장음표시 사용
301쪽
προσπίπτει του πωιν αυτ γυ μετὰ της γυναικος αμα καὶ των τέκνων. M Μάρκιος ἀναβοήσας is cita εῖργασαι με - μητερ s' ἐξανίστησιν αυτὴν, και τηνδεξιὰν πιέσας σφύδρα ' is ενικηκας εἶπεν ευτυχημεν τη πατριδι νικην, ἐμοὶ δ' ὀλέθριοπι απειμι γὰρ π σου μδνης ηττώμενος. Ουτο δ' ειπών,
και βραχέα τῶ -ρὶ καὶ si γοναμὶ διαλεχθέις ἰδια,
τὰς με ἀπέπεμφεν εις Ῥώμην -λιν, αὐτὰς δεομένας, της, ει νυκτὀ παρελθουσης, ἀπηγαγεν ου λουσκους, πιτο αυτδν τωπον ουδ ομοίως διακειμένους παντας οἱ μεν γὰρ ἐμεμφοντa και τον ἄνδρα καὶ την πραξιν, οἱ δ' ουδέτερα, πρὁ διώλυ- σιν καὶ εἰρηνην οικειω εχοντες. χνιοι δἐ δυσχεραίνοντος τὰ πραττύμενα, δν Μάρκιον - ου πονη- ριν ἐνωι ν, αλλὰ συγγνωστον, ἐπικλασθέντα τηλικαὐταις ἀνάγκαις. ντεῖπε δ' ουδεὶς, αλλὰ πάντες ελοντο, την ἀρετὴν μυλλον αυτου θαυμάζοντες, η την ξουσίαν.
καὶ κινδυνω καθειστήκει του πολέμου παρδντος,
αισθησιν παρέσχε μαλλον λυθέντος ωμα γὰρ ἀφεωρων τοὐς Οὐολούσκους ἀναζευγνυοντας οἱ περὶ τὰ τει , καὶ πῶν ευθῖς ἱερδν ἀνεπει, στεφανηφορο ἡ πων, σπερ ἐπι νικη, καὶ Θυδντων Μουλιστα δῶτν περὶ τὰς γυναῖκας ἀγαπήσει και in της τε βου- λης του τε πλὴ θους απαντος, ἔνδηλος ν η χαρὰ της πουλεως, και λεγύντων καὶ νομιούντων γεγονέναι της σωτηρίας περιπανως ἐκεινας αιτιας νηφισαμένης
δῶ της βουλης ὁ τι αν αὐταῖς ἀξιώσωσι γενέσθαι
302쪽
ὁ ωξαν η χάριν, τοντο ποιησαι καὶ παραπειντους αποντας ' ουδἐν ξιωσαν αλλο, η υης -- ναικειας ἱερον ἱδρύσασθαι, et με ἀνάλωμα συμβαλλδμεναι παρ αυτῶν ἱερουργία δἐ καὶ τιμας,οσαι θεοῖς πρέπουσι, δημοσία της πόλεως ἄναλαβούσης. Ἐπεὶ δ' η βουλὴ την με φιλοτιμιαν ἐπιμ
XXXVIII. αύτην καὶ δι γενέσθαι τροφωνὴν
μυθολογουσιν, ἀρονητοις μοι καὶ χαλεπὰ πεμύθηναι πιεθοντες μας Ἱδέοντα μεν me πάλματα φανηναι καὶ δακρυρροουντα, και τινας -
θιέντα νοτιδας, ατώδεις, οὐκ αδύνατουν ἐστι καινα ξύλα καὶ λιθοι πολλάκις μεν υρωτα συνάγουσιγύνιμον προυτητος, πολλὰς δε χροιὰς ἀνιασιν ἐξ εαυτῶν, καὶ δέχονται βαφὰς εκ ου περιέχοντος οἷς ἔνια σημαῖνειν ὁ δαιμόνιον ουδιν ανυδξειε λύειν. υνατον δε καὶ μυγμω καὶ στεναγμω φύφονομοιον ἐκβάλλειν πάλματα, κατὰ ρηξιν si διώ- σιν μοριων βιαιοτέραν ν ἀθει γενομένην ' νανδρον δἐ φωνὴν καὶ διάλεκτον ουτω σαφῆ καὶ περι- την καὶ ἀρτίστομον ἐν ἀφθω γενέσθαι, παντὰπ πιν ἀμήχανον ' ει μηδέ την φυχὴν καὶ τον θων ανευ σώματος οργανικου καὶ διηρμοσμένου μερεσι λογικοῖς γέγονεν ηχῶν και διαλέγεσθαι. 'Oπου δ' ημα:
303쪽
CURIOLANUS. 297 ἴστορια πολλοῖς ἀποβιάζεται καὶ πιθανοῖς μῶροτυσιν, ἀνωοιον αισθήσει πάθος πινύμενον - φανταστικωτης φυχης συναναπειθε το δόξαν ωσπερ ἐν πνοις, ἀκούειν οὐκ ἀκούοντες, καὶ βλέπειν Ου βλέποντες δοκουμεν ου μην ἀλλα τοῖς πευνοίας καὶ φιλίας προ τον θεον παν ροπμθως - χουσι, καὶ μηδἐν ἀθετεῖν, μηδ' ἀναινεσθαι τοιουτων δυναμένοις, μέγα πρὁ πιστιν ἐστι ὁ θαυμάσιον καὶ μὴ καθ' ημα - του θεου δυνώμεως. οὐδἐν γαρ υδαμῶς ἀνθρωπίνω προσέοικεν, ουτε
παράλογήν ἐστι πι ἀλλα μαλλον ἐν πῶσι διαφέρων, πολ μάλιστα τοῖς ποι ἀνωοιδ ἐστι και παρη, λαγμένος 'ALM των μεν θείων τα πολλὰ, καθ' Ἀράκλειτον, ἀπιστίη διαφυγγανει μὴ γινώσκεσθα XXXIX. ιν ει Μάρκιον, ως ἐπικνηλων κτω Ἀντιον ἀπωτης στρατἐίας, μισῶν πάνυ καὶ βα-
ρονουμενος διὰ φύβον ὁ Τύλλος ἐπεβούλεῬεν ἀνελεῖνευθῶς, - ει νυν διαφύγοι, λαβὴν τέραν ου πωρέξοντα Πολλοδ ει συστήσας καὶ παρασκευώσας ι αυτδν, ἐκέλευσεν εὐθύνας ποσχεῖν τοις Ου
λούσκοις ἀποδόντα την ἀνην. ὁ φοβούμενος
ἰδιώτης γενέσθαι, του Τύλλου στρατηγουντος καὶ δυναμένου μέγιστον ἐν τοις ἐαυτου πολιταιρ, ελεγε, την ἀπῆν ἀποδώσειν Οὐολούσκοις, ἐὰν κελεύω 'καὶ γαρ λαβειν πάντων κελευόντων ' ευθυνας δὸδιωνα καὶ adγον Ουδἐ νυν παραιτεῖσθαι τοις βουλομένοις Ἀντιατῶν Γενομένης ουν ἐκκλησίας Θε
304쪽
παρεσκευασμένοι των δημαγωγων ανιστάμενοι
μεινον ὁ πληθος. πεὶ δ' ἀναστάντι τε Μαγω- τωμεν αγαν θορυβουν π αιδους ἐνεδίδου κάδπαρευεν αδεως λέγειν, οἱ δε βέλτιστοι και μάλιστα χαίροντες ειρηνη των Ἀντιατῶν ἐγένοντο φανεροὶ μετευνοια ἀκουσδμενοι καὶ δικαιως κρινουντες, δεκαν
Nuo την ἀπολογίαν του ανδως. - γα ἐν τῶ μάλιστα δεινδ ειπεῖν - καὶ τὰ πωμεν εργα μει ναον χάριν ευ της ὁστερον αιτιας Μαλλον δ' Ω- δ εγκλημα του μεγέθους της - τος νμαρτυριον. οὐ γαρ - εδσων ἀδικεῖσθαι, την Ῥώμην ποχείρω μη λαμπτες, ει μη του λαβεῖνεγγὴς ἐγένοντο δια Μουρκιον. via viυμ ε ξεδιαμέλλειν, ουδἐ πειρασθαι των πώλων ' ἄλλ' ἐρο
ορχην, προσπεσέντες ἀθρύοι διέφθειραν αυεδν, και προ μυνεν ουδεις των παρδντων. χτι δε τοῖς via στοις υπιεπράχθη κατὰ γνώμην, ἐδηλωσαν αυτίκα, συνδραμύντες ἐκ των πύλεων επὶ et σωμα καὶ θ ναντες ἐντίμως, και δν τάφον οπλοις καὶ λαφυροις κοσμησαντες, ῶς ἀριστέως καὶ στρατηγου Ῥωμαῖοι δε την τελευτὴν που μενοι, ἄλλο ἐν Ουδιν, -- δείξαντο σημήῖον ἴτε τιμης, - ὁπης πρὸς πυ- τόκ' αἰτησαμέναις δε ταῖς γυναειν πέτρενα ἀπωπενθησαι δέκα μηνας, σπερ θος Οἰκάστη πατέρα καὶ παῖδα και αδελφον οντος γαλην ορος του -κροτάτου πένθους, ν ρισε μνας Πομ
305쪽
παιος, ῶς ἐν τοις περὶ ἐκεινον γεγραμμενοι δε
λωται. ὁ δε Μάρκιον υσυς ἐπύθει τα v λουσκων προμα o. Πρωτον μεν γαρ στασιάσαντες πρὸς Λικανοῖς συμμάχους καὶ φίλου οντας πἐρηγεμονιας, πρι τραυ-των κά φύνων προηλθον 'επειτα μήκη κρατηθέντες πι Ῥωμαιων ἐν η υνλος ἀπέθανε, καὶ δ ἀνθουν μάλιστα της δυνάμεως διεφθάρη, διαλι ις--χιστα ηγάπησαν, υπηκοοι γενύμενοι, κἀντι προσταττύμενον αὐτοῖς ποιησε ὁμολογεσαντες.
χοκκειμένων δε των πράξεων, σας πούμεθα λουρον καὶ μνημης αξιας εἶναι, τὰς μεν πολεμικὰς ἐπ οὐδέτερον ποιοώσας ροπην μεγάλην ὁραν ἐστιν. --λως γαρ μδτεροι πολλὰ μεν στρατιωτικης πατὁλμης κανώνδρειας, πολλὰ δε κά τέχνης πάνυ τρως στρατηγο-τες ἐπεδείξαντο πλην εἰ μη τις θέλοι - Ἀλκιβώδην, τι καὶ κατὰ γην ista κατὰ θάλατταν ἐν πολλοῖς Θωσε νικων καὶ κατορθων διετέλεσεν, ἀποφαινειν τελειουτερον στρα γόν ' ἐπεὶ τ νε παρδντας - αρχοντας ὀρθουν αεὶ προδηλως τὰ οικεῖα, καὶ προδηλύτερον - πάλιν βλάπτειν μεθισταμένοm ἀμφοτέροις πημε πολιτείαν δε την
μεν Ἀλκιβιάδου τὴν ἄγαν λαμυρὰν καὶ το μὴ κομ
306쪽
θαρευον ἀναγωγια καὶ βωμολοχίας, ἐν του πως -
ριν ὁμιλεῖν τοῖς πολλοῖς, οἱ σώφρονες βδελυττοντο τὴν δε Μαρκίου παντὰπασι πιχαριν καὶ ὐπερήφανον καὶ ὀλιγανικὴν γενομενην ἐμισπιεν ο Ῥωμαίων δημος οὐδετέραν μεν ουν ἐπαινετέον ' ο δε δημαγωγῶν και πιριγμενος, - οπως ου δαουσι δημαγωγεῖν προπηλακι πταν του πολλους, μεμπτύτερος. Αἰσχρον μεν γὰρ . κολακεύειν δημον ἐπὶ του δυναμσθαι et δ' ἄχθειν ἐκ του φοβερον εἶναι, καὶ
κακουν καὶ πιέζειν πως τω αἰσχρω καὶ αδικόνἐστιν. U. 9τι Οἰνυν πλους τις ὁ Μάρκιος πειληπται τετρύπω γεγονέναι καὶ αυθέκαστος, ὁ δ 'ADκιβιάδης πανοοργος ἐν τῆ πολιτεία καὶ ἀναλήθης,
ου αδηλύν εστι. -λιστα δε κατηγορουσιν αυτου κακοήθειαν καὶ ἀπάτην η του Aακεδαιμονιων
πρέσβεις παρακρουσάμενος, ῶς Θουκυδίδης ἱστδροκε, τὴν ειρήνην λυσεν. air αυτη με ἡ πsλιτεια ἡ καμπερ ι πύλεμον αυθις ἐμβαλουσα τὴν πύλιν, πυρὰν ἐποίησε καὶφοβερὰν τηςΜαντινέων καὶ Αργεων συμμαχίας δι Ἀλκιβώδου προσγενομένης min
μαιους καὶ Οὐολούσκους, διαβαλών φευδως τους - κοντα ἐπὶ τὴν θεαν, ιονύσιος στύρηκεν ' η δ' αιτια φαυλύτερον ποιεῖ τλεργον. v γὰρ ἐκ φιλονεικιας, ουδἐ πολιτικης μάχης, φαμιλλης, λυκῶνος, αλλ' πῆ χαριζύμενος, παρ ης οὐδενα φησὶν - ἀπολαβεῖν χάριν, πολλὰ της μαλιας με συνετάραξε, καὶ π λὰς πύλεις Ουδἐν ἀδικούσας - προς τὴν πατρίδα θυμω παραναλωσε A
307쪽
CUM CORIOLANO. 301 καὶ ' λκιβιάδης δι ὀργὴν μεγάλων αιτιος συμφορων
κατέστη τῶς πολιταις lauae διε πρωτον γνω μεταμελουμένους, ευγνωμδνησε καὶ πάλιν ἀπορριφὼς, ου εφησθη τοῖς στρατηγοῖς ἁμαρτάνουσιν, ουδε παρεῖδε κακῶς βουλευομένους και κινδυνεῖοντας citi', περ Ἀριστεόδης ἐπαινεῖται μώλιστα πραας πως θεμιστοκλέα, του ἐποιησε προς τους δ αρ- χοντας, ου φίλου οντας, ἐλθών, καὶ φράσας δειον καὶ διδάξας Μάρκιος δε πρῶτον μεν ολη 'κακῶς ἐποίει την πdλιν, Ουχ φ λης παθών, αλλὰ του βελτίστου καὶ κρατίστου μέρους συναδικηθέντος
αὐτω καὶ συναλγησαντος επειτα πολλαῖς πρεσβει-
αις καὶ δεησεσι μιαν ἰωμένων ὀργὴν καὶ ἀνίαν, ουπεκχθεὶς, υτ εἴξας, ἐδήιωσεν ἐπὶ τυρ διαφθεῖραιπην πατρίδα καὶ καταβαλεῖν, ου πως ἀπολάβη καὶ κατέλθη, βαρὐ πὀλεμον καὶ ασπονδον ἐπαν reημένος. οὐ- γε φησει τις διαφέρειν ωλκιμωδην ἐν γαρ ἐπιβουλσύμενον πὁ Σπαρτιστῶν, διαδέος αμα καὶ μῖσος αυτῶν μεταστηνας δ. Αθηναι- ους Μαρκι δἐ πάντα δικαια ποιουντας Ουολου-Gκους, ου καλῶς εἶχεν ἐγκαταλιπεῖν. καὶ ναρ γε- μῶν ἀποδέδεικτο, καὶ μεγίστην πίστιν ευε μετὰ δυνώμεως, πως ἐκεῖνος, ἀποχρωμένων μαλλον, χρωμένων αυρο ακεδαιμονίων, ν τῶ πέλει περίειν,
και κυλινδούμενος αυθις εν F.στρατοπέδον, τέλος
εις τὰς ισαφέρνου χεῖρας ἀφηκεν αυων ' ει μὴ νη α μη φθαρηναι τὰς Αθήνας παντάπασι, ποθῶν κατελθεῖν, ἐθεράπευε.
III. ρηματα τοίνυν ὁ μου κιβιάδης καλλω
308쪽
βῶν sua ευ πολλάκις εκ δωροδοκώων, καὶ διωθέσθαι κακως ει τρυφὴν καὶ ἀκολασίαν ἱ--ηται ' --mo δἐ συν Φη διωντες οἱ στρατηγοὶ λαβεtν Ουκεπεισαν. ιδ καὶ μάλιστα τοῖς πολλοῖς ἐπαχθὴς ἐν ταῖς περὶ χρεων διαφοραῖς προς το δημον Ου επὶ κέρδεσιν, ἄλλὰ δι βριν καὶ περιφρδνησιν τοῖς πένησιν ἐπηρεαζων. Ἀντίπατρος μεν υν ἐν ἐπιστολὴ τινι γωφων περὶ της χριστοτέλους του φιλοσύφου τελευτης' 'ὁ τῶ αλλοις, φησὶν, .sνὴρ καὶ το πεδ ιν ευν τὰ ε Μαρκίου πρήξεις και ἀρετὰς τουτο μη προσδν ἐπαχθῶς ἐποιησεν αὐ-
μία συνοικον, ως Πλάτων εἶπεν, αὐθάδειαν μηέπω μείναντας. ου δ' Ἀλκιβιάδου τουναντα ἐπιστωμένου χρησθαι τοῖς ἐντωπάν-σιν οἰκειως, οὐδἐν θαυμαστον, ἐν οἱ κατώρθου, ν δόξαν ἀνθεῖν με εὐνοια καὶ τιμης νημερουσων' που καὶ των
αμαρτημάτων νια πολλάκις χάριν εἶχε καὶ ραν. χθεν ουτος μεν ου μικρὰ λάφας ουδ ολ α πην uri μως ἀπεδείκνυτο πολλάκις γεμῶν καὶ στρω γύς ἐκεῖνος δὲ μετιων ἐπὶ πολλαῖς ἀριστειαι κἀἀνδραγαθιαις αρχὴν προσηκουσαν, ἐξεπεσεν. ουπωτιν μεν ουδὲ πώσχοντες κακως ἐδύναντο μισῶν Oἔπολῖται et δε περιην θαυμαζομένω μη φιλεῖσθαι.
IV. καὶ γάρ τοι Μάρκιος μεν ουειν ἀπεδείξατο τὴ πύλει στρατηγων, ἀλλα τοῖς πολεμίοις κατὰ πης πατριδος Ἀλκιβιάδου δἐ καὶ στρατευομένου πω - κις καὶ στρατηγουντος ἀπέλαυσαν οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ παρών ἐκρἁτε των έεθρων, Ἀσον ψοὐλεπο, καὶ μη
309쪽
ρον MῬωμαίων κατεδικάσθη, παρύντα δε Ovo-λουσκοι διέφθειραν, ου δικαίως μεν, οὐδ' ὁσιως αιτίαν δε του ευχθου παρέσχεν αυτ4ς, τι δημοσιωτὰς διαλύσεις μὴ προσδεξάμενος, ἰδία δε πεισθεὶς
υπ των γυναικων, Ου ελυσε την ἔχθραν, αλλὰ του πολέμου μένοντος, απώλεσε τον καιρον καὶ διέφθειρε. εἰσαντα γαρ εδει τοὐς πεπιστευκδτας ἀπελθεῖν, εἰ του προς κείνους δικαίου πλεῖστον
ἐποιεῖτο λθον. PM μηδεν ἐφρύντιζεν Ουολούσκων, ἀλλα την ρογὴν ἐμπλησαι την αυτου βουλ μενος ἐνηγε δ πουλεμον εἶ εληξεν, ου δια την μητέρα καλωνευε φεισασθαι της πατριδος, ἀλλὰ καὶ συν si πατριδι της μητρύς. Μέρος γὰρ ν καὶ ημήτηρ καὶ η γυνὴ της πατρίδος, ην πολιουρκει οδε δημοσιαις ἱκεσίαις καὶ δ σεσι πρέσβεων καὶ iam ταῖς ἱερέων ἀπηνως χρησάμενον, εἶτα χαρισασθαι τη μητρο την ἀναχώρησιν, ου της μητρος ην in αλλ' ἄτιμι της πατρίδος, οἰκτω καὶ παραιτησε διαμιαν γυναῖκα σωζομένης, - - αξιας σώζεσθαι δι αυτην Ἐπιφθονος γὰρ φωρις κανωμὴ και ἀριστος ἀληθως, καὶ πρὁ Ουδετέρους χουσα δε νωμον ' ἀνεχώρησε γὰρ μήτε πεισθεὶς - των
πολεμουμένων, μήτε πεισας τους συμπολεμουντας. M αιτιον σπάντων, ὁ ἀνομίλητον - τρδπου, καελιαν ὐπερήφανον καὶ αὐθαδες, o καθμαυτωμεν ἐπαχθές ἐστι τοῖς πολλοῖς, τοῦδε φιλοτιμω προσιν,
γινεται παντάπασιν αγριον και ἀπαραίτητον. v
γὰρ θεραπεύουσι τοῖς πολλοὐς - μὴ δεύμενοι τι
310쪽
Mης, εἶτα χαλεπαινουσι μὴ τυπάνοντες. χπεὶ is γε μὴ λιπαρη, μηδἐ θεραπεπτικον πλων εἶναι, σὲ Μέτελλος εἶχε, καὶ Ἀριστείδης, καὶ Ἐπαφινώνδας ἄλλὰ τε καταφρονειν ἀληθῶς ων δημός εστ παεδοῖναι καὶ ἀφελέσθαι κυριος, ἐξοστρακιγμενοι καὶ ἀποχειροτονοώμενοι καὶ καταδικαζόμενοι πολλdκις, ου ἄργιζοντο τοι πολιταις ἀγνωμονουσιν, uἡ πω αυθις μεταμελομένους, καὶ διηλλάττοντο
παρακαλούντου. ον γαρ κιστα θεραπευτικὁwηκιστα πρέπει τιμωρητικὸν εἶναι των πολλων ' - δχαλεπαίνειν μάλιστα μὴ τυπάνοντα της τιμης ἐπτου σφύδρα γλικεσθαι φυόμενον. V. A1κιβιὰδης μεν ουν οὐκ ἡρνεῖτο τιμώμενος χαιρειν, καὶ δυσφορεῖν παρορώμενος ' θεν ἐπειρωτο προσφιλὴς εἶναι τοῖς παρουσι - κεχαρισμενος ' Μάρκιον δε θεραπεύειν μεν οὐκ εἴ του τιμα δυναμένους καὶ αυξειν τι περ ανον, ὀργὴν δε καὶ λύπην ἀμελουμένω ὁ φιλότιμον παρεῖκε καὶ ταυτεμιν, is ἀπιν αἰτιώσαιτο του ανδρdς τὰ δ' ἄλλα-ντα λαμπρά. Σωφροσίνης δε α ρημώτωκε ραρο τειας ενεκα τοῖς ἀριστοι καὶ καθαρωτάτοις των -- λήνων αξιον αυτον παραβώλλειν, οὐκ ἄλκιμώδη uis AB, τω θρασυτώτω περὶ ταυτα, καὶ ὀλιγωροωτωτον καλου γενομένω.