναι. Πῶς δ' υ; Ουκουν το μεν τερον τω νόμω τοιμον

πείθεσθαι θ ὁ νόμος ἐξηγεῖται; Iως Λεγει που ὁ νόμος,

οτι κάλλιστον ὁ τι μελιστα ησυχίαν γειν εν ταῖς ξυμφοραῖς και η ἀγανακτεῖν' ως ἴτε δηλου οντος του ἀγαθου τε και κακοὐ των τοιούτων Πύτε ει το πρόσθεν οὐδεν προβαῖνον τω χαλεπως φέροντι, οἴτε τι των ανθρωπίνων αξιον ὁ μεγάλης σπουδῆς, ο τε δεῖ εν αυτοῖς c τι ταχιστα παραγίγνεσθαι μῖν, τούτω εμποδων γιγνόμενον το λυπεῖσθαι Τίνι η δ' gς, λέγεις Τω βουλεύεσθαι, ην δ' ἐγω, περι το γεγονὸς καὶ σπερ εν πτώσει κύβων προ τ πεπτωκότα τίθεσθαι τα αυτο πράγματα, πη

, λόγος αἱρεῖ βελτιστ α εχ ειν, ἀλλὰ μὴ προσπταίσαντας

καθάπερ παῖδας εχ ομενους το πληγεντος εν τοῦ βοῶν διατρίβειν, πιλλ ἀεὶ εθίζειν 'ην ψυχὴν in πω τά χιστα γίγνεσθαι πρὸς τῶ ἰῶσθαί τε και πανορθοῖ το πεσόν τε Dκαὶ νοσησαν, ἰατρικὴ θρηνωδίαν ἀφανίζοντα. Ορθότατα

338쪽

605 που πάθους et μίμησις αὐτοῖς γίγνεται. Παντ τra σιμεν ουν. D δὴ μιμητικὸς ποιητης δηλον τι υ προς τοτοιουτον τῆς ψυχῆς πεφυκε τε και η σοφια αυτο τουτωaρεσκειν πεπηγεν, εἰ μέλλει εὐδοκιμησειν ἐν τοῖς ro λοῖς, a λα προ τ αγανακτητικόν τε καὶ ποικίλον θος διὰ το

339쪽

τις μ' ἀξιοῖ εἶναι αλλ' αἰσχύνοιτο αν, μη κόλυττεσθαι '

aλλὰ χαίρειν τε καὶ παινεῖν, Ου μα τον Δί, φη, ουκευλόγω εοικεν. Ναί ην δ' ἐγω, εἰ κείν γ' αὐ το σκοποίης. 606 Πῆi Tu ενθυμοῖο, τι το βία κατεχόμενον τότε εν ταῖς 'i μοἰκείαις ξυμφοραῖς καὶ πεπεινηκὸς του δακρῖσαί τε καὶ ἀποδύρασθαι ἱκανῶς καὶ ἀποπλησθηναι, φύσει ὁ τοιοῖτον οἷον τούτων πιθυμεῖν, τοὐτ εστιν το ὐπὸ των ποιητων πιμπλάμενον καὶ χαῖρον τ δε φύσει βέλτιστον ημῶν, ἄτε Οὐ χ ἱκανῶς πεπαιδευμενον λόγω ουδὲ θει, ἀνίησιν την φυλακην os θρηνώδους τούτου, τε ἀλλότρια πάθη Bθεωροῖν. καὶ εαυτ- οὐδεν αἰσχ ρὰν χν. ει ἄλλος ἀυὴρ ἀγαθὸς ἄσκω εἶναι καὶως πενθεῖ τοὐτον επαινεῖν καὶελεεῖν αλλ' κεῖνο κερδαίνειν Ἀγειται, την ἡδονήν, καιον αν δεξαιτο αὐτης στερηθῆναι καταφρονησας λου τοὐποιηματος. λογίζεσθαι γάρ, οἶμαι, λίγοις τισὶν μέτεστιν,οτι απολαυειν νάγκη ἀπο των ἀλλοτρίων εἰς τὰ οἰκεῖα θρε φαντα γαρ εν κείνοις ἰσχυρὸν το ελεεινὸν υ ράδιονεν τοις αυτοῖ πύθεσι κατεχειν. 'Aληθεστατα, φη. Ἀρ coυ ὁ αυτὸς λόγος καὶ περὶ οὐ γελοίου, τι, αν αυτὸς t. - αισχυνοι γελωτοποιῶν εν μιμησει δε κωμωδικm καὶ ιδία ἀκούων σφόδρα χαρyin και in 7 μισΓς -οῦ πονηρά, ταὐτὸν ποιεῖς περ εν τοις λεοις γὰρ τω λόγω δκατεῖχες ε σαυτ βουλόμενον γελωτοποιεῖν, φοβούμενος δόξαν βωμολοχίας, τότ aν ένίης και , κεὐ νεανικὸν ποιησας λαθες πολλάκις εν τοις οἰκείοις ξενεχθεὶς στε is

340쪽

607 σκευασάμενον ζην φιλεῖν μεν χρὴ καὶ ἀσπάζεσθαι

οντας βελτίστους εις σον δύνανται, καὶ συγχωρεῖν Gμηρον ποιητικώτατον εἶναι καὶ πρῶτον των τραγωδοποιῶν, εἰδεναιδε, τι σον μόνον μνους θεοῖς καὶ γκώμια τοι ἀγαθοῖς ποιησεως raραδεκτεον εις πόλιw εἰ δε την ηδυσμένην

Μ Οὐσαν παραδέξει εν μελεσιν φεπεσιν, δον σοι καὶ λύπη εν τα πόλει βασιλεύσετον ἀντὶ νόμου τε καὶ του κοιν ἀεὶ δόξαντος εἶναι βελτίστου λόγου 'Aληθεστaτα, φη.

σθεῖσιν περὶ ποιησεως, τι εικότως ἄρα τότε αὐτην ε της πόλεως ἀπεστελλομεν τοιαύτην ὁσαν' ὁ γὰρ λόγος μὰς Πρει προσείπωμεν δει αὐτῆ. μγ καί τινα σκληρότητα ita ημῶν καὶ ἀγροικίαν καταγνω, οτι παλαια μεν τις διαφορὰ N

c χλος κράτων', καὶ ι λεπτῶς μεριμνῶντες τι ἄρα Ἀλγραμ πενονται, καὶ ἄλλα μυρία σημεῖα παλαιὰς ναντιώσεως ψ ι