Republic of Plato

321쪽

ὁσην ἀφεστηκως γίγνεται Δῆλον, φη τω γε λογιστικω.

Οὐκουν εών τις μεταστρεψας ἀληθεία ἡδονῆς τον βασιλέα Στου τυράννου ἀφεστηκότα λεγη σον ἀφεστηκεν εννεακαιεικοσικαιεπτακοσιοπλασιάκις διον αὐτον ζῶντα εὐρησει τελειωθείση τη πολλαπλασιώσει τον δε τύραννον ἀνιαρότερον η αυτsi ταύτη ἀποστάσει 'Aμη χανον εφη, λογισμον

καταπεφόρηκας της διαφορότητος τοῖν ἀνδροῖν του τε δικαίου καὶ του ἀδίκου, προς δονήν τε καὶ λύπην Καὶ 588 μεντοι και ἀληθη καὶ προσηκοντά γε, ν δ εγω, βίοις

αριθμόν, εἴπερ αυτοῖς προσήκουσιν μεραι καὶ νυκτες Hμηνες καὶ ενιαυτοί. Ἀλλα μην, εφη, προσηκουσιν Ουκοῖν εἰ τοσουτον ἡδονο νικαί ἀγαθός τε και δίκαιος τον κακον τε

καὶ αδικον, ἀμηχάνω δὴ οσω πλείονι νικησει εὐσχημοσύνη τε βίου καὶ κάλλει καὶ ἀρετὴ 'Aμηχάνω μεντοι νη Δία,εφη- XII. ειεν δη, εἶπον επειδὴ ενταὐθα λόγου γεγόναμεν, Β ἀναλάβωμεν τα πρῶτα λεχθεντα, δι a δεῖρ' κομεν ην δε που λεγόμενον λυσιτελεῖν ἀδικεῖν τω τελεως με ἀδίκω, δοξαζομεν δε δικαίω. η οὐχ ούτως λεχθη Οἴτω μεν οἶν. si δη, φην, γουτω διαλεγώμεθα, πειδη διωμολογησάμεθα το τε ἀδικεῖν καὶ το δίκαι πράττειν νεκάτερον χει δύναμιν. ΓΙῶς; φη. Εἰκόνα πλάσαντες της φυχνης λόγω, ιν ειδὴ ὁ κεινα λεγων οἷα ελεγεν. Iota τινάς η δ' ς Τῶν τοιούτων τινά, ν δ' ἐγώ, οἷα cμυθολογοῖνται παλαιαὶ γενεσθαι φύσεις, τε ιμαίρας καὶ Σκύλλης καὶ Κερβερου, καὶ ἄλλαι τινες συχναὶ λέγονται ξυμπεφυκυῖαι ιδεαι πολλαὶ εἰς εν γενεσθαι. Λέγονται γάρ, φη. ΓΙλάττε τοίνυν μίαν με ἰδεα θηρίου

ποικιλου και πολυκεφαλου, μερων δε θηρίων νοντος

κεφαλὰς κύκλω καὶ ἀγρίων καὶ δυνατο μεταβάλλειν καὶ

322쪽

D εργον ' μως δέ, πειδὴ εὐπλαστότερον κηρο και των τοιουτων λογος, πεπλώσθω. ίαν δὴ τοίνυν ἄλλην ἰδέαν λεοντος, μίαν δε ἀνθρώπου πολυ δε μέγιστον στω τοπρῶτον και δεύτερον το δεύτερον. αὐτα, φη, βάω καιπεπλασται Σύναπτε τοίνυν αυτὰ ις εν τρία οντα, στεπη ξυμπεφυκέναι ἀλληλοις Συνῆπται, εφη. ΙΠερίπλασον δὴ αὐτοῖς ξωθεν νος ικονα, την του ἀνθρώπου, στε τω νμη δυναμεν τα εντος ορὰν ἀλλα το ξω μόνον λυτρονορωντι εν ζωον φαινεσθαι, ἄνθρωπον. Ιεριπεπλασται,

εφη Λεγωμεν δὴ τω λεγοντι, ῶς λυσιτελεῖ τούτω ἀδικεῖν τω ἀνθρώπω δίκαια δε πράττειν ου ξυμφερει, τι Οὐδενύλλο φησὶν - λυσιτελεῖν αὐτω το παντοδαπον θηρίον

εὐωχ'sντι ποιεῖν ἰσχυρον και τον λεοντα και τα περὶ τον 589 λεοντα τον δε νθρωπον λιμοκτονεῖ και ποιεῖν σθενῆ, ωστε ελκεσθαι π αν κείνων πότερον ἄγη καὶ μηδενετερον τερ ξυνεθίζειν μηδε φιλον ποιεῖν, ἀλλ' ἀν αυτὰ εν αὐτοῖς δάκνεσθαί τε και μα χόμενα εσθίειν ἄλληλα. ΓΙαντάπασι γάρ, φη, ταυτ ὰν λεγο ὐτο ἀδικεῖν παινῶν.

Οὐκοὐν α ὁ τὰ δίκαια λεγων λυσιτελεῖν φαίη ἄν δεῖν

ταυτα πράττειν καὶ ταυτα λεγειν, θεν του νθρώπου νεντος ἄνθρωπος σται εγκρατεστατος και του πολυκεφάλου

θρεμματος πιμελησεται, σπερ γεωργὸς τὰ μεν μερατρεφων καὶ τιθασεύων, τὰ δε ἄγρια ποκωλύων φυεσθαι, ξύμμαχον ποιησάμενος την του λεοντος φύσιν, καὶ κοινri πάντων κηδόμενος, φίλα ποιησάμενος ἀλληλοις τε καιαίτω, ἴτω θρεφει Κομιδῆ γὰρ ὁ λεγε ταυτα ὁ τοδίκαιον παινῶν. Κατὰ πάντα τρόπον δὴ o μεν τὰ δίκαια

σεγκωμιάζων ἀληθῆ ν λεγοι, ὁ δε τὰ ἄδικα ψεύδοιτο.

πρός τε γαρ δονην καὶ προς ευδοξίαν και φελίαν σκοπουμεν ὁ μεν παινετης του δικαίου ἀληθεύει, ὁ δεψεκτης οὐδεν γιες υδ' εἰδως ψεγε ο τι ψέγει. οὐ μοι δοκεῖ λδ ος, οὐδαμ γε IΠείθωμεν τοίνυν αὐτον πράως,

323쪽

καλὰ καὶ αἰσχρὰ νόμιμα διὰ τὰ τοιαυτ a φαῖμεν γεγονέναι τὰ μεν aλὰ τὰ πο τω ἀνθρώπω μαλλον δε Dἴσως τὰ πο τῶ θείω τὰ θηριωδη ποιουντα της φυσεως, ῶσχρὰ δε τὰ πο τω ἀγρίω το μερον δουλουμενα; ξυμφησε η πῶς Ἐὰν εμοίδ εφη, πείθηται. Εστιν υν,

εἶπον, τω λυσιτελεῖ εκ τούτου του λόγου χρυσίον λαμβα- νειν ἀδικως, εἴπερ τοιόνδε τι γίγνεται, λαμβάνων το χρυσιον Gμα καταδουλοῖται το βελτιστον εαυτοὐ τω μοχθηροτάτως ει με λαβων χρυσίον ὀν η θυγατέρα δουλουτο, και Eταυτ εις γρίων τε και κακῶν ἀνδρῶν, ου a αυτω ἐλυσιτέλει οὐδ' a πάμπολυ επὶ τούτω λαμβάνειν, ε δε τοεαυτο θειότατον πο τω ἀθεωτάτω τε και μιαρωτaτω

δουλοῖται και μηδεν ἐλεεῖ, ου ἄρα ἄθλιος ἐστι και πολυχ90 επὶ δεινοτερω λεθρω χρυσὸν δωροδοκεῖ ριφύλη επὶ τη του ἀνδρος ψυχη τον ορμον δεξαμένη ΙΠολύ μεντοι, δ' 6 ὁ Γλαύκωπι ἐγὼ γαρ σοι περ ἐκείνου ἀποκρινοῖμαι.

XIII. Οὐκοὐ και το ἀκολασταίνειν οἴει διὰ τοιαυτα πάλαι ψεγεσθαι, τι ἀνίεται ἐν τω τοιούτω το δεινόν, τομέγα κεῖνο και πολυειδες θρέμμα περ του δεοντος Δη- λον, φη. δ' αὐθαδία καὶ δυσκολία 'ρεγεται οὐχ ταντο λεοντῶδες τε καὶ φεῶδες αύξηται και συντείνηται Bἀναρμόστως ΙΠάνυ μεν ουν Τρυφη δε και μαλθακίαου επι τη αὐτο τούτου χαλάσει τε και ἀνεσε ψεγεται, Oτα εν αὐτω δειλίαν εμποιὴς Τί μην Κολακεία δε και ἀνελευθερία οὐχ ταν τις το αὐτο τοὐτο, το θυμοειδές, ὐπο τω χλωδει θηρίω ποιὴ και νεκα χρημάτων καὶ της εκείνου ἀπληστίας προπηλακιζόμενον ἐθίζη κ νεου ἀντιλεοντος πίθηκον γίγνεσθαι Καὶ μάλα, φη Bαναυσία c

τι φησομεν ἰταν τις σθενες φύσει εχη το του βελτίστου εἶδος στε η ν δύνασθαι ἄρχειν των ε αὐτω θρεμμάτων

ἐὰν ἐμοί Stobaetis ἐάν μοι codd.

324쪽

τοιοῖτος π ομοίου ἄρ χηται δευπερ ὁ βελτιστος, δουλον I αυτόν φαμεν δεῖν εἶναι κείνου του λτίστου, ἔχοντος ἐναυτ το θεῖον ἄρχ'ν, ου επὶ λώβη τη του δούλου οἰόμενοι δεῖν ἄρχεσθαι αυτόν, σπερ ε θρασύμαχ ος ετο του ἀρ χομένους, ἀλλ' δες ἄμεινον ὁ παντὶ π θείου καὶ φρονίμου ἄρ χεσθαι, μάλιστα μεν οἰκεῖον εχοντος εν αὐτωδ, εἰ δε η, εξωθεν φεστῶτος, ἴνα εἰς δύναμιν πάντες ὁμοιοιῶμεν καὶ φίλοι, τω αὐτω κυβερνώμενοις καὶ ρθῶς γ', Ε ἔφη Δηλοῖ δε γε, ν δ εγω, καὶ ὁ νόμος, τι τοιοὐτον

βούλεται , πασι τοις εν πολε ξύμμαχος ων, και η τῶν παίδων ρχή, το μη ἄν ελευθερους εἶναι, εως ν εν αὐτοῖς ἄσπερ εν πόλει πολιτειαν καταστήσωμεν καὶ το βελτιστον

os θεραπεύlσαντες τω παρ' ἡμῖν τοιούτω ἀντικαταστήσωμεν φύλακα δμοιον και ἄρχοντα εν αυτω, και τό τε δνελεύθερον

ἀφίεμεν Δηλοῖ γάρ, δε δ' ς. In δὴ υν φήσομεν,

Γλαύκων, καὶ κατὰ τίνα λόγον λυσιτελεῖν ἀδικεῖν η ἀκολασταίνειν η τι αἰσχρὸν ποιεῖν, ε ἄν πονηρότερος μενεσται, πλείω δε χρήματα ἡ ἄλλην τιν δύναμιν κεκτήσεται; οὐδαμν, Q gς In δ' ἀδικοὐντα λανθάνειν και μη διδόναι δίκην λυσιτελεῖν ἡ οὐχὶ ο μεν λανθάνων τι

πονηρότερος γίγνεται, του δε μὴ λανθάνοντος και κολα - μενου το μεν θηριῶδες κοιμίζεται καὶ ἡμεροὐται, το δε ἡμερον ελευθεροῖται, καὶ λ ἡ ψυχὴ εις την βελτίστην φυσιν καθισταμενη τιμιωτερα εξιν λαμβάνει, σωφροσύνην τε και δικαιοσύνην μετὰ φρονήσεως κτωμενη, δε σῶμαισχύν τε καὶ κάλλος μετὰ γιείας λαμβάνον, τοσούτωδσωπερ ψυχὴ σώματος τιμιωτερα, JΙαντάπασιν μεν ουν, γεφη Οὐκοὐν ο γε νουν χων πάντα τὰ αυτο ει τοὐτοξυντείνας βιώσεται, πρῶτον μεν τὰ μαθήματα τιμῶν,

325쪽

se χη νεκα ξυμφωνίας ἁρμοττόμενος φαίνηται ΙΠαντάπασι μεν ουν, φη, ἄνπερ μέλλη 'a' Ἀληθεία μουσικος εἶνaι Ουκοῖν, εἶπον, καὶ την εν των χρημάτων κτησει ξύνταξίν τε και ξυμφωνίαν οῦ καὶ τον ἄγκον του πληθους Ουκ εκπληττόμενος έπω του των πολλων μακαρισμοῖύπειρον αυξησει, ἀπεραντα κακὰ χων. Ου οἴομαι, φη. Ἀλλ' ἀποβλεπων γε, εἶπον, πρὸς την εν αὐτω πολιτείαν Eκαὶ φυλάττων, μη τι παρακιν αυτοῖν των κεῖ διὰ πληθος ουσίας δε ι χλιγότητα, Ῥύτως κυβερνῶν προσθησε μαι

ἀναλώσει της ουσιας καθ ὁσον ν οἷός p. Κομιδ μενουν, φη 'Aλλα μην καὶ τιμάς γε εις αὐτον ἀποβλε πων, 592τῶν μεν μεθεξει καὶ γεύσεται κών, ας αν γηται ἀμείνω αὐτον ποιησειν, aes δ' Hν λύσειν την , πάρχουσαν Ἀξιν, φεύξεται ἰδια καὶ δημοσία Ου αρα, φη, τά γε πολιτικὰ εθελησε πράττειν, ἄνπερ τούτου κήδηται Nὴ τον κύνα, ηὐδ εγώ, ν' τ εαυτοῖ πόλει καὶ μάλα, ο μεντοι ἴσως εν γε τη πατρίδι εὰν φθεία τις ξυμβ τύχη ανθάνω,

εφη εν νυν διηλθομεν οἰκίζοντες πόλει λεγεις, τ εν λόγοις κειμενy'. επει γῆς γε οὐδαμοὶ οἶμαι αυτὴν εἶναι BἈλλ' ην δ' ἐγώ, εν ουραν ἴσως παράδειγμα ἀνάκειταιτω βουλομεν ορῶν καὶ ρῶντι εαυτον κατοικίζειν. δια- φερε δε οὐδεν, εἴτε που στιν εἴτε σται ' τὰ γαρ ταύτης

μόνης ἄν πράξειεν, ἄλλης δε οὐδεμιὰς Eἰκός γ', εφη.

326쪽

δε τραγωδίας ποιητὰς καὶ τους αλλους παντας τους μιμητικούς-λώβη εοικεν εἶναι πάντα τὰ τοιαυτα πην των ἀκουόντων διανοίας, σοι μη χουσι φάρμακον το εἰδενa

εκ παιδος εχουσα περι μηρου ἀποκωλύει λεγειν. εοικεσμεν γὰρ των καλῶν πάντων τούτων των τραγικῶν πρῶ

327쪽

Μανθάνω. Θωμεν δὴ καὶ νυν δ τι βουλε των πο λῶν. Οἶον, εἰ 'θελεις, πο λαί που εἰσω κλῖναι καὶ ἡρaπεζαι BΠῶς δ' υ, Ἀλλα ἰδέαι γε που περὶ αὐτα τα σκευηδυο, μία μεν κλίνης, μία δε τραπέζης. Ναι Ουκουν καὶ εἰωθαμεν λεγειν, ὁτι ὁ δημιουργος κατέρου του σκεύους προς την δεα βλεπων ουτω ποιεῖ ὁ μεν τὰς κλίνας, ὁ δετὰς τραπεζας, αἷς μεῖς χρωμεθα, καὶ τα λα κατὰ ταὐτά; οὐ γάρ που την γε ἰδέαν αὐτην δημιουργεῖ οὐδεὶς πων

τόνδε τίνα καλεῖς το δημιουργόν. oν ποῖον; Ο πάντα cποιεῖ, σαπερ εἶς καστος των χειροτεχνῶν Δεινόν τινα

μ λον φησεις. αὐτος γαρ ὁτος χειροτεχνης οὐ μόνον ἀπάντα οἷός τε σκεύη ποιῆσαι, αλλα και τὰ εὐ της γης Z in φυόμενα ἄπαντα ποιεῖ καὶ ζωα πάντα εργάζεται, τά τε i, ἄλλα καὶ αυτόν, καὶ πρὸς τούτοις γῆν και υρανὸν καὶ ω θεούς καὶ πάντα τὰ εν ουραν καὶ τὰ Aιδου πο γῆς απαντα εργάζεται. ΙΠάνυ θαυμαστόν, φη, λεγεις σοφι Dστην. 'Aπιστεῖς; ην δ' ἐγώ. καί μοι εἰπε, το παράπαν οὐκ αν σοι δοκεῖ εἶναι τοιοῖτος δημιουργός, τινὶ μεν 'Vτρόπω γενεσθαι ν τούτων πάντων ποιητής, τινὶ δε οὐκ

328쪽

O το εἰδος ποιεῖ, ο δη φαμεν εἰναι ο εστι κλίνη, ἀλλὰ κλίνην τινάς Ελεγον γάρ. οὐκουν ει μη εστιν ποιεῖ, Ουκ αν το ν ποιοῖ, αλλά τι τοιουτον, οἷον το ν ον δε υ; τελεως δε εἶναι ν τ του κλινουργο εργο η ἄλλου τινος, χειροτεχνου εἴ τις φαίη, κινδυνεύει υκ αν ἀληθῆ λεγειν;

ούκουν, Ἀφη, ὰν δόξειεν τοις περὶ τους τοιούσδε λόγους διατρίβουσιν Μηδὲν ἄρα θαυμάζωμεν ει καὶ τοὐτο ἀμυθον τι τυγχάνει ν προς ἀληθειαν Μὴ γάρ.

Βουλει ὁν, φην, ἐπ αυτῶν τούτων ζητησωμεν τον μιμητην Οὐτον, τίς ποτ εστίν; E. βούλει, φη Οὐκοὐν τριτταί τινες κλῖναι αὐται γίγνονται μία μεν η ενδ

τη φύσει ὁσα ην φαῖμεν ἄν, ς ε γωμαι, θεον εργάσασθαι. τί ἄλλον Οὐδενα, οἶμαι Μια δε γε ν ὁ τεκτων. Ναι, φη Μια δε ην ὁ ζωγράφος η γάρ; Eστω. Ζωγράφος δη, κλινοποιός, θεός, τρεῖς ὁτοι πιστάται τρισὶν εἴδεσι κλινῶν Ἀαὶ τρεις. D μεν , θεός, εἴτε

329쪽

βουλόμενος εἶναι οντως κλίνης ποιητης οντως ἴσης, αλλα D μη κλίνης τινός, μηδε κλινοποιός τις, μίαν φύσει, αυτηνεφυσεν ' Ἐοικεν Βουλει Ουν τουτον μεν ουτονί Σον τούτου προσαγορεύωμεν η τι τοιουτον Δίκαιον οὐν εφη, επειδηπερ φύσει γε καὶ τοὐτο καὶ ταλλα πάντα πεποιηκεν.

Τί δε τον τεκτονας ἄρ' ου δημιουργον κλίνης Ναι. καὶ τον ζωγράφον δημιουργὸν καὶ ποιητην του τοιούτους Οὐδαμῶς. Ἀλλα τί αὐτον κλίνης φησεις εἶναι Τοῖτο, η δ ος, μοι γε δοκεῖ es seges ἄν προσαγορεύεσθαι, μιμητὴς Ε, xου κεῖνοι δημιουργοί. EIεν, ν δ εγώ 'o του τρίτου ἄρα γεννήματος ἀπο της φύσεως μιμητὴν καλεῖς, ΙΠάνυμεν ουν, φη Tos ἄρα εσται καὶ ὁ τραγωδοποιος, εἴπερ

πεφυκώς, καὶ πάντες οι ἄλλοι μιμηταί. Κύινδυνεύει Τον

μεν δὴ μιμητὴν μολογήκαμερο εἰπε δε μοι l περὶ του 598ζωγράφου τόδε πότερα κεῖνο αὐτο τ εν ῆ φύσειεκαστον δοκεῖ σοι επιχειρεῖν μιμεῖσθαι - των δημιουργων εργα Τα των Ἱμιουργων, φη. 'Aρα οἷ εστιν οἶ φaίνεται τοὐτο γαρ τι διόρισον. ΙΠῶς λεγεις εφη. 's δε κλίνη, εών τε ε πλαγιο αυτὴν θεα άν τε καταν

330쪽

γρύψας αν τέκτονα και πόρρωθεν πίδεικνῖς ἐξαπατω ντ δοκεῖν γ ἀληθως τεκτονα εἶναι. ι δ' υ; Ἀλλα γὰρ, οἶμαι, ω φίλε, τόδε δει περὶ πώντων των τοιούτων διανοεῖσθαι επειδάν τις μῖν ἀπαγγελλη περί του, ςενετυχεν ανθρώπω πάσας επιστaμεν τὰς δημιουργια καὶ τἄλλα πάντα ἴσα εἶς καστος οἶδεν, οὐδεν τι Οὐχὶ ἀκριβεστερον τουοῖν πισταμενω, πολαμβάνειν δεῖ τω

τοιούτω, τι εὐηθης τις ανθρωπος, καί, ως εοικεν εντυχὼν

γόητί τινι καὶ μιμητὴ εξηπατηθη, στε δοξεν ὐτω

στατα, φη.

την τε τραγωδίαν καὶ τον γεμόνα αυτης Ομηρον, πειδή τινων ἀκούομεν, τι υτοι πάσας μεν τε χνας πίστανται, πάντα δε τὰ ἀνθρώπεια a προς ἀρετην καὶ κακίαν και τά γε θεια ανάγκη γὰρ τον ἀγαθον ποιητην, ε μέλλει περὶ ων αν ποι καλῶς ποιησειν, ειδότα ἄρα ποιεῖν, - οιόν τε εἶναι ποιεῖν. δει θ επισκέψασθαι, πότερον μιμηταῖς τούτοις οὐτο εντυχόντες ξηπάτηνται και τὰ εργα αυτῶν 699 ὁρῶν τε Ου αισθάνονται τρίτα ἀπεχοντα του ντος καὶ ράδια ποιεῖν μη εἰδότι την ἀλήθειαν φαντάσματα γόρ, αλλ' υκ οντα ποιουσιμ' η τι καὶ λεγουσιν καὶ τω ντ οι ἀγαθοὶ ποιηταὶ ἴσασιν περὶ ν δοκοῖσιν τοῖς πολλοῖς ε λεγειν. ΙΠάνυ μεν ουν, φη, ξεταστεον. οἴει υν, εἴ τις μφότερα δύναιτο ποιεῖν, τό τε μιμηθησόμενον καὶ το εἴδωλον επὶ τ των ειδώλων δημιουργία εαυτὸν ἀφεῖναια σπουδάζειν και τοὐτο προστήσασθαι του αυτο βίου νώς βελτιστον χοντα Ουκ γωγε Ἀλλ' εἴπερ γε, οἶμαι, επιστημων εἴη τ αληθεια τούτων πέρι απερ καὶ μιμεῖται, πολ πρότερον εν τοις εργοις αν σπουδάσειεν ἡ επὶ τοῖς