장음표시 사용
61쪽
δης, ως ὁ πολὐ κρατεῖ λύγος εἴθ' ἔτερους τις ' ὁσσιε, φησὶ χρηναι του ευδαίμονι πρωτον πάρξαι την πύλιν ευδδκιμον πώ δἐ τψ ἐν ευδαιμονήσειν Dέλλοντι την ἀληθινην εὐδαιμονίαν, ης ἐν θει καὶ διαθέσει τι πλεῖστd ἐστιν, Ουδἐν διαφέρειν ἡρου-
φου καὶ μικρας γενέσθαι Γελῶον γὰρ, εἴ τις Oτοιτο, την ουλιδα, μέρος μικρον ουσαν ον μνγὰλης νηθου, της κέω, καὶ την Azγιναν - των ωττικων τις ἐκέλευεν - λημην ἀφαιρειν του Πειρα-ς, ωποκριτὰς ἐν ἀγαθοῖς τρέφειν καὶ ποιητὰς, ἄνδρα δ' οὐκ αν ποτε δὐνασθis δικαιον καὶ αυτήρκη καὶ νουν ἔχοντα καὶ μεγαλύφυχον προενεγκῶν. τὰς γαρ αλ λας τέκνα εἰκους ἐστι, πρ)ς ἐργασιαν εδδων συνιστώμενας, εν ται ἄωξοις καὶ ταπειναῖς πὀλεσιν απομαραινεσμι, την δ' ἀρετην, ἄπτερ
62쪽
τὀπω, φύσεώς τε χρηστης καο φιλοπύνου πης ἐπιλαμβανομένην πιθεν ουδ ημεῖς, εἰ του φρονεῖν, - δεῖ, καὶ βιοῖν ἐλλειπομεν, τουτο ἡ σμι κρύτητι της πατριδος, uir αυτοῖς δικαιως ἀναθή
II. ω μέντοι σύνταξιν υποβεβλημένον καὶ ἔστωρ. ἐλου προχείρων, οὐδ' οἰκείων, ἄλλα εινων πιτων πολλων καὶ διεσπαρμένων ἐν ἔτεροι συνιουσαναναγνωσμάτων, πω οντι χρὴ πρωτον ὁ πειν καὶ μάλιστα την'dλιν εὐδdκιμον καὶ φιλύκαλον καὶ π
λτἀνθρωπον, - βιβλιων τε παντοδαπων ἀφθονίαν εχων, καὶ οσα του γράφοντας διαφεύγοντα σωτηρία μνημης ἐπιφανεστέραν εἴληφε πιστιν, πολαμβάνων ἀκοὴ καὶ διαπυνθανὀμενος, μη πολλων, μηδ' ἀναροκαέων ἐνδεες ἀποδιδοιη δ εργον. μεῖς δε μικρὰν οἰκουντες πύλιν, καὶ, να μὴ μικροτέρα γένηται, φιλοχωρουντες, ἐν δε Ῥώμη καὶ ταῖς περὶ την δε- λων διατριβαῖς ου σχολης Ουσης γυμνάζεσθαι περὶ την Ῥωμαῖκῆν διάλεκτον ὁπωχρειων πολιτικων καὶ των δια φιλοσοφίαν πλησιαζουντων, ὀφέ ποτε καὶ
ἐντυγχάνειν καὶ πραγμα θαυμαστιν ἐν ἄλλ' ἀληθις ἐπάσχομεν ου γαρ υτως ἐκ των ὀνομα- των τὰ προματα συνιέναι κῶ γνωριζειν συνέβαινενημῖν, ως ἐκ των πραγμάτων, ων ἀμωσγέπως ευναν ἐμπειριαν, ἐπακολουθεῖν δια ταυτα καὶ τοις νωιιασι. κάλλους δε Ῥωμαῖκης παγγελιας και τῶ
63쪽
zon αἰσθάνεσθαι, καὶ μεταφορας ονοματων καὶ υρμονίας, κυι των ἄλλων, οἷς ὁ λύγος ἀγάλλεται, κεάριεν μεν γούμεθα καὶ ου ἀτερπές et δε προς ποῖτο μελέτη καὶ ἄσκησις ova περης, ἄλλ' ο τισι πλείων τε Moth καὶ τὰ της ωρας ἔτι πρ4ς τὰς τοιαὐ- τας ἐπιχωρεῖ φιλοτιμωμΗΙ. - και γράφοντες ιν τω βιβλίου τοὐτω,
τὰς φύσεις αυτ- και τὰς διαθεσεις προς aληλας ἐπισκεφωεθα ' δ δε τοῖς λόγους ἀντεξ τὰζειν, καὶ ἀποφαίνεσθαι, ἐτερος ηδαν si δεινήτερος ειπεῖν, ἐάσομεν κἀκεῖ γὰρ ως φησιν ὁ 'γων, δελφῖνος ιν χέρσω βια o περιττος ἐν πασι καικιλιος ἀγνοησος, ἐνεανιεύσατο συκρισιν τον μοσθενους και κικέρωνος ἐξενεγκεῖν χλλὰ γαρ χως, εἰ παν- τδς οὐ Γνωθι σαυῶν χειν προειρον, ου ανιωκε πρόσταγμα θεῖον ἔνσι. Θημοσθένη γὰρ κάλλικέρωνα ἀπι-τδ ἔοικε πλάττων - ἀρχης ὁ δαμμων, πολλὰς μεν ἐμβαλεῖν εις την ἡσιν ωτων τωνομοιοτητων, σπερ ὁ φιλdτιμον και φιλελεύθερον ἐν τη πολιτεία, πρδς δε κινδύνους και πολέμους ἄτολμοπι πολλὰ δ' ἀναμιξα κα των τυχηρων Abo γὰρ ἐτέρους υκ αν ευρεθηναι δοκῶ 3ορας, ἐκ μενίδδων και μικρων πυροῖς παε πῶλους γενομένους, προσκρουσαντας δε βασιλ-σι κάδ τυρώννοις, θυγατέρας δ' ἀπομώντὰς, ἐκπεσύντας δε της --πριδος, κατελθοντας δε μετὰ τιμης. ἀποδράντας δ'
64쪽
πράγμασιν ἐκείνη, τους ἄνδρας ὁμοιοτέρους ἀπειρογασται. εκτέον δε περὶ που πρεσβυτίρου πρύτερον. IV. ημοσθένης, ὁ πατηρ Λημοσθένους, νεν των καλων καὶ ἀγαθων ἀνδρων, - ἱστορῶ
οὐκ Moμεν εἰπεῖν, εἰ Ἀλ Θως εἰ ρηκεν, εἴτε βλα Φημων καὶ καταψευδέμενος ' πολειφθεὶς δ' ὁ -- μοσθενης πωτου πατρὸς ἐσπαενης ἐνεοπορις μι- κρδν γαρ ἀπέλιπεν --πασα τιμησις αὐτο της Ουσιας πεντε ιδεκα ταλάντων υπ των ἐπιτρdπωνηδικηθη, ταμεν νοσφισαμένων, τα δ' Μελησάν-τωπι με καὶ των διδασκάλων uetos ἀν μισθον ἀποστερησαι. ιά τε δη τουτο - εμμώων καὶ προσηκουνοων ἐλευθέρου παιδὶ μαθημἁτων ἀπαιδευτος δοκεῖ γενέσθαι, καὶ δια την του σώματος ἀσθένειαν καὶ θρύφιν, ου προῖεμένης πῶς δνοις της μητρὸς αντον, ουδι προσβιαζομένων των ωιδα μνων. - γαρ ἐξορχης κώτιπνος καὶ νοσώδης, καιτην λοιδορουώνην μων ων. δν Βάταλον εις δ
65쪽
των κατεαγότων καὶ δραμάτιον, εἰς τουτο κινου-δῶν αυτὀν , Αντιφώνης πεποίηκεν χνιοι δε τινες - ποιητου τρυφερὰ καὶ παροινι γωφοντος του-τάλου μων ται Λοκεῖ δε καὶ των οὐκ εὐπρε- πων τι λεχθῆναι του σώματος μοριων ααρὰ τοῖς ωττικοῖς τουτε καλεω θαι βώταλος 'O δ' ' Απας καὶ τουτο γαρ φασι τω Λημοσθένει γενέσθαι πορον- μον ὴ προς τόν τρύπον, ς θηριώδη καὶ πικρον, ἐτέθη ' τον γαλοφιν νιοι των ποιητῶν αμαν ὀνομάζουσιν ναρδς τὀν λύγον, - ἀνιωντα τοῖς ἀκροωμένους ' καὶ γαρ υργα τουνομα ποιητὴς ην μυων πονηρων αὐώργαλέων - ταυταγεν αὐτη, ωατὰ Πλάτωνα.
φασι τοιαιτην γενέσθαι καλλι- του, os ἐφτορος, γωνι σθαι τὴν περὶ 'ra που κρισιν ἐν τε δικαστηρίω μέλλοντος, ην προσδοκι της δικη μεγάλη, διετε τὴν του ρήτορος δυναμιν, ἀνθουντος etdτε μάλιστα uiradis, καὶ δια αν πραξιν, υσαν περμητον Ἀκώσας ουν ὁ -μοσθένει των δίδωσκώλων καὶ των παιδαγωγων συντιθεμενων Graias παρπιυχεῖν, πεισε τον ἐαυτου παιδαγωγδ δεω νος καὶ προθυμούμενος, πως αυτd hiso πως τὴν ἀκρδασιν 'O δ', κων πρd του ανοιγοντας τἀδικαστήρια δημοσιον συνηθειαν, υπύρησε χώρας,
66쪽
μένων. υημε σαντος δὲ χον καλλιστράτου, κἀθαυμασθέντος περφνως, ἐπώνου μεν ἐζηλωσε την δόξαν, ὁρων προπεμπόμενον π τῶν πολλῶν καιμακαριωμενον του δε λόγου μῶλλον ἐθαύμασε τηνισχῖν, πάντα χειρουσθαι καὐτιθασσεύειν πεφυκότος χθεν ἐώσας et λοιπὰ μαθηματα, κω τὰς παιδικὰς διατριβυς, αυτος αυτ Ἀ- καὶ διεπονει ταῖς μελέταις - των λεγουντων ἐσδμενος. θ ρ. - δ' 'Tσαμ προ ἀν λόγον φηγητεῖ παλ κράτους τουτε πολήωντος, ιτε, ς ινες λέγovs etdν ωρισμένον μισθον σοκράτει τελέσαι μη δυνάμεινος τὰς δέκα μνας, διὰ την ορφανίαν εἴτε μαλλον tot Ἀσαιου δν λόγον - δραστηριον και --υρ γον ἐπὶ την χρειαν, ἀποδεχύμενος ' μιππος δέ φησιν ἀδεσπύτοις πομνημασιν ἐντυχεῖν, ἐν οἷς ἐγέγραπτο, τὸν Λημοσθένη συνεσχολακέναι Πλώτων, καὶ πλεῖστον ις τους λώνους φελησθαι κτησιβίου δε μέμνηται λέγοντος, παρὰ Καλλίου του Ἀρακουσίου καί τινων αλλων τὼς 'Dοκρώτους τέκνα καὶ τὰς χλκιδάμαντος κρύφα λα ντα τω Λημοσθένη
ποι ηρξατο δικὰ μαι, και λογαγγραφεῖν ἐπ αυ- τοὐς, πολλὰς διαδύσεις καὶ παλινδικιας ευρισκοντας, ἐγγυμνασάμενος, κατὰ τον Θουκυδίδην, ταις μελέταις, οὐκ ακινδύνως, οὐδ' ἀργως, κατευτυχησας, ἐκπραξαι μεν οὐδε πολλοστδν δυνηθη μέρος των πατρωων etdλμαν δε πρ/ς τὸ λέγειν και συνηθειαν
67쪽
ἱκανὴν λαβών, καὶ γευσαμεν- της περὶ του πω--- φαοειμίας καὶ δυναμεως, ἐπεχειρησεν ἰς- σον παριέναι, ααὶ τὰ κοιν πράττειν καὶ καθώ-
περ αομέδοντα ιν ρκομένιον λέγουσι καχεξίαν τινὰ σπλην4ς ἀμυνόμενον ὁρ-οις μακροῖς χρησθμε,
των ἰατρῶν κελευσάντων, εἶθ' Ουτω διαπονησαπιατην ἔξιν ἐπιδέσθαι τοῖς στεφανιταις ἀγῶσι, καὶ των κρων γενέσθαι δολιχοδρύμων Ουτως ω -- μοσθένει συνέβη, τ. πρωτον ἐπανορθώσεως νεκα των διων ἀποδυντι προς το λέγειν, ἐκ δε τουτου κτησαμένω δεινύτητα καὶ δύναμιν, ἐν τοῖς πολιτικοῖς δη, καθάπερ στεφανιταις ἀγῶσι πρωτευειν των πωτου βηματος αγωνιζομένων πολιτῶν καιτοι ὁ πρῶτον ἐντυγχώνων et δημον θορυβοις πωριέπιπτε, καὶ κατεγελωτο δι ἀηθειαν τοι λύγου, συγκεχbσθαι ταις περιδδοις και βεβασανισθαι τῶς ἐνθυμημασι πικρος αγαν καὶ κατακδρως δοκοῖνzος. - δε τις - οικε κω φωνης ἀσθένεια, καὶ γλώττης resuφεια, καὶ πνευματος κολοβύτης, ἐπιταράττουσα τον - - των λεγομένων τῆ διασπῶσθαι
τὰς περιδδ-ς. ἐλος δ' ἀποστάντα του δημου, καὶ ρεμ μενον ἐν Πειραιεῖ δι ἀθυμίαν, πινομος ὁ Θριάσιος, ὁ πάνυ γέρων, θεασὰμενος ἐπετι- μησεν, ὁτι δν λθον κων ὁμοιότατον του Περικλμους, προδιδωσιν π ατολμίας καὶ μαλακια ἐαυτον, ουτ τους πλους φιστάμενος εὐθαρσῶς, υτ τοσῶμα πρὸς τους αγῶνας ἐξαρτυόμενος, ἄλλὰ τροφε
68쪽
VII. Παλιν δέ-στε φασὶν ἐκπεσ-- μυ- καὶ. ἄπιοντος οἴκαδε συγκεκαλυμμένου και βαρέως φέροντος, υπακολουθη γα Σατυρον, τον ποκριτην ἐπιτηδειον οντα, καὶ συνελθῶν 'Oδυρομένου ago Λημοσθένους προ αντον, ora πάντων ε πονώτατος ων των 1πάντων, και μικροῶ δέων κατανα - λωκέναι τῆν του σώματος ακμην εις τοντα, χάρινουνεχει προς τον δῆμον, ἀλλα κραιπαλῶντες νθρωποι ναμαι καὶ ἄμαθεῖς ἀκουονται καὶ κατέχουσι το
βημα, παρορῶται δ' αὐτός , ληθη λέγεις. Λη
μόσθενες, 'φάναι τον Σάσυρον' ,ἀλ ἐγ- To αἰτιονιάσομαι ταχέως, αν μοι των Et ριπίδου τιναχη- σεων, η Σοφοκλέους, θελησης ειπεῖν ἀπο στόματος. αἰποντος δὲ του Λημοσθένους, μεταλαβόντατον Σατυρον, υτω πλάσαι κάνδιεξελθεῖν εν ἡ θει πρέποντι καὶ διαθέσει πην αυτην ρωιν ωσθ'ίλως ετέραν τῆ Λημοσθένει φανηναι. Πεισθέντα δ', οσον ἐκ της υποκρισεως το λογω κόσμου καὶ ριτος πρόσεστι, μικρον γησασθαι καὶ το μηδἐν εἶναι τῶν,σκησιν, ἀμελουντ της προφορῶς καὶ διαθέσεως των λε--γουένων. in τουτου κατάγειον μεν οἰκοδομησαεμελετητηριον, Ῥη. διεσώζεχο και καθ' ημας' Ἀν--ταsθα δε πάντως μεν Dάστης μέρας προσιονταπλάττειν την πόκρισιν, και διαπονεῖν την φωνην πολλάκις δε και μηνα εξης δύο καε τρεῖς συνάπτειν,ειρουμενον της κεφαλης θώτερον μέρος, περ του
μηδἐ βουλομένου πάνυ προελθεῖνἐνδέκεσθαι deis
69쪽
ἐντεύξεις καὶ λύγους καὶ σχολίας ποθέσεις ἐποιεῖτο καὶ ἀφορμὰς του φιλοπονειν ωπαλλαγεὶς γαραυτων τ ι α κατέβαινεν εἰς το μελετητηριον, καὶ διεξ ι τὰς τε πράξεις ἐφεας και τους περ αυιῶν ἄπολογισμούς. Στι δε του λύγους, οἷς παρέτυχε λεγομένοις, ἀναλυβώνων εἰς ἐαυτω ' εἰς γνώμας ἀνηρο καὶ περιδδους' ἐπανορθώσεις τε παντοδαπὰς και μεταφράσεις ἐκαινοτόμει των εἰρημένων φετέρου προ αυτον, ἰέ αυτου πάλιν πρ4 αλλον.χκ τούτου δόξαν εῖχεν ς ου εὐφυὴς ων, ἄλλ' εκ πόνου συγκειμένη δεινύτητι καὶ δυνάμει χρώμωνος Ἐδόκει τε τουτου σημειον εἶναι μέγα τι μηραδίως ἀκουσαι τινα Λημοσθενους επὶ καιροῖ λεχοντος, αλλὰ καὶ καθήμενον εν ἐκκληπια πολλἁκις του δημου καλουντος ὀνομαστὶ μη παρελθεῖν, ε μὴ τύχοι πιφροντικῶς και παρεσκευασμένος Εἰς τουτοαλλοι τε πολλοι των δημαγωγων χλευαζον αυτὁν, καὶ Πυθέας πισκώπτων ἐλλυχνίων φησεν ζειν αὐτου et ἐνθυμηματα. ουτον μεν ου ημείφατοπικρως ὁ Λημοσθένης , Ou αὐτα γὰρ, 'εἶπεν, ,εμοὶ και σοι, ω Πυθεα, ὁ λυχνος σύνοιδε δ δε τοὐς αλλους οὐ παντάπασιν ν ξαρνος, αλλ' υτε γρά-
νας οὐ πραφα κομιδη λέγειν μολύγει καὶ μέντοι δημοτικδ ἀπέφαινεν ανδρα, ὁ λέγειν με
λύγον. ἀφροντιστεῖν, λιγαρχικου, καὶ βία μαλλον,
70쪽
ν τειθοῖ προσεχοντος ' δε πρὸς παιωνἀτολμωήαυτοῖ καὶ τουτο ποιουνται σημεῖον, τι Λημα εμεν ἐκείνω θορυβηθενει πολλάκις ἀναστὰς ἐκ πρωχειρου συνῶπιν, κεῖνος δ' -δέποτε Λημώθ. IX. Πύθεν ουν, φαίη τις αν ὁ Αἰσχίνης προς τὴν εν τοῖς λόγοις τόλμαν θαυμασιώτατον ἀπεκάλει τον
νω καὶ ρέοντι πολλω κατὰ των Αθηναίων, ἀναστὰς μόνος ἀντεῖπεν; Aαμάχου του Μυρρηναιον γεγρα ψότος ἐγκώμιον ελεξώνδρου καὶ Φιλιππου, των - σιλέων, εν ου πολλὰ Θηβαίους καὶ 'ολυνθιους εἰρήκει κακως, καὶ ἀναγινώσκοντος 'Oλυμπιάσι, παραναστὰς, και διέξελθών μεθ' ἱστοριας καὶ ἀποδει- ξεως, σα θηβαίοις καὶ λαλκιδευσιν πάσει καλὰ
προς την Ἐλλάδα, καὶ πάλιν, σων αιτιοι κακων γεγόνασιν οἱ κολακεύοντες Μακεδόνας ουτως -- στρεφε του παρέντας, στε δεισαντα τω θορυβωτον σοφιστην πεκδυνα της πανηγύρεως rui' ἐουι-
κεν ὁ ἀνὴρ του Περικλέους τ με αλλα μὴ προ αυ- τὸν Ποασθαι, ὁ δ πλὰν καὶ τδν σχηματισμον αὐτου, καὶ το μὴ ταχέως, μηδὲ περὶ παντος, ἐκ του παρισταμένοv λέγειν, σπερ ε τούτων μεγάλου γ γονιτος, ζηλων καὶ μιμοίμενος, ο πάνυ πραεσο αετην εν - καιρω δόξαν, οὐδ' ἐπὶ τυχη πολλἁκις ἔκῶν εἶναι ποιεῖσθα τὴν δυναμιν. Ἐπεὶ etdλμαν γε αεθάρσος οἱ λεχθέντες π αὐ- λθοι των γραφέντων μαλλον εἶχον, εἴ τι δεῖ πιστεύειν Ἐρατοσθένει,