Rhetorica et Poetica

222쪽

καὶ επὶ των -- καὶ ἐπὶ τοῦ - ου ονομα δ' ες φωνη

223쪽

ονα το - ἀρύσαι παμειν, ' in τἀπιν ἄρυσαι Ἐφηκεψ' ἄμφω γὰρ φιλειν τι ςιν. το- ανάλογον λέγω, τἄνομοίως ἔπι το τυον προς το πρωτον καὶ τὸ μαρτεν προς το τρίτον ερεῖ γὰρ ἀντὶ του λυτ. et τέταρτον φασὶ et τετα - το δευτερον. καὶ ενίοτε προ θεασιν ser ου λέγει προς ο ες ιν λέγω δὲ δ ομοιως ἔχει φιαλη προς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς προς Α'π' si τοίνυν τῆν καλην ἀσπα

το σπείρνιν προς τον καρπον ιι εἴρηται ' σπείρων θεοκτί νφλογα ἔς δε - τρώσου πω τῆς μεταφορῆς χρῆσθαι

224쪽

astri ἀνθρώπου ορισμός, ἀλλ ἐν παι ἄνευ ρημάτων μι'λογον μέρος μέντοι ἀεί τι σημαῖνον ἔξ- οῖον ν τω ia

226쪽

μη - σημαινοντων συγκειται, οῖον γῆ - int ore ει το μεν κρομαίνοντος καλασέμου, τὸ δὲ εὐσημαινόντων συγκειται. εἴη νυν καὶ τριπλουν καὶ τετραπλῶν καὶ πολ- λαπλουν νομα, οῖον τα πολλὰ των παλιωτων ' μ κώ- ωκέξανθος ἄπαν δ ονο- ωι η κυριον η γλωττα τε μεταφορὰ ἡ κόσμος ἡ πεποιημένον ἡ πατεταμνον ἡ Φηρη--ον η ξηλλαγμενον. λέγω δε κύριον μεν - χρῶνται

227쪽

πολλοῦ κεχρηται. ἀπ- εἴδους in ἐπὶ εἶδος, τον χαλκῆ ἀπο so

229쪽

ἰαμβοποσσα εν ἀυτῶ τη λέξει 'ηπίχαριν εἶδον ἀρ- θωνάδε βαδίζοντα,' καὶ 'ουκών γραμενος τον μείω ἐλ- λάβορον ' ἡ μεν ουν φαινεσαι πως χρώμενον τουτω τῆ τρόπω γελοῖον, το δὲ μετρον κοινον απάντων ς των με- ρων καὶ γὰρ μεταφοραῖς καὶ γλωτταις καὶ τοι ἄλλοις is εἴδεσι χρωμενος ἀπρεπως καὶ πίτηδες - τα γελοῖα τοαυτο δ ἀπεργασαιτο το δ ἀρμόττον ονον διαφέρει, δτων πων θεωρείσθω, πιθεμένων - όνομάτων εἰς το --τρον καὶ επὶ της γλωττης δε καὶ επὶ των μεταφορων καὶ

επὶ των ἄλλων δεων μετατιθεὶς ἄν τις τα κυρια ονοματα ae κατίδοι τι ἀληR λεγομεν οῖον το αυτ ποιηο αντος ιαμβεῖον AI γλου καὶ Κυριπίδου tu δὲ μόνον νομα μεταμ-

τος, va κυρίου ειωθότος γλῶτταν το μεν φαινεται καλοντο δ ευτελές ,σπιλος με γαρ ε τω Φιλοκτητ εποίησε φαγέδαινα η μου σαρκα εσθίει ποδος, aso δὲ αντὶ του σθίει το θοινοῦται μετέθηκεν καὶ νυν δέ, ων λεος τε καὶ ὐτιδανος καὶ ἀκικυς, ά τις λεγοι τα κυρια μετατιθείς νυν δέ, ων μικρός τε καὶ ἀσθενικος καὶ ἀειδές.

δίφρον ἀεικέλιον καταθεὶς λέγην τε τραπεζαν. δίφρον μοχθηρον καταθεὶς μικράν τε σαπεζαν.

230쪽

τοὐς τραγωδους ἐκωμωδει, τι- ουδεὶς ἄν εἴποι πολλα--τω, τουτοις χρῶνται, οῖον το δωμάτων ἀπο ἀλλα μὴ ἄπο δωμάτων, καὶ vi σεθεν, κὐ- ἐγὼ δε νιν, καὶ Ios Ἀχιλλέως πέρι αμα μη περὶ Ἀχιλλέως, κώ οσα ἄλλα τοιαύτα α γαρ το μὴ εἶ - εν τοῖς κυρίοις ποιsi ιδιωτικον ν η λέξει ἄπαντα τα τοιαυτα ' κεῖνος δὲ τῆτε ἡγνοει - δε μεγα με το εκάς ω τῶν 'φημένων πρεπόντως χρησθαι, κώ λφοῖς νέμει καὶ γλωτταις, πολυ niομπιςον το μεταφορικον εἶναι μόνον ἄρ τουτο υτ πας ἀλλου στι λαβεμ ευμα τε σημεῖόν εο τιμ το γὰρ υμεταφέρει το τ ομοιον θεωρεῖν ςίν των δ' ονομάτων ταμεν διπλα μαις αρμόττει τοῖς διθυράμβοις αἱ δε γλῶτται τοῖς φωικοις, αἱ δε μεταφοραὶ τοις ἰαμβείοις. inis μὲν τοις πωλοῖς ἄπαντα χρησιμα τα εἰρημένα ε δὲ τοῖς ἰαμβειοις, δι το τι μάλι- λέξιν μιμεασθαι, ταυταμόττει των νομάτων όσδεις κἀν εν λόγοις τις χρησαιτο 'Dri ντα τοιαύτα το κυριον καὶ μεταφορα καὶ κόσμος. περὶ μεν ουν τραγωδίας καὶ της ν τῶ πράττειν μιμησεως an ἔς ἡμῖν κανα τα εἰρημεν

Περὶ δὲ της διηγηματῶς καὶ ε μέτρω μιμητικη 23 οτι δεῖ τους μύθους καθάπερ εν ταις τραγωδία, συνι ναιδραματικής, καὶ περὶ μιαν πραξιν λην καὶ τελειων, ἔπι- σαν ἀρχην καὶ μώ. καὶ τέλος, ἴν ωσπερ ζῶον ν ἔλον

as ποι την οἰκείαν δονην, δῆλον, καὶ μη μοι. ἱστοριας ἀς συνηθεις εἶναι, ν ἀο ἀνάγκη - μιας πράξεως ποιεῖ ἀιδήλωσιν ἀλλ' ενος χρονου, ἴσα εν τουτου συνεβη περὶ ἔνα πλειόυς, - μασπον ως τυχεν ἔχει προ αλληλα. σπερ ρ κατα τους αυτοῖς χρόνους Σαλαμῖνι πεπτοῖο ναυμαχια καὶ Σικελία Καρχηδονιων μάχη, οὐδεν ο τ αυτ συντείνουσαι τέλος, ουτω κώ εν τοις φερος χρόνοις πίοτε γίνεται θάτερον μετα θατέρου ea εν οὐα