Speech on the crown. With introd. and notes by Evelyn Abbott and P.E. Matheson

발행: 1899년

분량: 291페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

τοι νουν μη δεῖσθαι 'βαίων μηδεν αἰσχρὸς γαρ ὁ καιρος ἀλλ' παγγελλεσθαι βοηθήσειν α κελευωσιν, Δ ἐκείνων οντων ε τοῖς σχάτοις, μων δὲ ἄμεινον κεῖνοι προορωμένων, ἴν εαν ἐν δέξωνται ταυτα καὶ πεισθωσιν μῖν, καὶ ἁ βουλόμεθα μεν διωκημένοι 289 και μετα προσχηματος αξίου της πόλεως αὐτα πράξωμεν αν δ' ἄρα μη συμβ κατατυχεῖν, ἐκεῖνοι μὲν αὐτοῖς ἐγκαλωσιν, αν τι νυν ἐξαμαρτάνωσιν, μῖν δεμηZεν αἰσχρον μηδε ταπεινον ' πεπραγμένον. ταὐτ 17' καὶ παραπλήσια τούτοις εἰπων κατέβην συνεπαινεσάντων δὲ πάντων κα οὐδενος ειπόντος ἐναντίον οὐδενου ελον μὲν αὐτα, υκ γραψα δε οὐδ' γραψαμέν, υκ πρέσβευσα δέ, cὐδ' πρεσβευσα μεν ουκεπεισα δε Θηβαίους, αλλ' ἀπ της ρχης δια πάντων ἄχρι της τελευτῆς διεξῆλθον, και ἔδωκ μαυτον μῖναπλῶς εις τους περίεστηκότας πόλει ἱνδύνους. καί μοι φερε τ ψήφισμα o τότε γενόμενον. καίτοι τίνα βούλει σέ, δισχίνη, και τίνα μαυτον 180 ἐκείνην την μεραν ναι θῶ βούλει ἐμαυτον μέν, ναν υ λοιδορούμενος και διασύρων καλέσαις, Βάταλον, σε ὁ μηδ ρωα τον τυχόντα ἀλλα τούτων τινὰ των

ἀπ της σκηνῆς, κρεσφ0ντην δε κρέοντα δε ν ἐν

κολλυτό ποτε Olνόμαον κακος κακῶς ἐπετρίψας τότε τοίνυν κα ἐκεῖνον τον καιρον ὁ Παιανιεῖς εγω Βάταλος Oινομάου os κοθωκίδου σου πλείονος ἄξιος ων φάνηντη πατρίδι συ μέν γε οὐδεν οὐδαμο χρήσιμος σθα

102쪽

62 DEMOSTHENES 181

103쪽

πρέσβεις Δημοσθέν ς Δημοσθένους aιaνιείς, περείδης Κλεάνδρου Σφηττιος, νησιθείδης 'Aντιφάνους Φρεάρριος, Δημοκράτης Σωφιλου Φλυευς Κύλλαισχρος Διοτίμου Κοθωκίδqς.

μυτη των περὶ Θήβας γενετο πραγμάτων ρχνὶ 88

καὶ κατάστασις πρώτη, τα προ τούτων εις ἔχθραν και

τουτο τ ψήφισμα τον τότε , πόλει περιστάντα κίνδυνον παρελθHν ποίησεν ἄσπερ νέφος ην μὲν τοίνυν του δικαίου πολιτο τότε Hξαι ὰσιν, εἴ τι τούτων ε εν ἄμεινον, μη νυν ἐπιτιμὰν ὁ γαρ σύμ- 189 βουλος καὶ ὁ συκοφάντης, οὐδε των ἄλλων οὐδενεοικότες, ἐν τούτω πλεῖστον αλλήλων διαφέρουσιν Ο μεν γε προ των πραγμάτων γνώμην ποφαίνεται, και Gωσιν ἐαυτον πεύθυνον τοῖς πεισθῶσι, τῆ τυχηὶ,

104쪽

6. DEMOSTHENES 19o

τοῖς καιροῖς, πω βουλομένω - δε σιγησας χνίκ ἔδει 19 λεγειιν αν τι δυσκολον συμβη, Osτο βασκαίνει. νμεν ουν, περ ειπον, ἐκεῖνος ὁ καιρος του γε φροντίζοντος ἀνδρος της πολεως καὶ των δικαίων λόγων εγω δε τοσαυτην περβολην ποιουμαι στε, αν νυν

ἔχη τις ὁ ξαί τι βέλτιον δε ὁ λως ει τι ἄλλο νην πληνῶν γω προειλόμην, ἀδικειν ὁμολογῶ. εἰ γαρ εσθ' ὁ τι

20 ην μήτ' ἄν ειπειν χοι μηδεὶς μηδεπω και τήμερον τίτον συμβουλον έχρην ποιεῖν p O των πιαινομένων και 191 νοντων τα κράτιστα λεσθαι τοὐτο τοίνυν ἐποίησα. του κήρυκος ερωτωντος, Αἰσχίνη, ' τίς ἀγορεύειν βουλεται Ου τίς αἰτιῶσθαι περι ων παρεληλυθότων ' οὐδ τίς ἐγγυῆσθαι τα μέλλοντ' σεσθαι σου δ' ἀφώνου κατ κείνους τους χρόνους εν ταῖς ἐκκλησίαις καθημένου γω παριων ἔλεγον. πειδη δ υ τότε, αλλὰ νυν διῖξον. ειπέ τίς λλογος ντιν χρην ευρέ η καιρος συμφερων π μου παρελείφθη ταὶ πόλει τίς ὁ συμμαχία, τίς πρἀξις, ε ην ἁλλον δε με ἀγαγεῖν τουτουσί 192 υλλα μην o μὲν παρεληλυθος ει παρα πασιν ἀφειται, και Ουδεὶς περὶ τούτου προτίθησιν οὐδαμου βουλήν τ δὲ μελλον η o παρον την του συμβουλ0υ τάξιν ἀπαιτεῖ. τότε τοίνυν τα μεν μελλεν ως ἐδοκει, των δεινων, τα δ' ηδη παρῆν, ἐν mi την προαιρεσίν

106쪽

66 DEMOSTHENES 196

τῆς χώρας αὐτο Οὐτο πάθος συνέβη, προσδοκῆσαι χρη oiσθ τι νον μὲν στῆναι συνελθia ἀναπνεὐ- σαι, πολλὰ μία μερα καὶ δυο και τρεῖς ἔδοσαν των εἰς σωτηρίαν τη πόλει, τότε ὁ - ου ἄξιον εἰπεῖν γε μ ηδὲ πέῖραν δωκε θεῶν τίνος εὐνοια και τοπροβαλέσθαι την πόλιν ταύτην τη συμμαχίαν ης

σε κατηγορεῖς. 196 στι δε αυτ πάντα μοι, τὰ πολλά, προς γἀς, ἄνδρες δικασται, και τους περιεστηκότας ἔξωθεν καιἀκροωμένους, ἐπεὶ πρός γε τουτον τον κατάπτυστον

βρα χυς καὶ σαφης ἐξήρκει λόγος. ει μὲν γαρ ην σοι πρόθηλα τὰ μέλλοντα, Αἰσχίνη, μόνω των ἄλλων,οτ εβουλεύεθ' η πόλις περὶ τούτων, τοτ εδε προλέγειν.

ἄλλων διαλέγομα0, σο εγὼ μὲν δωκα μαυτον εις τὰ ἀσι δοκοὐντα συμφερειν, οὐδένα κίνδυνον ὀκνήσας ἴδιον οὐδ' πολογισάμενος συ δε υ ετερα ειπες βελτίω τούτων O γὰρ αν τούτοις χρῶντο cor εις ταὐτα χρήσιμον οὐδὲν σαυτον παρεσχες, περ δ αν φαυλοτατος καὶ δυσμενεστατος ἄνθρωπος τη πόλει,τOsτο πεποιηκως επὶ τοῖς συμβὰσι εξήτασαι, κώ- 'Αρίστρατος εν Νάξω και Αριστόλεως ν άσω,οι καθάπαξ εχθροὶ της πίλεως, τους Ἀθηναίων κρίνουσι

107쪽

καίτοι τω τα των Ελλήνων ἀτυχήματα ἐνευδοκιμει 198 ἀπεκειτο, ἀπολωλέναι ἀλλον Ουτος εστ δικαιος κατηγορεῖν τερου καὶ τω συνενηνόχασιν οἱ αὐτοὶ καιροὶ και τοῖς της πόλεως χθροῖς, οὐκ ἔνι τουτονεύνουν iνα τῆ πατρίδι δηλοῖ ὁ και εὐῶν in και ποιεῖς και πολιτεύη καὶ πάλιν υ πολιτεύy. πράττεται

τι των μῖν δοκούντων συμφέρειν ἄφωνος Αἰσχίνης.

aντέκρουσέ τι και γέγονεν OLν υκ δει πάρεστιν Αἰσχίνης, σπερ α ρήγματα και τα σπάσματα, ταντι κακον σῶμα λάβy, τότε κινεῖται.

τα μέλλοντα γενήσεσθαι, και ηρOyδεσαν πάντες, και

108쪽

63 DEMOSTHENES IOI 20 της πόλεώς γε, μηδ' εμου. τίσι δ ὀφθαλμοῖς προς

at o ἐωρῶμεν ἄν του εις την πολιν ανθρώπους ἀφικνουμένους, ει α μὲν πράγματ' εις περ νυνὶ περιεστη, ηνεμων δε και κύριος ρέθη Φιλιππος πάντων, τον ὐπερ του μη γενέσθαι ταs ἀγωνα τεροι χθωρὶς ημῶν ησαν πεποιημένοι, καὶ ταsτα μηδεπώποτε της πολεως εν τοις εμπροσθε χρονοις ἀσφάλειαν ἄδοξον μῶλλον τον iπεμ τῶν καλῶν κίνδυνον Τρημένης. 202 τις γαρ υκ οἶδεν Ελλήνων τις δε βαρβάρων, τι καὶ παρα Θηβαίων καὶ πaρα τῶν τι τούτων προτερον ἰσχυρῶν γενομενων μακεδaιμονίων και παρα του Περσῶν βασιλεως μετα πολλῆς χάριτος οὐτ' αν

ἀσμένως δοθη πόλει, ὁ τι βούλεται λαβούση και

203 τῶν Ελλήνων προεστάναι ἀλλ' οὐκ ην αὐθ' ως εοικε, τοῖς τότε Ἀθηναίοις πάτρια οὐδ' ἀνεκτα οὐδ ἔμφυτα, οὐ δεδυνήθη πώποτε την πολιν οὐδεις κπαντος του χρονου ἐῖσαι τοῖς ἰσχύουσι μὲν η δίκαια δὲ πράττουσι προσθεμένην σφαλῶς δουλεύειν, ἀλλ' αγωνιζομεν περὶ πρωτείων a τιμῆς και δοξης κινδυ-296 νεύουσα πάντα τον itῶνα διατετελεκεν. καὶ ταυθ' 20 4ύτω σεμνα καὶ προσήκοντα τοῖς μετεροις ἔθεσινυμεῖς ὁπολαμβάνετ εἶναι στε καὶ τῶν προγόνων τοῖς

ταῶτα πράξαντας μάλιστ επαινεῖτε, εικότως. τίς γαρου αν ἀγάσαιτο τῶν νδρῶν κείνων της ἀρετῆς, a και πη Ἀωραν και πην πόλιν κλιπεῖν πεμειναν εἰρ

109쪽

τὰς τριήρεις εμβάντες υπὲρ του μη το κελευόμενον ποιῆσαι τον μὲν αὐτα συμβουλευσαντα Θεμιστοκλέα στρατηγον ἐλόμενοι, το δ πακουειν ἀποφηνάμενον

τοῖς πιταττομένοις κυρσιλον καταλιθώσαντες, Ου μονον

αυτόν, ἀλλα καὶ αἱ γυναῖκες αἱ μέτεραι την γυναῖκ' αὐτos o γαρ ἐζήτουν Οἱ o Αθηναιοι ύτε ρήτορα 205oύτε στρατηγο δι του δουλεύσουσιν, αλλ οὐδε ανηξίουν, ει μη με ἐλευθερίας ἐξέσται Οὐτo oth .hγεῖτο a αυτῶν καστος οὐχὶ ri πατρι καὶ τ μητρὶ μόνον γεγενησθαι, ἀλλα καὶ τ πατρίδι διαφέρει ετί; τι ὁ μὲν τοῖς γονεὐσι μόνον γεγενησθαι νομίζων τον τῆς ιμαρμένης καὶ τον αὐτόματον θάνατον περιμένει, ὁ δε καὶ τ πατρίδι περ του μη ταύτην ἐπιδι δουλεύουσαν ἀποθνήσκειν ἐθελήσει, καὶ φοβερωτερας ηγήσεται τὰς βρεις καὶ τὰς ατιμίας, ας εν δουλευούσyτ πόλει φερειν ἀνάγκη του θανάτου. EP μεν τοίνυν 'os Ἀπεχείρουν λέγειν, ἰς Ἀγω 206προήγαγον ἱμὰς ἄξια των προγόνων φρονεῖν, υκ ἔσθ'

πόλις, τῆς Ῥέντοι διακονίας της Ἀφ' ἐκάστοις των 297 πεπραγμένων καὶ ἐμαυτω μετεῖναί φημι, οἶτος δε των 207όλων κατηγορῶν, καὶ κελεύων μὰς μοὶ πικρῶς ἔχεινῶς φόβων καὶ κινδύνων αἰτίω τὶ πόλει, της μεν εις τ παρον τιμῆς με ἀποστερῆσαι γλίχεται, τα δ' -ις

110쪽

απαντα τον λοιπον χρόνον εγκώμια μων φαιρεῖται. ει γαρ ως υ τα βελτιστα μου πολιτευσαμένου τουδικαταψηφιεῖσθε, μαρτηκεναι δ0ξετε, ου Π της τύχης 20 ἀγνωμοσύνη τα συμβάντα παθεῖν ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ου εστιν πως μάρτετε, ἄνδρες Ἀθηναιοι, τον περ

της πάντων λευθερίας και σωτηριας κίνδυνον ἀράμενοι, μα τους αραθῶνι προκινδυνεύσαντα των προγονων και τους εν Πλαταιαῖς παραταξαμενους και Ους εν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας και τους ε Ἀρτεμισίω και πολλοῖς τερους τους εν τοῖς δημοσίοις μνήμασι κει- μενους αγαθοῖς ἄνδρας, ους παντας μοίως η πολις

της αὐτης ἀξιώσασα τιμῆς θαψεν, Αἰσχίνη, οὐχὶ τους

κατορθώσαντας αυτων οὐδε του κρατήσαντας μόνους. δικαίως ο μεν γαρ ην ανδρων γαθῶν εργον, ἄπασι πεπρακται, τῆ τύχη δ ὁ δαίμων νειμεν κάστοις. 20 ταύττὶ κεχρηνται. πειτ', ω κατάρατε και γραμματοκύφων, συ με της παρὰ τουτωνι τιμῆς και φιλανθρωπίας εμ' ἀποστερῆσαι βουλομενος τρόπαια καὶ μάχας καὶ παλαιὰ εργα λεγες, ῶν τίνος προσεδεῖτο ὁ παρων ἀγωνοὐτοσίς με δε ω τριταγωνιστά, περι των πρωτείων

σύμβουλον τῆ πόλει παριόντα o τίνος φρόνημα λαβόντἀναβαίνειν 'πὶ το βῆμ εδει 'o του τούτων πινάξια 210 ρosντος , δικαίως μεντ' ἰν ἀπεθανον, πει οὐδ iμῆς, 20 ἄνδρες Αθηναῖοι, ἀπο της αυτῆς διανοίας δεῖ τάς τειδίας δίκας καὶ τὰς δημοσίας κρίνειν, ἀλλα τα μεν του καθ' μεραν βίου συμβόλαια επι των δίων νόμων και

SEARCH

MENU NAVIGATION