Selections from modern Greek writers in prose and poetry

121쪽

του κόλπους του o επίσημον τουτον ανδρα, καὶ ση-

μερον λος θλίψις καὶ κατηφεια καταβρεχε το νεκρικοντο κρεββάτι με πικρότατα δάκρυα, καὶ oδύρεται ἀπαρηγόρητα. G γλυκυτατος α ρετισμος, PIΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, γεινεν χαρις την μερα του Πάσχα εις τα χείλη των Ελληνων ριστιανῶν, οἱ ποῖοι, που

ημερας κείνης, πρὶν κόμη συνευχηθουν a καλaς εορτάς, συνερωτουντο, πῶς εἶναι -υλό δὶς χιλιάδες νθρωποι συναγμενοι a δωσου μεταξύ των το θεῖον φίλημα της ἀγάπης εἰς την εὐρυχωρον πεδιαδαεξ του τείχους της πόλεως μας, φαίνοντο τι συνάχθηκαν μόνον και μόνον διaha παρακαλεσουν τον λευ-

122쪽

ORATIONS.θερωτην του Παντος περ της γείας του συναγωνιστουτης λευθερίας του Γενους μας. Καὶ πως τον δυνατον να μ' συντριβ η καρδία ολων α μη καταπικρανθουν λων τα χείλη εὐρεθη λην φοραν το μερος τουτο της Ἐλλάδος εἰς περισσοτέραν χρείαν και νάγκην παρα εἰς την εποχην, καθ' ην ὁ πολυθρηνητος Μυλορδ παιρων περασε κινδυνευσας καὶ αυτην την λην του εἰς το Μεσολογγι καὶ τότε κα εις σον καιρον συνέζησε μαζη μας, δεν θεράπευσε το πλουσιοπάροχρον του χερι τα χρηματικα δεινάμας, τα ποῖα η πτωχεία μα τα φινεν ἀδωρθωτα; πόσα αλλα καλά, πολυ κόμη μεγαλητερα, λπίωμεν - αὐτον τον ἄνδρα καὶ σημερον, ἀλλοίμονον ση- μερον ὁ πικρος τάφος καταπίνει a αὐτον και τας ἐλπιδας μας Ἀλλα δε ημπορουσε τάχα καθημενος κα εμ της Ἐλλάδος, ἀναπαυόμενος και χαιρόμενος τα καλα της Eυρωπης, να τρεξη με μόνην την μεγαλοδωρίαν της καρδίας του εἰς βοηθειάν ας τουτο αρκουσε δια μας' ὐδοκιμασμεν φρόνησις του Προεδρου της Ουλης και Σιοικητο μας θελεν οἰκονομησε με μόνα αυτα aμεσα την ἀσφάλειαν των μερων τούτων ' ἀλλα αν ρκουσε τουτο δια μας, δεν ἀρκοῖσεν, χι δἰ αὐτόν πλασμενος ἀπο την φύσιν δια να περασπίζετa πάν

τοτε τα δικαιωματα του ἀνθρωπου, που και ν τα

λεπε καταπατημενα, γεννημενος εἰς λεύθερον καὶ πάνσοφον θνος, θρεμμενος παιδιόθεν με την ἀνάγνωσιν

123쪽

101των συγγραμμάτων των θανάτων προγόνων μας, τὰ όποῖα si κουν σου ηξεύρουν ν τὰ διαβάζουν, χιμόνον τί εἶναι, ἀλλὰ καὶ τί πρέπει ν ηναι, καὶ τίημπορε ν ηναι ὁ Ἀνθ ρωπες, εἶδε τον ξα χρειωμενον, τον ἀλυσοδεμενον ἄνθρωπον της Ἐλλαδος επιχειρισθη νὰ συντρίψη τὰς φρικτὰς ἀλύσους του καὶ τὰ συντρίμματα των λύσων το ν κάμη κοπτερὰ ξίφη

διὰ νὰ ανακτηση με την βίαν ,τι τον αρπασεν η βία, εἶδε, α ἄφησεν λας τὰς πνευματικὰς και σωματικὰς ἀπολαύσεις της Εὐρωπης, καὶ ηλθε νὰ κακοπαθησα καὶ νὰ ταλαιπωρηθy μαζ' μας, συναγωνιζόμενος χι μόνονα τον πλοὐτό του, τον ποῖον δεν λυπηθη, ἄχι μόνοναε την γνωσίν του της οποίας μα εδωκε τόσα σωτηριωδη σημεῖα, ἀλλὰ καὶ με το σπαθί του ἀκονισμένονεναντίον της τυραννίας καὶ της βαρβαρότητος Ἀλθεν, εἰς ενα λόγον, κατὰ την μαρτυρίαν των οἰκιακων του με

ἀπόφασιν νὰ ἀποθάνη εἰς την Ἐλλάδα διὰ την

Eλλάδα πως λοιπον ὰ μη συντριβ ολων μας καρδία διὰ την στέρησιν αυτου του ἀνδρός ς πω νὰ μηκλαύσωμεν την στέρησίν ου ς γενικην στέρησιν ολουτου Ἐλληνικοῖ γένους 'Aλλὰ εω αυτου, ἀδελφοί, εἴδατε τον φιλελεύθερον,

τον πλουσιον, τον ἀνδρεῖον ἄνθρωπον, τον ἀληθινον

φιλελληνα, εἴδατε το ευεργέτην τοὐτο φθάνει βεβαια διὰ νὰ κινηση τὰ δάκρυά μας, δε φθάνει μως, δεν φθάνει, διὰ την πόληψίν του καὶ διὰ o μέγεθος του ἐνδόξου ἐπιχειρηματός του αυτός του ποίου κλαίομεν

124쪽

ORATIONS.τον θάνατον ἀπαρηγόρητα εἶναι ανθρωπος, ό ποῖος, εἰ το εἶδος του, δωκε, ονομά του εἰ τον αἰωνί ας. ευρυχωρία του πνεύματός του, και το ἴφος τῆς φαντασίας του δε τον φησαν ν πατηση τα λαμπρά, πλην κοινα ἴχνη της φιλολογικῆς των παλαιων δόξης επιασε νεον δρόμον, δρόμον τον οποῖον η γεροντικτὶ πρώληψις προσπάθησε και προσπαθῶ κόμη να κλεισηελ την σοφην Εὐρωπην, ἀλλα σω ζουν τα συγγράμματά του καὶ α ζουν σω ζη ὁ κόσμος θελε μείνει παντοτε ὁ δρόμος αὐτος νοικτός, πειδη καὶ αυτός, καθως καὶ ὁ ἄλλος, εἰναι δρόμοι ἀληθινης δόξης. Ἐδω

παρατρέχω σα μὴ βιάζει να σας κοινοποιησω ὁ μεγαλος ἐνθουσιασμός, ποῖ παντοτε εμπνευσεν εἰ την καρδίαν μου ἀναγνωσις των συγγραμμάτων του καὶ τον οποῖον αἰσθάνομαι τωρ σφοδρότερον παρ αλλοτε εγκωμίασε καὶ γκωμιάζει τον ποιητην του αἰῶνός ας ολ σοφη πω τη, καὶ θέλει o εγκωμιάσουν λοιο αἰωνες, διότι ἐγεννηθη διὰ λην την Εὐρωπην, καὶ διὰ Δους τους αἰῶνας. 'Eνας ἄλλος στοχασμος μου ρχεται εἰ τον νουν στοχασμος τόσον ορθος καὶ ἀληθινός, σον κατάλληλος εἰ την περίστασιν της Πατρίδος μας ἀκούσατε, 'Eλ

ληνες με προσοχχην αυτον τον στο χασμόν- θολω ναγεν, και στοχασμος δικός σας και στοχασμος παντο- τινός.

Πολλα ἐστάθησαν τα λαμπρα θνη εἰ τον κόσμον, ἀλλὰ ολιγωταται, εποχαὶ της ἀληθινη των λαμπρό-

125쪽

SPYRIDON TRICOUPES. 103τητος ' να μως φαινόμενον, στοχάζομαι, λείπει ἀπο ταχρονικα λου του λαμπρου κόσμου φαινόμενον, δια τοοποῖον δίσταζεν, αν ποτε ημπορη να φανΠ, καὶ αὐτος παρατηρητικος οὐ της φιλοσοφίας 'Oλα σχεδοντα θνη της γης επεσαν ἀπο τα χερια ενος εἰς τα χερια

εἶδε κανενα θνος καταδουλωμενον ἀπο βαρβάρους καιμαλιστα βαρβάρους ριζωμενους ἀπο αἰωνας ις αυτ τοεθνος, δε το εἶδε, εγω, να λευθερωθὴ ἀφ εαυτοί του ἰδου ο φαινομενον ' τουτο σημερον παρρησιάζεται κατα

την Ελλάδα ναι, εἰς μόνην την Ελλάδα φαίνεται οβλεπε μακρόθεν ὁ φιλόσοφος, και χάνει τον δισταγμόντου, το βλεπε ὁ στορικος και τοιμάζεται νὰ τ διη- θ νεα ἀνακάλυψιν της τυχης των θνῶπι οβλεπε o πολιτικός, και γίνεται σκεπτικωτερος καὶ προφυλακτικωτερος τόσον παράδοξος ιναι ὁ καιρός, εἰς τον ὁποῖον ζοῖμεν, γαπητοί μου 'Eλληνες - πανάστασις της Ελλάδος δεν εἶναι ποχη του θνους μας

μόνον εἶναι ποχη λων των θνων, λων των ἰωνων, επειδη, καθως σας εἷπα, εἶναι φαινομενον μοναδικον εἰς την πώλιτικην κατάστασιν των θνων. Aυτο, μοναδικον φαινομενον παρατηρησεν ὁ μεγας νους του μεγαλοφρονος του πολυθρηνητου πύζρων,

καὶ θελησε νὰ νωσα την θάνατόν του δόξαν με την δόξα σας, και ν γράφη το νομά του εις την στο-

126쪽

ρίαν των λαμπρων σας κατορθωμάτων ' δε εγιναν καὶαλλαι παναστάσεις ει τας μερας του κἀμμίαν μως δεν ἀκολουθησε, κἀμμίαν δεν περασπίσθη, διοτι τον πολλὰ διαφορετικος ὁ χαρακτηρ των, καὶ πολλα διαφορετικη η φύσις των μόνη δόξα της νεας Ἐλλάδος ητον ἀξία δόξα κείνου, τον ποῖον δοξολογουν λα τὰ σοφὰ στόματα. λεπετε δ Ελληνες βλεπετε ι τί καιρον ζητε - - αγῶνα ei βηκατε βλεπετε τι με

περασμενηί οἱ φιλελευθεροι, οἱ φιλάνθρωποι, οἱ φιλόσοφοι λων των θνῶν, σας χαιρετουν λοι μακρόθεν,ολοι σὰς συγχαίρονται, λοι σας εμψυχόνουν, καὶ ποιητης τῶν καιρῶν μας, ἀγκαλὰ και στεφανωμενος ἀθανασίαν, γλευσε την δόξαν σας, και ηλθε προσωπι κῶ νὰ ξεπλυνη μαζη σας με το αἷμά του τὰ μολυσμενα ἀπο την τυραννίαν χωματ μας. Γεννημενος εις την λαμπροτάτην μητρόπολιν της Λόνδρας, ευγενεστατος και πατρόθεν καὶ μητρόθεν, πόσην χαρὰν αἰσθάνθη, ταν η πτωχχ μας LIόλις εις σημεῖον ευγνωμοσύνη τον πολιτόγραφεν ις αὐτοντον γῶνα του θανάτου του, γουν εις την στιγμην,οταν κρυμμενη λαιωνιότης δε νεται ι τον ἄνθρωπον

ευρισκόμενον εἰς τὰ Ορια της θνητης και της ἀθανάτου λης, ταν, λεγω, ολος ὁ ρατος κόσμος φαίνεται ναμόνον σημεῖον ς προς τὰ λαμπρὰ εργα της θείας Παντοδυναμίας, εἰς κείνην την φοβερὰν ραν, ὁ πολυ- ενδοξος ουτος νεκρος ἀφίνων τον κόσμον λον, βάστα-

127쪽

SPYRIDON TRICO ES.

σεν ει το στόμα του μόνα δύω νόματα, της πολυ- αγαπημενης του Κόρης, καὶ της πολυαγα πη με νη ς του Ἐλλαδος αυτ τνδύω νόματα βα- θυα ριζωμένα εις τα σπλάγχνα του υτ η στιγμη του

θανάτου δε ημπορουσε α τὐεξαλείφη Κόρη μου εἶπεν, 'EAAArs εἶπε, καὶ η φωνη του λειφε rota EV νικη καρδία να μη συντρίβεται ὁσάκις ἐνθυμεῖται

αυτην την περίστασιν Αεκτα βέβαια, γαπητοί μου E ληνες, πολυ δεκτα εἶναι εις την σκιαν του τα δάκρυα μας, δωτι εἶναι δ κρυα των κληρονόμων της ἀγαπης του λλὰ πολυδεκτοτερα θελει εἶναι τα ργα μας δια την Πατρίδα, τα ποῖα, καὶ χωρισμενος ἀπο μας, θελε παρατηρει ἀπο ους Oυρανούς, τους ὁποίους τον νοιξεν ο φιλα

θρωπισμός του αὐτην και μόνην την ευγνωμοσύνην τε ἀπο μας εἰς τας ευεργεσίας του, αὐτην την αμοιβην εἰς την προς μας ἀγάπην του αὐτην την λαφρω- σιν εἰς ας ταλαιπωρίας του, αὐτην την 'πληρωμην διατον χαμον της πολυτίμου λης του 'πιταν, ἀγαπητοίμου Ἐλληνες, η δύναμίς σας κατορθωση να ποσυν- τρίφη τα χερια πο μας λυσόδεναν τα χερια που αρπαζαν ἀπο τας ἀγκαλα μας του ἀδελφους, α τεκνα, την κατάστασίν μας, τότε θελε χαρη σκιά του, τότε θελε ἀγαλλιασθη η κόνις oin ναί, εις την μακαρίαν

'Αρχιερεῖς, πλόνει την γά του και λευθεραν δεξιάν, και θ ευλογει και αγιάζει τον πολυενδοξον

128쪽

τάφον του, το Παλληκάρ ζωσμενον, σπαθὶ ἀπ τατυραννικλαῖματα βαμμενον α τον στολίζει με δάφνας,

Πολιτικος με εγκωμια, ὁ Ποιητης γυρμενος εις την ἁρμονικωτατην ταφόπετρά του, α ινεται ποιητικω- τερος τότε νθοστεφανωμεναι αἱ Παρθενοι της Ελλάδος, την μαγευτικην ραιότητα των ποίων ψα λεν πολυενδοξος συμπολίτης μας παύρων εις πολλατο ποιηματα, τότε a ραῖά μας τεκνα, χωρὶς πλεοννα φοβουνται να μολυνθοῖν ἀπο τ αρπακτικα χέρια των τυράννων μας, α σταίνου χορον τριγυρω του

τάφου του, και θ τραγουδουν τὰ κάλλη της γη μας, τὰ ποῖα με τόσην χάριν και ἀληθειαν ὁ ποιητης τουαιῶν ας εὐαλλεν.'Aλλα ποία δε λυπηρὰ μου ρχεται τωρα εις τον νουνί με πλάνεσεν η φαντασία μου, νόμισα υτ βλε- πω σα η καρδία μου πιθυμεῖ πόθεσα εὐλογίας 'Αρχιερεων, δαφνοστεφανωματα, μνους, χορον τριγυρωτου τάφου του ευεργετου της Ελλάδος - ἀλλὰ ὁ τάφοΦαὐτος δε θελε εχει μεσα του τὰ πολύτιμα λείψανααυτου του ευεργετου ἄδειος θ μενει ό τάφος το

σωμα του λιγας μερας κομη μενε ει το προσωπον

της γης ας της νεα Πατρίδος τοὶ δε παραδίδεται εἰς τὰς ἀγκάλας της μεταφερεται εἰς την γην, τηνοποίαν τίμησεν γεννησίς του lAι δικαί σου ἀγκάλαι κριβη του και πολυαγαπητη Κόρη θ τ δεχθοίν, τὰ δάκρυα τὰ δικά σου θὰ aρηγορησουν τον σωματοφόρον τάφον του και τὰ δίικρυα

129쪽

υλην την η τῆς Ἐλλάδος, διοτι λη η γῆ της Ε λάδος εἶναι τάφος του καθως εἰ αὐτας τὰς στερινaς στιγμα της λης του σε καὶ την Ελλάδα εἶχεν εις την καρδίαν του καὶ εἰς τα χείλη του δίκαιον τον καιμετ τον θάνατον του λάβη και η Ελλὰς μερίδιον ἀπο τὰ μεγαλότιμα λείψανά του Τ Μεσολογγι σφικταγκαλιάζει, ς σύμβολον της ἀγάπης του, τηνθηκην του πνεύμονός του, δεξου καὶ συ γλυκύτατε καρπε της καρδίας του ἀποθανόντος, δεξολολον του τολοιπον σῶμα σε το ξεπροβoδε η Ελλὰ oλη μαυροφορεμενη, ολ ἀπαρηγόρητος σε το ξεπροβοδεῖ

ολην την εκκλησιαστικην την πολιτικην καὶ στρατιωτι-

κην τιμην καὶ παράταξιν, καὶ με λον το πληθος των συμπολιτῶν του Μεσολογγιτῶν καὶ μογενῶν του Ἐλ- ληνων ' σε το ξεπροβοδεῖ στεφανωμενον με την ευγνωμοσύνην της, παρηγορημενον με τὰ δάκρυά της, συνωδευμενον με τὰς θεοδεκτους εὐχὰς καὶ υλογία των 'Αρχιγεων καὶ λου του Κληρου μάθε, ευγενεστάτη Κόρη, μάθε, τι στρατηγοὶ το βάστασαν εἰς τους ωμους των καὶ το φεραν εἰς την κκλησία χιλιάδες Ἐλληνες στρατιῶται σκεπαζαν τὰ δεξιὰ καὶ ριστερα

του δρόμου θεν το διάβαιναν, καὶ τὰ στοματα των τουφεκιῶν o ros κατάφαγα τόσους καὶ τοσους τυράννους, σαν λα γυρμενα κατὰ της γης, ω νὰ θελαννὰ πολεμησουν καὶ αυτην την γην ποῖ τους αρπασε

130쪽

ORATIONS.τον λικρινη φίλον των ' λα αυτ τα πληθη των στρατιωτων με το σπαθὶ αὐτην την στιγμην εις την μεσην με το τουφεκι εἰς τον μον, καὶ τοιμοι να κ- στρατεύσουν ναντίον του ἀσπόνδου χθρου του ρι- στου και του Aνθρωπου, περικυκλόνουν το νεκρικόντου κρεββάτι, καὶ ρκίζονται ις αυτ να μη λησμονη- σου ποτε τας θυσίας του πατρός σου, καὶ ποτε να μηναφησουν να πατηθη ἀπο βάρβαρον καὶ τυραννικον πόδι τόπος που ευρίσκονται πομειναρια του χιλιάδες στόματα χριστιανικα νοίγοντα αυτην την στιγμην, κα o ac του 'Τφίστου ἀντιβοα λος μνους, λος ικεσίας δια να κατευοδωθοῖν τα σεβασμια λείφανά του εις την πατρικην του γῆν, καὶ να ἀναπαυθην η υχη του