Republic of Plato

341쪽

φίλε ταῖρε, σπερ οἱ ποτε του ερασθεντες, εὰν γVσωνται μη φελιμον εἰναι τον ερωτα, βία μεν δμως δε ἀπε χονται, και μεῖς ύτως διὰ το εγγεγονότα μεν ερωτα της τοιαύ- της ποιησεως πο τῆς των καλων πολιτειῶν τροφῆς ' εὐνοι 608

ι μεν σόμεθα φανῆναι αὐτὴν βελτίστην καὶ ἀληθεστά-

αὐτῆς πάδοντες μῖν αὐτοῖς τοὐτον τον λόγον ον λεγομεν, ni καὶ ταύτην την επωδήν, εὐλαβούμενοι πάλιν εμπεσεῖν εις o παιδικόν τε καὶ τον των πολλῶν ρωτα ασόμεθα δ' δώς οὐ σπουδαστεον επὶ τῆ τοιαύτy ποιήσει ς ἀληθείας τε , ἁπτομενη καὶ σπουδαίa, αλλ' εὐλαβητεον αὐτὴ νύν τω ἀκροωμενω. περὶ τῆς Ἀν χἀτ- πολιτείας δεδιότι. καὶ Bνομιστεα απερ εἰρήκαμεν περὶ ποιήσεως. ΙΠαντάπασιν,

342쪽

προσγενηται, πονηρόν τε ποιεῖ προσε γενετο, καὶ τελευ

343쪽

Oυδε α το μητε κακον μήτε γαθόν. ΓΙῶς γαρ αν; φη. 'Eὰν ρα τι εὐρίσκωμεν των ντων ρο εστ μεν κακόν, ποιεῖ αὐτο μοχθηρόν, οὐτο μεντοι οὐχ οἷόν τε αυτ λύειν ἀπο λύον ου ηδ εἰσόμεθα, τι του πεφυκότος ἴτως

φυχ ἄρ' οὐκ εστιν Ο ποιεῖ αυτὴν κακήν; Καὶ μάλα, εφηρ α Γν δὴ δ*μεν πάντα ἀδικία τε και ἀκολασία καὶ cδειλια και μαθια. y υν τι τούτων αυτὴν διαλύει τε και ἀπό λυσι καὶ ννοε μὴ ξαπατηθῶμεν ιηθεντες τον Ωδικον ανθρωπον και ἀνόητον, ταν ληφθῆ ἀδικῶν, τότε ' ἀπολωλεναι πο τῆς ἀδικίας, πονηρίας οἴσης ὐσχῆς. λλ' ίδε ποίει ' σπερ σῶμα η σώματος πονηρία νόσος ὁσατήκει καὶ διόλλυσι και γει ει το μηδε σῶμα εἶναι, καὶ νυν δὴ λεγομεν παντα πὰ της ικείας κακία τω προσκαθῆσθαι και νεῖναι διαφθειρούσης ει το μὴ εἶια D, ἀφικνεῖται-ουχ ἴτω Ναι. Ιθι δή, καὶ 'λυχνὶν κατα

φαλλη κακία τω νεῖναι καὶ προσκαθῆσθαι φθείρει αὐτὴν και μαραίνει, εως ν ει θάνατον ἀγαγοῖσα του σώματος χωρίσης οὐδαμῶς, φη, τοὐτό γε Ἀλλα μεντοι κεῖνό γε λογον, ν δ εγώ, την με ἄλλου πονηρίαν ἀπολλύναι τι, την δε αυτοῖ μή 'Aλογον. 'Εννόει γὰρ, ν δ εγώ,

Γλαυκων, ὁτι Ουδ' πο της των σιτίων πονηρίας, δε a m Eaὐτῶν κείνων, εἴτε παλαιότης εἴτε σαπρότης εἴτε τισοῖν Οὐσa, ου οιόμεθα δεῖν σῶμα ἀπόλλυσθαι αλλ' αν μενεμποιλή αυτῶν πονηρία των σιτίων τω σώματι σώματος

μοχθηρίαν, φήσομεν αυτὸ δι κεῖνα πh της αυτο κακίας intro νόσου ἴσης ἀπολωλεναι ' π δε σιτίων πονηρίας ἄλλωνοντων ἄλλο ra τὸ σῶμα, et ἀλλοτριου κακοὐ μὴ εμποι - 610σαντο τ εμφυτον κακόν, ουδεποτε ἀξιώσομεν διαφθείρεσθαι. Ορθότατα , φη, λεγεις.

344쪽

i τις ο τι σμικρότατα λον το σῶμα κατατεμοι, ενεκα τούτων

μηδεν μῶλλον ποτε 'λυχ ηὐ ἀπόλλυσθαι. πρὶν ἰν τις ἀποδείξη, ς δια αὐτα τα παθήματα του σώματος αὐτηεκείνη ἀδικωτερα καὶ ἀνοσιωτερα γίγνεται ἀλλοτρίου δεκακos 4- ἄλλω 'γιγνομενου, 'os VP ἰδίου Ἀκάστω φησε γ γιγνομενου, μητε λυχην μήτε ἄλλο μηδεν εὐμεν φάναι τινα ἀπολλυσθαι. Ἀλλὰ μεντοι, Ἀφη, τοὐτο οὐδείς ποτε δείξει, ως τῶν ἀποθνpσκόντων ἀδικώτεραι αἱ λυχαὶ δια τον θάνατον γίγνονται Ἐὰν δε γει τις, φην εγώ, ομόσε τω λόγω τολμα εναι καὶ λέγειν ως πονηρότερος καὶ ἀδικώτερος γίγνεται ὀ ἀποθνήσκων ἶνα δη μη ἀναγκάζηταιαθανάτους τα 'ρυχας μολογεῖν ἀξιώσομεν που, εἰ ἀληθῆ λεγει ὁ ταῖτα εἴπων, τη- ἀδικίαν εἶναι Ῥαν σιμον πω dis in χοντι σπερ νόσον, καὶ et αὐτοὐ τούτου ἀποκτιννύντος ν n χαυτοδ φύσει ἀποθνήσκειν 'ους λαμβάνοντας αυτό,

πάνδεινον φανεῖται - ἀδικία. ει θανάσιμον εσται πω λαμβάνοντι ἀπαλλαγὴ γαρ ἄν εἴη κακῶν ἀλλὰ μὰλλον

οἶμαι αυτὴν φανήσεσθαι παν Ουναντίον του ἄλλους ἀπο- Ε κτιννὐσαν, εἴπερ ιόν τε τον δ' ἔχοντα καὶ μάλα ζωτικὸν παρέ χουσαν, καὶ πρός γ' τι τω ζωτικω ἄγρυπνοπι οἴτω, πόρρω που, AP εοικεν, σκήνηται τον θανάσιμος αἰναι.

345쪽

οἰκεία πομηρία καὶ το οἰκεῖον κακον αποκτεῖναι και ἀπολέσαι φυ χήν, σχολν τό γε ετ ά λου λεθρω τεταγμενον κακον ψυχην η τι ά λο απολεῖ πλην ἐφ ω τετακται.

εχει, ἐννοεῖς, τι αε αν εῖεν αἱ αὐταί. υτ γαρ αν πουελάττους γενοιντο μηδεμιας ἀπο λυμενης ἴτε α πλείους. εἰ γαρ τιουν των θανάτων πλέον γίγνοιτο, οἶσθ' τι κτου θνητοῖ ν γίγνοιτο καὶ πάντα αν εἴη τελευτῶντα&θάνατα 'Aληθῆ λέγεις Ἀλλ' η δ εγω, μητε τοὐτοοἰώμεθα' ο γαρ λογος ουκχύσει μητε γε αδ τη-ἀληθεστά -Bφύσει τοιοὐτον εἶναι ψυχήν, στε πολλῆς ποικιλίας και ἀνομοιότητός τε καὶ διαφορας γεμειν αὐτο προ αυτό. Πῶς λεγεις εφη. O ράδιον, ην δ' ἐγώ, ιδιον εἶναι ἡ σύνθετόν τε ε πολλῶν και μη ἡ καλλίστη κε χρημενον συνθεσει, ς νῖν ἡμῖν φάνη ἡ ψυχή. οἴκου εικός γε. Οτι με τοίνυν ἀθάνατον φυχη, και ὀ ἄρτι λόγος καὶ ιάλλοι ἀναγκάσειαν ἄν οἷον δ εστιν τα ἀληθεία ου λελωβημενον δεῖ αὐτο θεασασθαι πω τε της οὐ σωματος cκοινωνίας καὶ ἄλλων κακῶν, ἄσπερ νὼν ημεῖς θεώμεθα, ςεναργεστερον δικαιοσυνας τε και δικια διοφεται καὶ σπάντα abs διήλθομεν. Γν δε εἴπομεν με ἀληθῆ περὶ αὐτοῖ, Io εν ω παροντι φαίνεται τεθεάμεθα μεντοι διακείμενον αὐτό, σπερ ι τον θαλάττιον Γλαὐκον ὁρῶντες οὐκ αν ετ ραδίως αὐτos ἴδοιεν την ἀρκαίαν φύσιν, πό-οὐ Dτά τε παλαιὰ οὐ σώματος μέρη τα με εκκεκλάσθαι , ταδε συντετρίφθαι και πάντως λελωβῆσθαι ὐπὸ των κυμάτων,

διαθεατέον Si διαθετέον A. ἐκκεκλάσθαι II: κεκλασθαι A.

346쪽

λ' αὐτο δικαιοσύνην αυτ ψυχαὶ ἄριστον ηύρομεν και

347쪽

λανθάνειν καὶ θεους καὶ ἀνθρωπους, μως δοτεον εἶναι του λόγου ενεκα, ἴνα αὐτῆ δικαιοσύνη 'ρος ἀδικίαν χυτη γ Ἀκριθείη mi μνημονεύεις, 'Aδικοίην μεντ πιν, φη, μη Ἐπειδὴ τοίνυν κεκριμεναι εἰσίν, εγὼ πάλιν ἀπαιτῶ, περ δικαιοσύνης, σπερ εχε δόξης και παρα θεων καὶ παρ ἀνθρώπων, καὶ μῶς μολογεῖν περὶ αὐτης δοκεῖσθαι,ούτω, ἶνα καὶ τα νικητηρια κομίσηται, α ἀπο του δοκεῖν 'κτωμενη δίδωσι τοις εχουσιν αυτήν, πεῶν καὶ τα ἀπλτου εἶναι ἀγαθὰ διδΟὐσα φάνη καὶ οὐκ εξαπατῶσα τους τωοντι λαμβάνοντας αὐτήν. Δίκαια, φη, αιτεῖ Οὐκοὐν ῆν Eδ' εγω, πρωτον μεν τοὐτ, ἀποδώσετε, οτι Ῥεούς Oυλανθάνει κάτερος αὐτῶν οἷός εστιν; 'Aποδώσομεν, φη.

Εἰ δε η λανθάνετον, ὁ με θεοφιλὴς ν εἴη ὁ δε θεομισθς, ωσπερ καὶ κατ αρχας μολογοῖμεν. Eστι ταὐτα ' Tωδε θεοφιλεῖ οὐχ ομολογήσομεν ἶσα γε aetro θεῶν γίγνεται, 613 πάντα γίγνεσθαι ως οἷόν τε ἄριστα, εἰ μή τι ἀναγκαῖον αὐτω κακον ε προτερας αμαρτίας πηρχεν IJάνυ μεν is οὐν Oύτως ρα πώληπτta περὶ του δικαίου ἀνδρός, se

εν πενία γίγνηται εάν εν νόσοις ἡ τινι ἄλλω τῶν δοκούντων κακῶν, τούτω αὐτα εἰς ἀγαθόν τι τελευτήσει

ἀμελεῖται, o a προθυμεῖσθαι θελη δίκαιος γίγνεσθαι καὶ iis επιτηδεύων ἀρετὴν εις σον δυνατον ἀνθρώπω μοιοῖσθαι B θεῶ Eικός γ , φη, τον τοι0ὐτον μὴ μελεῖσθαι πο ου

τοἰν τιθεναι οὐχ οἱ μεν δεινοί τε καὶ αδικοι δρῶσιν περ

348쪽

o δρομης ἴσοι ἄν θεωσιν εὐ ἀπο των κάτω, πο δε των σύνω μή ς το μεν πρῶτον ὀξεως ἀποπηδῶσιν, τελευτῶντες

δε καταγελaστοι γίγνονται, τὰ τ επὶ των ωμων χοντες

κώ ἀστεφύνωτοι ἀποτρεχοντες ' οἱ δε γῆ αληθεία δρομικοὶ εἰς τελος ἐλθόντες τὰ τε θλα λαμβάνουσιν καὶ στεφα

τούτων περ αυτὸς λεγες περὶ των δικων Ἀρ γαρ δή, ὁτι οἱ μεν δίκαιοι, πειδὰν πρεσβύτεροι γενωνται, ν τῆαυτῶν πόλει ἄρχουσί τε ἄν βούλωνται, τὰς se χάς, γαμοῖσί τε πόθεν ν βούλωνται, εκδιδόασί τε εἰς ους ἄν ἐθελωσι 'tae καὶ πάντα, ἄ- περὶ κείνων, γω νυν λεγω περὶ τωνδε' l. in και ὁ καὶ περὶ των ἀδίκων, ὁτι οἱ πολλο αυτῶν, και εὐνs νεοι χντες λάθωσιν, Ἀπι 'ελους που βρόμου αἱρεθεντες V. καταγέλαστοί εἰσιν, καὶ γεροντες γιγνόμενοι ἄθλιοι προπηλακίζονται , πὸ ξενων τε και αστῶν, μαστιγούμενοι και ὰ ἄγροικα φησθα συ ιναι, ληθη λεγων'' πάντα κεῖνα oro καὶ μοῖ ἀκηκοεναι, πάσχουσιν aλλ' ὁ λεγω, ορα

γίγνεται προς κείνοις τοι ἀγαθοῖς οἷς αὐτ παρείχετο

349쪽

ῆ δ εγω, Ἀκινου γε ἀπόλογον ερω, αλλ λκιμου μὲν ἀνδρός, ρος του Αρμενίου, το γενος Ιαμφύλου ὁ ποτε ἐν πολεμω τελευτησας ἀναιρεθεντων δεκαταίων ταν νεκρων ηδη διεφθαρμενων, γιης με ἀνηρεθη, κομισθεὶς δ' οἴκαδε με λων θάπτεσθαι δωδεκαταῖος επὶ τὶ πυρα κείμενος

εκβηναι την ψυχην, πορεύεσθαι μετα πολ λῶν, και ἀφικνεῖ cσθαι σφὼ εις τόπον τινα δαιμόνιον εν ω της τε γης υ re εἶναι χάσματα χομεν ἀλληλοι και του ουρανο αδ εν τω ἄνω ἄλλα καταντικρύ δικαστὰς δε μεταξύ τούτων καθησθαι, ους, πειδη διαδικάσειαν, τους μεν δικαιους κελεύειν πορεύεσθαι την εις δεξιάν τε και ἄνω διὰ τουουρανos, σημεια περιάψαντα των δεδικασμενων ε τω πρόσθεν, τους δε ἀδίκους την εις ἀριστεράν τε καὶ κάτω, εχοντας καὶ τούτους ε τω πισθεν σημεῖα πάντων ων Dεπραξαν. αυτο δε προσελθόντος ειπεῖν, τι δεο αὐτον ἄγγελον ἀνθρώποις γενεσθαι των κε καὶ διακελεύοιντό οι ἀκούειν τε και θεὰσθαι πάντα τὰ ν τω τόπω ορὰν δὴ ταύτη με καθ' κατερον το χάσμα το ουρανο τε καὶ

της γῆς ἀπιούσας τὰς ψυχάς, πειδὴ αὐταῖς δικασθείη,

κατὰ δε τὼ τέρω εκ μεν οὐ νιενα ε της γης μεστὰς ααμοὐ τε και κόνεως, ε δε οὐ τερου καταβαίνειν τερας εὐτολουρανοὐ καθαράς. καὶ τὰς ἀεὶ ἀφικνουμενας σπερ Εε πολλης πορειας φαινεσθαι κειν και ἄσμενα εις τον λειμῶνα ἀπιούσας ιον εν πανηγύρει κατασκηνὰσθαι και ἀσπάζεσθαί τε ἀλληλα ὁσαι γνώριμαι, και πυνθύνεσθαι τάς τε ε της γης κουσας παρὰ των τερων τὰ κεῖ καιτὰς εὐτολουρανοῖ τὰ παρ' κείναις διηγεῖσθαι δε ἀλλήλαις τὰς μεν δυρομενα τε και κλαούσας, ἀναμιμνησκομενας Ἀσα τε και οἷ πάθοιεν κα ἴδοιεν εν ν π γῆς 615 πορεία-εἶναι δε την πορείαν χιλιετη-τὰς δ' ὁ ε τοὐουρανοδ εὐπαθείας βιηγεῖσθαι και Ῥεας aμηχάνου το

350쪽

δουλείας εμβεβληκότες η τινος ἄλλης κακουχίας μεταίτιοι, πάντων πούτω - δεκαπλασίας ἀλγηδόνας άπερ Ἀκέστου ari' κομίσαιντο, και αὐ εἴ τινας εὐεργεσίας εὐεργετηκότες καὶ - δίκαιοι, και - σιοι γεγονότες εἶεν, κατὰ ταὐτὰ την ἀξίαν

βιούντων περ ἄλλα λεγεν ουκ ἄξια μνήμης. εις δε θεούς μaσεβείας τε καὶ 4υσεβείας καὶ γονεας καὶ αὐτό χειρος φόνου μείζους Ἀτι τους μισθούς διηγεῖτο. . φη γὰρ Ghi rapa γενεσθαι χρωτωμένω χτέρω άπὸ ετέρου, i row εἴη i, is Ἀρδιαῖος ὁ μεγας δε 'Αρδιαῖος ουτος της Ιαμφυλίας, εν τινι πόλει τύραννος γεγόνει, δ χιλιοστὸν τος εις εκεῖνον τον χρόνον, γέροντά τε πατέρα ἀποκτείνας καὶ D πρεσβύτερον δελφὸν καὶ ἄλλα δὴ πολλά τε καὶ ἀνόσια ' - εἰργασμενος, ῶς λέγετο εφη οὐ TO ερωτώμενον εἰπεῖν,

XIV. E θεασάμεθα γὰρ οὐ δη και τοὐτο των δεινῶν θεαμάτων. 'πεGη Ἐγγύς σοὶ στομίου Τμεν μέλλοντες, - ἀνιεναι καὶ τἄλλα πάντα πεπονθότες εκεῖνόν τε κaτείδομενεξαίφνης Mab ἄλλου in σχεδόν τι αὐτῶν τους πλείστους

τυράννους ησαν δ καὶ ἰδιῶταί τινες των μεγάλα μαρ- E τηκότωπι Ῥυς οἰομένους δ. ἀναβήσεσθαι οὐκ ἐδεχετον, mr το στόμιον, ἀλλ' εμυκὰτο, πότε τις τῶν oύτως ἀνιάτω a' s. 4ιμ εχόντων εις πονηρίαν η μη ἱκανῶς δεδωκὼς δίκην επιχειροῖ