Selections from modern Greek writers in prose and poetry

141쪽

PERICLES ARGYROUOULOS.

ικης ρετης, περιεμενε τον θάνατον Μάρτυς της τελευταια προ τον Θεον ἀφοσιωσεως του ὁ σεβάσμως Ιεράρχης Αρκανίας, ὁ παρ αβων στάτην του θανόντος την ξομολόγησιν, καθ' η ὁ ἄνθρωπος, ἐνωπιον του υπερτάτου δικαστηρίου παρουσιαζόμενος, υτ τα εργα του κρύπτει υτε τὰ διανοηματα του Ψυχη τόσον ἁγνή καὶ ἄμωμος σπανίως προσηλθεν νωπων του

do ἔξοχοι Ιατροὶ γωνίζοντο νὰ παρατείσωσι την η του, καὶ νίκησαν ευθυς την κα ἀνωφελῶν φαρμάκων ἀπεχθειάν του λεγοντες τι ὁ ἄνθρωπος φείλεινὰ μη παραμεληση τι συντύλου εἰς την διατηρισιν του. Aὐτος δε πιστος μέχρι Δους ς το ἀνθρωπινον καθηκον, πηκουσεν ει των 'Iατρων του τὰς διαταγάς, καὶεν γνωσε παρετεινε την ἀγωνίαν του ἀπεδωκε δε το

ομιλῶν ν τω ναω του Υψίστου εἶπον ψευδῶς πὰν ,τι φρον καὶ πιστευ περὶ του ἀνδρός, ἀφίνων εἰς τὰς βιογράφους λεπτολογίας καὶ ε λείψεις χωρίστους παντος ἀνθρωπίνου βίου. Πεποιθως δε τι του E ληνικοῖ λαου ελπτίδ ες καὶ οἱ ἀγωνες δε εξεπληρέθησαν εἰσετι ευχομαι σοι εἰς νεας πάλας διαλείρονται νὰ ζητωσιν εμπνεύσεις εἰς του τάφους των προτοτόκων υιῶν της 'Eλληνικης λευ-

142쪽

ORATION S.

θερίας, να θαρρυνωνται δε καταμετρουντες την λιγοτητα των Σουλιωτων προς τα πολλὰ καὶ μεγάλα εργα, τα παρ αυτων διαπρα ἔντα. δε, περηφανον ΣΟΥΛΙ, ρημον κα εγκαταλλε- λειμίνον εν φρίσσεις σημερον πο ου ηχ OU TOUπολεμου, τους θορυβοὐντας το δαφός σου, κηδεύομενημεῖς σύχως τεκνον σου προσφιλες, του ποίου οἱ οφθαλμοί, δια παντος κλεισθεντες, δε θ σε ἴδωσιν ελεύθερον. ἴθε προσεχως αἱ ρωὶ καὶ ψυχαὶ των τεθνεωτων περ πίστεως καὶ πατρίδος τεκνων σου νασκιρτησωσι μνημονευόμενοι εντος των πρασίνων κοιλάδων σου ἀπο ἱερεῖς Ου Υψίστου συμβοηθουμενος ἀποτα προσευχα κα τα ευφημίας λαων λευθερων

143쪽

III. HISTORICA L ROMANCE.

M Θερμοπυλα αυταί ς' - - Αὐταί' - - Καὶ τοερείπιον τουτος' - Ἀείφανον του π αιο τείχου των Θερμοπυλων. Καὶ ὁ εκ χωματος xa λίθωνεκεινος σωρός; V -- οἱ τάφοι του Λεωνίδου καὶ των με αυτοῖ πεσόντων ρωων. δηγε μου, στάσου. . Ἀφες με ν άναπνεύσω. . . Ela τας Θερμοπύλας ἶμαι l . . Ἱερον δαφος, σε σπάζομαι l . . ἰπε με, γερων εἰπε με ' την νύκτα εδὼ περιπλανωνται σκιαὶ φερουσαι περικεφαλαίας καὶ σείουσαι δόρατα ιατὶ βλεπλει το ἄθροισμα των μνημάτων αὐτωνίνασκαφης σημεῖα Κινουνται δρα εις του τύμβους των αι Σπαρτιάτισσαι φυχαί, ἀνεγείρουν τὰς μαρμαρίνους σκεπας των, ξερ νται καὶ oδοιπορουν περὶ τους βράχους; V Atas, o Πολυάνδριον Ουτο βεβηλωθη προ ενιαυ- των ἀπ δίκελλαν Εὐρωπαίων, και εντός του ευρεθησαν ἀγάλματα, πλα λάρνακες, λύχνοι και νομίσματα ''

144쪽

- 'Eδω πλησίον σωζονται πολλα αλλαι. Ἐκεῖ αλ-λοτε τον της 'Aρτεμῶος ὁ ναός Oetro συνεκροτουντο αἱ 'Aμφικτυονικαὶ συνεδριάσεις ' παρεκεῖ φρουρων Ελληνικόν, καλούμενον Νίκαια, κτισθεν μετα την ε Θερμοπυλαις νίκην.' -- Βεβυθισμενος εἰς σκεψεις, κουε τον δηγόν του ὁ μελαγχολικος περιηγηττης, καὶ κατόπιν λυπηρετης Ου

Ελλην υτος το ενδεδυμενος την ἀρματωλικην στολην. 'Aλλα το μερον θός του και ο τρόπος τῆς ὁμιλίας του μαρτύρουν, τι αυτος δε ητον ὁ συνηθης ιματισμός του Τριακονταετης μόλις, βαρύνετο τον κόσμον και πεφευγε του ανθρωπους Περιελθων μερος πολυ της Εὐρωπης καὶ η υρων ἀρεσκειαν εἰς

εκνενευρισμενα και μονοτόνους κοινωνίας, πaνηλθειεις την Ελλαδα, προκρίνων την ἀρχετυπον καὶ πυρωδηφυλην των τεκνων της 'Aλλ' εἰς την Ἐλλαδα δευηδύνατο με δακρύτους φθαλμους α βλεπη την 'Eλευ- θερίαν το εἴδωλον της σταθερα λατρείας του, κατaπαρο

'Eζητε ἀνακούφισιν εἰς τας συνεχεῖς περιπλανησεις, αἴτινες, κρατουσαι εἰς κίνησιν το σῶμα φερουσιν να-

145쪽

ALEXANDER OUTSOS.

χρα σιωπη του καὶ φαινομενη τις ει την φυσιογνωμίαν του ἀπάθεια παρίστανον ις τον πιπόλαιον παρατηρη

την την καρδίαν του, ς σίδηρον ξελθόντα της καμίνου καὶ βαθμηδον ποψυχθεντα Πλην εἰς αυτην διετηρεῖτο κόμη θερμη κατάσβεστος, καὶ σαν χορδαί τινες παρὰ δόξως κινούμεναι.Aιατί μετωπόν του του παρ ηλικίαν ἀπο ρυτίδας κεχαραγμενον ς ιατί ης λύπης η βαρεῖα χεῖ εἶχεν εις αὐτο πιθεσε την σφραγὶδ της ; Πάθος τι ενδόμυχον και καταδάμαστον η του συνειδότος ὁ σκωληξ κατετρωγε τὰ σπλάγχνα του

πιτον τότε περ τὰ τελη του ooύλιος μην, και φλογερος μετὰ την μεσημβρίαν Ἀλιος, τον νάγκασεν ζητηση ἄσυλον κατὰ του καύσονος 'Eκάθησεν εἰς τόπον συνδενδρον και σκιερον πλησίον κρυερας ρύσεως, ἀκολουθων με το βλεμμα και με τον συλλογισμον τορευμα τολυδατος ' συνεκάθησε καὶ ὁ γηραιος ὁδηγός του, διδύσκολος χωριδίου πλησιοχωρου, Ἀξιον περιγραφης τυ γερόντων διὰ το πληθος των τοιούτων λογίων μας Παμπάλαιος και ρυπαρος πιλος μεχρι βλεφάρων καταβαίνων, σχγισμενος Τουρκικος κάνδυς με ἀνασεσυρμενα ποδιάς, ἀναξυρὶς κιτρινωπη διασωζουσα μόλις ἴχνη της πορφυρὰς βαφη της, γρα φικος κάλαμος ει τον κρόταφον, μελανοοοχεῖον ρει-χaλκινον εν εἴδει πυροβόλου εις την ζωνην, δου ενδυ-

μασι και τα παρασημα του καλο μας παιδαγωγου.

146쪽

HISTORICAT, O IANCE. ν εὐστηθους, Συντακτικον του Θεοδωρου Γαζῆ και

τρακτυς του λογιου τούτου ἀνδρος δεν εἰ χεν κόμη διαχύσει τα τετραπλα της φωτα εις τα τετραπερατ της γῆς 'Oλίγαι, τινες ρχαιολογικαὶ γνωσεις, a Oποίας ε παραδόσεως χων περὶ του τόπου του τρεχε να επιδείξη αὐτόκλητος εἰς πάντα διαβάτην, βαλλον συνεχῶς εἰς κίν σιν τον ἀνεμ υλον της ταχεως συστρεφομενης

Κατάντικρυ των Θερμοπυλῶν. ξηκολούθησεν ως επίλογον διεξοδικῆς μιλίας την οποίαν ἀποσιωπωμεν, 4κεῖ μακραν εἰς ας πεδιάδας του Ζητουνίου, στησεν ὁ αερξης, πάλαι a αναριθμητους σκηνάς του 'Eντεῖθεν 'Eλληνες, σχημιατίσαντες περιτείχισμα τοξο- είδες, περιεζωσαν το ορος Οἴτην 'Oλιγον μακραν του στενωπου τούτου ἀναβρύει θερμῶν νερῶν φθονος πη-

147쪽

ALEXANDER OUTSOS.

οτι, αν εἶχε χρείαν aνενος πραγματος, δυνατο να τοδανεισθῆ ἀπο ἀμμίαν συρογενῆ της, στειλεν μεσως εἰς λους τους Υπουργους κώ Γερουσιαστας της υ- του 'ED τητος προσκλητικα γραμμάτια, τα ποῖα διατο ἐπισημότερον εἶχεν κόμη τυπωσει, καὶ πῆγεν ἴδιος ει τον 'Αρχιστράτηγον υγουστινον, παρακα λων ταπεινως την Πώνε κλαμ et ρότητά πω ν ηθελε τιμησει το πτόχικόν του με τας δα-

φνας της στρατηγικης του δόξη ς Προητοίμασε τράπεζα συβαριτικην δια τον Κυριον Κόμητα, καὶ προ πάντων δια τα σεβαστα μελ η της Γερουσίας, ταο rota εὐπείρας γαστρονομικης γνωριζον πόσην χειεπιρροην εἰς το εγκεφαλον η εὐλογημεν κοιλία καὶ δια τουτο λαμβανον ξιδιασμενην φροντίδα περὶ του

σημαντικολαυτολμερους τοὐ σωματός των 'Eξεθεσενεπιδεικτικως λον τον αργυρόν του, και κατεκόσμησεν ολους τους θαλάμους του με πολυτελη κειμηλια και με χρυσοκεντητα μεταλτα φάσματα μετα τοὐτο ε - τησεν πιμόνως ἀπο την μονογενη θυγατερ του ναστολισθα με τοῖς πλουσιωτερους τιμαλφεῖ λίθους της. Υπηκουσεν 'Aσπασία 'Aλλα με ποίους παλμους λυπης με ποίους ελεγ χους συνειδησεως ναγκάζετο κατὰ πρωτην φορὰν ν ἀπατηση τον πατερα της, διὰ

148쪽

αχεν εἰ την οἰκίαν η τροφος της 'Aσπασίας, καὶ την εἶπε μυστικα λογους τινάς, οἱ ποῖοι διεχυσαν την χαραν λον το πρόσωπόν της. ετ λιγον φάνη καὶ ὁ Αὐγερινόπουλος λος εὐωδιάζων πο ῖρα καὶ συνοδευόμενος ἀπο πολλους συγγενεῖ του 'Oσους στολισμους πόδε χεται η μακαρία φουστανελα, λους τους εἶχεν εις την ἰδικην του με την δεξιαν χε ραεβαλλεν εἰς συμμετρίαν του μυστακας του, καὶ με την ἀριστεραν παιζε, ε της ζωνης κρεμάμενα κοράλλινα πατερημά του φροντίζων ν τοσούτω να φαίνεται καὶ το σμαράγδινον νυμφικόν του δακτυλίδων το ποῖον χετο ν ἀνταλλάξη. ἰδε μακρόθεν την 'Aσπασίαν ἀκτινοβολουσαν ἀπο Εὐαντας 'Eπροχωρησε με βομα βραδυ προ αυτην τρίβων το μετωπόν του καὶ συλ-

λογούμενος α φευ κανεν πνευματωδη χαιρετισμόν. Κυρία αουJ V την εἶπε τελευταῖον, προσηλόνων τα Oμματα εἰς το ε μαργαρίτων βαρύτιμον περιδεραιον της, εἰς το μεσον του ποίου λαμπε λιθοκόλλητος η ἰκων της πόσον θαμβ ει η Ορασιν το εκ του λαιμολσας

κρεμάμενον ἀντίτυπον της μορφῆς σαό Συγχωρησατε

με να σας το εἰπω ' προ πολλου κρατω εἰς τα φύλλα

της καρδία μου ἀντίγραφον αυτῆς, ἴσον ἀπaράλλακτον

149쪽

ALEXANDER OUTSOS.

νόπουλος. - Πάντοτε σκωπτικός - τοτε πρόθυμος να θυσιάζετε τον δεητερον φίλον εἰς την χειροτεραν βωμολοχ ίαν; ' καὶ πλησιάσας περισσότερον εἰς την 'Aσπασίαν, ξηκολουθησε α την μιλὴ με χαμηλην φωνην, εἰς το πεῖσμα του περιεργου ἀκροατο του. 'Aλλ' κείνη με πολλην πιτηδειοτητα καὶ χάριν ἀπε- φυγε πῶσαν μιλίαν, καὶ ἀπεσυρθη ἀπο τον θάλαμον. πι σκληρὰ με ἀπορρίπτει . . .' εἶπε κα ἰδιαν Aυγερινόπουλος Ἐπειτα βλεπων το πρόσωπόν του εἰς το ἀντικρινον κάτοπτρον Μὰ τον Θεόν, πρόσθε- σε δε εἶμαι νεος δια ρίψιμον. . . Θελει συναισθανθητο ἄδικόν της θελε με ἀγαπησε με τον καιρόν ' χισεν εν τοσούτω να συρρενὶ κόσμος πολύς, τε

'Aσπασία καὶ η τροφός τηι εξθλθον κρυφίως ἀπομικραν πίσθιον θύραν της οἰκίας, πεβησαν εἰς ν

τροφόν της ἀφ ο ἀπεμακρύνθησαν λιγον ἀπ τον

ἔχω ἀγορασμενον τον φύλακά του Θεος βοηθός, καὶ

150쪽

την χειρα τὰς πεδεχθη ὁ δεσμοφύλαξ καί διὰ νὰ μη

κάμη κρότον, πατων εἰς τους ἔνσχα των ποδων του τὰς ωδηγησεν εις τον κοιτωνίσκον του Ἐξορίστου, στις πλησίον σβυνοντος λυχνου κοιματ την στιγμην κε νην χρος και με κόμην ἀνεστραμμενην. ις, θεα- μα τουτο, φησε κραυγην ἀκούσιον 'Aσπασία, και Ἐξόριστος, ἀνοίξας τους φθαλμους και νομίζων τι λεπε αν πνον την Ῥωμενην του ιὰ τελευταίαν φοράν ' εἶπε παρουσιάζεσα ει τ ονειρόν μου 'Aσπασία Ἐλθε νὰ με ἀποχαιρετησης πριν του θανάτου μου . V 'δε με ἀγαπητε. . . 'Aναγνώρισε την