Speech on the crown. With introd. and notes by Evelyn Abbott and P.E. Matheson

121쪽

στενε ιν σε κατάρατε προσῆκεν, ν οὐδεν των παρ

εμοὶ γεγονυῖαν εὐρήσετε τὴ πολε ι. obτωσὶ δε λογίζεσθε. οὐδαμο πώποθ', ποι πρεσβευτης πεμφθην ἱ υμῶ εγώ. ηττηθεὶς ἀπῆλθον τῶν παρα Φιλίππου πρεσβεων, D εκ Θετταλίας, υκ ξ Ἀμβρακίας, Ουκε Ἱλλυριῶν, ου παρὰ τῶν Θρακῶν βασιλεων, υκ κΒυζαντίου, υκ ἄλλοθεν οὐδαμόθεν, o τὰ τελευταιαεε Θηβῶν, αλλ' εν οἶς κρατηθεῖεν οι πρεσβεις αὐτοOG

122쪽

8 DEMOSTHENES a 5

245 λλογω, αὐτα τοις πλοις ἐπιων κατεστρεφετο ταυτοὐν απαιτεῖς παρ μου, και οὐκ αἰσχυνε τον αὐτον εις

τε μαλακίαν σκώπτων και τῆς Φιλίππου δυνάμεως ἀξιων ἔνα ντα κρείττω γενεσθαι καὶ ταsτα τοις λογοις; τίνος γαρ ἄλλου κυριος εγώ; ου γαρ της γε καστου ψυχης, οὐδε της τύχη των παραταξαμενων, οὐδε της στρατηγίας, ἀπαιτεῖς εὐθύνας oύτω246 σκαιος εἶ ἀλλα μην ν γ ν ὁ ρήτωρ πεύθυνος εἴη, πῆσαν ἐξετασιν λάμβανε ου παραιτουμαι τίνα οὐνεστι ταὐτα ἰδεῖν τα πράγματα ἀρχόμενα και προαισθέσθαι και προειπεῖν τοι ἄλλοις. αὐτα πεπρακταί μοι. και ἔτι τὰς κασταχos βραδυτητας κνους αγνοίας 3ο φιλονεικίας, α πολιτικα ταῖς l πόλεσι προσεστιν ἁπάσαις και ἀναγκαι ἁμαρτήματα, αὐθ' ως εἰς λάχιστον συστεῖλαι, και Ουναντίον εις ὁμονοιαν κaι φιλίαν και ,os τα δεοντα ποιεῖν ὁρμην προτρέψαι. και ταὐτά μοι πάντα πεποίηται. καὶ οὐδεὶς Ῥη 'osi 4ύρν κατ Ἀμε2έ οὐδὲν λλειφθεν. ει τοίνυν τις ἔροιτο ὁντινοὐν τίσι ταπλεῖστα Φίλιππος ἄν κατέπραξε διωκήσατο, πάντες

α ειποιεν τω στρατοπέδω και τω διδονα και διαφθείρειν τους επι των πραγμάτων. οὐκOsν των μὲν

δυνάμεων ύτε κύριος oύθ' γεμων ν εγώ, ἄστε οὐδ ὁ λόγος των κατα αὐτα πραχθέντων προς εμέ. καιμην τω διαφθαρηναι χρήμασιν η μη κεκράτηκα Φιλίππου ἄσπερ γαρ ὁ ἀνούμενος νενίκηκε τυνλαβοντα. ἐαν πρίηται, Ῥύτως 4 , λαβων καὶ δια-

123쪽

' μὲν τοίνυν γὼ παρεσχόμην εἰς το δικαίως τοιαυτα ό8 γράφει ι τουτον περὶ μου, προς πολλοῖς ἐτεροι ταυτακα παραπλήσια τούτοις ἐστίν, ot πάντες υμεῖς,

ταυτ in δη λέξω. μετὰ γαρ τὴν μάχ)ην εὐθυς ὁ δῆμος,

εἰδὼς καὶ ωρακως πάντα ὁσα πραττον εγώ, εν αὐτοῖς

ἀγνωμονῆσαί τι θαυμαστον ην του πολλοῖς προς με, πρῶτον μὲν περ σωτηρίας της πόλεως τὰς μας γνώμας ἐχειροτόνει, καὶ πάνθ οσα της φυλακῆς νεκα πράττετο ν διαταξις των φυλάκων, αἱ τάφροι, τα εἰς ταὶ τείχη χρή ματα, δια των μῶν ψηφισμάτων Ἀγιγνετο 3IO επειθ' αἱρουμενος σιτώνην εὐπάντων με εχ ειροτόνησεν ὁ δῆμος at μετὰ ταὐτα συστάντων Oi π1μελες ΑΘ κακῶς 4με 'oti . καὶ γραφὰς χυθυνας χισαγγελίας, πάντα ταυτ ἐπαγόντων μοι, ο δι χαυτῶν γε πρῶτον

124쪽

διώκουσιν oin μετεδίδοτε, 'o ἐψηφίζεσθε τὶ ἄριστα με πράττει μ' in οἶς δε τὰς γραφὰς ἀπέφευγον εννομα καὶ γράφειν καὶ λέγειν ἀπεδεικνύμηw εν Ῥις δε τὰς εὐθύνας Ἀπεσημαίνεσθε. δικαίως καὶ ἀδωροδοκήτως

311 τί μὰλλo ὁ πολλάκις μὲν φυγων μηδεπώποτε εξελεγχθεις ἀδικων ν ἐγκλήματι γίγνοιτ α διὰ osτο

δικαίως καίτοι πρ0ς γε τουτον, ἄνδρες Ἀθηναιοι, καὶτ του κεφάλου καλον ειπεῖν στι μοι οὐδεμίαν γαρ

πώποτ εγράφατο με Οὐ εδίωξε γραφήν, ἄστε ποσου γε μολογημαι μηδεν εἶναι του κεφάλου χειρων πολίτης. Πανταχόθεν μεν τοίνυν αν τις ἴδοι την ἀγνωμοσυνη αὐτο και την βασκανίαν, Οὐχ κιστα δ' ἀφ ῶν περιτης τύχης διελεχθη. γ δ λως μεν, στις ἄνθρωπος ἄν ἀνθρώπω τύχην προφερει, ἀνοητον γουμαι η γαρ ὁ βελτιστα πράττειν νομίζων καὶ ἀρίστην χειν ἰό

125쪽

πῶς χρη περὶ ταύτης λέγειν η πῶς ὀνειδίζειν ἐτερω

μετειληφεναι νομίζω την πόλιν την δ' ιδίαν τύχην 255 την μὴ και την νος μῶν κάστου εν τοῖς δίοις εξετάζειν δίκαιον είναι νομίζω. εγὼ μεν οὐτωσὶ περιτης τύχης ἀξιῶ, ρθῶς και δικαίως, ως εμαυτ δοκῶ, νομίζω δε και μῖμ' o δε την δίαν τύχην την μὴ τῆς κοινῆς τῆς πόλεως κυριωτεραν ἐναί φησι, την μικρὰν και φαύλην τῆς γαθῆς και μεγάλης. at πῶς νιτοὐτ γενεσθαι καὶ μην ει γε την Ἀμὴν τύχην πάντως Ἀξετάζειν 256Aἰσψνη προαιρεῖ, πρ0ς την σαυτου σκοπει, καν εἴρPy

126쪽

86 DEMOSTHENES 257

την ἐμην βελτίω της σῆς, παsσαι λοιδορούμενος αὐτῆ. σκοπε τοίνυν εὐθύς ε ἀρχης καί μου προς ιος μηδεμίαν ψυχρ0τητα καταγνω μηδεις. ἐγω γαρ υτ

ει τίς πενιαν προπηλακίζει, νουν ἔχειν γουμαι μ ει

τις εν ἀφθόνοις τραφεὶς ἐπὶ τούτω σεμνύνεται ἀλλ' ὐπο τῆς τουτουὶ του χαλεπο βλασφημίας καὶ συκοφαντίας ει τοιούτους λόγους εμπίπτειν αναγκάζομαι,

χρήσομαι.

257 μοὶ μεν τοίνυν πηρξεν Αἰσχίνη, παιδὶ μεν οντι φοιτὰν εις τα προσήκοντα διδασκαλεια, καὶ χειν σα χρη το μηδεν αἰσχρον ποιήσοντα δι ενδειαν, ἐξελθοντι δε ε παίδων κόλουθα τούτοις πράττειν, χορηγεῖν τριηραρχε, εισφερειν, μηδεμιῆς φιλοτιμίας μήτε δίας μήτε δημοσίας ἀπολείπεσθαι, ἀλλα και τ πόλει καιτοῖς φίλοις χρήσιμον είναι. επειδν δε προς τα Molνὰ 313 προσελθεῖν δοξε μοι, τοιαυτα πολιτεύματα l λεσθαι ἄστε και πω της πατρίδος και υ ἄλλων Ελλήνων

πολλων πολλάκις στεφανῶσθαι, και μηδε τους χθροῖς υμῆς, oin καλά , GV προειλομην, Ἀπιχειρεῖν 258 λεγείν. εγω μεν δη τοιαύτy συμβεβίωκα τύχy, και πόλλ' αν εχων τε εἰπεῖν περι αυτῆς παραλείπω, φυλαττόμενος το λυπῆσαί τινα εν Oi σεμνύνομαι. συδ' ὁ σεμνος ἀνὴρ at διαπτύων τους ἁλλους σκόπει προς ταύτην ποία τινι κεχρησαι τύχP, δι ην παις μενων μετὰ πολλῆς ενδείας τράφης, ἄμα τω πατρι προς

127쪽

τω διδa σκαλείω προσεδρευων τ μελαν τρίβων καὶ ταβάθρα σπογγιζων καὶ τ παιδαγωγεῖον κορων, ἱκετOUτάξιν, Ου ελευθερου παιδὸς ἔχων, ἀνηρ δὲ γενόμενος 259τη μητρὶ τελούση τὰς βίβλους ἀνεγιγνωσκες καὶ ταλλα

συνεσκευωρου, την μὲν νύκτα νεβρίζων και κρατηρίζων και καθαίρων του τελουμένους καὶ ἀπομάττων τωπηλω καὶ τοῖς πιτυροι καὶ ἀνίστας ἀπ του καθαρμου καὶ κελεύων λεγειν Ἀφυγον κακον ευρον μεινον, ἐπὶτω μηδεν πώποτε τηλικουτ λολύξαι σεμνυνόμενος

τους στεφανωμενους τω μαράθω καὶ τ λευκy, τους οφεις τους παρειας θλίβων και περ της κεφαλης αἰωρων, καὶ βοων Do σαβοῖ, καὶ ἐπορχουμενος νης ἄττης ἄττης ης, ἔξαρχος καὶ προηγεμων καὶ κιστο- φόρος καὶ λικνοφορος και τοιαυτα πο των γραδίων προσαγορευομενος, μισθον λαμβάνων τούτων νθρυπτα 314

και στρεπτους και νεήλατα, fi ις τίς υκ αν ως

ἀληθως αὐτον εὐδαιμονισειε καὶ την αὐτου τύχην επειδη δ εις τους δημοτα ενεγράφης πωσδήποτε ε 261 γαρ τοὐτο, πειδη δ ὁ ενεγράφης, ευθεως o κάλλιστον ξελεξω των ργων γραμματεύειν καὶ ὁπηρετεῖν τοῖς ἀρχιδίοις. ως δ πηλλάγης ποτε και τούτου, πάνυ α των ἄλλων κατηγορεῖς αὐτος ποιήσας, υκατθσχυνας μα ί' υδεν των προυπηργμενων τω μετὰ

128쪽

M DEMOSTHENES 262

262 ταυτα βίω, ἀλλα μισθώσας σαυτον τοῖς βαρυστονοις επικαλουμενοις κείνοις ποκριταῖς, Σιμυλ κα Σωκράτει, τριταγωνιστεις, συκα καὶ βότρυς καὶ λάας συλλέγων σπερ πωρώνης ἐκ των αλλοτρίων χωρίων, πλείω λαμβάνων ἀπ τουτω των αγώνων, ους μέδεπερὶ τῆς ψυχης γωνιζεσθε ην γαρ ἄσπονδος καιακήρυκτος μῖν προς τους θεατας πολεμος ὐφ' ων πολλὰ Θραυματ εἰληφως χικότως πους ἀπειρους πων 263 τοιούτων κινδυνων ὐ δειλοῖς σκώπτεις. αλλὰ γὰρ

παρεις ων την πενίαν αἰτιάσαιτ αν τις, προ αυτ τατο τρόπου σου βαδι0sμαι κατηγορήματα τοιαυτην

γὰρ εἴλου πολιτείαν, πειδή ποτε και os ἐπηλθε σοι ποιησαι, δι ην εὐτυχουσης μὲν της πατρίδος λαγωβίον ζ' δεδιως καὶ τρεμων και ἀεὶ πληγήσεσθαι προσδοκων ε oi σαυτω συνηνδεις ἀδικουντι, εν ἐς δ' δετυχησαν χι ἄλλοι. θρασυς - ὐφ' ἡπάντων όψαι. 26 κaίτοι στις χιλίων πολιτων ποθανόντων θάρρησε, τίουτος παθεῖν iπο των ζώντων δίκαιος ἐστίν ν πολλα 315 τοίνυν τε εἰπεῖν χων περ αυτου παραλείψω Ουγὰρ o αν δείξαιμι προσόν αἰσχρὰ τούτω και νείδη, πάντ is at δῶν ευ χερῶς λεγειν, αλλ σα μηδὲν αἰσχρόν ἐστιν εἰπεῖν Ἀμοί265 ξετασον τοίνυν παρ ἄλληλα τὰ σοὶ κἀμοι βεβιω- μενα, πράως, μη πικρως, ἰσχίνη εἶ ερώτησον του

εδίδασκες γράμματα, ἐγ δ ἐφοίτων. ἐτέλεις, ἐγὼ

129쪽

ἐτελουμην. γραμμάτευες, εγω δ' ηκκλησίαζον. τριταγωνιστεις, εγὼ y ἐθεώρουν. εξέπιπτες, εγὼ

ἐσυριττον υπὸ των ἐχθρων πεπολιτευσαι παντα,

εγὼ δ' περ τῆς πατρίδος. εῶ τἄλλα, ἀλλα νυν 266 τήμερον γὼ μὲν πὸ του στεφανωθηναι δοκιμάζομαι, το δε η οτιουν ἀδικεῖν ἀνωμολογημαι σοι δε συκοφάντη μεν εἶναι δοκέ Ἀπάρχει, κινδυνεύεις δὲ τε δεῖ ετ τοὐτο ποιεῖν, εἴ ήδη πεπαsσθαι μη μεταλαβόντα το πεμπτον μερος των ψήφων ἀγαθὴ γ , οὐχ ὁρας τύχ συμβεβιωκως της μῆς κατηγορεῖς. Φερ ὁ και τὰς των λειτουργιῶν μαρτυρίας, ων 267 λελειτούργηκα, μῖν ἀναγνῶ παρ ὰς παρανάγνωθι

και συ μοι τὰς ρήσεις ας λυμαίνου κω νεκρῶν κευθμῶνα και σκοτου πύλας καὶ κακαγγελεῖν μενίσθι μη θελοντά με, και κακον κακῶς σε μάλιστα μενοι θεοί, πειτα ὁτοι πάντες ἀπολεσειαν, πονηρον οντα και πολίτην και τριταγωνιστῆν. μεγε τὰς μαρτυρίας.

130쪽

μὲν ὁ παθόντα δεῖν μεμνῆσθαι πάντα τον χρονον, τονδε ποιήσαντα ευθυς ἐπιλελησθαι, ει δεῖ τον με χρηστos τον δὲ μ μικροψυχου ποιεῖν εργο ανθρώπου. το δετὰς διας ευεργεσίας πομιμνήσκειν καὶ λεγειν μικρου δεῖν μοιόν εστι τω ὀνειδιζειν. οὐ δη ποιήσω τοιουτον

Οὐδεν, οὐδε προαχθήσομαι, ἀλλ' πως ost πείλημμαι περὶ τούτων, ἀρκεῖ μοι. 270 Βούλομαι δε των ἰδίων ἀπαλλαγεις ἔτι μικρα πρ0ς

υμὰς εἰπεῖν περὶ των κοινῶν. εἰ μεν γαρ ἔχεις, Αἰσχyνη, τῶν πο τουτον τον λιον εἰπεῖν ανθρώπων

ὁστις ἀθωος της Φιλίππου πρότερον καὶ νυν της λεξάνδρου δυναστεια γέγονεν, δε τῶν Ελλήνων δε τῶν βαρβάρων, στω, συγχωρῶ την ἐμην εἴτε τυχην εἴτε δυστυχίαν νομάζειν βούλει πάντων αἰτίαν γεγενῆσθαι. 271 ε δε καὶ τῶν μηδεπώπc ἰδόντων μὲ μηδε φωνὴν ἀκηκοoτων μολπολλοὶ πολλα καὶ δεινὰ πεπόνθασι, μημόνον κα ἄνδρα ἀλλα και πόλεις λαι και θνη, πόσωδικαιότερον και ἀληθέστερον την πάντων, A εοικεν, ανθρώπων τύχην Mot νην καὶ φοράν πινα πραγμάτων Iu χαλεπην και οὐχ χῖαν Ἀδει πούτων αἰτίαν in γέ θαti 27 συ τοίνυν 'asH ἀφεις Ἀμε πον παρὰ τουτοισὶ πεπο- 31 λιτευμενον αἰτία. και ταὐτ εἰδὼς ἔτι. και - μη τοὐλον, μέρος γ επιβάλλει τῆς βλασφημίας ἄπασι, καὶ μάλιστα σοι. ει με γαρ εγὼ κατ εμαυτον αυτοκράτωρ περι τῶν πραγμάτων ἐβουλευόμην, ν αν τοῖς ἄλλοις ρήτορσιν ὁμῖν με αἰτιῶσθαι in δε παρῆτε μεν εν ταῖς